...[วาโย โยภาวี]...

ทุกคนมองท้องฟ้าแล้วเห็นใครคับ แน่นอนทุกคนเห็นดวงอาทิตย์ ดวงดาว หรือพระจันทร์ แต่ผมเห็นคนๆนึง อาจจะฟังดูแปลกนะคับ แต่ผมเห็นจริงๆ ใครๆก็ว่าผมเป็นตัวประหลาดตั้งแต่ม.6 พอมาขึ้นปี1เรื่องผมก็อื้อฉาวทั้งมหาลัย ก็ธรรมดาสำหรับผมแล้วละคับ

07:21น.

คณะ วิทฯ

"พวกแก~ยัยบ้ามาแล้วอะ 555"ส้ม วิทฯปี1กับเพื่อนของเค้าที่ชอบมาป่วนผมตั้งแต่ม.6ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตามทำไมทั้งที่ไม่ชอบหน้ากันคงบังเอิญมั้ง

ผมเดินไปนั่งหลังสุดของห้อง พวกเราเงียบลงเพราะอาจารย์เข้ามา "อย่าไปว่าเพื่อนเยอะเดี๋ยวก็เป็นปมด้อยหรอก"พออาจารย์พูดเสร็จเพื่อนในห้องก็หัวเราะเยาะเย้ยใส่ผม ชีวิตคนเราไม่ได้ง่ายเลย

11:32น.

ดาดฟ้า

"ไอ้ฟ้าบ้า!!แกจะหลอกเราอีกนานไหม!! ไหนไอ้คนที่อยู่บนฟ้าออกมาดิ"ผมตะโกนออกมาด้วยความโมโห มันจะหลอกผมอีกนานไหม จะพาคนที่ผมเห็นมาไหม ไม่สิ...เค้าจะรักตัวตนผมไหม

"จะตะโกนทำไม"

"เชี้ย!"ผมสะดุ้งแล้วหันหน้ามาหาคนที่พูดกับผม

"นาย...เป็นใครอะ"ผมหันไปถามคนข้างๆ แปลกแหะ บนดาดฟ้าต้องไม่มีคนไม่ใช่หรอทำไมมีคนขึ้นมาด้วย "เราชื่อนาวาอยู่ปี3"ปี3 เป็นพี่เราหรอ?

"แล้วพี่ขึ้นมาทำอะไรตรงนี้อะ"

"ก็..มันเงียบดีเลยมานอนเล่นสักหน่อย"ห้ะ มานอนเล่นที่ดาดฟ้า บ้าปะเนี้ย "แล้ว...ไม่เห็นเราเป็นยัยบ้าหรอ?"

"หืม ยัยบ้าอะไรของนาย"ยังไม่รู้สินะ ไม่นานก็คงจะรู้เอง ว่าเราเป็นใคร"ออ ปะ..เปล่านะ เราไปก็นะ"ผมพูดเสร็จก็รีบวิ่งลงไป

"เดี๋ยวสิ!!!เรายังไม่รู้เลยว่านายชื่ออะไร!"

"วาโย!! เราชื่อวาโย!"ผมตะโกนบอกพี่เขาแล้วลงไป "วาโย ที่แปลว่าลมหรอ หึ"

ผมเดินลงบรรไดพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาก็เห็นการเเจ้งเตือนกับเพื่อนตัวแสบของผม

base โยเป็นไงบ้าง

paa yu ใครแกล้งแกชั้นตบควํ่า

peet ตายรึยัง

wa yo ยังไม่ตาย แล้วก็ยังสบายดี

base ใครแกล้งโยไหม

wa yo ไม่หรอก

paa yu เดี๋ยวพวกชั้นไปหาที่คณะ

wa yo ไม่ต้องมา

peet อย่าหา อยู่หน้าคณะและ

เห้อออ หาใครไม่ได้จริงๆ ผมเดินลงบรรไดไปโรงอาหารพร้อมตอบแชทเพื่อน

...ตึก!!!...

"โอ้ย!/โอ้ย"ผมได้ล้มลงมาที่พื้นพร้อมกับยัยส้ม ที่อยู่ๆก็เดินมาชน เป็นบ้าปะเนี้ย

"นี่แกชนฉันหรอยะ"เพี้ยะ!! ยัยนั้นตบมาที่หน้าผมอย่างแรง คนในโรงอาหารหันมาจ้องผม กลิ่นคาวเลือดในปากจางๆ มือผู้หญิงทำไมแรงจังเจ็บ อึก...

..."ทำอะไรกัน!?"...

...[วาโย โยภาวี]...

..."ทำอะไรกันนะ!!"...

ผมมองคนที่พึ่งตะโกนใส่ผมเมื่อกี้ ผมหันไปมองผู้ชายที่ตะโกน ออกมา...หน้าคุ้นจัง เหมือนเคยเจอมาก่อน หรือว่าคนนั่น คือเขานะ...

"พี่เวย์คะ ยัยนี่มาชนส้มล้มจนขาเพล้งเลยอะ"ห้ะ พูดอะไรผิดปะเนี้ย

"นี่ นายทำหรอ!?"

"แกทำชั้นก็บอกไปสิยะ"สรุป..ผมผิดว่างั้น คือผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยทำไมต้องหาว่าผมผิด"เรายังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ แล้วอยู่ๆเธอก็มาชนเราเอง"ผมบอกผู้ชายที่เดินเข้ามา

"โย/โย!"โถ่..มาได้ตรงเวลาจริงพวกนี้ "เป็นอะไรรึป่าว"เพื่อนผมได้ถาม เห็นแบบนี้ผมก็มีเพื่อนนะ แล้วพวกมันไม่ทิ้งผมด้วยถึงผมจะบ้านิดหน่อยก็เถอะ

'ใครอะทำไมสวยจัง'

'น่ารักอ่ะ'

'นี่ เพื่อนยัยบ้าออ'

"ถ้าใครทำเพื่อนเราอีกเราจะฟ้อง รปภ."พายุพูดเสร็จก็ยกผมขึ้นแล้วก็ลากผมมาที่โซฟาด้านบนโรงอาหาร"บอกมาใครทำแก"พอผมขึ้นมา พายุก็ถามผม

"ชู่วว เบาๆ คนในโรงอาหารได้ยินหมดแล้ว"ผมบอกพายุไป"ได้ยินก็ชั่ง โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ "

"ขอโทษ..."

"อือ ไม่เป็นไร"

"ว่าแต่แกเถอะ เป็นอะไรรึเปล่า"พีชพูดพร้อมกับสำรวจตัวผม ไม่เป็นอะไรมากหรอกน่า

"ไม่หรอก เจ็บนิดหน่อยอะ"ผมบอกพีชไป ยัยนั่นก็ชอบหาเรื่องผมตลอด ผมละเหนื่อย

"แล้วสรุปใครทำโย"

"...."

"ยัยเปรี้ยวอีกแล้วใช่ไหม"พีชมันได้บอกขึ้นมา มันก็ใช่นั่นแหละ แค่เบื่อที่จะพูด ผมพยักหน้าบอกเพื่อนๆ มันก็ทำหน้าเหมือนไม่พอใจ

"อือ..."ผมได้แต่ตอบพวกมันไป ไม่ใช่แค่ผมที่เบื่อ พวกมันก็เบื่อเหมือนกัน

"งั้นวันนี้ไปดื่มกัน"

"เออถือว่าฉลองเปิดเทอม"ไอ้พีชเห็นด้วยกับพายุที่บอก"อือ ก็ได้นะ"

"แต่วันนี้โยกลับกับเบสนะ"

"โอเค"พอผมคุยกับเพื่อนๆเสร็จก็กลับคณะกันส่วนผม ก็โครตหิวเลยถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นก็คงไม่เป็นแบบนี้โอ้ยยยย ผมเงยหน้าขึ้นไปบนแพนดานแล้วหลับตา นี่ขนาดวันแรกนะเนี้ย ถ้าเป็นปีจะไม่ตายก่อนหรอ

"ไง มึง"ผมถอนหายใจแล้วก้มหน้าลงมา ไอ้คนเมื่อกี้นิ"จะมาว่าอะไรอีก"ผมถามคนตรงหน้าของผม

"กูไม่ได้จะมาว่ามึง แค่เห็นมึงยังไม่ได้กินข้าว"คนตรงหน้าพูดพร้อมวางข้าวกล่องแล้วนั่งข้างๆผม

"แล้วนายเป็นใคร"ผมหยิบข้าวกล่องขึ้นมาแล้วเปิดฝากิน"กูเป็นรุ่นพี่มึงละกัน"ผมตักเข้าปากแล้วมองเขา กวนหรอ

"เอาดีๆ"ผมถามไอ้คนที่บอกว่าเป็นรุ่นพี่"กินไปเถอะ อย่าถามมาก"

"...."ผมหยุดกินแล้วมองเขา เขาได้ถอนหายใจออกมา

"กูชื่อเวย์ รุ่นเดียวกันกับไอ้นาวา"ออ คนที่อยู่บนดาดฟ้านะหรอ "วาโย"ผมพูดเสร็จก็หยิบข้าวกล่องออกไป ปล่อยให้พี่เขางงต่อไป

...[เวย์ วิณท์ภัทร]...

เด็กน้อย...

ผมมองมันเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย พร้อมกับชื่อที่มันเอ่ยตอนออกไป กวน..โครตกวน ผมได้ไปเรียนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

16:00น.

"มึง งานนี้มึงเอาไปแก้เองนะ"ไอ้กิ่งยื่นใบงานมาให้ผม พวกผมเดินกันมาถึงลานจอดรถ แต่ดันเจอ...

"โยดูก้อนเมฆนั้นสิ น่าเล่นดีเนาะ"

"อือ น่าจะนุ่มน่าดู"

ไอ้เด็กนั่นมันมานั่งเล่นลานจอดรถกันหรอ แปลกคนนี่แหละมั้งที่คนว่ามันไม่เหมือนใคร มันไม่เหมือนใครจริงๆ "เชี้ย เด็กคนนั้นหรอที่ว่าแปลก"ไอ้เมฆมันพูดออกมา

"เออ มันชอบมองท้องฟ้าแล้วเห็นคน เขาก็เลยว่ามันเป็นยัยบ้า"ขนาดนั้นเลยหรอ เท่าที่ผมดูมันก็มีเพื่อนไม่ได้ตัวคนเดียว แล้วรูปร่างก็..คล้ายผู้หญิง "แต่มันแค่มองท้องฟ้าแล้วเห็นคนแค่นั้นเอง แปลกตรงไหน"ผมถามไอ้กรกลับ

"งั้นมึงดูนั้นดีๆนะ"ไอ้กรจับไหล่ผมหันไปทางคนนั้น ผมเห็นมันกำลังทำมือเป็นรูปสี่เหลี่ยม แล้วมองบนฟ้า

"เบสเราเห็นอีกแล้วอ่ะ"มันเอามือลงแล้วสบัดหัวเบาๆ "ก็ไม่ต้องมอง"เพื่อนมันจับหน้ามันแล้วหันหน้ามันกลับมา

"เป็นมึงว่าแปลกปะละ"ไอ้เมฆบอกผม "อืม "

แต่มันก็น่ารักดีนะ

"มึงชอบน้องเค้าหรอ ถึงมองอยู่ได้"กิ่งมันมองมาทางพวกผม แล้วหันไปมองถ้าเด็กสองตัวนั้น ถึงจะบอกว่าชอบรึเปล่าก็ไม่นะแค่น่าเอ็นดูดี จะให้ชอบวันเดียวก็คงไม่ได้ "ถ้าชอบก็เข้าไปทักเลย"เมฆมันแซวผมแล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกันจนพวกมันหันมามอง ผมสกิดพวกมันให้เงียบแต่ก็ไม่เงียบสักที พอผมหันไปดูมันก็หายไปแล้ว ไอ้พวกนี้นะ

"เนี้ยน้องเค้าไปละเสียดายจุงเนาะน้องเวย์ 555"

"อะไรเสียดายอะไร กูไม่ได้เสียดาย"

"โห้ พ่อคนปากแข็ง เจอกันวันเดียวก็โดนน้องเค้าตกไปเต็มๆ"

"...."

"โดนใครตกหรอคับ??"เพื่อนๆผมหันไปหาเสียงเล็กๆที่พึ่งพูดออกไปเมื่อกี้ มันไปแล้วไม่ใช่หรอมาได้ไงวะ"มึง...มาได้ไงวะ"ผมถามเจ้าตัวนั้นไป

"อะ...พี่เลี้ยงข้าวผมไปเมื่อเที่ยงผมเลยเอาคุกกี้มาให้ "ผมรับคุกกี้จากมือมันมา แล้วมองหน้ามัน

"อืมมม แม่ผมทำมาให้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว เลยลืมกินก็เลยเอาให้พี่กินแทน"

"ข..ขอบคุณ"ผมบอกมันไป มันกำลังจะเดินออกไปผมเลยจับมือมันไว้ เพื่อนผมที่ดูจะตื่นเต้นกับผมหรือวาโยนั่นแหละ"ทำไมหรอ"

"มึงเจอพี่รหัสมึงยัง"

"หึ ยังมีอะไรอีกรึป่าว"

"วาโย..ใครที่มึงเห็นบนท้องฟ้าวะ"ผมถามมันออกไปเพราะทุกคนก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนบนท้องฟ้า มันดึงผมเข้ามาแล้วกระซิบข้างหูผม

..."พี่ไง"...