Episode 1

อันนยองฮาเซโย~~ อะแฮ่มๆขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะเราชื่อแจน มีพี่สาว1คน และพี่ชาย1คน ซึ่งพี่ๆของเราอายุก็อยู่ช่วงวัยทำงานกันหมด เราเป็นลูกหลงนั้นเอง55555 เราเป็นเด็กต่างจังหวัดชื่อก็จะบ้านๆหน่อยคริคริ ใบ้ให้นะคะว่าอยู่ทางภาคอีสาน ตอนนี้ก็อายุ19 ขวบบริบูรณ์แล้วครับผม เราเป็นคนที่เข้มแข็ง หน้าหยิ่งๆ แต่ถ้าสนิทรั่วมากๆ(ก.ไก่ล้านตัวที555) เรื่องหน้าตาต้องบอกว่าเป็นคนที่สวยคม จมูกโด่ง ตาโต คิ้วหนาค่ะ บางทีคนอื่นยังทักเลยว่าไม่เหมือนเด็กที่มาจากบ้านนอก ไม่ได้อวยตัวเองนะมีแต่คนชมเราหุหุหุ หน้าอกหน้าใจนี้แม่ให้มาเยอะค่ะ ตูดนี้แน่น55555 และผิวขาวน้ำนม ลืมบอกเราไว้ผมยาวนะอยู่ช่วงราวนมเนี่ยแหละ

เริ่มเรื่องเลยละกันหุหุหุ พร่ำไปสะเยอะละ ย้อนไปช่วงม.6เรายื่นพอร์ตฟอลิโอไปที่ ม.รัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และก็ติด ด้วยความที่ขี้เกียจสอบก็เลยเลือกที่จะเรียนเลยค่ะ แต่ความจริงก็อยากไปลั้นลาที่เมืองกรุงศรีวิไลนั้นเอง5555 แต่พ่อและแม่เราไม่สนับสนุนหรอกค่ะ แล้วไง5555เรามีเงินเก็บค่ะเพราะเป็นคนขี้งก เงินนี้ก็สามารถอยู่ได้ทั้งเทอมอ่ะ แต่เราคิดว่าถ้าไปเรียนที่นั่นก็ต้องหางานทำแหละ เดี๋ยวเงินหมดแล้วจะเศร้า555555

เราได้ย้ายมาอยู่ที่หอแห่งหนึ่งแล้ว

ให้ทายตอนนี้อยู่ไหน?....ถ้าท่านผู้ชมคิดว่าที่กรุงเทพนั้นเป็นคำตอบที่ถั่วต้มค่ะ

มาวันแรกนี้ตื่นเต้นมากๆ(ก.ไก่ล้านตัวอีกที ทุกคนต้องเข้าใจโมเม้นท์เด็กบ้านนอกเข้ากรุง และที่สำคัญมาคนเดียวค่ะ555555 ช่วงนั้นก็จะติดโทรศัพท์มากๆ เพราะคุยกับเพื่อนสมัยมัธยมปลาย แต่เพื่อนเราก็ไปเรียนกันคนละทิศละทางค่ะและยังมีเพื่อนหรือพี่บ้าง แต่เรามาคนเดียวไงไม่มีเพื่อนเลยแงง อิจฉาคนอื่น)

เรามาอยู่กรุงเทพฯเราไม่มีหรอกเพื่อนตอนนั้นหนะ เรามีแค่เพื่อนข้างกายแค่2คนคือ เหล้าเบียร์ และบุหรี่(น้องๆอย่าทำตามนะ มันไม่ดี) คือเราไม่เคยกินเหล้าหรือเบียร์เลยนะทั้งชีวิตนี้เป็นคนดีมาก(ก.ไก่ล้านตัวอี๊ก5555;-;)พ่อแม่นี้หวงค่ะเราเลยตั้งใจเรียนช่วงนั้น มาอยู่นี่ไม่มีใครตามมาเลยอยากลองชิม5555 เราก็ไปเซเว่นแล้วก็ซื้อเบียร์มากินทุกวันเลย กินได้ประมาณ3-4วัน

แล้วมีวันหนึ่งเราเดินไปซื้อเบียร์ที่เซเว่นพอกลับมาห้องอากาศมันร้อน แต่ห้องเรามีแอร์นะแต่เราขี้งกไงกลัวค่าไฟขึ้นเดี๋ยวจ่ายแพง55555 เลยถอดเสื้อทั้งหมด ย้ำทั้งหมดจริงๆแล้วใส่แค่เชิ้ตแขนยาวตัวใหญ่ บางๆมาใส่กับกางเกงยีนส์ขาสั้นแค่นั้น แล้วเดินออกมานั่งกินเบียร์และสูบบุหรี่ไปด้วยที่ระเบียง มองดูไฟในเมืองกรุงอย่างเคลือบเคลิ้ม(ดูเหมือนคนเมากาวจังวะ55555)

แต่ตาเราดันไปสดุดกับผู้ชายคนนึง คุณพระ!อย่างหล่ออะแกรร คือ แค่คิ้วหนา ขาว ก็เอาใจอิแจนไปเกินครึ่งละ นี้จมูกโด่งอีก อิแจนขอพลีกายให้เลยค่ะ555555

และแล้วเราก็จ้องตากันอยู่นานมาก ถ้าเป็นปลากัดเราว่าคงท้องละ555555

และนั้นตอนนั้นนั่นเองอิแจนพึ่งนึกออกว่ากูไม่ได้ใส่เสื้อในค่ะ ว่าละทำไมมองกุซะนานเชียว

โอ๊ยยยยย~~~อับอายจริงๆ นาทีนั้นไม่อยู่แล้วรีบคว้าขวดเบียร์วิ่งเข้าห้องทันที แงT^T โอ๊ยเป็นอิแจนนี้ทำเรื่องน่าอายจริงๆ

หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เคยที่จะไม่ใส่เสื้อในออกนอกระเบียงอีกเลย เข็ดแล้วจ้า แต่เรายังจำผู้ชายคนนั้นได้ดีเลยนะเธอ

ตัดฉับๆในวันใหม่

วันนี้เราจะไปซื้อชุดนศ.  พอไปถึงคนเยอะจริงๆ ก็แหงละเนอะจะเปิดเทอมละนิ่

เป็นแจนนี้ต้องสวยเท่านั้นค่ะไปวันแรกก็จะแซ่บ555555 เราก็เลือกกระโปรงพีชที่สั้น แบบสั้นจริงๆแกรร โอ๊ยเลือกแบบมึงลืมแล้วเหรออิแจนว่ามึงต้องนั่งรถเมย์ไปเรียน555555 แต่เสื้อเค้าซื้อแบบโอเวอร์ไซซ์นะ มันก็จะแบบเก๋ๆหน่อยแกร55555 แต่ๆในระหว่างที่เราเลือกซื้อกระโปรงอยู่เราก็มีเพื่อนใส่สั้นเหมือนกัน คือดูหน้าแล้วเราคิดว่าน่าจะปี1เหมือนกันแหละ คือนางเลือกสั้นๆเหมือนกันอ่ะ

นางหันมายิ้มให้เราแล้วพูดว่า

"อยู่ปี1ป่ะเนี่ย ใส่สั้นเหมือนกันเลยเนอะ555555"คือคนอื่นก็แบบไม่ใส่สั้นเหมือนพวกเราไง สั้นสุดก็แค่ครึ่งเข่า หรือเลยเข่านิดๆแค่นั้นเอง ทุกคนต้องจินตนาการแล้วว่าจะสั้นแค่ไหน555555555

"อือ "บอกแล้วอินี่หยิ่งค่ะ เพราะกูไม่สนิทกับเมิงงงงง55555

แต่ระหว่างเลือกซื้อนั้นนางชวนเราคุยเก่งมากจริงๆ

"ซื้อเสร็จไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"งุ้ยยยยอิแจนจะมีเพื่อนแล้ว ว้ายๆ

"เค"

หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวกันแล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ ลืมบอกเราไม่ได้แลกเบอร์โทรกันนะ คือเขาคงคิดว่าเราเนี่ยหยิ่งมั้งถามคำตอบคำ แต่จริงๆแล้วเราเริ่มจะสนิทแล้วนะ เขาดูไม่ออกเหรอออ ฮือ กูจะมีเพื่อนกับเค้ามั้ยเนี่ย~~~

Episode 1/2

หลังจากวันที่ซื้อชุดเสร็จเราก็ใช้ชีวิตปกติ วันๆทำตัวเหมือนอิลำยอง5555กินเบียร์และดูดบุหรี่ไปเรื่อยๆ(ย้ำอีกนะคะ เด็กๆอย่าทำตามน๊า)ชีวิตอิแจนก็ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นหรอกค่ะ(จริงไม่จริงต้องติดตามไปเรื่อยๆเนอะ55555)

ตัดมาวันนี้เป็นวันรับน้องของเราเลยละกัน เมื่อคืนนี้นอนไม่หลับมากๆ(ก.ไก่มาอีกเยอะๆเลย)คืออารมณ์แบบกูแต่งหน้ารอตั้งแต่เมื่อคืนได้ป่ะ5555555 เห้ยแกรเราล้อเล่นไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวตื่นเช้ามาเมคอัพหลุดน่ากลัวกว่าเดิม55555555

มาวันแรกนี้ตื่นเช้าแล้วรีบแต่งตัวแต่งหน้าแบบจัดเต็ม(นี้กุจะไปเรียนหรือไปหาผัว555555)

และแล้วก็ได้ใส่กระโปรงพีชที่สั้นจริงๆ อุ๊ยเขินจัง>.< แต่ๆแต่งตัวมาซะสวยเวลาใกล้จะสายแล้วค่ะ คือเขานัด7โมง นี่ไม่กี่นาทีก็จะ7โมงละ เรานี้รีบสุดไปนั่งรถเมย์ไป ดีนะที่หอเรากับมหาลัยใกล้กัน ที่จริงหอเราดีมากๆ(ก.ไก่มาอีก555555)คือมันใกล้ทั้งห้างและมหาลัยด้วย แจ่มจริงๆใครเลือกเนี่ย

มาปัจจุบันค่ะนอกเรื่องบ่อยจริงๆ5555

เราไปถึงมอรีบเดินไปหาคณะตัวเอง นี่กูจะหาเจอมั้ยเนี่ย

ตุบ!

"เอ้าเดินไงเนี่ย"

เสียงผู้ชายที่ไหนเนี่ยมาพูด ถ้าไม่หล่อนะ อิแจนจะไม่ให้อภัยเลย

เราเงยหน้ามองดูถึงกับอึ้ง คุณพระ!ขาแทบทรุด (ให้ทายว่าจะเจอใคร ถ้าผู้ชายที่ระเบียง คุณคิด....ผิดค่ะ555555 ) แกรแต่เขาหล่อนะแบบแบดๆ นี่นางฟ้า เทวดารู้หรือไงว่าอิแจนแพ้ผู้ชายหล่อว่ะ

โอ๊ยไม่ต้องอิจฉาเค้านะ ที่ชีวิตนี้เจอแต่ผู้หล่อๆ5555555 คนสวยเซ็ง

"จะจ้องอีกนานมั้ยครับ"เสียงทุ้มนี้ทำให้เราถึงต้องเรียกสติตัวเอง กลับมา ท่องไว้นะอิแจนว่ามึงมาเรียนไม่ได้มาหาผัว เฮ้อ~~ละเหนื่อใจแทนแม่กูจริงๆ55555

"เอ่อ ขอโทษด้วยค่ะ"

"อือ น้องปี1เหรอ"

แงงง อย่าบอกนะว่าเห็นหล่อยังเนี่ย เสืออีกแล้วแน่ๆ อย่าๆ อย่ามาแอ้วฉันนะ

"ค่ะ เอ่อพี่พอจะรู้จักคณะวิศวะมั้ยคะว่าไปทางไหน"

แอบอ่อยเบาๆว่ากุเรียนวิศวะ ถ้ามีใจเดินมาหาได้ไรงี้55555

"เฮ้ย! คณะเดียวกัน เดี๋ยวไปพร้อมพี่ก็ได้"

เอาอีกแล้ว อย่านะๆอย่ามาทำให้ฉันไม่มีกระจิดกระใจรับน้อง5555555

"ขอบคุณค่ะ" ไหว้สวยๆเหมือนคนสวย ไร้เดียงสา ทั้งที่จริงแล้วเขาดูที่การแต่งตัวก็จะด่ากุว่าแรดละ5555555

(อย่าตัดสินคนที่ภายนอกน๊าจริงๆเค้าเป็นคนที่น่ารัก ใจดี และอ่อนไหวต่อโลก555555)

ในระหว่างที่เดินไปนั้นพี่แกก็พูดขึ้นเหมือนหลอกด่ากู-_-

"นี่มาวันแรกก็แหกกฎเลยนะครับ รู้มั้ยว่าเขาไม่ได้ให้ใส่สั้นขนาดนี้"55555ทำไมพูดกับแจนแบบนี้

"แฮร่ๆ รู้ค่ะแต่อยากใส่"

แล้วคำพูดไหนที่กูสามารถพูดได้เนี่ย คือตอนนั้นกุอายนะเว้ย แล้วคิดไม่ออกด้วยตีหน้ามึนไปเลยละกันคริคริ

พอไปถึงแถวเราก็รีบเข้าไปนั่งกับเพื่อนคนอื่นเขา

"มาวันแรกก็มีผู้ชายมาส่งละ กุล่ะอิจฉาจริงๆ"

O_o

เราหันไปถึงกับอึ้งแกรบังเอิญอะไรอีกแล้ว ชีวิตอิแจน ทุกคนเชื่อป่ะว่าเรื่องบังเอิญไม่มีอยู่จริง

"เห้ย เธอนิ่"

เราชี้หน้ายัยคนนั้นแล้วยิ้มให้

"กุชื่อพีช ไม่ได้ชื่อเธอนิ่"

แหม๋อินี่ปากหมาจริงๆ วอนตีนเหรอเดี๋ยวแม่จะตบให้555555(เค้าคิดไปงั้นแหละความจริงทั้งชีวิตไม่เคยตบใครเลยน๊า แต่อีกหน่อยไม่แน่555555 ล้อเล่น!)

"เออๆ กุชื่อแจน"กุมึงก็มา5555ปกติอิเเจนฮาร์ดคออยู่แล้ว

แล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยอิพีชนี้ไม่กลัวพี่ว๊ากเอาซะเลย แบบนางเป็นคนที่ห้าวมากๆ กุก็นึกว่าทอม แต่นางเป็นผู้หญิงนะ

แล้วเราก็มีเพื่อนอีกคนชื่อ ดิว กับมิก สองคนนี้เป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้ว แต่เราไม่ค่อยสนิทกับสองคนนั้นเหมือนไอ้พีชเท่าไหร่ ไอ้พีชอ่ะสนิทกับทุกคนจริงกูยอม5555 สาเหตุที่เราไม่ค่อยสนิทกับดิวและมิก เพราะเรากลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเมื่ออยู่มอปลายเราเคยชอบเพื่อน เราเลยไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกพูดแล้วเศร้าจิบเหล้าก่อนละกัน! แต่ทั้งสองคนนั้นหน้าตาก็ถือว่าดีทั้งคู่ หล่อคมจบค่ะ5555555

ตัดไปอีกค่ะมาช่วงจับพี่รหัสละกันเนอะ คือจับปุ๊บแล้วก็หาเลยจะได้ไม่ต้องรอให้ลุ้นนาน555

ของเราอะได้คำใบ้ว่า

'จุดเทียนกลางสายฝน'

"มึงอ่านคำใบ้กุ มึงคิดว่าใคร"เรายื่นฉลากไปให้ไอ้พีชอ่าน

"ผู้หญิงป่ะ กุว่าน่าจะพี่ฝนมั้ง55555555"ที่ไอ้พีชพูดก็มีเหตุผลนะ

เราก็คิดงั้นนะว่าน่าจะเป็นผู้หญิงแหละ คงไม่มีใครชื่อฝนที่เป็นผู้ชายมั้ง(หรือมีอยู่ อันนี้ไม่รู้จริงๆนะ55555)

เราเลยเดินตามหาพี่เขาเลย ในใจนี้แอบนอยด์นิดๆที่ได้พี่รหัสเป็นผู้หญิง(เห้อออิแจนไม่ค่อยแรดเลยมึง อย่าด่าเค้านะ555555)

"พี่ฝนคะ พี่ใช่พี่รหัสหนูมั้ยคะ"

เรายื่นคำใบ้ให้พี่เขา

"ไม่ใช่ น้องคงสืบมาผิดละ"

พี่แกยิ้มให้แล้วหันไปพูดอะไรไม่รู้กับพี่คนเมื่อเช้าที่เดินมาด้วยกัน เขายืนอยู่ด้วกันไง แล้วประเด็นหันมาทางเราทั้งสองคนเลย นินทารุ่นน้องนี้นิสัยไม่ดีเลยนะคะ(มึงรู้เหรออิแจน55555)

และแล้วพี่สุดหล่อของฉันก็เดินมาหาฉันแกกกกกก (มั่นใจจัง เขาอาจจะเดินผ่านมึงก็ได้นะ-_-)

"ให้ทายว่าพี่ชื่ออะไรครับ"

โอ๊ยเขินอย่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้น

"ใครจะไปรู้"

"จะเป็นน้องรหัสพี่ทั้งทีไม่รู้ชื่อพี่รหัสตัวเองได้ไง"แงงงแกเขาพูดว่าน้องรหัส พี่รหัส คือฉันได้เขาเป็นพี่รหัสเหรอ

O_o

Episode : [1/3]

"จะเป็นน้องรหัสพี่ทั้งทีไม่รู้ชื่อพี่รหัสตัวเองได้ไง"

แงงงแกเขาพูดว่าน้องรหัส พี่รหัส คือฉันได้เขาเป็นพี่รหัสเหรอO_o โอ๊ยเขินอีกๆ

"พี่ชื่อฝนเหรอ ผู้ชายอะไรชื่อฝนวะ"ประโยคหลังเราพูดเบาๆเองนะ

"พี่ได้ยินนะ"เห้ยหูดีจังวะ

"แล้วพี่ชื่ออะไรคะ"

"อยากรู้ คืนนี้ก็ไปเลี้ยงรับน้องรหัสที่xxx(มันเป็นผับ)ละกัน"จบประโยคเขาก็เดินกลับไป

หน๋อยแหนะท้าได้ถูกคนแล้วค่ะพี่รหัส หึหึ (เหมือนคิดแผนชั่วอยู่เลยกู555)

"ไงมึงสรุปได้ใครเป็นพี่รหัส"

เราเดินกลับไปถามไอ้พีชแล้ววว

"เจ๊กวาง มึงอ่ะ"

นางได้พี่รหัสเป็นผู้หญิงค่ะ5555สมน้ำหน้า ไม่เหมือนอิแจนเล๊ย

"ไม่รู้ว่าชื่ออะไร แต่คนที่เดินมากับกุเมื่อเช้าแหละ"

พูดแล้วก็บังเอิญอีกแล้วเนอะ

"น้องรหัสอะไรวะไม่รู้จักชื่อพี่รหัสตัวเอง"

"อ้าวอินี่วอนตีนเหรอมึง"

ไม่ต้องตกใจเราพูดกันแบบนี้แหละ พวกเรามันสายฮาร์ดคอร์55555 ที่จริงแล้วเคมีเรามันไปกันได้ค่ะ เพราะมีอะไรไปที่คล้ายกันมาก

แล้วเราก็เล่าให้นางฟังตั้งแต่ต้นจนจบ อย่างเมามันส์ พอดีว่าคันปากมานานแล้ว เอ๊ย!ไม่ใช่นะ

เย็นนี้เราแต่งตัวสวยมาก55555ไม่ได้อวยตัวเองเลยนะ เดี๋ยวอีกหน่อยยัยพีชก็จะมารับละ พี่ๆนัดกันไว้2ทุ่ม นี้ก็ใกล้แล้ว วันนี้เราต้องสวยแซ่บเท่านั้นอย่าไปยอมยัยพีช เราใส่ชุดสายเดี่ยวสีดำคือมันเป็นชุดมีกระโปรงรัดด้วยที่สำคัญสั้นค่ะ อยู่กับอิฉันไม่ต้องห่วงเรื่องนี้5555  อย่าลืมแต่งหน้าด้วยนะคะเดี๋ยวหน้าสดไปแบบธรรมชาติ แล้วเขาจะหาว่าเราธรรมชาติลงโทษ55555 แต่งแบบดูเผ็ดร้อนแรง เพราะอินี้ชอบอะไรที่ดุดัน(กุเหมือนคนโรคจิตมั้ยวะ) นี่กุจะไปเลี้ยงสายรหัสหรือไปอ่อยพี่รหัสกันแน่ ฉันเขินแก~~~

ณ ผับ

"ช้าจังวะ!"

มาถึงยังไม่ได้นั่งเลยไอ้มิกเพื่อนชั่วก็ทัก แล้วคนทั้งโต๊ะก็หันมามองเยอะเชียว มองอะไรกันย๊ะไม่เคยเห็นคนสวยเหรอไอ้พวกนี้นิ่

"ไม่เห็นช้านิ่"

ไอ้พีชมึงตอบไปได้ไง มึงช่วยดูเวลาด้วย

"ไม่ช้าเลยเหลืออีก10นาทีก็จะ3ทุ่มละ"นั่นไงไอ้ดิวบอกบุญมันแล้ว55555

"เออ ขอโทษด้วยที่มาสาย"

นางหันไปพูดกับพี่ๆ

"ไม่เป็นไรวันนี้เต็มที่เลยนะ"

เห้อพี่กวางนี้ทั้งสวยและใจดีจริงๆ ไม่เหมาะที่จะเป็นพี่รหัสไอ้พีชเลย5555

ลืมบอกว่าไอ้ดิวกับไอ้มิกได้พี่รหัสเป็นผู้หญิงทั้งหมดเลย55555

"เพื่อนพี่รหัสมึงหล่อดีว่ะ หุหุหุเสร็จกุแน่คืนนี้"

ทุกคนไม่ต้องตกใจค่ะ นางเป็นคนตรงๆ

"ไอ้พีชคนชั่ว มึงไม่คิดจะเก็บซิงไว้ให้ผัวมึงหรือไง"

"ไม่อ่ะ ทุกคนที่กุเอาเรียกผัวหมดแหละ ครั้งเดียวจบไม่ชอบอะไรซ้ำๆเดิมๆ"

"แหม๋เพื่อนกุแม่เสือสาวแท้ๆนี่เอง"

คือต้องอธิบายก่อนนะคะว่าพีช เป็นคนที่นิสัยคล้ายผู้ชายมาก ตรงๆไม่พูดอ้อมค้อมเท่าไหร่ ตลก และไอ้เรื่องนี้จะว่านางร่านมั้ยมันก็ไม่เชิงนะมันจะไม่เอาผัวชาวบ้าน และถ้าพลาดอะไรก็คือตัวมันเอง มันจะไม่เรียกร้องใครให้มาสนใจไรงี้ ก็แบบสรุปว่าเสือสาวนั้นแหละครั้งเดียวจบ

แล้วนางก็เดินไปคุยกับเพื่อนพี่รหัสเราเลย ส่วนเรานั่งกินเงียบๆไม่ได้คุยกับพี่รหัสนะ คือเราไม่รู้ว่าจะต้องคุยอะไรไง

แล้ววันนี้กุจะรู้ชื่อพี่รหัสตัวเองมั้ยวะ

"กูไปสืบมาละ ว่าพี่รหัสมึงชื่ออะไร"

นางเดินกลับมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว

"เออรู้แล้วอย่าลีลา บอกมาเลย"

"เทียน"

"ห๊ะ เทียนเนี่ยนะ?"

คำนี้ทำไมกุไม่คิดว่าจะมีคนชื่อแบบนี้ด้วย มองข้ามไปเลยแง

"เออ ชื่ออะไรก็เหอะแต่ที่สำคัญหล่อแค่นั้นจบ!"

แล้วนางกำลังจะเดินไปอีก

"เดี๋ยวก่อนดิ ไปหาแต่ผู้ชายไม่อยู่กับกุเลยนะ"

"ก็แหงละ ชอบ -ำ ไม่ได้ชอบ -ี นิ่"-_-เห้อกุเบื่อมัน

"เออๆไปเลยไป แล้วพี่เขาชื่อไร"

"ต้นค่ะ ทำไมสนใจหรอมึง"

"หึ ไม่อ่ะพอดีรักนวลสงวนตัว"เหรอแจน5555

"เหรอ? กูเห็นมึงแต่งตัวแล้วก็นึกว่าชอบ555555"

ดูมันไอ้นี้! แล้วมันก็เดินไปอย่างสบายใจ

ตัดมาตอนนี้ก็ตี1ละคือแต่ละคนสภาพนี้ไม่ต่างจากหมาเราถึงตัวเราด้วย555 นี้คงเป็นที่มาของวลีเด็ดที่ว่า ไปอย่างหงส์กลับอย่างหมา55555 (เราต้องรีบกลับเดี๋ยวเขาถามหาคนจ่าย55555 ไม่ใช่นะเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น)

"มึงกลับไง กุจะไปกับพี่ต้นนะ"

ได้ผู้ทิ้งเพื่อนอีกแล้ว

"เอ้า แล้วกุจะกลับไงวะ"

"ไอ้มิก ไอ้ดิวไง"

เออวะ ดีนะที่มันบอก ขนาดเมายังห่วงเพื่อนบ้าง

"ไอ้มิก ไอ้ดิว กลับยังงายยย"

เสียงคนเมา55555

"เดินกลับ กลับกับกุมั้ย"

"ไอ้มิกมึงก็กวนตีนมันเห็นอยู่ว่ามันเมา55555555"

แหม๋พวกมึงนิ่ทั้งคู่เลยนะไอ้มิกไอ้ดิว

"พวกกุจะไปส่งสาว"

นั้นไงไอ้พวกชั่ว กูคนดีเลยโดนเทแง T^T กลับไงวะ จะกลับแท็กซี่ก็กลัวยิ่งเมาด้วยแต่ไม่มากนะยังไม่ถึงขั้นอิลำยองนะ555555 แต่ก็กลัวไงเราเป็นผู้หญิงที่บอบบางนะเธอ55555

'พี่รหัส'

ใช่แล้วสมองนี้ดีจริงๆไปขอพี่รหัสก็ได้วะ เรารีบเดินไปหานาง

แต่นางกำลังเดินไปโรงรถตอนนี้เห็นแค่แผ่นหลังเรารีบวิ่งตามโดยเร็ว ตอนนี้ใส่เกียร์หมาไม่ได้เพราะชุดที่ใส่มาไม่อำนวยจริงๆ ไหนจะรองเท้าส้นเข็มอีก5555และที่สำคัญเมาด้วยไง

"พี่เทียนๆ รอหนูด้วย"คนอะไรเนี่ยหูตึงจังวะ(*หูตึงคือ อาการคล้ายๆคนหูหนวก มันเป็นคำพูดที่ติดปากเราไม่มั่นใจว่าคนภาคอื่นจะเข้าใจมั้ยเลยแวะมาบอก) เหนื่อยก็เหนื่อย กลัวล้มด้วย ตอนนี้กุวิ่งจนลืมแล้วว่ากุหายเมาตอนไหน

"พี่เทียน รอด้วยเว้ย"และในที่สุดนางก็ได้ยินแล้วหันมา

"หนูขอติดรถกลับด้วยไดมั้ย"

ส่งสายตาอ้อนวอนที่น่าสงสาร กระพริบตาปริบๆ แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วบีบน้ำตา5555555

"อือ อย่าร้องหล่ะ"

เย้ในที่สุดลูกอ้อนอิแจนก็ได้ผล5555

เราก็ขึ้นรถกลับกัน5555ในระหว่างทางพี่เทียนก็พูดขึ้นว่า

"หออยู่ไหน"

"xxxค่ะ"

หลังจากจบประโยคในรถเงียบมาก จนเรารู้สึกอึดอัดเลยหันหน้าไปทางหน้าต่าง บางทีเกิดมาก็อยากพูดกับคนอื่นได้แบบสบายๆ เฟรนด์ลี่ไรงี้ อิจฉาไอ้พีชจริงๆเข้ากับทุกคนได้ง่ายมาก

ไม่นานรถก็แล่นมาถึงหอพักของเรา

แล้วนางจอดรถเราก็เตรียมจะลง ในจังหวะเดียวกันพี่เทียนก็จับมือเราดึงเข้าหาแล้วจูบ แงง~~~นั้นมันจูบแรกฉันนะ

พี่เทียนเริ่มสอดลิ้นเข้ามาข้างในปากเรารับรู้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์เลยทันที แต่เราก็ผลักเขาอยู่นะ(เล่นตัวแป๊บ555)แต่เราไม่มีแรงสู้หรอกผู้หญิงตัวเล็กๆจะสู้แรงผู้ชายได้ไงเลยปล่อยไปตามเลย แล้วด้วยความที่เคลิ้มก็ปริ่ปากรับ (แต่ฉันจูบไม่เป็นนะแก ฉันยังอ่อนต่อโลก5555)พี่เทียนจูบอยู่นานมากปากจะเปื่อยหมดแล้วเนี่ย มือนี้ก็ซุกซนซะเหลือเกินเริ่มบีบ คลำ คลึงที่น่าอกเราแล้ว อย่านะอย่าทำอะไรอิแจนเลย55555(อย่าด่าเค้าน๊า มันทั้งเมาทั้งเคลิ้มจริงๆ)แต่จู่ๆเขาก็ถอนจูบออกแล้วยิ้ม ไอ้บ้ากุเขินนะเว้ย>.< (แล้วถอนทำไมกำลังเคลิ้ม555ไม่ใช่นะ เค้าล้อเล่น)

"พี่ไม่ชอบทำอะไรคนเมา ไปนอนได้แล้ว"

โอ๊ยทำไมต้องมาพูดแบบนี้เขินสิคะรออะไร5555  ไล่กูอีกไปก็ได้ เราก็เดินลงจากรถแล้วอาบน้ำนอนเลย แอบเสียดายนิดๆ5555

Episode : [1/4]

ตัดๆไปช่วงเลือกดาวเดือนคณะเลย เราได้เป็นดาวคณะด้วยแหละ คนสวยอ่ะ5555แล้วมันไม่จบตรงนั้นสิคะ เขาก็มีประกวดดาวเดือนแต่ละคณะมาประชันกันใครจะได้เป็นดาวมหาลัย ซึ่งวันนี้ผลโหวตออกมาเป็นอิแจนคนสวยค่ะ ไม่อยากโม้เลย โอ้ยแม่ควรภูมิใจที่มีลูกสาวสวยขนาดนี้5555

ตอนนี้หลังเรารู้ว่าเราได้เป็นดาวมหาลัยก็ไปโม้กับไอ้พีช ที่ม้าหินอ่อน

" ดีใจด้วย อิจฉาวะ55555"

"   เออไม่อยากจะเชื่อเลย"

"ไปฉลองที่บ้านกุมั้ย"

"ได้เหรอ เกรงใจพ่อแม่มึง"

"จะเป็นไรไปพี่กุมันยังพาเพื่อนมันไปแดกเหล้าทุกวัน"

"ถ้างั้นไปบ้านมึงกัน"ตอนนี้เลิกเรียนแล้วไงแก แล้วมันก็ออกไปคุยโทรศัพท์แปปนึง

ในระหว่างนั้นพี่เทียนก็ถือดอกกุหลาบช่อโตเบอเร่อมาทางเรา ไม่รู้ว่าเอามาให้เรามั้ยแต่ตอนนี้เขินรอแล้ว5555(ระวังหน้าแตกนะอิแจน)

"ยินดีด้วยนะน้องรหัส"

ว้ายๆเขาเอามาให้ฉันแก555 ต้องบอกก่อนว่าหลังจากกลับจากผับเราแทบไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่เราแลกเบอร์กันไว้แล้วนะ5555

" ขอบคุณค่ะ รู้ด้วยว่าชอบสีอะไร"

ดอกกุหลาบสีแดงนะที่พี่เขาเอามาให้

"พี่รู้หมดแหละว่าเราชอบอะไร"

แกเอาอีกแล้วอย่าทำให้อิแจนหวั่นไหวนะ เดี๋ยวก็ได้เป็นผัวฉันเลย5555 มาทำให้หวั่นไหวแล้วเดินจากไปอีกแล้ว คนสวยเซ็ง

"แหนะๆ ยังไงเนี่ยจะกินพี่รหัสตัวเองเหรอคะคุณแจน"

มาถึงก็กัดกูเลยนะมึง-_-

"ยุ่ง"

หลังจากนั้นพวกเราก็ไปบ้านไอ้พีชกัน

ณ หมู่บ้านของพีช

พีชมันอยู่หมู่บ้านจัดสรรนะ พอเราขี่รถไปถึงซอยนี้ก็เจอบ้านหลังหนึ่งมีวัยรุ่นชายเยอะมาก(ก.ไก่ล้านตัวมาอีก55555)มันก็น่าจะ20คนได้อ่ะ (ไอ้ที่บอกว่าขี่รถก็เพราะว่าเราขี่มอไซค์ค่ะ5555จ๊าบป่ะ วันนี้ไอ้พีชเอามอไซค์มา พอดีพวกเราเป็นคนง่ายๆ ใครก็ได้ เอ๊ยไม่ใช่นะ5555)

และแล้วมันก็มาจอดบ้านหลังที่มีวัยรุ่นเยอะๆนั้นแหละ

"ไอ้พล มึงพาเพื่อนมาทำไมกูโทรบอกมึงแล้วนิ่"

กรี๊ด! อยากกรี๊ดดังๆ พวกเธอยังจำคนที่ระเบียงได้มั้ย โอ๊ยพรหมลิขิตจริงๆพ่อของลูกอิแจนหล่อมาก(ก.ไก่กลับมาอีกอย่าพึ่งไปไหน55555)

"เออ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ"

แงอย่าจ้องอิแจนอย่างนั้น ปากตอบไอ้พีชแต่ตานี้จ้องแต่อิแจน อย่านะกุพึ่ง19เอง

"สัส! มึงอย่า! นี่เพื่อนกุดีกรีดาวมหาลัย มึงจะเ-็ดใครก็ได้ที่ไม่ใช่เพื่อนกุไอ้นี้"

โมเม้นต์หวงเพื่อนก็มา

"พาใครมาวะ ไม่คิดจะแนะนำหน่อยเหรอไอ้พีช"

ใครก็ไม่รู้เดินมาทางนี้ด้วยกัน2คนหน้าตาก็ดูดีแบดๆอ่ะ

"แจน! นี้ไอ้พลพี่กุ(ชี้ไปที่พ่อของลูกเรา เอ๊ย! ไม่ใช่นั้นพี่ชายเพื่อยนะอิแจน5555) และนี้ก็ไอ้ต่อกับไอ้เก่ง(คนที่ชื่อต่อคือคนที่ถามว่าเราคือใคร[แล้วกุคือใครวะ555555])

"สวัสดีค่ะ"

มาบ้านเพื่อนครั้งแรกนี้ต้องเรียบร้อยสง่า(เรียบร้อยมากดูการแต่งตัวเเล้วไม่อยากพูด5555)

"ตามสบายนะครับ แต่พี่โสดนะ55555"

พี่ต่ออย่าแซวน้อง5555 เราทำได้แค่ยิ้มให้(ก็ไม่สนิทหนิ่)

"ไอ้สัส หยุด!"

5555ขำไอ้พีชมากตอนนี้เหมือนหมาบ้าที่คลั่ง

"ไปๆมึงเข้าบ้าน"

นางพาเราเดินเข้ามาข้างในบ้าน บ้านก็ถือว่าใหญ่อยู่นะและน่าอยู่ด้วย

"รอแป๊บนะเดี๋ยวไปซื้อเหล้าก่อน"

"ไปด้วยไม่ได้เหรอวะ"

ไม่อยากอยู่คนเดียวไง ไม่ได้กลัวนะแต่มันไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไง คุยกับใครไรงี้

"ไม่ได้! กุจะไปกับผู้ชายจบนะ!"

แหม๋มันน่าหมั่นใส้

"หายใจเข้าออกก็ผู้ชายตลอดนะมึง ไปเลยไป!"เบื่อมัน-_-

ในระหว่างนั่งรอมันเราก็เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ ไม่นานพวกวัยรุ่นก็กลับ แล้วพวกพี่พลเขาก็เข้ามาข้างใน

"ไงเรา รู้จักกับไอ้พีชได้ไง ปกติมันเข้ากับผู้หญิงด้วยกันไม่ค่อยได้นะ"

พี่ต่อพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยทำไม เห้อละเบื่อเกิดมาสวย555

"เรามีอะไรที่คล้ายกันมั้งคะ"

จะให้กุตอบว่าอะไรละ หลังจากนั้นก็เงียบอีก เอาอีกแล้วอิแจนอึดอัดมากกับสถานการณ์แบบนี้

"มาๆตั้งวงๆ"

เย้ในที่สุดอิเพื่อนรักก็มาช่วยให้กูรู้สึกดีขึ้นบ้าง5555

เราก็นั่งกินด้วยกันไปเรื่อยๆ

แล้วก็มีคนเดินเข้ามาในบ้านสองคนเป็ผู้ชายที่ดูหล่อนะคือลแก คนนี้หล่อเหมือนเสือเลยอ่ะต้องร้ายแน่ๆมโนเก่ง555และอีกคนเป็นผู้หญิงมอปลาย น่ารักมากหน้าตานี้คล้ายไอ้พีชมากเลยแหละ

"เด็กใครอ่ะ มึงเหรอไอ้พล"

เรานั่งตรงกลางระหว่างพี่พลและไอ้พีช พี่เก่งและพี่ต่อนั่งโซฟาตรงข้าม ผู้ชายคนนั้นคงคิดว่าเรามากับพี่พลมั้ง

"สัสพอๆ นี้เพื่อนกุ แล้วพวกมึงก็เลิกม่อส์ด้วย"

"สัสใครม่อส์ กุแค่ถาม"

"ให้มันจริงเหอะ"

เดี๋ยวถามกูก่อนว่ากูจะคุยกับใครมั้ย555

"นี่พีชมีเพื่อนเป็นผู้หญิงแล้วเหรอ ดีใจจังฝันพิมเป็นจริงแล้ว เดี๋ยวเอากระเป๋าไปเก็บแป๊บเเล้วจะลงมาเล่นด้วยนะ"

เด็กมอปลายคนนี้พูดด้วยความตื่นเต้น แล้วรีบวิ่งขึ้นข้างบนบ้านเลย

"ระวังล้มด้วยพิม"

ผู้ชายที่มาด้วยกันพูดเตือนเขาเหมือนแฟนกันเลยเนี่ย

แล้วเด็กผู้หญิงก็วิ่งมานั่งลงข้างพี่พลแล้วผู้ชายที่มาด้วยกันก็นั่งตรงข้ามกัน

"แจน เพื่อนกุ นี่ก็ไอ้เดย์ และนี้ก็น้องกุ 'พิม' "

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่แจน"

"ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันจ้า"

"แล้วพ่อกับแม่ไปไหนอ่ะ"

พิมหันไปถามพี่ๆเขา

"ต่างจังหวัด 3-4 วัน"

หลังจบประโยคของพี่พลทุกคนก็เงียบแล้วดื่มกันไปเรื่อยๆ

จนตอนนี้อิแจนเริ่มเมาเข้าที่แล้ว55555กุจะกลับยังไงงเนี่ย นี้ก็ตี1ละ ตอนนี้มีเพียงพิมที่เมาแล้วหลับไป แล้วมีพี่เดย์ประครองไปส่งที่ห้อง ดูยังไงก็เหมือนแฟนมากคู่นี้(แอบเชียร์5555)

"เรามาเล่นเกมกันดีกว่า"

นั้นไงพี่ต่อนี้เป็นคนตลก คิดอะไรแผงๆมาอีกแล้ว อิแจนยิ่งเมายิ่งรั่ว555

"เกมนี้มีกติกาว่าคนที่โดนปากขวดเหล้าชี้จะโดนถาม แต่คนที่โดนก้นขวดเหล้าจะเป็นคนถาม"

อ๋อออเกมประจำวงเหล้านี้เองอิแจนไม่กลัวหรอก5555

"มาเลย"

เมาแล้วใจมากเลยมึงพีช สาบานว่าพูดให้แต่เพื่อนไม่ดูตัวเองเลย5555

พี่ต่อเป็นคนแรกที่เริ่มหมุนขวดเหล้า แล้วตอนนี้ปากขวดก็มาหยุดที่ตรงหน้าพี่เก่ง แต่ก้นขวดหยุดที่อิพีช

"มึงคิดจะรักใครจริงๆมั้ยวะ"

เมาแล้วพูดแต่เรื่องความรงความรักนะมึง

"ตอนนี้ยังไม่อยากจริงจังกับใครหรอกนะ”

เขาตอบหน้านิ่งๆคือบุคคลิกทุกคนหน้านิ่งกันหมดยกเว้นพี่ต่อที่ยิ้มบ่อยและตลก หล่อมักนก ตลกมักได้ ฝากไว้ให้คิด55555(แต่พี่ต่อเขาหล่อยุนะเว้ยย)

แล้วอิพีชก็เป็นคนหมุนเเล้วปากขวดมาหยุดที่เรา แต่ก้นขวดนั้นหยุดที่?(ไว้อีพีหน้าคริคริลุ้นละกันว่าจะเป็นใครที่จะได้ถามอิแจนจะเป็นสุดหล่อหรือป่าว5555)

Episode : 2

แล้วอิพีชก็เป็นคนหมุนเเล้วปากขวดมาหยุดที่เรา แต่ก้นขวดนั้นหยุดที่พี่เดย์(อะแนะพวกเธอคิดว่าเป็นใคร555) พี่เดย์มองพี่พลแป๊บนึง ไม่ได้พูดอะไรเลยนะแค่มองเฉยๆ

"เคยมีแฟนทั้งหมดกี่คน "

ถามเรื่องไรวะกูละเหนื่อยใจ

"2คนเอง ที่คบจริงๆจังๆ"

คือเรามีแฟนคนแรกตอนอยู่ม.3 แกอย่าด่าฉันเลยเธอ ตอนนั้นกำลังใสใส555 แล้วแอบชอบรุ่นพี่ ชอบตั้งแต่ม.1อ่ะ(ไม่ค่อยแรดเลย) แล้วพี่เขาก็รู้เราก็สวยแหละเขาเลยมาจีบ มันก็ติดสิก็คนมันแอบชอบอยู่อ่ะ

ตอนนั้นเราม.3เขาม.5

คบได้2ปีก็เลิกเหตุผลเพราะจับได้ว่าเขาไปมีอะไรกับคนอื่น ช่วงนั้นเขาก็ขึ้นปี 1 ด้วยมันเลยทำให้เราไม่ค่อยเจอกัน

พอเราอยู่ม.6 ก็คบกับรุ่นน้องของพี่ชายเรา นางอายุห่างจากเราแค่3ปี แต่นางหล่อไงพวกแก จมูกนี้ก็คิดว่าลูกครึ่ง(ครึ่งคนครึ่งลิง5555ไม่ใช่!) แต่คบได้แค่2เดือน นางกลับไปคบกับแฟนเก่า ในสถานะที่เรียกว่าคบซ้อน เราโคตรเกลียดคนแบบนี้(ระวังตัวเองเป็นคนแบบนั้นน5555)

หลังจากนั้นคือกุตั้งใจเรียนมากและตัดสินใจมาเรียนที่กทม.นั้นเอง

ต่อๆนอกเรื่องบ่อยจริงๆเลย

แล้วเราก็หมุนไปหยุดตรงหน้าพี่พลแต่ขวดก็ยังไม่พ้นเรา นี่ขวดรักกุมากใช่ป่ะ

แต่ครั้งนี้ได้เป็นคนถามนะคะ5555

"พี่พลเคยคบใครจริงๆจังๆมั้ย"

"เคย"

แค่เนี่ย! ตอบกุแค่เนี่ยนะวุ!-_-(มึงคิดอะไรนั่นพี่ชายเพื่อนนะอิแจน)

แล้วก็กินก็เล่นกันไปเรื่อยๆตี2ก็พากันงีบหลับหมด ลืมบอกพอเล่นไปเรื่อยๆบวกกับเมาตอนนี้สนิทกับทุกคนมากเร็วจริงๆ เมาแล้วรั่ว5555ฉายาอิแจน

ตอนนี้ทุกคนหลับแล้ว เรานอนด้วยกันทั้งหมด ปูเสื่อนอนพอดีว่าเป็นคนง่ายๆเหมือนกัน5555 พื้นที่เรานอนตรงกลางขอบสุดเป็น พี่เดย์ พี่ต่อ พี่พล เรา ไอ้พีช พี่เก่ง (บอกแล้วเมาปุ๊บสนิทปั๊บ ที่นอนอย่างนี้คือเราไม่ถือนะ คิดว่าเพื่อนกันแค่นั้นจริงๆ55555 แต่เขารุ่นพี่มึงนะตั้ง2ปี555)

ตัดๆมาหลังจากวันนั้นเวลาเราไปเรียนไอ้พีชก็จะแวะมารับเราตลอด //ดีจริงๆ ตอนเย็นเราก็ไปเล่นบ้านไอ้พีช คือต้องบอกอีกรอบว่าพี่เขาไม่ถือตัวไง เฟรนลี่เลยสนิทเร็ว

มีวันนึงเราไปห้างกันตอนเลิกเรียน ทีแรกพวกพี่พลไม่อยากไปด้วยนะเพราะใส่ชุดนศ.

แล้วกลัวเจอคู่อริ ต้องย้ำอีกทีไม่รู้ว่าเคยบอกไปหรือยังว่าพวกเขาเรียนช่างกัน และที่มาก็เพราะความหิวของนางทั้งสอง(เรากับไอ้พีชเอง55555)

ตัดมาที่ห้าง

"กินไรดีว่ะ"

ไอ้พีชพูดขึ้นพร้อมกับมองหาร้านอาหาร

"ไม่อยากอยู่นานเลยวะ"

พี่เก่งพูดแล้วดูรนๆพวกเพื่อนเขาเองก็เหมือนกัน

"ไก่มั้ย เอาไปกินที่บ้านซื้อเผื่อพรีมด้วย"เราเห็นทุกคนรนๆเลยคิดว่าไก่น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด5555

"เออ เร็วๆ ให้ 5นาทีพอ"

พี่พลพูดแล้วหันไปคุยกับพี่เดย์กันสองคน

พีชเดินไปกำลังจะอ้าปากสั่ง แต่มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน

"ไม่ต้อง! รีบเดินกันเร็ว"

อะไรวะจะได้กินมั้ยวันนี้ เราหันไปมองมีกลุ่มนศ.ชายเดินมาน่าจะ10คนได้เดินมาทางพวกเรา คือเยอะเกิ๊น!!นี้ในห้างนะกุนึกว่าซอยเดินของอันธพาลซะอีก -_-!

พวกเรารีบวิ่งกันเร็วมาก ทุกคนวิ่งเร็วกันจริงๆเราว่าเราเป็นคนที่วิ่งเร็วแล้วนะ แต่พวกเขากุนึกว่าเดอะฟาสต์ แต่วันนี้โชว์สกิลตีนหมาได้ไม่เยอะ เพราะเราใส่รองเท้าส้นเข็ม (ตอนนี้ถึงโรงจอดรถแต่! พวกเราเอารถไปจอดที่ซอยซอยนึง เราก้ไม่รู้ว่าทำไม หรืออาจจะเอาไว้ช่วยให้หารถได้เร็วและถอยได้เลยอย่างนี้เหรอ หรือคนที่เรียนสถาบันอื่น(คู่อริ)จะได้ไม่เห็น)

ที่แย่ไปกว่านั้นกำลังจะออกจากห้างละแต่เราดันสดุดล้ม! อยากจะร้องไห้ ฮืออิแจนนึกถึงหน้าพ่อแก้วแม่แก้วแล้วตอนนี้ กลุ่มนั้นก็ใกล้เขามาเรื่อยๆแล้วทุกคนหันมามองเรากันหมด แล้วสีหน้านี้คือกุจะเอาไงดี เข้าใจความรู้สึกพวกเขานะ พวกเรามีผช.กันแค่4คน มันน้อยกว่าเขายังไงก็สู้ไม่ได้

เราเลยตัดสินใจว่าไม่ต้องรอเรา

"พากันไปก่อนเลย ไม่ต้องห่วงแจน"

"ได้ไงวะ "พี่พลพูดจบก็หันไปทางพวกเพื่อนเขา

"พวกมึงไปก่อน เรียกสายไอ้บาสมาช่วย"

"เอางั้นเหรอวะ"

พี่เดย์ทำหน้าคิดหนัก

"หรืออยากตายกันหมดนี้ล่ะ!"

พวกพี่ๆมองหน้ากันแปปนึงก็พากันวิ่งไปรวมถึงพีชด้วย

"แล้วพี่ไม่กลัวตายหรือไงมาอยู่กับแจนเนี่ย"

"พูดมาก ลุกขึ้น! วิ่งได้มั้ย"

เขายื่นมือมาช่วยเรา ความจริงมันเจ็บเท้ามันวิ่งไม่ได้นะ เราเห็นกลุ่มนั้นจะวิ่งมาถึงละอีกนิดเดียวเลยลุกขึ้นวิ่งไป มันก็เจ็บจี๊ดๆนะ แบบเวลาเท้าถึงพื้นก็เจ็บ เราอธิบายเข้าใจมั้ยเนี่ย5555555

"จะทำอะไร"

ตอนนี้พี่พลเค้าเอามือมาถอดรองเท้าเราแล้วจะทิ้งลงถังขยะ แต่เอ๊ะ!ไม่สิ เค้าทิ้งมันลงถังขยะแล้ว

"อิหยังวะเกิบกุซื้อเงินสดมาเด้อ เอามาถิ่มได้จั๋งได๋ แห่งเพิ่งซื้อมาเอง"

(เผื่อเพื่อนๆแปลไม่ได้5555 *เกิบ  =รองเท้า , ถิ่ม= ทิ้ง ภาษาอีสานง่ายนิดเดียวเอง555555

เราเดินไปหยิบรองเท้าเราแล้วมองหน้าเขาแบบหงุดหงิด ทิ้งลูกรักกุได้ไง

"เร็วๆ!"หลังจากได้ยินคำนี้เราก็วิ่งตั้งหน้าตั้งตากันไปอย่างรวดเร็ว55555

ฟึบ!

ตอนนี้ตัวเราลอยแล้ว

Episode : [2/2]

ฟึบ!

ตอนนี้ตัวเราลอยแล้ว เขาอุ้มเราวิ่งแล้วทุกคนฮือเราจะรอดไปด้วยกันใช่มั้ยเนี่ย

เขาวิ่งมาที่ซอยที่เราจอดรถแล้วเจอพวกพี่ๆเขายืนรออยู่ แล้วก็รีบซิ่งขึ้นรถหนีพวกนั้น

ณ บ้านพีช

"กูไม่อยากให้พวกมึงสองคนต้องมาเจอเรื่องอย่างนี้อีก ขอโทษนะ"

พี่พลพูดขึ้นแล้วมองหน้าพวกเราสองคนอย่างจริงจัง

"ไม่ได้ กูไม่กลัว"

ไอ้พีชนี้มันห้าวหาญจริงๆ

"เออ กุก็ไม่ทิ้งพวกมึงหรอกนะ พวกมึงยังไม่ทิ้งกุเลย กุจะทำได้ไง"

"พวกมึงนี้แม่ง...."

พี่เดย์พูดแล้วทำหน้าเอือมๆ55555แค่ยังพูดไม่จบเรากับพีชก็พูดพร้อมกันก่อน

"สวย55555"

ชีวิตช่วงนั้นก็ไม่ได้มีอะไรมาก เราก็ไปๆมาๆบ้านพีชบ่อยๆ นอนค้างที่บ้านมันบ้าง แดกเหล้าด้วยกันประจำไรงี้ ลืมบอกว่าเราหางานได้แล้วนะ ไอ้มิกกับไอ้ดิวมันหาให้คือไอ้ดิวเนี่ยรู้จักกับเจ้าของร้านผับร้านนึงแล้วมันก็เป็นมือกีตาร์ที่นั้น ช่วงนั้นก็มีคนขาดนักร้องนะเลยจะหาคนมาร้องแทน มันเห็นว่าเราอยากทำงานมันเลยให้เราไปลองดูแล้วพี่ๆในวงเขาก็โอเค ซ้อมลงตัวก็ผ่าน เรื่องเงินก็ถือว่าดี แต่เราไม่ได้ทำทุกวันนะ มันเหนื่อยไงไม่ค่อยได้นอนเราทำแค่อาทิตย์ละสามวันรวด แค่นั้นก็พอกินแล้ว

ตัดมาตอนนี้ช่วง1ทุ่มเราก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำเพื่อจะไปร้องเพลงวันนี้วันสุดท้ายละ

Rrrrrr~~~~ไอ้พีชโทรมาพอดี

"ว่าไง"

"วันนี้กูไปไม่ได้นะ พอดีมีนัดละ"

ตอนเย็นหลังเลิกเรียนมันบอกว่าจไปดูเราร้องเพลง โดยแอบแฝงการล่าเหยื่อของมันนั้นแหละ

"เออๆ กุชินกับมึงละ"

"55555555ซอรี่"ตุ๊ด

ตัดมาที่ผับเลยละกันพอร้องเพลงเสร็จเราว่าจะกลับแต่ตาเราดันไปเจอพี่พลมานั่งดื่มคนเดียว เราเลยจะเดินไปทักซะหน่อย เราบอกแล้วเราไม่ได้หยิ่งนะ55555

"ไงได้มาดื่มคนเดียว"

"มึงร้องเพลงที่นี่เหรอ"

อ้าวไม่ได้นินที่กุถามเหรอฟัค -_-

"อือ พี่ยังไม่ตอบคำถามแจนเลย"

"แล้วมึงเห็นกูนั่งกับใครล่ะ"

"กวนตีน"

-_-เราพูดเบาๆนะ

"สัสกุได้ยินนะ ยังไม่เมา"

หูดีจริงๆ

"ดื่มเป็นเพื่อนหน่อย"

55555ในที่สุดคำที่กุคิดเขาก็พูดออกมา เรานั่งลงฝั่งตรงกันข้ามกับเขาแล้วก็ดื่มไปเรื่อยๆจนมึนพอมึนแล้วอินี่กูไม่ชงละยกขวดกระดกเพรียวๆ คิดแล้วก็เศร้ากุไม่ปล่อยร่างอิลำยองให้ผู้ชายเห็นเลยเห้อ5555555

"พี่เฮิร์ทป่ะเนี่ย55555"

พอเมาแล้วกล้าพูด5555

"เออ"

"โอ๋ๆ ใครกันกล้าทิ้งพี่555555"

ตอนนั้นคือเมาพูดไรคือกูหัวเราะหมด

"หึ! "

ตอนนี้รับรู้ได้ถึงร่างกายตัวเองเลยว่ากูจะน็อคละแน่ๆ 3 2 1 ...

\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~

"อือ"

ไม่ใช่เสียงอะไรหรอกนะมันคือเสียงเราบิดขี้เกียจเองแหละ555555

ตุบ!

"เห้ย"

เชี้ยเราตกใจมากเราถีบใครก็ไม่รู้ตกเตียงไป คือไม่ได้ต้องใจจะถีบหรอกแค่บิดขี้เกียจแรงไปหน่อย5555 ตอนนี้กูอยู่ห้องใครเนี่ย

"โอ้ย! มึงถีบกุทำไมวะ"

เหี้ยรอบสองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้คือพี่พล เราสตั้นไปเเล้วตอนนี้ อย่าร้องนอิแจน คือเขาใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว เราก้มดูตัวเองเออกุยังใส่ครบทุกอย่าง เห้ย!ไม่ใช่ เราใส่เสื้อบอลใครก็ไม่รู้

เรารีบลุกจะไปเข้าห้องน้ำ นี่ถึงกับต้องนั่งกุมท้องตัวเองอย่างเร็ว

"จุก?"

เขามองเราแล้วอุ้มเราไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินออกไป

พอเรามองกระจกห้องน้ำเท่านั้นแหละ ถึงกับน้ำตาคลอ มีแต่รอยเต็มคอเรา เราไม่คิดเลยว่าเขาจะทำร้ายเราได้ขนาดนี้ หรือมันผิดที่เราเองไว้ใจเขามากเกินไป เลยนึกไม่ถึงว่าเขาจะเหี้ยกับเราได้ขนาดนี้

เราอาบน้ำเสร็จ เปลี่ยนชุด แล้วก็เดินออกมาเจอเขาพอดี เขากำลังถือถุงอาหารมาเทใส่ถ้วย

"กินข้าวก่อนมั้ย"

เขาพูดเสียงเรียบๆ เราก็คิดว่าเขาจะขอโทษแต่ไม่เลย T-T

"ไม่"

เราหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมายังไม่ถึงประตูเลย

"ไม่ไปส่งนะ มึงง่ายเอง"

ตอนนี้น้ำตามันกั้นไม่อยู่แล้ว พี่พลคนที่เรารักเหมือนพี่ชายตัวเองเขาไปไหนฮือ เราไม่รู้ว่าเราไปอะไรให้มันทำไมมันถึงเป็นแบบนี้

"กุไม่ถือหรอก ให้ทานหมา"

ตอนนี้มันหมดศรัทธาที่จะเรียกว่าพี่ ที่จะคุยดีๆด้วยละ

เรามาถึงห้องก็เอาแต่นั่งดูดบุหรี่ และกินเบียร์ ไม่ทำอะไรเลย สมองคิดแต่เรื่องพี่พล ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงทำกับเราได้ เราเกลียดพี่เขามากที่ว่าเราง่าย ถ้าเราไม่ไปทักเขาตั้งแต่แรกเรื่องมันคงไม่เกิดขี้นหรอก หรือเขาเผยธาตุแท้ของเขาออกมาแล้ว ยิ่งคิดยิ่งงง

วันนั้นทั้งวันเราไม่จับโทรศัพท์เลยนั่งคิดอยู่นั้นแหละ ไม่รูว่าหลับตอนไหนตื่นมาก็เจออิพีชนั่งข้างๆเรา

"มึงเป็นไรวะ โทรไปก็ไม่รับ"

"ป่าว แล้วมึงมาทำไมเนี่ย"

"ก็เป็นห่วงมึงนะสิ นึกว่าล้มหัวฟาดพื้นไปแล้วหรือยังโทรไปก็ไม่รับ เคาะประตูจนมือกุจะหงิก ก็ไม่มาเปิด"

โอ้โห้นี่กูหลับขนาดนั้นเชียว ถึงว่าละไอ้พลลักหลับกุยังไม่รู้เลย พูดแล้วทั้งช้ำ ทั้งแค้น กุจะแก้แค้นมึงแน่ไอ้พล

"แล้วมึงเข้ามาได้ไง"

"กูก็ไปอ้อนวอนขอนิติบุคคลนะสิ ถามโง่ๆ"

อ้าวอินี่นิ่ พี่ก็ด่ากุ น้องก็ยังจะด่ากุอีก สัส!

"เอ๊ะ! อิแจนคอมึงเป็นไร"

ซวยแล้ว นี่ทำไมมันไม่ออกว่ะ โอ๊ย!อิรอยบ้ารอยบอ

"อย่าบอกนะว่ามึงไปลากใครเข้าห้องน้ำมา"

"มึงจะกุลากใครอิบ้า!"

มันมองเรานานมาก แล้วก็กอดเรา เราถึงกับอึ้ง มันเป็นไรของมันเนี่ย

"มึงมีไรบอกกุได้นะเว้ย กุรักมึงนะ"

เรากำลังจะอ้าปากพุดแต่มีเสียงโทรศัพท์อิพีชเเทรกมาซะก่อน

"แจนมันจะมามั้ยวะ"

เสียงพี่ต่อชัวร์(มันเปิดลำโพงนะ)

"ยังไม่ได้ถามเลย มันไม่ค่อยสบายนะ"

"อ่าว! เป็นอะไรมากมั้ย"

"หึ! สำออย"

เสียงไอ้พลแทรก หมั่นไส้คอยดูทีกุบ้างละกัน

"ไอ้เหี้ยพล! หุบปากเลยนะมึง"

แล้วไอ้พีชก็ตัดสาย

"พี่ต่อจะชวนไปไหนอ่ะ"

"ก็ไปเล่นที่บ้านกูแหละ อีกสองวันวันเกิดไอ้พิมมันนะ"

"เออ รอแป๊บ เดี๋ยวแต่งตัวก่อน"

เราก็เอารองพื้นกลบรอยไว้ แล้วก้พากันไปบ้านพีช

ณ บ้านไอ้พีช

ทุกคนอยู่กันครบ เราทำตัวปกติมาก แต่จะไม่มองไอ้พลเลย เราทำเหมือนมันไม่มีตัวตน ส่วนมันเองก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"พี่แจนนนนน"

เสียงไอ้พิมดังลั่นบ้าน

"คิดถึงพี่เหรอห่ะ ไม่ได้มาแค่ไม่กี่วันนเอง"

"แฮะๆ ไม่มีคนดูหนังเป็นเพื่อนพิมนิ่"

"ให้ดูเป็นเพื่อนมั้ย ดูได้ทั้งวันเลย"

พี่ต่อพูดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พี่ต่อนี้คือคนที่เตาะไปทั่วจริงๆ55555

"ไอ้ต่อ!"

เสียงของสองพี่น้องร้องซะพร้อมเพียงเชียว

"5555"ทุกคนหัวเราะกัหมด

"อีกสองวัน ก็วันเกิดพิมละพี่มีอะไรให้พิมอะ"

พิมหันหน้ามาพูดกับเรา

"อยากได้ไรล่ะ"

"เดือนกับดาว"

ไอ้พีชพูดแทรกพิมก่อน

"ถ้าวันเกิดมึงนะ กุว่าถุงยาง กับผู้ชายหล่อๆซักสองสามคนมึงก็ภูมิใจ และรักกุมากล่ะ"

"5555ไม่ปฏิเสธ"

เราก็นัางเล่นอยู่นั้นสองสามชั่วโมงก็กลับมานอนเพราะพรุ่งนี้มีเรียนเช้า

วันนี้เรามีเรียนทั้งวันเลิก4โมงเย็น แต่ไอ้พีชเลิกเที่ยงนะ คือบางวิชาเรากับมันก็ไม่ได้เข้าเรียนตรงกัน เพราะเราเพิ่งรู้จักกันหลังลงตารางเรียนเสร็จ ก็ต้องรอปีสองถึงจะได้เรียนพร้อมมันทุกคาบ5555

ตัดมาตอนเลิกเรียนแล้วกันเรากำลังจะเดินออกไปหารถที่หน้ามอ แต่ก็ต้องตกใจเพราะมีคนมากระชากแขนเรา

"เห้ย ทำเหี้ยไรวะ"จะใครละถ้าไม่ใช่ไอ้เหี้ยพล

"...." มันเงียบไม่ตอบแล้วยังลากเรามาขึ้นรถอีก

"ไม่ไปปล่อย!"

เราลุกออกจากรถ แต่มันจับเรายัดเขหุบปากแล้วก็เอามือท้าวกับขอบประตูรถไว้

"ถ้ามึงออกมาอีก ได้เห็นดีกันแน่!"

ในระหว่างทางเงียบมากเราถามอะไรมันก็ไม่ตอบ

"นี่! จะตอบได้ยังว่าจะพากุไปไหน"

มันหันมามองหน้าเรานิ่งแล้วขับรถต่อนิดเดียวก็ตีไฟเลี้ยวจอดข้างทาง

"ถ้าไม่เงียบ กุจะเย็ด  มึงบนรถนี้เลยสัส"

เชี้ย! หุบปากแล้วก็ได้

Episode : [2/3]

ตลอดทางมันเงียบอีกแล้ว คนสวยเซ็ง

และแล้วรถก็ได้จอดซะที

ณ ร้านอาหารข้างทาง

มันจับแขนเราเดินลงมาแล้วก็มองหน้าเราประมาณว่ามึงแดกได้มั้ย

"หมี่เกี๊ยวหนึ่ง เส้นเล็กน้ำตกหนึ่งค่ะ"

เราหันไปสั่งอาหารแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะเบื่อขี้หน้ามันเลยเดินหนีมานั่งเลย

"รู้เหรอกุกินอะไร กุไม่ได้ชอบทั้งสองอย่างเลยนะที่มึงสั่ง"

มันพูดแล้วยิ้มค่ะ เหี้ยน้ำแทบพุ่งออกจากปาก(ตอนนี้ดื่มน้ำเปล่าอยู่) ในรอบ3เดือนที่มันยิ้มให้เรา แม้จะตอนที่ยังไม่มีเรื่องบาดหมางก็เหอะ มันเป็นคนที่ยิ้มยากมากกก(ก.ไก่ล้านตัวต้องมาอ่ะ5555555)ที่จริงเราจะสั่งกินเองนะ เราเป็นคนกินเยอะถ้ากินก๋วยเตี๋ยวต้อง2ถ้วยถึงจะอิ่ม แดกเยอะแต่ไม่อ้วนงงเด้อ5555

เราแกล้งเมินมันทำเฉยเหมือนไม่ได้ยินแล้วก๋วยเตี๋ยวก็มาเสิร์ฟ แล้วอีกถ้วยของเราเขาก็เอาให้มันไง เราเลยยกกลับมาวางไว้ฝั่งเรา

เรายักคิ้วกวนตีนใส่มัน

"อย่าเล่นเป็นเด็กแจน ถึงกุจะไม่ชอบที่มึงสั่งกุก็แดกได้"

มันมองเราแล้วดึงถ้วยก๋วยเตี๋ยวคืน แล้วยักคิ้วใส่เรา อ้าวไอ้นี่มันวอนนิ่หว่า

เราดึงกลับแล้วตักกินแบบเต็มปากแม่งเลย ไม่ปรุงมันละ

"อยากแดกก็สั่งเองสิวะ เรื่องไรกุจะสั่งให้มึงสำคัญตัวผิดหรือป๊าว"

"......"

ไร้การตอบกลับของเขา เขาเดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วก็กลับมา เรากินหมดหนึ่งถ้วยมันเพิ่งจะได้มากิน

หลังจากกินเสร็จเราก็ขึ้นรถ ทีแรกคิดว่ามันจะไปส่งเราหรือไม่ก็ทิ้งกูนั่งแท็กซี่ก็ได้แต่มันมาแวะที่ตลาดตอนเย็น พอรถจอดปุ๊บเรากำลังจะอ้าปากถามมัน มันกลับเดินทิ้งเราไปเลย เดินไปไหนก็ไม่รู้ วุ๊วมันพากุมาทำไมเนี่ย  เราเดินแยกกับมันนะเบื่อขี้หน้า ไปทางอื่นดีกว่า เราเดินโซนอาหาร แล้วไปเจอร้านกาแฟ ด้วยความที่ร่างกายต้องการกาแฟ ก็รีบตรงดิ่งไปสั่งเลยหุหุ

"มอคค่าปั่นแก้วนึงค่ะ"

"เอสเปรสโซ่แก้วนึงครับ"

เราหันไปตามเสียง จะเป็นใครก็ไอ้พลนั้นแหละ -_-

"ตามมาทำไม"

"ใครตามมึง อย่าสำคัญตัวผิด"

เหี้ยด่าได้เจ็บจังวะ(ได้ข่าวว่ามึงด่ามันก่อน555555)

เราเบะปากใส่มันแล้วหันหน้าหนีมัน

"ไอ้พล!"

ก็มันกวนตีนเราอีกแล้ว มันเอามือมาจับก้นเรา มันน่าโดนตีนจริงๆ

"ไร ก็ไม่ได้อยากจะจับหรอกนะ กุเห็นแล้วหมดอารมณ์ "

"แล้วมึงจับทำไม"

"หมากฝรั่งติดกระโปรง ไปนั่งไหนห่ะ"(เรายังใส่ชุดนศ.อยู่นะ กลัวพวกเธอลืม5555555)ติดได้ไงว่ะ เราไม่ได้นั่งไหนเลยนะ ตอนอยู่ร้านก๋วยเตี๋ยวเก้าอี้เขาสะอาดอยู่นะเว้ย!

เราก็แกะมันออกแต่มันไม่ออกหรอกนะติดซะขนาดนี้

"รู้ว่ามันไม่ออกก็ยังจะแกะให้มันเมื่อยทำไม"

เรามองหน้ามันแล้วหงุดหงิดมาก เราไปหยิบกาแฟที่เขาเพิ่งทำเสร็จ แล้วมานั่งที่เก้าอี้ แล้วคิดว่าจะเอาไงดีวะ

ตุบ!

"ทำบุญ"

มันโยนเสื้อแขนยาวมันใส่หน้าเราแบบเต็มๆเลย มันเต็มๆเลย! ไอ้เหี้ยพลกุจะบ้าตายกับมึงงงง แล้วมันก็เดินออกไป ทำเหมือนกับกุเป็นขอทาน-_-

เรากำลังจะโบกแท็กซี่กลับ แต่มีคนมากระชากแขนเราอีกแล้ว มันจะอะไรนักหนากับกุวะ

"มากับกูก็กลับกับกู"

มันลากเรามาที่รถแล้วขับไปเรื่อยๆ ที่ไม่ใช่ทางกลับห้องเรา มันจะพากุไปไหนเนี่ย นั่งรถกับมัน เหมือนกำลังผจญภัยท่องโลกเลย ต้องมานั่งคิดว่ามันจะพากุมาโผล่ที่ไหนอีก

-_-

แล้วรถก็ได้จอดที่คอนโดแห่งหนึ่ง มันหันมามองเราแล้วก็เดินไป เราไม่ลงนะ เบ้าหน้ามันยิ่งไม่น่าไว้ใจ

เรานั่งเล่นโทรศัพท์แป๊บนึงแล้วก็มีคนมาเคาะกระจกรถ เราหันไปก็เจอมันอีกละ เราเปิดประตูยังไม่ได้ทำไรมันก็ด่ากุอีกแล้ว

"นั่งเป็นคุณนายอยู่นั่นแหละ ลงมาได้แล้ว

ค  ว  ย "

คำสุดท้ายของประโยคไม่ต้องย้ำแรงก็ได้~_-

"ไม่ กุจะกลับห้อง!"

มันมองเราแบบหงุดหงิดแล้วกระชากแขนเราลงจากรถ แล้วลากเราเดินตามมัน

"แค่กูเห็นหน้ามึงก็ไม่มีอารมณ์ล่ะ" หน๋อยแหนะรอบที่สองแล้วนะวันนี้ มึงกล้าพูดได้ไง กุสวยระดับดาวมหาลัยเลยนะ พูดแบบนี้ได้ไงวะ

มาหยุดที่ห้องๆนึง พอเข้าไปข้างในก็ห้องที่เรามีอะไรกันครั้งแรกนั้นแหละ พูดแล้วช้ำใจ

"กุมาเอาของรอแป๊บ"

แล้วมันก็เดินไปหาอะไรของมันก็ไม่รู้ แล้วมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำนานมาก (ลืมบอกมาห้องมันเนี่ยน่าจะทุ่มกว่าๆไม่ก็สองทุ่มมั้ง )ต่อๆ มันเข้านานมาก เราเลยเผลองีบหลับที่โซฟาแม่งเลย

"อือ"

ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนมีคนเอามือมาลูบแก้มเราหรืออะไรซักอย่างอยู่บนหน้าเรา เราก็เอามือมาปัดๆเฉยๆ เข้าใจอารมณ์คนง่วงแล้วห้ามกวนป่ะ5555555

เราตื่นอีกทีก็เห็นไอ้พลนั่งมองเราอยู่ข้างๆ

"มองอะไร"

"มองเมีย ทำไม"

มันตอบแค่นั้นยังไม่พอ ยังมายักคิ้วกวนตีนเราอีก

"ใครเมียมึง ครั้งเดียวไม่นับเป็นผัว กูถือซะว่าให้ทาน"

"ใครบอกครั้งเดียว คืนนี้จะเป็นครั้งที่สองต่างหากละ"

พูดจบมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ และใช้มือดึงท้ายทอยเราเข้าหาเขาแล้วกดจูบอย่างเร่าร้อน ได้กลิ่นคาวเลือดเลยทีเดียว(ทำไมต้องกัดปากกุด้วย อยากจะด่าคว ย จริงๆ) มือไม้อีกข้างนึงเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข เริ่มเลื้อยไปตามแผ่นหลังเรา ตอนนี้อิแจนเริ่มจะเคลิ้มอีกแล้ว โอ้ยยยอมจริงๆเลยเนี่ยมีครบทุกอย่างทั้งหล่อทั้งเลวเนี่ย5555555(ไหนมึงบอกว่าเกลียดมัน-_-) มันผลักเรานอนลงที่โซฟา แล้วจูบเราอีกครั้ง มันเริ่มเลื้อยลงมาเรื่อยไปจนถึงน้องเรา แล้วทุกคนรู้ป่ะเสื้อผ้ากุหายไปตอนไหน ไม่สิ! ทั้งของเราและของเขาหายไปภายในพริบตา นี้สินะที่เขาเรียกว่าเสือจริงๆ55555 เขาเริ่มใช้ลิ้นเลียตวัดทำเอาเราต้องใช้มือจิกหัวเขา แต่มันก็ยังไม่คลายความเสียวเลย เขาหยุดทำแล้วหันหน้ามามองเราแล้วยิ้มอีกแล้ววววกุเขินนะเว้ย >.< "มึงไม่มีวันชนะกุแจน"เขาเอานิ้วสอดเขาน้องเราถึงสามนิ้วพร้อมกันนี้มึงเอาเข้าทีละนิ้วไม่ได้ไงเหี้ย! "อื้อออ ซื้ดด"ไม่นานมันก็เอานิ้วออกแล้วจับน้องมันเข้ามา หลังจากนั้นมันก็กระแทกไม่หยุด เราสองคนต่างครางแข่งกัน55555555 ตับๆ! ตับๆ! "อื้ออ พล ซื้ดด"มันจับเราพลิกขึ้นข้างบนแล้วก็......ต่อ ก็ไม่เยอะเท่าไหร่นะ แค่ยันหว่าง5555 ความจริงแจนทนได้ เอ้ย!ไม่ใช่เราไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะ5555555555

Episode : [2/4]

กริ่งๆ กริ่งๆ กริ่งๆ  ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ

"อือ"

เราตื่นงัวเงียขึ้นมาเพราะเสียงกริ่งหน้าประตูทั้งเคาะทั้งกดกริ่ง ไม่รู้ใครจะมาอะไรเช้าขนาดนี้เนี่ย เคาะอย่างกับไฟจะไหม้

"นี่!ตื่น ไปดูดิใครมาเคาะประตูเนี่ยคนจะนอน โอ๊ย! หนวกหู"

เราปลุกไอ้พลให้ลุกว่าใครมา ถ้าจะให้เราไปมันคงไม่เหมาะเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน(กลัวเจอเมียเขามา555555555)

แต่แล้วคนอย่างไอ้พลปลุกมันก็ไม่ไปอยู่ดี กูว่าต้องถีบเหมือนครั้งที่แล้วแน่ๆถึงจะตื่น

Rrrrrrrrrrrr\~\~\~\~\~\~\~(เสียงโทรศัพท์) นั่นไงไม่ใช่เมียมันโทรตามให้มาเปิดประตูแล้วหรือเปล่าเนี่ยโอ๊ยยย อิแจนจะบ้าตาย(มีความรนจริงๆมึง5555555)

"ไอ้พลโทรศัพท์มึง"

"อือ รับเลย"

อยากด่าค ว ย จริงๆ มันพูดทั้งๆที่หลับตา

เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อ้าวอิพีชโทรมาแหม๋อิห่า! อยากจะด่ามันจริงๆเลยทำกุตื่นเต้นแทบตาย เรากดรับปุ๊บอิพีชนี้พูดอย่างเร็วเลย จนลืมฮัลโหลก่อนเลยอะ555555555(ตลกเหรอแจนนน)

"ไอ้พล มึงตื่นเลยนะ วันนี้วันเกิดน้องมึงนะไอ้เหี้ย"

"แล้วมาเปิดประตูให้กุด้วย เหมื่อยขาจะตายแล้วเนี่ย"

มันพูดเร็วมากไม่เว้นช่องว่างเลย ไอ้พลนี่ได้ยินว่าวันเกิดน้องนี้ดีดตัวลุกอย่างรวดเร็ว

*ปล.ทั้งไอ้พลและไอ้พีชทั้งรักและหวงพิมมาก(ก.ไก่ล้านตัวต้องอยู่กับแจนจนจบเรื่องแน่ๆ55555555)

ต่อๆนอกเรื่องบ่อยต้องยกให้อิแจน555555

ไอ้พลมันหันมามองหน้าเรา เพราะเราคิดว่าไอ้พีชจะเข้ามาห้องแน่ๆ เราเลยรีบลุกไปเก็บเสื้อผ้าแล้ววิ่งไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

"ไอ้สัส มาเร็วจังวะ กูต้องแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าเนี่ย"

มันเปิดประตูแล้วคุยกันอยู่หน้าห้องนะ(เราสันนิษฐานนะเพราะว่าเราจะไม่เปิดประตูไปโป๊ะแตกกับเพื่อนรักแน่555555555)

"แหกตาดูนาฬิกาบ้าง นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วมึงจะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง"

ประโยคหลังนี้ทำเอาเราคิดถึงหน้าแม่ขึ้นมาทันที คิดถึงแม่\~\~\~\~\~หนูขอโทษน๊าที่ทำตัวไม่ดีง่ะ แต่แค้นนี้ต้องมีชำระแน่ งงกับตัวเองจริงทำไมกูต้องยอมมันครั้งนี้มันครั้งที่สองแล้วนะ

"ด่ากูเหมือนแม่เลยนะไอ้สัส!"

"แล้วมึงจะยืนขวางประตูทำไม"

"ไม่ต้องเข้ามาหรอก"

"ได้ไง กว่ามึงจะแต่งตัวอีก ไม่คิดจะให้กูนั่งเลยหรือไง แค่นี้กูก็เหมื่อยละ หรือมึงแอบซ่อนเด็กไว้ "

หลังประโยคนี้ก็เหมือนได้ยินเสียงเท้าที่เข้ามาในห้อง

"ไม่มีใครทั้งนั้นแหละ"

หลังจากประโยคนี้จบทุกอย่างก็เงียบ

"กุลืมโทรหาอิแจนเลยวะ ไม่ใช่มันลืมแล้วหรือวะ"

อิพีชชชช กุไม่ลืมไม่ต้องโทรมาสัด อย่ามาหวังดีกับกุตอนนี้ เพราะอะไรนะเหรอก็โทรศัพท์เราอยู่ข้างเตียงไงล่ะ นี่ก็รีบไม่ได้คิดอะไรเลย ใครจะคิดได้วะว่ามันจะโทรหา

Rrrrrrrrrrrr~~~นั้นไงเสียงโทรศัทพ์เราดังแล้ว นี้มันวันอะไรวะทำไมซวยจริงๆ หวังว่ามันคงไม่เห็นกระเป๋าเราด้วยเทิด(ไหว้ละ)

"เสียงโทรศัพท์ใครวะ"

แล้วเสียงโทรศัพท์เราก็เงียบ

"ไอ้สัสยุ่ง! กุไปอาบน้ำละ มึงจะโทรหาใครก็เชิญ"

แล้วไอ้พลก็เข้ามาในห้องน้ำ ลืมบอกเราแต่งตัวแล้วนะ

"รออยู่นี้แหละ เดี๋ยวกุพามันไปก่อนมึงค่อยออกไป"

มันกระซิบแล้วยื่นโทรศัพท์เรามาให้

เราไม่ตอบอะไรแค่รับโทรศัพท์แล้วหันหน้าไปอีกทาง ลืมบอกโทรศัพท์เราไอ้พลมันปิดเครื่องละ

แล้วอยู่ๆมันก็แก้ผ้าเฉยเลย

"เห้ยทำอะไร"

เราอาจจะพูดดังไปมั้งก็คนมันตกใจนิ่หว่า ทำอะไรไม่เตี๊ยมกันเลย โอ๊ยอย่านะอย่าโป๊ะแตกนะ

"ตกใจเหี้ยไร กุจะอาบน้ำ ทำเป็นอายเห็นอยู่บ่อยแล้วนิ่"มันกระซิบตอบนะ แล้วก็ยักคิ้วกวนตีนให้อีก เบื่อมันนนนนเดี๋ยวก่อนนะแค่สองครั้งบ่อยเหรอ หึอย่าให้ถึงตากุบ้างแล้วกัน

"ไอ้พล เสียงใครวะ มึงคุยกับใคร "

นั้นไงโอ๊ยย อิพีชไม่เสือกซักเรื่องจะได้มั้ยว่ะ

"ไม่มี กุแค่เปิดหนังโป๊เฉยๆ5555555"

"ค ว ย  มึงยังมีอารมณ์นะสัด เร็วๆกุขี้เกียจรอ"

หลังจากจบประโยคนี้ไอ้พลมันก็อาบน้ำ เราก็หันหน้าไปอีกทาง อาจจะโดนน้ำกระเด็นใส่บ้างเพราะหลบไม่พ้น แล้วมันก็เเต่งตัวแล้วเดินออกไป

"ไปดิ่ ไอ้พวกเหี้ยนั้นถึงไหนละ"

"ไอ้เดย์บอกว่าพวกมันถึงละ งั้นมึงไปเลย เดี๋ยวกุไปห้างกับอิแจนดีกว่า ยังไม่ได้ซื้อของขวัญเลย"

ใช่สิ่! เราเองก็ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ซื้อของขวัญ แล้วพรีมจะชอบอะไรวะ

"เออ งั้นก็แยกกันข้างล่าง เดี๋ยวกุซื้อเสร็จเจอกันที่บ้าน"

จบบทสนทนาของสองพี่น้อง ก็ได้ยินเสียงประตูถูกปิดลง เราทิ้งช่วงไว้ประมาณ10นาทีก่อนค่อยๆเดินออกจากห้องน้ำ(มีความระแวงสูง55555)แล้วเปิดเครื่องโทรศัพท์ เผื่อไอ้พีชโทรมาอีก

แล้วเรารีบวิ่งไปใส่รองเท้า เก็บกระเป๋าแล้ววิ่งไปโบกแท็กซี่ที่หน้าคอนโดเพื่อที่จะกลับห้องด่วน เพราะเราคิดว่าไอ้พีชต้องไปห้องเราแน่เพราะมันไม่โทรมาหาเราอีก

"พี่คะ ขอเร็วกว่านี้ได้มั้ยคะ"

มีความเร่ง555555

"โธ่น้อง! รถติดขนาดนี้จะเอาที่ไหนขับเร็ว คิดหน่อยสิครับ"นั้นไงโดนด่าเฉย5555555 หลังจากนั้นไม่นาน(มั้ง)ก็มาถึงหอเรา เรารีบวิ่งเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อใส่ชุดนอนแล้วยังไม่ได้ทำอะไรต่อก็ได้ยินเสียงประตูเปิด

แกร๊ก!

"ไอ้แจน มึงตื่นเลยนะเว้ยยย โอ๊ยวันนี้วันอะไรสายขนาดนี้มีแต่คนนอนยังไม่ตื่นเลย"

ที่ไอ้พีชเข้าห้องเราได้ก็เพราะหลังจากวันที่มันมาหาเราที่เราหลับนะ เราก็ให้กุณแจสำรองกับมัน มันจะได้ไม่ต้องไปลำบากให้นิติบุคคลซักถามมันในยามที่เกิดเรื่องจำเป็นนะ(โดยที่มึงลืมคิดเลยว่าจะมีเรื่องหายนะตามมา555555555)

"อือตื่นแล้ว"

"ไปอาบน้ำไป วันนี้จะไปซื้อของขวัญให้ไอ้พิม แล้วกูก็จะแวะไปสักต่อด้วย"

ไอ้พีชนี้ชอบสักมาก เราเคยถามมันว่าสักครั้งแรกตอนไหน มันก็บอกว่ามันเริ่มสักช่วงมอหกเทอมสอง แล้วก็สักมาเรื่อยๆ เราเองก็คิดจะสักนะแต่กลัวเข็ม555555555

"เออ"เราไปอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จก็ไปกัน

ณ ห้าง

"สักก่อนนะแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จ"

"เออๆ"

เราก็เข้ามาในร้านสักร้านนึง แกเท่ห์มากหมายถึงผู้ชายในร้านนะ555555(อิแจนบ้าผู้ชาย)

หลังจากนั้นก็นั่งรอไอพีชไปเรื่อยๆจนจะหลับละ

"ใช่แจนป่ะ"

เราต้องสะดุ้งกับเสียงใครก็ไม่รู้มาทักเรา คนกะหิวนอนนั่งตอดเงาคือกะปอมก่านิ่55555555(ภาษาอีสานมาอีกแล้วแจนจะแปลยังไงให้เข้าใจเนี่ย55555555'นั่งตอดเงา'=หลับในท่านั่ง 'กะปอมก่า'นี้น่าจะรู้จักมั้งนะ กะปอมก่าก็คือกะปอมก่า5555555 เอาเป็นว่าสัตว์ชนิดหนึ่งที่คล้ายกิ่งก่านะ5555555555แจนไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ทุกคนเข้าใจ)

กลับเข้ามาสู่เรื่องอีกครั้งค่ะทุกท่าน

เราเงยหน้าขึ้นไปมองถึงกับตกใจโอ้วว พี่รหัสฉันแก เขาหล่อขึ้นมากๆเลยละ

"ใช่ค่ะๆ พี่มาสักเหรอคะ"

"อือ เราละ?รอสักอยู่เหมือนกันเหรอ"

"เปล่าค่ะ พาไอ้พีชมาสัก"

"อ๋อ..พี่ว่าคงอีกนานกว่าจะเสร็จเราไปกินข้าวกันก่อนมั้ย พี่หิวข้าวแล้ว"

จริงสิ!เราลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย โอ๊ยสมองเบลอไม่ไหวค่ะ5555555

"ไปกันค่ะ แจนเองก็หิวแล้ว"

เรื่องกินเรื่องใหญ่ เรื่องเพื่อนเอาไว้ก่อน5555555(ขอโทษนะพีชมึงบอกกุเป็นแบบนี้เอง55555555)

และแล้วเราก็มาหยุดที่ร้านอาหารร้านนึง เราก็เข้าไปนั่งกินเรื่อยๆ

แล้วบังเอิญมากว่าตาเราเนี่ยดันไปสะดุดกับผู้ชายคนนึงมากับผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆ แต่ผู้ชายนี้มันหน้าคุ้นๆเหมือนไอ้พลจังว่ะ เราก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร เราไม่ได้เป็นอะไรกับมันนิ่ และอีกอย่างมันก็ไปกับพวกพี่เดย์นิ่ หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็เดินออกมาจากร้านแล้วผ่านโต๊ะๆนึงที่เจอแจ็คพ็อต ไอ้พลกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักแต่ก็นะ งั้นๆแหละสู้อิแจนก็ไม่ได้  แต่ประเด็นคือ ไอ้พลมันเงยหน้ามาเห็นเรานะ ถ้าคุณคิดว่ามันจะทักละก็คุณคิดผิดค่ะ แต่มันกลับจูบสาวโชว์ไอ้เหี้ย โอ้ยอยากจะบ้าตาย(เดี๋ยวเป็นไรก่อน55555555555)ไหนว่าไปกับพวกพี่เดย์ว่ะ เราก็ทำเป็นฉย เหมือนเราไม่รู้จักกัน แล้วเดินออกมาเลย

ระหว่างทางเดิน

"แจนพี่ถามไรหน่อยสิ"

"คะพี่เทียน "เราเงยหน้ามองพี่เทียน คือต้องบอกก่อนว่าพี่เทียนสูงกว่าเรา

"น้องรหัสพี่มีแฟนยังนะ"

แอร๊ยยยยอกอิแป้นจะแตก โอ๊ยยยยมาถามแบบนี้เลยเหรอ ตรงไปง่ะ(มีความมั่นหน้าสูงว่าเขาจะจีบ5555555แต่เราต้องมั่นใจในความสวยของตัวเองค่ะหุหุ) แต่ที่สำคัญมันไม่ใช่แค่ถามค่ะ เขายื่นหน้ามาใกล้หน้าเราอีกแล้ว ตอนนี้รู้สึกหน้านี้ร้อนมากๆ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยอ่าโฮะโฮะ โอ๊ยยนี้มันในห้างนะอิแจนมึงต้องหักห้ามใจ55555555(แจนไม่ใช่คนแบบนั้นนะพวกเธอ)

"ถ้าแจนบอกว่าไม่มีละคะ"

"พี่ก็จะจีบครับ"

โอ๊ยยยตอนนี้รู้สึกหน้าร้อนหนักว่าเดิมอีก นี้กูต้องหน้าแดงแน่ๆเลย โอ๊ยทั้งเขิน ทั้งอาย ผู้ชายขอจีบกลางห้าง5555555

Episode : 3

หลังจากที่พี่เทียนบอกว่าจะจีบเราเนี่ย ไอ้เราก็เขินได้แต่ยิ้มให้แล้วก้มหน้าเดินมาร้านสักอย่างรวดเร็วเพราะนึกขึ้นได้ว่าทิ้งอิพีชไว้คนเดียว55555555555

พอมาถึงร้านสักก็เจอไอ้พีชนั่งคุยกับพี่ๆเขาที่ร้านอยู่พอดีเลย

"ไงได้ทิ้งกู แล้วไปด้วยกันว่ะ"

"พี่ชวนแจนไปกินข้าวหนะ"

เรากำลังจะอ้าปากตอบแต่มีเสียงพี่เทียนแทรกขึ้นก่อน

"แหนะๆ ก็นึกว่าจะจีบเพื่อนพีชซะอีก"ไอ้พีชกุแนะนำมึงให้ไปเปิดสำนักแม่หมอเลย ไอ้สัด เเม่นเกินไปแล้วโว้ยย!!

"พีชไปกันเถอะ แจนไปก่อนนนะคะพี่เทียน"เราต้องรีบตัดบทค่ะ ไม่ใช่อะไรนะเรายังไม่อยากโดนแซว เพราะเมื่อกี้ก็หน้าแดงมาตลอดทาง55555555 เรารีบเดินออกมาเลยไม่รอคำตอบจากพี่เทียนเลย55555 แต่ความจริงคนมันจะไปห้ามก็ไม่อยู่ใช่มะก็...แค่พูดตามมารยาทแค่นั้นแหละ (วันนี้มีสาระ...สาระแน5555)

เราเดินออกมาจากร้านแล้วเราก็ไม่รู้จะไปไหนต่อ

"จะซื้อไรก่อนดี"เราเอ่ยปากถามยัยพีชที่มัวก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์อยู่ นี่ทำไมทำตัวเป็นสังคมก้มหน้าจังเลยห่ะ หรืออิพีชนัดเด็กไว้อีกแล้วแน่ๆเลย เราเลยก้มไปดูว่ามันทำอะไร

"เห้ยไอ้แจน! มึงก้มมาดูกูเล่นโทรศัพท์ทำไมเนี่ย" เราเห็นเหมือนมันคุยกับพี่เก่งแหละมั้ง แล้วมันจะอมยิ้มไปด้วยทำไมเนี่ย-_-

"โอ๊ยก็กุถามมึงจะซื้ออะไรก่อน แล้วมึงก็ไม่ตอบกุ คุยกับผู้แล้วลืมเลยว่ามากับเพื่อน"พูดจบเราก็เบะปากใส่มันค่ะ หมั่นไส้ตั้งแต่เช้าละ

"เออๆ พากุไปแดกข้าวก่อนละกัน"

แล้วหลังจากนั่นเราก็พากันไปกินข้าว เอ๊ะ! ต้องบอกว่าพาอิพีชไปกินข้าวถึงจะถูกเพราะเราอิ่มแล้วได้แต่นั่งมองมันแดก5555555(พอดีเจอของฟรีเลยกินเยอะไปหน่อยหนะ555555555)

"มึงได้อะไรละ ให้ไอ้พิมมัน"เราถามไอ้พีชเองแหละ เราเองก็ไม่รู้จะซื้ออะไรให้

"นาฬิกาข้อมืออ่ะ แต่ยังไม่ได้ซื้อนะแค่คิดๆไว้อ่ะ แล้วมึงละ"มันตอบเราทั้งๆที่เคี้ยวข้าวไปด้วย พวกเราไม่ถือค่ะ แล้วโต๊ะที่เรานั่งก็อยู่มุมด้วย

"ไม่รู้เลยวะ ซื้อไรดีน้ออ"

"เครื่องสำอางค์ ไง ไอ้พิมมันก็บ้าเครื่องสำอางค์เหมือนกันกับมึงแหละ"นี่มันไม่ได้หลอกด่าเราใช่ม่ะ?

"อือ ดีเลย"

หลังจากนั้นเราก็ไปซื้อเครื่องสำอางค์ก่อนแล้วไปต่อกันที่ร้านขายนาฬิกา และสุดท้ายก็มาหยุดที่บ้านอิพีชก็ค่ำละๆ

"แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะน้องพิม"เรายื่นกล่องของขวัญให้พิมแล้วก็มานั่งกินเหล้าต่อ ก็มีพวกพี่ต่อที่ยืนปิ้งย่างพวกของทะเลและเนื้ออยู่ แต่ทำไมเรายังไม่เห็นไอ้พลว่ะ (เดี๋ยวนี้หายใจเข้า-ออกคิดถึงแต่เขาจังเลยนะอิแจน5555555)

เราก็นั่งดื่มกันได้พักนึง แล้วไอ้พลก็เดินมาพร้อมกับกล่องของขวัญที่ดูแพงมาก

"สุขสันต์วันเกิดนะครับน้องสาวสุดที่รักของพี่"พูดหวานอย่างเดียวไม่พอเอามือมาขยี้ผมน้องด้วย โมเมนต์นี้น่ารักมากแต่ต้องไม่ใช่ไอ้พลทำเพราะไม่เข้ากับหน้าของมันเลยจริงๆ -_-

"แหม๋~~(ลากเสียงยาวเชียว) มาช้านี้คือส่งน้องนิ้งถึงเตียงเลยหรอว่ะไอ้พล ตั้งแต่เที่ยงละ5555555555"พี่ต่อแซวไอ้พลแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน มีเพียงเรากับพิมที่หัวเราะไม่ออก (อย่านะอิแจน ยังไม่ได้แก้แค้นเลยนะ เราต้องชนะมันให้ได้เราต้องทำให้มันได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่มันทำไว้กับเรา บอกตัวเองแล้วก็ฮึบๆไว้ในใจ)

"พี่พล! พิมไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่นะแต่บอกเลยนะว่าคนที่พี่เล่นๆเนี่ยอย่าพลาดละ พิมไม่อยากมีพี่สะใภ้แบบนั้นนะ"หน้าพิมนี้ดูจริงจังมาก

"พี่มีคนในใจละ พี่รับรองว่าเข้ากับน้องพี่ทั้งสองคนได้แน่นอน"มันพูดแล้วหันมามองหน้าเราด้วย ทำไมอะไรเอ่ย? อย่า! อย่าเอากูเข้าไปเกี่ยวเด้อ(เบื่ออิแจนคนมโนจริงๆ)

"แหวะ! ใครกันเชียวที่มันจะเข้ากับคนอย่างอิพีชได้"

"นั้นสิ! อย่าบอกนะว่าต้องเป็นแม่เล้าเหมือนกันกับอิพีช"พี่ต่อพูดขึ้นทำให้ทุกคนหัวเราะกันรวมทั้งเราด้วย

"ไอ้ต่อ! นั้นปากเหรอห่ะ?"พีชมันโยนขนมใส่หน้าพี่ต่อแล้วชี้หน้า อินี่มันนักเลงจริงๆคงเกินคำว่าห้าวละมั้ง555555

"ก็เออนะสิ เห็นเป็นตูดหรือไง"

"งั้นมึงมาลองกุหน่อยมั้ยไอ้เหี้ย จะได้เลิกปากหมาสะที"

"ถ้าเป็นไอ้แจนหรือพิมนะกุเอาหมด แต่ต้องไม่เป็นมึง"

"ทำไม? กูก็สวยเหมือนกันอ่ะ มีแต่คนทักว่ากุกับไอ้พิมหน้าคล้ายกันอย่างกับแฝดแหนะ"

"ง่ายๆเลยนะไอ้สัด คือกุไม่นิยมเหี้ยเอาเหี้ย"

"555555"ทุกคนหัวเราะกันใหญ่

หลังจากนั้นเราก็ดื่มกันเรื่อยๆแล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไม่ต้องงงว่าเป็นของใครเพราะมันคือของอิแจนเองและคนที่โทรมานั่นก็คือพี่เทียนค่ะ เราเดินออกมาด้านนอก ที่หน้าบ้านมันมีม้านั่งอยู่นะ

"น้องแจนทำอะไรอยู่ครับ"แหม๋พูดซะหวานเชียว

"นั่งเล่นกับเพื่อนค่ะ พี่เทียนโทรมามีอะไรมั้ยคะ"เนียนๆไป5555

"ก็โทรมาจีบน้องรหัสครับ55555555"โอเคตรงมาก

"ไม่คิดว่าเมื่อตอนกลางวันพี่จะพูดจริงนะเนี่ย55555555"ปากบอกไม่คิดแต่สมองนี้เเล่นไปถึงไหนเเล้วอิแจนนน ไม่ถามตัวเองบ้างเลย

"พี่จริงจังนะ ว่าแต่เราเหอะรีบเคลียร์คนคุยนะเดี๋ยวตัวจริงจะไปไม่อยากทำร้ายใครนะ55555555"เดี๋ยวเราสองคนเป็นไรกันก่อนที่พากันหัวเราะเนี่ย เติมมาเต็มเเน่ๆ55555555 ซึ่งต่างจากครั้งแรกที่ได้คุยกับนางมากๆ

แต่ต้องบอกก่อนว่าเรามีคนคุยก็ค่อนข้างเยอะพอควร555555555แต่แค่คุยนะไม่เคยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเลย แค่คุยแก้เหงาเท่านั้นแหละ อย่าด่าเค้านะ55555555

เราก็คุยกับพี่เทียนเรื่องเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ555555555 แต่!ในตอนนั้นเราหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อเราหันไปข้างหลังเจอไอ้พลยืนมองเราอยู่นิ่งๆ เราเอาโทรศัพท์ออกจากหูแล้วว่าจะเดินออกไปเพื่อที่จะให้ห่างจากมันอีกหน่อย

"จะคุยไรนาน ยุงมันเยอะ"มันพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ แล้วหน้านิ่งๆ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้าน  (เป็นค ว ย ไรของมันวะ)

"แจน แจน แจน....."เรามัวแต่คิดว่าไอ้พลมันเป็นไรจนเราเองก็ลืมเลยว่า ยังไม่ได้วางสายจากพี่เทียนเลย คนในสายเรียกจนเราได้สติสตัง เลยกลับไปคุยกับพี่เทียนต่อ

"คะ"

"พี่ก็นึกว่าเราจะวางสายพี่ซะแล้ว"

"แฮร่ๆ! แจนลืมเลยว่าออกมานานแล้วเดี๋ยวไอ้พีชรอ"

"งั้นเดี๋ยวพี่ก็จะไปหาเพื่อนละ แจนนอนดึกมั้ย"

"ก็ดึกอยู่ค่ะ ทำไมอ่ะ"

"เดี๋ยวดึกๆพี่โทรหาใหม่นะ"

"อ๋อ โอเคค่ะ"

หลังจากจบบทสนทนาเราก็เดินเข้ามาในบ้านเราก็นั่งกินต่อแป๊บเดียวก็กลับ แต่ไอ้พีชมาส่งนะ(มีเพื่อนดีก็งี้แหละ5555555)

ณ ห้องเรา

เรากำลังจะปิดไฟนอน แต่มีคนเคาะประตูห้องเรา เราเลยเดินไปหน้าห้องยังไม่เปิดประตูนะเพราะใจนึงก็กลัวพวกโรคจิต อีกใจนึงก็คิดว่าเขาอาจจะเคาะห้องผิด ถ้าเป็นไอ้พีชมันต้องโทรมาไม่งั้นก็เปิดประตูเข้ามาเลย แล้วเราเองก็รู้จักแค่ไอ้พีชนิ ไม่ค่อยได้สนิทกับใครที่จะรู้ที่อยู่เราเลย

ตอนนั้นเริ่มใจไม่ดีและเรามีความกลัวขึ้นมาทันที เสียงเคาะยังไม่หยุดและยังดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่นานก็เงียบลง เฮ้อ~~โล่งอกมันคงไปละมั้ง

\~\~\~\~\~Rrrrrrrrrrrrrrr\~\~\~

ใครโทรมาวะเนี่ย เอ๊ะ!หรือพี่เทียนเขาบอกจะโทรมาตอนดึกๆนิ่ คงเป็นเขามั้ง

เรารับโทรศัพท์ยังไม่ได้พูดอะไรคนในสายพูดขึ้นซะก่อน

"ไอ้สัสมาเปิดประตูให้กู"เสียงไอ้พลนิ่เอ้า แล้วมีเบอร์เราได้ไงวะ

เราไม่ได้ตอบอะไรไปแล้วไปเปิดประตูให้คนในสายเดินเข้ามา(ปากบอกเกลียดแต่ทำตามเขาทุกอย่าง!นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย อิแจน~~~~ โอ๊ยจะบ้าตาย)

"มาทำไมดึกๆดื่นๆ"

"แล้วมึงคิดว่ากุมาทำไมละ?"เขายิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเดินมาใกล้เรามากๆจนเราต้องค่อยๆถอยหลัง

ทีละก้าว ทีละก้าว... เขาเห็นเราถอยเขายิ่งเดินมาใกล้เข้าเรื่อยๆจน..

ตึก!!(ไม่ใช่เสียงอะไรมันคือเสียงแผ่นหลังของเราเองที่ชนกับผนังอย่างแรง)

ตอนนี้หน้าของเราสองคนใกล้กันมากๆ ใกล้จนได้ยินเสียงของลมหายใจคนตรงหน้าเลยละ ตอนนี้เราทำได้แค่ยืนนิ่งไม่กล้าตอบสนองอะไรเลย แต่กลับตรงกันข้ามกับคนตรงหน้าที่กำลังจะประกบริมฝีปากอย่างช่ำชอง เขาเริ่มจูบอย่างรุนแรงดุเดือน จนเราได้กลิ่นคาวเลือด ใช่แล้ว!!ปากเราแตกค่ะ555555เราไม่ได้ปากแห้งแล้วแตกนะเว้ย แต่ที่แตกก็เพราะคนตรงหน้าบดขยี้อย่างแรง ไม่เห็นใจคนที่โดนกระทำเลยแม้แต่น้อย ไอ้คนใจร้าย! แต่เขาเห็นปากเรามีเลือดออกมาเขาค่อยเปลี่ยนเป็นการจูบอย่างนุ่มนวลชวนขนลุก555555555555(แจนไม่ได้ตั้งใจจะขัดจังหวะนะ)

เขาเริ่มใช้มือบีบคลึงหน้าอกเราและเลื่อนไปทั่วๆร่างกาย แต่!แล้วก็....

\~\~\~\~\~Rrrrrrrrrrrrrrrrr\~\~\~\~\~

เสียงโทรศัพท์เราดังขึ้น(พี่เทียนนั่นแหละคราวนี้)ทำให้เราได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง เรารีบผลักเขาออกแล้วเดินไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียง

"หลับยังหะ"

"หลับแล้ว"อย่าด่าแจนเลยแจนอ่อนไหวง่าย5555555

"แล้วนั่นใช่หมาหรือป่าวครับที่ตอบ"

"พี่เทียน! นี่พี่กำลังจะจีบแจนจริงป่ะ มาด่าเดี๋ยวหักคะแนน"

"555555555 ถ้าพี่จีบไม่ติดพี่ก็จะกำจัดคู่แข่งสิ"

"ยังไง"

"ยังไงอะไร? พี่ไม่บอกหรอกนะเพราะพี่เชื่อว่ายังไงพี่ก็จีบติดอยู่แล้ว5555"

"โห่ มั่นหน้าจังเลย555"แล้วก็เราคุยกันไปเรื่อยไม่รู้ว่านามแค่ไหนแต่ต้องมาหยุดที่ประโยคนี้

"พี่ชอบแจนจริงๆนะ"

'เพล้ง!'

เราได้ยินเหมือนเสียงแก้วแตกมาจากในห้อง  เราจึงนึกขึ้นได้ว่าเราทิ้งไอ้พลไว้ในห้องนิ่ ไม่ใช่มันขโมยของเราไปหมดแล้วเหรอเนี่ย ถ้าของเราหายนะจะไปขโมยบ้านมึงเหมือนกัน(เดี๋ยวๆเขารวยแล้วจะขโมยอะไรของมึง แล้วในห้องมึงมีอะไรให้ขโมย-_-)

เราเดินเข้าไปข้างในห้องเห็นมันก้มเก็บเศษแก้วอยู่

"นี่!มาห้องคนอื่นแล้วยังมาทำลายข้าวของอีกเหรอ"

"เออ ก็มึงแม่ ง!!"

เอ้ามาด่าแม่กุได้ไงไอ้เหี้ยนี้ วอนตีนเหรออย่ามาห้าวกับไอ้แจน'จิ๊กโก๋คุมซอย'55555

เขาทำหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ พร้อมกับดูเหมือนว่าเขา..เขาจะหัวร้อน5555555555

"มึงรู้มั้ยว่าไม่เคยมีเด็กคนไหนที่กุกำลังจะ

เย มารับโทรศัพท์ผู้ชายต่อหน้ากุ"

"ก็กุไง ดีใจมั้ยที่มีคนทำแบบนี้กับมึงคือกุ แล้วกุก็เป็นคนแรกเลยนะ"

"แจน"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง แล้วดูเหมือนแววตาเขาจะพูดอะไรที่ดูซึ้งๆ แต่!ถ้าไอ้พลพูดซึ้งคงไม่ใช่มันนั้นคือตัวปลอม!!!5555555

"มึงฟังกุนะ... "เอ้าเงียบเฉย ทำไมไม่พูดต่อฉันค้างนะ อย่าบอกนะว่าจะบอกรักอิแจน อิแจนจะไม่รักผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเด็ดขาด!!

"มาเป็นเด็กกุมั้ย"สัส!!!หมดกันอารมณ์ที่กุบิ้วดราม่ามาตั้งเยอะ เห้อ~~อย่าหวังอะไรจากไอ้พลนั้นคือเรื่องจริง -_-

"ไม่"

"นะ เดี๋ยวมาหาทุกวัน"

"ไม่เว้ย!!"

"ก็ได้ๆ เอางี้เดี๋ยวยกตำแหน่งหัวหน้าชนเผ่าให้"

"ไม่เอาเว้ย!! มึงเอาไปปกครองกันเองเลยนะ"

"55555เปลี่ยนใจบอกได้นะ"ไอ้เหี้ย!มันหัวเราะ ปกติก็เหมือนที่บอกแหละว่าแค่ยิ้มก็ยากแล้ว

" กุกลับละ วันนี้ไม่มีอารมณ์ หมดกัน!"อะไรของมันไอ้คนชั่วมาเพราะ เ งี่ ย น ? (มันก็เห็นเราเป็นแค่ของเล่นแจน มึงอย่าหวั่นไหว)

Episode : [3/2]

ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ (โอ๊ย!!!คนจะหลับจะนอนใครมาเคาะประตูวะเนี่ย)

เราเดินไปเปิดประตูด้วยหน้าตาที่หงุดหงิด อารมณ์เสียมากเลยมีคนมากวนใจแต่เช้า

"โอ๊ย!!ไอ้เหี้ยพลมึงจะเคาะอะไรนักหนาหะ คนจะหลับจะนอน"ชีวิตเราเนี่ยนอกจากน้องก็พี่มันนี่แหละมาหา เราไปเปิดประตูแล้วเดินบนมาที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนต่อ55555555

"นี่!กูเป็นรุ่นพี่มึงนะ กุเกิดก่อนมึง ให้ความเคารพด้วย"

"ไม่ เพราะคนอย่างมึงมันไม่มีอะไรให้น่าเคารพ มึงทำความไว้ใจกุพังไง"เราพูดทั้งๆที่หลับตา มันนิ่งเงียบไปสักพัก

"ไปกินข้าวกัน กุหิวข้าวแล้ว"อะไรของมันนึกจะเปลี่ยนบทก็เปลี่ยนไปเฉยๆเลยวะ

"ไม่ กุจะนอน"

"กุขอซื้อคำนี้ อะไรก็ตอบแต่ว่าไม่ ไม่ ไม่ คำนี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ"

"ไม่ขาย"

"งั้นกุเหมาเลย"

"ก็บอกว่าไม่ขายไงเว้ย"

"แต่ให้ฟรีว่างั้น" หลังจากจบประโยคนี้เรารู้สึกทั้งเจ็บทั้งจุก จนเราทนไม่ไหวถีบมันตกเตียงแม่ ง  เลย

"ไอ้แจน!"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูโมโห55555555

"5555555555สมน้ำหน้า"เราแลบลิ้นใส่มัน สะใจอิแจนจริงๆบอกแล้วว่าอย่าเล่นกับจิ๊กโก๋คุมซอย555555

แต่แล้วมันกลับเล่นเราคืน ตอนนี้ร่างของเราลอยลิ่ว แล้วภาพตอนนี้คือขาเราชี้ฟ้าแต่หังเราย่อนอยู่ที่เตียง (แง`~~ทุกคนคิดภาพออกมั้ยนะ )แล้วมันยังไม่จบแค่นั้นมันยังเขย่าเราด้วยโอ๊ย!!ตายๆเวียนหัวสุดๆ

"ไอ้พล! มึงเล่นไรไอ้เหี้ย เลือดจะลงหัว ไอ้สัสปล่อย"

"ชู่ว~~~ไหนๆลองพูดเพราะๆ ร้องขอให้กุปล่อยมึงดิ"ไอ้โรคจิต มันต้องโรคจิตแล้วแน่ๆ

"ฝันไปเถอะ ปล่อยนะเว้ย ปล่อยกู(T^T)"

"ถ้าไม่พูดเดี๋ยวกุเบิร์นท่านี้ให้เลยละกัน ตอนนี้ไม่หิวแล้วข้าว"

"ไอ้สัส!ปล่อยกู กุเวียนหัว "มันค่อยๆดึงกางเกงเราลงช้าๆ

"ไอ้เหี้ยปล่อย~~ อย่าทำเลย ฮือออออ"มันยังไม่หยุดแล้วดึงต่อจนมันจะหลุดแล้ว

"ยอมๆยอมแล้ว! พี่พลขอโทษ"

"555555555มันไม่เหมาะกับหน้ามึงจริงๆเลยวะ"ไอ้สัส!พูดออกมาได้ไงวะคนออกจะสวย

"เห้ย! เป็นไร แจน! มึงเป็นไร "

"......."

"นี่มึงเวียนหัวจริงเหรอ ไปโรงบาลมั้ย ไหวป่าว"ความจริงเราไม่ได้เป็นไรหรอกนะ แค่แกล้งมันเล่นเฉยๆหัวเราะเราดีนักนะ

".........."

"เห้ยแจน มึงเป็นไรตอบกูหน่อย กุขอโทษ"ตอนนี้หน้าตามันดูจริงจังและซีเรียสมาก5555555เห็นขำหนักมากจนเราหลุดขำออกมา

"55555555555"

"ไอ้สัสนี่แกล้งกุเหรอหะ"

คราวนี้เรารีบวิ่งหนีมัน แต่ยังไปไหนได้ไม่ไกล แค่จะกระโดดลงจากเตียงก็ต้องหยุดเพราะไอ้พลมันจับขาเราไว้

"มึงจะไป อิตัวแสบ"

"อร๊าย ไอ้เหี้ยปล่อยนะเว้ย"เราเป็นคนบ้าจี้ที่ชนิดว่าแค่คนอื่นไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายแค่มาจับขาเรา เราก็จั๊กจี้แล้ว แต่นี้ต้องกลั้นไว้แบบกลั้นจริงๆ ซึ่งคนที่บ้าจี้จะรู้ว่าเรามักจะกลั้นมันไม่ได้ ซึ่งเราเองก็เป็นอย่างนั้น เราเลยเอื้อมมือไปคว้าขวดครีมมาตีที่หัวมัน

"ไอ้แจน! นี่มึงเล่นถึงหัวกุเลยนะไอ้สัส"ซึ่งมันได้ผลมันปล่อยเราแล้ว

"เป็นไรไปแค่นี้ กุยังเคยใช้ตีนถีบหัวมึงเลย"

"ไอ้สัสนั้นมันคนละตอน และตอนนั้นเราก็กำลัง เ ย ด กันอยู่ กุให้อภัยได้!"เอ้าแบบนี้ก็มี555555555หัวเราะแห้ง

"ไอ้สัสทะลึ่ง"

เรารีบวิ่งไปอาบน้ำ พอเราทำธุระส่วนตัวอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเป็นชั่วโมงนี่คือยังไม่รวมแต่งหน้าทำผมนะ55555555 แต่เรากำลังจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวกลับลืมไปว่าเรารีบวิ่งเข้ามาห้องน้ำจนลืมหยิบผ้าเช็ดตัวมาด้วย เอาแล้วทำไงดีๆ เราค่อยๆไปเปิดประตูนิดเดียวแล้วยื่นหน้าออกไปย้ำยื่นออกไปแค่หน้านะ555555555 เราเห็นไอ้พลนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ เป้าหมายของเราคือผ้าเช็ดตัวที่ จะไปเอายังไงวะคิดๆ ในระหว่างที่เราคิดก็ได้ยินเสียงของไอ้พลดังขึ้นทำให้เราสะดุ้ง

"พูดหวานๆกับกุสิจะเอาไปให้"

"..."เราไม่ตอบแต่กลับปิดประตูห้องน้ำแล้วใส่ชุดเดิมนั่นแหละแล้วเดินออกไป(รู้จักอิแจนน้อยไปตอนเด็กเรายังไม่อาบน้ำเลย แค่ใส่ชุดเดิมจะเป็นไรไป5555555) แล้วค่อยไปหยิบชุดมาเปลี่ยนที่ห้องน้ำ

"โอ้โห้! กุยอมใจมึงจริงๆ"เราทำเหมือนไม่เห็นมันแล้วเดินไปเปลี่ยนชุด คือขี้เกียจพูดกับมันจริงๆ

หลังจากนั้นเรากำลังจะเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อที่จะแต่งหน้า แต่โดนคว้าตัวลอยลิ่วแล้วล้มตัวลงเตียงโดยที่มีไอ้พลมานั่งคร่อมเราอยู่

"โอ๊ย! จะอะไรอีกมาปลุกคนอื่นเขา แล้วยังมาแกล้งอีก แล้วนี้มึงจะทำอะไร"เราพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด คือทนไม่ไหวแล้วโว้ย รำคาญมัน!

"นี่คนที่มัน เ ย ด กันเรียกว่าคนอื่นหรอ? เสียแรงเ ย ด ฉิบหายเลยวะ"

"ไอ้เหี้ย! ทะลึ่ง โรคจิต พูดอะไรรู้จักอายบ้างมั้ยหะ"

"ทำไมต้องอาย กูเห็นทุกซอกทุกมุมหมดแล้ว"โอ๊ยยยย!!กุยอม

ตอนนี้เราสองคนจ้องตากันนานมาก ทุกอย่างดูนิ่งไปหมด

"เลิกทำหน้าอย่างนี้สักที ไหนลองยิ้มซิ"

"ไม่"

"ยิ้ม!"

"ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอวะ"

หลังจาจบประโยคนี้ฉันต้องหัวเราะดังลั่นเพราะไอ้พลมันจั๊กจี้เอวเรา

"55555555555"

"จะยิ้มมั้ย ถ้าไม่ยิ้มกุก็จะจั๊กจี้มึงอย่างนี้แหละ"

"55555ยิ้ม ยิ้มแล้ว 55555 เลิกจั๊กจี้5555ก่อน"

'เห้อ'เกือบหายใจไม่ทันซะแล้ว ทำเอาเราหอบเลย

เรายิ้มให้มันเล็กน้อย

"ยิ้มดีๆ ให้เห็นฟัน"โอ๊ยอะไรนักหนาสั่งอย่างกับเราเปิดร้านอาหารตามสั่ง

'เรายิ้มให้เห็นฟัน'

"ดีมาก ป่ะไปกินข้าวกัน"เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนฉันยังไม่ได้แต่งหน้าเลย

"อย่าพึ่งดิ"

"กุหิวแล้ว มาหามึงแต่เช้านี่มันจะเที่ยงละยังไม่ได้กินข้าวเลย ขืนรอมึงอีกกุคงได้กินข้าวเช้าเป็นข้าวเย็นกันพอดี"ไอ้นี่ก็เวอร์ไปใครมันจะไปแต่งตัวช้าทั้งวันเนอะๆ555555555

"กินไรดี"

ในระหว่างทางที่เงียบสนิทไอ้พลก็พูดขึ้น

"ไม่รู้ อะไรก็ได้"

หลังจากนั้นระหว่างทางก็กลับมาเงียบอีกครั้ง จนรถมาจอดอยู่ที่ลานจอดรถของห้างแห่งหนึ่ง

"เห้ย! มาถึงถึงห้างเลยเหรอ"

"ทำไม มึงบอกอะไรก็ได้นิ่ /มึงช่วยดูชุดดูด้วยค่ะ"สภาพวันนี้เรียกว่าอย่างกับป้า เห้อ~~ เราใส่เสื้อยืดธรรมดาๆ กับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่ขาดๆ พร้อมกับรองเท้าแตะคู่ใจตั้งแต่ตอนอยู่ต่างจังหวัด

"เถอะน่า! ไม่เป็นไรหรอกแต่งยังไงก็เหมือนเดิม สงสารเงินซื้อเครื่องสำอางค์บ้าง เก็บเอาไว้ใช้อย่างอื่น"นั่นปากเหรอ!!

เราเดินเข้าไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่น หลังจากนั้นอิแจนก็กินของฟรีจนหมดเกลี้ยง555555 อิ่มจนลืมว่าตังเองแต่งตัวมายังไง

ในระหว่างทางที่เรากำลังจะเดินกลับ แต่ต้องหยุดชะงักเพราะมีชะนีปริศนามาเกาะแขนคนเลวอย่างไอ้พล (เบะปากใส่ค่ะ ไม่แคร์! ไม่เลยจริงๆ55555)

"พล! มากับใครเหรอคะ"

"แฟน"เดี๋ยวก่อน! ถ้าแฟนเนี่ยจะหมายถึงฉันละก็ บอกเลยว่าแจนโสดค่ะ จีบได้5555555555

"อ้าวเหรอ! เมื่อคืนยัง....? /นี่มิวอย่ามายุให้กุบ้านแตก"

"หึ! เกาะให้ดีละ เพราะอะไรที่ได้มาง่ายๆ พลเขามักเบื่อเร็วนะ"

โอ๊ย!กุจะไม่ทนแล้ว กล้าด่าอิแจนก็โดนอิแจนสั่งสอนบ้างละกัน

Episode : [3/3]

"อย่ามาปากหมาแถวนี้นะ มึงมันหลวมเองเขาก็ทิ้งสิ"

"นี่! อิเด็กเมื่อวานซืน หล้าดียังไงมาด่ากุ"

"กุกล้าแม้แต่จะตบมึงด้วย ถ้าใจเจอกันที่ลานจอดรถ" ที่เรานัดมันก็เพราะ เรายังอยู่ในห้าง และคนก็เริ่มมองกันมากขึ้น

แค่พูดยังไม่ทันไร ไอ้พลก็ดึงแขนลากเราออกมาจากตรงนั้น แต่คำพูดของอิมิวนั่นมันยังดังอยู่ในหัวเราไม่หยุด'อ้าวเหรอ! เมื่อคืนยัง....?' แล้วถ้าอิมิวมันโกหก ทำไมมันจะโกหกได้ถูกช่วงเวลาจริงๆ เพราะเมื่อคืนเราไม่ได้นอนด้วยกัน แล้วไหนจะคำพูดซุ่ยๆของมันอีกที่มาด่าเราว่าง่าย

"อย่าไปถือสามันเลย รีบกลับกันเถอะ"

"เมื่อคืนมึงไปไหนมา"

"กุ......."

"กุอะไร? พูดดิวะ"

"มึงจะเซ้าซี้อะไรนักหนา" เออกุจะเซ้าซี้มันอะไรนักหนา เราเป็นอะไรกันนน~

"นี่มึงโกรธกูเหรอ"

"ไม่"

"ไม่เหลือ"

"กุโกรธมันต่างหาก มันมาด่ากุว่ากุง่ายเหมือนที่มึงเคยด่ากูไง"

"เออ กูขอโทษ....ด้วยเรื่องวันนี้"ก็นึกว่าจะขอโทษที่ด่าเราซะอีก -_-

เราเดินมาถึงลานจอดรถแล้วเห็นมันพอดี เราเลยวิางไปเปิดก่อนเลย55555555

' เพี๊ยะ!'

เราตบอินั่นก่อนแล้วนั่งคร่อมตบรัวๆ แต่เราก็โดนมันตบคืนอยู่นะเพราะนางเองก็สู้ไม่ถอยเหมือนกัน เราคบกันไม่มีใครมาห้ามเลยไอ้พลก็โดนเพื่อนมันกันไว้(ลืมบอกว่าคราวนี้มันมากับเพื่อน) ตอนนี้เราโดนมันคร่อมแล้ว โอ๊ย!ไม่น่าห้าวเล๊ยอิแจน แต่ก็มีอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วย นั่นก็คือไอ้พลมันวิ่งมาห้าม

"พอแล้ว หยุดมิว ถ้าไม่หยุดก็อย่าหาว่ากูเป็นพวกหน้าตัวเมีย"

หลังจากนั้นเราต่างพากันลุกขึ้น

"หึ! ฝากไว้ก่อนเถอะมึง"

"กูไม่ใช่ธนาคาร ไม่รับฝากเว้ย"มุขตั้งแต่ป.4 555555555555

ไอ้พลจับเรายัดเข้ารถมันแล้วขับรถไปอย่างรวดเร็ว

'ไลน์!'  'ไลน์'

เสียงไลน์เราดังขึ้นรัวๆทำให้เราอดใจที่จะดูไม่ได้ว่าใครส่งอะไรมา

? : ส่งรูปรถไอ้พลที่จอดอยู่ลหน้าผับแห่งหนึ่ง

? : เมื่อคืนกุเห็นเขามารับผู้หญิงไปไหนนะ?

เราเปิดไลน์อ่านข้อความ ทำเอาเราโมโหขึ้นมาอีกรอบ

"แล้วสรุปคือเมื่อไปไหนมา"

คนที่นั่งข้างๆเราหันมามองเราแป๊บนึงก็หันกลับไปมองถนนต่อ แล้วยังมาทำหน้าครุ่นคิดอีก!แต่ยังไม่พูดอะไร

"กุ...ไปรับนิ้งมา" 'นิ้ง'ชื่อนี้มันใช่คนเดียวกันที่พวกพี่ๆเขาพูดกันเมื่อวันเกิดพรีมหรือป่าวนะ

"แต่มึงฟังกุก่อนนะอย่าคิดมาก ทีแรกที่กุออกมาจากห้องมึง กูก็ว่าจะกลับบ้านละแต่นิ้งมันโทรมา มันเมาแล้วเพื่อนก็ทิ้งมันไปกับแฟน"หึ! แผนอ่อยนะซิ

"แต่.../ แต่กุก็ไป ไปแล้วก็นอน มึงนี่มัน"เราหมดคำจะด่ามันแล้วจริงๆ

แต่เราก็งงตัวเองมากกูเป็นอะไรกับมันทำไมออกตัวแรงขนาดนี้!

ในระหว่างที่เราคุยกัน รถก็ได้ติดไฟเเดง เราไม่อยากอยู่บนรถต่อแล้ว เรารู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมาเลยวะ ถ้าอยู่ต่อต้องร้องออกมาให้มันเห็นแน่ๆ เราเลยเดินลงจากรถ และรีบวิ่งตามทางฟุตบาท ค่อยโบกแท็กซี่กลับห้อง

เมื่อขาก้าวมาถึงห้อง ร่างของเราถึงกับทรุดลงกับพื้นไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะยืนต่อ น้ำตาเองก็ไหลไม่หยุด

'ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงรู้สึกเจ็บไม่ต่างจากวันแรกเลย ทำไมความรู้สึกนี้กลับมาอีก ทำไมเราต้องร้องไห้กับคนๆนี้อีก ทำไมกันฮืออออออ'

Rrrrrr~~~

ใครโทรมาอีกฮือ ไม่อยากคุยกับใครแล้ว

Rrrrrrrrr~~~~เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรื่อยทำให้เราต้องกดรับ เพราะขี้เกียจฟังมันร้องแล้ว

"เห้ย! ไอ้แจน ไม่มาเรียนเหรอวะ"

ลืมไปเลยว่าวันนี้มีเรียนรอบบ่าย

"อาจารย์เข้ายัง"

"ยังๆ แล้วเสียงมึงเป็นอะไร มึงร้องไห้เหรอวะ"

"เดี๋ยวกูรีบไป 10นาทีถึง /มึงอยู่ไหนเดี๋ยวกุไปรับ ถ้ามึงจะนั่งแท็กซี่มาคงไม่10นาทีวะ"

"อือ ห้องนะ"

ติ้ด!

เรารีบแต่งตัว ทารองพื้น คอนซีลเลอร์กลบไว้ ไม่รู้ว่าไอ้พีชจะถามเรื่องที่เราร้องไห้มั้ย แต่กันไว้ก่อน5555555

"เห้ย! ปะเร็วๆ"

"เออ"

- การมาเรียนที่กรุงเทพฯก็ไม่ได้แย่ไปซะทุกอย่าง อย่างน้อยก็ยังมีไอ้พีชที่ไว้ใจ และรักเรา

Episode : [3/4]

"พีช"  ในนะหว่างที่เรากำลังจะเดินออกจากอาคารเรียน เราก็นึกถึงเรื่องไอ้พลขึ้นมา ตั้งแต่ครั้งแรกที่มันด่าเรา55555555

"อือ"

"มึงว่าทำไมผู้ชายพูดแรงนี่เพราะอะไรวะ"

"เพราะรักมั้ง 55555555กุก็คิดว่าแบบนี้ตลอดนะ"

"เหรอกุว่าไม่มั้ง.. กูถามไรอีกนิดนึง"

"เออๆ อะไรของมึงวะ"

"ไอ้พล! เอ๊ย! พี่พลเนี่ยเขาเคยด่าผู้หญิงมั้ย"เห้อเกือบโป๊ะแตกเพราะความเคยชินมั้ยละอิแจน

"ไม่นะ ส่วนมากผู้หญิงที่มันด่าคือชอบมาระรานพิมหรือไม่ก็ไม่ใครเกียรติพิม...แล้วมึงจะถามทำไม"

"กูก็ถามไปงั้นๆแหละ ไม่รู้จะคุยไรแล้ว555555"

\~\~\~\~\~Rrrrrrrrrrrrrrrr`\~\~`

หลังจบบทสนทนากับอิพีชสักพัก พี่เทียนก็โทรมาพอดี คนสวยก็งี้หายใจเข้าออกมีแต่ผู้ชายมาหา ไม่ก็คิดถึงแล้วโทรมา55555555555 (ไอ้คิดถึงนี่คือมโนเองไปตลอด55555555)

"กลับยังคะ อยู่ไหน"คะก็มาแงงง แจนอ่อนไหวเหลือเกิน

"กำลังจะกลับแล้วค่ะ อยู่ใต้ตึกอาคาร,xx"

"เดี๋ยวรอพี่อยู่นั่นแหละ เดี๋ยวไปรับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเกรงใจ"

"รออยู่นั่นแหละ อย่าไปไหน" เห้อออมีใครฟังอิแจนบ้างมั้ย

"เย็นนี้เดี๋ยวไปผับด้วยนะ เดี๋ยวแวะไปหา"

"เออๆ"

หลังจากจบประโยคเราทั้งสองก็แยกย้ายกันที่นั่นเลย

"รอนานมั้ย"

"ไม่เท่าไหร่"แงงแจนไม่ค่อยถนัดพูดเพราะซะเท่าไหร่หนะ5555555

"ไปกินข้าวกันมั้ย"

"กินไรดีละ"

"แล้วแจนอยากกินอะไร"

"เอ่อ...เอาอะไรก็ได้"

หวังว่าคงไม่เจอแจ็คพ็อตเหมือนคนก่อนนะ555555

และแล้วรถก็มาหยุดอยู่ที่ห้าง หว่าอิแจนได้แดกแต่ข้าวห้าง ช่วงนี้ดีหน่อยไม่ค่อยได้ใช้เงิน555555555  พี่เทียนแกเป็นคนที่น่ารักมาก สุภาพซะเหลือเกิน แกเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เราด้วยแหละ เขิลไม่เคยมีโมเมนต์นี้เกิดขึ้นกับอิแจนเลยสักครั้ง เขาเป็นคนแรกเลยก็ว่าได้ อิแจนซาบซึ้งซะเหลือเกิน (มัวแต่ซาบซึ้งเมื่อไหร่ได้ไปกินข้าว -_-)

เราสองคนเดินมาเรื่อยๆ จนถึงร้านอาหารญี่ปุ่นแล้วพี่เทียนก็จูงมือเราเข้าไปในร้าน (ดีนะจูงมือไม่ได้จูงจมูก55555555) [เฮ้ย! คำอีสานป่าววะ(จูง) ไรท์เริ่มไม่มั่นใจแล้ว55555555  อาการเลิ่กลั่กๆกลับมาอีกครั้ง5555555]

เขิลจังได้อยู่กับผู้ชายที่อบอุ่น หลังจากกินข้าวเสร็จเราสองคนก็เดินไปดูของเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ร้านชุดนักศึกษา

"ป่ะ แวะเข้าไปข้างในกัน"

เราก็เออ ออ เข้าไปด้วย(ก็เขาชวนอยู่นิ่หว่าา)

"ขอแบบพอดีไซต์ทั้งเสื้อกับกระโปรงหน่อยครับ"พี่เทียนพูดกับพนักงานแล้วก็หันมามองหน้าเรา

สรุปคือที่เข้ามาเพราะมาซื้อเสื้อให้เรา? ลงทุนเกิ๊น

"จะซื้อให้อ๋อ  หนูไม่เอานะชุดนี้ยังใหม่ๆอยู่เลย"

"กระโปรงก็สั้น เสื้อก็รัด ซื้อใหม่นะแหละดีแล้ว พี่ไม่อยากให้ใครมองเรา"

"ทำไมถึงไม่อยากให้มองละ"

"ก็พี่หวงเราไง เก็บไว้ให้พี่ดูคนเดียวพอ"พี่เทียนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเอาซะเลย

อย่ามาทำให้หวั่นไหวนะ เดี๋ยวยังไม่ได้เล่นตัวเลย จะจีบติดซะแล้ว55555555555

แต่เดี๋ยวก่อน! เราไม่ได้แต่งตัวโป๊นะโว้ย แค่รัดๆเฉยๆ555555 แต่ยังไงไอ้ที่บอกว่าเก็บไว้ให้ดูคนเดียวนี้ยังไง๊ยังไงมันก็คงไม่ทันแล้วมั้งคะพี่เทียน5555555555 แจนขอโทษ

หลังจากซื้อของอะไรต่างนานาเสร็จพี่เทียนก็มาส่งเราที่หอก็กลับไม่ได้ขึ้นห้องนะ

ตอนนี้เรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่เดี๋ยวดึกๆก็จะไปร้องเพลงละ แต่แล้วก็มีคนมาอีก เห้ออคนสวยเพลียจิต55555

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก ก๊อก!

"ใครวะเคาะอยู่ได้!จะไปให้เปิดแล้วโว้ย เลิกเคาะซะทีหนวกหู"

เราเดินไปเปิดประตูให้คนข้างนอกห้องเข้ามา ซึ่งคนๆนั้นก็คือ.....ไอ้พลนั่นแหละ -_- 555555

"มาเหี้ยไรบ่อยนักหนา"

"มาหาเมีย ทำไม? ใครมีปัญหา"

"ใครเมียมึงวะ เมียลับๆนะเหรอ"

ประโยคท้ายเราพูดเบาๆนะ

"รออีกหน่อยนะแจน"

"อะไรอีก! ทำไมมึงไม่ไปหาเมียมึงละ"

"เมียกูก็อยู่นี้จะให้กูไปไหนอีก"

"ไปไหนก็ไปจะไปหาอิมิว หรืออินิ้งไหนก็เชิญเลย"

ฟุบ!

"หึง?"

"เห้ย! ปล่อย"ก็เมื่อกี้นี้นะสิ ไอ้พลมันดึงเราไปนั่งที่ตักมัน คือเมื่อก่อนหน้านี้เรายืนพิงผนังห้องอยู่ ไอ้พลนั่งอยู่เก้าอี้ของโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วมันก็เลยดึงเราไปนั่งที่ตักมันหน้าเราใกล้กันมากตอนนี้

"มึงฟังกูนะ! กูไปรับนิ้งจริง แต่กูไม่ได้ไปคนเดียว กูไปกับไอ้เดย์ ชัดยังทีนี้"มันพูดทั้งที่ไม่ยอมขยับหน้าไปไหนแล้วเราจะขยับหนีมันก็จับท้ายทอยเราไว้ แล้วค่อยๆจูบอย่างนุ่มนวล มันเป็นจูบแรกเลยก็ว่าได้ที่เราเริ่มต้นจูบได้อย่างนุ่มนวล55555555555

เราจูบกันอยู่นานแล้วมันก็อุ้มเรามาที่เตียง ไอ้พลค่อยไล่จูบไปทั่วตัวเราลงมาเรื่อยๆจนถึง...  แล้วจากนั้นก็........"อืออ ซี๊ดดด"  เราทั้งสองบรรเลงเพลงรักกันได้ไม่นาน เราก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจะไปอาบน้ำ55555555555

"ไอ้แจน มึงมันแสบมาก"

"5555555สมน้ำหน้า"เราแลบลิ้นใส่มัน(ที่ทำแบบนี้เพราะหมั่นไส้มันมากทำตัวเป็นเจ้าพ่อเพลย์บอยอยู่นั่นแหละ )ก่อนที่จะรีบไปห้องน้ำแต่ยังไม่ถึงห้องน้ำไอ้พลมันก็วิ่งมาจับเราซะก่อน

"ทำกูค้างแล้วมึงจะไปไหน"

"ปล่อยกู"ตอนนี้แจนโดนลากมาที่เตียงแล้วภาพตอนนี้คือ เรานั่งตักมันอยู่ ส่วนมันก็กอดเราจากข้างหลัง

"ไม่ปล่อยทำไม กุยังไม่เคลียร์เรื่องไอ้หน้าอ่อนนั่นเลย"

"ใคร? หน้าอ่อนไหนอีก"

"มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ ที่กูเงียบเพราะอยากรู้ว่ามันจะจีบมึงจริงๆมั้ย"

"แล้วมึงเป็นบ้าอะไร เงียบต่อไปดิวะ"

"วันนี้มึงไปห้างกับมันทำไม"

"กูจะไปกับใครที่ไหนมันก็เรื่องของกู! "แต่เอ๊ะ!มันรู้ได้ไงว่าเราไปห้างกับพี่เทียน?

"มึงรู้ได้ไงว่ากูไปห้างกับใครมา"

"แจน! มึงอย่าลืมว่ากูเรียนช่าง พวกกูมีสาย และบังเอิญว่าสายกูมันเจอมึงพอดี มันก็รายงานมาว่ามึงไปกับไอ้นั่นไง"

เราดิ้นไม่ยอมหยุด ตอนนี้อยากออกจากพันธนาการของมันมาก

ตุบ!

นั่นไมันไม่ใช่เสียงอะไร แต่มันคือเสียงของเราสองคนตอนนี้ได้นอนกองอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว55555555555

"โอ๊ยไอ้แจน! มึงจะดิ้นอะไรนักหนาวะ"

"มึงก็ปล่อยกูไปสิ"

"กูไม่ปล่อยมึงไปง่ายๆหรอกนะแจน! มึงเองก็อยากชนะกุนิ่ จะล้มเลิกแล้วเหรอ"ยังจำได้มั้ยที่มันด่าเราว่าง่ายนั่นแหละคือเหตุผลเราคุยเยอะ และเหมือนจะเล่นกับพี่เทียนด้วย เพื่อจะดูว่าที่มันด่าเราเนี่ย มันพูดเพราะอะไร หรือมันอาจจเป็นอย่างที่ไอ้พีชพูดไว้ก็ได้

"ทำไม หรือว่ามึงหึง? และเขาชื่อเทียนไม่ได้ชื่อไอ้หน้าอ่อนเรียกให้มันดีๆด้วย"

"มึงไม่มีวันชนะกูได้หรอกนะ ที่กู /มึงช่วยปล่อยกูด้วย กูจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว"

"มันจะอะไรกันนักกันหนาวะแจน รังเกลียดกูมากนักเหรอไง"

"เออ! กุทั้งรังเกลียดมึงและเกียจมึงมาก รู้แล้วก็ไปสิ ไสหัวไปไกลๆ"

"มึงจำไว้เลยนะว่ากูไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร /กูก็ไม่ใช่ของๆมึงด้วยจำไว้ไอ้สัส"หลังจากที่เราตอบโต้กันอย่างดุเดือด และแล้วไอ้พลก็ได้เดินออกจากห้องไปอย่างไม่หันหลังกลับมา....

Episode: 4

หลังจากที่ไอ้พลเดินออกไป เราก็ไปอาบน้ำเดี๋ยวไอ้พีชก็จะมารับไปผับแล้ว แต่จะว่าไปทำไมเราถึงรู้สึกหวิวๆเหมือนขาดอะไรยังไงก็ไม่รู้ แต่ช่างเถอะมันไปก็ดีแล้วไม่อยากเห็นหน้ามันแล้วเหมือนกัน อยู่กับมันไม่มีเรื่องไรดีๆให้จำหรอก

"แจน ไอ้แจน เฮ้ย..."

"เร็วๆไอ้แจน เสร็จยังวะ"

"อือ แป๊บๆ"

"เป็นเหี้ยไร วันนี้กูเห็นมึงนั่งเหม่อตั้งแต่ตอนบ่ายละ นี่ยังไม่หายอีกเหรอ"

"อะไรใครเหม่อ ไม่มี๊ เร็วๆเดี๋ยวไปสายพี่ที่วงเขาจะรอนาน"เสียงสูงทำไมมมเเจน555555

~ ณ ผับ~

เราก็ขึ้นร้องเพลง แล้วหมดเวลาของเราก็ลงมาหาไอ้พีชมัน

ที่โต๊ะก็มีพี่เดย์ พี่ต่อ พี่เก่ง ไอ้พล ไอ้พีช และพิม ครบตี้555555555

"ไม่รู้มาก่อนเลยว่าเรามาร้องเพลงที่นี่ด้วย"นี่ยังไม่ทันได้นั่งโต๊ะพี่ต่อก็แซวน้องอีกแล้ว5555555

"รู้แล้วพี่จะมาหาเหรอ55555"

"ถ้าพี่รู้แล้วพี่ก็จะมาหาเราไง5555"

"โอเค พี่รู้แล้วก็มาหาบ่อยๆได้นะ55555"ทำไมต้องหัวเราะด้วยไม่เข้าใจจจ~~

"แต่ทางที่ดีมาอยู่กับพี่ไม่ต้องมาลำบากก็ได้ อดหลับอดนอนเปล่าๆ"

"ยัง...ยัง ยังไม่หยุดอีกไอ้สัสต่อ มึงนี่มันจริงๆ"

"5555555ไอ้พีชมึงนี่มันหวงกุจัง"

"ก็กูมีเพื่อนคนเดียวนิ่ ไม่หวงมึงแล้วกูจะไปหวงหมาที่ไหนวะ"จะซึ้งหน่อยก็ไม่ได้เฮ้ออออ~~~

"กูมันทำไมห่ะไอ้พีช"

"มึงมันชั่วไง นี่เลิกเตาะซะทีทั้งน้องทั้งเพื่อนกู"

"ถึงกับพูดไม่ออกวะ5555555555"

ทุกคนพากันหัวเราะสนุกสนาน

ส่วนเราก็ทำเหมือนไอ้พลไม่มีตัวตน เป็นเพียงอากาศหรือฝุ่นละอองก็แค่นั่น และมันเองก็ทำกับเราไม่ต่างกัน และมันยังมีชะนีตัวไหนมาเกาะแข้งเกาะขาเฉยย

เราก็นั่งดื่มกับพวกเขาไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยเมาเท่าไหร่หรอกนะ เพราะอยากไปดื่มต่อที่ห้องคนเดียวมากกว่า

"พี่แจน ไปเข้าห้องน้ำกันมั้ย"พิมดูเหมือนจะเมาแล้วแหละถ้าให้ไปคนเดียว เดี๋ยวโดนพวกโรคจิตฉุดกันพอดี เราเลยไปเป็นเพื่อนน้อง

แต่เราไม่ได้เข้าหรอกนะ พอดีเป็นพวกที่ไม่ค่อยเข้าห้องน้ำสาธารณะซะเท่าไหร่นะ5555  เราเลยเดินไปรออยู่ตรงที่เขาให้สูบบุหรี่ ไม่ได้ไปนั่งดมควันนะเว้ยกูก็ไปดูดเหมือนกัน55555 เราก็นั่งดูดบุหรี่ไปสักพักแล้วรู้สึกเหมือนมีคนมองเราอยู่ทีนี้เริ่มหลอนละ หรือว่าอาจจะเป็น.........คิดว่าเป็นอะไรกัน5555555แต่แจนกลัวเป็นพวกโรคจิต เราเลยจะลุกขึ้นไปดูพิมด้วย

"แจน"ใครมาเรียกชื่อกูวะเนี่ย เอ๊ะ! อาจจะไม่ใช่เราก็ได้เพราะมีคนชื่อแจนตั้งเยอะแยะในโลกนี้

เราเลยเลือกที่จะเดินต่อ แต่แล้วก็ต้องหยุดเพราะมีคนมาจับข้อมือเราไว้

"พี่เทียน!"

"เออ พี่เอง นี่มาคนเดียวเหรอ"

"เปล่าๆมากับเพื่อนนะ แล้วเมื่อกี้นี่พี่รู้มั้ยว่าพี่ทำให้หนูกลัวนะ"

"อ้าว! กลัวเป็นด้วยเหรอ"

"นั่นปาก"เราชี้ไปที่หน้าเขาด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด

พี่เทียนหยิบบุหรี่ในมือเรา ไปดูด แต่นั่นเราดูดไปแล้วครึ่งตัวละนะ (ลืมบอกว่าตอนเดินมายังไม่ได้ทิ้งบุหรี่นะ เพราะยังไม่ได้กลับโต๊ะแต่จะไปหาพิมไง)  พี่เทียนเขาทำเหมือนมันเป็นบุหรี่ของเขา แล้วยังทำเเป็นชิลล์สบายใจ แบบไม่แคร์เลยว่ามึงเอาของกูไปพี่เทียนนนน เฮ้อออออทำไมชีวิตอิแจนต้องมาเจอแต่คนที่พูดไม่รู้เรื่องด้วยวะเนี่ย

"นี่ ถ้าเรากลัวเป็นจะต้องไม่มานั่งในที่แบบนี้ รู้มั้ยหะ"

"ทำไม ที่แบบนี้มันทำไม"นี่วันนี้มันวันอะไรทำไมอิแจนจะทำอะไรก็ไม้เคยมีความสุขเลย

"แจน! มันอันตรายอย่ามานั่งคนเดียวอีกรู้มั้ย"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แลดูแล้วเป็นห่วงเป็นใยมาก แต่เอ๊ะ! เป็นห่วงเป็นใยแล้วมึงเป็นอะไรกับเขา(แจนหยอกเล่นน๊าพี่เทียน55555)

“สั่งเหมือนพ่อเลยนะ”

“อยากเป็นพ่อของลูกซะมากกว่า”โอ๊ยยยยเจอลูกหยอดทำเอาอิแจนเลิกหงุดหงิดเลยละ ฉันเขินน~~

“แจนขอตัวนะคะ”ซิ่งหนีดีกว่าไม่ยืนยิ้มให้คุณพีาดูหรอกนะคะ เสียฟอร์มว่าซั่น55555

“เดี๋ยว! อย่าเมาละไอ้เด็กน้อย”

“ใครน้อย ไม่น้อยนะคะ555555”เราแลบลิ้นใส่พี่เทียนแล้วรีบวิ่งหนีเขา แต่มัววิ่งไม่ดูทางเลยว่ามันมีอะไรกีดขวางหรือเปล่า เพราะทางมันก็แคบด้วยแหละ

ตุบ!

“โอ๊ย! เดินไงวะ ไม่มีตาหรือไง”เราหันไปดูถึงกับอึ้ง เมื่อคนที่อยู่ข้างหน้าเราเป็นชะนีนมโตที่นั่งเกาะแข้งเกาะขาไอ้พล อยู่ตอนนี้กำลังจะมีอะไรกัน นัวเนียกันซะเมามันส์กับไอ้้พลอยู่และเราก็เดินไปชนเขา ไม่สิ! ต้องเรียกว่าวิ่ง แต่ทำไมเราถึงกลับรู้สึกจะร้องไห้อย่างไงไม่รู้ทั้งๆที่เราเพิ่งจะยิ้มได้แท้ๆ

“อ้าว! เจ๊พูดแบบนี้ได้ไง แล้วใครใช้ให้มาสวิงกิ้งกันที่นี่ละคะ ไม่เข้าม่านรูดละ”เรารีบพูดแล้วรีบเดินหนีไปเลย

Episode : [4/2]

“โอ๊ย! เดินไงวะ ไม่มีตาหรือไง”เราหันไปดูถึงกับอึ้ง เมื่อคนที่อยู่ข้างหน้าเราเป็นชะนีนมโตที่นั่งเกาะแข้งเกาะขาไอ้พล อยู่ตอนนี้กำลังจะมีอะไรกัน นัวเนียกันซะเมามันส์กับไอ้้พลอยู่และเราก็เดินไปชนเขา ไม่สิ! ต้องเรียกว่าวิ่ง แต่ทำไมเราถึงกลับรู้สึกจะร้องไห้อย่างไงไม่รู้ทั้งๆที่เราเพิ่งจะยิ้มได้แท้ๆ

“อ้าว! เจ๊พูดแบบนี้ได้ไง แล้วใครใช้ให้มาสวิงกิ้งกันที่นี่ละคะ ไม่เข้าม่านรูดละ”เรารีบพูดแล้วรีบเดินหนีไปเลย

เรารีบเดินไปที่ห้องน้ำเจอพิมยืนมองหาเราอยู่พอดี

"พิมรอนานมั้ย"

"ไม่ค่ะ พี่ไปไหนมา"

"พี่ไปสูบบุหรี่หนะ ป่ะกลับโต๊ะกัน"

พิมพยักหน้า แล้วน้องก็เดินนำหน้าออกไป

พอถึงโต๊ะเราก็ดื่มเรื่อยๆ ตั้งแต่กลับโต๊ะก็ยังไม่เจอไอ้พลเลย สงสัยไปม่านรูดละมั้ง

"พี่พลไปไหน"เสียงใสของพิมเอ่ยขึ้นถามหาพี่ชายอันเป็นที่รักของเธอ

"มันไปกับ.../มันไปเข้าห้องน้ำ"เสียงเรียบของพี่เดย์พูดแทรกของพี่ต่อ ทำเอาเขาพูดไม่จบประโยคเลย

"อ๋อ..พิมอยากกลับแล้ว"

"งั้นก็กลับกัน"เสียงของพี่เดย์ดังขึ้นอีกครั้ง

"ไม่! พิมจะรอพี่พลด้วย"

"มึงอย่าดื้อพิม มันมีขาเดี๋ยวมันก็กลับเองแหละ กลัวมันหาบ้านไม่เจอเหรอไง"

"พี่เดย์! พิมแค่เป็นห่วงพี่ชายตัวเองนะ ไปเข้าห้องน้ำอะไรนานขนาดนี้"

พี่เดย์มองพิมด้วยสีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง"มึงไม่เด็กแล้วนะพิม มึงควรรู้แล้วว่ากูหมายความว่ายังไง"

"อะไรของพี่ หมายความว่ายังไงก็พูดมาตรงๆสิ"

พี่เดย์ไม่ตอบแต่กลับดึงข้อมือพิมกลับบ้าน

แล้วสภาพทุกคนตอนนี้เมามากอย่างกับหมา แต่มีเพียงพี่เดย์ พี่เก่ง เเละเรา ที่ยังดูเหมือนไม่เมา เนี่ยแหละ ส่วนไอ้พีชนี้ไม่ต้องพูดถึงเมาระดับหลับคาโต๊ะ5555555555 แล้วกูจะกลับกับใคร

"พีช พีช ไอ้พีชชชช"เราทั้งปลุกทั้งเขย่ามัน

"อือ เขาไปไหนกันหมด"พอตื่นขึ้นก็งงว่าเขาไปไหน มึงนี่....ไม่รู้ว่าจะด่ามันยังไงแล้ว

"กลับไหวมั้ยเนี่ยมึง"

"เดี๋ยวพี่ไปส่งทุกคนเอง เราก็ด้วย" พี่เก่งแลดูมีความห่วงใยทุกคนดีจริงๆ  แต่มันติดที่ถนนหนทางนะสิ มันคนละทิศละทางกันเลยกับบ้านไอ้พีช

"แจนเกรงใจพี่  เดี๋ยวแจนกลับเอง"

"ได้ไง!แล้วมีรถเหรอ นี่มันดึกแล้วนะแท็กซี่ก็น่ากลัว"

"ไม่ต้องห่วง หนูกลับบ่อยค่ะ"ความจริงคือเรากลับแท็กซี่บ่อยเพราะบางครั้งก็มาร้องเพลงคนเดียวไม่มีเพื่อนมาด้วยไง ไอ้พีชมันก็แล้วแต่อารมณ์มันเหมือนกัน55555555 แต่! แต่!..มันไม่ดึกขนาดนี้ค่ะ ร้องเสร็จ 4-5 ทุ่มนี่ก็ว่าดึกน่ากลัวละ แต่วันนี้มันตี 1 แล้ว

คงจะไม่เหลือรถให้กลับซะมากกว่า

"นั่นไงไอ้พลมาพอดี ไอ้สัส!กว่าจะมาน้ำหมดตัวแล้วมั้ง "เราหันหลังกลับไปเห็นไอ้พลเดินมากับชะนีตัวเดิมที่ชนนั่นแหละ

"มีอะไรกับกูวะ"

"มึงไปส่งไอ้แจนหน่อยดิ หรือแจนจะนอนที่บ้านไอ้พลก็ได้นะ" (บ้านไอ้พล=บ้านพีช พิมกลัวทุกคนลืมหนะไม่มีอะไรมากหรอก55555)

"ไม่เอาสักอย่างได้มั้ย55555"

"ลี่กับพลก็ไม่ว่างไปส่งใครนะเก่ง พอดีเราจะไปกันต่อ ใช่มั้ยคะพล"พูดแล้วนางก็หันนางมาเบะปากมองบนใส่ฉันนั้นมันหมายความอะไรรรร\~\~อิดอกลี่ มึง\~\~อย่าให้กูเจอคราวหน้านะ เดี๋ยวแม่จะตบให้คว่ำ555555

"...."เงียบไม่มีสัญญาณจากเลขหมายที่ท่านเรียก555555 ไอ้พลมันก็มองหน้าเรานิ่งๆไม่ได้พูดหรือทำอะไร

สรุปคือมึงก็จะไปกับมันใช่มั้ยไอ้เหี้ย เดี๋ยวแจน!มึงไล่เขาเอง มึงไล่เขาไปเอง! แล้วมึงจะเรียกร้องอะไร ได้แต่บอกตัวเองอยู่ซ้ำๆก่อนจะรีบเดินหนีไปที่หน้าร้าน ทำไม!ทำไมกัน! ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้มึงจะรักเขาไม่ได้นะเว้ย! ท่องไว้สิมึงอย่าลืมแจน!

เรายืนคิดเรื่องนี้อยู่นานจนรู้สึกอีกครั้งว่ามีรถบีบแตรดังอยู่ใกล้กับบริเวณที่เรายืนอยู่ พอเราหันไปเห็นผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาใกล้ๆเรา คนนั้นก็คือ!! 'พี่เทียน'555555(พวกเธอคืดว่าจะเป็นใคร หรือคิดว่าจะเป็นพวกโรคจิต)

"รอใคร"

"ไม่ได้รอใคร ไม่มีใครให้รอด้วย"พร่ำอะไรของแจนนน

"กลับไง ให้พี่ไปส่งมั้ย" ว้าว!ในที่สุดโชคชะตาฟ้าก็เป็นใจได้ส่งคนหล่อมารับแจนแล้ว5555555

"ไม่ปฏิเสธค่ะ555555"

"คิดหน่อยก็ได้นะ"พี่เทียนพูดพร้อมกับอมยิ้มที่แสนสุดจะดูอบอุ่น เฮ้ออ~~ในวันนี้มีเรื่องให้เซ็งแต่ก็มีคนหล่อมาเยียวยา55555

พี่เทียนเดินนำขึ้นรถไปส่วนเราก็เดินตามไป เรานั่งข้างหน้าตรงข้ามกับฝั่งคนขับนั่นนะแหละ ใครจะกล้าไปนั่งหลังละเขาอุส่าห์มีน้ำใจไปส่งยังจะกล้าไปนั่งเป็นคุณหนูให้เขาเป็นคนขับรถอีกเหรอ(ความคิดมึงนี่มันน้ำเน่าจริงๆอิแจน5555555)

"นี่ครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ ที่พี่ต้องรับเรากลับมาจากผับด้วย"ในระหว่างที่พี่เทียนขับรถตาจ้องถนนอยู่แต่ปากของเขาว่างเลยถามขึ้น55555

"2เอง! มั้งคะ"

"5555พี่ดีใจนะที่เรายังจำได้"

"อ้าว! ก็ต้องจำได้ดิ เมาแค่ไหนก็ต้องจำได้อยู่แล้ว"

"พี่ก็จำจูบของเราในวันนั้นได้เหมือนกัน"

"..."ทำเอาอิแจนไปไม่เป็นอีกแล้วพี่เทียน! โอ๊ยหน้าแดงแล้วแน่ๆ

"พี่ว่าเราพูดแบบนี้ก็น่ารักดีนะ"

"แบบนี้แล้วแบบไหนอะ หนูน่ารักอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้นก็ได้"

"แบบนี้ไง! น่ารักแล้ว"

พี่เทียนหันหน้ามาสบตากับเรา มันทำให้ฉันอดยิ้มตามเขาไม่ได้เลยฮือหมดกันฟอร์มอิแจน(ยังเหลือฟอร์มอีกเหรอ)5555555

"น่ารักแล้วรักมั้ยคะ"เราหยอดกลับบ้างจะได้เสมอกัน เราเป็นคนแฟร์ๆหนะ555

"พี่มีแค่แจน แล้วแจนมีใครมั้ย"อร๊ายยยอย่า!อย่า! อย่าหยุดค่ะพี่เทียน555555555 ยอมใจปู้ชายคนนี้เดี๋ยวอิแจนยกให้ทั้งตัวและเสื้อใน5555555(โรคจิตมั้ยแจน-_-)

"นี่ยังหยุดอีกเหรอคะ"

"พี่เป็นคนจริงจังและจริงใจ พี่ชอบเราจริงๆนะ"

"ปากหวานแต่ทีแรกหรือเปล่าน๊าา"

"ไม่เชื่อก็พิสูจน์สิ!"

"แหนะ! ถ้าแจนพิสูจน์ก็เท่ากับว่าพี่จีบแจนติดสิ!"

"จีบยากเดี๋ยวพี่จับกดเลยนะ555555"

"โรคจิตมากพี่เทียน"ทำไมชีวิตอิแจนเจอแต่ผู้ชายโรคจิต แนวนี้วะ-_-

"555555"พี่เทียนหัวเราะอย่างกับเด็ก

"ขำอะไร!"

"หน้าแจนไง"

พี่เทียนเอื้อมมือข้างนึงมากอดพาดคอเราก่อนจะพูดขึ้น"พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก ถ้าแจนไม่ยอม"

"นี่ขนาดบอกให้เชื่อยังถึงเนื้อถึงตัวเลยนะ"

"55555ไม่ไว้ใจพี่หรือไง"

"..."เราไม่ได้ตอบอะไรไปได้แต่ยื้มนิดๆก่อนที่รถจะจอดอยู่หน้าหอของเรา"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

"เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย"

อย่างอื่นนี้มันอะไร~~

"พี่เทียนหมายความว่ายังไงคะ"

"พี่ก็แค่ไม่อยากได้คำขอบคุณ แต่ขออย่างอื่นแทน"

"แล้วอย่างอื่นนี่มันอะไร"

"ก็..."พี่เทียนมองมาที่ขาอ่อนของเรา แงงทำไมชีวิตอิแจนถึงเจอแต่คนแบบนี้!

"พี่เทียน!"

"5555555พี่ไม่แกล้งแล้ว ดูทำหน้าเข้า"

"ฝันดีนะเด็กน้อย"พี่เทียนเอามือมายีผมเรา

"ใครน้อย! บอกแล้วไงไม่น้อยนะคะ แบร่!"เรารีบวิ่งลงจากรถแล้วขึ้นห้องไป

Episode : [4/3]

"ฝันดีนะเด็กน้อย"พี่เทียนเอามือมายีผมเรา

"ใครน้อย! บอกแล้วไงไม่น้อยนะคะ แบร่!"เรารีบวิ่งลงจากรถแล้วขึ้นห้องไป

หลังจากถึงห้องเราก็อาบน้ำแล้วมานั่งดูดบุหรี่ ดื่มเบียร์ ที่หน้าระเบียงชิลล์ๆ เฮ้ออ~~ทำไมถึงคิดถึงภาพบรรยากาศเดิมเลยวะ ที่ๆเดิมที่เราเจอครั้งแรก โอ๊ยยย!ใครก็ได้เอาค้อนมาทุบอิแจนที ทำไมถึงกลับมาคิดถึงเรื่องเหี้ยๆของคนเหี้ยๆอย่างมัน

'แจนมึงท่องเอาไว้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับมึง เขามีอะไรกับมึงในตอนค่ำ ตกดึกมาเขาไปเอากับคนอื่นได้แบบไม่ได้คิดอะไร เขาไม่ได้จริงจังกับมึง มึงอย่าหลงกลมันเด็ดขาด!' ได้แต่ท่องอย่างนี้ไว้ตลอด

เรานั่งดื่มไปเรื่อยๆรู้สึกว่าเมามากแล้วและง่วงด้วย เราเลยเดินไปนอน

ตื่นเช้ามา เอ๊ะไม่สิ! ต้องบอกว่าตื่นบ่ายซะมากกว่า55555

แต่เมื่อคืนเราจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เรานอน เรานอนได้กลางตื่นกลางหลับก็รู้สึกเหมือนมีคนมาลูบผมยังไงไม่รู้ แล้วพูดประมาณว่า"รอกูหน่อยนะ"มั้ง!

แล้วเหมือนมีคนมาจูบที่หน้าผากเราด้วย ประมานนี้แหละ คือ เราเมาด้วยและง่วงด้วยจับใจความไม่ค่อยได้ จำได้แค่ลางๆประมาณนี้แหละ

ความจริงมันก็เป็นโยคที่ยาวกว่านี้ด้วย แต่แจนง่วง เกลียดตัวเองจริงๆเลย จะหลับอะไรดีขนาดนั้น คนเข้าห้องเรายังไม่รู้เลย

แต่เมื่อคืนเราล็อกห้องอยู่นะเว้ย คนที่จะเข้ามาได้ต้องมีกุญแจแหละ แต่ก็มีแค่ไอ้พีชที่มีกุญแจห้องเรานิ่ หรือว่าไอ้พีช!!! อร๊ายยยมึงทำให้กูสยองนะอีพีชชชช

โทรถามมันดีกว่า

"ไอ้พีช มึงมีอะไรจะสารภาพ"เหมือนมึงมั่นใจมากว่าจะเป็นมัน!

"อือ"พีชตอบด้วยเสียงงัวเงีย

"นั่นไง! เรื่องเมื่อคืน คือมึงใช่มั้ย"

"อะไร! กุจะนอน"

"อิสัสตื่น ตื่นเว้ย! หลับก่อนเพื่อนยังจะไม่ตื่นอีกเหรอ?"

"มีไร เข้ามาพูดที่บ้านกูเลย เดี๋ยวนอนรอ"

"เจริญมากอิพีช! แล้วมีใครอยู่บ้างบ้านมึงอ่ะ"

"กูจะไปรู้เหรอ ยังไม่ได้ลงจากเตียงเลย"

"มึงไปดูก่อน"

"อะไรของมึง! มันก็จะมีแค่พวกไอ้พลเหมือนเดิมนั่นแหละ"

"โอ๊ยยยย! กุรออยู่ห้องไม่ก็เจอกันที่ห้างก็ได้"เรายังไม่อยากเจอไอ้พลเลยฮืออ~~~

"แจนมึงแต่งตัวรออีก1ชั่วโมง กูจะไปรับ"

"ห๊ะ! ไอ้พีชจะบ้าเหรอ.../ตุ๊ด"เลวมากอิพีชอิชั่วมาตัดสายเพื่อนทิ้งได้ไง

แล้วสรุปก็คือที่โทรไปไม่ได้อะไรมิหนำซ้ำยังต้องไปเจอไอ้พลอีกเฮ้อออ~~~ถอนหายใจมาจะ20 ครั้งละมั้งวันนี้

แต่เรายังคาใจอยู่ดีว่าใครกันที่มาห้องเราเมื่อคืน ถ้าไม่ใช่ไอ้พีชหรือจะเป็น....โรคจิต หรือไม่ก็โจร พวกขี้ยา อ๊ากก~~~ทำไงดีๆ

เรานั่งคิดอยู่นานสองนานก็เลยตัดสินใจไปขอดูกล้องวงจรปิด

"ขอโทษนะคะ พอดีหนูมาขอดูกล้องวงจรปิด จะได้มั้ยคะ"เราต้องนอบน้อมถ่อมตน พูดเสียงสองยิ้มเล็กน้อย แต่นิติบุคคลกลับทำหน้าตาที่ไม่บอกบุญ

(อยากจะบอกว่าหอพักนี้แบบ....นิติบุคคลน่ากลัวมากเพราะส่วนตัวเรานะเหมือนเขาดูเป็นฟิวครูใหญ่ที่อยู่ในโรงเรียนคอยตรวจนักเรียนเรื่องการแต่งกาย เข้มงวดและคอยถือไม้เรียวเดินไปมาตลอดเวลา

โอเวอร์แอ๊คติ้งจริงๆแจน

-_-)

"มีอะไร จะดูตรงไหน"หญิงวัยกลางคนตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง และหน้าตาก็ยังเรียบนิ่งอี๊ก หนูเหนื่อยแทนคุณป้าจริงๆเลยค่ะ

"ขอดูตรงหน้าห้องxxx และบริเวณใกล้เคียงค่ะ ในเวลาช่วงตี 2 นะคะ"

นิติบุคคลสวมแว่นตาก่อนที่จะกดแป้นพิมพ์ ตาจ้องจอคอมพิวเตอร์อยู่แป๊บนึงแล้วหันจอคอมมาที่เรานั่งอยู่

และภาพที่เราเห็นก็คือ.......คนๆนี้นี่มัน?

ภาพที่เห็นก็คือไอ้พลมีกุญแจห้องเราค่ะ มันกำลังไขและเดินเข้าห้องเราไป เราจำได้รูปร่างมันได้ เราคิดว่าไอ้พลชัวร์ แล้วมันเอากุญแจมาจากไหน แล้วมันทำแบบนี้ทำไม?

"ขอบคุณมากค่ะ"เรารีบเดินกลับห้องไปแต่งตัว อยากรู้จริงๆว่ามันทำแบบนี้ทำไม   ในหัวเราตอนนี้อยากไปบ้านไอ้พีชเรามาก

ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ

เราเดินไปเปิดประตูให้คนที่มาเคาะหน้าห้อง

"อ้าวไอ้พีช!"

"เออกูเอง พีชคนสวย"เบะปากและมองบนใส่มันไปทีค่ะ55555

"ทำไมได้มาเคาะห้องกู กุญแจก็ให้ไปแล้วนิ่"

"55555กูหาไม่เจอแล้ววะ"

"แต่เเจนกูเก็บใส่กระเป๋าตลอดเลยนะเว้ย เดี๋ยวไปหาก็เจอน่าจะอยู่บ้านแหละ"

"เออๆ หาให้เจอละ"

"มึงเอาหนังสือไปด้วยนะ"

"ทำไม"

"ไม่ติวเหรอคะคุณพี่ ไฟนอลรนตูดแล้วจ้า"

"555555555ลืมเลยวะ"

"นี่! หัดดูพีชเป็นตัวอย่าง ตั้งใจเรียนเหมือนตั้งใจหาผู้ชาย"

"เหรอ? กุว่าอย่างสุดท้ายมึงทำได้สุดยอด นอกนั้นมันไม่ใช่มึงวะ555555"

"อิสัสไปเลย เร็วๆด้วยจะไปกินข้าว หิวข้าววว"

"มึงจะตะโกนทำเหี้ยไร อยู่กันแค่นี้"

\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~\~

Everything happens for a reason ; ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีเหตุผลของมัน

Episode : [4/4]

"อิสัสไปเลย เร็วๆด้วยจะไปกินข้าว หิวข้าววว"

"มึงจะตะโกนทำเหี้ยไร อยู่กันแค่นี้"

เราเก็บหนังสือใส่กระเป๋าผ้าสีขาว ที่มีลวดลายดอกไม้อยากจะบอกว่าแจนเพ้นท์เองนะคะ ปกติเป็นคนชอบวาดรูปเล่นเก๋ๆอยู่ แล้ว55555

"มาแล้วๆ"

เราสองคนก็มุ่งตรงกันไปที่บ้านไอ้พีชกัน

ณ บ้านพล พีช พิม 5555

"นั่นไงพี่พีชกับพี่แจนมาพอดีเลย" เราพึ่งเดินมาถึงหน้าประตู เสียงใสของพิมเอ่ยขึ้นพอดี

"คุณน้า คุณอาสวัสดีค่ะ"

"อ่าๆ ไหว้พระเถอะลูก"ทำไมผู้ใหญ่ต้องพูดประโยคนี้ด้วย ตลอดเลยแฮะ ประโยคอื่นไม่ได้เหรอ?55555

"เรียกพ่อกับแม่ก็ได้จ้ะ จะได้ดูใกล้ชิดกันมากขึ้น"แม่ไอ้พีชเป็นคนพูดขึ้น

"ค่ะ"

"มาๆลูกกินข้าวกัน"แม่พีชเอ่ยขึ้น

"แจนเป็นไงบ้าง เรียนหนักมั้ย"

"ก็นิดหน่อยค่ะ ปีแรกแค่พื้นฐานค่ะ"

"แม่! นี่ลูกแม่นั่งหัวโด่อยู่ทั้งคนไม่ถามเหรอคะ"5555555ฮาไอ้พีชมากเป็นครั้งแรกที่เห็นมันพูดเพราะ

"อย่างพีชนะ ไม่ต้องถามให้เปลืองน้ำลายหรอก ต้องถามว่าวันนี้ไปสักมากี่รูปแล้วมันถึงจะถูก"พ่อพีชพูดแล้วอมยิ้มไปด้วย

ครอบครัวนี่น่ารักมาก ถือว่าสามคนนี้มีพ่อแม่ที่ดีเลยก็ว่าได้ พ่อและแม่เข้าใจลูก แต่เขาไม่ได้สนับสนุนให้ไอ้พีชสักหรอก แต่มันดื้อแอบไปสัก ใครห้ามก็ไม่ฟัง

"โถ่พ่อก็พูดซะหนูไปไม่ถูกเลย"

"เหรอพ่อก็นึกว่าบ้านเราอยู่ที่ร้านนั่นซะอีก ลืมทางกลับบ้านได้ไง"

"พ่ออ่า หนูงอนไม่พูดด้วยแล่ว"

"55555"ทั้งโต๊ะอาหารพากันหัวเราะสองพ่อลูกกัน

"พี่พลละพีช"

"กูจะรู้เหรอ กูไปรับไอ้แจน ไม่ได้ไปกับไอ้พล"

"รายนั้นไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวก็มา"พ่อพีชเอ่ยขึ้นก่อนทุกอย่างจะอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

เรานั่งกินข้าวเรื่อยๆจนรู้สึกอิ่มแล้ว ไม่นานทุกคนก็เลิกกินเหมือนกัน เราก็ช่วยพิมเก็บจานไปล้าง

"มาพี่ช่วย"

"ขอบคุณค่ะ พี่แจนนี่ทั้งสวยและใจดีด้วย หนูอยากมีพี่เป็นพี่สาวอีกคนนึงจัง"

"ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้พิม มึงอย่าเวอร์นัก พี่สาวมึงมีแค่กู มึงจะเอาไอ้แจนมาเป็นพี่อีกคนไม่ได้โว้ย นั่นเพื่อนกูค่ะคุณน้องงขา"

"5555555มีน้อยใจด้วยเว้ย"

"ใคร? พวกมึงรีบเอาจานไปล้างเลย"

"พีชรีบขนาดนี้ทำไมไม่ไปล้างเองละ"

"พ่อออออ ไหนพ่อว่าจะออกไปข้างนอกกลับมาทำไม"

"อ้าวนี้มันบ้านพ่อนะ พ่อจะทำอะไรก็ได้"

"โอ๊ยยยย ปวดหัวไปนอนดีกว่า"

"ปวดหัวก็อาผัวเลยสิ"

"ก็หาอยู่นี่ไง ไม่มีใครอยู่กับพีชเลยอ่า แค่วันเดียวก็หายากละ"

เราเดินไปในห้องครัวกับพิม แล้วก็ล้างจานไปเรื่อยๆ

"เฮ้ย! "

"เป็นอะไรพิม"

"พิมลืมปิดน้ำที่ห้องน้ำด้านบนเลย"

"พิมไปปิดน้ำแป๊บนึงนะพี่แจน ค่าน้ำขึ้นแน่ๆเลย"

"ไม่เป็นไร ไปเลยๆ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว พิมไปทำธุระของพิมเหอะ"

พิมไปได้ไม่นานก็มีเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังอยู่หน้าบ้าน เราคิดว่ายังไงๆก็ต้องเป็นไอ้พวกพลอยู่แล้ว เราล้างจานใกล้เสร็จแล้วเหลือไม่กี่ใบก็ได้ยินเสียงใีเท้าเหมือนคนเดินมาที่ห้องครัว

"พิมไม่ต้องมาแล้ว พี่ล้างเสร็จแล้ว"

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก5555555

เราเลยหันหน้าไปดูถึงกับสตั้นเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะเจอคนตรงหน้าเร็วขนาดนี้ เพราะเราว่าจะขึ้นไปข้างบนที่ห้องไอ้พีชแล้ว

เรารีบกลับไปล้างจานให้เสร็จแล้วรีบเดินออกมาแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าไอ้พลมันเอากุญแจเรามาได้ไง

เราเลยหยุดแล้วหันกลับไปใหม่อีกครั้งหนึ่ง

"นี่เมื่อคืนมึงเข้าไปได้ไง"

"...."ทุกคนนนน!มันมองเราแบบเหมือนฝุ่นละออง อร๊ายอิแจนโดนผู้เมิน

"นี่! ถามก็ตอบดิวะ แล้วกุญแจด้วยเอามาจากไหน"

"หึ! บอกเอาบุญก็ได้....."

เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

"ไอ้พีชไง"

"มึงนี่มัน! ไม่รู้จะด่ายังไงแล้วโว้ย!!!"

"อย่าหมดคำด่ากูเร็วนักเลย เดี๋ยวมึงจะได้บริหารสมองมึงด้วย จะได้ฉลาดขึ้น!"

"มึงด่ากุว่าโง่ห๊ะ กลับมาก่อนดิ! โถ่นึกว่าจะแน่" แหม๋อิแจนมึงเป็นผู้หญิงไม่ใช่นักเลงเว้ยยยย

กี่ครั้งแล้ววะที่มันชอบด่าแล้วเดินหนี เบื่อมันใครเป็นเมียมันนี้ซวยจริงๆ

เราเดินไปบนห้องเจอไอ้พีชหาอะไรสักอย่างสงสัยคงหากุญแจห้องเรามั้ง

"มึงหาไรวะ"

"ก็กุญแจห้องมึงไง เนี่ยเมื่อคืนกูเอากระเป๋าไว้ตรงนี้แหละ"

"มึงหายังไงก็ไม่เจอหรอก"

"อ้าวเหรอ!"

"เห้อ! มานี่มา จะติวมั้ยแคล"

"ติวจ้า หญิงแจนนนนน"

"ประชดเก่งนะมึง"

"มึงงงงแดกเหล้าปะวันนี้"

"ไม่อะ"

"โถ่! สักหน่อยมั้ย "

"อิดอก! ยังอ่านหนังสือไม่เสร็จเลย"

"ไม่! มึงต้องบอกว่า ยังไม่ได้อ่านถึงสิบตัวเลย"

"เออ รู้แล้วก็ตั้งใจสะบ้าง"

พวกเราอ่านหนังสือกันได้ประมาณ3-4ทุ่มก็ลงมาข้างล่างกัน เจอแต่พวกพี่ๆเขาตั้งวงดื่มกัน และมีพิมทำกับแกล้ม

"หืมม~ ทำอะไรกินเนี่ย หอมจัง"

"กุ้งอบวุ้นเส้น พี่แจนลองชิมดูหน่อยว่าอะไรยัง"

"อร่อยมากเลยยยย"

"แวะๆ อร่อยก็เอามากิน และมึง นี่ นี่เท่านั้น!ที่เหมาะสมกับมึง" ไอ้พีชมันเอาแก้วเหล้ามายัดเยียดใส่มือเรา

"แหม๋~~~กินทุกวันจนเบื่อแล้ว!"

"หว่าาา แย่จังกูนี่แดกแทนน้ำแล้ว"

"กูไม่ใช่มึงไงละ555555"

เรากำลังนั่งลงแต่ไอ้พลลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนิดเฉย! 'นี่มันไม่ได้เป็นเพราะเราใช่มั้ย!'

"ไปไหนวะไอ้พล"

"คุยกับนิ้ง"เห้ออ~~อินี่อีกแล้ว

เรานั่งดื่มไปแป๊บนึงก็เดินออกไปข้างนอก เพราะพี่เทียนโทรมา แต่เราเดินไปถึงแค่หน้าประตู ไอ้พลหันหน้ามาพอดีมันก็คุยในสายก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน

"เดี๋ยวคืนนี้ไปหา" แล้วมันก็เดินผ่านไปอย่างเร็ว

"เห้ออ\~\~" เสียงถอนหายใจเราเองแหละ รู้สึกอึดอัดมาก ทำไมมันถึงแย่ขนาดนี้ มันกลับมาเป็นพี่น้องเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว (นี่น้องแจนใจอ่อนแล้วหรือไง\~\~\~\~\~\~\~)

Episode : 5

Rrrrrrrrrrrrrrrrr.

เสียงโทรศัพท์เราดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เราได้สติแล้วรีบกดรับสาย

"รับสายช้าจัง"

"คนไม่สำคัญก็งี้555555"

"เออ รอเป็นคนสำคัญอยู่ไง เมื่อไหร่จะได้เป็นวะ"

"นั่นนะสิวะ555555 แล้วโทรมานี่มีอะไร"

"โห~~~ใจร้ายจังไม่ได้เป็นอะไรกันก็โทรหาไม่ได้หรือไง"

"โอ๊ยยยย โทรมาได้ค๊าา แต่ที่โทรมาเนี่ยมีวัตถุประสงค์อะไรมิทราบ"

"คิดถึงครับ คิดถึงคนสวยใจดำ555555"

"พี่เทียน! ใครใจดำหะ"

"นั่นน่ะสิ! แฟนพี่ไม่ได้ใจดำนะ"

"นั่นไง!เผยความลับออกมาแล้วว่าพี่มีแฟนแล้ว!"

"โอ๊ยแจน! พี่หมายถึงว่า แฟนเนี่ยก็คือแจน โอ๊ยยยยตายๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ซื้อปลาไปฝากดีกว่าจะได้ฉลาดๆ"

อ้าว! วันนี้โดนผู้ชายหลอกด่าว่าโง่สองคน ในเวลาไล่เลี่ยกัน โอ๊ยแจนทำใจไม่ได้!

"พอเลยๆ ไม่คุยด้วยแล้วจะวางแล้ว"

"555555555มีคนงอนด้วย"

"ไปเที่ยวเหนือกับพี่มั้ย ปิดเทอมนี้"

"เอ่อ.. คิดดูก่อน"

"แนะๆ ไปนะ ไปนะ จะพาไปไหว้แม่"

"หืม! ไปก็ได้ๆ55555"มึงอย่าลืมแจนว่ามึงไม่ได้เป็นอะไรกันกับเขาจะไปไหว้แม่เขายังไง\~\~\~\~\~

"เคร เดี๋ยวพี่จองตั๋วไว้ให้"

"งั้นแจนไปกินข้าวก่อนนะ"

"อืม แล้วอยู่ไหนเนี่ย"

"บ้านไอ้พีชนะ"

"อย่ากลับดึกนะ ถึงห้องโทรบอกด้วย"

"ค๊าคุณพ่อ"

"ดีมากคุณแม่"

เล่นอะไรของกูวะเนี่ย55555555

เราวางสายแล้วเดินเข้าไปข้างในกันเรานั่งกินไปเรื่อยๆอีกตามเคย จนพี่ต่อพูดขึ้น

"ปิดเทอมนี้ไปเที่ยวกันมั้ย"

"ไปทะเล"เสียงผสานของพีช และพิมดังขึ้นพร้อมกัน

"โอเค ถือว่าตกลงกันทุกคน"

"เฮ้ยได้ไง! แจนยังไม่ได้ตกลงอะไรเลย"ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เรา เว้นแต่ไอ้พล ที่ทำหน้าเป็นไม่รู้อะไรกับเขา

"อ้าวไม่ไปด้วยกันเหรอ หรืออยากไปปีนเขา"แงงมีทริปขึ้นดอยแล้วค่า555555555

"ไม่ๆ แจนหมายถึงว่าจะไม่ได้ไปด้วยนะ"

"อ้าว!มึงไม่ไปใครจะมาเป็นคู่แข่งแต่งตัวกับกูวะ"

"หว่าา มีทริปแล้วเอาไว้คราวหนัาเนอะๆ"

"เออๆ ไม่เปลี่ยนใจจริงอะ"

"แจนไม่ไป ไอ้พีชก็เหงาเป็นหมาเลยดิวะ55555"

"ไอ้ต่อมึงหยุดเลย"

"มึง กูง่วงนอนแล้ววะ ไปส่งหน่อย"

"เออๆ"

ไอ้พีชก็ขับรถยนต์มาส่งเราที่หอพัก

" แต๊งค์ไปละบายบ่าย"

"เออๆ กลับเร็วจังนะมึง"มันพูดคนเดียวแล้วก็ถอยรถไปต่อ

เรามาถึงก็อาบน้ำนอนเลย ไม่มีอะไรมากมาย ตัดๆไปวันสอบดีกว่าจะได้ไปเที่ยวเร็วๆ55555555555

ณ มหาวิทยาลัย

"เห้อ~~"

"เป็นอะไรไปวะ กลัวถูกหมดหรือไง"

"ถูกหมดก็ดีดิวะ อาจารย์บอกว่าง่ายๆ ง่ายมาก ง่ายแถบน้ำตากุจะแตก"

"555555เอาน่า ยังไงก็รอด"

หลังจากสอบเสร็จวันสุดท้ายแล้ว ก็จะปิดเทอม

หว่าาาา~~~จะได้ไปเที่ยวเหนือแล้ว คือเอาจริงๆชีวิตเราก็ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนอยู่แล้ว ตอนมัธยมไม่ว่าจะต้นหรือปลายเราก็อยู่แต่บ้าน ตลาด แค่เนี๊ยะจริงๆ เราไม่เสียใจเลยที่มาคนเดียวแล้วไม่มีเพื่อนแม้จะร้องไห้อยู่บ่อยครั้งก็เหอะ เราคิดซะว่ามันคือประสบการณ์ละกัน และการที่จะไปเที่ยวกับพี่เทียนตื่นเต้นมาก คงไม่ใช่เพราะจะไปไหว้แม่เขามั้ง5555555(แจนมึงยังไม่ได้เป็นอะไรกันกับเขาอย่างมโนไปไกลเดี๋ยวหน้าแตก555555555)

"นี่แจนนนน~~~ไม่ไปทะเลกับพวกกูจริงๆอะ"เสียงอ้อนก็มา55555555

"กูไม่ว่าง พอดีพี่ฮอตฮะ คิวไม่ว่างเลยวะ"

"สัส! คิดถึงวะ ฮือออ"

"นี่มึงติดกูเหรอไง"

"มโน! ใครติดมึงไม่มี๊!! จะไปไหนก็ไปๆ"นางทำมือไล่เราด้วยเว้ย! งอนอิพีช -.-

"แต่จะว่าไปมึงจะไปไหนกับใครวะ" แหม๋เรื่องเผือกนี่ต้องยกให้มันจริงๆค่ะ -_-

"ไม่บอกอย่าหลอกถาม แบร่"

อ้าว!พี่เทียนมาพอดี มิหนำซ้ำยังเดินมาตรงทางนี้อีกได้ไง อุตส่าห์ว่าจะเก็บเป็นความลับไว้แท้ๆ นี่กูต้องบอกอิพีชใช่มั้ยเนี่ยยย~~~

"อ้าวพี่เทียน! พี่มาหาเพื่อนหนูป่าวเนี่ย"

"ใช่ วันนี้ว่าจะมาเก็บเสื้อผ้าช่วยเพื่อนเราหนะ"

"หืม~~  สองคนนี้นี่มันยังไงๆนะ...อย่าบอกนะว่าที่มึงบอกว่ามีทริปเที่ยวแล้ว คือไปกับพี่เทียน"

"เออๆ"

สายเผือกที่แท้ทรูจริงๆเลยมึงอิพีชเอ้ย!

"บอกหน่อยพี่เทียน ว่าจะพากันไปไหน"

"ถามเพื่อนเราสิ"

"อ้าว!โยนมาหาแจนเฉย"

"โอ๊ยยยย! อิแจนมันไม่บอกหรอกพี่"

"ไป....."ทำไมไม่พูดละ ยังมาลากเสียงแล้วมามองเราด้วยสายตาเจ้าเล่ห์นี้หมายความว่ายังไงนะ

"ไปไหว้แม่พี่ ที่เหนือหนะ"

"ว้าวว\~\~"*\0/*

"ขอให้ได้ขอให้โดน" มันกระซิบมาพูดกับเราแบบนี้ได้ไง\~\~\~\~ มันต่อหน้าพี่เทียนเลยนะเว้ย! แล้วประเด็นเหมือนพี่เขาจะได้ยิน เพราะเขาอมยิ้มมาให้ด้วย แง\~\~หยุดได้แล้วไอ้พีชชช>.<

"ไอ้สัส! หยุดพูดเลยมึง กูไม่ใช่มึงนะ"เรากัดฟันตอบแล้วต้องรีบเดินออกมา ชไม่อยู่แล้วโว้ยยย คนเขายิ่งกลัวเสียฟอร์มอยู่555555

"ขาสั้นๆเนี่ย เดินเร็วจังวะ"

เราหันกลับไปเจอพี่เทียนเดินตรงดิ่งมาตามหลังเรา

"นี่พี่เที่ยน! พี่ว่าหนูเตี้ยเหรอ"พี่เทียนขมวดคิ้วก่อนจะอมยิ้ม แล้วยังเอามือมากอดคอเรา

"นี่พี่ลืมอะไรไปอย่างนะ"

"อะไร?"

"เมื่อวันก่อนพี่ว่าจะซื้อปลามาให้เราไง จะได้ฉลาดๆ5555555555"พี่เทียนหัวเราะได้แบบ.... แบบน่ารักมากมึงเอ้ย เห็นว่าหล่อเหอะกูถึงให้ด่าว่าโง่เนี่ย555555(เหรอแจนเหรอ?)

Episode : [5/2]

"นี่พี่ลืมอะไรไปอย่างนะ"

"อะไร?"

"เมื่อวันก่อนพี่ว่าจะซื้อปลามาให้เราไง จะได้ฉลาดๆ5555555555"พี่เทียนหัวเราะได้แบบ.... แบบน่ารักมากมึงเอ้ย เห็นว่าหล่อเหอะกูถึงให้ด่าว่าโง่เนี่ย555555(เหรอแจนเหรอ?)

"วู้! ไม่คุยกับพี่ละ"

"โอ๋ๆ พี่ล้อเล่น"

"ป่ะ ขึ้นรถกัน"พี่เทียนเดินมาโอบไหล่เราแล้วไปที่รถกัน

เราก็นั่งรถไปกับพี่เทียน ชีวิตอิแจนนี้ดีจริงๆ มีแต่ผู้ชายหล่อๆ เข้าหา55555555555

~ ณ หอพัก ~

"นี่พี่จะเดินตามแจนมาทำไมเนี่ย"

"นั่นน่ะสิ! พี่เดินตามเรามาทำไม"พี่เทียนขมวดคิ้ว แล้วอมยิ้ม มึงเอ๊ย!ทำเอาใจอิแจนไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย

"พี่บ้าป่ะเนี่ย ไปกลับได้แล้ว"

"ขอบคุณสักคำก็ไม่มี"โอ๊ย~~รู้มั้ยว่าวันนี้พี่เทียนทำหัวใจอิแจนเต้นไม่เป็นจังหวะหฃายครั้งแล้วนะ เมื่อกี้เนี่ยก็ทำหน้าหงอยเหมือนกับหมา แต่เผอิญว่าน่ารักกว่าหมานะสิฮ่าๆ

หยุดได้แล้วโว้ย เดี๋ยวก็ลากขึ้นห้องด้วยซะเลย(แจนไม่ใช่คนแบบนั้นะทุกคน อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ไม่ใช่จริง จริ๊ง555555)

"อะๆ ขอบคุณ.....ค่ะ!!"เราเน้นแค่คำว่าค่ะ นอกนั้นเสียงเบาจริงๆ5555

แต่แกพี่เขายังเดินตามมาเฉยเลย เนี่ยหมายความว่าไง หลวอิแจนแล้วแน่ๆ หว่าจะได้ลูกเขยทางเหนือไปฝากแน่แล้วล่ะสิ55555(มึงเพิ่งเข้าปี1 แจนใจเย็น5555)

"อ้าว! ทำไมยังไม่หยุดตามซะที"

"พี่ก็จะมาเก็บเสื้อผ้าช่วยเราไง"

"เอาจริงเหรอเนี่ย ก็คิดว่าพูดเล่นซะอีก"เราพูดกับตัวเองเบาๆ

"พี่บอกเรากี่ครั้งแล้วฮะ ว่าพี่จริงจังกับเรานะ"แงง~~หยุดซะที อย่าหน้ามาจ้องหน้าฉันนะ>.<

เรารีบเดินนำหน้าออกไปก่อน

"ขยันรดน้ำต้นไม้แค่ช่วงแรกๆแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ปล่อยมันตาย"

"ไม่! พี่สัญญาว่าพี่จะเป็นแฟนที่ดีสำหรับแจน"

"มโน! ใครเขาจะเป็นแฟนกับพี่" แต่ในใจนี่ หัวใจอิแจนถ้าทะลุออกมาเต้นข้างนอกได้คงทะลุออกมานานแล้วว>.< คนอะไรขยันหยอดจัง หยอดบ่อยยังเขินทุกครั้งเลย เมื่อไหร่จะชินเนี่ย

"ในห้องเรา"

"ห๊ะ! อะไรนะ?"

"พี่หมายถึงไหนห้องเรา"

"เราไม่ได้มีห้องด้วยกันนิ่"

"ใช่ แต่อีกไม่นานนี้คงไม่แน่"โอ๊ยยยยขยันหยอดขนาดนี้มาเป็นทูลหัวของบ่าวเหอะ ยอมแล้วโว้ย ยกให้ทั้งตัวและหัวใจฮ่าๆ

เราเดินมาถึงห้องเรา พี่เทียนก็ช่วยจริงๆ ช่วยสร้างภาระ5555555 ไม่ใช่โว้ย พี่แกเข้ามาสำรวจซะมากกว่า เดินไปเดินมาอยู่นั่นแหละ

"โอ๊ยยยยพี่เทียน จะเดินอะไรบ่อยขนาดนี้ แจนไม่มีอารมณ์จะเก็บเสื้อผ้าละ"

"ก็พี่กำลังหาที่ซ่อนกิ๊กเราอยู่"

"ไม่มี นี่ถ้าแจนมีแจนไม่มาพี่ขึ้นมาหรอก"

"5555พี่ไม่กวนละ แต่เมื่อกี๊พี่ได้ยินเราว่าไม่มีอารมณ์เก็บเสื้อผ้าแล้ว งั้นเราทำอย่างอื่นดีกว่า"อะไรที่ว่าอย่างอื่นนี่มันคืออะไรนา55555(เอ๊ย! แจนไม่ใช่คนแบบนั้นนะ) นี่ก็ความเป็นกุลสตรีไทยอยู่

"5555555555พี่ไม่แกล้งแล้วๆ โอ๋ๆคิดอะไรเราเนี่ย"

"ใครคิดอะไรไม่มี๊"เสียงสูงอีกแล้ว5555

"พี่หมายความว่าจะพาไปกินข้าว หิวแล้วๆ"โอ๊ยชอบมาหลอกให้ดีใจนะไอ้ต้าวนี่ แอบเสียดายอยู่นิดๆ555

"แล้วไป"

พี่เทียนพาเรามากินข้าวที่ร้านอาหารร้านนึง ซึ่งดูแพงมากแก อ๋อย~~เขินคนสวยกับร้านหรูว่าซั่น

ตัดฉับๆมาตอนที่พี่เทียนมาส่งที่หน้าหอพักละกัน

"อิ่มจังตังค์อยู่ครบ5555555"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับตอนเช้านะไอ้แสบ"งื้อ~~มีการเอาไม้เอามือมาจับที่หัวเราอีก

"เช้านี้9โมง?"

"ขอ7ละกัน"

"เช้าจัง?"

"จะได้กินข้าวด้วย"

"อิหยังวะคือสิไปแต่เช้าแท้น้อบัดนิ่"เป็นคำพูดของแจนเอง ที่พูดพึมพำอยู่คนเดียว

"ตื่นทันมั้ย ถ้าไม่ทันไปนอนที่ห้องพี่ได้นะเด็กน้อย"อร๊ายอย่าท้าอิแจนนะเดี๋ยวอิแจนไปจริงๆนะเว้ย5555

"ทันแหละ อย่ามาดูถูกนะ"

"โอเค ใครสายเดี๋ยวจะให้วิ่งตามรถละกัน"

เดี๋ยวนะใครสาย? นี่หมายความว่าไง เขาเป็นคนกำหนดเวลาเอง ส่วนเราต้องทำให้ทันเวลาเขา งั้นเขาหมายถึงเรานะสิว่าถ้าสายจะให้วิ่งตามรถ แบบนี้ก็เสียเปรียบอะดิ

"ไม่..."ฮืออไม่อยู่ให้พูดแล้ว พี่เทียนเดินขึ้นรถแล้วเรียบร้อยแล้วขับออกไปแล้วด้วย

Episode : [5/3] (รวมคำภาษาอีสาน55555)

'ตี๊ด! ตี๊ด! ตี๊ด! ตี๊ด! '

"อือ~~~ห้าว!"

กำลังนอนหลับแซ่บๆอยู่กะมีเสียงมาขัดจังหวะอีหลี นั่นมันกะคือ! คือเสียงนาฬิกาปลุกนั่นเองครับพ่อแม่พี่น้อง

(แจนเป็นคนอีสานต้องพูดอีสานบ้าง มาอยู่กรุงเทพฯนานเดี่ยวลืม55555)

"ห้วย!สวยแล้วๆ ตายๆน้ำกะยังทันละอาบ ป๊าด!เบิ่งนาฬิกาละว่า ตี5 .30ละ กูสิบ่ได้แล่นนำรถบ้อบัดนิ่อิแจนเอ๊ย!"

(สวยแล้ว มันก็คือ สายแล้ว แต่ส่วนมากผู้หญิงอีสานทุกคนสวยค่ะ5555555 อันนี้คือสวยจริงๆนะเว้ย!)

(อีกคำ ห้วย! มันเป็นคำอุทานของภาษาอีสานเองแหละค่ะ แบบใช้ในช่วงที่ตกใจ)

(ลืมเลยอีกคำนี้ เบิ่ง คำนี้คือดู จ้อง ใช้ได้หมด มอง ก็ได้)

Rrrrrrrrrrrrrrrrr.

"ไผละน้อโทรมาอีก"(ไผ คือ ใคร คำนี้เบสิคทุกคนต้องรู้แหละ)

'พีช'

"ฮัลโหล มีหยังเดียวนิ่ คนแห่งฟ้าวแห่งฟังอยู่นิ่"

(คนแห่งฟ้าวแห่งฟังอยู่นิ่ คือ คนเขายิ่งรีบๆอยู่ ประมาณนี้5555)

"โอ๊ย! ไอ้แจน กูขี้เกียจแปล กูว่าจะชวนมึงไปสักอะ วันนี้ว่างปะ"

"ไม่ว่างเว้ยไปละรีบๆ"

"ไปไหน จะไปเหนือแล้วเหรอ"

"เออ"

"งั้นกูขออวยพรให้มึงได้ให้มึงโดน"

"ได้โดนอะไรของมึง จักอิหยังดอกวุ้! แค่นี้ละฟ้าวๆ"

เรารีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว และไม่ลืมที่จะแต่งหน้าด้วย ลืมไม่ได้เด็ดขาดข้อนี้ขาดไม่ได้จริงๆ

Rrrrrrrrrrrrrrrrr.

'พี่เทียน'

"พี่รออยู่ข้างหน้าหอเรานะ"

"โอเค แจนกำลังถึงชั้นล่าง"

ตอแหลเก่งจริงๆเลยเราเนี่ย กำลังถึง นี่คือกำลังจะเดินออกไป5555

เราขึ้นรถไปกำลังจะนั่งแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีคนมาพูดทักทายเรา

"ช้า2นาที" อ้าว! คือเว้าจั๋งสิละหมอ ฟ้าวปานนี้ยังว่าช้าอีกอยู่ติงึดๆ (แปลออกมั้ยเนี่ย)

"นี้รีบสุดแล้วนะ"

"ช้า!"นางเน้นคำนี้หนักพอควร

"เออ ช้าๆไม่ไปแล้ว"

"โอ๋ๆ อะไรวะงอนอย่างหมา"

"นี่พี่เทียน!"

"55555ล้อเล่น ป่ะๆไปกินข้าวกันก่อน"

เหมือนเดิมนางชอบกินข้าวตามห้างไม่ก็ร้านอาหารที่ดูแพง แต่เราไม่ค่อยชอบเพราะมันแพงเนี่ยแหละถึงพี่เทียนจะจ่าย จะเลี้ยงอยู่บ่อยครั้งก็เหอะ เกรงใจด้วยแหละ แล้วส่วนมากมันก็จะมีแต่คนรวยชอบมากินไง มันเป็นยังไงละ แบบว่ามันไม่ใช่สไตล์ของเรา เวลากินก็อึดอัด อยากจะบอกว่าสไตล์ของแจนคือปิ้งไก่ ตำบักหุ่ง ลาบซี้น(ลาบเนื้อ) 5555

แล้วกินเสร็จพี่แกก็ขับรถไปณ ณ... สถานีรถไฟ!!

'what'

ไอ้เราก็คิดว่าจะได้นั่งเครื่องบินไปซะอีก ไม่ได้อยากอวดนะแต่ อย่กขึ้นเครื่องบินไง ทำไมนับวันแจนก็ยิ่งเหมือนเด็กน้อยเข้ากรุง อ๋อใช่แล้วแจนมายังไม่ถึงปีเลยคริคริ และไม่ใช่คนชอบเที่ยวซะเท่าไหร่ด้วย

"พี่กลับบ้านด้วยรถไฟทุกครั้งหรอ"

บัดยามอยากให้พาไปหม่องหนึ่งกะพาไปอีกหม่องหนึ่งมึงกะดาย ผู้บ่าวนิแมะ

"เครื่องบินมากกว่า แต่วันนี้มากับคนพิเศษก็ขอกลับแบบพิเศษ ไม่เหมือนครั้งก่อนๆดีกว่า" ใครหยอดเก่งกว่าพี่เทียนมีอีกมั้ย ส่งเข้าประกวดหน่อย แจนยังไม่พอ555555เค้าหยอกเล่น

"เห้อ! หยอดได้ทุกวันทุกเวลาเลยจริงๆ"

"เมื่อไหร่จะคบกับพี่ละ"

"55555เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ"

พี่เทียนก็ไปทำการซื้อตั๋วแล้วเราก็โกทูเหนือเจ้า ตื่นเต้นๆ55555555

เรานั่งตรงข้ามกันนะ คือแกฟิวดีมาก เหมือนในละครเลย ที่ได้นั่งมองหน้าพระเอกตลอดทางหุหุหุ มิหนำซ้ำยังมาด้วยกันสองต่อสองอีก ไม่มีก้างขวางคอ นี่มันทางสะดวกจริงๆ แจนนี้มันเป็นคนยังไงกันแน่นะ55555(แจนคงเหมาะกับคณะมโนศาสตร์มากกว่าวิศวกรรมศาสตร์ว่าป่ะ5555555)

"ช่วงเทศกาลวันหยุด แจนได้กลับบ้านมั้ย"

"ถ้าบอกว่าตั้งแต่มากรุงเทพฯนี้ ไม่เคยกลับบ้านเลย แจนดูเป็นลูกที่เลวป่ะ55555"

"เฮ้ยไม่น่า! คนเราเรามีเหตุผลของใครของมัน"

"อืม หนูก็หวังว่าที่บ้านจะเข้าใจ เพราะแจนใช้วันหยุดมาทำงานพิเศษ"

"เราร้องเพลงตามผับใช่มั้ย"

"ก็ใช่ไง เหมือนพี่เคยถามละนะ หรือคุยเยอะจนลืมแล้ว"

"ไม่ใช่อย่างนั้น พี่แค่อยากจะถามว่าเราไม่เหนื่อยเหรอ"

"เอาจริงนะหนูคิดว่าสอบเข้าเนี่ยก็ยากละ แต่ต้องเรียนให้จบนี้ยากกว่า และอีกอย่างแจนก็ไม่อยากเป็นภาระของใครด้วย"

เดี๋ยวๆมึงติดรอบพอร์ตเดะแจน55555 แต่จั๋งได๋กะบ่ว่าสิรอบอิหยังมันกะยากคือกันเบิ่ด เพราะแต่ละอันมันกะยากกะง่ายบ่คือกันเด้อพ่อแม่พี่น้อง

"หืมสู้จังไอ้เด็กคนนี้"

"ธรรมดา ทั้งสวยทั้งแกร่งอะ5555555"

เราก็นั่งรถไฟจนปวกดาก(ตูดนั่นแหละ)กะยังทันฮอดอยู่(ยังไม่ถึงสักที)

หลับสามสิบแปดหลบกะบ่ฮอดจักเทื่อ เหมื่อยเด้ เหมื่อยนำรถเดะเดียวนิ่555555

หลังจากนี้กะหลับต่อยาวไปยาวไปวัยรุ่น55555

"แจน แจน ตื่นๆ"

"อือ"ตายังหลับเหมือนเดิม

"ถ้าไม่ตื่นก็นอนอยู่นี่แหละ แต่พี่ไม่อยู่ด้วยนะ"

"ห๊ะจะทิ้งกันแล้วเหรอ ไอ้พี่รหัสใจร้าย"

ต้องรีบตื่นโดยด่วนเขาจะทิ้งเรา นอนต่อไม่ลงจริงๆ5555

Episode : [5/4]

"อื้อ ถึงแล้วเหรอเนี่ย" ลงมาได้แป๊บเดียวก็บิดขี้เกียจแล้ว55555(เอะคำมันดูเพี้ยนว่าปะ ไรท์ขอโทษละกัน เค้าง่วงแล้ว5555)

"ก็ถึงแล้วไง ตาเนี่ยลืมซะบ้างจะได้เห็นซะทีว่ามีคนหล่อยืนคุยด้วย"

ลืมบอกว่าสัมภาระของเราใส่กระเป๋าเป้ สะพายข้างหลัง ไม่ชอบใช้กระเป๋าลากมันไม่ใช่แจนจริงๆ55555

"โห่~ ไรเนี่ยหลงตัวเองชิบหายเลย"

"โอ๊ย!"เมื่อกี้นี้เสียงเราร้องเองแหละก็พี่เทียนเอามือมาตีปากเราอะ ไม่เจ็บหรอกแต่ตกใจ555555

"มาตบทำไมเนี่ย จะไฟท์เหรอยัยชะนี"เราทำท่าจะง้างมือมาตบปากนางคืน

"หยุดเลยยัยชะนีน้อย เดี๋ยวแม่จะฟาด"พี่เทียนนางทำกริยาท่าทางเหมือนผู้หญิง แต่ติดที่นางแมนมันเลยเป็นเหมือนฟีลเพื่อนสาวกระเทยอะแก

"555555 นี่หนูมีพี่รหัสเป็นพี่สาว"แล้วพี่เทียนนางทำท่า และหน้าตาได้ตลกมาก

เราสองคนหัวเราะตลกบ้าบอไปด้วยกัน ท่วมกลางผู้คนอื่นที่มองว่าเราสองคนนี้มันเป็นบ้าหรือเปล่า5555555

นี่แค่เริ่มมาครั้งแรกยังมีความสุขมาก มันทำให้เราลืมความทุกข์ที่กรุงเทพฯ ที่ไอ้พลเป็นคนก่อไว้

เราจะมาทิ้งปัญหาทุกอย่าง แล้วจะกลับกรุงเทพฯด้วยคนใหม่ หมายถึงแจนคนใหม่นะเว้ย(พวกแกคิดอะไรนะ) คนที่เข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ ไม่ขี้แย ฮืบๆสู้เว้ย

"แล้วไปบ้านพี่ไปไงเนี่ย"

"เดินไปสัก2-3 โล ก็ถึงแล้ว"

"โห่~~ อย่างงี้แจนก็ผอมอะดิ ขอนอนก่อนค่อยเดินละกัน" ทำไมแจนห่วงนอนจัง~~ กลัวคืนนี้ไม่ได้นอนหรือไงน๊า555555555

"5555 พี่ล้อเล่น เดินไปขึ้นรถข้างหน้าเนี่ยก็ได้ "

"แล้วไป ถ้าเดินเนี่ยพี่คงต้องแบกทั้งคนสวย และสัมภาระของคนสวยด้วยอะ "

"มันจะหนักแค่ไหนกันเชียว พี่อุ้มได้ทั้งคืนอะ" โอ๊ยยย คนอะไรหยอดเก่งมากก~~ คนอื่นคิดกับคำพูดนี้ยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือแจนก็เป็นคนแบบนี้แหละ ชอบๆ55555555

"วุ้! จักคนอิหยังดอกซะมะหยอดเก่งแท้น้อ"

"ก็น้องรหัสพี่น่ารักขนาดนี้ จะไม่ให้หยอดได้ไงละ "

"ฟังภาษาอีสานออกด้วย?"เราทำหน้าอึ้งนิดๆ เพราะไม่คิดว่าเขาจะฟังรู้เรื่อง ขนาดไอ้พีชมันยังขอให้เราสอนให้เลย(เอ็นดูในความอยากรู้ของนางพีช55555)

"ก็นิดหน่อยอะ รอเมียสอนอยู่"

"ใคร?"เราหันซ้าย หันขวา แล้วหมุนตัวไปมา

พี่เทียนจับตัวเราให้หมุนไปหาเขา แล้วเขาใช้มือข้างหนึ่งจับไหล่เรา แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งเอาผมทัดหูให้เรา (เราปล่อยผมอยู่หนะ) เราสองคนจ้องหน้ากันนานมาก แต่เราเขินพี่เขาอะ โอ๊ยยอมสายตาของเขาเลยจริงๆ อิแจนพลีกายให้ เอ๊ย! ไม่ใช่ละๆ55555555

"เดี๋ยวมานี้พี่จะพากินปลาเยอะๆ มันอาจจะทำให้เรา......"อ้าว! เขาพูดแค่นี้จริงๆมึง พูดถึงตรงนี้ก็จบ แล้วมองหน้าเราแบบนิ่งๆ แงงแจนรับรู้ได้เลยว่าเขากำลังด่าเราว่าโง่ในใจแน่ๆ กูว่าชัวร์เลย วุ้! หงุดหงิดๆ

"นี่! พี่ด่าแจนว่าโง่ใช่มั้ย ใช่มั้ย ใช่มั้ย"เรากัดฟันพูดแบบเหมือนหมั่นไส้อะ แล้วใช้มือข้างหนึ่งทุบที่แขนพี่เค้า ความจริงอยากทุบสูงกว่านี้อยู่แต่ประเด็นคือเขาสูงกว่ากูฮือ พูดแล้วเศร้าเรื่องส่วนสูง555555

"โอ๊ย! โอ๊ย! 55555555 แจนมึงมันซาดิสม์ใช่มั้ย" ร่างสูงจับแขนหญิงสาวตัวเล็กไว้ ก่อนที่จะคว้าเอวหญิงสาวเข้าใกล้ตัวเอง ทั้งสองอยู่ใกล้กันอีกครั้ง มันยิ่งทำให้ 'แจน' หญิงสาวที่ดูเหมือนจะอกหักหรือเปล่านะ

ใน สถานการณ์นี้และที่ผ่านมามันทำให้ 'แจน' หลงรักผู้ชายคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ จนลืมเรื่องของ 'พล' หนุ่มแบดบอยขวัญใจสาวๆ เพราะมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คนหนึ่งตีตัวถอยออกห่าง 'ที่ไหนมีแจน ที่นั่นไม่มีพลอยู่บ่อยครั้ง' และมีอีกคนที่มาคอยปลอบประโลมไม่ให้เศร้า มาทำให้ชีวิตสดใส มีความสุข หันมายิ้มได้อีกครั้ง มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะทำให้แจนปันใจมาให้ 'เทียน'

(เย้! ในที่สุดไรท์ก็เขียนบรรยายได้เหมือนชาวบ้านเขาแล้ว แม้มันจะสั้นนิดเดียวก็เหอะนะ555555)

"ปล่อยเลยเว้ย อายคนอื่นเขา"

"อะๆ ปล่อยก็ได้"

พี่เทียนจับมือเราเดินข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อที่จะไปขึ้นรถ ซึ่งรถนั้นก็คือ! คือ รถสองแถว นั่นแหละ แจนนั่งได้สบายมาก

"นั่งได้ป่ะเนี่ย"

"ได้ดิ! หน้าแจนมันดูไฮโซมากหรือไง เห็นอย่างนี้ก็นั่งมาตั้งแต่เด็กละ"

"ดีมาก น่ารักจริงๆ"พี่เทียนเอามือมายีผมเรา

"ผมเสียทรงหมดแล้ววุ้" แจน! มนุษย์ร้อยแปดอารมณ์ในหนึ่งนาที555555

รถเริ่มเคลื่อนที่ ขับไปเรื่อยๆ แต่ประเด็นคือ คนขับเนี่ยะขับได้ส้นตีนมาก5555555 ขอด่าทีเหอะ คือมันแบรกกระทันหันบ่อยอะ แล้วเราก็นั่งข้างพี่เทียนไง รถเบรกแต่ละทีนี้คือหัวทิ่มไปหาพี่เทียนบ่อยมาก เหมื่อยใจกับคนขับแท้เด้น้อ

พี่เทียนจับหัวเราไปไว้ที่ไหล่เขา เห็นภาพปะเนี่ย แบบเหมือนหมาซบไหล่เจ้าของมันนั้นแหละ แจนนี้ช่างเปรียบเทียบได้ดีจริงๆ555555

"โยกบ่อยขนาดนี้เดี๋ยวก็อ้วกกันพอดี"พี่เทียนพูดเสียงนิ่งๆ แต่แววตาดูห่วงใยมากเธอ  นี่ไม่มโนนะเว้ย มันรับรู้ได้555555