ปีศาจน้อยแห่งนคร [V1]

บทนำ(1)

. .

(คิดในใจ) //การกระทำ+ความรู้สึก [สื่อจิต] <อุปกรณ์สื่อสาร>

. . .

ร่างเล็กของเด็กชายวัย10ขวบนั่งกอดเข่าขดตัวอยู่ในมุมห้องมืดทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยแผลทั้งเก่าและใหม่

ห้องมืดๆแคบๆของเขานั้นมีเพียงเตียงไม้เก่าผุพังกับเศษผ้าเน่าๆ ไม่มีหน้าต่างไม่มีแม้แต่แสงเล็ดลอดเข้ามา กลิ่นคาวเลือดที่แห้งกรังของเขาทั้งเก่าและใหม่ชวนให้คลื่นไส้แต่เขาหาได้สนใจ

'ตึงๆๆๆ! '

'ปัง!'

เสียงทุบหรือถีบประตูไม้ดังขึ้นพร้อมกับเสียงพังของมันตามมา

กลุ่มชายฉกรรจ์กรูเข้ามาก่อนจะเป็นร่างอ้อนท้วมของชายคนนึงเดินเข้าหาร่างเล็กสีซีด

ชายร่างท้วมเตะร่างเขาจนกระเด็นกระแทกกับเตียงไม้เก่าๆจนพัง

ไร้ซึ่งเสียงร้องไร้ซึ่งการต่อต้าน

(??)

//พยุงตัวเองลุกขึ้น

(??)

//มองนิ่งๆ

ในดวงตาสีแดงสดไร้ประกายของการมีชีวิตมองพวกเขา

พวกเขาที่เข้าสบตานั้นรู้สึกหวาดกลัว

แต่ความโกรธนั้นมีมากกว่า

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

มองอะไรวะไอ้เด็กประหลาด!

'ผลัก!'

เขาเตะร่างนั้นจนกระเด็นกระแทกกับผนังไม้แข็งๆ

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

//กำลังจะเข้าไปซ้ำ

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

2:เดี๋ยวหยุดก่อน!//รีบเข้าไปห้าม

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

3:เกิดมันตายขึ้นมาเราซวยแน่

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

2:นายท่านรออยู่นะ!

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

1:เออ! พวกเอ็งจับมัดไว้แล้วตามข้ามา!

กลุ่มคนที่เหลือก็ไม่รอช้า นำเชือกเส้นใหญ่มามัดร่างเล็กนั้นอย่างไม่ออมแรง แผลเก่าที่ยังไม่สมานตัวดีของเหลวดีแดงซึมออกมาและแผลใหม่เมื่อครู่เลือดเริ่มไหลนองจนย้อมเชือกสีฟางกลายเป็นสีแดง

พวกเขาจับร่างเด็กชายออกไปอย่างกับเขาเป็นสิ่งของ

ดวงตาสีแดงขยับเปิดขึ้นกระทบกับแสงภายนอก เพราะอยู่ๆตัวเขาที่อยู่ในห้องมืดๆมาตลอดได้ออกมาเจอแสงทำให้ปรับตัวไม่ได้

(??)

//หลับตาปี๋

(??)

(ได้ออกมาข้างนอกแลเวหรอ....)//ลืมตากวาดมองรอบๆ

(??)

(ก็คงพาข้าไปขังที่ใหม่นั่นแหละ..)//หลับตาลง

. . .

เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกวาดตามองไปรอบๆ

มันเป็นถ้ำหินรายล้อมด้วยป่าหนาทึบและมองไปอีกด้านเป็นหุบเหวสีดำมืดไม่รู้ว่าลึกเท่าไหร่

(??)

//ประหลาดใจ

(??)

//มองถ้ำหินตรงหน้า

(??)

(หรือว่าจะเอาข้ามาขังต่อในถ้ำ?)

(??)

//นั่งนิ่ง

เขามองเหล่าผู้คนที่กราบไหว้ถ้ำหินตรงหน้าที่มีทั้งหมูป่าที่ถูกย่างทั้งตัว ผลไม้ และสาเก กระถางธูปอันใหญ่ที่อยู่หน้าโรงศพหิน

(??)

???? //นั่งงงในวงกลมอักขระประหลาด

ดูเหมือนคนพวกนั้นจะกราบไหว้หรือพิธีกันเสร็จแล้วก็ได้หันมาสนใจเขา

(??)

(ถ้าเขาจำไม่ผิดตาแก่ที่เดินเข้ามาคงเป็นปู่ข้าสินะ... )

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

//นั่งลงตรงหน้า

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

//จับแขนซีดขึ้นมา

(??)

//เอียงคอมองคนที่จับแขนเขาขึ้น

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

//เฉือนมีดเข้าที่แขนไม่ออมแรง

หยาดโลหิตจากแขนเล็กซีดไหลนองเต็มพื้นและรามไปยังอักขระรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว

(??)

...???

(??)

//ยกมือกุมหัว

ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง

//รีบถอยหนี

เขาถอยไปรวมกับพวกชาวบ้านมองมายังเด็กชาย

วงกลมอักขระรอบตัวร่างเล็กนั้นเปร่งแสงสีแดงและควันสีดำออกมาไม่พอ เสียงกรีดร้องโหยหวนแห่งความทรมานดังขึ้นอย่างเสียงกรีดร้องของภูตผีนับพัน

(??)

//ยกมือปิดหู

(??)

//ก้มตัวหมอบลงกับพื้น

กระแสลมรุนแรงจนหินถล่มและต้นไม้หักโค่น ชาวบ้านหลายร้อยคนรีบวิ่งแตกวงหนีลงเขากันจ้าละหวั่น

โรงศพหินบนแท่นหินนั้นเหมือนถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง มือสีดำมากมายยืดออกมาจับรัดร่างเล็กจนกลายเป็นรังไหมสีดำและ

ถูกกระชากกลับไปยังโรงศพ ฝาโรงศพหินที่ถูกกระแทกไปลอยกลับขึ้นมาปิดทับอย่างแน่นหนา

กระแสลมกรรโชกอย่างรุนแรงพลันหายไป ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติอย่างกับสิ่งที่เกิดเมื่อครู่นั้นคือภาพลวงตา

. . .

ฟุฟุ

บทนำมี4ตอนค่อนข้างมีการบรรยายเยอะหน่อย

ฟุฟุ

คิดซะว่ามีแผลเต็มตัวโดยไม่มีการรักษามาก่อนสักครั้ง

บทนำ(2)

ฟุฟุ

เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว

ฟุฟุ

เรื่องเก่าก็ดองไปยาวๆ

ฟุฟุ

เลิกอินนิยายแฟนฟิคอนิเมะแล้วตอนนี้มาอินนิยายสยองขวัญแทน

ฟุฟุ

เรื่องนี้เน้นที่ตัวเอกเด็กเลวและ..

ฟุฟุ

ปะป๋าที่ตามใจน้องเกือบทุกอย่าง

. . .

เสียงกรีดร้องโหยหวนที่ไม่ใช่มนุษย์นั้นดังก้องในทุกหนทุกแห่ง แต่ทุกอย่างรอบตัวนั้นมืดสนิท

(??)

(มืดจัง..แต่ข้าก็อยู่ในที่มืดแบบนี้ประจำนี่นะ..)

. .

(??)

(หนาว..)

. .

(??)

(เจ็บ..)

. .

(??)

(ไม่รู้สึกอะไรแล้ว... มันชาไปหมด)

. .

(??)

(ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วนะ)

. . .

(??)

(ข้าเป็นใคร?)

. .

(??)

(ไอ้เสียงร้องนี่น่ารำคาญจริง!)

'พรึบ'

???

อ๊าาาก!! เป็นไปไม่ได้!!?

(??)

(ไม่เคยได้ยินเสียงนี้มาก่อนเลย อ่า.. ไอ้เสียงโหยหวนน่ารำคาญนั่นหายไปแล้วแฮะ...)

(??)

(แต่มีเสียงน่ารำคาญใหม่มาแทน...)

???

ไม่.. ไม่! ไม่! ไม่!!! ก๊าาาซ!!!

(??)

(อยู่เงียบๆไม่เป็นรึไงวะ!)//ลืมตา

'พรึบ!'

ร่างเล็กลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เขาเห็นในความมืดมิดนี้คือใบหน้าที่....น่าเกลียด

ใบหน้าสีเทา ดวงตาลึกโบ๋ ของเหลวสีแดงไหลนองออกมาอาบย้อมไปทั้งร่างสีเทาเหี่ยวย่นของมัน ในปากกว้างๆที่ฉีกไปถึงใบหูนั่นมีฟันหลายร้อยซี่แหลมคมจนเขาอดสงสัยไม่ได้ว่ามันยัดเข้าไปได้ยังไง ไม่แทงปากตัวเองบ้างหรอ

(??)

(ไอ้ลิ้นกลมๆยาวๆน่าเกลียดๆนี่ช่วยอย่ามาใกล้ข้าได้ไหม)

???

อ๊าาาก แกมันตัวอะไร!? ทำอะไรกับข้า!!?

(??)

หา?

???

เจ็บ! ได้โปรดดดด ปล่อยข้าไปเถอะ! ฮึก..

???

ข้าไม่รู้ข้าไม่ควรยุ่งกับเจ้าตั้งแต่แรก ฮือ..อย่าทำอะไรข้าเลย!!

(??)

(อะไรของมัน อยู่ดีๆก็มาร้องไห้ขอร้องข้าเนี่ยนะ?)

(??)

(แล้วไอ้สีแดงๆนี่น้ำตาแกหรอ.. อี๋..)

???

//พุ่งเข้ามาทรุดตัวตรงหน้าเขากำลังจะกอดขา

(??)

//ถอยห่าง+แสดงความรังเกียจชัดเจน

จู่ๆก็มีไฟสีแดงปรากฏขึ้นมาในความมืดมิดแบบนี้ย่อมเรียกความสนใจร่างเล็กได้ดี

จากลูกไฟสีแดงก็กลายเป็นร่างใหญ่โตมี2ขากับ2แขนเหมือนมนุษย์

มีเขา1เขาบนหน้าผากด้านขวา มีเขี้ยวยาวๆ2เล่มที่ปากและใบหูที่ยาวเป็นปลายแหลม ดวงตาส่วนที่ควรเป็นสีขาวกลับเป็นสีดำและนัยน์ตาสีแดง

มือใหญ่ที่มีกรงเล็กแหลมคมยื่นออกมาจับกุมร่างปีศาจเหี่ยวย่นสีเทาตรงหน้าเขาไป บีบจนมันกลายเป็นควันสีดำกระจายหายไปในทันที

ปีศาจสีแดงมองลงมายังร่างเล็กของเด็กชายนิ่งๆก่อนมันจะกลับกลายเป็นลูกไฟสีแดงและพุ่งเข้ามาที่หน้าผากเขา

(??)

!? //ตกใจ+ก้าวถอยหลัง

เปลวไฟสีแดงนั้นลูกใหญ่พอตัวมันค่อยๆพุ่งหายเข้ามาบนหน้าผากเขาจนหมด

(??)

//ยกมือลูบหน้าผาก

มีสัญลักษณ์เปลวไฟสีแดงไม่นานก็หายไป

(??)

จะอะไรก็ช่างเถอะ...อ่า อยากนอน..

คิดได้ไม่นานก็มีเตียงนอนโผล่ขึ้นมาจากความว่างเปล่าที่มืดมิดแห่งนี้

เด็กชายไม่คิดอะไรให้มากความได้ย้ายร่างเล็กสีขาวของตนขึ้นไปยังเตียงที่เหมือนแกะสลักมาจากแร่อะไรสักอย่างกับฝูกนอนนุ่มๆ

. . .

บทนำ(3)

ฟุฟุ

เปลี่ยนบทนำมี4ตอน

[....] เหมือนเป็นการลำลึก/พูดผ่านอุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดและอื่นๆ

ตัวประกอบ

-รับบทเรขา-

. . .

ยอดตึกสูงแห่งหนึ่ง

ในออฟฟิซที่มืดสลัวกระจกสีทึบสูงจากพื้นจรดเพดานนั้นมีร่างสูงสมส่วนชายหนุ่ม

มองลงไปยังเมืองเบื้องหน้าเขาที่ส่องแสงยามกลางคืน

ก๊อกๆๆ-เสียงเคาะประตู

???

เข้ามา

สิ้นเสียงเรียบเอ่ยอนุญาต ประตูก็ถูกเปิดเข้ามา

แกร๊ก

ตึก ตึก ตึก

ตัวประกอบ

//หายใจเข้าลึกๆ

ตัวประกอบ

ในงานประมูลของโรงแรมจี้หรูอีก3วัน

ตัวประกอบ

ดูเหมือนตระกูลเย่จะเล็งไปที่สิทธิ์ในการครอบครองภูเขาทางตอนใต้เมืองหลิ่งฉาง

ตัวประกอบ

ว่ากันว่าเป็นภูเขาที่ผนึกเทพเอาไว้เมื่อ1พันปีก่อนค่ะ

???

งั้นหรอ..//เสียงเรียบ

ตัวประกอบ

//สั่นสะท้าน

ตัวประกอบ

//สะกดข่มความกลัว

???

ไปได้แล้ว

ตัวประกอบ

//โค้ง

ตัวประกอบ

//เดินออกไป

เมื่อออกมาแล้วประตูปิดลง

ตัวประกอบ

//ฟุบลงไปนั่งกับพื้น

ตัวประกอบ

//ปิดปาก+ตัวสั่น

ตัดฉากกลับไปในห้อง

ชายหนุ่มมองออกไปในเมืองที่ไม่เคยหลับใหล

???

[ตระกูลเย่ ตระกูลหมอผีชื่อดังในแวดวงหมอผีกับชนชั้นสูงรู้จักกันดี]

???

[ลูกหลานที่เกิดในตระกูลจะมีร่างกายที่เป็นดั่งแหล่งรวมพลังหยิน]

???

[และดวงตาพลังหยินที่มองเห็นภูตผี ]

???

[แต่หากใครไม่ก็เป็นได้แค่ขยะในตระกูล]

???

[เขา "เย่เชิ่งเหยียน" ก็เป็น1ในนั้น]

???

[เขาถูกขับไล่จากตระกูลตั้งแต่9ขวบปี กลายเป็นเด็กไร้บ้านเร่รอนตามตรอกซอยอยู่กินไปวันๆ]

???

[แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว]

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยกมือลูบคลึงดวงตาข้างขวา

ดวงตาข้างขวาของเขาเป็นนัยน์ตาสีเทาสนิทไม่เหมือนตวงตาของสิ่งมีชีวิตและเมื่อมองเข้าไปจะรู้สึกเหมือนมีม่านหมอกสีดำปิดกั้นบางอย่างให้รู้สึกอันตราย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

(ใครจะไปคิดว่าสุสานในหมู่บ้านบนเขาเล็กๆนั่นจะผลึกภูตผีตั้งแต่บรรพกาลกัน...)

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

(และมันก็บังเอิญอีกที่หยกที่ได้จากระบบจะปกป้องฉันได้แถมทำให้ผีนั่นกลายเป็นทาสฉันอีก..)

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

แกคิดว่ายังไง?

กลุ่มควันสีดำปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

ควบแน่นจนกลายเป็นรูปร่างและปรากฏร่างโครงกระดูกในชุดเกราะ

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

เคี๊ยกฮ่าๆๆๆ

เสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้น

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

ถ้ามันมีจริง เจ้าผนึกที่ผ่านมากว่าพันปีก็คงอ่อนลงแล้วล่ะ!

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

คล้ายกรณีของข้าไง

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หึ!

3วันต่อมา

เป็นเวลา23.00หลังสิ้นสุดการประมูล รถยนต์สีดำ3คันแล่นไปตามทางเปลี่ยว สองข้างทางนั้นเต็มไปด้วยป่าหนาทึบ

จู่ๆชายชุดสูทมีอาวุธครบมือพุ่งออกมาปิดล้อมเส้นทางรถคันนั้น

เกิดการปะทะขึ้นและไม่นานก็เห็นผล

ชายชราเปิดประตูลงจากรถพร้อมบังร่างหญิงสาวผู้เป็นหลาน

มีรถอีกคันที่พึ่งมาถึง

แปะ แปะ แปะ~

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ลงจากรถ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ปรับมืออย่างเอื่อยเฉื่อย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยิ้มบางๆ

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//เบิกตากว้าง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ไม่อยากเชื่อ+ไม่ยอมรับ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ไม่เจอกันนานนะ คุณปู่

เสียงแหบทุ้มเอ่ยออกมาไม่ดังไม่เบาแต่ดังกังวาล

เย่เหยาหลาน

ใครกันคะ? คุณปู่

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ตัวสั่น

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

เชิ่ง...เชิ่งเหยียน

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

[ใบหน้านั้น ไม่ผิดแน่ ผ่านไป15ปีแต่เขาจำได้ไม่เคยลืม]

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

[เด็กที่เกิดมาเป็นเพียงขยะของตระกูล]

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

[เขาถูกกดดันให้ขับไล่เด็กคนนี้ออกไปซึ่งเขาได้แต่เสียใจและรู้สึกผิดมาโดยตลอด]

แต่ตอนนี้ทุกอย่างของคนตรงหน้านั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยียน... //ร่างกายสั่นเทา+ค่อยๆเดินเข้าไปหา

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ถอยห่างอย่างรังเกียจ

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//ล้อมรอบเชิ่งเหยียน+หันอาวุธใส่ชายชรา

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ชะงัก

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยียน..?

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

จบเรื่องรำลึกความหลังไว้เพียงเท่านี้ ส่งมันมาให้ฉันตาแก่!

เย่เหยาหลาน

นี่! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! มาพูดกับคุณปู่แบบนี้! ตระกูลเย่ไม่เอาแกไว้แน่!

เย่เหยาหลาน

//ตะคอกเสียงดัง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยา..อย่า

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หึ!...ฮ่าๆๆๆ!.

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ตระกูลเย่? ตระกูลเย่เนี่ยนะจะจัดการฉัน?

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

มันก็เป็นแค่ก้อนกวาดริมทางให้ฉันได้เหยียบย่ำ!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

พี่สาวที่ไม่รู้อะไรน่ะพูดไปเถอะ แล้วฉันจะฉีกปากที่มันน่ารำคาญของแกออกมาเอง!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยิ้มแสยะ

เย่เหยาหลาน

//สั่นกลัว

เย่เหยาหลาน

//ถอย.สะดุดล้มลงไปกับพื้น

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อะ..อาเหยียนทำไมพูดแบบนั้น..นั่นพี่สาวของหลานนะ!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เหลือบตามองอย่างเรียบเฉย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

พี่สาวหรอ? เฮอะ! ฉันไม่ใช่'เย่เชิ่งเหยียน' แต่เป็น 'เชิ่งเหยียน' ต่างหาก!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ไปเอามันมาให้ฉัน!

กลุ่มชายชุดสูทแยกตัวออกไป5-6คนเพื่อค้นหาสิ่งที่พวกเขาต้องการ

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยียน!

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//หยิบแผ่นยันต์บางอย่างออกมา

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ปากท่องบางอย่าง.ขว้างยันต์ไปข้างหน้า

เสียงกรีดร้องโหยหวนของภูตผีนับสิบดังขึ้นพร้อมกลุ่มควันสีดำขมุกขมัวของภูตผีนับ10ที่บ้าครั่งพุ่งเข้าหาเชิ่งเหยียน

เย่เหยาหลาน

ฮึ! เจ้าคนอวดดี! ลองเจอภูตผีของคุณปู่หน่อยก็ต้องลงมาคุกเข่าให้เรา! //ลุกขึ้น+ชี้หน้าด่า

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หึ! //แสยะยิ้มอย่างเยาะเย้ย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เปิดผ้าปิดตาด้านขวาขึ้น

เผยดวงตาที่ไม่ใช่มนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตสีเทาออกมา เปลวไฟสีดำลุกขึ้นรอบดวงตาของเขา

ภูตผีหลาย10ตนของชายชรากลายเป็นควันสีดำและสลายหายไปในทันที

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

!! //ตกตะลึง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ไม่อยากเชื่อสายตา+รู้สึกไม่ยอมรับ

เย่เหยาหลาน

//ทรุดลงกับพื้น

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//เข้าไปค้นหา

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//ยิ่นแผ่นม้วนกระดาษบางอย่างให้

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//รับมามองอย่างสนใจ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

อีกไม่นานผมกลับไปเยี่ยมตระกูลเย่แน่ไม่ต้องเป็นห่วง

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เดินกลับไปขึ้นรถ

. . .

ฟุฟุ

ฮิฮิฮิ ปะป๋ามีบทแล้ว

ฟุฟุ

อยากแต่งแบบนี้มานานแล้วโว้ยยย

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

ปีศาจน้อยแห่งนคร​ [V1]​

บทนำ(1)

บทนำ(2)

บทนำ(3)