เด็กทุน "ที่รัก"
#1 (เด็กทุน)
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่ ที่เต็มไปด้วยนักเรียนต่างโรงเรียนมากมาย...
ใช่ค่ะ ฉันมาสอบชิงทุน เข้าโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ที่ถูกขนานนามว่าค่าเทอมแพงที่สุด และเป็นแหล่งรวมตัวของลูกหลานไฮโซชื่อดัง
ฉันมีเหตุผลหลายๆอย่างที่จำเป็นต้องเข้าเรียนที่นี่ให้ได้ แม้มันจะยากลำบากแค่ใหนก็ตาม....
ไลลา😁
ฉันตื่นเต้นไปหมดเเล้ว
ยูนา...(นางเอก)
แล้วถ้าฉันสอบไม่ติดล่ะ🥺
ไลลา😁
ต้องติดสิ แกเก่งจะตาย!!
ยูนา...(นางเอก)
แกเข้าไปดูให้หน่อย ฉันไม่กล้าดู
ฉันพูดพร้อมกับเอามือมาปิดตาตัวเอง
ยูนา...(นางเอก)
เป็นไงบ้าง...
ไลลา😁
นางสาว ยูนิตา อนุกูล ได้อันดับที่1เลย
ฉันรีบเปิดตา แล้วเพ่งไปที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คทันที
ชื่อของฉันขึ้นอยู่อันดับที่หนึ่งเลย!!!
ยูนา...(นางเอก)
เห้ย!! จริงด้วย!!!
ยูนา...(นางเอก)
แก~~ ฉันได้เรียนที่เดียวกับแกแล้วดูสิๆ
ยูนา...(นางเอก)
โอ๊ย!! ดีใจเป็นบ้าเลยย
ไลลา😁
จริงด้วย อย่างงี้ก็ไปเรียนพร้อมกันได้แล้ว!!!
ยูนา...(นางเอก)
งื้อออ จะร้องให้เลยย
ไลลา😁
นี่!! ขี้แงเป็นเด็กอีกแล้ว
ไลลา😁
ไปกัน ฉันเลี้ยงไอติม
ไลลา😁
จริงสิ เพื่อนคนเดียวทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ล่ะ
ยูนา...(นางเอก)
ขอบคุณน้าาาา
พูดจบ พวกเราสองคนก็รีบลุกจากที่นอนแล้วลงจากตึก ไปขึ้นรถเมย์ทันที
ไลลา😁
แล้วแกจะเข้าไปโรงเรียนตอนไหนอ่ะ แกต้องไปเอายูนิฟอร์มของโรงเรียนด้วยไม่ใช่หรอ?
ยูนา...(นางเอก)
ฉันยังไม่รู้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปยังไง..
ไลลา😁
แล้วแม่แกรู้หรือยัง ว่าแกสอบติดที่นี่?
ยูนา...(นางเอก)
เขาไม่มาสนใจฉันหรอก
ไลลา😁
งั้น เดี๋ยวฉันเข้าไปเป็นเพื่อนแก แต่ฉันขอเอาแฟนฉันไปด้วยนะ
ไลลา😁
เราจะได้ไม่ต้องนั่งรถเมล์ไปไง
ยูนา...(นางเอก)
ได้สิ ดีเหมือนกัน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้การสนทนาระหว่างฉันกับเพื่อนรักเงียบลง
ยูนา...(นางเอก)
อื้ม ว่าไง
ยูนา...(นางเอก)
กำลังไปกินไอติมที่เซ็นทรัลกับ ไลลาน่ะ
ยูนา...(นางเอก)
เมฆบอกว่าเดี๋ยวไปเจอกันที่นู่น
ฉันเอาหูฟังขึ้นมาฟังเพลงก่อนจะซบลงที่ไหลเพื่อนสนิท
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น พลางมองไปรอบๆ ก็พบกับร่างสูงพี่กำลังยืนมองพวกเราอยู่
ร่างสูงค่อยๆเดินมาทางเรา ก่อนจะมาหยุดเดินอยู่ตรงหน้า
ไลลา😁
มึงเป็นพ่อยูรึไง ถึงต้องบอกตลอด?
ยูนา...(นางเอก)
พอดี เราสอบติดโรงเรียนเดียวกับพวกแกแล้วนะ 😊
ฉันพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้คนตรงหน้า
เมฆไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาทำหน้านิ่ง พร้อมกับเดินนำไปเข้าที่ห้าง
ไลลา😁
เค้าให้ไปกินข้าวกับพ่อแม่เค้าอ่ะดิ
ยูนา...(นางเอก)
อ๋อ งั้นแกไปเถอะ~ ฉันอยู่ได้
ไลลา😁
ขอโทษนะแก เดี๋ยวครั้งหน้าฉันจัดชุดใหญ่ให้เลย
ยูนา...(นางเอก)
โอเคร กลับดีๆนะ
ไลลา😁
จ้าา เมฆกูกลับก่อนนะ
เมฆ ☁️
เธออยากกินไอติมหรอ?
ยูนา...(นางเอก)
อ๋อ พอดีไลลาบอกว่าจะเลี้ยงอ่ะ
เมฆพูดพร้อมกับเดินมาไกล้ฉัน
ใจฉันเต้นไม่ตรงจังหวะทุกครั้ง เวลาที่อยู่ไกล้ๆเค้าจริงๆ
ยูนา...(นางเอก)
ไม่เป็นไร ฉันกลับห้องดีกว่า
เมฆ ☁️
ทำไม เธอไม่อยากกินกับฉันหรอ?
เมฆ ☁️
หรืออยากกินอยากอื่น?
เมฆ ☁️
อย่างอื่นก็อร่อยนะ...😏
โอ๊ย~~ เวลาที่ฉันอยู่ไกล้เพื่อนชายคนนี้ทีไร ฉันทำตัวไม่ถูกตลอดเลยย
เมฆ ☁️
ว่าไงครับ จะกินอะไร....
ยูนา...(นางเอก)
ไอติม ไปกันเถอะ...
ยูนา...(นางเอก)
ฉันเอาชุดนี้ค่ะ
ยูนา...(นางเอก)
นายไม่กินหรอ?
ยูนา...(นางเอก)
แล้วนายจะพาฉันมาทำไม?
ยูนา...(นางเอก)
ไม่อยากกินก็บอกกันสิ
เมฆ ☁️
เธอกินไปเถอะ ฉันรอได้
ยูนา...(นางเอก)
แล้วนายอยากกินอะไร เดี๋ยวกินนี่เสร็จฉันไปรอนายบ้าง
คำพูดเค้าเป็นแบบนี้แล้วจะไม่ให้ฉันคิดกับเค้าเกินเพื่อนได้ยังไงกัน
ยูนา...(นางเอก)
นี่! นายทำไมเป็นคนชอบพูดกำกวมจังเลยห๊ะ!
ยูนา...(นางเอก)
พูดเล่นกับเพื่อนแบบนี้ได้ แต่ถ้าไปเล่นกับคนอื่นระวังโดนต่อยนะ ฮ่าๆ
ยูนา...(นางเอก)
นายประสาทกลับไปแล้วรึไง!
..?..
นี่ค่ะ ของคุณลูกค้าทานให้อร่อยนะคะ😊
ยูนา...(นางเอก)
กินด้วยกันใหม?
ฉันพูดก่อนจะลอบมองคนตรงหน้า
ทำไมสายตาแบบนี้ฉันไม่คุ้นชินกับเค้าเลยนะ สายตาเหมือนคนกระหายเลือด
ฉันเป็นเพื่อนกับเค้ามา10ปี เค้าไม่เคยมองฉันด้วยสายตาแบบนี้เลย ส่วนใหญ่ก็คงเป็นสายตาเย็นชามากกว่า
เมฆ ☁️
จะเข้าไปเอา ยูนิฟอร์มตอนใหน?
ยูนา...(นางเอก)
ไลลาบอก เดี๋ยวรอแฟนไลลาก่อนน่ะ พี่เค้าจะพาไป
เมฆ ☁️
ทำไม ไม่ไปกับฉันล่ะ
ยูนา...(นางเอก)
ก็เห็นนายยุ่งๆ ก็เลยไม่อยากกวน
ยูนา...(นางเอก)
อีกอย่าง นายต้องช่วยป๊าทำงานไม่ใช่หรอ
ยูนา...(นางเอก)
โอเคร งั้นต่อไปนี้ฉันจะถามนายก่อนเป็นคนแรกเลย ดีใหม
ยูนา...(นางเอก)
กินสิ กินได้นะ ฉันเลี้ยงเอง
เมฆ ☁️
ฉันอยากลองชิมของเธอ
ยูนา...(นางเอก)
อ๋อ เดี๋ยวฉันขอช้อนเพิ่มให้
ยูนา...(นางเอก)
แต่ฉันกินไปแล้วนะ
ยูนา...(นางเอก)
ก็เค้าบอกกันว่า ถ้ากินน้ำขวดเดียวกัน หรือกินช้อนเดียวกัน มันคือการจูบกันทางอ้อมนะ
เมฆ ☁️
ให้ฉันจูบทางตรง ฉันก็ทำได้นะ..
พูดจบ เมฆก็คว้าช้อนที่มือฉันไปตักไอติมเข้าปากตัวเองทันที
ยูนา...(นางเอก)
ไอติมก็ต้องหวานสิ
ใครก็ได้ช่วยด้วยทำไมวันนี้ฉันโดนผู้ชายที่ฉันชอบ รุกหนักขนาดนี้เนี้ย!!
ยูนา...(นางเอก)
วันนี้นายแปลกไปนะ
ฉันก้มหน้ากินไอติมอย่างจริงจัง ก่อนจะลอบมองคนตรงหน้าเป็นระยะๆ สายตาของเค้าที่มองมา เหมือนเสือที่หิวกระหายมาหลายวัน หน้ากลัวเป็นบ้า
ยูนา...(นางเอก)
ฉันอิ่มแล้วล่ะ
ยูนา...(นางเอก)
ฉันไปจ่ายเงินก่อนนะ
เมฆคว้ามือฉัน ก่อนจะดึงฉันไปยืนตรงหน้า
ยูนา...(นางเอก)
อ่าว เท่าไหร่? เดี๋ยวฉันคืนเงินให้
เมฆ ☁️
ไม่ต้องหรอก จะกลับเลยใหม?
ยูนา...(นางเอก)
นายไม่กินอะไรก่อนหรอ?
เมฆไม่ได้พูดอะไรต่อ เค้าจับมือฉันแล้วพาเดินมาขึ้นรถของเค้าทันที
ยูนา...(นางเอก)
นายไม่หิวหรอ?
ยูนา...(นางเอก)
นายส่งฉันที่ตลาดหน้าคอนโดก็ได้ ฉันจะแวะซื้อของกินสักหน่อย
ฉันที่พูดพร้อมกับจะเอาสายเบลมาคาดที่ตัว ยังไม่ทันได้หยิบก็โดนมือหนากระชากตัวฉันไปแนบชิดกับเค้า
แล้วเค้าก็บรรจงจูบของเค้าลงที่ปากของฉันอย่างเร่าร้อน
ร่างกายของฉันไม่ได้ปฏิเสธอะไรเค้าเลย มือหนาค่อยๆล้วงเข้ามาในเสื้อ ก่อนจะมาหยุดที่หน้าอกของฉัน
สติของฉันที่เริ่มกลับมา ทำให้ร่างกายของฉันต่อต้านเค้าด้วยการผลักอย่างเต็มแรง
ยูนา...(นางเอก)
แกทำอะไร!!
ไม่มีเสียงตอบกลับมา เมฆได้แต่นิ่งเงียบ ราวกับว่าเค้ากำลังดึงสติกลับมาอยู่
ยูนา...(นางเอก)
นายเป็นอะไรรึป่าว?
หน้าของเค้าที่ค่อนข้างแดง กับตัวที่ร้อนราวกับโดนไฟเผา ทำให้ฉันเองก็อดห่วงไม่ได้
เมฆ ☁️
ฉันขอจูบเธอได้ใหม....
ยูนา...(นางเอก)
แกพูดบ้าอะไรเนี้ย!
ฉันค่อยๆหันไปมองเมฆที่ตอนนี้มองฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ยูนา...(นางเอก)
นายโอเครใช่ใหม?
ยูนา...(นางเอก)
ถ้าไม่โอเคร ฉันกลับเองได้นะ
เมฆ ☁️
เธอชอบฉันไม่ใช่หรอ?
ยูนา...(นางเอก)
ห่ะ ห๊ะะ~!!
ยูนา...(นางเอก)
นายไปเอามาจากใหน มั่วแล้วววว
เสียงของเค้าสั่นเครือ ทำเอาใจฉันเองก็เริ่มหวั่น
ยูนา...(นางเอก)
แค่จูบใช้ใหม?
ไม่ทันได้คำตอบ เมฆก็รีบปรับเบาะฉันเป็นเบาะนอน แล้วก็บรรจงจูบฉันอย่างร้อนแรง
มันรุนแรงจนฉันเองก็เริ่มสัมผัสกลิ่นคาวเลือดในปากของฉันได้
ฉันเริ่มต่อต้านเค้า แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ผล ทั้งๆที่เป็นคนที่ฉันชอบ แต่มันกลับไม่รู้สึกดีอะไรเลย
เมฆผละออกจากฉัน ก่อนจะสตาร์ทรถ และออกตัวด้วยความเร็ว
ยูนา...(นางเอก)
เมฆแกเป็นอะไรเนี้ย!
ยูนา...(นางเอก)
ฉันกลัวนะ!!
ทางที่เมฆขับไปเริ่มไม่คุ้นตาฉันเท่าไหร่ แต่ก็นะ ตอนนี้ฉันพูดอะไรเมฆก็ไม่ฟังฉันอยู่แล้ว
สุดท้ายท้ายสุด ฉันก็มาสะดุดกับป้ายตัวใหญ่ ที่ทำเอาฉันเองถึงกับอยากกระโดดออกจากรถ
ยูนา...(นางเอก)
เมฆ นายพาฉันมาม่านรูดทำไม?
พูดยังไม่ทันจบ เมฆรีบหันรถเข้าไปในช่องเล็กๆทันที
ร่างสูงเปิดประตูก่อนจะรีบเดินจ้ำมาทางฝั่งที่ฉันนั้ง
ยูนา...(นางเอก)
เมฆๆ ปล่อยนะ!!!
เมฆอุ้มฉันแล้วรีบเดินตรงเข้ามาในห้องทันที
ยูนา...(นางเอก)
มีอะไรค่อยๆคุยกันก็ได้นิ่
ฉันยืนอยู่คนละมุมกับเมฆ ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมคนตรงข้ามสุดฤทธิ์
คนตรงข้ามก็ถอดเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียน กล้ามท้องที่เรียงตัวกันสวย
ตอนนี้ฉันละสายตาจากเค้าไม่ได้จริง
รู้สึกตัวอีกที ฉันก็ถูกเมฆคร่อมร่างไว้เเล้ว
เมฆ ☁️
พยายามควบคุมตัวเองแล้ว...
ยูนา...(นางเอก)
นายเป็นอะไร?
เมฆ ☁️
ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นให้ฉันกินอะไรไม่รู้...
ยูนา...(นางเอก)
นายกำลังทำฉันกลัวนะ😞
เมฆ ☁️
ฉันรักเธอนะ.. รักมาตลอด...
เมฆ ☁️
ฉันไม่ได้อยากเย็นชากับเธอนะ แต่ฉันทำตัวไม่ถูก..
เมฆ ☁️
ถ้ามันเกิดขึ้น ฉันรับผิดชอบเอง
เมฆ ค่อยๆจูบฉันอย่างนุ่มนวล อย่างน้อยเค้าก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันชอบนะ
ฉันต้องยอมใช่ใหม ตอนนี้ฉันได้แต่นอนนิ่งๆ ปล่อยให้เมฆค่อยๆดอมดมไปตามซอกคอ
ตอนนี้แม้แต่หายใจฉันยังแทบไม่อยากหายใจเลย ทุกอย่างเงียบมาก ได้ยินแต่เสียงหายใจของผู้ชายตรงหน้า ที่ตอนนี้มันดังไปทั่วห้อง
เมฆใช้ปากตัวเองค่อยๆคาบเสื้อฉันขึ้นมา จนเผยให้เห็นหน้าอก
เมฆพูด พร้อมกับจุ๊บที่แก้มฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ทำอะไรไม่ถูกเลย...
ยูนา...(นางเอก)
เมฆ... ฉันว่าเรา...
ยูนา...(นางเอก)
นายจะบ้าหรอ ฉันอายุ20เองนะ
ยูนา...(นางเอก)
ฉันไม่ได้รังเกียจนายนะ แต่ว่า....
ยูนา...(นางเอก)
เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ ทำแบบนี้มันไม่ดีหรอก!
เมฆ ☁️
หลังจากนี้ก็ได้เป็นแล้วไง...
ยูนา...(นางเอก)
ฉันจะกลับแล้ว!!
อยู่ๆเมฆก็ฟุบลงไปที่เตียงนอน
ยูนา...(นางเอก)
เมฆ แกเป็นอะไรอ่ะ
ตอนนี้ตัวเค้าร้อนมาก เหมือนโดนไฟเผาเลย
ฉันพยุงตัวเค้าลงไปแช่ในอ่างน้ำทันที
ยูนา...(นางเอก)
ดีขึ้นใหม?
ยูนา...(นางเอก)
ไปหาหมอใหม?
ยูนา...(นางเอก)
นายไม่ได้สตินิ่ ฉันไม่โกรธหรอก
เมฆ ☁️
แต่มีอย่างนึงที่ฉันพูดไปฉันมีสตินะ
เมฆ ☁️
ฉันมีแค่เธอมาคนเดียวตลอด รู้ใหม?
เมฆ ☁️
เด็กน้อยที่เดินมากอดฉัน ร้องให้ขี้มูกใหลย้อยตอนนั้น....
เมฆ ☁️
ฉันตกหลุมเธอตั้งแต่ตอนนั้น...
เมฆ ☁️
เป็นแฟนกันใหม... ยูนา
ไม่ใช่สิ ทำไมคนที่ฉันชอบก็ชอบฉันล่ะ
ยูนา...(นางเอก)
นายหายดีแล้วเราค่อยคุยกันดีกว่า
เมฆ ☁️
หึ.. ถ้าไม่ชอบก็บอกมาเลยสิ
ยูนา...(นางเอก)
ไม่ใช่นะ ฉันชอบนายมาก ชอบมาตลอด🤭
เมฆ ☁️
เเล้วทำไมไม่เป็นแฟนกับฉัน?
ยูนา...(นางเอก)
นี่!! เมื่อกี้นายยังจะปล้ำฉันอยู่เลยนะ
เมฆ ☁️
ก็บอกแล้วไง ฉันรับผิดชอบ?
ยูนา...(นางเอก)
ไม่รู้แล้ว หายดีแล้วค่อยออกมานะ
ฉันเดินมานั่นรอเมฆให้หายดีตรงโซฟา
เฮ้อออ ฉันจะมองหน้าเค้าติดรึป่าวนะ
ต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อล่ะ
#2
..?..
ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคน ในวันเปิดภาคเรียนใหม่
..?..
วันนี้จะเป็นวันที่เราจะให้นักเรียนทุกคนแยกกันไปลงทะเบียนในสาขาที่ชอบ
..?..
ไปทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ
..?..
เพราะในปีนี้ กฏของโรงเรียนจะเข้มงวดขึ้นอีกระดับหนึ่ง
..?..
ขอให้นักเรียนเคารพกฏเกณกันด้วยนะคะ
# ( โรงเรียนที่เราคิดขึ้นมาเป็นโรงเรียนที่เราสมมุติขึ้นมานะคะ ถ้าอ่านบทที่1จะรู้ว่านางเองของเราอายุ20ควรที่จะเข้ามหาลัย แต่ในเรื่องนี้จะเป็นโรงเรียนที่สอนทุกอย่างเหมือนมหาลัยเป๊ะๆเลยค่ะ แต่แค่อยากจะใช้คำว่าโรงเรียนเฉยๆ เพราะโรงเรียนที่เราสมมุติขึ้นมา จะมีหลากหลายอายุค่ะ อย่างงกันน้า) #
ยูนา...(นางเอก)
อื้มว่ามาสิ?
ฉันพูดพร้อมกับหยิบแซนวิสเข้าปาก
ไลลา😁
แกทะเลาะอะไรกับไอเมฆวะ
ไลลา😁
มันติดต่อแกไม่ได้เลย
อยู่ๆก็กลืนขนมไม่ลง ติดคอจนฉันต้องไอ ออกมาเลย
ยูนา...(นางเอก)
อื้มๆ ป่าวนิ่
ยูนา...(นางเอก)
อื้ม โทรศัพท์ฉันเจ๊งอ่ะ เมฆเลยติดต่อไม่ได้
ไลลา😁
แล้วแกไม่บอกฉันอ่ะ ฉันจะได้ให้แกเอาของฉันใช้ไปก่อน
ยูนา...(นางเอก)
ไม่ทันคิดอ่ะ
ยูนา...(นางเอก)
นั้นพี่เมทีนิ่
ฉันพูดพลางชี้มือไปหาเเฟนหนุ่มของเพื่อน
แล้วพวกพี่เค้าก็เดินตรงมาหาพวกเราทันที
เมที.💕
ที่รัก~ เค้าบอกแล้วไงว่าจะมารับอ่ะ
ไลลา😁
ก็เค้าต้องมากับเพื่อนนี่นา...
เมที.💕
ใส่ชุดนี้แล้วน่ารักดีนะเรา
เมที.💕
อ๋อ นี่ยูนา เพื่อนซี้สุดสนิ๊ดดสนิททท ของเเฟนกู
เมที.💕
ส่วนนี่ ติณเพื่อนพี่อีกคน
ใบหน้าที่เรียบนิ่ง ราวกับคนที่ไม่มีชีวิตวาแบบนี้ มันมีอยู่จริงด้วยหรอ นึกว่าไอบ้าเมฆจะเป็นคนเดียวซะอีก
เมฆกับพี่ติณมองหน้ากันราวกับว่า เคยอาฆาตแค้นกันมาก่อน มันเหมือนเสือสองตัวที่กำลังจะแย่งกันเป็นจ่าฝูงเลย
เมฆ ☁️
เรามีเรื่องต้องคุยกัน!
เมฆดึงมือฉันออกมาจากตรงนั้น และพวกเราก็มาหยุดอยู่หลังโรงเรียน ที่แสนจะเงียบและไม่มีใครเดินผ่านเลยสักคน
ยูนา...(นางเอก)
คือ โทรศัพท์ฉันพังอ่ะ
ยูนา...(นางเอก)
จริงๆนะ ดูสิ เปิดไม่ติดเลย..
ฉันพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาให้เค้าดู
เมฆ ☁️
ไปหาที่ห้อง ทำไมไม่เจอ?
ยูนา...(นางเอก)
ก็ฉันต้องทำงาน! นายก็รู้ว่าตอนนี้ฉันต้องหาเงินเอง
เมฆ ☁️
งั้นเดี๋ยวตอนเย็นเราไปซื้อโทรศัพท์ใหม่กัน
ยูนา...(นางเอก)
ไม่ต้องหรอก
ยูนา...(นางเอก)
ฉันเกรงใจ...
เมฆ ☁️
ฉันติดต่อเธอไม่ได้ รู้ใหมว่าฉันทำอะไรไม่มีความสุข!
ยูนา...(นางเอก)
นี่! นายเลิกทำตัวเป็นพ่อฉันสักที
ยูนา...(นางเอก)
โอเครๆ นายซื้อ เดี๋ยวเงินออกฉันคืนนาย โอเครใหม?
ยูนา...(นางเอก)
จริงสิ ฉันจะบอกนายพอดี ฉันไปสมัครเป็นเชฟทำขนมหวานที่ร้านเบเกอร์รี่ใกล้ๆ คอนโดเก่านายด้วยนะ
ยูนา...(นางเอก)
ก็ได้ทำน่ะสิ ฝีมือฉันดีขนาดนี้
ยูนา...(นางเอก)
ต้องให้รางวัลฉันแล้วล่ะ
พูดจบ เมฆก็ดึงฉันเข้าไปจูบทันที
จูบของเค้าในครั้งนี้มันทำให้ใจฉันแทบหล่นไปที่กระตุ่ม มันรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก ฉันที่ตอนนี้ถูกครอบงำไปกับจูบของเค้า ทำให้ตอนนี้ฉันเคลิ้มเกินกว่าจะต่อต้านเค้าเลย
เมฆถอนจูบออก พร้อมกับเอยถามฉันเบาๆ
ยูนา...(นางเอก)
ฉันก็แค่ จะให้นายเลี้ยงขนมเฉยๆ
เมฆ ☁️
นี่ฉันเข้าใจผิดใช่ใหมเนี้ย..
รอยยิ้มนี่มันอะไรกัน อกอีแป้นจะแตกแล้ว!!
ยูนา...(นางเอก)
นี่ นายเป็นโรคประสาทหรอ?
ยูนา...(นางเอก)
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ฉันทำตัวไม่ถูกนะ!
ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที
ยูนา...(นางเอก)
ไม่ใช่นะๆ คือว่าฉันจะบอกไม่ชอบ แต่ฉันก็ชอบนะ
ยูนา...(นางเอก)
เอ้ย! ไม่ใช่ คือฉันไม่ชอบ ฉันประหม่า!
ยูนา...(นางเอก)
ทำตัวไม่ถูก.
เมฆ ☁️
เธอรู้ใหม? ว่าเธอไม่โตเลย😊
ยูนา...(นางเอก)
หยุดยิ้มนะไอบ้า!!!
ยูนา...(นางเอก)
นี่!! บอกให้หยุดไง!!
ฉันวิ่งจะไปตีหมอนั้นแต่ก็ถูกหมอนั้นกอดเอวไว้
เมฆ ☁️
เมื่อใหร่จะยอมคบกับฉันล่ะ
ยูนา...(นางเอก)
นายไม่ได้พูดเล่นหรอกหรอ?
เมฆ ☁️
ไลลาโทรตามแล้ว ไปกันเถอะ
เมฆเดินนำฉันมาหาไลลาที่ห้องโถงขนาดใหญ่
ไลลา😁
นี่ แกรู้รึป่าว ว่าต้องขึ้นเวทีอ่ะ
เมฆ ☁️
ไม่มีใครแจ้งเธอหรอ?
ยูนา...(นางเอก)
คนเยอะขนาดนี้ ฉันต้องประหม่าแน่ๆ
ไลลา😁
ก็แกดันเก่งเกินนิ่ เพื่อนรักกกก
เมฆ ☁️
ถ้าไม่อยากขึ้น ฉันจัดการให้ใหม?
ยูนา...(นางเอก)
ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ
..?..
สวัดดีค่ะ เราอยากจะแนะนำเด็กนักเรียนทุนของปีนี้ให้ทุกคนรู้จักนะคะ
ยูนา...(นางเอก)
สวัดดีค่ะ ดิฉัน ยูนิตา อนุกูล
เรียกยูนา หรือ ยู ก็ได้
ยูนา...(นางเอก)
ยินดีมากค่ะ ที่ได้มาเรียนที่นี่
..?..
เด็กคนนี้ คือ 1ใน สี่พันเก้าร้อยคน ที่สามารถสอบผ่านมาได้
..?..
1เดียว ในสี่พันเก้าร้อยคนที่อยากมาเรียนในรั่วของเรา
เสียงปรบมือกึกก้องดังไปทั่วห้องโถง
เอาจริงๆ ฉันเริ่มรู้สึกดีที่ได้เรียนที่นี่แล้วสิ
เมที.💕
ไม่มีนะ ไลลาไม่เคยพูดถึงเลย
ภูผา🥀
มึงว่าไงวะติณ กูจีบดีปะ
ติณ.
อย่าเลย! แค่เด็กทุน ไม่รู้ว่าจะร้ายขนาดใหน
ภูผา🥀
เปิดใจหน่อยสิวะเพื่อน?
ภูผา🥀
น้องเค้าอาจจะนิสัยดีก็ได้ ใช่ใหมไอ้ที!
เมที.💕
เออ ที่รู้ๆ สเปคไอ้ติณเลยแหละ
ติณ.
มึงไปเอามาจากใหน ว่ายัยแคระนั้นสเปคกู!?
เมที.💕
เพื่อน อย่าให้เห็นมึงจีบน้องเค้านะครับ!
เมที.💕
ไม่งั้น กูจะเอารองเท้าช้างดาวสุดโปรดกูเนี้ย เหยียบหน้ามึง
ภูผา🥀
มาคิดๆดู ก็สเปคมึงจริงๆนะ
ภูผา🥀
ปากนิด จมูกหน่อย ทุกอย่างดูเข้ากัน ไม่ขาดไม่เกิน
ภูผา🥀
น่ารัก เรียนเก่ง แถมยังดูใสๆ คิ้วๆ อีกตังหาก
เมที.💕
กูฟันธงเลย ไม่เกิน2เดือน คุณหนูติณเนี้ย จีบน้องนักเรียนทุนแน่นอน!
ติณ.
เด็กกูมีเป็นคลัง กูจะสนใจยัยนั่นทำไม?
ภูผา🥀
เเล้วเรามาดูกันต่อไป
ตอนนี้ฉันกำลังเลือกซื้อโทรศัพท์กับเมฆอยู่
นี่เค้าชอบฉันจริงๆใช่ใหมเนี้ย!!!
ยูนา...(นางเอก)
เอาถูกๆก็พอ
ยูนา...(นางเอก)
ฉันไม่มีตังขนาดนั้น
ยูนา...(นางเอก)
นายยิ้มแบบนี้อีกแล้วนะ
ยูนา...(นางเอก)
เอาเครื่องนั้นดีใหม
ยูนา...(นางเอก)
ขอดูเครื่องนี้ค่ะ
ฉันเลือกโทรศัพท์จนเจอเครื่องที่ถูกใจ เมฆก็รีบเมมเบอร์เค้าลงเครื่องใหม่ฉันทันที
ยูนา...(นางเอก)
ไปกินข้าวก่อนใหม?
เมฆ ☁️
ฉันต้องกลับไปช่วยงานป๊าแล้วน่ะสิ
เมฆ ☁️
เดี๋ยวฉันไปส่งเธอก่อน
ยูนา...(นางเอก)
ฉันกลับเองได้นะ
เมฆ ☁️
ฉันไม่รีบ ยังไม่ได้10จุ๊บเลย
ยูนา...(นางเอก)
กลับได้เเล้ว
#3
ฉันในตอนนี้ตั้งหน้าตั้งตาจดจ่อกับการทำขนมเค้ก และเหล่าขนมหวานมากมายที่บรรดาลูกค้าได้ทำการสั่งไว้
เวลาล่วงเลยไปนานแค่ใหนไม่รู้ ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว
ป้านิว..
ลูกค้าชมกันเยอะเลย ว่าขนมอร่อยมาก😊
ยูนา...(นางเอก)
ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณเจ้าของร้าน
ป้านิว..
อย่าถ่อมตัวเกินไปหน่อยเลย
ป้านิว..
รีบเก็บของเถอะ หมดเวลางานแล้วนะ
ยูนา...(นางเอก)
กี่โมงแล้วคะเนี้ย...
ฉันถอดผ้ากันเปื้อน แล้วเดินมาพร้อมกับเจ้าของร้าน
ยูนา...(นางเอก)
คุณลุง!!!!
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดชายร่างสูงทันที นานแค่ใหนแล้วที่ไม่ได้เจอคุณลุงสุดที่รักของฉัน
ยูนา...(นางเอก)
ลุงมาได้ไงคะ?
คุณลุง ยูนา..
ทำไมจะมาไม่ได้ล่ะ
คุณลุง ยูนา..
ที่นี่ร้านของภรรยาลุงนะ
ยูนา...(นางเอก)
งั้นก็แสดงว่า.....
ฉันหันไปมองคุณเจ้าของร้านด้วยความสงสัย
คุณเจ้าของร้านพูดตอบ พร้อมกับส่งยิ้มมาหาฉัน
ยูนา...(นางเอก)
ยู งงไปหมดแล้ว
คุณลุง ยูนา..
ลุงกลับมาไทยได้สักพักแล้วล่ะ แล้วเมียลุงเนี้ย...
คุณลุง ยูนา..
เค้าอยากเปิดร้านเบเกอร์รี่ ลุงก็เลย ซื้อที่แล้วก็ปลูกไว้ให้เค้าจัดการ
คุณลุง ยูนา..
แล้วลุงก็เลยนึกขึ้นได้ ว่าหลานสาวคนสวยของลุงเนี้ย เก่งทำขนม..
คุณลุง ยูนา..
ก็เลยให้ลูกน้องเอาใบรับสมัครพนักงานเนี้ย ไปติดไว้ใต้คอนโด ของหนูไง
ยูนา...(นางเอก)
หนูก็ว่าอยู่ ทำไมรับหนูง่ายจัง
คุณลุง ยูนา..
แล้วนี่เป็นไงบ้าง?
คุณลุง ยูนา..
สบายดีใช่ใหม?
ยูนา...(นางเอก)
ก็โอเครค่ะ ยังดีที่มีที่ซุกหัวนอน
ป้านิว..
น่าสงสารจริงๆ ยูนาเอ้ยยย...
คุณเจ้าของร้านพูด พร้อมกับเดินเข้ามากอดฉัน
ยูนา...(นางเอก)
ยูไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เอง
คุณลุง ยูนา..
ต่อไปนี้มีอะไร ไม่สบายใจอะไร ก็มาหาป้านิว กับลุงได้แล้วนะ
ยูนา...(นางเอก)
ขอบคุณนะคะ ป้านิว....
คุณลุง ยูนา..
แล้วแม่ของหลานล่ะ เป็นไงบ้าง ลุงติดต่อไม่ได้เลย
ยูนา...(นางเอก)
ก็เหมือนเดิมค่ะ....
ฉันพูดพร้อมกับยักไหล่เล็กน้อย
คุณลุง ยูนา..
เหมือนเดิมเลยสินะ ไม่เปลี่ยนจริงๆ
ป้านิว..
พ่อหนุ่มคนนั้นเป็นใครกัน ป้าเห็นเค้ามายืนอยู่ตั้งนานแล้ว
ป้านิว..
ป้าบอกว่าเข้ามานั่งในร้านก่อนก็ได้ เค้าก็ไม่เข้ามา
ฉันมองออกไปหน้าร้าน ที่ถูกกั้นด้วยประตูบานใส
ยูนา...(นางเอก)
อ๋อ เพื่อนยูเอง
ยูนา...(นางเอก)
ค่ะ คุณลุง
คุณลุง ยูนา..
สายตาที่เค้ามองหลานนี่ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ
ยูนา...(นางเอก)
คุณลุง หมายความว่าไงคะ?
คุณลุง ยูนา..
รีบไปเถอะ เดี๋ยวเค้าจะรอนาน
ยูนา...(นางเอก)
กลับก่อนนะคะ
ฉันส่งยิ้มให้คุณลุงกับคุณป้า ก่อนจะรีบเดินจ้ำๆมาหาเมฆทันที
ยูนา...(นางเอก)
มานานรึยัง?
ยูนา...(นางเอก)
นี่นายยืนรอฉัน2ชั่วโมงกว่าเลยหรอ?
เมฆ ☁️
ก็ฉันไม่รู้เธอเลิกกี่โมง กลัวมารับไม่ทัน
ยูนา...(นางเอก)
นายไม่ต้องมารับฉันก็ได้นะ
เมฆ ☁️
เธอพูดแบบนี้อีกแล้วนะ😐
ยูนา...(นางเอก)
โอเครๆ ไม่พูดแล้วๆ
ยูนา...(นางเอก)
กินไรกันดี?
เมฆ ☁️
แล้วแต่เธอเลย ฉันได้หมด
ฉันเดินมาขึ้นรถเบนซ์ คันหรูของเมฆทันที
ยูนา...(นางเอก)
หิวจัง....
อยู่ๆเมฆก็ยื่นแซนวิสมาให้ฉัน
เมฆ ☁️
กินรองท้องก่อน เดี๋ยวจะปวดท้องเอา
ฉันรับขนมมา ก่อนจะฉีกกินอย่างอเร็ดอร่อย
เมฆเองก็รีบขับรถ มุ่งหน้าสู่ร้านชาบูทันที
ยูนา...(นางเอก)
วันหลัง นายเข้ามาในร้านก็ได้นะ
เมฆ ☁️
ฉันไม่กินของหวาน กลัวเข้าไปแล้วไม่ได้สั่งอะไร เจ้าของร้านจะด่าเอา
ยูนา...(นางเอก)
เจ้าของร้านคือเมียของลุงยูตะ ด้วยล่ะ
ยูนา...(นางเอก)
อื้ม คุณลุงพึ่งกลับมาสักพักอ่ะ ฉันก็พึ่งรู้เรื่องเมื่อกี้นี้เอง
เมฆ ☁️
ถึงอย่างนั้นฉันก็เกรงใจอยู่ดี
ยูนา...(นางเอก)
งั้นที่ผ่านมา ที่ฉันทำขนมให้นายกิน นายก็ทิ้งหมดเลยสิ
ฉันพูดพลางก้มหน้า แล้วก็หันมองออกไปนอกหน้าต่าง
เมฆ ☁️
อันนั้นฉันกินหมดเลยนะ
เมฆ ☁️
ฉันหมายถึง ถ้าคนอื่นทำ ที่ไม่ใช่เธอ
ยูนา...(นางเอก)
งั้นถ้านายเข้ามารอฉัน ฉันจะเป็นคนทำเค้กให้นายเอง
ยูนา...(นางเอก)
นายเป็นอะไรรึป่าว?
คำพูดนิ่งๆของเมฆทำให้ฉันรู้ได้เลย ว่าเค้าต้องมีเรื่องอะไรกวนใจอยู่แน่ๆ
จู่ๆ เมฆก็หักรถ ไปจอดอยู่ข้างทาง ทำเอาตัวฉันเองก็หันไปตามแรงรถเหมือนกัน
เมฆ ☁️
เป็นแฟนกับฉันนะ....
เมฆพูดพร้อมกับจ้องมองเข้ามาในลูกกะตาฉัน
ยูนา...(นางเอก)
นาย ไม่ได้แกล้งฉันหรอกหรอ?
เมฆ ☁️
ฉันดูเหมือนแกล้งเธอหรอ?
ยูนา...(นางเอก)
แล้ว ถ้าเราเลิกกันล่ะ
เมฆ ☁️
ฉันไม่อยากเป็นแค่เพื่อนแล้ว...
เมฆ ☁️
เพราะฉันรู้สึกกับเธอมากกว่านั้นไง?
เมฆ ☁️
ความรู้สึกที่ฉันให้เธอ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ให้เพื่อนเลย
ยูนา...(นางเอก)
เป็นก็เป็นสิ
ยูนา...(นางเอก)
เออ! ไอบ้า
อยู่ๆฉันก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆ ที่ถูกประกบลงที่ปากของฉัน จูบที่มันทำให้ฉันนั้น หลงใหล เคริ้มตามกันไปเลย...
ลิ้นอุ่นๆค่อยๆแทรงเข้ามาอยู่ในปากฉันสักพัก ก่อนที่จูบนั้น จะถูกถอนออกไป
เมฆ ☁️
แฟนฉันน่ารักที่สุดเลย
ตอนนี้ตัวฉันเหมือนโดนสาบให้แข็งตลอดเวลา หน้าชา ตัวชา แขนขยับไม่ได้ ขาขยับไม่ออก!
คนที่ฉันชอบมาตลอด ขอฉันเป็นแฟน แล้ว.. แล้วตอนนี้.. ฉันก็เป็นแฟนกับเค้าไปแล้ว!!
ให้ตายสิ!! นี่มันอะไรกัน!! ฉันควรจะทำยังไงต่อดี! โอ๊ยย ไอบ้าเอ้ยย!! แม่งโครตเขินเลย
และตลอดทาง ไม่มีการสนทนาใดๆเกิดขึ้น อาจจะเป็นเพราะฉันเอง ที่เวลาเมฆถาม ฉันก็ตอบแค่อืมๆ
รู้สึกเหมือนระยะทางมันยาวขึ้นเลย ทำไมนานจังเลยย
เมฆเดินจับมือฉันเข้ามาในร้าน ฉันที่กำลังจะมองหาโต๊ะว่าง ก็สะดุดตาเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่งที่มองมาทางเราพอดี
จีจี้..
ไม่เจอกันนานเลยนะเมฆ...
เมฆดึงมือฉันไปไว้ข้างหลัง
จีจี้..
นี่หรอ? ผู้หญิงที่เมฆบอกอ่ะ
เมฆ ☁️
เธอหมายถึงตัวเองรึไง?
ยูนา...(นางเอก)
อะไรกันหรอเมฆ?
เมฆที่กำลังจะดึงมือฉันไปนั่งที่โต๊ะว่าง ก็ต้องหยุดชะงักกับเสียงทุ้มที่ฟังดูเรียบนิ่งจนหน้ากลัว
ติณ.
กูว่า... กูรู้แล้วว่ะ ว่าของเดิมพันชิ้นต่อไป คืออะไร....
พี่ติณคนนั่นพูดพร้อมกับจ้องมาหาฉัน
ติณ.
มันขึ้นอยู่กับมึงแล้วแหละ
จีจี้..
ติณคะ สภาพผู้หญิงแบบเนี้ย ติณจะเอามาทำไมคะ
จีจี้..
สภาพเนี้ย หาได้ตามข้างถนนเยอะแยะ
จีจี้..
นี่เมฆ ถ้าไม่อยากหมดตัว ฉันว่านายถอยห่างดีกว่านะ
จีจี้..
ดูแล้ว.... น่าจะเกาะยิ่งกว่าปลิงอีก!
เฮือกก!!! เหมือนโดนมีดแทงเข้ากลางหน้าอกเลย
เมฆ ☁️
หึ เค้าไม่เหมือนเธอนะ?
เมฆ ☁️
เธอเห็นผู้หญิงของฉันเป็นกระจกรึไง?
จีจี้..
ฉันเตือนแกด้วยความหวังดีนะ
เมฆ ☁️
ขอบคุณ แต่ฉันไม่ได้ต้องการ?
เมฆ ☁️
ฉันร้องขอความคิดเห็นจากเธอหรอ?
ติณ.
เฮ้อออ!! อย่าทำให้ฉันต้องหงุดหงิดได้ใหม?
ฉันแลบลิ้นให้ยัยนั้นเล็กน้อย ก่อนจะโดนเมฆดึงมือไปตรงอื่น
เอาจริงๆฉันลอบมองไปที่โต๊ะนั้นค่อนข้างบ่อย
ผู้หญิงคนนั้นมองฉันเหมือนต้องการจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆเลย
นางมองฉันด้วยสายตาเกลียดชังมากก ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลย
นี่มันเรื่องอะไรกันนะ... จะถามเมฆตอนนี้ ก็ดูเหมือนเค้าก็หงุดหงิด ไม่ใช่น้อย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
