ผมยาวสีบลอนด์​ หน้าที่ราวกับเด็ก ดวงตาสีช็อกโกแลต​ มีรอยยิ้มราวกับเด็ก เธอมีชื่อว่า'ลูซี่ ฮาร์ทฟิเลีย'​

"ลูซี่!!" เสียงตะโกนที่ดังขึ้น ทำให้เธอต้องหันไปโดยสัญชาตญาณ

"อ้าว? เกรย์?! มีอะไรรึป่าว"

"มาสเตอร์เรียกน่ะ"

"อ๋อ เคจ่ะ" ฉันได้เดินตามหลังของเกรย์ไป

ห้องมาสเตอร์ มาคารอฟ

'ก๊อกๆ'

"เข้ามาสิ" เสียงชราได้เอ่ยก่อนที่ฉันกับเกรย์ เดินเข้าไป ภายในห้องนั้นมี นัตสึ เเฮปปี้ เอลซ่า เวนดี้ เเละชาร์ล

" ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาเพราะจะให้ไปดูหมู่บ้านทางเหนือหน่อยน่ะ ข้าได้ยินมาว่าที่นั้นชอบมีนักเวทย์ไปอาละวาด เข้าของเสียหาย เเต่ที่เเย่กว่านั้นคือ...." คนชราที่จู่ๆ ก็หยุดพูด ทำหน้าอึกอัก จนเอลซ่าต้องพูด

"คืออะไรคะ? มาสเตอร์​" สิ้นเสียงของเอลซ่า จึงทำให้มาสเตอร์พูด ด้วยเเววตาที่เศร้า

"จู่ๆ คนทั้งหมู่บ้านก็มีอาการเเปลกๆไป บ้างก็พูดเเต่คำว่า 'ฆ่า'​ หรือไม่ก็คำว่า 'ตาย' " นั้นจึงทำให้ทุกคนชะงักกับคำพูดของคนชราตรงหน้า

"มาสเตอร์ก็เลยอยากให้พวกเราช่วยหาทางเเก้ไขให้สินะคะ" เสียงของเอลซ่าที่ดูเหมือนกับกำลังงงในสิ่งที่คนชราพูดเมื่อกี้

"ใช่" (มาสเตอร์​)

"ขอถามได้รึป่าวคะ?" เสียงฉันที่เอ่ยขึ้น

"ว่ามาสิ" มาสเตอร์เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย

"มีเเค่พวกเราใช่ไหมคะ? ที่รู้เรื่องภารกิจนี้"ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะเข้าใจบางอย่างเเต่กับไม่เข้าใจซะงั้น เเละทุกคนก็ชะงักกับคำพูดของฉันเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางมาสเตอร์​

"ใช่ พวกเราต้องทำให้เงียบที่สุด" คำตอบของคนชราเอ่ยขึ้นนั้นทำให้ฉันเเละรวมถึงทุกคนต้องสงสัย เเต่ก็ไม่มีใครกล้าถามออกไป เพราะเชื่อว่ามาสเตอร์คงมีเหตุผล

"เเล้วจะเริ่มวันไหนล่ะปู่" เสียงของนัตสึ ได้เอ่ยขึ้น

"พรุ่งนี้" คำตอบของมาสเตอร์นั้นทำให้พวกเราตกใจถึงอุทานออกมา

"เอ๋!!!!?" เสียงของทุกคนที่เอ่ยขึ้นมาเเบบไม่ได้นัดหมาย

"อ้อ! จริงสิ วันนี้พวกเจ้า ต้องพักที่เดียวกันล่ะ" มาสเตอร์เอ่ยก่อนที่ ทุกคนจะมองไปที่มาสเตอร์ ยังงงๆ

"ทำไมล่ะคะ!/ครับ!" เสียงที่โพล่งขึ้นมาเเบบไม่ได้นัดหมายอีกครั้ง

"ถึงเวลา เดี๋ยว​พวกเจ้ารู้เอง" สิ้งเสียงของมาสเตอร์ นั้นจึงทำให้ทุกสายตา จับจ้องมาที่ฉัน

"อะ...อะไร มองกันเเบบนั้นน่ะ" ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเพราะสายตาที่จ้องราวกับสายตานักล่าที่พร้อมจะตะคุบเหยื่อ

"เข้าใจเเล้วหน่า~ คืนนี้ นอนที่ห้องฉันเนาะ" ฉันพูดด้วยเสียงที่สั่น เพราะสายตาของทุกคนนั้นบ่งบอกว่าต้องนอนที่ห้องฉัน

"เฮ้ย~" เสียงถอนหายใจของ เด็กสาว กับคู่หูของเธอ

"งั้น! ตกลงตามนี้!" สิ้นเสียงของเกรย์ฉันถึงกับถอนหายใจ!

ห้องนอนของลูซี่

^^^Lucy's past​^^^

"...." โอ๊ยยยยยยย ทำไมถึงต้องเป็นห้องฉันด้วยเนี่ยยยยย จากห้องที่เงียบสงบ เเต่ตอนนี้กับครึกครื้นราวกับจะจัดปาร์ตี้​....เเต่ก็ชั่งเถอะ มันก็ไม่ได้เเย่ขนาดนั้น ฉันยิ้มอ่อนๆพลางมองดูพวกที่อยู่ในห้องฉัน ก่อนฉันจะเอ่ยขึ้น

"นี่ ทุกคน ฉันจะออกไปข้างน่ะ" พอฉันพูดห้องสายตาทุกคนจึงมองมายังฉัน ห้องก็เงียบ ราวกับไม่มีคนอยู่ ก่อนเกรย์จะเอ่ยขึ้นว่า

"จะไปไหน" เสียงต่ำเเละทุ้ม เหมือนโกรธ​อะไรบางอย่าง ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเขาโกรธ​อะไร

"ฉันจะออกไปซื้อ ของน่ะ" (ลูซี่)

"งั้นหรอ?" เกรย์พูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"อะไรของนาย? หรือหยากจะไปด้วย?" ฉันพูดประชดไปเพราะฉันรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ

"เอาสิ ฉันไปด้วย เบื่อๆพอดีเลย" ร่างสูง ได้คลี่ยิ้มออกทันที เมื่อได้ยินเสียงคำชวนของฉัน

ทุกคนในห้อง ทั้งเอลซ่า เวนดี้ ชาร์ล เเฮปปี้ เเละนัตสึ ได้มองดูการกระทำ ของพวกเรา ก่อนจะ เเอบยิ้มนิดๆ โดยเฉพาะเอลซ่า

"อะ...อืม" ฉันได้เดินออกไปเเบบงง ตามด้วยเกรย์

...----------------...

^^^Gary's past​^^^

เมื่อมาถึงห้องของลูซี่ผมก็เเอบดีใจนะที่ได้เข้าห้องของเธอ เเถมยังได้นอนอีกด้วย ผมดีใจจนเผลอยิ้มบางๆโดยไม่รู้ตัว ก่อนน้ำเสียงหวานของร่างเล็กได้เอ่ยขึ้น

'ฉันจะออกไปข้างนอก'​

มันทำให้ความอยากรู้อยากเห็นนั้นเพิ่มขึ้น​ ในหัวผมมีคำถามเป็นร้อยว่า 'จะไปไหน' 'ไปทำอะไร'​ 'ไปกับใคร'​ 'นัดเจอกับใครรึป่าว'​ ผมอยากจะถามออกไปมาก เเต่เกรงใจ เเต่ความอยากรู้อยากเห็นย่อมชนะทุกสิ่งผมจึงถามออกไปว่า

"จะไปไหน" ผมเอ่ยขึ้นมันเป็นน้ำเสียงที่ทำให้คนทั้งห้องตะลึงได้เพราะ น้ำเสียงที่ผมใช้มันค่อนข้างจะเย็นชา ออกไปทางดุๆ มากกว่า คนตรงหน้าจึงเงียบซักพักก่อนจะพูดว่า

'​จะไปซื้อของน่ะ' ซื้อของ? มันก็ดีอยู่หรอก เเต่ไม่คิดจะชวนผมบ้างรึไง ผมเลยพูดห้วนๆกลับไปว่า

"งั้นหรอ?" มันเป็นน้ำเสียงที่จะออกไปทางดุๆดูเหมือนเธอจะรับรู้นะว่าผมอยากจะไปด้วยจึงเอ่ยขึ้นว่า

'อะไรของนาย? อยากขะไปด้วย?'​ ผมรู้ว่าเธอกำลังประชดผมคืน เเต่ไงใครเเคร์ ผมจึงตอบตลง ทำให้คนตรงหน้าประหลาดใจไม่น้อย ก่อนจะนำผม ผมคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ

พอพวกเรา2คนออกมาได้ไม่นาน จู่ๆ สาวร่างเล็กข้างๆผม ก็เรียกผม เเต่ไม่ได้เรียกเฉยๆนะ เรียกซะ ผมสะดุ้งก่อนจะบ้าจี้ตามเธอ

"เกรย์จ๋า~" (ลูซี่)

"จ๋า~" (เกรย์)

"คริๆ บ้าจี้ตามด้วเเฮะ ผิดคาดเลย" จู่เธอก็ยิ้มเเละหัวเราะเบา ภาพตรงหน้ามันโครตจะน่าเอ็นดูเลย ผมเเทบจะคว้าร่างเล็กมากอดเเต่ทำไม่ได้เพราะ เราอยู่ในที่สาธารณะ

"เรียกเเล้วพูดด้วยสิคร๊าบ" (เกรย์)

"ฉันอยากกินเค้กน่ะ เลยกะว่าจะไปซื้อเค้กกินน่ะ ล่ะก็ซื้อฝากพวกเอลซ่าด้วย" เธอยิ้ม!! อ๊ากกกกก มันทำให้ผมเเทบคลั่ง เเต่ก็ต้องสงบสติอารมณ์​ไว้

"เธออยากซื้ออะไร เอาเลย" ผมพูดพลางใช้มือลูบผมสีบลอนด์​ ทำให้คนตรงหน้ามีสีหน้าขึ้นสีน้อยๆ มัน

'น่ารักมาก'

"จร้าๆ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ! " (ลูซี่)

"อืม" (เกรย์)

หลังจากที่พวกเราเดินเข้ามาในร้านได้ไม่นาน จู่ๆทุกสายตาในร้าน จับจ้องมาที่ลูซี่ ทำให้ผมต้องเหล่ไปหาเธอ เพราะอะไรถึงมองเธอจัง จนได้ยินเสียงซุบซิบว่า.....

'ดูผู้หญิงคนนั้นสิ น่ารักเนาะ~'

'​มีเเฟนรึยังน้า~?'

'ยังกับเด็กเเหนะ น่ากอดจังเลย'​

ขึ้นสิรอไรล่ะ ผมเดือดปุดๆ เเต่คนตรงหน้าไม่สนใจอะไรเลยงั้นหรอ!? ผมเดินใกล้เธออีกนิด เเละคว้าเอวเธอ เธอดูตกใจนิดหน่อยเเต่ก็ไม่ว่าอะไร ผมหันไปเเผ่รังสีอาฆาต​ ให้กับคนในร้าน ประมาณ​ว่า

ผู้หญิง​คนนี้เป็นของฉัน จนบางคนต้องหลบตา

'​เฮ้อ~ อะไรกัน ที่เเท้ก็มีเจ้าของเเล้วนี่เอง'​ อะไรกันสีหน้าเสียดายนั้นมันอะไรกัน!

'ก็นะ น่ารักขนาดนั้น จะต้องมีเจ้าของอยู่เเล้วล่ะ'​ เห้ยๆ พวกลุงน่ะ กลับไปเฝ้าเมียที่บ้านนู้น

'เสียดายจัง~'​ เสียดาย? เหอะ! ผู้หญิงคนนี้กำลังเป็นของฉัน! (ถึงจะยังก็เถอะ)​

'​'เอ้าเกรย์? เป็นอะไรไปน่ะ?'​' หญิงสาวที่เพิ่งถูกพูดถึงเมื่อกี้ หันมาถามผม

''​ป่าวๆ เเล้วนี่ซื้อเสร็จ​เเล้วหรอ? ''(เกรย์)

"อื้ม! กลับกันเถอะ!" หญิงสาวหันมาพูดกับผมเเละหัน

หลังไปยิ้มน้อยๆ ให้กับพนักงาน

เเล้วทำไมพวกเธอต้องหน้าเเดงกันฟระ!?

"เกรย์ กลับได้เเล้ว" (ลูซี่)

"อื้ม!" ผมหันหลังเเละไม่ลืมที่จะคว้าเเขนของเธอให้เดินตาม ตอนเเรกเธอตกใจเล็กน้อย เเต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเหมือนเดิน เเต่กลับยิ้มให้!? โอ๊ยยยยย

น่ารักมาก