งูยักษ์ที่คอยปกป้องเด็กผู้หญิงที่เกิดมาพร้อมกับเหตุการณ์ ที่ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ความรักที่เกิดขึ้นกับศัตรูอย่างครุฑ เเละความสัมพันธ์กับมนุษย์เหมือนพ่อเเม่

#5 ตอน คือ 1 บท

ณ วันที่ฟ้าคะนอง เสียงฟ้าคำรนดังสะท้านไปทั่วหมูบ้านเนินวิหาร ‘‘นวล” หญิงสาวอายุ 28 ปี ที่กำลังตั้งท้องใกล้คลอดเดินผ่านถนนดินเเดงเข้ามายังหมู่บ้านเนินวิหาร เดินผ่านบ้านเรือนหลายหลังที่ยกสูงจากพื้นจนมาถึงบ้านหลังหนึ่ง นั้นคือบ้านของนวลนั่นเอง บ้านของนวลก็เป็นบ้านปกติทั่วไปที่มีใต้ถุน ใต้ถุนนั้นมีเเคร่อยู่พร้อมกับผู้ชายอีกหลายคนนั่งอยู่ บนเเคร่นั้นเต็มไปด้วย การพนันมากมายตามประสาคนหนุ่มสาวที่หมู่บ้านนี้ นวลเดินขึ้นเรือนไป บนเรือนก็จะมีเเค่ “สำเภา” สามีของนวลมียศเป็นผู้ใหญ่บ้าน เเละก็มี “เเม่เอ๋ย” “พ่อสน” พ่อเเม่ของนวล นวลเดินขึ้นบ้านมาพร้อมอุ้มท้อง

สำเภา:นวลข่อยบอกเเล้วเเมนบ่ว่าอย่าไปไสอีก

นวล:ข่อยบ่เป็นหยังดอก

สำเภา:บ่เป็นหยังได้จังได๋ ถ้าเกิดเจ้าหมื่นขึ้นมาสิให้อ้ายเฮ็ดจังได๋

นวล:เจ้ากะว่าไป ข่อยไปคุยกับกำนันเรื่องไฮนา

เเม่เอ๋ย:เเม่กะบอกมึงว่าอย่าไปๆ มึงกะหยังไป

นวล:เเม่ขาบ่ดี คนขาดีกะต้องไปเเทน

พ่อสน:เป็นหยังมึงคือบ่ให้บักสำเภาไปเเทนมึง

พ่อสนเดินมาจากในห้องข้ามธรณีประตูออกมาในมือถือผ้าซิ่นปัดไป ปัดมาเพราะไล่ยุงที่มากัดตามเหนื่อยตัว

สำเภา:เเมนเป็นหยังคือบ่ให้อ้ายไปเเทน

นวล:ถ้าสิให้เจ้าไปเเทนเจ้ากะไปไสวุ

สำเภา:กะอ้ายมีธุระอ้ายกะเลยต้องไปเเต่เซ่า

นวล:ธุระ ธุระอิหยัง

สำเภา:กะธุระกับลูกน้องกำนันหันเด๋ บักสมน่ะ

นวล:เเต่ตอนข่อยไปบ้านพ่อใหญ่กำนันบักสมมันกะอยู่นั้นอยู่เด๊ะ

สำเภา:เออ..เจ้าเข้าไปนอนถ่อ คนกำลังท้อง กำลังไส้ ต้องนอนพักให้หลายๆ

นวล:อย่าให้ข่อยฮู้เด้อว่าเจ้าไปไสข่อยบ่ปล่อยเจ้าไปเเท้

สำเภา:เออๆ

สิ้นเสียงสำเภา นวลได้เดินหน้าเข้าไปในห้อง เเล้วปิดประตูลับสายตาไป สำเภาที่หันหน้าไปมองนวลที่เดินเข้าห้องไปเเล้วจากนั้น ก็ได้เดินลงเรือนไปในที่สุด เเม่เอ๋ยเเละพ่อสมก็ได้หันมาออกหน้ากัน เเละหันลงไปมองยังสำเภาที่เดินลงไปพร้อมทำคิ้วขมวด ฝั่งสำเภาที่เดินลงมาจากเรือนมุ่งหน้าไปยัง บ้านพ่อกำนันต่อไป “ติดตามตอนต่อไป”

สำเภาเดินทางมาถึงบ้านพ่อกำนันเพิ่ม เเละเดินขึ้นบ้านพ่อกำนันไปพรางคิดเครียดคิ้วขมวดขึ้นมา เเต่ก็ต้องฝืนเพราะคำขู่ของพ่อกำนันสำเภาจึงจำใจต้องเดินขึ้นไป พอขึ้นไปถึงกำนันก็ตะโกนขึ้นว่า

เพิ่ม:มาละบ่สำเภา

สำเภา:กำนันมีอิหยังกะเว่ามาถอข่อยบ่มีเวลามาคุยดอก

เพิ่ม:อย่าพึ่งๆ มึงอย่าลืมเด้อว่าถ้ามึงบ่ยอมสอยกูมึงสิพ้ออิหยัง

สำเภา:ถ้าเจ้าเฮ็ดอิหยังเมียข่อย กะลูกข่อย ข่อยกะบ่ปล่อยเจ้าไว้เเท้

เพิ่ม:เเมนอยู่บ่

สำเภา:เเมน

สำเภาพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองกำนันเพิ่ม

เพิ่ม:ถ้ามึงกล้าเถียงกูขนาดนี้มึงกะสิบ่ย่านกูอีหลี ถ้าสั่นกูกะต้องเอาจริงกับมึงเเล้ว

สำเภา:เจ้าสิเฮ็ดอิหยัง

เพิ่ม:เอาโตมันมา

กำนันพูดเสียงดังสิ้นเสียงมีผู้ชาย 2 คนเดินออกมาเเต่นวลนั้นกลับออกมาด้วย

สำเภา:เจ้าเฮ็ดอิหยังเมียข่อย

เพิ่ม:กูกะบ่ได๋เฮ็ดอิหยังหลายกะเเค่ย่านมึงตุกติก กูกะเลยจับโตคนทั้งเบิ่ดออกมา

สำเภา:เจ้าเฮ็ดได้จังได๋ คนกะหลายอยู่บ่เเมนบ่

เพิ่ม:ถ้ามึงหมายถึงซุ่มหม่องใต้ถุนบ้านนะบ่ พวกมันมันเฮ็ดหยังบ่ได้ดอกมันเมาหลับกันตั้งเเต่ด่นเเล้ว

สำเภา:เเม่เอ๋ย กับ พ่อสมละ

เพิ่ม:เพิ่นกะอยู่ข้างในนั้นหละอยู่บ่เฮ็ดหยังเพิ่นดอกเพิ่นเฒ่าเเล้ว เเต่ถ้ามึงตุกติกกะบ่เเน่

สำเภา:บักกำนันที่อยู่เฮ็ดตามคำสั่งมึงกะบุญหัวมึงเเล้ว ถ้ามึงเฮ็ดอิหยังครอบครัวกูมึงบ่ตายดีเเท้

เพิ่ม:ปาดโท๋ มึงคือปากดีเเท้ว่ะ จังสิมันต้องเเสดงให้เบิ่งเเล้วว่าอันได๋ที่ต่ำ อันได๋ที่สูง

สำเภา:เจ้าสิเฮ็ดหยังเมียข่อย

เพิ่ม:ถ้าเบิ่งละกัน จับมันไว้ !!!

สิ้นเสียงกำนันได้ใช้หมัดชกไปที่ท้องของนวลหลายครั้ง สำเภาที่เห็นยังงั้นก็กำลังจะวิ่งเข้าไปเเต่กลับมีลูกน้องของกำนัน 2 คนมาจับเอาไว้

สำเภา:อย่า....เฮ็ด..อิ.อิ.อิ...หยังเมียข่อย

สำเภาตะโกนสุดเสียงทำให้หมดเเรงไปทีละน้อยๆ เเละสลบไปในที่สุด ฝั่งกำนันได้ใช้หมัดชกไปที่ท้องของนวลหลายครั้งจนนวลเเท้งลูก

นวล:เจ้าเป็นหยังคือเฮ็ดกับข่อยจังสิ

เพิ่ม:มึงอยากฮู้เเมนบ่ๆ ได๋เดี่ยวกูเว่าให้ฟัง

“ติดตามตอนต่อไป”