สวัสดีครับผมขื่อเต้เอ่ออออทุกคนอาจจะรู้แล้วนะครับแต่อาจจะมีคนยังไม่รู้แหะๆ😅อายุ18-19ปีผมมีพ่อชื่อทองอายุ45แม่ชื่อจอยอายุ44ผมอยู่ในครอบครัวที่มีน้องชายพ่อและแม่พวกเราอยู่กันอย่างมีความสุขจนกระทั่งวันนึงแม่ผมป่วยหนักแต่พ่อนั้นไม่ยอมไปรักษาตอนนั้นเวลาประมาณ16:45จนผมและพ่อนั้นทะเลาะกันอย่างหนักทำให้ผมนั้นเสียใจที่พ่อทำแบบนี่..ผมเลยดูแลแม่อยู่คนเดียวเพราะน้องชายและพ่อไปไหนก็ไม่รู้ผมเลยต้องดูแลแม่อยู่คนเดียวจนมีวันนึงที่แม่ผมหายแล้วกำลังจะออกไปซื้อของจู่ๆก็มีรถคันนึงมาชนแม่ผมทำให้แม่ผมนั้นเสียชีวิตตอนนั้นผมอยู่ที่บ้านนอนเล่นโทรศัพพ์ตามปกติอยู่ๆน้องชายผมก็โทรมาและบอกว่าแม่ผมนั้นเสียชีวิตผมเลยถามไปว่าอย่ามาล้อเล่นนะตอนนั้นผมรู้สึกว่านำ้เสียงของน้องชายผมนั้นเหมือนว่าไม่ได้เล่นน้องชายตอบผมมาว่าจริงแม่โดนรถชนเสียชีวิตตอนนี่ผมอยู่โรงพยาบาลผมเลยร้องไห้ออกมาและถามว่าโรงพยาบาลไหนหลังจากสิ้นสุดเสียงผมแล้วน้องชายผมก็ตัดสายโดยไม่พูดอะไรทำให้ผมเสียใจและโมโหเช่นกันผมเลยออกจากบ้านไปและขับรถไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าจะไปไหนผมได้แต่ขับไปเรื่อยๆจนเสียงโทรศัพพ์ผมนั้นดังขึ้นอีกครั้งผมเลยกดรับและบอกว่าใครครับแล้วในสายบอกว่าพ่อเองผมเลยบอกว่าไม่ต้องโทรมาอีกน่ารำคาญผมเกียจพ่อที่สุดที่ทำแบบนี่ก่อนที่ผมจะตัดสายอย่างไร้เยื่อใยหลังจากนั้น2สัปดาห์ผ่านไปผมก็กำลังนั่งเล่นโทรศัพพ์อยู่จู่ๆพ่อก็พาผู้หญิงคนนึงอายุราวๆรุ่นเดียวกับแม่เข้าผมเลยถามพ่อไปว่าใคร...พ่อตอบผมว่าแม่ใหม่แกไงจำไว้นะนี่แม่ใหม่แกผมไม่เข้าใจว่าพ่อทำแบบนี้ทำไมแต่ผมก็ได้แต่บอกว่า...."อืม"แต่ก่อนพ่อสัญญากับแม่ว่าจะไม่มีใครใหม่ตอนนี้ครอบครัวผมพังไปก็เพราะพ่อและพี่ก็ยังพาผู้หญิงเข้าบ้านมาอีกทำให้หลังจากตกดึกผมก็หนีออกจากบ้านและไปอยู่บ้านเพื่อน1วันหลังจากพ่อเช้ารุ่งขึ้นผมก็ออกจากบ้านเพื่อนไปและไปหาห้องพักถูกๆตอนช่วงโควิดเนี่ยห้องพักก็หายากล่ะผมเลยไปขอเพื่อนอยู่ด้วย...ถึงเวลาจะถึงเดือนเมษายนแล้วผมยังจำเรื่องราวนั้นได้ดีและก็คงยังเกลียดพ่ออยู่เหมือนเดิม...จบ
-เรื่องนี่สร้างจากเรื่องจริงของผู้เขียน-
นี่คือเรื่องจริงนะครับอยากจะระบายให้ฟังอยากได้กำลังใจจากคนอื่นบ้างตอนนี้ผมก็พยายามจะไม่จดจำเรื่องในอดีตหรือเรื่องที่ผ่านมาแล้วนะครับ😢🤞
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
