คนที่ 1 เก๋ง
ชื่อจริง : สรราม วิมลไชย
ชื่อเล่น : เก๋ง
เพศ : ชาย
นิสัย : ขี้อวด, หยิ่ง
ฐานะ : รวยล้นฟ้า
ชื่อจริงพ่อ : คราม วิมลไชย
ชื่อเล่นพ่อ : คราม
ชื่อจริงแม่ : ศรีสุข วิมลไชย
ชื่อเล่นแม่ : ศรี
สีที่ชอบ : สีทอง, สีอร่าม
อาหารที่ชอบ : อาหารอะไรก็ได้ขอแค่เป็นอาหารใน ร้าน5ดาวงาน
งานอดิเรก : ผลาญเงิน
สิ่งที่ชอบ : เที่ยวเล่น
สิ่งที่ไม่ชอบ : เรียนเรื่องธุรกิจ
พลัง : จับโกหก
ปมด้อย : พ่อแม่รักเก๋ง แต่บังคับให้เก๋งเรียนเรื่องธุรกิจ แม้ว่าเก๋งจะไม่ชอบเลยแม้แต่งนิดเดียว
คนที่ 2 ต้า
ชื่อจริง : กรรยา ชาตรี
ชื่อเล่น : ต้า
เพศ : หญิง
ชื่อจริงพ่อ : สมชาย ชาตรี
ชื่อเล่นพ่อ : สม
ชื่อจริงแม่ : พรรณ ชาตรี
ชื่อเล่นแม่ : พรรณ
อาหารที่ชอบ : อาหารที่แม่ทำ
สีที่ชอบ : สีโทนเงินทั้งหมด
งานอดิเรก : กิน
สิ่งที่ชอบ : อยู่ทานอาหารกับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา
สิ่งที่ไม่ชอบ : เห็นครอบครัวทำงานหนักจนเกินไป
พลัง : อ่านความคิด
ปมด้อย : ครอบครัวรักต้า แต่ไม่มีเวลาให้ ทำให้เธอเหงามาก
คนที่ 3 ข้าวหอม
ชื่อเล่น : ข้าวหอม
ชื่อจริง : ขารณี สดใส
ชื่อเล่น : ข้าวหอม
เพศ : หญิง
ฐานะ : ปานกลาง
นิสัย : เงียบ, ไม่ค่อยพูด
ชื่อจริงพ่อ : สังข์สุรา สดใส
ชื่อเล่นพ่อ : สังข์
ชื่อจริงแม่ : วรรณภา สดใส
ชิ่อเล่นแม่ : วรรณ
อาหารที่ชอบ : มาม่ารสสุกี้
สีที่ชอบ : สีโทนเทาทั้งหมด
สิ่งที่ชอบ : เติมแต่งอัลบั้มครอบครัว
สิ่งที่ไม่ชอบ : ของถูกขโมย
พลัง : ทำให้คนรอบข้างทำเหมือนว่าตัวเองไม่มีตัวตน
ปมด้อย : ทุกคนที่อยู่ข้างทำเหมือนว่าเธอไม่มีตัวตน

คนที่ 4 จูน
ชื่อจริง : สุกัณฑ์สา ฤกษ์ฤดี
ชื่อเล่น : จูน
เพศ : หญิง
ฐานะ : ไม่รวยมาก
นิสัย : จริงจัง, พูดมาก
ชื่อจริงพ่อ : พายุ ฤกษ์ฤดี
ชื่อเล่นพ่อ : ลม
ชื่อจริงแม่ : จิตตรึง ฤกษ์ฤดี
ชื่อเล่นแม่ : จิต
งานอดิเรก : จดบันทึก
สีที่ชอบ : สีโทนฟ้าและน้ำเงินทั้งหมด
สิ่งที่ชอบ : ผู้คนชื่นชมในสิ่งที่เธอทำ
สิ่งที่ไม่ชอบ : ผู้คนตำหนิในสิ่งที่เธอทำ
อาหารที่ชอบ : อาหารที่คุณย่าทำให้กินตอนเด็ก
พลัง : ทำให้ผู้คนหลงรักในตัวเธอ
ปมด้อย : ทุกคนมักจะตามจีบเธอตลอดเวลา ทั้งที่เธอไม่เคยมีใจให้ และมีบางคนที่พยายามจับเธอไปขัง เพราะอยากให้เธอเป็นของเขาคนเดียว
คนที่ 5 เหมา
ชื่อจริง : ปัณฑารีย์ ชัยศิริเตชินทร์
ชื่อเล่น : เหมา
เพศ : ชาย
ฐานะ : ไม่รวยมาก
นิสัย : เจ้าเล่ห์ จริงใจกับคนที่รัก
ชื่อจริงพ่อ : อุกฤษฎ์ ชัยศิริเตชินทร์
ชื่อเล่นพ่อ : อาทิตย์
ชื่อจริงแม่ : หฤทย์ณิศา ชัยศิริเตชินทร์
ชื่อเล่น : ดวงเดือน
สีที่ชอบ : สีโทนม่วงทั้งหมด
อาหารที่ชอบ : อาหารที่ทำเอง
สิ่งที่ชอบ : มีเวลาดีๆกับคนที่รัก
สิ่งที่ไม่ชอบ : เมื่อคนมาตำหนินิสัยของเขา
งานอดิเรก : ขี้โม้เรื่องตัวเอง
พลัง : โน้มน้าวจิตใจคน
ปมด้อย : ทุกคนที่รู้จักเขาดี มักจะใช้เขาเป็นเพียงตัวโน้มน้าว เพราะพวกเขารู้เรื่องความสามารถของเขา ทำให้พวกเขาทำทุกอย่างแม้กระทั้งทรมาณเพื่อให้ เหมาไปโน้มน้าวคนที่พวกเขาต้องการ
คนที่ 6 ซีดี
ชื่อจริง : ประเสริฐ สุนธรา
ชื่อเล่น : ซีดี
เพศ : ชาย
ฐานะ : จน
นิสัย : ขี้กลัว, ขวัญอ่อน
ชื่อจริงพ่อ : ดัชนี สุนธรา
ชื่อเล่นพ่อ : ดิน
ชื่อจริงแม่ : วรนภา สุธรา
ชื่อเล่นแม่ : นภา
สีที่ชอบ : สีโทนเขียวทั้งหมด
สิ่งที่ชอบ : พ่อแม่มีความสุข
สิ่งที่ไม่ชอบ : พ่อแม่ไม่มีความสุข
อาหารที่ชอบ : อาหารที่ได้กินกับครอบครัวอย่างมีความสุข
งานอดิเรก : สำรวจ
พลัง : มองเห็นและสื่อสารกับวิญญาณได้ และมีเกราะป้องกันที่ป้องกันวิญญาณได้
ปมด้อย : เขาสามารถเห็นวิญญาณได้ตั้งแต่เกิดมา ทำให้เขากลัววิญญาณ แม้ว่าเขาจะเห็นมันทุกวัน เขาเคยบอกเรื่องนี้กับทุกคน แต่ไม่มีใครเชื่อสักคน และทุกคนต่างพากับรังแกซีดี มีเพียงพ่อแม่ของเขาเท่านั้นที่เชื่อเขา
คนที่ 7 แท็บ
ชื่อจริง : -
ชื่อเล่น : แท็บ
เพศ : ชาย
ฐานะ : -
นิสัย : -
ชื่อจริงพ่อ : -
ชื่อเล่นพ่อ : -
ชื่อจริงแม่ : -
ชื่อเล่นแม่ : -
สีที่ชอบ : -
สีที่ชอบ : -
สิ่งที่ชอบ : -
สิ่งที่ไม่ชอบ : -
อาหารที่ชอบ : -
งานอดิเรก : -
คนที่ 8 มิกกี้
ชื่อจริง : -
ชื่อเล่น : มิกกี้
เพศ : ชาย
ฐานะ : -
นิสัย : -
ชื่อจริงพ่อ : -
ชื่อเล่นพ่อ : -
ชื่อจริงแม่ : -
ชื่อเล่นแม่ : -
สีที่ชอบ : -
สีที่ชอบ : -
สิ่งที่ชอบ : -
สิ่งที่ไม่ชอบ : -
อาหารที่ชอบ : -
งานอดิเรก : -
7 บาป ( เวรตะไล )
-Nonsense-
EP.1
หนังเริ่มต้นด้วยการที่เหล่าทั้ง 7 คนนี้คือ " จูน , เหมา,เก๋ง,ต้า,ข้าวหอม,ซีดี,มิกกี้ " พวกเขาทั้งหมดนั้นไม่ได้รู้จักกันมาก่อนแต่ได้มาเจอกันเพราะได้รับจดหมายปริศนาที่ส่งมา ข้อความด่านในนั่นกล่าวว่า
"จงมาที่...เพื่อที่ท่านจะได้สมบัติอันแสนล้ำค่าที่ท่านมิอาจคาดถึงได้"
แล้วทั้ง 7 คนนี้ก็ได้รับจดหมายเหมือนกันและเมื่อทั้งหมดได้มาเจอกันก็เกิดการทะเลาะกันเพราะอยากแย่งสมบัติที่ในจดหมายนั่นได้บอกไว้และเมื่อทะเลาะถกเถียงกันอยู่นาน ต่างฝ่ายต่างก็แยกย้ายกัน แต่!! ดันมีสองคนคือจูนกับเหมา เกิดได้มองตากันและได้รู้สึกว่าต้องเป็นรักแรกพบแน่ๆ ทั้งสองจึงได้คิดที่จะเดินไปด้วยกัน และพอจูนกับเหมาก็ได้สำรวจไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นมาว่า
"จงมาศูนย์กลางของที่แห่งนี้"
ซึ่งเสียงนี้ดังมากดังพอที่จะทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนี้ได้ยินเสียงนี้ ทั้งสองก็ได้เดินไปตามที่ที่เสียงปริศนาได้บอกไว้ พวกเขาได้เดินไปที่แห่งหนึ่งที่คิดว่าเป็นศูนย์กลางและพวกเขาก็ได้พบกับคนที่เหลือและพอทั้งหมดได้มาพบกันอีกครั้ง ต้าที่ยืนรออยู่นั้นพอเห็นเก๋งที่คุยไม่ถูกคอกันตอนเจอหน้ากันครั้งแรก ต้าก็มองหน้าเก๋งด้วยความรู้สึกรังเกียจและไม่ชอบหน้าเป็นอย่างมากและเก๋งก็มองตอบกลับไปเช่นกันและทั้งสองก็ได้เกิดการทะเลาะกันเกิดขึ้น แต่จู่ๆก็มีคนโผล่จากไหนไม่รู้มาอยู่ข้างหลังซึ่งเขาพูดว่า
"สวัสดียามเย็นท่านผู้มีเกียจทั้งหลาย"
และชายคนหนึ่ง หนึ่งในเจ็ดคนที่ขวัญอ่อนที่สุดพอได้ยินเสียงประหลาดนั่นก็ตกใจกลัวอย่างมาก ใช่แล้ว!! คนๆนั้นก็คือ
" ซีดี "
เขาอุทานออกมาดังมาก
" ไอ้เxี้ยตกใจหมดอีสัxนึกว่าพ่อแม่กูตาย คxยแหกxีก็แหกไปหมดไปตายซะอีหน้าxี!!! "
แน่นอน!! เขาพูดทั้งหมดนั้นรวดเดียว
พอหันกลับไปเขาเห็นชายร่างผอมที่ใส่ชุดค่อนข้างดีและเอ่ยทักทายว่า
"ผมจะคิดซะว่าเมื่อกี้เป็นคำทักทายนะครับ"
ซีดีก็ขอโทษออกไปด้วยความจริงใจ
"ขอโทษด้วยนะครับๆๆๆๆๆ"
"พอดีผมเป็นคนขวัญอ่อน"
"แค่คนสะกิดก็ตกใจแล้ว"
เขาคนนั้นไม่ได้สนใจแล้วหัวเราะคิกคักออกมาผมจะขอแนะนำตัวนะครับตัวผมชื่อว่า
" แท็ป "
" ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนต้องสาป "
ทุกคนพูดพร้อมกันว่า
" โรงเรียนต้องคำสาป "
" หรอ? "
ทุกคนงงและตกใจไปพร้อมๆกัน
แท็ปก็ได้เอ่ยตอบกลับไป
" ใช่ครับ!! โรงเรียนต้องคำสาป "
" ที่ผมเชิญพวกคุณมาที่นี้ก็เพื่อให้คุณมาแย่งกันเอาสมบัติไงล่ะ "
ทุกคนเงียบกริบไม่มีเสียงตอบกลับใดๆและบางคนก็เกิดอาการเครียดเป็นอย่างมาก
ด้วยความเครียดและกังวล ซีดีเขาก็ได้ตะโกนออกมาว่า
" กูจะบ้าตายไอ้แม่เx็ด!!! "
ว่าแล้วเขาก็รีบวิ่งไปที่ทางที่เขาเดินมาก่อนที่จะมาถึงที่นี่ แต่ทันใดนั้นก็มีมือชายคนหนึ่งคว้าแขนเขาไว้ ชายคนนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า
" อย่าเพิ่งไปสิ "
" เกมยังไม่เริ่มเลย "
ใช่!! ชายคนนั้นที่ได้พูดมานั้นก็คือ
" มิกกี้ "
ซีดีเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า
" ก....กะ..ก...ก็ได้! "
เขาพยายามรวบรวมความกล้าแล้วเดินกลับเข้าไปในกลุ่มเหมือนเดิม
ซึ่งพอเขาเข้าไปเขาได้สังเกตุเห็นแววตาของแต่ละคน
บางคนเครียด บางคนมีความสุข บางคนสุขุมไม่มีความรู้สึกใดๆ
" เอาล่ะครับ "
" มาเริ่มกันเถอะ "
" ผมจะให้โจทย์พวกคุณง่ายๆ "
" ใครก็ตามที่ไขปริศนาทั้งสามข้อได้และจะมีแค่สี่คนเท่านั้นที่จะรอด "
" แต่คนที่ทำได้ไม่สำเร็จก็จะแพ้ไป "
แท็ปได้เอ่ยบอกกล่าวทุกคน
"ผมยังไม่บอกดีกว่า"
"ฮิฮิ"
" ขอให้มีความสุขกับการไขปริศนา "
ว่าแล้วเขาก็เดินแจกซองกระดาษปริศนาที่จะเป็นโจทย์ให้แก่ทุกคน
"เจอกันนะครับ"
หลังจากที่ได้มอบซองปริศนาให้แก่ทุกคนเขาก็ได้เดินหายไปในทันที ทุกคนเมื่อได้รับซองนั่นมาก็เปิดซองออกมา พอทุกคนได้อ่าน ก็เริ่มหน้าถอดสีหน้ากันไปตามๆกัน และก็มีบางคนร้องออกมาว่า
" นี่ฉันต้องทำจริงๆหรอเนี้ย "
" ฆ่าคนเนี้ยนะ! โจทย์บ้าอะไรว่ะเนี้ย "
พอคนอื่นได้ยินก็หันมามอง ทุกคนไม่ได้สนใจซีดีมากนัก ก็ต่างแยกย้ายกันไปทำปริศนาของตัวเอง
ฉากตัดมาที่ผู้หญิงคนหนึ่งร่างอวบอัน ผิวขาว ผมสั้นประบ่า เธอคนนั้นคือ
" ข้าวหอม "
เธอกำลังเดินไปที่อาคารเรียนเพื่อไปที่ห้องเรียน ม. 5/2 ซึ่งอาคารนี้จะมี 3 ชั้น
ในกระดาษของเธอ ก็ได้เขียนปริศนาข้อแรกมาว่า
" จงหาประตูสู่สวรรค์ให้พบ ประตูสวรรค์จะอยู่ที่อาคารที่มี 3 ชั้นและเจ้าจงเดินไปที่ห้องเรียน ม. 5/2 เจ้าจงหาประตูสวรรค์ให้เจอแล้วก็เข้าไปในนั้น เพื่อทำปริศนาข้อต่อไป "
ข้าวหอมได้พูดขึ้นมาว่า
"ทำไมฉันต้องมาอยู่ในโรงเรียนสยองนี้ด้วยนะ ฉันแค่อยากได้สมบัติ ทำไมฉันต้องมาลำบากด้วยเนี้ย"
เธอพูดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจและหงุดหงิดไปพร้อมๆกัน พอเธอได้เดินเข้าไปในห้องเรียน
ม. 5/2 เธอกลับได้รู้สึกถึงลมภายในห้องที่มันเย็นวูบเข้ามาปะทะกับตัวของเธอ เธอคิดในใจว่าทำไมในห้องนี้มันเย็นแปลกๆ ต่างจากที่เธอเดินมาตลอดทางที่ร้อนยิ่งกว่าอะไร แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก พอเธอเดินเข้ามาเธอก็เห็นเพียงห้องที่สกปรก มีแต่ขยะมากมายเต็มห้องไปหมด มีทั้งฝุ่นที่อยู่ตามของต่างๆในห้อง ทั้งโต๊ะเก้าอี้นักเรียนที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วห้องเต็มไปหมด ทั้งใยแมงมุม เธอได้แต่กลั่นหายใจไว้เพราะฝุ่นในห้องเยอะเกินไป แต่เธอไม่ลดละความพยายามเธอได้ก็เดินสำรวจและบ่นพึมพำไปสำรวตไป เธอได้ไปเจอรูปวาดที่รูปประตูบนผนัง
ซึ่งเธอก็ได้ลองแตะดู แต่ปรากฎว่ามือของเธอทะลุเข้าไปในรูปภาพนั่น เธอตกใจมาก
"!!!"
" น..นะ..นี้คงจะเป็นประตูที่ว่าสินะ "
เธอค่อยๆเดินเข้าไปในกำแพงพร้อมกับหลับตาและเธอก็ได้พบกับ
" สวรรค์ "
ฉากตัดมาที่คู่รักแรกพบจูนกับเหมาที่สองคนตัดสินใจไปด้วยกันและ...
__________ตัดจบแบบละครไทย_______
**รอติดตามตอนต่อไป**
7 บาป ( เวรตะไล )
- Nonsense -
EP.2
~ความเดิมตอนที่แล้ว~
เธอได้แต่กลั่นหายใจไว้เพราะฝุ่นในห้องเยอะเกินไป แต่เธอไม่ลดละความพยายามเธอก็ได้เดินสำรวจไปและบ่นพึมพำไปสำรวจไป เธอได้ไปเจอรูปวาดที่เป็นรูปประตูบนผนังซึ่งเธอก็ได้ลองแตะดู แต่ปรากฎว่ามือของเธอทะลุเข้าไปในรูปภาพนั้น เธอตกใจมาก
"!!!"
" น..นะ..นี้คงจะเป็นประตูที่ว่าสินะ "
เธอค่อยๆเดินเข้าไปในกำแพงพร้อมกับหลับตาและเธอก็ได้พบกับ
" สวรรค์ "
ฉากตัดมาที่คู่รักแรกพบจูนกับเหมาที่สองคนตัดสินใจไปด้วยกันและ...
เหมาที่กำลังเดินไปด้วยกัน จูนพูดขึ้นมาว่า
"เราเจอกันอีกแล้วนะ โลกกลมจังเนอะ ^_^ "
เหมาตอบอย่างแปลกใจไปว่า
" ใครจะคิดล่ะว่าเราจะได้มาเจอกันอีก "
จูนหัวเราะคิกคัก
" ฉันยังจำได้ดีอยู่เลย ตอนที่เราได้เจอกันครั้งแรกที่สถานีรถไฟ "
เหมายิ้มรับ
- ย้อนกลับไปที่ 1 วันก่อน -
ขณะที่จูนกำลังนั่งรอรถไฟมีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ
"นี่น้องสาว สนใจมาเป็นแฟนพี่รึเปล่าจ๊ะ?"
พวกเขานั้นก็ได้นั่งลงข้างๆเธอ หนึ่งในนั้นก็ได้โอบไหล่ของจูน
"นี่คุณจะทำอะไรน่ะ! ใครก็ได้ช่วยด้วย! มีคนจะลวนลามฉัน!"
ทุกคนที่อยู่แถวพอเห็นกลุ่มผู้ชายหน้าดุๆนั่งอยู่ ก็พากันตกใจไม่กล้าที่จะเดินเข้ามาช่วยแล้วเดินออกห่างจากจูน
" เอ๊ะ? ทำไมกัน? "
' ทำไมไม่มีใครคิดจะมาช่วยฉันบ้างเลย '
ในขณะนั้นก็มีชายคนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์อยู่ตอนนั้น ก็ได้ตัดสินใจที่จะเดินเข้ามาช่วยผู้หญิงคนนี้
" นี่น้องสาว มากับพี่ดีๆเถอะนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว "
แต่เธอหารู้ไม่ว่า คนกลุ่มนี้เป็นเจ้าถิ่นที่โหดเหี้ยมมาก
"อย่าเข้าใกล้ฉันนะไอ้พวกโรคจิต!"
เธอพูดเสร็จแล้วก็รีบที่วิ่งออกจากสถานีรถไฟ แต่ในขณะนั้นชายคนนั่นได้สั่งให้ลูกน้องจับตัวเธอไว้
"จับเธอไว้"
"ครับบอส"
ชายฉกรรณ์สองคนเดินมาจับจูนไว้
"พาเธอขึ้นรถ"
"กรี๊ด!!! ปล่อยฉันนะอีพวกน่ารังเกียจ!"เธอพยายามดิ้นรน
เธอพยายามดิ้นรน แต่แรงเธอจะไปสู้แรงชายฉกรรณ์ได้ยังไงล่ะ? เธอถูกพาเข้าไปในรถ และขณะนั้นชายคนนั้นก็บอกให้ลูกน้อง ทำให้เธอสลบ
" ทำให้สลบซะ ทำยังไงก็ได้ ให้นังนี้มันเลิกดิ้นเป็นหมาแบบนี้สักที "
"ครับบอส"
ลูกน้องเอ่ยรับคำสั่งของหัวหน้าเขาทันที
" นี่พวกนายจะทำอะไรกับฉันน่ะ ปล่อยนะเว้ย! "
"ฉันก็แค่อยากจะกลับบ้าน!"
"แหมๆ น่ารักซะจริง"
ชายคนนั้นหัวเราะออกมา
"เจ้า-"
ก่อนที่เธอจะพูดจบเธอก็โดนลูกน้องของไอ้คนชั่วทำให้สลบด้วยยาสลบในผ้าปิดจมูกของเธอ จนเธอเริ่มมึน
"อ๊ะ!"
เธอสลบลงบนเบาะนั่งรอรถ ก่อนที่เธอจะสลบอย่างเต็มที่ เธอได้ยินเสียงผู้ชายสักคนในนั้นพูดว่า
"พอไปถึงฉันจะเล่นกับเธอให้สนุกเลย"
และหลังจากนั้นเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
- ต่อมา -
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
" เห้ย!! ตื่นดิว่ะ "
จูนตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือ เธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าตัวเองถูกมัดตรึงไว้กับเตียง เธอตกใจมากกับสิ่งที่เห็น
" !!!! "
" นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะเนี้ย แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "
" ปล่อยกูนะเว้ย! "
ในขณะที่เธอตกใจกับสิ่งที่เป็นอยู่นั้นเธอได้มองไปรอบๆ
เธอเห็นก็ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นที่ต้องเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้ซึ่งมันกำลังยืนอยู่ข้างๆเตียงและมองเธออยู่
"แหม อย่ากลัวไปเลยนะสาวน้อย ถ้าเธออยู่กับฉัน เธอจะปลอดภัย"
พูดจบมันก็ยิ้มและมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มันก็เริ่มเขยิบเข้ามาใกล้เธอ
" อย่ามาแตะต้องตัวกูนะไอ้เxี้ย! "
เธอดิ้นรนสุดขีด ชายคนนั้นก็เริ่มแตะตามร่างกายของจูน เขาเริ่มที่จะเข้ามาจูบในขณะนั้นเธอก็คิดแผนหนึ่งในหัวได้
"จูบฉันสิ"
ชายคนนั้นแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
" หึๆ ดูเหมือนเธอจะว่านอนสอนง่ายกว่าที่ฉันคิดนะ "
" ได้ที่รัก ฉันจะจูบเธอให้สมใจอยากเลยจนเธอลืมตะวันลืมเดือนไปเลย "
แล้วเขาก็บรรจงจูบอย่างมีพออกพอใจ ในขณะนั้นจูนก็กัดลิ้นของชายคนนั้นที่อยู่ในปากของเธอสุดแรงเกิด ชายคนนั้นก็ร้องออกมาเพราะความเจ็บ
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!"
เขาล้มตัวลงบนพื้นแล้วครวญครางออกมา
" แก! แก! นังตัวดี! "
เขาใช้แส้ที่วางอยู่บนโต๊ะในห้อง ฟาดลงบนตัวของจูน
// เพี้ยะ!! เพี้ยะ!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!"
จูนกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บปวดและพยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมา แต่ก็มีน้ำตาคลอ
" แกดื้อนักใช่ไหม!!! หืม "
// เพี้ยะ!!
" หึ ดูสิตัวสั่นใหญ่เลยนะ "
" อย่ากลัวฉันไปเลยนะ ที่รัก "
" ทีหลังก็อย่าทำแบบนี้อีกนะ เดี๋ยวจะเจ็บตัวเปล่าๆ "
" แบบนี้ก็ต้องลงโทษกันสักหน่อยสินะ จะได้ไม่ทำแบบนี้อีก "
หน้าเธอดูตกใจกับสิ่งที่เป็นอย่างมาก
" นะ..นายจะทำอะไรหน่ะ!? "
"ก็แค่..."
ชายคนนั้นยิ้มอย่างมีเลศนัย
เขาเริ่มที่จะค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกที่ละชิ้น
"อย่าบอกนะว่า..."
พอจูนคิดถึงเรื่องนี้ก็เธอก็ตะโกนออกมาดังมาก
"ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!!!!!!!!!"
" ไม่มีใครได้ยินเธอพูดหรอกน่า หึหึ "
ขณะนั้นประตูก็ถูกเปิดออกด้วยแรงกระแทกเสียงดัง
" ใครว่ะ!? "
ชายคนนั้นตกใจมาก และหันไปดูเสียงประตูนั่นทันที ก็ปรากฏเห็นเงาชายคนนึง ร่างสูง สูงเกือบจะเท่าประตูบานนั้น
" มึงเป็นใครว่ะ!? เข้ามาได้ยังไงว่ะ!? "
จากเงาของชายคนนั้นก็ได้ปรากฏให้เห็นใบหน้าผู้ชายก็ยิ้มให้แล้วพูดว่า
" ก็ตามแกมาหน่ะสิเจ้าโง่ "
" ฉันเห็นแกลักพาตัวคนมา ฉันก็เลยตามากะว่าจะช่วย แค่นั้นแหล่ะ"
" ถ้าฉันช่วยผู้หญิงคนนี้ได้ ฉันก็จะได้เงินรางวัลจากการช่วยจับคน "
" เป็นไงกูฉลาดใช่มั่ยล่ะ? "
ชายคนนั้นตะโกนออกมา
" แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร!? แกตามฉันมาเพื่อรนหาที่ตายหรอ!? "
" ใครจะสนกัน? "
ว่าแล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาแล้วพูดว่า
" หลีกทางไปซะ ถ้าไม่อยากตาย "
จู่ๆชายคนนั้นก็หลีกทางให้โดยง่าย
จูนที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่แปลกใจ ทำไมไอ้คนชั่วนั่นถึงหลีกทางให้ง่ายจัง
เขาก็เดินเข้ามาใกล้จูน แล้วก็เห็นว่าเธอที่ถูกตรึงอยู่
" ฮ่าๆ เธอนี่ ก็ดูน่ารักดีหนิ "
ชายคนนั้นก็ได้เอ่ยถามกับไอ้คนชั่วคนนั้นว่า
" นี่แก กุญแจอยู่ไหน? "
"มะมันอยู่ในลิ้นชักข้างเตียงหน่ะ"
ชายคนนั่นแปลกใจว่าทำไมตัวเองถึงต้องทำตามเขา ชายคนนั้นได้รู้ที่อยู่ของกุญแจ ก็เปิดลิ้นชัก หยิบกุญแจออกมา จากลิ้นชัก พอได้กุฐแจมาแล้วก็ช่วยไขกุญแจให้ผู้หญิงที่โดนลักพาตัวมา
" ขะ..ขอบคุณนะ "
ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงกล่าวขอบคุณ
ไอ้คนชั่วที่พอเห็นว่าไม่มีใครมองมาที่เขา เขาจึงพยายามจะกดปุ่มแจ้งเตือนที่อยู่ใกล้ๆ ชายแปลกหน้าที่หลังจากไขกุญแจเสร็จ ก็หันกลับมาพอดีแล้วเห็นว่าไอ้คนชั่วกำลังจะทำอะไร
" นี่แกอยากตายมากหรอ? "
ไอ้คนชั่วรู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ดูน่ากลัวมาก
เขาเลยล้มตัวลงแล้วไปนั่งอยู่เฉยๆ
" นี่ คุณทำได้ยังไงน่ะ? "
จูนเต็มไปด้วยความสงสัย
"อย่าสนใจเลยน่า คนสวย"
จูนหน้าแดงเล็กน้อย
'ความรู้สึกนี้มัน อะไรกัน?'
เธอถูกคนมากมายตามจีบแต่เขาคือแรกที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนี้
'ความรู้สึกนี้ คือ ความรักงั้นหรอ?'เธอส่ายหน้าแล้วเลิกคิดเรื่องนี้
" นี่ คนสวยตามผมมาสิ "
"อืม"
เขาจับมือเธอขณะเดินไปด้วยก่อนที่
พวกเขากำลังจะออกไปจากห้อง เขาก็พูดบอกไอ้คนชั่วว่า
"คิดซะว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงความฝันละกันนะ"
ไอ้คนชั่วเมื่อได้ยินคำนั้นก็ตอบกลับรับคำอย่างไว
"ครับ"
แล้วชายคนนั้นก็นอนลงบนพื้น
"ป๊ะ ไปกันเถอะ!"
ว่าแล้วพวกเขาก็ออกไปจากสถานที่เหงซวยแห่งนี้
และพวกเธอก็พากันไปที่สถานีตำรวจเพื่อเล่าสิ่งๆต่างพอตำรวจทราบ ก็รีบพากันไปยังสถานที่ดังกล่าวก่อนที่ตำรวจจะไป ตำรวจคนนึงก็พูดกับเขาว่า
"คุณจะได้รางวัลอย่างงามเลยครับ กับการที่คุณจับแก๊งนี้"
"ฮ่าๆ ครับ"
พอตำรวจพูดเสร็จเขาก็กลับไปทำงานของตัวเอง พวกเขาทั้งสองก็ได้ไปหาที่นั่งลงคุยกันบนม้านั่งข้างถนน
"คุณชื่ออะไรหรอคะ? ฉันชื่อจูนนะ"
" ผมหรอ? ผมมีหลายชื่อนะ แต่ถ้าเป็นชื่อจริงๆ ผมชื่อเหมาน่ะ "
" เหมาหรอ? "
"ใช่ แปลกใช่มั้ยล่ะ? แบบนี้ไงผมเลยถูกเรียกหลายชื่อ เพราะมีคนไม่ชอบชื่อนี้ของผม พวกเขาเลยตั้งชื่อเล่นผมขึ้นมาใหม่ตลอดเลยน่ะ "
ระหว่างที่คุยสัพเพเหระกัน เหมาก็พูดขึ้นมาว่า
"ผมต้องไปแล้วล่ะ"
" คะ "
ขณะที่เหมากำลังจะเดินจากไป จูนก็จับเหมาเข้ามาจูบ เหมามีสีหน้าที่ไม่ได้ตกใจอะไรมาก เขาก็ยอมให้จูนจูบเขา
พอจูบเสร็จ จูนก็หน้าแดงจนเห็นได้ชัด
" ข..ขะ..ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่ๆ... "
เธออายเกินกว่าจะพูด
"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ"
" คือว่า ฉันขอเบอร์คุณได้มั้ยค่ะ? "
" ได้สิครับ "
ทั้งสองฝ่ายต่างก็แลกเบอร์กัน
"ไว้เจอกันนะคะ"
"ครับ"
พูดจบแล้วจูนก็พูดขึ้นมาว่า
"หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกเร็วๆนี้นะคะ!"
เหมาหันกลับมาแล้วยิ้ม
"ครับ ผมก็เช่นกัน"
แล้วต่างฝ่ายก็กลับไปที่บ้านของตัวเอง
- ณ บ้านของเหมา -
มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพอเขาเดินออกไปเปิดประตูดู เขาก็เห็นเพียงจดหมายซองนึงที่วางอยู่บนพื้นและมีชื่อผู้รับเป็นชื่อของเขา
"ปัณฑารีย์ ชัยศิริเตชินทร์"
เหมามองรอบข้างแต่ก็ไม่เห็นมีใคร เขายักไหล่แล้วก็เก็บจดหมายและเดินเข้าไปอ่านจดหมายในบ้าน เขาเปิดอ่านซองจดหมายและข้างในเขียนว่า
"จงมาที่แห่งนี้ เพื่อที่ท่านจะได้สมบัติอันแสนล้ำค่าที่ท่านคาดไม่ถึง"
ซึ่งก็มีชื่อสถานที่บอกตรงมุมล่างขวา
- ณ บ้านของจูน -
ตอนนี้ก็กำลังจะทานอาหารเย็น ขณะนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเธอเดินไปเปิดประตูแล้วก็ถามว่า
"ใครคะ?"
แต่พอเธอประตูออกมา เธอก็เห็นเพียงจดหมายซองหนึ่งที่มีชื่อผู้รับว่า
"สุภัณฑ์สา ฤกษ์ฤดี"
เธอพยายามหาว่ามีใครอยู่แถวนั้นไหมแต่ก็ไม่มีใครเธอก็ไม่ได้คิดมาก แล้วก็หยิบจดหมายขึ้นมาอ่าน ข้างในนั้นก็เขียนไว้ว่า
"จงมาที่แห่งนี้ เพื่อที่ท่านจะได้สมบัติอันแสนล้ำค่าที่ท่านคาดไม่ถึง"
ซึ่งก็มีชื่อสถานที่บอกตรงมุมล่างขวา
- ปัจจุบัน -
ทั้งสองคนมองจ้องหน้ากัน
"ใครจะไปคิดล่ะว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้"
จูนพูดออกมาอย่างมีความสุขและดีใจ
" นั่นสินะครับ ฮ่าๆ "
"เรามาทำภารกิจไปด้วยเถอะนะครับ"
"ค่ะ"
จูนยิ้มตอบกลับไปดูสดใสกว่าทุกครั้ง ซึ่งผิดจากปกติที่เธอเป็นคนจริงจัง โดยปกติหน้าเธอจะดูเคร่งเครียดตลอดเวลา
แต่เธอก็ลืมเรื่องนี้ไปและที่ที่พวกเธอต้องไปนั่นคือบ่อน้ำหลัวโรงเรียน ทั้งสองก็จับมือกันเดินไปยังบ่อน้ำหลังโรงเรียน จูนหยิบซองกระดาษปริศนาของเธออกมาเปิดดู
"นี้คงจะเป็นที่ที่ในนี้บอก"
ปริศนาข้อแรกของเธอคือ.....
_______ตัดจบแบบละครไทย_____
*** รอติดตามตอนต่อไป ***
ผู้แต่ง : พระอาทิตย์ตก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!