เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีคำพูดและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสาโปรดใช้วอจารณญาณในการอ่าน
.
.
.
.
.
ต้นน้ำ
เสียงเพลงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณของโรงเรียนมัธยมปลายแห้งหนึ่ง
ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมปลายสรรศึก ชื่อโรงเรียนโครตแปลกแต่ช่างเถอะ ต่อนนี้ผมแก้วหูจะแตกแล้วแม่งรุ่นพี่ปีสามร้องเพลงไม่หยุดสักที่แถมเสียงยังแหลมอีก สาเหตุที่วันนี้โรงเรียนผมครึกครื้นวันนี้เป็นเพราะเป็นง่านเลี้ยงส่งผู้อำนวยการคนปัจจุบันที่เกษียณ แต่ก็แปลกนะที่นักเรียนสามารถมางานได้ แต่น่าเสียดานที่ไม่สามารถดื่มเครื้องดื่มแอลกอฮอร์ได้ แต่ไม่ใช่ปัญหาของผม เพราะผมแอบเอามาแล้วเรียบร้อย ก็ไม่ได่มีแค่กลุ่มผมหรอกที่แอบเอามา ยังมีพวกหัวดื้ออีกสามสี่กลุ่มที่แอบเอามาเหมือนผม
"โต๊ะอื่นทำไม่ดูสนุกสนานกันจังวะ ตัดมาที่โต๊ะเราดิ อย่างกับนั่งสามธิเงียบเชียว" สาม หนึ่งในสมาชิกกลุ่มผมพูดขึ้นและเป็นคนที่ผมสนิทที่สุดในกลุ่ม มันมีหน้าตาคล้าย ๆ กับผม สูงไม่ถึงร้องเจ็ดสิบ ตัดผมรองทรงต่ำไว้บนเขากับหน้ากลมของมันพอดี มัน(น่ารัก)หล่อใช่ได้ ได้ยินว่ามันเป็นน้องเล็กสุดของบ้านด้วยนะพี่มันโครตหวงมันเลย
"โต๊ะอื่นเขามีเกมเล่นกันเลยไม่เหงา" ฟาง สาวแซมที่เป็นผู้หญิ่งคนเดียวในกลุ่มผม ผมดำสนิดยาวประไหล่ หน้าตาสวยแซบได้ข่าวว่าพอเป็นยากูซ่าด้วย(จริง ๆ พ่อเป็นเจ้าของคลีนิครักษาสัตว์) เป็นคนที่ให้คำปรึกษาดีมากไม่ว่าจะเรื่องอะไร
"เราหาเกมเล่นกันเป็นไง" แวร์ ลูกครึ่งไทยรัสเซียเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ออกมาจากท้องแม่ ตอนเด็กแม่มันชอบเอามาปล่อยไว้ที่บ้านผม เพราะแม่มันกับแม่ผมเป็นเพื่อนร่วมง่สยกัน ที่ว่าเป็นลูกครึ่งระสเซียผมไม่ได้โหกนะ เพราะพ่อมันเป็นคนรัสเซียจริง ๆ หน้ามันก็เป็นรัสเซียแบบ100% แต่มันพูดรัสเซียไม่ได้ฟังไม่ออก ก็แน่ล่ะอยู่ไทยตั้งแต่เกิด
"เล่นสี่คนเนี่ยนะ มันจะมีเกมอะไรสนุก" ผมพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้มีผู้รอดชีวิตอยุ่แค่สี่คนเท่านั้น
จริง ๆ กลุ่มผมมีทั้งหมดหกคนรวมผมด้วย คนหนึ่งนอนสลบเหมือบอยู่บนตักผม มันมีชื่อว่าตันตัน แค่ชื่อก็ไม่เหมาะกับรูปร่างแล้ว คนอะไรชื่อตันตันแต่ตัวนี้ผอมจนจะเห็นกระดูก ได้ยินว่าที่บ้านมีปัญหาด้วยนะน่าจะเป็นเรื่องยึดที่มั่งเพราะไปเช่าที่ไว้แต่ดันไม่มีเงินจ่ายค้าเช่า พอพวกผมจะช่วยก็ไม่ยอมลูกเดียว เห็นแบบนี้ผมก็รวยพอสมควรนะพ่อแม่เป็นนักลงทุน ผมก็กำลังศึกษาเรื่องนี้อยู่ ส่วนอีกคนเป็นสาวประเภทสองชื่อเบส ตัวใหญ่สุดในกลุ่มหน้า(หล่อ)สวยเข้ม ถ้าเกิดปรับมาเป็นผู้ชายปกติมีผู้หญิงลุมลอมแน่ ๆ ตอนนี้ไม่อยู่ที่โต๊ะเพราะบอกว่า ฉันจะไปหิวผู้กลับบ้าน แค่นั้นก็วิ่งแจ่นเข้าไปในกองผู้ที่กำลังพูดคุยกันเรื่องบอลอยู่
"เล่นได้ดิ" สามพูดขึเนพร้อมทำหน้าไม่น่าไว้ใจ
"หน้าไม่น่าไว้ใจสุด ๆ ไอ้สาม" ผมพูดขึ้นเพราะหน้ามันแบบ เหมือนวางแผนก่อการร้ายเลย
"บ๊าา!! คิดไปเอง"
"เสียงสูงนะ" ฟางพูดขึ้น เธอน่าจะคิดระแวงไอ้สามเหมือนผมนั้นแหละ ก็แหม มีไอ้สามพาทำอะไรแต่ละอย่างจบสายทุกที(ประชด)
"ลองดูก็ไม่เสียหายนะ"
"มึงก็เอาหรอวะแวร์"
"สร้างบรรยาการไง เล่น ๆ ไปเถอะ"
"เล่นก็ได้วะ"
"แล้วมึงอะฟาง"
"ต้นว่างั้นก็เล่น"
สรุปคือโดนบังคับครับก็ต้องเล่นไป พวกผมนั่งคิดเกมกันอยู่สิบกว่านาทีจนไอ้สามพูดขึ้น
"คิดออกแล้ว! เกมกล้ากล้าทำไหม" ผมไม่เคยได้ยินเกมนี้มาก่อน ผมเลยถามมันไป
"เกมไรวะ ไม่เคยได้ยิน"
"หึ กติกาง่าย ๆ ให้ออกคำสั่งแล้วทำตาม ถ้าใครทำไม่ได้ต้องโดนลงโทษ"
"แล้วใครจะเป็นคนสั่งล่ะ"
"ทุกคน ออกคำสั่งทุกคร"
"อธิบายยังไงวะไอ้สาม!! ไม่เข้าใจโว้ยย!!" ฟายโวยวายเพราะที่ไอ้สามมันอธิบายได้ไม่เข้าใจ ไม่ใช่แค่ฟายหรอกที่ไม่เข้าใจผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ที่หนักกว่าเพื่อนน่าจะเป็นไอ้แวร์เพราะมัยนั่งอ้าปากค้างไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"เฮ้ออ~~~ เอาง่าย ๆ คือออกคำสั่งคนละหนึ่งคำสั่ง เช่นกูจะออกคำสั่งไอ้ต้นหนึ่งคำสั่ง ฟางหนึ่งคำสั่ง วร์หนึ่งคำสั่ง ถ้าพวกมึงทำตามคำสั่งไม่ได้กูก็จะเป็นคนคิดบทลงโทษเอง จะหนักหรือเบาก็เรื่องของกู เข้าใจ๊"
"พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ" พูดแบบนี้ก็เข้าใจตั้งนานแล้ว เห็นแบบนี้ผมเป็นคนหัวไม่ค่อยเก่งในเรื่องแบบนี้หรอ จนเพื่อนผมบอกว่าผมเป็นคนซื้อ ๆ ไม่ค่อยทันคน แต่เรื่องความรู้ผมเก่งเป็นอันดับต้น ๆ เลย
.
.
.
.
.
(ฉบับยังไม่แก้คำผิด)
.
.
.
.
.
นุนิ:ฝากผลง่านเรื่องนี้หน่อยน่า ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยย
.
.
.
.
.
ต้นน้ำ
ผมออกคำสั่งให้ไอ้สามออกไปสารภาพรักกับคนที่แอบชอบ มันเล่นทำผมตกใจเลยคนที่มะนชอบเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งที่ฮอตในหมู่ปีหนึ่งแลพเป็นผู้ชาย ฟังไม่ผิดครับ เป็นผู้ชายผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่ที่คอดมากคือ มันบอกว่าจะเป็นผัวเขา ไอ้คุณเพื่อนมึงจะเอาอะไรไปเป็นผัวเข้า ตัวก็เตี้ยกว่าเขา อ่อนปวกเปียกกว่าเขาอีก แถมไอ้รุ่นน้องคนนั้นยังจะเล่นกลับด้วยนะ บอกว่าถ้าอยากเป็นผัวผมก็ต้องรุกให้เต็มที่นะครับ เดี๋ยว ๆ คุณน้องจะไปให้ท่ามันทำไม สวนไอ้ฟายผมบอกในมันไปสารภาพกับครูว่ามันเป็นคนไปเจาะล้อรถครูอังกฤษ ยัยนีีมัรเล่นจริงครับ ตอนนั้นมันโกรธที่ครูหักคะแนนมันเพราะแค่ว่าเข้าเรียนสาย มันก็อธิบายนะว่าช่วยงานพอิยู่ แต่ครูนี่ไม่ฟังไง ไอ้แวร์ผมให้มันไปหน้าเวทีแล้วประกาศออกไมค์ว่ามันยังเวอร์จิ้นอยู่ หึ สะใจผม แต่ก็แค่แปปเดียวก็หุมยิ้มทันที่ ก็ไอ้สามมันพูดแบบว่าน่ากลัวแบบสุด ๆ คงแค้นผมแหละ
"เอาล่ะ ตามึงแล้วต้น หึ ๆ กูขอให้มึงไปจีไอ้ธีร์" หือ สตั๊นดิครับ แม่งเล่นอะไรไม่เลนเสือกมาเล่นแบบนี้ ครับผม ไอ้ธีร์เป็นคู่ปรับผมเอง ที่มาของมันคือมันเสือกแย้งทุนเรียนฟรีผมไป ถ้ามันแย้งแฟนผมไม่โกรธแค้นอะไรมันหรอก พอนึกถึงมันแล้วขึ้นหึย
"กูขอปัฏิเสธ"
"งั้นมึงรับโทษ โทษคือ มึงต้องแต่งหญิงมาโรงเรียนตลอดปีสาม"
นั้นไงครับมันเล่นผมแล้ว แบบนี้มันดักทางผมหมดเลยสิถ้าให้เลือกต้องอับอายไปเป็นปีกับเสียศักดิ์ศรี ผมขอเสียศักดิ์ศรีดีกว่า
"ก็ได้เว้ย กูยอมไปจีบมันก็ได้"
เย้ส! ผมคิดไปเองรึปล่าวว่าได้ยินสามคนนั้นร้องดีใจ แต่กอนที่ผมจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ก็ต้องหยุด
อวกกก~~~~
เรียบร้อย ขีดจำกัดผมหมดแล้ว ผมอวกออกมากลางวงพรอมได้ยินเสียงของไอ้สาม แวร์ และฟางร้องชือผมพรอมกันก่อนที่ผมจะหลับลง
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่คุ้นเคย ห้องไอ้สาม ที่บอกว่าคุ้นเคยนพเรื่ิงจริง ผมมาค้างที่บ้านมันเกือบทุกวันแทบจะเป็นบ้านผมอีกหลังเลยล่ะ
"ห้องไอ้สาม?"
"ตื่นได้สักทีนะมึงนะ"
ก่อนที่ผมจะได้ถกเถียกกับมันร่างกายผมก็รู้สึกหนัออึ่งเวียนหัว อ่า ให้ตายสิ เมื่อว่านไม่น่าดื่มเยอะเลย
"เห้ย ๆ ไหวไหมวะ เดียวกูไปเรียกเฮียสองให้"
พูดจบไอ้สามก็เดินออกไปทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว เห้ยอย่างน้อยก็น่าจะหาถุงมาให้กูสักอันก่อนดิวะถ้้ามึงไม่กลัวที่นอนมึงเปื้อน ผ่านไปสักพังไอ้สามก็เข้ามาพร้อมเฮียสอง
"เอาดื่มน้ำก่อน" เฮียสองพูดแล้วยื่นน้ำเปล่ามาให้ เฮียแกสูงประมารร้อยเจ็ดสิบกว่าเกือบร้อยแปดสิบหน้าหล่อมาก ผมอิจฉาเฮียแกมากแต่ก็หล่อสู้เฮียหนึ่งไม่ได้หรอกรายนั้นหล่อวัวตายควายล้มเลย เรียนอยู่มหาลัยปีสอง คณะอะไรไม่รู้ผมลืม
"มึงเมาทีไหร่ลำบากกูกับเฮียตลอด"
ผมนั่งฟังไอ้สามบ่นไป แต่ช่างเหอะผมชินแล้ว
ผมปล่อยให้ไอ้สามบ่นไป ส่วนเฮียสองก็คอยเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยา หือบ้างที่ผมก็นึกว่าพี่แกเป็นแม่นะทำเป็นแม่งทุกอย่าง
"ถ้าไม่ไหวก็นอนพักอย่าหักโหมไปเรียน ส่วยมึงสามไปแต่งตัว"
"เอ้าเฮีย แล้วใครจะดูไอ้ต้นอะ"
"ไม่ต้อง ๆ กูจะไปโรงเรียนกูไม่ได้เป็นไรมาก แค่มึน ๆ นิดหนึ่ง"
"แล้วแต่พวกเอ็งเลย เฮียไปก่อนล่ะ" เฮียแกพูดทิ้งท่ายแค่นั้นก็เดินออกไปจากห้อง
ผมไม่รอช้าวิ่งแจ่นเข้าไปในห้องน้ำ รออะไรล่ะช้าเดี๋ยวไอ้สามแย้งห้องน้ำถ้าเกิดมันเข้าก่อนผมล่ะก็ผมได้ตัวเน่าไปโรงเรียนแน่เล่นอาบน้ำเป็นชั่วโมง อันนี้ผทพูดจริงนะมันอาบน้ำเป็นชั่วโมงจริง ๆ ถ้าวันไหนรีบหน่อยก็จะประมาณสามสิบนาทีหรือสี่สิบนาที
กว่าผมจะมาถึงโรงเรียนก็ปาไปแปดโมง โชคดีไปที่ผมมีสกิลในการปีนกำแพงทำให้ไม่มีปัญหาแต่ปัญหาอยู่ที่มันเสือกมีพวกกรรมการคุมกฎนี้แหละที่เดินตรวจ และในนั้นมันมี ไอ้ธีร์
.
.
.
.
(ฉบับยังไม่แก้คำผิด)
.
.
.
.
นุนิ;ยังไม่ได้ตรวจต้องมีคำผิดเยอะแน่ ๆ ยิ่งเป้นคนชอบพิมพ์ผิดด้วย
.
.
.
.
.
ต้นน้ำ
"เชย!! ไอ้ต้น ลั้น คุมกฎมา" ไอ้นั่นพูดอย่าแอบไปแอบนี้หลังเกมใหญ่ต้นหนึ่ง
"เอ้อ กูก็เห็น"
"ซวยแน่ ๆ "
ก่อนที่กลุ่มของไอ้ธีร์จะเดินมาถึงก็มีรุ่นน้องคนหนึ่งวิ่งมาหน้าตั้งแล้วเอ้ยเรียก
"พี่ธีร์!!"
ไอ้ธีร์หยุดชะงั้นก่อนจะหันไปพูดอะไรสักอย่างกับรุ่นน้องคนนั้น หลังจากพูดอะไรกันได้สักพักพวกไอ้ธีร์ก็เดินออกไปจากตรงนี้ทันที่
"เรารอดแล้วว่ะไอ้ต้น"
"เอ้อ ทีนี้ไปเข้าเรียนได้แล้ว" ถึงผมจะเป็นเด็กเกเรแต่ผมจริงจังกับเรื่องเรียนมากเลยนะจะบอกให้ เห้นแบบนี้ผมได้ที่สองของช่วงชั้นเรียนเลยนะ ส่วนที่หนึ่งก็เป็นไอ้ธีร์คู่ปรับมหาประลัยของผมนั้นแหละ
ผมและไอ้สามมาถึงห้องยังโชคดีที่ครูเข้าสาย
ช่างเช้าผ่านไปได้ราบรื้น พอมาช่วงพักเที่ยงนี่แหละพวกผมนั้งอยู่โรงอาหารไอ้สามตัวดีก็เปิดประเด็นที่ผมคิดว่าพวกมันน่าจะลืมแล้ว
"ไอ้ต้น มึงยังไม่ลืมใช่ไหม เกมที่เราเล่นกันเมื่อวาน"
ผมเงียบไปพักใหญ่ไอ้อวร์เลยเสริมช่วย
"นั้นไงเป้าหมายมาพอดีเลย" แวร์ชี้ไปทางเข้าก็เจอกับกลุ่มของไอ้ธีร์
"เมื่อวานเกิดเรื่องอะไรขึ้นวะ"ตันตันถามขึ้นในขณะที่หนังตามันจะปิดอยุ่แล้ว คงง่วงแหละ
"ไว้เล่าให้ฟังทีหลัง"ไอ้สามตอบ
"ไปดิ เริ่มเกมกันเลย"ต้นหอมพลักผมออกจากโต๊ะก่อนที่ไอ้แวร์ดันหลังผมให้เดินไปทางไอ้ธีร์ ส่วนไอ้เบสก็เอากับเข้าด้วยถึงจะไม่รู้รายละเอียดแต่มันคิดว่าต้องเป็นเรื่องสนุกแน่ ๆ มันดึงมือผมแล้วจูงไปหาพวกไอ้ธีร์ เชี้ย้หมือนพ่อลูกจูงมือกันเลยไม่สิต้องแม่ลูก ผมสูงแค่เท่าไหล่มันเองนะครับ
พอผมไปถึงกลุ่มไอ้ธีร์เพื่อนมันก็ทำท่าตั้งการ์ดระวังผมทันที ผมมายืนใกล้พวกของไอ้ธีร์แล้วผมกลายเป็นมนุษย์ในดงไททันทันที แม่งจะสูงไปไหนวะ
"ใจเย็น ๆ นะคะ เพื่อนเบสแค่จะมาหาธีร์ไม่ต้องคิดมาก"
"ไม่ให้คิดมากได้ไง มาแต่ละครั้งหาเรื่องเพื่อนผมตลอด"หนึ่งในกลุ่มไอธีร์พูดขึ้นตัวเตี้ย ๆ เตี้ยกว่าผมอีกทุกคน หน้าตามันออกแนวน่ารักอะ ผู้หญิงรึปล่าววะ
"ครั้งนี้มาดีน่า" เบสทำหน้าที่เกลี้ยกล่อมไป ส่วนผมอะหรอ หึจ้องไอ้ธีร์เขม็งเลยสิครับคนที่ผมเกลียดอยู่ตรงหน้าจะให้ทำหน้ายิ้งระรื่นมันก็ไม่ได้
"แต่ว่ามันไม่หน้าไว้ใจนี่"
"เอาน่าหม่อน ถ้าพวกเขาจะหาเรื่องเราคงไม่มาวิธีนี้หรอก ถ้าจะหาเรื่องพวกเราคงไปรื้อเอกสารที่ห้องสภานักเรียนเหมือนครั้งก่อน ๆ แล้ว"
หม่อนคนที่เถียงกับไอ้เบสหยุดคิก่อนจะพูดว่า
"ก็ใช่นะ งั้นครั้งนี้จะปล่อยไป แล้วสรุปมีอะไร"
"เอาเลยต้น"
ผมอ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดอะไรออกไป
"ขออยู่กับไอ้ธีร์สองคนได้ไหม"
"ได้ยินแล้วใช่ไหม งั้นเราไปกันเถอะ"พูดจบไอ้เบสก็ลากหม่อนกันอีกคนไปน่าจะชื่อบอส
หลังจากเบสลากสองนนั้นไปแล้วผมก็ยืนจ้องไอ้ธีร์อยู่ประมาณสองนาที ตั้งแต่เดินเข้ามาผมก้รู้สึกตัวนะว่ามีสายตาของใครบางตนจ้องผมอยู่และตอนนี้ผมรู้แล้วว่าใคร ไอ้ธีร์นั้นเอง แม่งมั้นจ้องผมจนจะทะลุแล้วมั่ง
"ไปกินข้าวกัน"
ผมคิดไปเองรึปล่าวว่ามันอึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะตอบกลับมา
"มีแผนอะไรรึปล่าว"
"เปล่า ตั้งแต่นี้ต่อไปกูจะเริ่มจีบมึง แค่นั้นแหละเหตุผล"
.
.
.
.
.
(ฉบับยังไม่แก้คำผิด)
.
.
.
.
.
นุนิ;หืมมม สรุปไปมองเขาทำไมนั้น หรือว่าสนใจต้นน้ำตั้งแต่แรงแล้วน่าาา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
