...องค์หญิงตัวร้าย...

...' ชาร์ลอต '...

เป็นตัวร้ายที่คอยกลั่นแกล้งก่อกวนนางเอกและพระเอกหลายครั้งหลายครา

เธอได้พบจุดจบของการเป็นตัวร้ายที่แสนทรมานในคุก ...จนนางสิ้นลมหายใจ...

จากนั้น 'เจฮา' รัชทายาทที่เป็นพระเอกของเรื่องได้กล่าวกับนางเอกว่า 

" นางร้ายผู้นั้นยังไงนางก็มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนัก เพียงแต่ข้าทำให้ตายเร็วขึ้น ทรมานขึ้นอีกนิดหน่อยก็เท่านั้น อย่าเสียใจไปเลย...  " 

......ใช่แล้ว......

องค์หญิงชาร์ลอตนางป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่ได้

บทพูดนั้นเป็นคำปลอบจากรัชทายาทบอกกับนางเอกที่นั่งร้องห่มร้องไห้ เสียใจและสงสารจุดจบขององค์หญิง...

...((พระเอกบ้าอะไรนิสัยแบบนั้น!!))......

ฉันคือแฟนคลับของชาร์ลอตที่งดงามและวางตัวดี ซงจียอน.. เพราะงั้นฉันอยากจะฉีกบทพูดนั้นทิ้งซะ! แต่ก็อดทนอ่านจนจบ เพราะออนนี่!!!

เรื่องราวความรักของเจฮารัชทายาทและอเดลนางเอกที่ใสซื่อ

อเดลนั้นใช้ความใสซื่อบริสุทธิ์นั่นในการดึงดูดผู้คน รวมทั้งชายหนุ่มทั้ง4คน ทำให้ชาร์ลอตคอยกลั่นแกล้งและอิจฉา 

...สุดท้ายก็เอาชนะนางร้ายได้และจบลงด้วยการแต่งงานกับรัชทายาท หากสุดท้ายจบลงด้วยความสุขของพวกเขาฉันยังโล่งใจมากกว่า

" ...ตายหมดงั้นเหรอ? ฮรึกTT " ฉันก็เข้าใจได้หรอกที่พี่ชาร์ลอตตายเพราะเป็นนางร้าย แต่ไม่คิดเลยว่าพระรองทั้งสามนั้นจะตาย แถมมีตัวประกอบอีก2คนได้ตายจากไปเพราะอเดล เกลียดคนเขียนนัก!!!!

เป็นคู่รักที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนสินะ...ให้ตายเถอะ!

((แควก แควก (เสียงฉีกหนังสือ))) การที่ฉีกมันทิ้งหลังจากอ่านรวดเดียวจบไปหลายรอบ... ถ้ารู้ว่าต้องมาตกอยู่ในสภาพตอนนี้แล้วละก็ ฉันต้องทำแบบนั้นแน่ๆ

...วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ...

...

ฉันได้กลายเป็นองค์หญิงชาร์ลอต

เหตุผลที่ฉันเป็นแฟนคลับขององค์หญิงชาร์ลอตน่ะหรือ...

แน่นอนว่ารูปลักษณ์ของนางตรงสเปกของฉันน่ะสิ >///<

ยิ่งไปกว่านั้น...นางเป็นตัวร้ายที่เยือกเย็นและสง่างามฝุดๆ อร๊ายยย

แม้กระทั่งตอนทำสิ่งชั่วร้ายนางยังไม่เคยลืมความมีเกียรติ (พูดกันตามตรงค่อนข้างเท่เลยละ)

 ในฉากสุดท้ายที่นางได้ปรากฏตัวออกมา

คำพูดที่อเดลนั้นพูดกับองค์หญิงตอนเข้ามาเยี่ยมในคุกด้วยความรู้สึกเศร้าใจกับจุดจบของนาง

...' ฉันคือองค์หญิง '...

' มันเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เกิด และแม้แต่ตอนตาย ฉันก็จะจากไปในฐานะองค์หญิงเฉกเช่นเดียวกัน... '

' เลดี้ ฉันน่ะต่อให้ยังไม่ได้ทำอะไรก็มีแต่คนเกลียด ผู้คนต่างเรียกฉันว่ายัยตัวร้ายตั้งแต่เด็ก '

สิ่งนั้น...เป็นเพราะแม่ของนาง แม่ของชาร์ลอตทำให้คนในตระกูลต้องออกจากวงสังคมไปครึ่งหนึ่ง

​​​​

​​​​​​

...' ชาลิเลียน โรนัน '...

...หญิงที่เคยเป็นตัวร้ายที่แท้จริง...

^^^——————————————————————^^^

^^^... #ไว้อ่านต่อตอนต่อไปกันนะคะ^^^

...่ ชาลิเลียน โรนัน ่...

...ตัวร้ายที่แท้จริง...

...คนที่ทำให้ลูกสาวของตัวเอง...

...ถูกจองจำกับอคติว่า...เป็นนางร้าย...

่ 'คงเป็นชีวิตที่เลดี้เองไม่มีวันสามารถเข้าใจได้หรอก '

เพราะคนคนนั้นทำให้นางไม่สามารถปริปากบอกใครถึงความเจ็บปวดมากเพียงใดก็ตาม...

' แต่ถึงอย่างนั้น..การตายในฐานะนางร้าย ย่อมดีกว่าป่วยตายเพราะโรคไม่ใช่รึไง? '

( แ ส ย ะ ยิ้ ม )

' เช่นนั้น ฉันเลยตัดสินใจ เป็นตัวร้ายจริงๆไงละ  ่

สุดท้ายแล้วผู้ที่ทำให้นางตัดสินใจเช่นนี้

ก็คือ คนพวกนั้น

' การที่ทำให้เธอผู้ที่ได้รับความรักอยู่เสมอ แม้จะไม่เคยทำอะไรเลยได้รู้สึกเจ็บปวด '

' มันช่างสนุกเสียจริง '

เรื่องราวของพี่สาวชาร์ลอตมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ได้เผยแพร่ออกมาในครึ่งหลัง 

' ทีนี้...ก็จะไม่มีใครจำว่าฉันป่วยเป็นโรคอีก '

​​​แต่ก็ไม่เป็นที่สนใจสำหรับตัวละครในเรื่องนัก

นั่นก็เพราะนางเป็นตัวร้ายอย่างสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว

' เพราะงั้น...อย่าเข้าใจผิดละ เธอไม่มีผลอะไรกับฉันหรอก อเดล '

(( หมุนกลับหลังไปทางช่องแสงตะวันส่อง ))

' ที่ฉันมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะเลือกเองทั้งนั้น ฉันไม่มีวันเสียใจกับสิ่งที่เลือก '

​​​​​​' แม้แต่นิดเดียว ' แสยะ

 กรี๊ดดด >< ฉากนี้แหละ! 

ที่ตัวเอกในใจของฉันไม่ใช่อเดล แต่เป็นพี่ชาร์ลอต!

พี่องค์หญิงเท่สุดๆ งดงามมากเพคะ

ออนนี่!!! ><

(( ลุกขึ้นพรวดด ))

สรุปคือ

ปังสุดๆไปเลยเพคะ!! ><

 " แต่ว่า..ฉันไม่เคยหวังแบบนี้เลยนี่นา " 

ในตอนนั้นองค์หญิงอายุเพียง 17 ปี

เป็นเรื่องที่เกิดขึ้น 1 ปีก่อนจะเริ่มเนื้อเรื่องในต้นฉบับจะเริ่ม

องค์หญิงลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า

อืออ คอแห้งจัง

(( ชะงัก ))!

?

ฉันได้เข้าไปอยู่ในนั้น

ถึงความทรงจำในชาติที่แล้วจะเลือนราง

แต่ฉันก็รู้ได้ว่า ...ฉันไม่ใช่ชาร์ลอตต์

ข้อแรก ฉันจำได้อย่างชัดเจนถึงการตายในวินาทีสุดท้าย

ข้อสอง ฉันมีความทรงจำเกี่ยวกับนิยายที่อ่านนั่นอย่างชัดเจน

 ~ ฟริ้งงงงง ~

ช า ล า ล า ~~

เหนืออื่นใดรูปลักษณ์งดงามขนาดนี้ไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน!!!!

รูปร่างหน้าตาของฉันในโลกก่อนได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

...เส้นผมดำสนิท...

...นัยตาสีทับทิม...

...ผิวขาวกระจ่างใส...

ชาร์ลอตนั้นงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ..(ให้ตายเถอะออนนี่ >< )

" ออนนี่ของฉันสวยสง่าสมกับเป็นตัวร้ายจริงๆ! "

" ให้ตายเถอะพี่สาวสวยขนาดนี้ไม่มีคนชอบได้ไงกัน แถมยังโดนทรมานจนตายอีก TT " จียอนพึมพำ

" ยิ่งไปกว่านั้น...ต่อให้พ้นจากการทรมานพี่สาวก็ต้องตายเพราะโรคอยู่ดี นักเขียนบ้าที่สุด!!! " จียอนโมโห

" การที่ฉันมาอยู่ในร่างนี้ แล้วออนนี่ของฉันอยู่ที่ไหนกันนะ? "

(( อ๊ากกก เอาออนนี่คืนมานะ!!! ))

ทำไงดี... ไหนจะพี่สาวหายไปแล้วฉันมาอยู่ในร่างของนาง แถมเวลาที่จำกัดนี่อีก!!

ฮวบบ~ จียอนทิ้งตัวลงบนเตียงอันนุ่มนิ่มสบายของชาร์ลอต พอนึกถึงเรื่องราวอีกครั้งก็ร้องไห้โฮ

ไม่ได้ร้องเพราะตัวเองตายแล้วมาอยู่ในร่างนี้ หรือเรื่องที่จะโดนรัชทายาทปลิดชีวิต

...แต่......

เพราะไม่ได้เจอออนนี่ต่างหาก!!!

อุตส่ามาอยู่ในร่างของนางทั้งที แต่เหมือนไม่ได้เจอนางเลย TT

...\= ช่วยด้วยออนนี่!!! \=...

^^^#โปรดติดตามชมตอนต่อไป!^^^

.

.

.

ในฝัน

ฉันเห็นองค์หญิงชาร์ลอต

ว้าววว~ ออนนี่นี่นา

" เฮือกก! นี่มันพี่ชาร์ลอตนี่นา!!? " จียอนอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ

" ทำไมฉันถึงกลายเป็นพี่สาวเธอได้? " ชาร์ลอตถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ช่างสง่างามอะไรอย่างนี้เนี่ยยย~

" นั่นก็ เป็นคำเรียกที่แสดงความชื่นชอบไงละคะ >///< " จียอนตอบแบบกรี๊ดไอดอลในใจ

" ... \=\=! " ชาร์ลอตทำหน้าแบบนั้นแหละ😑 แล้วตัดบทไป

" ช่างเถอะ ยังไงตอนนี้นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เธอฟังที่ฉันพูดให้ดี " ชาร์ลอตเอ่ยเข้าเรื่อง

" ค่ะ พูดมาได้เลยค่ะออนนี่! " จียอนตาประกายมองพี่สาวคนสวยไอดอลของเธอ

" ฉันมาเพื่อบอกวิธีแก้ไขเกี่ยวกับโรคนั้น...โรคนั้นไม่มีทางรักษาได้ นอกจากใช้ยาให้พอทนไปกับความเจ็บปวด ตอนนี้อาการกำลังแย่ลง " ชาร์ลอตอธิบายเข้าเรื่อง

" เอ๋? แต่ว่าฉัน... " จียอน

" ไม่ได้เจ็บปวดใช่มั้ยละ " ชาร์ลอตตอบกลับ

" ...ค่ะ " จียอนแน่นิ่ง

" นั่นเพราะเจ้าไม่ใช่เจ้าของร่างไงละ " ชาร์ลอตอธิบายสิ่งที่จียอนกำลังสงสัย

...เป็นอะไรที่จับต้องไม่ได้สินะ

แต่การที่ฉันได้เข้ามาสิงร่างพี่สาวแบบนี้

รู้สึกดีสุดๆ >///<

ไม่สิ!!!

ตอนนี้มันไม่ใช่สถานการณ์ธรรมดาแล้ว ตั้งสติหน่อยซงจียอน!! 

จียอนเลยถามชาร์ลอตต่อเกี่ยวกับวิธีรักษา

" งั้นวิธีรักษาละคะ? "

เพราะนั่นคือสิ่งสำคัญในตอนนี้

" จุดบอดของโรคนี้ เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ ทำให้ไม่สามารถรักษาได้ และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเรียกเธอมา... "

เห...?!

จียอนนึกขึ้นได้แล้วตบมือดัง แปะ! 

" อ๊ะ! ถ้างั้นพี่เป็นคนเรียกฉันมางั้นเหรอ ว้าวว~ ทำได้ยังไงกัน แล้วทำไมถึงเป็นฉันได้ละคะ " 

" คำถามดี นั่นก็เพราะเธออ่านเรื่องนี้ และเสียชีวิตลงพอดี " ชาร์ลอตตอบคำถามของจียอน

" อ่าฮะ งั้นพี่ก็เลือกคนที่ตรงตามเงื่อนไขสินะ! " จียอนเริ่มเข้าใจแจ่มแจ้ง

" ก็ประมาณนั้น... " ชาร์ลอต

" ตายจริง งั้นฉันก็โชคดีน่ะสิ! " จียอนยิ้มแฉ่ง 

ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แถมเป็นตัวละครที่ฉันชอบมากที่สุด!!! >>///<< ชีวิตติ่งของฉันสำเร็จ ยะฮุ้วววว /

" ก็โชคดีน่ะสิ เพราะเธอไม่ต้องมาตายเหมือนกับฉันก็ได้ " ชาร์ลอตกอดออกมาจียอนที่กำลังดีใจแบบเนือยๆ

>>>////<<<

" มันเป็นโรคเกี่ยวกับวิญญาณ พอวิญญาณถูกเปลี่ยน (หัวขวับ) โรคนั้นก็จะหายไปหากวิญญาณของเธอรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่าง " ชาร์ลอตอธิบายต่อ

" โล่งอกไปทีนะคะ " จียอนตอบด้วยความเบาใจ

บริการหลังการขายนี่ดีจริงๆ!!

" ถึงจะต้องไอเป็นเลือด หรือเป็นลมนิดหน่อย \=\= " ชาร์ลอตบอกอารการกับจียอน

" คะ? \=\="" " จียอนหน้าซีดเมื่อชาร์ลอตพูด " อะ..อาเจียน เป็นเลือดเหรอคะ?! " งักๆ หน้าซีดกลัว เหงื่อแตกพลั๊กๆๆ555

" ...ภายใน1ปีนับจากนี้ เธอจะต้องความทรงจำที่หลงหลืออยู่ในร่างกาย แต่ทุกๆครั้งที่ความทรงจำกลับมา เลือดจะไหลออกจากรอยเยอะของจิตวิญญาณ " ชาร์ลอตอธิบายรัวๆ " ฉันได้ฝากความทรงจำไว้ 100 ความทรงจำตามลำดับเวลา เพราะฉะนั้นเธอค่อยๆหาในทุกๆ 3 วันก็ได้ " ชาร์ลอตแสยะยิ้มเย็นยะเยือก

" เอ่อ...พี่สาว งั้นแสดงว่าทุกๆ3วันฉันขะอาเจียนเป็นเลือด1ครั้งสินะ? " จียอนพยามยามทำความเข้าใจ

" ใช่แล้ว " ฟริ้งงง~~  ชาร์ลอตยิ้มหวานให้กับจียอน

" พูดเรื่องน่ากลัวได้สดชื่นสุดๆเลยนะคะ " สมกับเป็นออนนี่ของฉัน! " อ่า..แล้วมันตะปลอดภัยมั้ยคะ? " งักๆๆ

" ไม่รู้สินะ? " ชาร์ลอตตอบเรียบเฉย

เปรี๊ยะะะะ เหมือนร่างของจียอนแตกเป็นเสี่ยงๆดมื่อได้ยินคำพูดนั้น

" ก็นะ ทนไปแค่ปีเดียวเอง จนกว่ามันจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวอย่างสมบูรณ์ ระหว่างนี้สภาพร่างกายคงไม่ดีนัก " ชาร์ลอตพูดให้จียอนเข้าใจยิ่งขึ้น

ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ตายเพราะโรคแต่ตายเพราะอาเจียนเป็นเลือดหรอกใช่มั้ย

พลักๆๆ"" จียอนเริ่มหวาดกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น

" ฉันใจดีมากนะ ที่ให้ความทรงจำขึ้นมาทุกๆ3วัน " ชาร์ลอตยิ้มยะเยือก "เตรียมเผื่อเธอหาความทรงจำไม่ได้ " 

" ยะ...อย่างนั้นสินะคะ " จียอนเริ่มสั่นไหว

" เธอควรขอบคุณฉันนะ " ชาร์ลอตแสยะยิ้ม

พี่สาวที่บอกให้ฉันของบคุณพร้อมทั้งรอยยิ้มมุมปากชั่วร้ายแบบนั้น

ถึงจะดูงดงาม...แต่มันน่ากลัวมาก!!!

บรืยยย!!

" จนถึงการฟื้นความทรงจำครั้งสุดท้าย เธออาจไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยก็ได้... " ชาร์ลอตบอกว่างั้นแหละ

หงึก " เข้าใจแล้วค่ะ " จียอนพยายามทำใจ ฟู่วว 

" แต่ว่าพี่คะ? ...คำพูดของพี่ทั้งเซ็กซี่และเยือกเย็นแบบนั้นได้ไงคะ? เท่ฝุดๆ " วิ้งๆ~ ตาประกายมองไอดอลกลับมาอีกครั้ง~~ ความประทับใจของติ่งนี่รุนแรงยิ่งนัก!!

" .....! อะไรทำให้เธอเข้ามายุ่งเกี่ยวได้กัน... " ชาร์ลอตเหงื่อตก

มันดีกว่าตอนอ่านหนังสือสะอีก..

เป็นความรู้สึกที่พิเศษมากจริงๆ กับการที่ได้มาพบองค์หญิงชาร์ลอตตัวเป็น!

เพราะแบบนั้น...ทำให้ฉัน

.

ชอบพี่สาวมากขึ้นไงละ!!!!!!

จ้องเขม็ง \=\=

​​อึก! " ว่าแต่แล้วฉันต้องใช้ร่างนี้ทำอะไรบ้างคะพี่ " จียอนทำท่าอ่อนน้อมพร้อมเหงื่อแตกพลักๆเพราะสายตาที่น่ากลัวของชาร์ลอต​

" จะต้องล้างแค้าเพื่อตอบแทนชีวิตใหม่!! อะไรแบบนี้มั้ยคะ " จียอนกำมือแน่นทำท่ามุ่งมั่นสุดๆ

องค์หญิงนั้นเป็นตัวร้าย และต้องพบจุดจบที่น่าเศร้าสลด การคิดแบบนั้นจึงสมเหตุสมผล บอกตามตรงว่าฉันไม่มันใจว่าจะล้างแค้นให้พี่สาวได้เลยสักนิด! เพราะอะไรน่ะหรือ นอกจากพี่สาวแล้วยังมีตัวละครอีกเยอะที่ฉันชอบ จริงๆแล้วชอบทุกคนเลยละ!

ยกเว้นแค่

.

.

พระเอกเจฮา​​ กับ นางเอกอเดล!!

แต่หากเป็นชาร์ลอตที่ให้ชีวิตใหม่กับฉันแล้วละก็

อืม...

" ฉันจะทำทุกอย่างที่สามารถทำได้เลยค่ะ! " จียอนมุ่งมั่นที่จะทำเพื่อชาร์ลอตผู้ให้ชีวิตใหม่

" ... " พลิ้วว~ " ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอก "

เอ๊ะ? " ...ไม่มี? " จียอนสงสัยในคำพูดนั้น

" เจ้าเพียงแค่...ใช้ชีวิตอย่างอิสระก็พอ เพราะจากนี้คือชีวิตของเธอแล้ว " ชาร์ลอตพูดเช่นนั้น ทำให้จียอนยิ่งปราบปลื้มในเสน่ห์ของชาร์ลอตมากยิ่งขึ้น

วิ้วว~~ พลิ้วว~~ ผมสีดำของชาร์ลอตปลิวไสว 

" พี่คะ..!!! " ลมพัดมาภาพของชาร์ลอตที่อยู่ตรงหน้าของจียอนเริ่มเลือนราง

" ฉันจะคืนความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องต้นฉบับที่เธอรู้จักให้เธอโดนสมบูรณ์ จากนั้นความทรงจำของร่างกายจะเริ่มกลับมาตามลำดับเวลา.....ขอให้เธอโชคดี " ชาร์ลอตเอ่ยกับจียอนครั้งสุดท้ายก่อนหายไป

....

เบิกโพลง!😳

หลังจากจบคำพูดนั้น ฉันก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน...

^^^#โปรดติดตามตอนต่อไป^^^