ผมกับคุณผี
ep1
ผู้คนชลมุนกัน พากันไปยืนมุง ณ ที่เสียงดังนั้น
ตัวประกอบ
เฮ้ยๆ!!มีคนโดนรถชน!!//รีบวิ่ง
ชามบ้านพากันเเตกตืนพากันไปมุงดู ณ จุดที่มีคนโดนรถชน
(เเม่นายเอก)
วายุลูก//ร้องไห+เดินตามวายุ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
พี่ยุอย่าเป็นอะไรน่ะ//เดินตามวายุ+ถึงหนังฉุกเฉิน
ตัวประกอบ
พยาบาล : ญาติรอข้างนอกน่ะค่ะ //ปิดประตู
(เเม่นายเอก)
วายุ//หยุด+ล้มตัวลง
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//ประคอง
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
พี่วายุเค้าถึงมือหมอเเล้ว เเม่ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ อย่างไง~พี่เค้าก็ต้องปลอดภัย
(เเม่นายเอก)
//มองหน้าน่านน้ำ
เขต(เพื่อนพระเอก)
เฮ้ย!!นี้พี่มึงหรือเปล่าว่ะ//ยื่นโทรศัพท์ให้ดู
ภาคินทร์(พระเอก)
พี่ภาค!! อยู่เเถวไหนมึงรู้ป่ะ//ดูโทรศัพท์
เขต(เพื่อนพระเอก)
ก็อยู่เเถว//บอกทาง
ภาคินทร์(พระเอก)
//วิ่งไปเอารถ
เขต(เพื่อนพระเอก)
เฮ้ย!! มึงจะไปไหน //รีบวิ่งตาม
เขต(เพื่อนพระเอก)
เฮ้ยไอ้คิน!! มึใจเย็นๆก่อนน่ะ
เขต(เพื่อนพระเอก)
นั้นเเม่มึงน่ะโว้ย //เดินตาม
ภาคินทร์(พระเอก)
กูไม่เคยนับเค้าเป็นเเม่//เดินต่อ
ภาคินทร์(พระเอก)
คนเห็นเเก่ตัว ไม่ควรที่จะเป็นเเม่คนเลยด้วยซ้ำ
เเม่พระเอก
ฉันไม่ได้เห็นเเก่ตัว //เสียงเรียบ
ภาคินทร์(พระเอก)
บอกใครพี่ภาค ไปเเต่ง-
งานกันคนนู้นที คนนี้ที เเบบนี้น่ะหรอที่ไม่ได้เรียกว่าเห็นเเก่ตัว
เเม่พระเอก
ที่ฉันทำไปทั้งหมดกูเพื่อนที่พวกเเกสองคนมีชีวิตที่ดี ถึงมันจะผิดก็ตาม
ภาคินทร์(พระเอก)
ทำเพื่อผมกันพี่หรอ??//หน้านิ่ง
ภาคินทร์(พระเอก)
ผมว่าคุณทำเพื่อตัวของคุณเองมากกว่า
ภาคินทร์(พระเอก)
ประโยชน์คุณก็ได้ไปเต็มๆๆ
เเม่พระเอก
ใช่~ฉันทำเพื่อตัวของฉันเอง
ภาคินทร์(พระเอก)
คุณยอมรับ ว่าคุณมันเห็นเเก่ตัว//เสียงเข้ม+น้ำตาคลอ
เเม่พระเอก
อย่างไง!!ฉันก็ยังเป็นเเม่เเก//เสียงเข้ม
ภาคินทร์(พระเอก)
คุณทำให้พ่อตายไปทั้งคน
เเล้วคุณจะทำให้พี่ภาคตายอีกหรอ คุณมันเลวกว่าจะเป็นเเม่คนซ่ะอีก!!//น้ำตาไหล
เเม่พระเอก
มันจะเกินไปเเล้วน่ะ//ตะคอกใส่
ภาคินทร์(พระเอก)
มันไม่เกินไปหรอกเเค่นี้ผมว่ามันยังน้อยไปซ้ำรีบคนอย่างคุณ!!//ขึ้นเสียง
เขต(เพื่อนพระเอก)
นี้โรงพยาบาลน่ะโว้ยเบาหน่อยมึงคนทั้งโรงพยาบาลมองมึงกันเต็มเเล้ว//กระซิบ+มองรอบๆๆ
ภาคินทร์(พระเอก)
คุณนู้ไว้ด้วยว่าที่พี่ภาคเป็นเเบบนี้ก็เพราะคุณ!!!!!//มองเเม่ของตน+เดินหนี
ภาคินเดินไปไม่กี่เก้าหมอก็ออกจากห้องฉุกเฉินมา
เขต(เพื่อนพระเอก)
//เดินตามภาคินทร์
ภาคินทร์(พระเอก)
มึงไม่ต้องมา มึงไปฟังหมอเเล้วไปบอกกู//เดินต่อ
เขต(เพื่อนพระเอก)
เอ้า?? เเล้วทำไมมันไม่ไปฟังเองว่ะ ไอ้สัสภาระกูอีกละ//หยุด+กลับไปฟังหมอ
(เเม่นายเอก)
เงินของคุณหรอ?? คุณเก็บไว้เถอะ เพราะว่าเงินของคุณไม่มีค่ามากพอสำหรับลูกชายของฉัน ถ้าจะให้เป็นค่ารักษาพยาบาล ขอบคุณน่ะค่ะเเต่ไม่ต้อง ฉันมีปัญญาจ่าย
เเม่พระเอก
เเล้วเธอจะอย่างไง//เสียงเรียบ
(เเม่นายเอก)
ฉันก็เเค่อยากให้คนทำผิด มารับผิดชอบเเค่นั้นเอง
เเม่พระเอก
ฉันก็มารับผิดชอบเเล้วไง//เสียงเรียบ
(เเม่นายเอก)
โดยการเอาเงินฟาดหัวนี้หรอค่ะ ฉันจะบอกอะไรคุณให้ ว่าเงินของคุณนะ ซื้อทุกอย่างบนโลกนี้ไม่ได้
หรอกน่ะค่ะ
(เเม่นายเอก)
ฉันจะจบเรื่องนี้ก็ต่อเมื่อลูกของคุณมาขอโทษลูกฉัน ถ้าลูกของคุณมายอมขอโทษลูกชายฉัน ฉันก็ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นก็เเล้วกัน
เเม่พระเอก
เเบบนั้นก็ดีฉันได้ไม่ต้องเสียมาก
(เเม่นายเอก)
โดยการแถลงข่าว
เเม่พระเอก
งั้นก็ได้ตกลงตามนี้
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: พี่กูเป็นไงบ้างว่ะ
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: พี่มึงนังไม่ตาย ยังหายใจอยู่
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: ไอ้สัส!! กูไม่ได้หมายถึงเเบบนั้น//เสียงเข้ม
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: เออ..พี่มึงปลอดภัยเเล้ว ดีน่ะที่พี่มึงรัดเข็มขัด ไม่งั้น...
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: ไม่งั้นเหี้ยไร จะเเช่งพี่กูหรอมึงอ่ะ
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: กูไม่ได้เเช่ง ว่าเเต่มึงไปดูอีกฝ่ายก็ดีน่ะเห็นว่ายังไม่ออกจากห้องฉุกเฉินเลยนิ ถ้าเค้าจะเอาเรื่องพี่มึงเอาเรื่องได้สบายเลย
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: เค้าออกเเล้วไอ้ควาย
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: คุณคินครับ คณุคินช่วยพูดดีๆๆกับคุณเพื่อนได้มั้ยครับ ถ้าเปลี่ยนคำด่า
ของมึงเป็นเงินได้กูคงรวยเละ
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: หึ~~เออกูจะพยายาม//ยิ้ม
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: มึงไม่ต้องพยายาม มึงไม่พบยายามเลยตั้งหาก
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: เออ..เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงไปซื้อกระเช้าให้กูด้วยน่ะ พรุ่งนี้กูจะไปเยี่ยมเค้าสักหน่อย
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: กูยังเป็นเพื่อนมึงอยู่ป่ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: ก็เออมึงเป็นเพื่อนกู
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: หรอกูนึกว่ากูเป็นคนรับใช้ส่ะอีก
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: เออมึงอย่าบ่นดิ กูก็ไม่ให้มึงไปฟรีๆๆส่ะหน่อย
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: จะเอามั้ยเงินอ่ะ
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: เอาครับ
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: ก็ตามนั้น//วางสาย
ep2
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เเม่ผมจะไปซื้อของข้างนอกเเม่เอาไร้หรือเปล่า
(เเม่นายเอก)
ไม่น่ะลูกจะไรก็เอามาเลย //หน้าเซ้า
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
งั้นผมไปก่อนน่ะ//เดินออกไป
(เเม่นายเอก)
//มองน่านน้ำ+หันมามองวายุ
ก็มีเสียวเคาะประตูดั่งขึ้น
เขต(เพื่อนพระเอก)
ขออนุญาตคับ//เปิดประตูเข้าไป
ภาคินทร์(พระเอก)
คือผมมาเยี่ยมวายุน่ะคับ
(เเม่นายเอก)
อ๋อ...เดล้วนี้ใช่ลูกของคูณกมลฉัตรหรือเปล่าค่ะ
(เเม่นายเอก)
เเล้วคนเจ็บอยู่ไม่ใช่ลูกเค้าหรอกหรอค่ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
ใช่คับนั้นพี่ชายผมเองคับ
ภาคินทร์(พระเอก)
เเล้วคุณวายุเป็นไงบ้างคับอาการดีขึ้นหรือยังคับ
(เเม่นายเอก)
ก็ดีขึ้นเเล้วน่ะค่ะเเค่รอให้เเผลเค้าหายสนิดเเล้วก็รอเค้าฟื้นน่ะค่ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
เเล้วหมอเค้าได้บอกหรือเปล่าคับว่าเค้าจะฟื้นเมื่อไร
(เเม่นายเอก)
หมอเค้าก็ตอบไม่ได้น่ะค่ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
ค่ารักษาผมจ่ายให้ก็ได้น่ะคับ ผมอยากรับผิดชอบน่ะคับ
(เเม่นายเอก)
ไม่เป็นไรค่ะคือฉันอยากเอาลูกชายไปรักษาที่เมืองนอกน่ะค่ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
อ๋อคับ งั้นผมต้องขอโทษเเทนพี่ชายผมด้วยน่ะคับ
(เเม่นายเอก)
ค่ะไม่เป็นไรค่ะ
เเผลของวายุก็ประมาณนี้น่ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
งั้นผมขอตัวก่อนน่ะคับ
ภาคินทร์(พระเอก)
//เดินออกจากห้อง
เขต(เพื่อนพระเอก)
//เดินออกจากห้อง
ภาคินทร์(พระเอก)
//ล้มตัวลงบนโซฟา
ภาคินทร์(พระเอก)
วันนี้เเม่งเหนื่อยชิบ
ภาคินไทร์พูดเสร็จสักก็มีหนุ่มร่างบางโผล่ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ เหมือนกับหลุดมาที่ห้องภาคินทร์อย่างไงอย่างงั้น
วายุ(นายเอก)
เฮ้ย!!!!!!!!!//โผล่มา
วายุ(นายเอก)
นี้เราอยู้ที่ไหนละเนี่ย//งง
ภาคินทร์(พระเอก)
เสียงอะไร//สงสัย+เดินไปดู
ภาคินทร์(พระเอก)
เฮ้ยนาย!!!//ตกใจคนตรงหน้า
วายุ(นายเอก)
นาย!!//ตกใจคนตรงหน้า
ภาคินทร์(พระเอก)
คำถามนั้นฉันควรเป็นคนถามมากกว่าน่ะ
วายุ(นายเอก)
เออออออออออออออออออ
ภาคินทร์(พระเอก)
เเล้วนายเป็นใคร เข้ามาห้องฉันได้ไง
วายุ(นายเอก)
ผมก็ไม่รู้ว่าผมเข้ามาห้องนี้ได้ไง
ภาคินทร์(พระเอก)
เอ้า!!!เเล้วนายชื่อไร
ภาคินทร์(พระเอก)
เเล้วบ้านนายอยู่ที่ไหน
ภาคินทร์(พระเอก)
นายรู้ไรสักอย่างมั้ยเนี่ย!!!
วายุ(นายเอก)
ก็คนไม่รู้จะให้รู้ได้ไงละ
วายุ(นายเอก)
เเค่นี้ไม่ต้องตะคอกก็ได้อยู่กันเเต่เเค่นี้
ภาคินทร์(พระเอก)
เเล้วนายจะไปอยู่ไหน
ภาคินทร์(พระเอก)
ฉันให้นายอยู่ห้องนี้ไม่ได้
หรอกน่ะ
วายุ(นายเอก)
ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะไปไหน😔
ภาคินทร์(พระเอก)
งั้นเเบบน่ะ//หยิบโทรศัพท์
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: ฮันโหล
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: มีไรว่ะมึง
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: มึงมาคอนโดกูเเปบนึง
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: เค้ายังไม่เลิกกองเลย
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: กูไปไม่ได้ ถ้าจะไปก็ต้องรอเลิกกองก่อน ถ้าเลิกกองเเล้วเดี๋ยวกูโทรไป
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: ไม่ได้มึงต้องมาตอนนี้
เขต(เพื่อนพระเอก)
📞: กูไม่ได้ ถ้าเลิกกองเดี๋ยวกูโทรกลับ เเค่นี้น่ะมึงกูจะทำงานต่อ//วางสาย
ภาคินทร์(พระเอก)
📞: เฮ้ยเดี๋ยว!!!!ไอ้เขต ไอ้เขตๆๆๆๆ โธ่ไอ้เพื่อนเว้น
ภาคินทร์(พระเอก)
//วางโทรศัพท์
ภาคินทร์(พระเอก)
งั้นก็นั่งรอก่อน
วายุ(นายเอก)
คับ//นั่งโซฟา
ภาคินทร์(พระเอก)
ว่าเเต่นายก็หน้าคุ้นๆๆๆน่ะเหมือนเคยเจอที่ไหนสักที
วายุ(นายเอก)
คุณรู้จักผมหรอ
ภาคินทร์(พระเอก)
ไม่รู้สิ//หยิบน้ำให้วายุ
วายุ(นายเอก)
ผมจำไรไม่ได้เลย
ภาคินทร์(พระเอก)
อ่ะ//เอาน้ำให้วายุ
วายุ(นายเอก)
//รับน้ำ+วางน้ำไว้บนโต๊ะ
ภาคินทร์(พระเอก)
เเล้วนายจะทำไงละ//นั่งโซฟา
ภาคินทร์(พระเอก)
งั้นฉันให้นายนอนที่นี้คืนนึงก็ได้น่ะ
จะเล่าว่าทำวานุถึงมาโผล่ที่คอนโดภาคินทร์น่ะ
ก็คือหลายเดือนก่อนวายุได้ขายนาฬิกาให้กับร้านเเห่หนึ่งเพราะตอนนั้นวายุช็อตจิงๆๆเเต่ไม่อยากขอที่บ้าน
ซึ่งร้านนั้นก็เป็นร้านประจำของภาคินทร์ด้วยจำทำให้ภาคินทร์เห็นาฬิกาของวายุก็เลยถูกใจเข้าภาคินทร์ก็เลยซื้อมา เเต่ว่าภาคินทร์ก็ไม่รู้ว่านาฬิกานั้นเป็นของใครเหมือนกัน
ถ้าถามว่าภาคินทร์เห้นหน้านายเอกหรือเปล่าบอกเลยว่าเห็นเเต่เห็นไม่ชัด
ส่วนนายเอกไม่เห็นหน้าพระเอกน่ะ
เรื่องราวก็มีเเค่นี้เเหละที่ทำให้พระเอกนายเอกกันพบกัน
เออลืมบอกว่านาฬิกานั้นมันสำคัญกับวายุมากเพราะคุณปูให้เป็นของขวัญก่อนที่จะเสียชีวิต
เเต่ก็เพราะช็อตไงก็เลยต้องขาย
เเล้วบ้านนางก็รวยน่ะเเต่นางอยากยืนด้วยลำเเข่งของตัวเองไงเออ
เรื่องราวep2ก็มีเเค่นี้เเหละ
ฝากอ่านด้วยน่ะถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรก็บอกน่ะหรือจะฉันเเต่เรื่องเเบบไหนก็บอกกันเดอะ
ไปละรอติดตามตอนต่อไปน่ะเธอ
ฝากเป็นกำลังใจให้เราด้วยน่ะเพื่อนๆๆๆๆๆ
ep 3
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//เดินเข้าโรงพยาบาล
โตชนม์(พระเอก²)
//เดินเข้าโรงพยาบาล
โตชนม์(พระเอก²)
เอ้า น่าน //เห็นน่านน้ำ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
พี่โตชนม์ มาได้ไง
โตชนม์(พระเอก²)
ก็ขับรถมาสิ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ไม่
โตชนม์(พระเอก²)
พี่รู้ข่าวเรื่องวายูน่ะ//พูดเเทรก
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
อ๋อคับ
โตชนม์(พระเอก²)
เเล้วนี้กับจากไทยมาทำไมไม่บอกกันบ้างละ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ผมขอโทษคับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ก็ผมอยากจะเซอร์ไพรส์ทุกคนนิ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ผมก็เลยบอกเเค่พี่วายุ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
พี่เค้าก็เลยอาสามารับผมกลับน่ะคับ เเต่ดันโดนพี่วายุเซอร์ไพรส์กลับ
โตชนม์(พระเอก²)
มันเป็นอุบัติเหตุทุกคนก็รู้
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เเต่ถ้าผมห้ามพี่วายุ พี่เค้าก็ไม่เป็นเเบบนี้หรอกคับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ผมทำอะไรก็ผิดไปหมด
โตชนม์(พระเอก²)
อย่าโทษตัวเองสิ
โตชนม์(พระเอก²)
ไม่มีใครอยากให้เรื่องเเบบนี้เกิดขึ้นหรอน่ะ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ผมรู้
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เเต่มันก็อดคิดไม่ได้นิคับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ผมอยากย้อนเวลาไปห้ามพี่วายุจัง
โตชนม์(พระเอก²)
เเล้วย้อนไปมั้ยละ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ไม่//ตอบเเบบเสียงสั่น
โตชนม์(พระเอก²)
ถึงเราจะย้อนอดีตไปไม่ได้อ่ะ เเต่เราก็ทำปัจจุบันให้ดีขึ้นได้นิ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
คับ ผมจะพยายาม
โตชนม์(พระเอก²)
ไม่เอาละ ไม่เซ้า ไปหาวายุกันดีกว่า
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
คับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เเล้วพี่รู้หรอว่าห้องพี่วายุอยู่ไหนอ่ะ
โตชนม์(พระเอก²)
ไม่//เดินย้อนกลับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//ขำ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
คับ ตามผมมา
โตชนม์(พระเอก²)
//ยิ้ม+เดินตาม
โตชนม์เป็นคู่หมั้นของวายุ โตชนม์กับวายุหมั้นกันมา3ปีเเล้ว เเละมีเเผนที่จะเเต่งงานเร็วๆๆนี้
เเต่!!!ดันมาเกิดอุบัติเหตุกับวายุส่ะก่อน ที่ทั้งสองต้องมาหมั้นหมายกันเพราะว่าผู้ใหญ่เห็นว่าเหมาะสมกันอีกอย่างโตชนม์กับวายุก็เป็นเพื่อนกันมาก่อน
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//เซ้า
โตชนม์(พระเอก²)
เป็นอะไรไป ยังคิดถึงเรื่องวายุอยู่อีกหรอ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ค~~คับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ผมคิดว่าผมคงทำไม่ได้ ถ้าผมยังทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่พี่ชายยังนอนเป็นผักอยู่อย่างนั้น
โตชนม์(พระเอก²)
เอาน้าาาาาาา
โตชนม์(พระเอก²)
วายุก็มีหมอดูเเลอย่างใกล้ชิด
โตชนม์(พระเอก²)
อย่างไงวายุก็ต้องฟื้น
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เเล้วถ้าพี่เค้า
โตชนม์(พระเอก²)
ฟื้นสิ ต้องฟื้น//พูดเเทรก
โตชนม์(พระเอก²)
เอางี้ เราไปบนที่ศาลหน้าโรงพยาบาลมั้ยละ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ห่ะ//ยิ้ม
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
พี่เชื้อเรื่องพวกนี้ด้วยหรอ
โตชนม์(พระเอก²)
ก็ถ้าทำให้เราสะบายใจพี่ก็ทำ
โตชนม์(พระเอก²)
บนไป ก็ไม่มีอะไรเสียหายนิ
โตชนม์(พระเอก²)
อีอย่างน่านจะได้สะบายใจสักที//จับหัว
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
โอ้ยยยยย ผมยุ่งหมดเเล้ว
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เสียทรงหมด
โตชนม์(พระเอก²)
เสียทรง//ขยี้หัว
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
พี่โต//ยิ้ม
โตชนม์(พระเอก²)
เครพี่ไม่เเกล้งละ//เลิกขยี้หัว
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//ยิ้ม
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
เเม่คับผมกลับมาเเล้วคับ
(เเม่นายเอก)
ดีละจะได้มาเฝ้าพี่เค้าเเม่จะไปเอาของที่บ้านด้วย
โตชนม์(พระเอก²)
หวัดดีคับ//ยกมือไหว้
(เเม่นายเอก)
เอ้า โตชนม์มาตอนไหน
โตชนม์(พระเอก²)
ก็มาพร้อมน่านนั้นเเหละคับ
(เเม่นายเอก)
จ๊ะ งั้นเเม่ไปก่อนน่ะ//หันไปคุยกับน่านน้ำ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
คับ
(เเม่นายเอก)
//เดินออกจากห้อง
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ยังคับ//เสียงท้องร้อง
โตชนม์(พระเอก²)
นี้หรือยัง เล่นส่ะดังเลยน่ะ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//ยิ้ม
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
นิดหนึ่งคับ
โตชนม์(พระเอก²)
เดี๋ยวพี่เอาอาหารจัดใส่จานก่อนน่ะ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//ยักคิ้ว
จริงๆๆโตเค้าถืออาหารขึ้นมาตั้งเเต่ต้นเเล้วน่ะ
โตชนม์(พระเอก²)
//จัดอาหาร
โตชนม์(พระเอก²)
อ่ะเสร็จเเล้ว
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
นิ ผมไม่กินอาหารไทยมานานเลยน่ะคับนี้//ตาเป็นประกาย
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ตั้งเเต่กลับมายังไม่กินเลย
โตชนม์(พระเอก²)
มั่งเเต่พูดอยู่นั้นเดหละจะได้กินมั้ย
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
งั้นผมไม่เกรงใจเเล้วน่ะคับ
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//กินข้าว
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
โอ๋โห ต้มยำกุ้งอร่อยมาก
โตชนม์(พระเอก²)
ค่อยๆกินเดี๋ยวก็ติดคนหรอก
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//อาหารติดคอ
โตชนม์(พระเอก²)
//เอาน้ำให้
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//รับเเก้วน้ำ+ดืม
โตชนม์(พระเอก²)
พี่บอกเเล้วไง//เอากระดาษทิชชู่ให้
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
//รับ+เช็ดปาก
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
ก็พี่ทักอ่ะไม่ก็เลยติดคอไง
โตชนม์(พระเอก²)
ไม่ใช่ละอย่างมาโทษพี่เลย
น่านน้ำ(น้องพระเอก+พระเอก²)
555//ยิ้ม
โตชนม์(พระเอก²)
//จัดผ้าให้วายุ
โตชนม์(พระเอก²)
//มองไปเห็นน่านน้ำ
โตชนม์(พระเอก²)
(น่ารักจังว่ะ)//ห่มผ้าให้
โตชนม์(พระเอก²)
ไอ้ขี้เซาเอ้ย
(เเม่นายเอก)
เอ้าหลับเเล้วหรอ
โตชนม์(พระเอก²)
คับ คงเหนื่อย
โตชนม์(พระเอก²)
ถ้างั้นผมขอตัวน่ะคับ
(เเม่นายเอก)
จ๊ะ ขับรถดีๆๆน่ะ
โตชนม์(พระเอก²)
คับ//เดินออกจากห้อง
ถ้าคำผิดฝากเเก้ให้ด้วยน่ะ555
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
