...****************...

สวัสดีค่ะฉันชื่อมิวค่ะ ตอนนี้ฉันอายุ19 ฉันมักจะเป็นที่รักของคนรอบข้าง ยกเว้นครอบครัว ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่ใช่ที่รักของครอบครัวฉันจะอธิบายให้ทุกคนฟังนะคะ

แม่ของฉันเสียตั้งแต่ฉันยังอายุได้เพียง1ขวบส่วนพ่อก็มีแฟนใหม่หลังจากทีแม่ของฉันเสียชีวิต หลังจากนั้นก็มีน้องที่เกิดจากพ่อและแม่คนใหม่ มันเหมือนกับโลกของฉันมีแค่ฉันและแม่เพราะพ่อรักน้องมากกว่าฉันและฉันก็มักจะโดนแม่เลี้ยงและน้องรังแกอยู่เสมอไม่ว่าฉันจะทำอะไรหรือได้อะไรน้องของฉันก็มักจะแย่งทุกอย่างไปจากฉันอยู่เสมอ ในตอนนี้ก็เช่นกัน

"เห้อออ" ฉันถอนหายใจช้าๆเพราะตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย เพราะเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วฉันเพิ่งเห็นน้องสาวของฉันกำลังมีอะไรกันกับแฟนของฉัน ตอนนี้หัวใจของฉันแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆสมองของฉันมันตันไปหมด ฉันคิดอะไรไม่ออกได้แต่นั้งนำ้ตาคลออยู่ที่ห้องนั่งเล่นฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะแย่งทุกอย่างไปจากฉัน ไม่ว่าจะความรัก ของเล่น รถ หรืออะไรก็ตามฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ให้อภัยเธอแน่ๆ

ฉันตัดสินใจเดินขึ้นไปบนห้องของน้องสาวของฉัน และแน่นอนห้องของเธอไม่ได้ล็อคประตูฉันจึงเปิดประตูเข้าไป และแน่นอนฉันได้เห็นร่างของน้องสาวและแฟนของฉันนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนอันแสนนุ่ม ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออกในหัวของฉันมีแต่ความเสียใจและผิดหวัง ปะปนอยู่เต็มไปหมด

"นี่พวกเธอ"

ฉันเห็นสีหน้าของแฟนหนุ่มของฉันเขามีสีหน้าที่เย็นชาและไม่ตกใจที่ฉันมาเห็นสภาพที่น่าสมเพชของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความสะใจที่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวด

"อ่าวมาแล้วหรอค่ะคุณพี่ของน้อง"

เสียงของน้องสาวของฉันที่พูดออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย แถมเธอยังยิ้มเยาะเย้ยฉันอีกด้วย

"นานรึยัง"

ฉันพูดออกไปด้วยนำ้เสียงที่สั่นคลอ

"อืม"

เสียงของแฟนของฉันตอบกลับมามันทำให็หัวใจของฉันแตกสลาย

"อืม รักกันนานๆนะ"

ฉันพูดออกไปทั้งนำ้ตา ไม่คิดเลยว่าเธอจะแย่งคนที่ฉันรักสุดหัวใจไปจากฉัน ใช่ฉันรักเขามาก มากจนขนาดที่ว่าฉันพร้อมที่จะตายแทนเขาได้เลย

"หึ ฉันจะแย่งทุกอย่างที่เป็นของแกมาเป็นของฉันให้หมด อย่าคิดว่าชีวิตนี้แกจะอยู่อย่างมีความสุข''

น้องสาวของฉันเดินมาพร้อมกับกระซิบข้างหูของฉัน คำพูดที่เธอพูดออกมามันทำเอาฉันนี้จุกไปเลยทีเดียว

...****************...

ฉันเดินออกมาจากบ้าน ตอนนี้เป็นเวลา23:00น.ใช่มันมืดมากแต่ฉันไม่อยากจะได้ยินเสียงที่ทุเรศออกมาจากห้องของน้องสาวของฉัน ฉันนั้งร้องให้ที่ริมฟุตบาศริมถนน ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจขับรถบิ๊กไบค์คู่ใจออกไปจากบ้าน ฉันอยากจะขับให้รถมันชนให้ตายๆไปเลย แต่เมื่อขับไปด้วยความเร็วจู่ๆสมองของฉันมันก็ไม่อยากให็ฉันคิดสั้น เมื่อฉันตั้งสติได้แล้ว ฉันจึงขับรถไปที่ผับ ฉันกะจะดื่มให้มันลืมเรื่องราวทั้งหมดในวันนี้

"ผมขอนั่งด้วยได้มั้ยครับ"

เสียงของชายหนุ่มคนนึ่ง ชายคนนี้ใส่สูทสีเทาดูเหมือนจะเป็นคนรวยและเขายังมีลูกน้องอีกสามคน หน้าตาของเขาดูดีมากจนชวนหลงใหลในความหล่อเหลาของเขา

"ค่ะ"

ฉันตอบรับคำขอของเขาโดยไม่ขัดเขาเริ่มขยับมานั้งข้างตัวของฉันพร้อมส่งสัญญาให้พนักงาน

"ผมชื่อธาวินนะครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณชื่อ อะไรครับ"

เสียงของชายหนุ่นคนนั้นทำให้ใจของฉันเต้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาทำให้ชวนหลงไหลเป็นอย่างมาก รอยยิ้มที่เขายิ้มให้ฉันมันช่างดูจริงใจและอบอุ่น

"มิวค่ะ"

ฉันตอบออกไปโดยไม่คิดอะไรเพราะฉันคิดว่าคนหน้าตาดีและฐานะดรขนาดนี้คงมีสาวๆมากมายมา

รุมล้อม

"น่ารักจังเลยนะครับคุณมิว"

เมื่อฉันพูดกับเขาได้สักพักฉันก็เริ่มรู้สึกมึนเมาเป็นอย่างมากสมองของฉันมันว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออกรู้อย่างเดียวคืนอยากลืมเรื่องทั้งหมดที่พวกเขาทำกับฉัน

"งั้นฉันกลับบ้านก่อนนนะคะ''

ฉันเดินออกมาก่อนที่ภาพจะตัดไป และเมื่อรู้สึกตัวอีกที ฉันก็รู้สึกเหมือนร่างกายของฉันมันร้อนไปหมด และฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังขยับอยู่ช่วงล่างของฉัน

"ตื่นแล้วหรอครับคุณมิว"

ร่างของชายหนุ่มคนเมื่อคืน เขาพูดด้วยนำ้เสียงที่หิวกระหาย ร่างกายของเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเผยให้เห็นร่างกายที่ดูแข็งแรงและสวยงามน่าหลงใหล

"ผมจะเริ่มแล้วนะครับ"

"เดี่ย..."

ยังไม่ทันขาดคำร่างกายช่วงล่างของฉันมันรู้สึกเหมือนฉีกขาดและปวดร้าวเป็นอย่างมาก ฉันพยามที่จะขัดขืนเขา แต่ก็ทำไม่ได้ ร่างกายของฉันอ่อนแรงไปหมด ตอนนี้ในหัวของฉันมันโล่งไปหมด

...****************...

เมื่อฉันมองไปที่ช่วงล่างของฉัน ชายคนนั้นส่งยิ้มที่สดใสราวกับเด็กน้อย เขาเริ่มขยับมันช้าๆพร้อม เสียงหายใจด้วยความเหนื่อยหอบเบาๆ

"ฉันเจ็บ"

ฉันพูดออกไปด้วยนำ้เสียที่อ่อแรงและแผ่วเบา เขามองหน้าฉันสักพักแล้วยิ้มมุมปากเป็นรอยยิ้มที่ร้ายกาจมาก

"ครั้งแรกหรอครับ"

เสียงของชายหนุ่มเอ้ยถาม ฉันพยักหน้าเล็กน้อย เขาหยุดขยับ และทำมันช้าลงและนุ่มนวลมากขึ้น

หลังจากที่เรามีอะไรกันเสร้จเรียบร้อยแล้ว ฉันรู้สึกได้เลยว่าร่างกายของฉันมันออ่นแรงไปหมด ชายคนนั้นเขากอดฉันไม่ห่างจากตัวเลยแม้แต่น้อย ฉันจึงลุกขึ้น และแต่งตัวเพื่อกลับบ้าน

"เดี่ยวผมรับผิดชอบเอง"

ฉันตกใจกับประโยคนี้เล็กน้อย ใช่เขาตื่นก่อนฉันแต่ทำไมเขาถึงต้องแกล้งนอนหลับต่อด้วยหล่ะ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

ฉันรีบปฎิเสธออกไปโดยทันทีเพราะฉันรู้ว่าฉันไม่เหมาะสมกับชายคนนี้แน่นอนและฉันก็คิดว่ายัยน้องสาวตัวดีของฉันก็ตงจะมาแย้งไปอีกแนนอน

"ผมรักคุณนะครับคุณมิว ให้ผมได้รับผิดชอบคุณเถอะครับ"

ฉันตกใจเล็กน้อยที่เขาสารภาพรักกับฉัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่เพิ่งเจอกันเพียงชั่วข้ามคืนจะมาสารภาพรักกับฉัน

"ทำไมคุณถึงชอบฉัน"

"คุณคิดว่าที่ผมเจอกับคุณเมื่อคืนมันเรื่องบังเอิญหรอครับคุณมิว"

สีหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความร้ายกาจและเจ้าเลห์

ใช่ฉันนึกออกแล้ว ชายคนนี้ ฉันเห็นเขาเกือบทุกวัน เห็นทุกที่ ไม่ว่าจะร้านอาหาร ที่ทำงาน หรือถนนทางเดิน นี่เขาติดตามฉันตลอดเวลาเลยหรอกเนี่ย

"ทำไมถึงรักฉัน ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึง"

"คุณมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมชอบ เรียกง่ายๆว่าสเปกของผมครับ"

ฉันไม่ตอบอะไร กำลังจะเปิดประตูห้องเพื่อกลับบ้านชายหนุ่มจับแขนของฉันไว้พร้อมกับสวมแหวงเพชรเม็ดงามให้ฉันที่นิ้วนางข้างซ้าย พร้อมกับจูบมือของฉันเบาๆ ใช่มันถูกต้องที่เขาจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เขาได้ล่วงเกินกับฉัน แต่ฉันไม่ได้รักเขา ฉันจึงไม่อยากให้เขามารับผิดชอบเรื่องนี้

แต่จะทำยังไงได้หล่ะในเมื่อคนที่ฉันรักหักหลังฉันไปเป็นชู้กับน้องสาวของฉัน น่าตลกสิ้นดี ฉันพยักหน้าตอบรับคำขอของเขาเล็กน้อย เขากอดฉันอย่างแน่น และจุ๊ทั่วบริเวณใบหน้าของฉัน

"ฉันขอกลับบ้านก่อนนะ"

ชายคนนั้นพยักหน้าให้ฉันเล็กน้อย ก่อนฉันจะเดินออกมาจาก ผับแห่งนั้น