หากว่าเรากำลังสบาย………จงตบมือพลัน……………( เเปะๆ)
หากว่าเรากำลังมีสุข หมดเรื่องทุกข์ใด ๆ ทุกสิ่ง
จะมัวประวิงอะไรกันเล่า จงปรบมือพลัน ( ปับ ปับ )
ปัง!!!
สิ้นเสียงร้องเพลงทันใดก็มีเสียงปืนดังขึ้น พลันร่างกายของผู้เป็นพ่อร่วงฟุบลงกับพื้นของเหลวสีเเดงสดไหลนองเเปดเปื้อนพื้นซีเมนต์
"พ่อ!!!!!"
ชายหนุ่มร้องลั่นเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า พลางประคองร่างของพ่อขึ้นมาด้วยมือที่สั่นระริก
" กร! เเจ้งตำรวจเร็ว พ่อจะไม่ไหวเเล้วนะ" พลางเอ่ยเตือนผู้เป็นน้องชายด้วยความเร่งรีบ
ใครมันเป็นคนทำ!!
" อย่าเลยลูก มันไม่มีประโยชน์หรอก " ผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยเสียงที่เเหบพร่า
" ทำไมล่ะครับพ่อ พ่อต้องไม่เป็นอะไรนะ พ่อต้องพ่อต้องอยู่กับผมนะ ฮือๆ" ชายหนุ่มร้องขอ
" ฮึกๆ ดูเเลน้องด้วยนะพัด อย่าทิ้งน้อง ฮึก! สัญญากับพ่อสิพัดว่าเราจะ..ไม่ทิ้งน้อง!! "
" ฮึก! พ่ออย่าพูดเเบบนี้สิครับ ผมใจไม่ดี "
" สัญญากับพ่อก่อน ได้โปรดอย่าทิ้งน้องนะ ฮึก! " ผู้เป็นพ่อร้องขอ พลางลมหายใจที่ใกล้หมิ่นเหม่เต็มที่
" ครับพ่อ ผมจะไม่มีวันทิ้งน้องเเละพ่อ พ่อทำใจดีๆไว้นะครับ พ่อ!!! " ชายหนุ่มร้องสุดเสียงเมื่อเห็นพ่อของตนไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆทั้งสิ้น
พ่อเขาตายเเล้ว!!!!
" ไปจับตัวลูกมันมา " เสียงทุ้มลึกตะโกนดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์
" กร วิ่งไปหลบในตู้ที่ห้องครัว " ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงแข็งบอกผู้เป็นน้องชาย
" แต่พ่อ..."
"ไม่มีเเต่ รีบไป " ทั้งสองรีบวิ่งไปที่ห้องครัวในทันที
เสียงรองเท้าหลายคู่วิ่งเข้ามาที่หน้าประตูบ้าน
พลันหัวใจชายหนุ่มกระเต้นกระท้อนอยู่ในอก สอดสายตาส่องผ่านไม้กระดานฝาตู้ พอมองเห็นลางๆ ศพผู้เป็นพ่อนอนเลือดไหลอาบอย่างน่าเวทนา ชายหนุ่มดึงร่างผู้เป็นน้องชายเข้ามากอดเเนบเเน่นปานจะพรากจากกัน
" กร ฟังพี่นะ เราไม่มีเวลามากแล้ว " เขาพูดพลางมองออกไปด้านนอก
" พี่พัท ฮือๆ ผมกลัว " เด็กน้อยพลางสะอื้น
" เราต้องไปเเล้วกร เราไม่มีเวลาแล้ว เราขาดเสาหลักแล้วนะ กรเห็นพ่อเราไหม พ่อตายเเล้วนะกร เรามีกันแค่สองพี่น้อง ฮึก " ชายหนุ่มน้ำตาไหลอาบเเก้มเเต่พยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้
"เราจะออกไปยังไงล่ะ พี่พัท "
" เดี๋ยวตามพี่มานะ "
ประตูตู้ขนาดกลางในห้องครัวค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ พลัน 4 ขาของชายหนุ่มทั้งสองก้าวออกมาด้วยความระมัดระวัง ท่ามกลางชายฉกรรจ์นับสิบที่เดินตามหาตัวพวกเขา ทั้งสองใช้เวลาที่เหมาะนี้เเล้วรีบวิ่งมาที่หลังบ้านด้วยความเร็ว
" เราจะไปไหนหรอพี่ " ผู้เป็นน้องชายเอ่ยขึ้น
" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เเต่ที่แน่ๆ เราต้องหนีไปให้ไกลที่สุด " ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
" มีเเต่ป่าเนี่ยนะ ฮึก ผมกลัว "
" กร อย่าได้กลัวเลยนะ ไปกับพี่ พี่จะอยู่ข้างๆเราเสมอ ป่ะ รีบไปเถอะ " พูดขึ้นพลางใช้สองมือบีบแก้มนุ่มด้วยความอ่อนโยน เเล้วทั้งสองก็รีบวิ่งหายเข้าไปในป่า พลันได้ยินเสียงตามไล่หลังมา
" นายครับ พวกมันหนีเข้าป่าไปแล้วครับ! " เสียงเหลี่ยมเกรียมดังขึ้น
" ไปจับพวกมันมาให้ได้!!! " เสียงผู้เป็นเจ้านายเอ่ยขึ้น ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าหลายคู่ไล่หลังมา
ชายหนุ่มใจหายวาบเมื่อพวกมันรู้ว่าเขากับน้องชายหนีมาได้ เขาจึงรีบอุ้มผู้เป็นน้องชายขึ้นบ่า เผื่อว่าจะทำให้เวลาในการวิ่งลดน้อยลง
" อีกไกลไหมครับพี่พัท ผมหิวน้ำจังเลย ฮึก "
" อีกไม่ไกลหรอกกร ข้างหน้าจะมีลำธาร เดี๋ยวพี่จะวิ่งวนไปมาให้พวกมันหลงทาง จับพี่ไว้ดีๆนะ " ชายหนุ่มตอบ
"ครับ"
เสียงวิ่งตามได้หายไปแล้ว บัดนี้พวกเขามาถึงลำธารเเล้ว เสียงน้ำไหลเอื่อยๆ
" พี่พัท น้ำเย็นดีจังครับ " ผู้เป็นน้องเอ๋ยขึ้นพลางเอามือรองน้ำขึ้นกินด้วยความหิวกระหาย
" ระวังนะกร น้ำยิ่งแรงๆอยู่ " เขาตอบ
" กร "
" ครับ " ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นพลางเลิกคิ้ว
" มาหาพี่สิ " พูดขึ้นด้วยน้ำตาที่จะไหลเต็มที่
" มีอะไรหรอครับพี่พัท พี่ร้องไห้ทำไม "
เขารีบวิ่งไปกอดผู้เป็นพี่ชาย เเละตกใจมากที่เห็นพี่ชายร้องไห้
" เราไม่มีพ่อแล้วนะกร ต่อไปนี้เราจะมีกันแค่สองพี่น้อง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่จะดูแลเราแทนพ่อ ตามที่พ่อบอก พี่รักกรนะ " พูดขึ้นพลางเอามือลูบหัวทุยของน้องชายด้วยความอ่อนโยน ด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย
" ครับพี่ ผมคิดถึงพ่อเหลือเกิน เเล้วคนที่ตามเรามาเขาเป็นใครหรอครับ " เขาถามขึ้น
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันกร พี่รู้แต่ว่า พ่อของเราคงมีปัญหากับพวกมัน " เขาตอบ
" ครับ เเล้วเราจะไปไหนต่อครับพี่ "
" เดี๋ยวพอเราอาบน้ำเสร็จ เราต้องเดินต่อไปอีกประมาณ 2 กิโล จะเป็นถนนใหญ่ พี่ว่าเรารีบเก็บข้าวของเถอะ จะได้รีบเดินทาง " เขาพูดพลางลุกขึ้นเเละแอบเช็ดน้ำตา
" ครับ "
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
