ในวันหนึ่ง วันที่ฟ้ามืดครึ้ม เมฆหมอกสีดำปกคลุมไปทั่ว ลมพายุโหมกระหน่ำ ไปทั่วทั้งพื้นที่ไฮน์เกรซ แห่งจักรวรรดิอัลลาเลส

"อุแว๊! อุแว๊! อุแว๊!" เสียงของเด็กทารกร้องดังขึ้น

ทารกผู้นี้เป็นบุตรแห่งรุซโซและอาคาน่า ดยุคแห่งตระกูลไฮน์เกรซ

พยาบาลกล่าวแก่พ่อและแม่ของทารกคนนี้

"ดะ..ดะเด็กผู้ชายค่ะ"

 "ยินดีด้วยนะคะ เด็กปลอดภัยแข็งแรงดีค่ะ"

"เธอเก่งมากเลยอาคาน่า ตอนนี้เรามีลูกชายแล้วนะ" เสียงแห่งความปิติยินดีเป็นอย่างมากของผู้เป็นพ่อ

แต่ในขณะเดียวกัน

"เอ้ะ! ที่นี่ที่ไหนกัน แล้วคนเหล่านี้เป็นใครกัน!!" เด็กที่เกิดมา ร้องอุทานในใจ

หลังจากทารกคนที่เกิดมานั้นค่อยๆรวบรวมสติที่มี ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่า ตัวเองนั้นเป็นเด็กหนุ่มม.ปลายชื่อ ไคซากิ โคเฮ

"เอ้ะ! มือเราทำไมเหลือแค่นี้ นี่เราฝันไปหรือเรามาเกิดใหม่แล้วอย่างนั้นหรอ!! เราจะทำอย่างไรดีล่ะทีนี้"

ระหว่างที่กำลังตกใจพลางรวบรวมสตินั้น พ่อและแม่ในโลกใหม่ของเขานั้นก็มาอุ้มเด็กชายตัวน้อยคนนี้อย่างถะนุถนอม

"ที่รักคะ ฉันดีใจจังเลยค่ะหวังว่าเด็กคนนี้จะเติบโตมาอย่างแข็งแรงนะคะ" แม่ของเด็กพูดไปพลางน้ำตาคลอไปด้วยความดีใจอย่างมาก

"จากนี้ไปชื่อของลูกคือ เฟอร์เดส เฟอร์เดส เอล ไฮน์เกรซ บุตรแห่งดยุคตระกูลไฮน์เกรซ" ผู้เป็นพ่อได้บอกชื่อแก่ลูกน้อยของเขาและยิ้มไปด้วยความยินดี

"ห้ะ! มาอุ้มฉันอย่างนั้นหรอ นี่ฉันเป็นเด็กไปแล้วจริงๆสินะเนี้ย"

"ละ ละ ละ ละแล้วฉัน! อ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยไปเพื่ออะไรกัน"

"ปัญหาตอนนี้คือ เรา .... มาเกิดใหม่ได้ยังไงนะ เราตายได้ยังไง!"

"จำได้ลางๆแค่ว่ามีพื้นที่สีขาวๆ กับเงาที่คล้ายมนุษย์ มาบอกเราแค่ว่า เจ้าสนใจจะเกิดใหม่ในฐานะผู้กล้าเพื่อปราบจอมมารไหม"

"ตอนนั้นเราเห็นว่าเท่ดีเลยตอบตกลงไปสินะ ว่าจะมาเป็นผู้กล้า"

"ความทรงจำอื่นๆ นอกจากนั้นล่ะ"

"ไม่ไหวแฮะ นึกไม่ออกเลย"

ทารกที่เพิ่งเกิดมาคนนั้นสับสนอย่างมาก หลังจากที่คิดไปคิดมาอยู่พักใหญ่ จึงได้ข้อสรุป

"ถ้ามาเกิดในโลกแฟนตาซีจริงๆก็ขอให้ตัวเองมีพลังเทพๆด้วยเถ้อะ!ท่านเทพเจ้า"

"ง่ายๆแบบนี้แหละ แหม่ะ เราอุตส่ามาเกิดใหม่ทั้งที ก็ขอเต็มที่ไปเลยแล้วกัน!!!!"

เรื่องราวได้ดำเนินต่อไป เฟอร์เดสถูกเลี้ยงดูแบบลูกขุนนางระดับสูง และเป็นครอบครัวที่มีความสุขอบอุ่นมาก จนระยะเวลาล่วงเลยไป15ปี

เซบาสเตียน พ่อบ้านประจำตัวนายน้อยเฟอร์เดส เข้าห้องมาเพื่อที่จะปลุกนายน้อยให้ตื่นจากการหลับไหล

"นายน้อย ตื่นได้แล้วขอรับ นายท่านกับนายหญิงรออยู่ที่ข้างล่างแล้วนะขอรับ"

"นายน้อยครับ ลืมไปแล้วหรอครับ ว่าวันนี้วันอะไร"

"วันอะไรหรอเซบาส?" นายน้อยเฟอร์เดสกล่าวแก่พ่อบ้านของเขาด้วยเสียงที่งัวเงียอย่างมาก

เซบาสเตียนขยับใบหน้าเข้าไปใกล้หูของนายน้อย

"วันนี้ วันเกิดของนายน้อยยังไงล่ะขอรับ" เซบาสเตียนกระซิบเบาๆ

นายน้อยเฟอร์เดส ตกใจเป็นอย่างมากจนสะดุ้งลุกออกจากเตียงทันที และมีท่าทีเขินอายเป็นอย่างมาก

"ละ ละ ละ แล้วนายทำอะไร ทำไมเอาหน้ามาใกล้นาดนี้" 

"วะ วะ วะ วันนี้แล้วหรอ คะ คะ คะ คิดไม่ถึงเลยว่า จะถึงวันเกิดของเราแล้ว"

"มะ มะ มะมาแต่งตัวให้เราสิ เดี๋ยวเราจะลงไปหาท่านพ่อ ท่านแม่แล้ว"

"เยส มายลอร์ด!" เซบาสเตียนกล่าวพร้อมยิ้มให้แก่นายน้อยที่กำลังมีท่าทางเขินอาย

หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วลงมาข้างล่าง เฟอร์เดส ก็วิ่งเข้าไปกอดท่านพ่อ ท่านแม่แบบแนบแน่น

"เฟอร์ดี้ อยู่ดีๆก็มากอดแบบนี้ วันนี้วันอะไรกันน้าาา"

"ฮ่าๆๆๆ ลูกมีความสุขแบบนี้พ่อก็ดีใจแล้วนะ เฟอร์ดี้ วันนี้ลูกจะเข้าไปในเมืองกับพ่อไหม จะได้ไปดูของขวัญวันเกิดให้ลูกด้วย

"ไปสิครับท่านพ่อ ไปแน่นอนครับ ท่านแม่ก็จะไปด้วยกันใช่ไหมครับ"

"แน่นอนสิจ้ะ เฟอร์ดี้ลูกรักของแม่"

"เซบาส เดี๋ยวช่วงเช้าท่านดยุกเรเว่น จะมาที่คฤหาสน์นะ เดี๋ยวเตรียมต้อนรับแขกด้วย และเตรียมรถสำหรับพาเฟอร์ดี้เข้าเมืองตอนบ่ายด้วยนะ

"ครับ! นายท่าน"

คฤหาสน์และเขตปกครองตระกูลไฮน์เกรซนั้น แตกต่างจากเขตอื่นๆอย่างมาก เพราะว่า จักรวรรดิอัลลาเลสนั้น ขึ้นชื่อเรื่องการเป็นเมืองของเผ่ามนุษย์ เชื่อว่ามนุษย์เป็นสิ่งที่มีเกียรติ สูงศักดิ์อย่างมาก เมื่อเทียบกับเผ่าอื่นๆในโลกนี้ ทำให้เกิดการกดขี่คนต่างเผ่าจำนวนมาก ทั้งเอลฟ์ ดาร์ดเอลฟ์ โทรล ก็อบลิน อันเดท แวมไพร์ แม่มด ไดรแอท บีสต์ และเผ่าอื่นๆอีกมากมาย ถูกจับมาเป็นทาส ค้าประเวณี และอื่นๆ แต่ที่ทำให้เมืองไฮน์เกรซแตกต่างนั้น เพราะว่า ที่นี่ จะให้ความปกครองเท่าเทียมกันกับทุกเผ่า อยู่กันอย่างพึ่งพาอาศัยและปรองดองต่อกัน อย่างเช่น เซบาสที่เป็นพ่อบ้านก็มาจากเผ่าดาร์คเอลฟ์ และประชาชนคนอื่นๆก็มาจากหลายๆเผ่ารวมตัวกัน จึงทำให้ขุนนางจากเขตปกครองอื่นๆ ไม่พอใจในตระกูลไฮน์เกรซอย่างมาก รวมถึงท่านขุนนางดยุคเรเว่นที่มาหาตอนเช้านี้ด้วย

"ท่านดยุกเรเว่นและคณะเดินทางมาถึงแล้ว! " พ่อบ้านของท่านเรเว่นกล่าวตะโกนบอก

ท่านดยุกเรเว่นและคณะได้ลงจากรถม้า และมายืนที่หน้าบ้าน ท่านเจ้าบ้านรุซโซก็เดินออกมาต้อนรับอย่างดี

และเรเว่นก็กล่าวกับรุซโซ อย่างแดกดันว่า

"ท่านรุซโซ นี่ท่านยังเลี้ยงพวกเผ่านอกรีตไว้ในเขตปกครองอีกอย่างนั้นรึ มันจะดูเหมาะสมกว่ามาก ถ้าให้พวกหมูสกปรกพวกนี้ไปเป็นทาสซะให้หมด ทำให้พวกมันมาเทียบเคียงมนุษย์ที่สูงศักดิ์อย่างเราได้อย่างไรกัน"

"ขออภัยท่านเรเว่นนะครับ ถ้าทำอย่างนั้นมันจะผิดต่อนโยบายที่เราตั้งไว้ตอนแรก อีกอย่างถึงไม่ได้เป็นทาส แต่คนต่างเผ่าเหล่านี้ก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเกื้อกูลกันไม่ต่างกับมนุษย์เลยนะครับ"

"ท่านรุซโซ ไอพวกนี้มันจะมาเทียบกับมนุษย์อย่างเราได้อย่างไรกัน ท่านควรสั่งสอนให้รู้ไว้ ว่าใครเหนือใครด้อยกว่านะ ฮ่าๆๆ"

"ขอบคุณท่านดยุกเรเว่นที่ชี้แนะนะ แต่ท่านก็อย่างลืมดูเขตปกครองของท่านด้วยนะ ได้ข่าวว่าปีนี้ ผลการผลิตส่งเข้าจักรวรรดิลดลงอย่างมากเลยนิครับท่าน"

"หึ! ช่วงนี้มันก็แค่หน้าเเล้งเลยทำให้ผลผลิตไม่ดีมันก็แค่นั้นแหละ! "

"เดี๋ยวขอเชิญ ท่านรุซโซ ท่านเรเว่น และคณะ ไปที่เรือนรับรองนะขอรับ ทางเราได้เตรียมการต้อนรับไว้เรียบร้อยแล้วขอรับ" เซบาสเตียนกล่าวเรียนเชิญทุกท่าน

"ฉันไปเองได้ ไม่ต้องให้หมูสกปรกอย่างพวกแกมาคอยบอกหรอก หมูอย่างพวกแกอยู่ในเล้าหมูไปนั่นแหละดีแล้ว! " เรเว่นทำท่าทีไม่พอใจเป็นอย่างมาก

หลังจากมาถึงเรือนรับรองทุกท่านก็นั่งลง

"วันนี้ท่านเรเว่น และคณะมีธุระอันใด ถึงขนาดมาถึงเขตชายแดนห่างไกลแบบนี้" รุซโซกล่าว

"ท่านจักรพรรดิ อยากให้นายไปตรวจสอบพื้นที่ทางเหนือที่กำลังทำสงครามหน่อย รู้สึกว่าช่วงนี้จะมีพวกโจรคอยลอบโจมตีรถของกลุ่มการค้าต่างๆ ทำให้เศรษฐกิจบ้านเมืองเราไม่ค่อยดี"

"ได้ครับท่าน เดี๋ยวทางตระกูลไฮน์เกรซจะขอน้อมรับบัญชาจากท่านจักรพรรดินะครับ"

รุซโซได้ตอบตกลงน้อมรับคำบัญชาจักรพรรดิที่เรเว่นเดินทางมาบอก โดยที่ไม่ทันรู้ตัวเลยว่า ตัวเองนั้น กำลังตกอยู่ในอันตรายจากอุบายของขุนนางอื่นๆที่เกลียดตระกูลไฮน์เกรซ

"ถ้างั้นขอเดินทางกลับก่อนแล้วกัน เหม็นกลิ่นพวกหมูสกปรก ถ้าอยู่นานกว่านี้ กลิ่นพวกหมูมันจะต้องติดตัวไปจนตายแน่ๆ"เรเว่นก็ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่แดกดัน

"ถ้าอย่างนั้น ขอให้ท่านเดินทางกลับอย่างปลอดภัย ส่วนพื้นที่ทางเหนือเดี๋ยวฉันจะไปตรวจสอบให้เองแล้วกันนะ"

หลังจากเรเว่นและคณะขึ้นรถม้าและเดินทางกลับไปแล้วนั้น เฟอร์เดสก็รีบวิ่งมากอดท่านพ่อของเขา

"ท่านพ่อฮะ ทำไมท่านเรเว่นเขาถึงเกลียดพวกเซบาสขนาดนั้นล่ะฮะ"

"พ่อก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ แต่จักรวรรดิของเรานั้นมีความเชื่อที่ว่า มนุษย์นั้นสูงศักดิ์ยิ่งกว่าเผ่าใดๆในโลก และการที่จักรวรรดิเรารุกรานประเทศของเผ่าอื่นๆก็เพื่อประกาศความยิ่งใหญ่นั้นให้ดังไกลไปทั่วโลก"

"แต่สำหรับพ่อนั้น พ่อว่ามันเป็นเรื่องที่ไร้สาระน่ะ พ่อเลยทำให้บ้านเมืองเราแตกต่าง และเป็นอย่างที่เป็นในทุกวันนี้ ลูกสัญญากับพ่อได้ไหม ว่าจะสานต่อเจตนารมณ์นี้เอาไว้"

"สัญญาสิครับท่านพ่อ! ผมจะโตขึ้นแล้วทำให้บ้านเมืองเรา เจริญยิ่งกว่าทุกวันนี้อีกนะครับท่านพ่อ"

"ฮ่าๆๆ เด็กคนนี้ มีปณิธานแน่วแน่จริงๆ ถ้าลูกพูดมาแบบนี้ พ่อก็ค่อยสบายใจหน่อยแล้วแหละ ขอบใจนะ เฟอร์ดี้"

"ผมรักท่านพ่อ ท่านแม่ และคนในเมืองที่สุดเลยฮะ! "

และแล้วช่วงเวลาที่เฟอร์ดี้รอคอยก็มาถึง ช่วงบ่ายหลังจากที่ว่างงานแล้ว ครอบครัวก็สัญญาจะพาเข้าไปในเมืองเพื่อพาเฟอร์ดี้ไปซื้อของขวัญวันเกิด

"เซบาสเตรียมรถไว้แล้วเรียบร้อยใช่ไหม?"

"เตรียมรถไว้เรียบร้อยแล้วขอรับนายท่าน สามารถขึ้นรถเข้าไปในเมืองได้เลยขอรับ"

"ผมดีใจที่สุดเลยฮะ ท่านพ่อ ท่านแม่"

หลังจากขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ทั้ง3คน ก็นั่งรถม้าเข้าไปในเมือง แล้วพอถึงเมืองประชาชนต่างก็มาแสดงความยินดีในวันเกิดของเฟอร์เดส

"สุขสันต์วันเกิดนะคะ นายน้อยเฟอร์เดส ขอให้เติบโตแข็งแรงนะคะ"

"สุขสันต์วันเกิดครับนายน้อย นี่ของขวัญวันเกิดจากครอบครัวของกระผมนะขอรับ"

"สุขสันต์วันเกิดนะคะ"

"สุขสันต์วันเกิดนะครับ"

ประชาชนจำนวนมากทั้งจากเผ่ามนุษย์และเผ่าอื่นๆแห่มาร่วมอวยพรเป็นอย่างมาก เนื่องจากครอบครัวไฮน์เกรซนั้นเป็นที่รักของประชาชน

"คนมาร่วมอวยพรวันเกิดเยอะเลยนะจ้ะเฟอร์ดี้" แม่กล่าว

"แฮะๆๆ ผมดีใจจังเลยครับท่านพ่อ ท่านแม่ อยากให้เวลาแบบนี้อยู่ไปตลอดจังเลยครับ"

"พ่อก็จะอยู่กับลูกตลอดไปเลยนะ เฟอร์ดี้"

หลังจากเดินทางชมเมืองและซื้อของขวัญให้เฟอร์เดสเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับมาถึงคฤหาสน์ เป็นช่วงค่ำแล้ว เซบาสและพ่อบ้านคนอื่นๆ ก็เตรียมการต้อนรับกลับของเจ้านาย

"เหนื่อยหน่อยนะขอรับนายท่าน"

"ฮ่าๆๆๆ เห็นเฟอร์ดี้มีความสุขฉันก็ดีใจแล้วแหละนะ"

"เซบาส พรุ่งนี้เตรียมรถม้าให้หน่อยนะ พรุ่งนี้จะไปตรวจสอบทางเหนือที่เขตเนบาร์สแต่เช้าสักหน่อย เห็นว่ามีโจรชุมเลย"

"ได้ขอรับ นายท่าน แล้วผู้ติดตามล่ะขอรับ?"

"เอาเป็น เบติก กับ อัลฟ่า ที่เป็นคนใช้ส่วนตัวของเราไปแล้วกัน"

"ท่านพ่อฮะ พรุ่งนี้ผมขอไปด้วยได้ไหมฮะ ในฐานะผู้สืบทอดของตระกูล"

"นั่นสินะ เฟอร์ดี้ ลูกอายุ15แล้ว มีความเป็นผู้ใหญ่พอสมควร งั้นพ่ออนุญาตให้ไปดูงานได้ แต่ต้องระวังอันตรายด้วยนะ"

"ขอบคุณมากๆเลยฮะ ท่านพ่อ"

"ถ้าเช่นนั้นกระผมจะขอไปส่งนายน้อยเข้านอนก่อนนะขอรับ"

"โอเค ขอบใจที่เหนื่อยนะ เซบาส เบติก อัลฟ่า พวกเจ้าเองก็นอนพักผ่อนได้แล้วนะ"

"เยส มายลอร์ด"

หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน และพอรุ่งสาง เบติก อัลฟ่า ก็เตรียมตัวสำหรับการเดินทางไปเขตเนบาร์ส โดยที่เบติกมาจากเผ่าบีสต์ และอัลฟ่ามาจากเผ่าแม่มด โดยทั้ง2คนเป็นคนรับใช้คนสนิทของเจ้านายที่มีฝีมือเป็นอย่างมาก

"รถม้าสำหรับการไปเขตเนบาร์สเตรียมพร้อมแล้วขอรับนายท่าน"

"ขอบใจนะ งั้นเดี๋ยวเราขึ้นรถแล้วเดินทางไปกันเลยดีกว่านะ อาคาน่า เฟอร์ดี้ พร้อมแล้วใช่ไหม?"

"พร้อมแล้วค่ะที่รัก"

"พร้อมแล้วครับ ท่านพ่อ"

"เยส มายลอร์ด งั้นเราเดินทางกันเลยนะขอรับ"

ในอีกด้านหนึ่งที่เขตปกครองเรเว่น

"ฮ่าๆๆๆๆ ป่านนี้ไอพวกนั้นคงจะออกเดินทางกันแล้วสินะ"

"เจ้าได้ไปจ้างวานนักผจญภัยพวกนั้นสำหรับฆ่าไอพวกไฮน์เกรซขยะนั่นแล้วสินะ"

"เรียบร้อยแล้วขอรับนายท่าน"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้าสะใจจริงๆ ให้ไอพวกนั้นตายๆไปให้หมด ไอพวกนอกรีต บนโลกใบนี้พระเจ้าได้กำหนดให้มนุษย์เป็นเผ่าพันธ์ุเดียวเท่านั้น ไอพวกเผ่าอื่นๆมันก็แค่พวกหมูสกปรก"

"และขุนนางคนอื่นๆล่ะ เขาว่ายังไงบ้าง"

"ทุกท่านเห็นชอบกับการกระทำนี้ขอรับ พร้อมส่งคนฝีมือดีเข้าไปช่วยสมทบแล้วขอรับ"

"เยี่ยม! เยี่ยมจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ "

ในระหว่างการเดินทางนั้น คนตระกูลไฮน์เกรซไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามาเลยแม้แต่น้อย จนทันใดนั้นเอง!

ระหว่างที่กำลังเดินทางผ่านหุบเหวลึกชัน อยู่ๆก็มีก้อนหินขนาดใหญ่หล่นมาจากหน้าผา หล่นทับรถม้าอย่างจัง ท่านผู้หญิงอาคาน่าเสียชีวิตทันที ส่วนทางรุซโซกับเฟอร์เดสนั้นได้ เบติกและอัลฟ่า ช่วยเหลือเอาไว้ทัน

"ท่านแม่!!!!! ท่านแม่!!!!!" เด็กน้อยครวญครางเสียใจอย่างมาก

"รีบหนีจากตรงนี้กันก่อนขอรับนายน้อย อาจจะมีผู้ไม่หวังดีมาจู่โจมเราแล้วขอรับ"

"รีบพา....เฟอร์เดสหนีไป......เราคง....ไปไม่ไหวแล้ว"

"อรั่ก!!!" นายท่านรุซโซกระอักเลือดออกมา

"ท่านพ่อ ท่านต้องไปด้วยกันกับข้าสิท่านพ่อ"

"เฟอร์ดี้... ลูกต้องไม่ลืมเจตนารมณ์ที่สัญญากันวันนั้นนะ รีบหนีไป พ่อคงไม่รอดแล้ว"

"ไปซะ.... ไปได้แล้ว"รุซโซได้ตะโกนให้รีบหนีด้วยสุดเสียงที่มี ก่อนที่จะสิ้นใจ

"เยส มายลอร์ด"

เบติกและอัลฟ่ารีบหอบตัวนายน้อยเฟอร์เดสหนีไปในทันที ระหว่างที่กำลังหลบหนี ได้เจอกลุ่มนักผจญภัยที่เรเว่นจ้างไว้ตลบหลังมาทัน ทำให้หมดซึ่งทางหนี

"จะหนีไปไหนกันจ้ะ ส่งตัวเด็กมา แล้วแกสองคนก็ตายไปซะ"

"จะดูถูกพวกกระผมไปหน่อยแล้วล่ะมั๊ง ขอรับ"

จากนั้นก็เกิดการต่อสู้ เบติกได้ล่อคู่ต่อสู้ไว้จำนวนหนึ่งและสั่งให้อัลฟ่ารีบพาตัวนายน้อยหนีไป

"อัลฟ่า! รีบพานายน้อยหนีไปซะ ส่วนตรงนี้ข้าจะจัดการไว้เอง"

"รีบตามมานะ เบติก ข้าจะรอเจ้ากลับคฤหาสน์ไปพร้อมกัน"

"แน่นอน แล้วข้าจะรีบตามไป"

ระหว่างที่เบติกกำลังต่อสู้ ด้วยพละกำลังของเผ่าบีสต์นั้น เขาสามารถล้มคู่ต่อสู้ได้หลายคน แต่เนื่องจากคู่ต่อสู้มีมากเกินไป เรี่ยวแรงก็เริ่มที่จะหมด ก่อนที่เขาจะถูกจัดการด้วยคมดาบสับไปที่คอจนขาดสะบั้น

ส่วนอัลฟ่าที่กำลังพานายน้อยหลบหนีไปนั้นก็ได้เจอกับกลุ่มอีกกลุ่มหนึ่งที่ตามมาทัน

"จะไปไหนจ้ะสาวน้อย เราขอตัวนายน้อยของเจ้าเถอะนะ"

"ฝันไปเถอะ พวกโจรชั่ว!"

"แด่พื้นพิภพที่หลับไหล ช่วยก่อให้เกิดหลุมยักษ์ตรงที่แห่งนี้ด้วยเถอะ อบิส กราวน์!! " อัลฟ่ากำลังร่ายเวทย์มนต์ใหญ่

หลังจากร่ายเวทย์เสร็จแล้ว กลุ่มโจรส่วนใหญ่ก็ตกลงไปในหลุมทันที และกลุ่มโจรที่เหลือบางส่วนก็ร่ายเวทย์โจมตีสวนกลับไป

เวทย์ธนูไฟ ไฟเออร์ โบว ก็ได้แทงสวนเข้ามาที่หน้าอกของอัลฟ่าทันที

"นายน้อย...ได้โปรด รีบหนีไปเถอะค่ะ"

"อัลฟ่า ไม่นะอัลฟ่าเจ้าต้องกลับคฤหาสน์ไปกับข้าสิ อัลฟ่า"

"ดิฉันคงไปต่อไม่ไหวแล้วค่ะ แต่ดิฉันจะถ่วงเวลาให้นายน้อยนะคะ ได้โปรด รีบหนีไปเถอะค่ะ"

ก่อนที่อัลฟ่าจะสิ้นลมหายใจสุดท้าย เธอได้ร่ายเวทย์ปฐพีขนาดใหญ่ ก่อให้เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง และเกิดหุบเหว แยกบริเวณที่นายน้อยอยู่ กับ กลุ่มกองโจรอยู่

นายน้อยเฟอร์เดสวิ่งหนีไปพลางร้องไห้

"ท่านพ่อ ท่านแม่ เบติก อัลฟ่า ทุกคน ทุกคนทำไมถึงจากฉันไปกันหมด"

"โลกนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมต้องพรากคนที่เรารักไปจากเราด้วย"

ทันใดนั้นก็มีกองโจรกลุ่มหนึ่งเข้ามาจับนายน้อยเฟอร์เดสไว้

"จับได้สักทีนะ ทำให้วุ่นไปหมดเลยฮ่าๆๆๆๆ"โจรคนหนึ่งกล่าว

"ปล่อยเรา ปล่อยเรานะ"เฟอร์เดสดิ้นรนสุดชีวิต

"ฮ่าๆๆๆ อย่างเจ้าเนี้ย ต้องขายได้ราคาดีแน่นอน แล้วเรื่องอะไรข้าจะต้องปล่อยเจ้าไป ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"จะ...จะขายเราอย่างนั้นหรอ"เฟอร์เดสรู้สึกสิ้นหวังมาก

"แล้วพวกเจ้ามาฆ่าท่านพ่อกับท่านแม่แล้วพวกเจ้าจะได้อะไร"

"นายน้อย ฮ่าๆๆๆๆ เจ้าช่างอ่อนต่อโลกยิ่งนัก ได้เงิน ได้เงินยังไงล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ รุซโซกับอาคาน่า ผู้ประเสริฐแสนดี เปิดพื้นที่รับไอพวกหมูไปเป็นพวก ช่างนอกรีตสิ้นดี"

"สิ่งที่ท่านพ่อ กับ ท่านแม่ทำ ไม่ใช่สิ่งที่ผิดนะ เท่าเทียมกันแล้วมันผิดตรงไหนกัน"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ ข้าถึงบอกท่านยังไงล่ะ ท่านนายน้อย ว่าเจ้าช่างอ่อนต่อโลกยิ่งนัก"

เฟอร์เดสยิ่งรู้สึกผิดหวังและหมดหวังเป็นอย่างมาก

(ฆ่าพ่อกับแม่ของเราเพื่อเงินอย่างนั้นหรอ)

(พระเจ้าของโลกใบนี้ ท่านทนดูอยู่เฉยๆได้อย่างไรกับความอยุติธรรมนี้)

(ไม่ว่าใครที่ไหน หรือพระเจ้าองค์ไหน ที่เห็นด้วยกับความอยุติธรรมนี้ ข้า... ข้าจะล้างบางพวกมันให้หมด!!!!)

(ตายไปซะ ไอโลกที่บิดเบี้ยวใบนี้ ล่มสลายไปให้หมด)

(ตายไปซะ!!!!!!!!!!!!!!!!)

เฟอร์เดสโกรธเกรี้ยวในใจเป็นอย่างมาก เดือดดาลจนแทบจะระเบิดออกมา