ยัยน้องสาวสุดแสบ (มาเฟีย)
1
(....) = คิดในใจ
//... = การกระทำ
โรชิ
เย็นนี้นายจะไปบ้านใหญ่ไหมครับ
โรชิ
นายหญิงให้เข้าไปเยี่ยมครับ
คาเร็น
เดี๋ยวนี้มันกล้าสั่งกูหรอวะ
โรชิ
//เหยียบเบรครถกระทันหัน
คาเร็น
ขับรถเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย
โรชิ
คือมีผู้หญิงนอนขวางทาง
คาเร็น
ถึงกูเป็นมาเฟียแต่ก็ไม่ได้โหด
โรชิ
คุณครับ//สะกิดผู้หญิงคนหนึ่ง
โรชิ
//พลิกผู้หญิงหันกลับมา
คาเร็น
//เห็นผู้หญิงเลือดเต็มหน้า
คาเร็น
//อุ้มผู้หญิงขึ้นรถ
คาเร็น
//อุ้มผู้หญิงเข้าห้องฉุกเฉิน
คิน
//เห็นเสื้อเต็มไปด้วยเลือด
คิน
มึงไปฟัดกับแก๊งไหนมาวะ
พยาบาล : หมอคะรีบเข้ามาในห้องหน่อยค่ะ
คิน
แค่โดนอะไรมากระแทกที่หัว
โรชิ
ผมว่าหยุดเถียงกันก่อนไหมครับ
โรชิ
เดี๋ยวคนไข้จะหนวกหูเอา
คิน
แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครวะ
คาเร็น
//รู้สึกว่าเธอรู้สึกตัวแล้ว
ทุกสถานการณ์
//ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
ทุกสถานการณ์
นะ น้ำ//น้ำเสียงแหบ
คิน
งั้นคนไข้พักผ่อนก่อนนะครับ
คาเร็น
ไอ้โรชิเห็นนอนอยู่บนถนน
คาเร็น
กูจะเอาเขาไปอยู่ที่อังกฤษด้วย
ทั้งสองตกใจแล้วพูดพร้อมกัน
คิน
มึงคงไม่เอามาเป็นเมียหรอกใช่ไหม
คาเร็น
สวยขนาดนี้กูจะอดใจไหมหรอวะ
คิน
มึงคงไม่คิดรุมกูหรอกใช่ไหม
คิน
ดูแลนายมึงดีๆหล่ะ//กระซิบโรชิ
2
คาเร็น
ไปสืบมาผู้หญิงคนนั้นคือใคร
คาเร็น
//เดินกลับเข้าไปในห้องพักฟื้น
คาเร็น
//มองคนที่หลับอยู่ตรงหน้า
เรนนี่
วันนี้พี่คาเร็นมาบ้านไหมคะ
ศรัญญา
แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
ศรัญญา
แม่สั่งให้โรชิบอกคาเร็นแล้วนะ
เรนนี่
เรนคิดถึงพี่คาเร็นจัง
ศรัญญา
งั้นถ้าพี่เขาไม่มาวันนี้
ศรัญญา
ก็ไปหาพี่เขาที่ทำงานดีไหมจ้ะ
เรนนี่
เรนอยากไปทำงานกับพี่เขา
ศรัญญา
งั้นเดี๋ยวแม่ฝากงานให้
เรนนี่
ขอทำงานพรุ่งนี้นะคะ
เรนนี่
งั้นหนูขอตัวไปเที่ยวก่อนนะคะ
คาเร็น
ฉันเป็นพี่ชายของเธอ
ยูกิ
แล้วฉันหล่ะ//ชี้ตัวเอง
ยูกิ
ทำไมฉันจำชื่อตัวเองไม่ได้หล่ะ
คาเร็น
เธอความจำเสื่อมชั่วคราว
ยูกิ
คุณคือพี่ชายฉันจริงๆใช่ไหม
ยูกิ
คุณคือใครหรอคะ//ชี้ไปทางโรชิ
โรชิ
เป็นลูกน้องของคุณคาเร็น
ยูกิ
น่าจะเป็นคนใหญ่คนโตนะคะ
คาเร็น
เธอเป็นน้องสาวฉันหนิ
คาเร็น
มันก็เป็นลูกน้องเธอด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก(เสียงเปิดประตู)
คิน
คุณคนสวยตื่นแล้วหรอครับเนี่ย
คิน
วันนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้นะครับ
คิน
พยายามไปในที่คุ้นเคยนะครับ
คิน
เผื่อจำอะไรขึ้นมาได้บ้าง
คิน
//พูดอยู่แต่มองหน้าคาเร็น
คาเร็น
มองเหี้ยไร//ทำปากใส่
คิน
คะ ครับ//หันหน้ามาหายูกิ
ยูกิ
คือยูจะถามว่ายูจะมีโอกาสกลับมาจำได้เร็วไหมคะ
คิน
ขึ้นอยู่กับคนไข้นะครับ
คิน
ให้ไปสถานที่ที่ตัวเองคุ้นเคย
ยูกิ
พี่คาเร็นคงรู้จักใช่ไหมคะ
คิน
เลิกเรียกคุณหมอได้แล้ว
ยูกิ
หรือว่าคุณหมอไม่ใช่หมอ
คิน
คือพี่เป็นเพื่อนกับไอ้คาเร็นมัน
คาเร็น
จำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม
คาเร็น
เราเกิดอุบัติเหตุที่ไทย
คาเร็น
ที่จริงเราอยู่อังกฤษ
ยูกิ
งั้นต้องกลับอังกฤษหรอคะ
คาเร็น
ไอ้โรชิเตรียมไว้ให้แล้ว
ยูกิ
(ทำไมรู้สึกไม่คุ้นเคยกับอังกฤษเลยหล่ะ)
ยูกิ
(ไม่แปลกที่จะไม่คุ้นเคยอยู่แล้ว)
คาเร็น
มึงซื้อเสื้อเหี้ยไร มันโป๊
ยูกิ
พวกพี่คุยอะไรกันหรอคะ
3
ยูกิ
ใช้เวลาบินกี่ชั่วโมงหรอคะ
ยูกิ
ยูแค่รู้สึกง่วงนิดหน่อย
คาเร็น
น่าจะถึงพรุ่งนี้แหละ
ยูกิ
งั้นฝันดีนะคะพี่ชาย//ยิ้มให้
เรนนี่
พี่คาเร็นไปอังกฤษแล้วหรอคะ
ทุกสถานการณ์
คุณเรนมีเรื่องด่วนหรอคะ
เรนนี่
ถ้าพี่คาเร็นกลับมาแล้ว
พนักงานบริษัท
เหมาะสมกับนายหญิงของบริษัทจัง
โรชิ
พนักงานบริษัทแจ้งมาว่าคุณเรนมาหานาย
คาเร็น
คิดจะเอาลูกมายัดเยียดให้กู
โรชิ
เมื่อวานคุณหญิงโทรมาว่าให้ฝากคุณเรนเข้าทำงานครับ
โรชิ
ผมมัวแต่สืบเรื่องคุณหนู
คาเร็น
ไอ้โรชิ//เสียงเยือกเย็น
โรชิ
ไม่ดุผมสักเรื่องได้ไหมเนี่ย
โรชิ
อีก30นาทีเครื่องลงนะครับ
ยูกิ
ว่าไงคะ//พูดทั้งที่ไม่ลืมตา
คาเร็น
ขี้เซาไงเราอ่ะ//ขยี้ผมยูริ
ยูกิ
แล้วก็เอามือออกจากหัวยูด้วย
คาเร็น
แล้วที่ลุกขึ้นมาไม่ยุ่งหรอ
ยูกิ
ก็พี่ชายเอามือมาขยี้ต่อ
ยูกิ
เย็นชาจังนะคะ//ตะโกนตามหลัง
คาเร็น
พี่ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว//ตะโกนกลับ
ยูกิ
พี่ชายเราจริงๆหรอเนี่ย
คาเร็น
ไอ้คินมันทำงานที่ไทยสิ
ยูกิ
ก็เห็นเป็นเพื่อนกันหนิคะ
ยูกิ
นึกว่าจะอยู่ด้วยกันซะอีก
คาเร็น
พี่แค่มาทำงานที่อังกฤษหน่ะ
ยูกิ
แล้วสรุปบ้านเราอยู่ไทยหรืออังกฤษคะ
ยูกิ
ประเทศที่ยูคุ้นเคยหล่ะคะ
คาเร็น
หยุดถาม//เสียงเรียบ
ยูกิ
เผื่อพูดแล้วจำอะไรขึ้นมาไงคะ
คาเร็น
(ความทรงจำของเธอไม่ได้อยู่ที่นี่เลยสักนิด)
คาเร็น
ไม่ได้ขี้เกียดเหมือนใครบางคน
ยูกิ
งั้นเดี๋ยวกลับไปถึงบ้าน
ยูกิ
สอนแค่ชั่วโมงเดียวยูก็จำได้แล้วค่ะ
คาเร็น
แต่เราต้องเลิกพูดก่อน
คาเร็น
ยิ่งพูดกับเรายิ่งเจ็บ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
