...Ep1...

...บทนำ Nc...

"ขายตัวให้ผมดิ แล้วผมจะช่วยพี่เอง"

"ฮะ! "

จุดเริ่มต้นทุกอย่าง มันเกิดขึ้นที่คืนนั้น วันที่ฉันเพิ่งได้รับการ์ดแต่งงานจากแฟนและเพื่อนรัก

1 เดือนก่อน

ฉันกลับมาบ้านของตัวเอง เพราะกลับมาทำความสะอาดบ้านทุกวันเสาร์ตามปกติ ส่วนวันธรรมดา ฉันจะอยู่บ้านเช่ากับเพื่อน

ตอนนี้บ้านของฉันไม่มีแม่บ้านอีกต่อไปแล้ว หน้าที่นี้เลยตกเป็นของฉันเพราะว่าฉันทำงานออนไลน์โปรโมทสินค้าให้กับทางบริษัทของเรา ฟังๆ ไปแล้วก็เหมือนกับคนว่างงานดีๆ นี่เองแหละ

ส่วนพี่สาวของฉันพอนางแต่งงานเสร็จ ก็ย้ายไปอยู่เมืองนอกกับพี่เขย และไม่กลับมาเยี่ยมบ้านอีกเลย ทุกอย่างจึงตกมาอยู่ที่ฉันผู้ซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน

กริ่ง!

"ใครมาว่ะ?"

ฉันรีบวางไม้กวาดแล้วเดินไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน

"มีของมาส่งครับ"

ฉันรีบรับการ์ดใบนั้น มาจากมือของคนส่งของเพราะคิดว่ามันคงจะเป็นใบทวงหนี้ของทางบ้านฉันอีกตามเคย แต่เมื่อดูดีๆ แล้วการ์ดใบนั้นเป็นสีชมพูหวานแหววจนฉันสงสัย

"การ์ดแต่งงานเหรอเนี้ย ใครยังกล้าเชิญครอบครัวฉันไปงานแต่งอีกเนี่ย"

ฉันรีบเปิดดูชื่อในการ์ดแต่งงานทันที เพราะอยากรู้ว่าใครกันที่ส่งการ์ดเชิญมาให้ที่บ้านฉัน แต่เมื่อเปิดดูชื่อเจ้าสาวและเจ้าบ่าวในการ์ดแล้ว ฉันก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะนั้นคือเพื่อนและแฟนของฉันเอง

พวกมันหักหลังฉันแอบคบกันจนได้แต่งงานกัน ฉันทรุดตัวนั่งลงที่พื้นบ้านด้วยความเสียใจอย่างสุดขีดเสมือนถูกมีดนับพันเล่มทิ่งแทงหัวใจจนยากจะเอ่ยปากกรีดร้องออกมาได้  ฉันรีบฉีกการ์ดแต่งงานทุเรศนี้ขว้างทิ้งในทันที

ทำไมเหรอแค่ธุรกิจบ้านฉันกำลังมีปัญหาถึงกับต้องทิ้งฉันไปแต่งงาน กับเพื่อนสนิทของฉันเลยหรือ ส่วนเพื่อนสนิทของฉันก็อีกคน ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่านั้น มันแฟนของฉันแต่ก็ยังลักกินขโมยกินจนได้แต่งงานกัน

ฉันเริ่มรู้สึกตะขิดตะขวงใจตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วที่เจอกันครั้งสุดท้ายแล้ว ว่าทำไมท่าทางมันดูแปลกๆ และมันก็บอกฉันและเพื่อนๆ ในกลุ่มว่ามันท้อง ตอนนั้นพวกเราต่างก็ยินดีให้กับมัน แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะท้องกับแฟนของฉัน

แฟนที่ฉันคบมาตั้งแต่ม.3 แฟนที่ฉันยอมให้ครั้งแรกกับมัน แฟนที่ฉันคาดหวังถึงอนาคตที่สวยงามว่าจะมีลูกที่น่ารักๆ ด้วยกันและใช้ชีวิตด้วยกันไปจนตาย แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันจบแล้ว

มันพังทลายลงในพริบตา เหมือนกับว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน  กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง!

"ฮัลโหล"

"ฮัลโหล อี่เนมมึงโอเคป่าวว่ะ? "

เมื่อแบมรูมเมทของฉันโทรมา ความรู้สึกจุกจนร้องไห้ไม่ออกเมื่อกี้ก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

"อี่แบม ฮื้อๆๆๆ "

"เอ้า! เอองั้นเดี๋ยวกูไปรับนะมึง"

เมื่อวางสายจากแบม เพื่อนสนิทของฉันอีกคน ฉันก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดเสียง ที่ร้องไห้ขนาดนี้ได้ก็ต้องขอบคุณแบมมัน ถ้ามันไม่โทรมา ป่านนี้ฉันคงอกแตกตายแน่ๆ

และบวกกับคุณพ่อคุณแม่ของฉันไม่อยู่บ้านแถมพวกแม่บ้านก็ถูกเชิญออกไป หลายคนแล้ว จะเหลือก็มีแต่แม่นมของฉันที่ชื่อแม่นา ที่ไม่ยอมไปไหนและยังช่วยคุณพ่อคุณแม่ทำงานอยู่ที่บ้านตลอด

ถึงแม้ว่าเงินเดือนจะถูกปรับให้น้อยลงก็ตาม แต่แม่นาก็ไม่เคยทิ้งฉันและคุณพ่อคุณแม่เลยแม่นาเปรียบเหมือนแม่อีกคนของฉันที่ฉันเคารพนับถือ

แต่วันนี้เธอไม่อยู่เพราะไปเฝ้าไข้หลานที่โรงพยาบาลต่างจังหวัด ฉันจึงต้องอยู่เฝ้าบ้านเพียงคนเดียวและยังมาเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันแบบนี้อีก

มันช่างมืดมนสำหรับฉันจริงๆ ฉันไม่รู้จะคุยกับใคร ตอนนี้ที่ทำได้คือร้องไห้ออกมาอย่างสุดเสียงเพื่อระบายอารมณ์เสียใจที่ไอ้ระยำนั่นมันหลอกฉัน

"ไอ้นทีไอ้เลว ไอ้บัดซบ! "

ฉันละอยากทำลายข้าวของในบ้านเสียเหลือเกิน แต่ก็ตั้งสติได้ว่า ช่วงนี้ทางบ้านมีปัญหาอยู่ ถ้าเกิดทำอะไรลงไปมีหวัง ฉันอาจจะถูกทำโทษก็เป็นได้

ฉันจึงตัดสินใจ ลุกขึ้นจากพื้น พร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุดป่นกับเสียงสะอื้นเป็นระยะ ก็ช่างหัวมันประไรแค่เสียคนเลวๆ แค่ 2 คนออกไปจากชีวิตฉันไม่เห็นจะต้องแคร์เลย

เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็เดินขึ้นบันไดไปอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนลุคใหม่ให้กับตัวเอง ฉันหยิบเสื้อซีทรูรัดรูปสีขาวแวกหลังที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เอามาใส่พร้อมกับกางเกงยีนส์ขาสั้นขาดๆแบบแฟชั่น

พร้อมทั้งปล่อยผมยาวลงมาที่ปกติแล้วมันจะจุกเป็นม้วนอยู่บนหัวของฉัน ก่อนจะลงมารอเพื่อนที่ด้านล่างของบ้าน แต่เอ๊ะ! เพื่อนฉันมันเข้ามารอฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"อี่เนม เป็นเหี้ยไรเนี้ยกูโทรหามึงเป็น สิบๆ สาย แล้วนี่มึงแต่งตัวแบบนี้จะไปไหน? "

ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบดึงแขนอี่แบมไปขึ้นรถในทันที

"ป่ะมึง ไปผับกับกู"

"ฮะ เวลานี้เนี่ยนะ เออๆ งั้นก็ไปกินที่บ้านก่อนก็ได้ พอดีวันนี้พวกเพื่อนจากต่างจังหวัดก็มาเที่ยวหากูด้วยที่กูบอกมึงไว้อ่ะ"

"เอาแบบนี้ละกัน ไปนั่งกินที่บ้านก่อน พอ 4 ทุ่มแล้วค่อยออกไปผับเคป่ะ กูจะได้รู้จักเพื่อนๆ มึงด้วย จะได้ไม่ต้องคิดฟุ่งซ่าน"

"เออ ได้ๆ แต่อี่เนมปกติมึงทำตัวดีมาตลอดหนิ ผับก็ไม่เที่ยว เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่ดูด แต่ทำไมมึงถึงจะประชดชีวิตตัวเองแบบนี้"

ฉันถอนหายใจพร้อมกับเม้มปากลง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะ ถึงไม่พูดอี่แบมมันก็รู้อยู่แล้ว จนกระทั่งขับรถถึงบ้าน

ฉันรีบเปิดขวดเหล้าเบียร์ดื่มเป็นครั้งแรกดู โอ้ให้ตายเถอะ! ขมปี๋เลย แต่ฉันก็ยังดื่มต่อไปและดื่มมันไปเรื่อยๆ

แรกๆ มันก็แค่มึนๆ อะนะ ฉันเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรกับร่างกายตัวเองเท่าไหร่ เพราะฉันรอที่จะไปเที่ยวผับเป็นครั้งแรกในชีวิตไงล่ะ

4 ทุ่ม

เมื่อถึงเวลาตามกำหนด ฉันกับอี่แบมและเพื่อนของอี่แบมที่มาจากต่างจังหวัด ก็พากันไปเที่ยวผับตามความประสงค์ของฉันฮ่าๆๆ ตอนนี้พวกเรามาเที่ยวกันตั้ง 5 คนจะไม่สนุกได้ไง

"เฮ้! ชนแก้ว ขอต้อนรับสมาชิกใหม่เข้าชมรมคนโสด เนาะอี่เนม"

"ไม่ยินดีกูก็ต้องยินดีแล้วแหละ กูโสดแล้วโว้ยยยย ฮ่าๆๆ"

ฉันและเพื่อนๆ ดื่มและสนุกไปกับมันจนเวลาล่วงเลยไปนานพอสมควร จริงๆ มันก็อยู่ในช่วงมึนเมาแล้วแหละ

"เก็บทรงไม่อยู่ (เก็บทรงไม่อยู่ทำไมมันเมาอย่างนี้ๆ) "

ยิ่งเริ่มเมาน้ำตาของฉันก็ยิ่งไหลออกมามากขึ้น จนสุดท้ายมันก็เก็บไม่อยู่ ฉันจึงปล่อยโฮออกมาอย่างสุดเสียง

"ฮื้อๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยแม่ง!"

"เบาเพื่อน อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะมึง มึงแค่อกหักครั้งแรกเองเดี๋ยวมันก็ชิน"

"อื้มงั้นกูขอตัวไปนั่งสงบจิตใจที่มุมหน้าบาร์แป๊บนะ พอดีขึ้นแล้วเดี๋ยวจะกลับมา"

เพื่อนๆ ต่างแตะไหล่ฉันเพื่อเป็นกำลังใจ ให้ผ่านพ้นการเลิกราในครั้งนี้ไปได้

"ไม่ไหวบอกนะอี่เนม"

"อื้ม ขอตัวนะ"

เพื่อนๆ ต่างพยักหน้ารับ ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นจากโต๊ะในผับไปนั่งมุมโต๊ะหน้าบาร์ เพราะมันมืดและรู้สึกผ่อนคลายดี ฉันสั่งเหล้าที่หน้าบาร์นั่งกินคนเดียว ทั้งที่ฉันก็ไม่เคยกินเหล้าด้วยซ้ำ

แต่แล้วก็มีผู้ชายร่างสูงใหญ่หุ่นเหมือนดาราเกาหลีก็ไม่ปาน แต่ทำไมใบหน้าถึงออกไปทางชาวยุโรปก็ไม่รู้ แต่ว่าก็ดูหล่อดี

แถมผิวยังดูขาวสะอาดอีกด้วยคาดว่าน่าจะเป็นลูกครึ่ง ใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้ากางเกงยีนส์ธรรมดาๆ ทั่วไปตามประสาวัยรุ่น เข้ามาทักทายฉัน

"Hi ขอนั่งด้วยได้ไหม? "

ฉันแล่มองหน้าชายคนนั้น ก่อนจะพยักหน้าให้เขาแบบส่งๆ ไป และยกเหล้าเข้าปากอย่างหนักหน่วงป่นกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา

"อกหักเหรอ? "

ฉันรีบหันหน้าไปทางผู้ชายคนนั้นก่อนจะขมวดคิ้วใส่เขา

"รู้ได้ไงอ่ะ? "

"ก็ไม่เห็นแปลก ก็เธอร้องไห้  อ่ะ! ลืมถามเลยเธอชื่ออะไร? "

"เนม"

"อ่อ เราชื่อแอนทัน หรือเรียกสั่นๆ ว่า ทัน หรือจะเรียกว่า........ช่างเถอะ!"

"อ่อ อื้ม ชื่อคุ้นหูจัง...แต่คงไม่ใช่หรอก"

จริงๆ ฉันไม่ค่อยได้สนใจผู้ชายที่เข้ามาพูดคุยกับฉันเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยมันก็รู้สึกดีไปอีกแบบ ที่ได้มารู้จักเพื่อนใหม่ๆ เพราะตลอดเวลาที่คบกับไอ้เวรนทีแฟนเก่าฉัน

ฉันปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอกมากเกินไป เพราะรักมันมาก และไม่อยากทะเลาะกับมัน แต่ตอนนี้ ฉันสามารถพูดกับใครก็ได้ รู้จักกับใครก็ได้ โดยไม่ต้องแคร์มันอีกต่อไปแล้ว

"เพิ่งเลิกกับแฟนหรือเปล่าเนี้ย? "

"อื้ม ไม่รู้ดิ แล้วทันอ่ะ มาเที่ยวกับแฟนเหรอ?"

"เราโสดน่ะ ตอนนี้กำลังหา..........แฟนอยู่ คงจะเรียกว่า เพิ่งเจอหัวใจละมั้ง!"

คำพูดที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ของเขา มันดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก จนฉันไม่กล้าถามอะไรเขาต่อ ก่อนที่ฉันจะรีบยกเหล้าใส่ปากอีกครั้ง

"อ่าส์"

ฉันทำหน้ายี๋จนไอ้ผู้ชายที่นั่งข้างฉันหัวเราะออกมา ท่าทางหัวเราะของเขาดูสุขุมและเป็นผู้ใหญ่ทั้งที่หน้าตายังเด็กอยู่แท้ๆ

"เอาจริง เนมกินเหล้าไม่เป็นเหรอ ไม่เห็นเหมือนคนอื่นที่มาเที่ยวเลย แสดงว่าเพิ่งเคยเที่ยวล่ะสิ"

ฉันยิ้มออกมาตามมารยาท และพยักหน้ารับเพื่อบอกเขา   "อื้ม ใช่ แล้วทันอายุเท่าไหร่เหรอ เห็นหน้าตายังดูเด็กอยู่เลย? "

" 23 ครับ ส่วนเนมอายุเท่าไหร่เหรอ? "

ฉันรีบกลืนน้ำลายลงคออย่างรวดเร็วก่อนจะหันหน้าไปทางหน้าบาร์ เพราะไม่อยากบอกอายุกับเขา ก็ฉันแก่กว่าเขาตั้ง 3 ปีฉันก็อายเป็นเรื่องธรรมดา

"เท่าไหร่? "

"ยี่.. ยะ..26"

เจ้าเด็กนี่ไม่มีท่าทีตกใจอะไร นอกจากถือแก้วเหล้ามาชนแก้วกับฉัน

"งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่เนม"

"อะ......อื้ม"

โอ๊ย! ตายแล้วดูแก่แท้ แต่ก็ช่างเถอะก็เราแก่จริงๆ นิ จะให้เขาเรียกแค่ชื่อมันก็ดูไม่ดี

และแล้ว ฉันกับไอ้เด็กนี่ก็นั่งดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เวลาล่วงเลยไปนาน จนภาพนั้นตัดไปตอนไหนก็ไม่รู้ มีเพียงความรู้สึกมึนเมา และร่างกายที่อ่อนแรง ก่อนที่เสียงมือถือของฉันจะดังขึ้น

กริ่ง กริ่ง กริ่ง! ฉันน่ะอยากจะรีบรับสายนะ แต่มือมันไม่มีแรง จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงของอี่แบมมาเรียก

"อี่เนม...อี่นะ....เนม"

เสียงอี่แบมตอนเรียกชื่อฉันหยุดชะงักไป เหมือนกับว่ามันกำลังกลัวใครบางคนอยู่ จากนั้นก็เงียบไป ฉันล่ะอยากจะเรียกชื่อมันกลับอะนะแต่ติดทีว่ามันไม่มีแรงเรียกแล้ว

ดื่มเหล้าเวลาเมามันเป็นแบบนี้เหรอเนี่ย มันเหมือนโลกหมุน และสติเรือนรางในเวลาเดียวกัน มันเหมือนจะลอย ตัวมันดูเบา

จากนั้นเสียงเรียกพร้อมกับมืออุ่นที่สัมผัสบนใบหน้าฉันก็เริ่มรุนแรงขึ้นเพื่อเรียกสติฉัน

"พี่เนม ....พี่เนมครับ ให้ผมไปส่งพี่ที่บ้านไหม? "

ฉันพยักหน้ารับ ก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองถูกพยุงและถูกอุ้ม แต่โลกมันหมุนเร็วจัง แล้วหลังจากนั้นทุกอย่าง ก็มืดลงอีกครั้ง เหลือไว้เพียงแค่ความมืด และกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งฉันก็อยู่บนเตียงในห้องมืดสลัว

และกลิ่นห้องที่ไม่คุ้นเคย พร้อมกับมีอะไรใหญ่ๆ แข็งๆ กำลังสอดใส่อยู่ตรงช่วงล่างของฉันอยู่ นี่ฉันคงฝันอยู่ใช่ไหมงั้นก็ดี ฝันแบบนี้แหละฉันจะได้รู้สึกดี

"อ้าส์  .....ซี๊ด!"

"เจ็บเหรอ นี่เคยผ่านผู้ชายมากี่คนเนี่ยทำไมแน่นจัง"

ชายหนุ่ม ที่มีม่านเป็นความมืดบังไว้อยู่กำลังมีอะไรกับฉันอย่างอ่อนโยน แต่ในวินาทีนั้นฉันกลับเห็นเขาเป็นแฟนเก่าของตัวเองและได้เอ่ยชื่อนั้นออกมา

"นที"

ชายหนุ่มคนนั้นหยุดชะงักลง ก่อนที่ฉันจะดึงเขาเข้ามากอด  "เรามี นทีแค่คนเดียว จะไปมีอะไรกับใครได้อย่างไง เราไม่เคยนอกใจนทีเลยด้วยซ้ำ"

ฉันกอดผู้ชายคนนั้นอย่างอ่อนโยน พลางร้องไห้ออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

"เคยผ่านมาแค่คนเดียวเองเหรอ มิน่ามันถึงได้แน่นขนาดนี้ แถมพี่ยังกินเหล้าไม่เป็นอีก เป็นเด็กดีจังนะ"

ของแข็งนั้นเริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง แต่ฉันรู้สึกว่ามันจะแน่นกว่าปกติและเจ็บมากๆ ด้วยเหมือนกับว่าสิ่งนั้นมันใหญ่เกินไปจนทำให้ตรงนั้นของฉันมันฉีกขาด

เพราะตอนฉันมีอะไรกับนที ของนทีไม่ได้ใหญ่อะไรมาก เพราะถุงยางที่นทีซื้อ มันแค่ 49 แต่ทำไมตอนนี้มันรู้สึกแปลกๆ

ถึงอย่างนั่นก็ช่างเถอะ เพราะนี้คือความฝันนิ ตอนนี้ฉันอยู่ในความฝัน ฝันว่านทีกลับมาหาฉันแล้ว และกำลังนอนกับฉัน นทีแค่ไปทำงานเขาไม่ได้มาหาฉันนานแล้ว มันเลยดูแน่นกว่าปกติ

...Ep2...

...เด็กเวร nc...

"นที ขอแรงอีกเราอยากให้นทีมีความสุข"

"แน่ใจเหรอ พี่อาจจะจุกได้นะ"

"อื้ม"

ของแข็งนั้น เริ่มขยับแรงขึ้น จนแผ่นหลังของฉันยกขึ้นเป็นจังหวะ ก่อนจะดึงตัวเขาเข้ามาจูบ ริมฝีปากที่อวบอิ่มและกลิ่นกายที่ผิดแปลกไปรู้สึกเหมือนกับว่าฉันไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย

แต่ฉันก็ยังปลอบใจตัวเองว่าเป็นเขา เป็นนทีเท่านั้นเพราะถ้าไม่ใช่นทีแล้วฉันจะนอนกับใครได้จริงไหม?

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความระบมและอาการงัวเงียจากพิษสุรา ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกแขนแกร่งดึงร่างเอาไว้

"เช้าแล้วเหรอ ยังไม่อยากให้เช้าเลย"

ฉันหันไปมองเสียงทุ้มที่ไม่คุ้นเคยนั้น ก่อนจะเหลือบมองเรืองร่างเปลือยเปล่าของตัวเองที่มีเพียงผ้าห่มคลุมไว้ แค่ช่วงล่วงเท่านั้น เอ๊ะ! ไม่จริงใช่ไหม นี่ฉันนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่เจอกันแค่คืนเดียวเนี่ยนะ 

แต่จะว่าไปแล้ว พอมองนายนี่ใกล้ๆ แบบนี้ เขาดูหล่อมากเลย หน้าตาอย่างกับพระเอกหนังแวมไพร์ที่ฉันเคยดู แต่สีผมกลับเป็นสีน้ำตาลประกายทอง

นายนี่พ่อแม่ต้องรักมากแน่ๆ ถึงได้ให้หน้าตาที่หล่อคมเข้มได้ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าหุ่นจะออกมาทางหนุ่มชาวเอเชีย แต่มันก็เข้ากับเขาแบบผสมผสานลงตัว

ถ้านายนี่เป็นนายแบบ จะต้องดังเป็นพลุแตกแน่ๆ  แต่เอ๊ะ! นี่ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ไปเหลือบมองผู้ชายที่นอนข้างๆ ตัวแบบนั้น เมื่อหยุดคิดและหยุดมองเรือนร่างอันเซ็กซี่ตรงหน้าแล้ว

ฉันก็รีบดึงผ้าห่มนั้น ขึ้นมาคลุมช่วงบนด้วยอาการตื่นจากภวงศ์ และด้วยอาการตกใจสุดขีดพร้อมกับลุกขึ้นยืนสำรวจตัวเอง

งั้นก็แปลว่า...เมื่อคืนที่ฉันคิดว่าเป็นฝัน มันก็ไม่ใช่ฝัน และฉันก็ไม่ได้นอนกับนทีด้วย แต่ฉันนอนกับเด็กหนุ่ม เมื่อคืนที่เจอกันในผับอย่างงั้นเองเหรอเนี้ย

"คะ.....คือ ขอโทษนะพอดีเมื่อคืนพี่เมามากไปหน่อย งั้นถือว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นละกันนะ"

ไอ้เด็กนั่นลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงกับหัวเตียงพร้อมกับหัวเราะออกมา เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องตลก

"เอาไงดี จะ one night stand กับผมงี้เหรอ?"

ฉันเม้มปากลง ก่อนจะหลบสายตาไปทางอื่น ร่างกายของฉันสั่นเทาไปหมด เพราะฉันไม่เคยนอนกับใครนอกจากนที และรู้สึกผิดที่ยังไม่ได้บอกเลิกกับแฟน ก็ดันมานอนกับคนอื่น ฉันหนิมันใจง่ายจริงๆ

"ขะ....ขอโทษนะ"

ฉันรีบหันหลัง และจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ แต่ก็ถูกมือใหญ่ดันประตูห้องน้ำขวางไว้ 

 "อะไรกัน ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบจริงดิ"

ฉันกำผ้าห่มคลุมตัวแน่น ในใจก็เต้นตึกตักๆ จนมันจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว ก่อนจะหันหน้าไปหาไอ้เด็กนั่น  

"มะ...เมื่อคืนนายเป็นคนทำแบบนี้กับฉันก่อนนะ เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่ความผิดฉัน"

เอาซี้!...จะดูว่าอี่เด็กบ้านี่ มันจะพูดอะไรต่อ จากนั้นไอ้เด็กนี่มันก็จ้องมานัยน์ตาของฉันและบึนปากใส่ ก่อนจะหยิบมือถือของมันที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมา และกดคลิปวิดีโอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฉันดู

ในวิดีโอนั้น ฉันเป็นคนลวนลามเขาก่อนแถมยังไปจับไอ้ตรงนั้นของเขาอีก เสียงผ่อนลมหายใจเบาๆ แล้วพูดคำว่าอยากได้ๆ วนไปมาอยู่นานพอควรก่อนที่ไอ้เด็กนี่จะเริ่มขึ้นคร่อมฉัน แล้วเริ่มมีอะไรกัน

แถมฉันยังเรียกแต่ชื่อ ไอ้เวรนทีนั่นตลอดจนเสร็จกิจ เมื่อฉันดูคลิปจบแล้ว ฉันแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะฉัน ทั้งหมด

"ว้า! เอาไงดี ถ้าพี่ไม่รับผิดชอบผมคลิปนี้คงถูกกระจายไปทั่วเน็ตแน่เลย คิดดูสิว่าจะได้เงินเท่าไหร่ จากการขายคลิปที่มีความยาวตั้ง 1 ชั่วโมงแบบนี้"

"เหอะ! "

ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ก่อนจะเดินไปใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แม่งกูไม่องไม่อาบแล้วน้ำ ขอให้ออกจากที่ห้องนี้ได้ก็พอแล้ว

"น้องทันคะ นายต้องการเท่าไหร่? "

"ฮะ? "

ฉันรีบหยิบกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะเอาเงินในกระเป๋าที่มีอยู่ฟาดหน้ามันเข้าไป 5,000 บาท  "รบกวนลบคลิปของพี่ด้วยนะคะ เพราะน้องไม่ใช่สเปคพี่อ่ะค่ะ" 

 และฉันก็รีบเดินออกมาด้วยท่าทางโมโหอย่างสุดขีด ที่ตัวเองถูกกระทำแบบนี้ 

ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาบ้านเพื่อนด้วยความโมโหที่เพื่อนไม่ยอมมารับตัวฉันทั้งๆ ที่รู้ว่าฉันไม่เคยดื่มมาก่อน

"อี่เหี้ยแบม ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะมึง"

ปัง ปัง!

ฉันเคาะประตูเรียกมันอยู่นานก่อนที่มันจะมาเปิดประตูให้  "อี่แบมทำไมเมื่อคืนมึงไม่เอากูกลับ"  

อี่แบมเริ่มทำหน้าตาเลิ่กลั่กและดูกังวลใจ ก่อนที่ฉันจะมองหน้าเพื่อนด้วยความตกใจ "เฮ้ย! อี่แบมมึงเป็นอะไร กูขอโทษกูไม่ได้ตั้งใจตะคอกใส่มึงนะ"

อี่แบมก้มหน้าลงด้วยความสั่นเทาก่อนจะเหลือบมองซ้ายขวาและดึงตัวฉันเข้าบ้านในทันที  "อี่เนม เมื่อคืนมึงได้มีอะไรกับน้องนั่นหรือเปล่า? "  ฉันขมวดคิ้วลงด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม

"ทำไมว่ะ? "

"เออ ตอบกูมาเถอะ"

ใบหน้าของอี่แบมมีความหวาดกลัวปะป่นอยู่จนฉันรู้สึกหวาดหวั่น  "อื้ม คงจะมีมั้ง?"

อี่แบมลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ พร้อมกับพึมพำคำเดิมว่า ทำไงดีๆ จนฉันต้องลุกตาม

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมมีอะไรว่ะ? "

อี่แบมสาวเท้าขยับมาใกล้ตัวฉัน พร้อมกับจับตัวฉันเขย่า  "อี่เนม ผู้ชายที่มึงนอนด้วยมะคืนน่ะ เขาเป็นเจ้าพ่อเงินกู้ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ไม่สิ! ต้องใหญ่ที่สุดในโลกจะดีกว่า เขาเป็นผู้อยู่เหนือกฎหมายและใครที่ทำให้เขาไม่พอใจ ถึงแก่ชีวิตทุกหลายเลยนะเว้ย! "

"อุต๊ะ! "

ฉันได้แต่อุทานออกมา อย่างตกใจและยืนเอ๋อไปพักใหญ่ มันจะเป็นไปได้อย่างไง ไอ้เด็กนั่นอายุแค่ 23-24 เองนะ จะปล่อยเงินกู้ตั้งมากมายได้อย่างไรกัน

ฉันถึงกะหัวเราะออกมาเพราะขำใบหน้าของเพื่อนและคิดว่ามันคงเล่นตลกกับฉัน  "เออ อี่แบมมุขนี้มึงได้ว่ะ 555"

เพื่อนฉันเริ่มน้ำตาไหลราวกับว่ามันกลัวไอ้เด็กนั่นสุดขีด จนฉันเริ่มเปลี่ยนสีหน้าเพราะรู้สึกว่าเพื่อนของฉันมันพูดความจริง ไม่ได้ปั่นให้ฉันกลัว 

ปกติแล้วอี่แบมมันจะไม่ค่อยกลัวใคร แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นใบหน้าของเพื่อนดูหวาดกลัวไอ้ผู้ชายคนนี้มาก จนฉันต้องรีบแก้ตัวออกไป

"เปล่า เมื่อคืนกูเมามาก น้องเขาเลยส่งกูที่โรงแรมน่ะ ไม่มีอะไรหรอก จริงๆ นะมึง"

อี่แบมรีบจับมือฉันแล้วนั่งลงที่โซฟาอีกครั้ง ก่อนถามด้วยท่าทีตกใจ  "แล้วเมื่อคืน มึงไปเข้าหาเขาทำไมว่ะ? "  ฉันจ้องมองหน้าเพื่อนด้วยความสงสัยก่อนจะส่ายหน้าออกไป ด้วยความมึนงง

"เปล่า! เมื่อคืนกูไม่ได้เข้าหาน้องเขา เมื่อคืนน้องเขาเข้ามาหากูเอง แถมยังคุยกับกูถูกคอด้วย เอิ่ม"

เพื่อนฉันยิ่งบ้าหนักเข้าไปใหญ่ คราวนี้มันรีบลุกขึ้นปิดประตูหน้าต่างทุกบานเลย เหมือนกับว่ามันกลัวจนขี้ขึ้นสมอง มันลนลานจนฉันรู้สึกตกใจ เลยลุกขึ้นเดินไปกอดมันจากด้านหลังพร้อมถาม

"ทำไมมึงต้องกลัวไอ้เด็กนั่นด้วยว่ะ มันก็แค่คนที่เดินมาทักทายเองนะเว้ย ถ้ามันปล่อยเงินกู้จริงก็ดีนะ เราจะได้ไปกู้กันไง เวลาเราลำบาก ดีจะตาย"

เพื่อนฉันรีบถอดมือฉันออกและหันหน้ามาทางฉันด้วยตัวที่สั่นเทา

"ไอ้เฮียทันมันเป็นมาเฟีย แล้วมันก็ชอบมึงและมันจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้มึงขายตัวให้กับมัน พอมันเบื่อแล้วมันจะให้มึงเลือกว่าจะไปอยู่ในซ่อง หรือจะให้ลูกน้องมันเรียงคิว มันเป็นผู้ชายที่น่ากลัวมากนะมึง อี่มะนาวมันเคยเจอมาแล้ว แต่เอ๊ะ! ปกติเฮียทันมันจะไม่เข้าหาผู้หญิงก่อนนะ มึงส่งสายตาให้มันหรือเปล่า? "

ฉันรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็วในทันที จนอี่แบมสงสัยใช้มือเกาคางไปมาอยู่หลายรอบ ก่อนที่มันจะจับมือฉันขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่าทางหวาดกลัว

"อี่เนม เราหนีกันเถอะ กูจะพามึงหนีเอง กูเป็นห่วงมึงมากนะ กูไม่อยากให้มึงเป็นเหมือนอี่มะนาว เชื่อกูเถอะมึง"

ด้วยท่าทางหวาดกลัวของเพื่อนบวกกับมือไม้ของมันที่เย็นอย่างกับจับน้ำแข็งมา ทำให้ฉันรู้ว่าที่มันพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ฉันจึงพยักหน้าให้กับมันเพื่อเป็นการปลอบใจ

เพราะตอนนี้คนที่ฉันไว้ใจที่สุดก็มีแต่มันเท่านั้น แต่.....แล้วพ่อแม่ฉันล่ะ เอ้า! ฉันจะทิ้งพวกเขาได้อย่างไรกัน ทำไงดี! ฉันคงต้องรีบบอกมันซะแล้วแหละ

"อี่แบม กูไปไม่ได้หรอก พ่อแม่กูอ่ะ ถ้าสิ่งที่มึงพูดเป็นเรื่องจริง ถ้ากูหนีไป พ่อแม่กูต้องลำบากแน่ๆ "

กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง!

แต่แล้วเสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้น ฉันจึงรีบหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายขึ้นมา ฉันมองหน้าจอมือถืออยู่นาน เพราะไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ของใครก่อนจะรับสาย

"ฮัลโหลค่ะ"

"ฮัลโหลครับพี่เนม"

เสียงทุ้มที่คุ้นหูพูดคำว่าฮัลโหลขึ้น มันทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นเสียงของมาเฟียหนุ่มที่ฉันได้มีอะไรกับเขาเมื่อคืนนี้

"ฮัลโหลพี่เนม ทำไมเงียบไปอ่ะ? "

ตัวฉันสั่นเทาไปหมด เมื่อเหลือบไปมองเพื่อนที่ยืนปิดปากตัวเองร้องไห้อยู่ ก่อนที่ฉันจะถอนหายใจแล้วพูดกับปลายสายด้วยเสียงเรียบ

"มะ......มีอะไรเหรอ? "

"อ่อ พอดีผมแค่จะโทรมาบอกว่าคลิปน่ะ ผมคงลบให้ไม่ได้นะ แต่ถ้าพี่อยากให้ผมลบจริงๆ งั้นผมขอนอนกับพี่อีกสักคืน พอดี.....ผมติดใจลีลาเร้าร้อนของพี่น่ะ แบบว่าเมื่อคืนมันไม่อิ่ม"

มือฉันสั่นไปหมด อยากจะต่อยหน้าไอ้เวรนี่จริงๆ ให้ตายเถอะเลิกกับแฟนแล้วยังจะต้องมาเจอโรคจิตคอยตามกวนอีก

"เหอะ! นี่น้องทันคะ พี่จ่ายเงินไปให้น้องแล้วนะคะ พี่ว่าเราไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว"

แต่แล้วเพื่อนฉันก็ทรุดตัวนั่งลง เหมือนกับว่ามันตกใจและหวาดกลัวอย่างกับเคยเจอเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเองอย่างไงอย่างงั้น

"เมื่อกี้เสียงอะไรอ่ะ พี่อยู่กับใครเหรอ อ๋อคงจะอยู่กับคนชื่อแบมสินะ"

"ทะ.....ทำไม? "

"งั้นพี่คงรู้แล้วใช่ไหม ว่าผมเป็นใคร? "

"อื้ม เพิ่งจะรู้ก่อนนายโทรมาแค่แป๊บเดียว"

เสียงหัวเราะจากปลายสายบ่งบอกถึงความสะใจเป็นนัยยะอะไรบางอย่าง ก่อนจะมีเสียงไลน์ของมือถือฉันดังขึ้น

ติ่ง!

"พี่คับผมส่งคลิปเด็ดของเพื่อนพี่ไปที่มือถือของพี่แล้วนะ อย่าลืมเข้าไปดูด้วยนะ อ๋อ! แล้วต่อไปถ้าไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อน ผมโทรไปเมื่อไหร่ก็รับสายด้วยนะครับ เพราะเรื่องคลิปน่ะ มันจะหลุดมือไปลงโซเชียลเมื่อไหร่ก็ได้"

ฉันกัดฟันกรามแน่นจนปากสั่น ก่อนจะเอ่ยถามมันออกไปตรงๆ

"สรุป น้องทันต้องการอะไรคะ ถึงได้ราวีพี่แบบนี้"

"ผมบอกพี่ไปแล้วครับ ถ้าอยากช่วยเพื่อนคืนนี้ 2 ทุ่มมาหาผมที่คอนโด A ชั้นบนสุด แล้วผมจะรอนะครับ บาย"

...Ep3...

...ข้อตกลง1 nc...

พอมันกดวางแล้ว ฉันถึงได้รู้ว่าเพื่อนของฉันที่ดูหวาดกลัวไอ้เด็กผู้ชายคนนี้ ขนาดนี้ก็เพราะเพื่อนของฉัน เคยติดหนี้มันมาก่อน ตอนที่ติดการพนันหนักๆ

แล้วไม่ยอมจ่ายมันสักที แถมยังหนีหนี้ที่ก่อไว้อีก มันจึงให้ลูกน้องมันถึง 3 คนรุมข่มขืนเพื่อนของฉันอย่างเลือดเย็น มันไม่มีแม้แต่ความปราณี แถมยังถ่ายคลิปส่งมาในเครื่องของฉันอีก

ยิ่งฉันเห็นฉันยิ่งสลดใจ เพราะที่จริงแล้วมันไม่ใช่แค่อี่มะนาวที่มันพูดถึงเท่านั้น แต่เป็นตัวมันด้วย มันถึงได้หวาดกลัวอยู่แบบนี้

"อี่เนม มึงเห็นคลิปแล้ว ฮื้อๆๆๆๆ กูอาย มึงกูอาย"

ฉันรีบเข้าไปกอดปลอบเพื่อนในทันที ฉันปาดน้ำตาให้เพื่อนและตัดสินใจ ว่าจะจบเรื่องนี้ในคืนนี้

ฉันไม่รู้เลยว่าคืนนี้ถ้าฉันไปคอนโดของมัน ฉันจะเจออะไรบ้าง ฉันรู้แค่ว่าขอให้มันพอใจ แล้วยอมลบคลิปก็พอ ขอแค่นี้จริงๆ

2 ทุ่มของวันนั้น ฉันเดินทางมาถึงคอนโด A ตามที่มันบอกก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นบนสุดด้วยความหวาดหวั่น และเคาะประตูหน้าห้องชั้นบนสุดที่มีเพียงห้องเดียวในชั้น

ปังๆๆ

แกร๊ก! เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับชายหนุ่มร่างใหญ่ที่ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคลุมท่อนล่างเอาไว้โดยคาดว่าน่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จมาหมาดๆ

"ว้าว! มาตรงเวลาดีหนิ พี่ทานอะไรมาหรือยัง? "

ฉันก้าวเท้าเข้าห้องไอ้เด็กบ้านั่นด้วยความกล้าที่จะทำเพื่อเพื่อนอย่างเต็มเปี่ยม

"เข้าเรื่องเลยดีกว่า ถ้าฉันนอนกับนายแล้ว นายต้องลบคลิปของฉันกับเพื่อนออก ตกลงไหม?"

ไอ้เด็กนี่ยักไหล่ขึ้นพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาฉัน

"แน่นอนผมพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว"

"ดี งั้นมาเริ่มกันเลย"

ฉันหยิบถุงยางออกมาจากกระเป๋าสะพายพร้อมกับโยนให้ไอ้ผู้ชายตรงหน้าอย่างหน้าตาเฉย มันดูแปลกใจแต่ก็รับไว้พร้อมกับชี้ไปที่ตัวบอกไซส์ถุงยาง และหัวเราะออกมา

"ฮ่าๆๆ ...เมื่อคืนน่ะพี่ครางจนจะเป็นจะตายแต่พี่กลับซื้อถุงยางไซส์ 52 มาให้ผมเนี่ยนะ พี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ "

ก่อนที่มันจะเขวี้ยงถุงยางใส่หน้าฉัน และเข้ามาจู่โจมตัวฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว มันเข้ามาอุ้มตัวฉันขึ้นนั่งบนโต๊ะห้องครัวพร้อมกับกดริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเข้ากับฉันอย่างดุเดือด

"ดะ...เดี๋ยว!"  

จนฉันแทบไม่ทันได้หายใจ จากนั้นมันก็เปลี่ยนมามุดซอกคอฉันและล้วงมือไปปลดตะขอเสื้อใน พร้อมกับถอดเสื้อยืดสีขาวของฉันออกอย่างช่ำชอง ก่อนจะเริ่มขยับตัวมาเล้าโลมตรงหน้าอกของฉัน 

"อ่า....ไม่นะตรงนั้น เอิ่ม"

"มันมีความรู้สึกสินะ"

"อ้า!" 

มือใหญ่ที่ขย้ำหน้าอกฉันอย่างสนุกมือ บวกกับริมฝีปากนั้นก็สัมผัสวนๆไปมาตรงหัวนมชมพูนั้นมันให้ความรู้สึกเร้าร้อนอย่างบอกไม่ถูก

ก่อนที่มือหนาจะเริ่มขยับไปที่ใต้กางเกงของฉันปลายนิ้วมือถูไปถูมาวนๆอยู่หน้าปากถ้ำ จนฉันเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ 

"อ้า!" 

"พี่พร้อมแล้วสินะ!" 

จากนั้นแขนแกร่งก็สอดมือไปยังแผ่นหลังของฉันแล้วอุ้มไปยังบนเตียงพร้อมกับมีกุญแจมือมาล็อกแขนของฉันไว้ ฉันตกใจมากจนดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอน 

"นี่มันอะไรกัน?"

ไอ้เด็กบ้านี่มันกดตัวฉันนอนลงพร้อมกับขึ้นคร่อมบนตัวฉัน

"มันก็แค่เกมส์สนุกๆ น่ะ พอเสร็จแล้วผมจะเอาออกให้เอง" 

ฉันรู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อย เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน หัวใจฉันสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะจนไอ้คนที่เล้าโลมตัวฉันอยู่ ได้ยินเสียง มันถึงกับเงยหน้าขึ้นมองหน้าฉันแล้วหัวเราะออกมา 

"ไม่เคยทำแบบนี้สินะ เดี๋ยวผมจะทำให้พี่รู้ว่าการทำแบบนี้มันตื่นเต้นแค่ไหน" 

ฉันเม้มปากลง และหลับตาเพราะไม่อยากเห็นหน้าไอ้ผู้ชายที่กระทำกับฉัน แต่เหมือนว่ามันจะไม่ยอมนะ มันตบแก้มฉันเบาๆ พลางเอ่ยออกมา

"พี่ลืมตาด้วยครับ ยังไม่ทันได้ใส่เลยรีบหลับตาทำไม ไม่อยากเห็นหน้าคู่นอนของตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ?" 

"รีบๆทำให้จบสักทีเถอะ ฉันจะได้รีบกลับบ้าน" 

ไอ้เด็กนั่นหยุดชะงักไป พร้อมกับยิ้มเยาะออกมาเฉยเลย จนฉันรู้สึกตกใจ 

"เกรงว่าจะรีบกับพี่ไม่ได้น่ะสิ พี่รู้หรือเปล่าว่า เมื่อคืนพี่เลือดออกเต็มที่นอนเลย ถ้าวันนี้ผมเผลอสอดใส่เลย ผมเกรงว่าพี่อาจจะตายเอา" 

"เหอะ! คำพูดคำจาหมั่นหน้าหมั่นโหนกดีจริงๆ โถ่อยากจะอวดว่าของตัวเองใหญ่มาก ว่างั้นเถอะ จริงไหม?" 

มันดึงตัวฉันขึ้นมานั่งบนตักของมันพร้อมกับใช้ตรงนั้นถูไปมาตรงประตูถ้ำของฉัน เพื่อให้ฉันได้สัมผัสถึงความใหญ่โตของๆ แข็งใต้ผ้าเช็ดตัวสีขาว

แต่การสัมผัสแค่นี้มันไม่ได้ช่วยให้ฉันรู้สึกถึงความใหญ่โตของมันได้เลย 

ฉันจึงถือวิสาสะจับไปที่ท่อนแข็งตั้งตรงอยู่ในผ้าเช็ดตัว แต่เมื่อฉันได้จับมันเข้าอย่างเต็มมือ ฉันก็รีบปล่อยมือออก และลุกขึ้นออกจากเตียงในทันทีด้วยอาการช็อกสุดขีด 

คนบ้าอะไรจะมีตรงนั้นใหญ่โตขนาดนั้น ก็พอรู้มาบ้างนะว่าพวกลูกครึ่งยุโรปหรือชาวยุโรปจะมีตรงนั้นใหญ่มาก 

แต่ถ้าจะใหญ่ขนาดนั้น ขอบายดีกว่าแถมตอนนี้ช่วงล่างของฉันยังระบมจากเมื่อคืนยังไม่หายเลยด้วยซ้ำ ฉันรีบเดินไปหยิบเสื้อมาหมายจะใส่แต่มันติดที่กุญแจมือนี่สิ 

"อะไรกัน พี่จะยอมแพ้แล้วเหรอ แล้วเรื่องคลิปของเพื่อนพี่อ่ะ จะเอาไง?" 

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ยืนตัวสั่นหันหลังให้กับไอ้บ้านั่น ก่อนจะขอเลือกใช้อย่างอื่นแทนการถูกของมันสอดใส่

"นายมีของที่เล็กกว่าตรงนั้นของนายไหม?" 

"ทำไมเหรอ?" 

"คะ....คือ ใช้อุปกรณ์แทนได้หรือเปล่า?" 

เสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้น เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องตลกเรื่องหนึ่ง ก่อนที่มันจะดึงแขนฉันกลับเข้าไปนั่งที่เตียง มันเข้ามากอดจากด้านหลังของฉันและ เริ่มซุกไซร้ซอกคอของฉันจากด้านหลัง 

"เมื่อคืนยังสอดใส่ได้เลย แค่นี้เองไม่ต้องกลัวหรอก เพราะเมื่อคืนมันได้เปิดทางไว้ให้ผมแล้ว อีกอย่างเมื่อพี่พร้อมเต็มที่ พี่ก็ไม่เจ็บหรอก เพราะเมื่อคืนเราจัดหนักด้วยกันไม่รู้จักกี่รอบต่อกี่รอบแล้ว ขนาดพี่หลับทิ้งผมไป ผมก็ยังทำต่อเลย" 

ฉันกัดฟันกรามแน่นมือก็สั่นไปหมด ก่อนที่มันจะจับตัวฉันนอนลงอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันกลับรีบปลดกระดุมกางเกงของฉันออก และถอดกางเกงของฉันออกจนหมด ฉันรีบเอามือปิดประตูหน้าถ้ำเอาไว้เพราะอายตรงนั้นของตัวเอง 

"เอามือออกเถอะ ของพี่น่ะสวยจะตาย เมื่อคืนผมเห็นหมดแล้ว" 

"เอ๊ะ! ไอ้บ้านี่"

"จุ๊ๆ ไม่น่ารักเลยนะครับ" 

ฉันเงียบลงพร้อมกับหลับตาหันหน้าไปทางอื่น ก่อนที่ไอ้เด็กนี่มันจะเริ่มก้มตัวต่ำใช้ปลายลิ้นลูบไล้ไปยังเนินสวาท 

"อ้า....ไม่นะ...นายจะทำอะไรอ่ะ?" 

มันยกขาฉันขึ้นพาดไปที่หลังของมัน และจับขาอีกข้างถ่างออก

"ก็จะทำให้พี่ผ่อนคลายไง" 

ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อปลายลิ้นหนาก็จู่โจมเข้าไปเปิดประตูถ้ำของฉันอย่างเร้าร้อน จนแผ่นหลังฉันยกขึ้น 

"อ้า....เสี่ยว!" 

ปลายลิ้นกวาดวนไปมาในร่องแคบ อยู่นานเหมือนกับว่าเขาช่ำชองในเรื่องพวกนี้ จนฉันเคลิบเคลิ้มและปล่อยอารมณ์ราคะไปกับเขา 

"อ้า....ช่วยทีใกล้เสร็จแล้ว" 

เขาถอดปลายลิ้นออกและสอดใส่ปลายนิ้วเข้าไปแทนที่ในทันที จนฉันถึงกับยกตัวขึ้นเอาข้อคอกชันที่นอนไว้ 

"อ๊า..." 

นิ้วมือที่เข้าไปในร่องแคบ มันก่อกวนจุดเสี่ยวจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก มันรู้สึกแปลกใหม่ แต่ก็รู้สึกดี จนมันวู่วาบเสียวที่ท้องน้อยถี่ขึ้น 

"อ๊า....อ๊า....อ๊า" 

ยิ่งครางกระเส้ามากเท่าไหร่ ปลายนิ้วมือที่สอดเข้าไป 3 นิ้วก็เริ่มสั่นแรงขึ้นจนฉันต้องนอนลงและแอ่นตัวขึ้น

"อ้าาาา อ้าาา อ้าาาา!"

แจ๊ะ.....แจ๊ะ! น้ำใสแห่งความสุขหลั่งไหลออกมาผ่านปลายนิ้วมือของเจ้าเด็กบ้านี่ ก่อนที่ตัวฉันจะอ่อนเพลียและเกือบเผลอหลับ

แต่แล้วก็มีของแข็งอันใหญ่โต สอดแทรกเข้ามาในร่างกายของฉัน ดวงตาฉันเบิกโพลงขึ้นทันทีพร้อมกับร้องเสียงหลงออกมา 

"อ้า.....ไม่นะ" 

ฉันหายใจถี่ขึ้น เนื้อตัวมีแต่เหงื่อชุ่มไปทั้งตัวจนไอ้เด็กนั่น ต้องพยายามลูบหน้าอกของฉันเพื่อให้ใจเย็นลง 

"ใจเย็นนะพี่ หายใจเข้าลึกๆ" 

มือของฉันที่ถูกพันธนาการด้วยกุญแจไว้จับไปที่แขนกำยำนั้น อย่างตื่นเต้น ก่อนที่ท่อนแข็งที่แทรกเข้ามาในตัวของฉันจะเริ่มขยับ 

"ฝืดจัง นายใช้ถุงยางยี่ห้ออะไรเนี้ย?" 

"ผมไม่ได้ใช้ถุงยางกับพี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว สำหรับพี่มันเป็นกรณีพิเศษ" 

"ฮะ?"

ฉันจึงเริ่มดิ้นสู้เพราะกลัวติดโรคและกลัวหลายๆอย่าง จากคู่นอนแปลกหน้า 

"เอามันออกไปนะ ฉันไม่ต้องการมีอะไรแบบนี้กับใครโดยไม่ป้องกัน" 

ท่อนเนื้อเริ่มกระแทกเข้ามาแรงขึ้น จนแขนที่ผลักตัวไอ้ผู้ชายคนนี้มันออกเริ่มสั่น 

"ผมเองก็เพิ่งมีสดกับพี่เป็นคนแรก แถมยังใช้ลิ้นกับพี่เป็นคนแรกด้วย" 

"ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อ ถ้าแกไม่ใช่ถุงยางแกก็เอามันออกไป" 

"มันไม่ทันแล้วล่ะ พี่เนม"

มันกดเอวของฉันเอาไว้เพื่อไม่ให้ฉันดิ้นสู้จากนั้น แรงกระแทกอันมหาศาลก็เริ่มขยับถี่ๆ จนฉันต้องจิกเล็บ ลงที่ในเนื้อแขนกำยำนั้นแน่น แต่ยิ่งฉันจิบแรงมากเท่าไหร่ ท่อนเนื้อที่อยู่ในร่างกายฉันก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ 

"ได้โปรดปลดกุญแจมือทีนะ มันขยับตัวไม่ถนัด" 

"เอาใหม่ครับ เรียกผมว่าที่รัก" 

ฉันไม่เคยมีอะไรกับนทีแบบนี้เลยไม่ต้องอ้อนขอ แต่ครั้งนี้ ถ้าไม่ปลดกุญแจมือออกเกรงว่าความสุขบนเตียงของฉัน คงจะติดขัดเป็นแน่แท้

"อ้า....ที่รักช่วยปลดกุญแจให้ทีนะ" 

ไอ้เด็กบ้านี่มันยิ้มขำขันออกมา ก่อนจะขยับตัวไปหยิบกุญแจบนหัวเตียงมาปลดกุญแจมือให้ฉัน และเมื่อมือของฉันถูกปลดจากพันธนาการแล้ว ฉันก็พร้อมแล้วแหละ ที่จะให้มันได้ทำตามใจชอบ 

"พี่เนมเนี้ย น่ารักมากเลยนะ ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งโคตรน่ารัก" 

มือฉันกำผ้าปูที่นอนแน่น เพราะรู้สึกวู่วาบทั่วช่องท้อง แถมฉันเพิ่งเคยเจอของใหญ่ยาวขนาดนี้เป็นครั้งแรกถึงจะเจ็บแต่มันก็รู้สึกดีเหมือนกับได้ปลดล็อกอะไรบางอย่าง 

30 นาทีต่อมา

เสียงครางกระเส้าของคนที่อยู่บนตัวฉันเริ่มดังออกมา พร้อมกับตัวที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฉันถูกร่างหนาบังคับให้ทำท่าหมาเพื่อที่เขาจะได้ปลดปล่อยความรู้สึกตัวเองออกมา 

เพราะฉันนั้นนำเขาไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะมีอะไรกับผู้ชายคนนี้นานเป็นครั้งชั่วโมง คนบ้าอะไรจะอึดได้ขนาดนี้ 

ฉันง่วงนอนแต่ก็นอนไม่ได้ จะหลับคาที่หลายครั้งแล้ว แต่ก็ถูกเขาให้เปลี่ยนท่าบ่อยๆ เลยต้องมารับรู้ความรู้สึกวู่วาบแบบนี้หลายครั้งต่อหลายครั้งไป

  แต่แล้วเสียงสวรรค์ของฉันก็ดังขึ้น ดังมาพร้อมกับแรงกระแทกอันมหาศาล จนฉันต้องพยายามผลักตัวเขาออกเพื่อให้ได้รับแรงกระแทกนั้นได้น้อยที่สุด 

"พี่หันหน้ามากอดผมได้ไหม?" 

น้ำเสียงอ่อนโยนนั้น บังคับฉันโดยอัตโนมัติว่าฉันควรจะหันหน้าเข้าไปกอดเขา ฉันจึงหันหน้าไปกอดเขาตามคำขอ โดยที่ท่อนแข็งนั้นก็ยังคาเอาไว้อยู่