...“ความกลัวคืออะไรในสายตาของคุณ"...

...“และมันคืออะไร”...

...“มันอาจเป็นความมืด"...

...“หรือว่าจะผี”...

...“หรือว่าจะเป็นในสิ่งที่เราไม่เคยรับรู้”...

...“งั้นผมขอเล่าให้ฟังล่ะกัน"...

...“ความกลัวของผม"...

day : 001

แอม : พ่อครับบบบแม่ครับแบบ

พ่อ,แม่ : ว่าไงจ๊ะเด็กดี

...“ตอนนั้นผมยังมีความสุขมากเลยล่ะ"...

แอม : พ่อครับ

พ่อ : หืม?

แอม : ผมอยากกินอะไรดีๆจังเหมือนกับคนอื่น

พ่อ : ช่วยรอได้ไหมจ๊ะ

แม่ : พ่อกับแม่หาเงินอยู่นะ

แอม : ได้ครับ｡◕‿◕｡

พ่อ : งั้นลูกช่วยขึ้นรถคันนั้นหน่อยนะ

แอม : น่ากลัวอ่ะพ่อ

พ่อ : ไม่ต้องกลัวหรอนะเค้าจะพาไปเที่ยว

แอม : ว้าววววว เที่ยว เที่ยว เที่ยว

แอม : ผมไปก่อนนะคุณพ่อ~~

...“ผมไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ”...

แม่ : คุณคะเราต้องทำจริงเหรอ

พ่อ : ใช่เพราะเราไม่มีเงินแล้ว

Day 005

แอม : อ๊ากกกกกกก

คนขายหมู : อย่าร้องสิฟ่ะ

แอม : ก็คุณตีผมอ่ะ

คนขายหมู : จริงสิเป็นเพราะแกร้านฉันเลยขายไม่ดี

แอม : ผมไม่เกี่ยวสักหน่อย!!

คนขายหมู : กล้าเถียงหรอ!!!

คนขายหมู : ( ตีต่อ )

แอม : อ๊ากกกกก

คนขายหมู : จะว่าไปแกก็น่ารักดีนี้เมียฉันก็ไม่อยู่

แอม : คุณจะทำอะไรผม °-°

คนขายหมู : มานี้

แอม : อย่านะครับ

...“ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ"...

...“ผมแค่อยากบอกสิ่งผมกลัวคือการถูกทิ้ง"...

Day 010

คนขายขนมปัง : ใครก็ได้ช่วยจับหน่อยนั้นไงหัวขโมย!!

แอม : ใครจะไปยอมให้โดนจับฟ่ะ!!!

แอม : ( อุตส่าห์เจอของทำให้อิ่ม )

คนขายขนมปัง : ใครก็ได้ช่วยด้วย!!

สัน : ผมจัดการเอง

...“ในตอนนั้นก็มีคนที่จะทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป”...

แอม : เอ๋~~~

แอม : อ๊ากกกกก

สัน : นั่งอยู่บนตัวแอม

คนขายขนมปัง : ขอบใจมากเลยนะแต่ไอเด็กนี้!!!

สัน : ไม่ตีเหรอครับส่วนค่าขนมปังผมจ่ายเอง

แอม : คุณเป็นใครหรอครับ

สัน : ฉันชื่อ สัน

แอม : ผมชื่อ แอมนะ

สัน : ทำไมตัวนายเปื้อนขนาดนี้เนี่ย

แอม : คือผมเป็นคนจรจัด

สัน : งั้นก็อยู่ซอกตึกนี้นะ

สัน : เดี่ยวฉันเอา ของกินมาให้

แอม : ครับ

วันต่อมา...

สัน : แอมอยู่ไหม

แอม : อยู่ครับ

สัน : นี้ฉันเอา ขนมปังกับน้ำมาให้นะ

แอม : ขอบคุณครับ

สัน : ที่หลังก็อยว่าไปขโมยของคนอื่นนะ

แอม : ครับ

...“แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงก็เกิด"...

หัวหน้าก่อทหาร : ยิง!!!

แอม : *ร้องไห้

สัน : แอม

แอม : คุณสัน

สัน : ขึ้นหลังฉันมา

...“อยู่ก็มีการโจมตีที่โจมตีประเทศผม "...

...“ผมทั้งกลัวทั้งสิ้นหวัง"...

...“แต่คุณสันกับช่วยผม”...

สัน : ไม่เป็นไรแล้วนะ

แอม : *หลับ

สัน : หึหึหึ

โปรดติดตามตอนต่อไป

...“ในทุกๆปีจะมีเทศกาลหลากหลายอย่าง”...

...“แต่ผมชอบอยู่หนึ่งเทศกาล”...

...“เทศกาลในทุกวันที่ 31 ตุลาคม ”...

...วัน ฮาโลวีน...

สัน :แอม แอม

...“ ผมค่อยๆตื่นขึ้นมา ”...

...“ โดยไม่มีสงคราม ”...

แอม : คุณ สัน

สัน : ไปอาบน้ำกินนะครับ

แอม : ครับ

แอม : อืม~~~

แอม : เอ๋ นั้นมันอะไร

อะไรบางอย่าง : แกต้องตาย

แอม : อ๊ากกก

สัน : เป็นไรหรอ

แอม : ตัวอะไรไม่รู้

สัน : ก็ไม่มีนิ

ืสัน : มาร์ก นายช่วยพา แอม ไปซื้อของได้ไหม

มาร์ก : ได้สิ ไว้ใจฉันได้

สัน : ok

ณ ในเมือง

แอม : ว้าวววววว พี่มาร์กที่นี้สวยจัง

มาร์ก : ไม่เคยเห็นหรอ

แอม : ครับ ผมก็พึ่งเคย

มาร์ก : หึหึหึ ดูนั่นสิ

แอม : ว้าวววว ทำไมคนเค้าแต่งตัวกันเป็นผีหรอครับ

มาร์ก : วันนี้เป็น ปล่อยผีเค้าบอกกันว่าในตอนกลางคืนวิญญาณจะออกมาล่ะ

แอม : หรอ

...ณ คืน นั้น...

แอม : (เดิน)

แอม : คุณสันช่...ว.ยยย...ด้วย

แอม : ผมไม่ได้ตั้งใจจะออกมาเดินเล่นนะ

แอม : นั้นมันอะไรอ่ะ ตะเกียงไฟ

...ตัดกับมา ณ หลุมข้างหลังหมู่บ้าน...

เด็กกลุ่มหนึ่ง : ....

ทิม : พวกแกรู้ไหมว่าคืนนี้เป็นปล่อยผี เรา จะลงไปข้างล่างนั่นใครไม่ลงเท่ากับขี้แพ้

อิม : ฉันพาเด็กในหมู่บ้านคนใหม่มาอ่ะ

แอม : ครับ..

ทิม : รู้ไหมว่าถ้าไม่ลงกับเราเราจะนับแกเป็นคนขี้แพ้

ทุกคน : ( เดินอยู่ในหลุม )

ทิม : เห็นไหมมันมีอะ....

ทุกคน : อ๊ากกกกก

...“อยู่ๆก็มีของใครไม่รู้เป็นมืดสีดำจับไอ ทิม ไป”...

หลังนั่นไม่นานทุกคนก็ได้ยินเสียงเหมือนเป็นบทสวด

...ของอะไรบ้างอย่าง...

...ที่ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจ...

ไอ้แจ็ก : พวกมึงกูเป็นคนไทยกูจำบทสวดนี้ได้

คนอื่น : คืออะไรอ่ะ

แอม : พวกเราหนีเถอะมันมาแล้ว

เจมส์ : พวกมึงตาย!!!

...“ แล้วทุกคนก็วิ่งหนีกันไปคนล่ะทาง ”...

ไอ้แจ็ก : ไอ้ทิม ไอ้อิม มีใครอยู่ไหม

ทิม : ไอ้แจ็กเราอยู่นี้

ไอ้แจ็ก : ทิมหรอ

ทิม : กูอยู่นี้!!!

ไอ้แจ็ก : อ๊ากกก

“แล้วตอนนั่นก็มีเสียงเหมือนกระดูกหักดังไปทั้งหลุม”

ิอิม : ทุกคนอยู่ไหน

อิม : เราก็กลัวความมืดนะ

เจมส์ : กูจะฆ่ามึงยันชาติหน้า!!!

อิม : ใครพูดอ่ะ

เจมส์ : มึงตาย!!!!

อิม : อ๊ากกกกกกก

( และข้างบนหลุมก็เด็กคนหนึ่งยื่นมอง )

แอม :.......( เดินหนี )

เจมส์ : พวกมันตายกันหมดไปแล้วเหลืออีกแค่คนเดี่ยว!!! อีกแค่คนเดี่ยว!!!

สัน : แอมไปไหนมา

แอม : ไปขอลูกอมมาครับ

สัน : แล้วไปเยอะไหม

แอม : ได้เยอะเลยครับ

สัน : หึหึหึ

( ตัดกลับ ณ หลุม นั้น )

อิม : อย่านะ อย่านะ อย่า อย่า!!!

อาย : เห้อ เห้อ เห้อ

ไก : คุณอายเป็นหรอครับ ตื่นมากลางดึก

อาย : ไม่รู้สิฝันร้ายอ่ะ

...“ ปัจจุบัน 2022 ”...

แอม : ว่าแล้วคุณ อาย คือ อิมจริงๆด้วย

โปรดติดตามตอนต่อไป

แอม : คุณสันครับ

สัน : หืม?

แอม : คุณเคยคิดว่าโลกจะถึงดับศูนย์ป่ะครับ

สัน : ไม่หรอ

แอม : คุณสันกินอะไรหรอ

สัน : กาแฟนะ

แอม : กินด้วยได้ไหมครับ

สัน : ไม่ได้ๆ

12:00

สัน : แอม ฉันไปทำงานก่อนนะ

แอม : ครับ

...เออ...คุณสัน...

สัน : หืม?

อาร์ม : อาาาา ผมชื่อ อาร์ม มาสมัครงานครับ

สัน : อืม มีอะไรอีกไหม

.........ตัดกลับมาที่ แอม ....

แอม : นี้มันกันอะไรเนี้ย

..."100 ปีแห่งการต่อสู้"...

แอม : หนังสือนี้ตั้งชื่อแปลกจัง

..."เมื่อ 100 ปีก่อนได้เกิด สงคราม...

...ที่แทบจะเป็นสงครามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก"...

...ณ เกาะแห่งท้องฟ้า 100 ปีก่อน...

...:เสียงดาบฟันกัน:...

แจ็ค : ไม่เวรนี้ ร้องดาบแกเนี้ย

ไดมอน : พ่อของไก : ชาละ ชาละ

ไดมอน : แกก็ไม่ควรโอมมือให้กันนะ ชาละ ชาละ

แจ็ค : ลุย ล่ะนะ อาญา ศักสิทธิ์

ไดมอน : ชาละ ชาละ

ไดมอน : เพลง ดาบ แดง มาตะคาชิกิ

แจ็ค : หืม....? อะไรกัน

แจ็ค : ( เลือดไหลออกจากปากหนัก )

แจ็ค : ( ทั้งๆที่เราก็ไม่โดนแม้แต่ปลายดาบทำไมกับเหมือนโดนฟันตัว ขาดเลย )

ไดมอน : ชาละ ชาละ นี้แค่พลังน้อยๆ ฉันไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้

แจ็ค : ทำไมล่ะ...แกไม่ฆ่าฉัน

ไดมอน : เพราะฉันมีลูกไงล่ะ

แจ็ค : หืม?

...ปัจจุบัน...

แอม : เรื่องไร้สาระจริงๆ

สัน : กลับมาละนะ

แอม : คุณสันนนน

สัน : หึหึมากอดๆ

...ณ อนาคต...

ไลโอ : นี้คุณ ปักศา ช่วยกรุณา ช่วยทำตามแผนด้วย

ปักศา : ฉันมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าเจ้านั้นนะทำไมไม่ให้ผมเข้าไปยุ่งล่ะ

ไลโอ :พลังแกก็นะ

ปักศา : (แขนเปลี่ยนลาวา)

ปักศา : ฉันค่อยมันรอบเดี่ยวก็ตายแล้ว

ไลโอ : ฉันบอกให้ใจเย็นๆนะ

ปักศา : จะว่าช่วงนี้ไม่มีเทพที่เก่งๆขึ้นมาเลยหรอ

ไลโอ : ก็มีเช่น บึงกาฬ เดอะเรด ไดโร

ปักศา : หรอเจ้าพวกนั้นยัง ไก่ อยู่

ปักศา : เดี่ยวฉันรับเด็กเอง

ไลโอ : ก็ได้

อาย : นี้ไก

ไก : ว่าไงครับ

อาย : นี้พรุ่งนี้เธอจะไปเที่ยวกันไหม

ไก : เอาครับ

ตัดกลับ ใน 100 ปีแห่ง สงคราม

ไดมอน : อีกไม่กี่เดือนลูกฉันก็จะเกิดแล้วสินะ...

ไดมอน : พ่อขอโทษนะลูกพ่ออาจไม่ได้อยู่ตอนที่ลูกเกิดหรอนะ เพราะการเดินทางของพ่อมันใกล้จบลงแล้ว

...( ( ( ( ( "เสียงปืน" ) ) ) ) )...

ไดมอน : อ๊ากกกกก

ไดมอน : นี้แกเจ้า มากะโอโรจิ ราชาแห่งเทพนะไม่มีวันใช่แก

มากะโอโรจิ : หึหึไปตายส่ะ!!!

โปรดติดตามตอนต่อไป