[ท่านชายเเฉข่าว มีข่าวจะบอกพวกคุณ ตอน ม.ปลายฉันเรียนอยู่โรงเรียน Y เมือง X เป็นเพื่อนร่วมชั้นกับดาราหญิงที่ดังมากคนหนึ่งในตอนนี้ เดาได้ง่ายมากเลยใช่มั้ยว่าใคร ความจริงตอนเธออยู่ ม.ปลายหน้าตาไม่ได้เลยสักนิด ก็ได้ จะบอกว่าไม่สวยเลยก็ไม่ได้ แต่ก็ห่างใกลจากตอนนี้มากๆๆ น่าจะไปศัลยกรรมมามั้ง สรุปคือ ดาวโรงเรียน ดาวห้องนั้นไม่ใช่เธอหรอก  เป็นสาวสวยเรียนเก่งอีกคน ดาราหญิงคนนั้นชื่อย่อว่า Q แล้วกัน ขี้อวดมาก วันๆทำตัวเหมือนลูกผู้ดีมีเงิน ตอนหลังพึ่งมารู้ว่าพ่อเป็นช่างประปา ทุกคนในห้องหัวเราะกันฟันร่วง พวกผู้หญิงในห้องแทบไม่ชอบหน้าเธอทั้งนั้น ห้องของพวกเรามีเด็กเทพอยู่คนหนึ่ง ห้องเราเป็นห้องคิงของโรงเรียน (ส่วน Q ได้ยินว่าเธอจ่ายเงินเข้ามาคะเเนนกากมาก) เด็กเทพห้องเราแน่นอนว่าเป็นที่หนึ่งของโรงเรียน เขาคือคนดังของโรงเรียน ไม่ว่าการแข่งขันอะไรก็กวาดที่หนึ่งหมด แถมยังหล่อมากด้วย ไม่ว่าบาสเกตบอล ฟุตบอล ก็เล่นดีมาก ก็เหมือนพวกพระเอกในซีรี่ไอดอลที่นิยมกันในสมัยนี้แหละ แต่ฉันยังว่าพวกนักเเสดงชายที่เอามาแสดงในทีวีไม่มีใครสู้เขาได้สักคน นักแสดงน่ะ ความรู้ความสามารถไม่ได้เรื่องหรอก แต่บุคลิกก็ห่างกันหลายช่วงถนนแล้ว จะเทียบของจริงได้ยังไง Q ไปสารภาพรักกับเขา ที่อนาถกว่านั้นคือถูกคนเห็น ผลเหรอ ฮ่าๆๆ ถูกปฎิเสธไม่ไว้หน้า บอกว่าเขาเลือกคนดูที่ไอคิวด้วย เด็กเทพกับคนสวยเรียนเก่งนั่นตอนหลังสอบติดชิงหวาทั้งคู่ เป็นแฟนกันไปแล้ว นี่สินะคู่รักฟ้าประทาน Q ตอนนี้ดังมาก ไม่รู้ว่าดังยังไง เหอะๆ เพราะดูยังไงก็ไม่เห็นมีความสามารถอะไร ไม่รู้ว่าท่านชายเเฉข่าวจะกล้าแฉข่าวนี้รึเปล่า]

เฉียวจิงจิงสวมชุดราตรีเข้าร่วมงานประกาศรางวัลงานหนึ่ง พอจบงานพึ่ง

ก้าวขึ้นรถตู้ก็ถูกผู้จัดการโยน "แฉข่าว" ใส่เต็มหน้า

" เอาไปดูซะ เพื่อนสมัยเรียนของเธอเอาเธอมาแฉว่าตอน ม.ปลายเฉียวจิงจิงไล่จีบหนุ่มแล้วหน้าแตกต่อหน้าสาธารญชน...ฉันขอถามเธอหน่อย จิงจิงทำไมแม้เเต่เพื่อนสมัย ม.ปลายของเธอก็ยังแฉเธอด้วย "

เฉียวจิงจิงเอาถ้วยรางวัลยัดใส่มือผู้ช่วยที่ตามขึ้นรถมาติดๆ สบัดรองเท้าส้นสูงทิ้ง คว้ามือถือแล้วนั่งจ่อมอยู่ในที่นั่งประจำของตัวเอง ก้มหน้ากวาดตาอ่านไปได้แค่สามประโยคก็ปิดหน้าต่างโพสต์อย่างหมดอารมณ์ เปลี่ยนไปค้นหาความคิดเห็นบนเวยปั๋วที่มีต่อเสื้อผ้าหน้าผมให้เธอวันนี้แทน

เห็นครั้งนี้บัญชีผู้ใช้ของพวกการตลาดเจ้าหลักๆ โดยรวมยอมรับและชื่นชมในตัวเธอ พวกแฟนครับยิ่งชมเธอสวยเหมือนนางฟ้า เฉียวจิงจิงจึงสบายใจ อารมณ์เปลี่ยนดีขึ้นทันตา

ไม่เสียเเรงที่ฉันอุสาห์กัดฟันซ้อมอยู่ในโรงยิมตั้งสามเดือน!

ช่วงครึ่งปีแรกเธอถ่ายหนังที่ต้องมีฉากเกี่ยวกับอาหาร พอกินอาหารที่ใช้ประกอบในฉากเยอะเกินไป ก็เลยอ้วนขึ้นตั้งเกือบสองกิโลกรัม ถึงกับถูกแฟชั่นบล็อกเกอร์ปากร้ายคนหนึ่งบอกว่าเธออ้วนจนจอระเบิด บล็อคเกอร์คนนั้นแน่นอนว่าถูกแฟนคลับของเธอรุมด่าเละตุ้มเป๊ะ ขณะที่เฉียวจิงจิงก็ถอดวิณญาณครึ่งหนึ่งลงไปทัวร์บล็อกเกอร์ด้วยอีกคน  ส่วนอีกครึ่งหนึ่งโพสต์ลงเวยปั๋วว่าตัวเองฟิตหุ่นลดนํ้าหนัก

"ผ่านไปอีกสักพักก็ลงรูปออกกำลังกายนะ" เหงื่อจะเสียไปเปล่าๆ ไม่ได้ หุ่นฟิตมาเปล่าๆ ไม่ได้ ของมันต้องโชว์

"ได้ ข่าวแฉนั่นเธอเห็นรึยัง" พี่หลิงชะโงกหน้ามาจากเบาะหลัง สีหน้าอยากเมาทฺเต็มที่

เฉียวจิงจิงมไองบนใส่ทีหนึ่ง กลับมาอ่านเนื้อหาข่าวเเฉนั้นอีกรอบอ่านจบก็เลื่อนดูข้างล่าง ส่วนความคิดเห็นถูกแฟนครับเธอคุมหมดแล้ว

ต้าเฉียวคือโจวอวี่ของฉัน : [ถ้าเป็นความจริง งั้นก็ขอบคุณที่ช่วยบอกทุกคนว่าเฉียวของฉันเรียนอยู่ห้องคิงสมัย ม ปลาย

แถมอีกเรื่อง เฉียวของฉันผลสอบ 211 กาก? โม้ทั้งเพ] (10260 ถูกใจ)

เรือนต้าเฉียว : [นี่เป็นภาพที่เฉียวของฉันไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวงานแต่งงานเพื่อนสนิทสมัย ม. ปลายของเธอ เพื่อนเธอเป็นคนลงเวยปั๋วเองนะหาว่าเฉียวของฉันไม่มีเพื่อน เหอะๆ หัวเราะใส่หน้า] (รูปถ่าย.jpg) (9765 ถูกใจ)

ทัพต้าเฉียว : [จขพ. เกลียดไอดอลฉันแทบดิ้นตายขนาดนี้ แต่กลับไม่มีข่าวฉาวให้แฉ ไอดอลฉันเป็นเด็กดีจริงๆ] (8876 ถูกใจ)

ต้นหญ้าน้อย : [เข้ามาดูเรื่องสนุก +1 แต่กลับกลายเป็นว่าไอดอลบ้านฉันกลับโดนดึงมาเอี่ยวด้วย จขพ ดาดชราเขาไปกินข้าวบ้านคุญเหรอ ถึงได้มานั่งพรามเรื่องไร้สาระอยู่นั่น อย่างคุณมีวัฒนธรรม มีการศึกษา เคยเรียนหนังสือ?] (5870 ถูกใจ)

พี่หลินยังคอยืดคอยาว เอามือพลักจิงจิง "ที่เขาว่าเป็นความจริงรึเปล่า? "

" มีจริง ไม่จริง "

คราวนี้คนในรถพากันหูตั้ง

" ไม่จริงที่บอกว่าเมื่อก่อนฉันไม่สวย ฉันสวยไม่มีที่ติแบบนี้มาตลอด อีกเรื่องคืออีกฝ่ายไม่ได้ปฏิเสธรุนเเรงแบบนั้น เขาสุภาพมาก ''

พี่หลิงตกใจ " เธอเคยสารภาพรักแล้วถูกปฎิเสธ? "

" แน่นอน ผู้ชายคนนั้นหล่อมากจริงๆ  " เฉียวจิงจิงย้อนนึกถึงชีวิตสมัยวัยรุ่นสามนาที " นี่ไอดีเล็กของพี่ใช่มั้ย "

" ใช่ แล้วสาวสวยเรียนเก่งคนนั้นสวยกว่าเธอจริงเหรอ "

พี่หลิงคิดไปคิดมาก็รู้สึกไม่สมเหตุผล ไม่ใช่เธอเข้าข้างศิลปิลของตัวเอง แต่รูปร่างหน้าตาอย่างเฉียวจิงจิงถือว่าเป็นระดับท็อปในหมู่ดาราหญิงด้วยกันในวงการ ตั่งแต่หัวจดเท้าหาจุดบอดไม่ได้เลย...

คนเฟอเฟ็กต์ขนาดนี้ในชั้นเรียนของพวกเธอมีถึงสองคน!

" ไม่มีทางอยู่แล้ว! '' พี่หลิงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี จ้องตาไม่กระพริบ บังเอิญเห็นความคิดเห็นที่เฉียวจิงจิงส่งออกไป...

[ความขี้อิจฉาทะลุมิติแบบนี้! ขอให้เธออย่าโกธรจนเป็นบ้า]

ผู้ช่วยเสี่ยวจูขำพรืด พี่หลิงทำหน้าเอือม " เรื่องเป็นการเป็นงานไม่ทำ รีบโพสต์เวยปั๋วขอบคุณทุกคนเร็ว "

" ตอนที่เพิ่งออกมาก็โพสต์ไปแล้ว พี่ไม่เห็นเห็นเหรอ "

พี่หลิงเถียงต่อไม่ออก ไม่กล้าพูดว่ามัวเเต่ไม่สนใจข่าวกอสซิป เลยไม่ทันได้สังเกตความเคลื่อนไหวของศิลปิลตัวเอง รีบหยิบมือถืออีกเครื่องขึ้นมากดเข้าเวยปั๋วของสตูวิดิโอ แล้วกดรีโพสต์ต่อ ปากยังบ่นพึมพัมอย่างไม่วางใจ

" ไม่ให้ฉันดูโพสต์ก่อนก็โพสต์ไปแล้ว "

เฉียวจิงจิงขี้เกียจจะสนใจเธอ ถ่ายสกรีนช็อตหน้าโพสต์ข่าวแฉมาไว้ในมือถือตัวเอง จากนั้นก็ส่งต่อไปให้เพ่ยเพ่ย เพื่อนที่นั่งติดกันสมัยมัธยมปลายปีสามของเธอ

เพ่ยเพ่ยเห็นเธอโผล่มา ก็ส่งเครื่องหมายตกใจมาเป็นชุดก่อนเลย...

เพ่ยเพ่ย : [!!! จิงจิง ดาราหญิงยอดนิยมประจำปี! ฉันเพิ่งเห็นในทีวีเมื่อกี้ ยินดีด้วยนะ!]

จิงจิง : [เธอดูภาพที่ฉันส่งไปให้สิ]

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง

เพ่ยเพ่ย : [!!! นังเพศยสหน้าไหนมาพูดจาเหลวไหลเนี่ย! เธอหน้าตาดีเเบบนี้มาตลอดเลยชัดๆ!]

เพื่อนซี้รู้จักประเด็นขนาดนี้ เฉียวจิงจิงปลื้มมาก

เพ่ยเพ่ย : [อย่างมากก็แค่เฉิ่มไปหน่อย]

จิงจิง : ...

เพ่ยเพ่ย : [แต่ว่าตอนนี้ก็มีเสื้อผ้าหน้าผมแบบเดียวกับเฉียวจิงจิงเต็มเมืองไปหมด!]

เฉียวจิงจิงขี้เกียจสนใจเธอ

จิงจิง : [เธอว่าคนที่แฉข่าวเป็นใคร]

เพ่ยเพ่ย : [ไม่รู้สิ ก่อนหน้านี้ในกลุ่ม ม. ปลายมีถกเถียงเรื่องเธอกันอยู่เยอะ ละครฮิตเกินไป และเธอดังเกินไปนี่น่า คงมีคนตาร้อนจนทนไม่ไหวล่ะมั้ง]

เฉียวจิงจิงไม่คาดหวังว่าเพ่ยเพ่ยจะเดาคนที่แฉข่าวได้ หลังจากคุยเรื่องนี้กันไม่เท่าไร่ก็โยนออกจากหัวสมองไป

ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถเร็จ เตรียมพร้อมพักผ่อน เพ่ยเพ่ยก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง

เพ่ยเพ่ย : [จริงสิ ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินหลี่หมิงบอกว่า อวี๋ถูกับซย่าฉิงเลิกกันเมื่อหลายปีก่อนตอนอยู่ปีสี่ คบกันแค่ปีเดียวเอง เธอจำหลี่หมิงได้มั้ย บ้านเขาอวี๋ถูอยู่ชุมชนเดียวกัน พ่อแม่รู้จักกัน ได้ยินว่าตอนนี้อวี๋ถูก็อยู่ซ่างไห่เหมือนกัน]

เฉียวจิงจิงเลิกคิ้ว มองชื่อบนมือถือที่ไม่ได้เจอมานาน

เลิกกันแล้วเหรอ ตอนฉันอยู่มหาวิทยาลัยที่เมืองอื่นก็ได้ยินข่าวว่าพวกเขาคบกัน แต่ว่า...

ช่างเถอะ!

อดีตน่าอนาถนั่นอย่าไปนึกถึงมันดีกว่า

เพ่ยเพ่ย : [ฮี่ๆ เธอว่าอวี๋ถูนึกคิดถึงเธอแล้วนึกเสียใจมั้ย]

จิงจิง : [อย่ามาไร้สาระ]

รถตู้นั้นขับมาอย่างมั่นคงบนทางยกระดับเหนือใต้ เฉียวจิงจิงที่ไม่ไร้สาระแม้แต่น้อยเปิดหน้าต่างรถรับลมอ่อนๆ จินตนาการอย่างสุขใจถึงท่าทางเสียใจของอวี๋ถู

เธอนึกถึงครั้งนั้นที่สารภาพรักกับเขาตอนอยู่มัธยมปลายปีสอง ที่แรกเขาก็แค่บอกว่าขอโทษ แต่เธอยืนกรานเเละเซ้าซี้ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมอยากจะรู้เหตุผลให้ได้ เธอจำได้เจาตอบว่า " ขอโทษนะ ฉันอยากหาคนที่ขยันไปด้วยกันกับฉัน "

ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงคิดว่าเธอไม่มีทางเป็นคนที่พยายามฝ่าฟันไปด้วยกันกับเขาได้ แต่สุดท้ายคนที่เขาคบด้วยไม่ใช่คนที่พยายามกับเขาจนถึงที่สุดสักหน่อย

เฉียวจิงจิงรู้สึกสะใจนิดๆ แต่ในใจกับรู้สึกเสียดายและข่มขื่นหน่อยๆ

…อารมณ์สาวน้อยของฉันคงอยู่นานเกินไป

ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่

แต่ว่า…

เธอมองออกไปยังท้องถนนที่วิ่งผ่านไปนอกหน้าต่างรถ เห็นทิวทัศน์ในเมืองเจริญเต็มสายตา ขนาดที่เธอเป็นส่วนหนึ่งที่รุ่งโรจน์ที่สุดในโลกที่เจริญแห่งนี้

เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยพลางคิด ไม่ว่าเขาทำอะไรอยู่ จะต้องถูกเหวี่ยงกระเด็นไปไกลจนตามไม่ติดแน่ๆ

" จะสามทุ่มแล้ว วันนี้ก็พักที่ซ่างไห่เถอะ " พี่หลิ'พูด " พรุ่งนี้ออกเดินทาง ตอนบ่ายถึงกองถ่าย ฉันจะให้กองสลับฉากที่เธอต้องถ่ายไปเก็บไปเก็บไว้ช่วงบ่าย "

เฉียวจิงจิงได้สติกลับมา " ไม่ได้พรุ่งนี้มีตั้งสิบฉาก ไปกองถ่ายตอนนี้เลย ฉันหลับบนรถได้ พี่ให้คนขับขับนิ่มๆ หน่อยก็พอ ฉัน… "

" หยุดเลย! " พี่หลิงขัดเธออย่างรู้ทัน

ตั้งแต่ผู้กำกับชมว่าเฉียวจิงจิงขยันทุ่มเท สร้างภาพลักษณ์นักแสดงมืออาชีพให้เธอ เฉียยจิงจิงก็กลายเป็นนักเเสดงหญิงที่แบก ‘ความเป็นมืออาชีพ’ ไว้บนหลัง สโลแกนของชีวิตเธอคือ…

" ฉันจะเสียภาพลักษณ์นักแสดงมืออาชีพไม่ได้ " เฉียวจิงจิงยืนกรานพูดสโลแกนจนจบ

" รู้แล้วๆ รีบนอนซะ " พี่หลิงยกธงขาวอย่างจนใจ สุดท้ายก็หันไปบอกคนขับว่าไปกองถ่ายเลย

เฉียวจิงจิงปรับเก้าอี้เอราบเพื่อให้นอนหลับ หลายปีมานี้เดินทางไปทั่วทุกที่

จนฝึกความสามารถในการนอนหลับสนิทบนยานพาหนะทุกชนิดได้ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรถึงนอนไม่ค่อยหลับ ขณะที่กำลังเคลิ้มๆ จะหลับมิหลับแหล่เธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในห้องเรียนห้องหนึ่ง ในฝันนั้น ไม่นานเธอก็นึกออกว่านี่คือห้องเรียนสมัยมัธยมปลาย เพียงกระพริบตาเธอก็เห็นตัวเองกำลังทำข้อสอบ พอดูคำถามกลับเป็นสตอเบอร์รี่ลูกหนึ่งมีกี่เเคลอรี

คำถามนี่ยากเกินไป ต่อให้เป็นเด็กเทพคงทำไม่ได้ เฉียวจิงจิงซึ่งตอบไม่ได้ตกอยู่ในสภาวะกลัวสอบตก เวลานี้เอง อยู่ๆ ห้องเรียนก็สั่นอย่างแรง มีเสียงใครคนหนึ่งกำลังร้องตะโกน

" เธอเล่นเกมออฟคิงกลอรีเหรอ "

ทำงานมาเจ็ดแปดปี ถ้าถามว่าเฉียวจิงจิงกลัวอะไรหนึ่งในนั้นคือ...ติดเทรนต์ในเวยปั๋ว

และเทรต์เวยปั๋วตอนนี้ก็คือ...ภาพลักษณ์เฉียวจิงจิงพังทะลายแล้ว

กดเข้าโพสต์ยอดฮิตที่สุดก็คือคริปวิดิโอที่โพสต์โดยบัญชีผู้ใช้ของการตลาด ในคริปมีคนใช้ชื่อไอดีว่า "ระยิบระยับ" กไลังเล่นคิงออฟกลอรี ฝีมือการเล่นเรียกได้ว่าห่วยแตก ตายจนคนดูยังทนต่อไม่ไหว

บัญชีผู้ใช้ของการตลาดยังโพสต์ภาพสกรีนช็อตอีกหลายภาพ ภาพแรกๆ เป็นประวัติการเล่นที่อนาถเกินคำบรรยายของ "ระยิบระยับ" โอกาศชนะตํ่าคะแนนที่ได้ตํ่าเตี่ยเรี่ยดิน แถมยังไม่มี WVP แม้แต่ครั้งเดียว ภาพหลังๆ คือภาพสกรีนช็อตหน้าโฆษณาบางส่วน ทุกภาพล้วนแต่อวยเฉียวจิงจิงพรีเซ็นเตอร์เกมออฟคิงกลอรีว่าเป็นเกมเมอร์ฝีมือเยี่ยม

ความคิดเห็นด้านล่างมีแฟนคลับเข้ามาโวยวายให้เอาหลักฐานที่ยืนยันว่า " ระยิบระยับ "  คือเฉียวจิงจิงออกมา บัญชีผู้ใช้การตลาดตอบกลับมาอย่างไม่สะทกสะท้านว่า

[งั้นคุณก็ให้เฉียวจิงจิงออกมาปฎิเสธเองสิ]

เฉียวจิงจิงเองก็ปฎิเสธไม่ได้ เพราะว่ามันคือไอดีของเธอจริงๆ

เกม 'ออฟคิงกลอรี' เป็นเกมต่อสู้มีป้อมในลิจสิทธิ์ของบริษัทเทนเซ็นต์

เกมนี้มีฮีโร่แปดสิบตัว ฮีโร่แต่ละตัวมีทักษะแตกต่างกัน หลังจากผู้เล่นเข้าไปในเกม จะสามารถเลือกฮีโร่ที่ต่างกันไปสู้กับอีกฝ่าย ทำลายคริสตัลในฐานของฝ่านศัตรูได้ก็จะเป็นผู้ชนะ โดยรูปแบบที่นิยมมากที่สุดก็คือแผนที่หุบเขาราชัน จับทีม 5V5 ในคริปที่เฉีนวจิงจิงถูกแฉก็เล่นโหมดนี้ ตัวละครที่เล่นคือฮีโร่เมจ เสี่ยวเฉียว

ย้อนกลับไปตอนที่เฉียวจิงจิงได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ เกมนี้ก็ยังไม่ถือว่าฮิตมาก แต่พอพี่หลิงเห็นสามีของเธอที่วันๆ เอาแต่หมกอยู่ในบ้านตัวอยู่แต่ในบ้านติดเกมนี้งอมแงม ลางสังหรณ์อันแม่นยำของพี่หลิงแสดงออกมาให้เห็นหลายครั้ง ตอนรับละครให้เฉียวจิงจิง นึกไม่ถึงว่าเกมนี้ก็ไม่ต่างกัน

ช่วงหนึ่งปีกว่ามานี้ เกมออฟคิงกลอรีมียอดผู้เล่นถล่มทลาย กลายเป็นเกมมือถือโดนใจมหาชนอย่างแท้จริง แม้แต่เฉียวจิงจิงยังได้รับความสนใจจากกลุ่มคนนอกเหนือจากผู้ชมละครเพิ่มอีกมากมาย ได้รับผลประโยชน์ไปมากมาย

แต่ว่าก่อนหน้านี้ได้รับผลประโยชน์ไปมากแค่ไหน ตอนนี้ก็วุ่นวายมากแค่นั้น

ใครบอกว่าพรีเซ็นเตอร์ของเกมขะต้องเล่นเกมเก่ง แต่เธอก็ถูกอวยว่าเป็นสุดยอดเกมเมอร์ ผลสุดท้ายกลับมีประวัติเล่นห่วยแตกขนาดนี้ก็ต้องถูกหัวเราะเยาะเป็นธรรมดา

" เธอเริ่มเล่นเกมนี้ตั้งแต่เมื่อไร่ "

" ครึ่งปีก่อนตอนถ่ายหนังไง ก็เล่นราวๆ ครึ่งเดือนกว่าเอง แต่ถูกฆ่าตลอด ก็เลยไม่เล่นอีก "

" แล้วมีใครรู้มั้ยว่าเธอเล่น "

" ฉันไม่ได้บอกใครนะ แต่ว่าฉันใช้วีแชตล็อกอิน เหมือนว่าถ้ามีเพื่อนในวีเเชตที่เล่นเกมนี้ด้วย มันขึ้นชื่อเพื่อนในเกมอัตโนมัติ คิดว่าคงเห็นฉันได้มั้ง " เฉียวจิงจิงพูดพลางสงสัยนิดหน่อย " แต่ทำยังไงถึงอัดคริปมาได้ล่ะ "

" ....เกมออฟคิงกลอรีมีฟังก์ชั่นหนึ่งเรียกว่าชมการแข่งขันของเพื่อน เธอก็รู้ว่าเพื่อนในวีแชตจะลิ้งก์เป็นเพื่อนในเกมเลย เพราะฉะนั้นพวกเขาดูการแข่งขันของเธอได้ และอัดคริปได้ด้วย เธอไม่รู้เหรอ "

" มีฟังก์ชั่นด้วยเหรอ? "

พี่หลิงอยากตบเธอสักป้าบ " เธอไม่รู้แล้วยังจะบ้ามาเล่นทำไมอีก "

เฉียวจิงจิงรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ผิดอะไร "   ฉันเป็นถึงพรีเซ็นเตอร์นะ แถมยังบอกว่าฉันเป็นสุดยอดเกมเมอร์ ฉันไม่ต้องรู้สึกละอายใจเหรอ... แน่นอนว่าต้องฝึกเล่นสิ "

ในใจพี่หลิงรู้สึกสิ้นหวัง พึมพำว่า " ฉันควรคิดได้ตั้งแต่เเรกแล้วว่าเธอนิสัยแบบนี้ " พอโม้อะไรให้ เธอก็เปลี่ยนให้มันเป็นเรื่องจริงตลอด

ตอนนี้คิดๆ ดู โชคดีที่ตอนนั้นไม่ได้สร้างภาพลักษณ์เธอเป็นนักชิมอย่างที่คนฮิตกัน ไม่อย่างนั้นน่ากลัวว่าป่านนี้คงหนักเป็นร้อยกิโลกรัมเข้าแล้ว

" คิดว่าเขาคงบันทึกไว้นานแล้ว รอเวลาที่จะโพสต์เฉยๆ ตอนนี้ก็ประจวบเหมาะ ได้เวลา้อาออกมาใช้ประโยชน์พอดี "

ขณะกำลังคุยกันอยู่ มือถือของพี่หลิงก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองแวบหนึ่งก่อนจะส่งเสียง "ชู่" ออกมา " เกมคิงโทรมา "

พี่หลิงเปิดสปีกเกอร์

เสียงของของอีกฝ่ายค่อนข้างร้อนใจ เปิดปากรัวเป็นชุด " ผู้จัดการชิว ผมอเล็กซ์นะ เทรนด์เวยปั๋ววันนี้มันคืออะไร ไอดีนั่นคือจิงจิงเหรอ เธอฝึกฮีโร่อยู่ใช่มั้ย พวกเธอรีบเข้าเวยปั๋วเร็วเข้า "

พี่หลิงแทบยกมือมาตบขาตัวเอง ซึ่งใจจนขอบตาอดงกํ่า มีเพื่อนร่วมงานที่เอาใจใส่ขนาดนี้ด้วย? ถึงกับช่วยหาเหตุผลเอาไว้ให้พร้อม ก่อนหน้านี้ทำไมฉันถึงนึกไม่ถึงนะ...เธอตอบกลับซํ้าๆ ว่า " ใช่ๆๆ กำลังฝึกฮีโร่ๆ เอาไอีดีเล็กไปฝึกฮีโร่ที่ไม่ชำนาญ ก็เลยเล่นห่วยแบบนี้ "

" สถานการณ์แบบนี้ทางที่ดีควรโพสต์เวยปั๋วชี้แจงหน่อยนะครับ ไม่งั้นทางเรารำบากเหมือนกัน "

" แน่นอนๆ เราจะโพสต๋เวยปั๋วเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"

"แต่ว่านะครับ ผู้จัดการชิว ทางเราปรึกษากันแล้ว แค่ชี้แจงบนเวยปั๋วยังไม่น่าเชื่อถือพอรึเปล่า ความจริงเรามีกิจกรรมหนึ่งอยู่พอดี เหมาะมากที่จะเปลี่ยนวิกฤติตอนนี้กลายเป็นผลดีทั้งสองฝ่าย "

พี่หลิงใจหายวาบ ถามกลับอย่างระแวง " กิจกรรมอะไรเหรอคะ "

"คืออย่างนี้ครับ เหลืออีกเดือนกว่า การแข่งขันซีซั่นฤดูใบไม้ร่วงก็จะจบลง หลังจากนั้นก็จะมอบรางวัลประจำปี เราอยากเชิญ

จิงจิงมาเพื่อความบันเทิงสักเกม ถึงตอนนั้นเราจะสุ่มเลือกผู้โชคดีห้าคนจากเวยปั๋วบวกกับจิงจิงหกคน แบ่งเป็นสองทีม แต่ละทีมมีสิทธิ์เลือกนักกีฬาอีสปอร์ตสองคนมาร่วมทีม แบบนี้ต้องเป็นที่น่าสนใจแน่ๆ "

"เรื่องนี้...สัญญาของเราไม่มีข้อนี้นะคะ "

เสียงของอเล็กซ์ไม่ค่อยพอใจนัก " ในสัญญาก็ไม่ได้บอกพวกคุณจะมีคริปหลุดออกมา แค่เพื่อความบันเทิง ผู้ที่เล่นก็เป็นคนที่สุ่มมาฝีมือน่าจะไม่สูงมาก ไม่มีอะไรต้องกลัวนอกจาก..."

นํ้าเสียงของเขาเหมือนจะสงสัยขึ้นมาบ้างแล้ว

"มันก็ไม่ใช่เรื่องเก่งไม่เก่ง แต่ว่าในสัญญา... " ขณะที่พี่หลิงกำลังเถียงกลับ อยู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งเเทรกเข้ามา

" ไม่มีปัญหา! ฉันเข้าร่วมได้ "

คนที่พูดแทรกก็คือเฉียวจิงจิง พี่หลิงใช้มือหนึ่งปิดไมค์ไว้ หันไปแยกเขี้ยวใส่เธอ

อเล็กซ์แปลกใจเล็กน้อย " เอ๋ เมื่อกี้คนที่พูดคือ.... "

งานนี้พี่หลิงขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก ได้แต่จบเรื่องด้วยคำพูดที่ฟังดูดีหน่อย " จิงจิงสนับสนุนเกมคุณมาก ปกติก็โพสต์โปรโมตในเวยปั๋วมาก คุณเองก็น่าจะรู้ดี เราคิดค่าพรีเซ็นเตอร์พวกคุณเองไม่เท่าไร่เองนะคะ"

" ครับๆ แน่นอนๆ ถ้างั้น..."

พี่หลิงพูดอย่างจนใจ " เธอบอกว่าไม่มีปัญหา ฉันยังห้ามได้อีกเหรอ เรามาตกลงเรื่องรายละเอียดกันเถอะค่ะ "

          หลังจากนั้นสิบนาที พี่หลิงวางสาย สีหน้าก็บึ้งทันที " เธอ...ฝีมืออย่างจะไปเล่นให้คนดูได้ยังไง อุสาหาเหตุผลแล้วแท้ๆ แค่โพสต์ชี้แจงปลุกกระแสหน่อยก็จบ "

           เฉียวจิงจิงกำลังเลื่อนหน้าจอมือถืออยู่ ก็สบประมาท เกิดแรงฮึดขึ้นมา " เมื่อก่อนฉันไม่ได้ตั้งใจเล่น ยังมีเวลาอีกเดือนกว่า ฉันจะฝึกไม่ได้เชียวเหรอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่ามันยากกว่าฝึกกล้ามทอง! "

ตกดึกประมาณเที่ยงคืนกว่า เฉียวจิงจิงก็โพสต์เวยปั๋วตอบกลับเรื่องนี้

เฉียวจิงจิงv : [ความจริงตะแนนถือว่าไม่แย่แล้ว ไอดีหลักฉันเล่นเสี่ยวเฉียวได้แย่กว่านี้อีก ก็เลยสร้างไอดีหลักไปเล่นที่แรงค์บรอนซ์ก่อน คิดว่าจะชนะเเรงค์บรอนซ์ได้! ผลคือ... เเซืเฉียวเหมือนกันแท้ๆ ทำไมฉันถึงเล่นไม่เก่งเนี่ย?]

ผู้คนดูงงๆ อยู่บ้าง แต่แฟนคลับเข้าใจเร็วมาก

หัวใจใคร่รู้ : [งั้นนี่ก็เป็นไอดีเล็กของเฉียวจิงจิงเหรอ เล่นฮีโร่ตัวนี้ไม่เป็นก็เลยไปสร้างไอดีเล็กมาฝึกเล่น คิดจะแกล้งมือใหม่ แต่ถูกไล่ฆ่าแทน ฮ่าๆ ขอขำสามวิ]

Wedrte : [ดูก็รู้ชัดๆ ว่านี่คือไอดีเล็กไว้ฝึกฮีโร่ ฮีโร่ของพวกคุณทุกตัวพอเริ่มเล่นก็เก่งเลยหรือไง ถ้างั้นนักกีฬาอีสปอร์ตคงสู้พวกคุณไม่ได้แล้วมั้ง]

ในเวยปั๋ว KRL ก็โพสต์ตามมาติดๆ

**KPL การแข่งขันเกมออฟคิงกลอรีv : **[ในงานมอบรางวัลประจำปีนี้ พรีเซ็นเตอร์เกมคิงออฟกลอรี @เฉียวจิงจิง จะมาเล่นเกมเพื่อความบันเทิงกับผู้โชคดี ทุกคนอยากเห็นเสี่ยวเฉียวของคุณจเฉียวจิงจิงกันมั้ย งั้นรีบมาสมัครกันเร็ว]

**v สัญลักษณ์ VIP ในเวยปั๋ว**

เวยปั๋วของเฉียวจิงจิงรีบโพสต์ต่อทันที

**เฉียวจิงจิงv : **[บอกว่าไม่เล่นเสี่ยวเฉียว ไม่มีการบังคับฮีโร่นะ]

เดิมคนทั่วไปยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง พอผู้จัดอย่างเปฟ้ฟนทางการของโพสต์ออกมา ประเด็นข่าวก็พลิกทางตรงข้ามทันที

         หลายคนเข้าใจได้แล้วว่าที่แท้จริงเฉียวจิงจิงไม่ใช่เล่นเกมไม่เก่งแต่เล่นฮีโร่เสี่ยวเฉียวไม่เก่ง

         เรื่องนี่้แตกต่างกันมากนะ

         เดิมเล่นฮีโร่ได้หลายสิบตัวในเกมคิงออฟกลอรีถือว่าเป็นเกมเมอร์มืออาชีพแล้ว และก็ไม่มีทางเล่นฮีโร่เก่งทุกตัวด้วย นับประสาอะไรกับผู้เล่นทั่วไป

          พี่หลิงจ้องเวยปั๋วตาไม่กระพริบ เธอพบว่าไม่ต้องหาคนปั่นกระแส ก็มีผู้เล่นจำนวนไม่น้อยโผล่มาอธิบายแทน

อาภรณ์เวสันต์เมาสุรา : [ฉันเล่นตัวป่าโคตรเก่ง เล่นแครรี่ แครรี่ทุกตัวห่วยหมด ฉันแรงก์คอน 21ดาว ]

หนุ่มหวานเลี่ยน : [พี่เหมคิง ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเมจมีความแค้นอะไรกับฉัน ดาเมจต่อฮีโร่ตรงข้ามไม่เกิน15%เลย ทุกครั้งแรงก์ลงต้องบอกก่อนว่าไม่เอาโซโลเลนกลางนะ]

ทฤษฎีครีโกณ : [เมจเหมือนกันแท้ๆ เเต่ก็ยังต่างกันตั้งเยอะ เสี่ยวเฉียวฉันก็เล่นไม่ได้...ถ้าเป็นชิราอินุ ไม ฉันนี่ชนะทุกตาอะ]

           เรื่องสงบลงได้ในเวลาอันสั้น ในที่สุดพี่หลิงก็ถอนหายใจโล่งอก หันไปมองเห็นเฉียวจิงจิงกำลังใจลอย

           เธอยื่นมือไปโบกหน้าเฉียวจิงจิง "จิงจิง"

           เฉียวจิงจิงหันมามองเธอ "พี่หลิง วีเเชตของฉันแอดคนไม่สนิทน้อยมากนะ"

           พี่หลิงตบไหล่เธออย่างปลอบโยน ความจริงตัวเธอเองก็โมโหมากเหมือนกัน "ฉันจะไปสืบดูว่าใครอยู่เบื้องหลัง ถึงได้ชั่วขนาดนี้"

"ไม่ต้องหรอก เป็นปัญหาของตัวฉันเอง โทษคนอื่นที่มาจับจุดอ่อนไม่ได้" เฉียวจิงจิงกลับนิ่งเฉยมาก

"ยังไงเธอก็อย่าโมโหเลย โมโหจนเสียสุขภาพไม่ดีเอา"

"ฉันไม่โกธรหรอก รอฉันทำเขาโมโหตายดีกว่า" ดวงตาของเฉียวจิงจิงเป็นประกาย "ทางผู้กำกับหลี่พี่พยายามไฟล์ต่อนะ ส่วนเรื่องเกม พี่หาคนที่ไว้วางใจได้มาพาฉันไปซ้อมหน่อย อีกไม่กี่วันก็จะปิดกล้อง จากนี้จนถึงก่อนวันแข่ง นอกจากงานที่รับมาแล้ว งานอื่นไม่ต้องรับมาอีกนะ"

พี่หลิงอึ้ง "ทีแรกกะจะให้เธอหยุดครึ่งเดือน แต่ว่ากว่าจะถึงวันแข่งอีกตั้งเดือนกว่า เธอจะทุ่มเวลาทั้งไปกับการฝึกเกมเนี่ยนะ"

            พี่หลิงคิดถึงจำนวนเงินที่สูญหายไปก็ปวดใจทันที "ค่าตัวเธอวันๆตั้งเท่าไร่ มันคุ้มมั้ยเนี่ย"

            เฉียวจิงจิงยื่นมือถือตรงหน้าพี่หลิง สิ่งที่ปรากฎบนหน้าจอคือความคิดเห็นถล่มทายใต้เวยปั๋วของเธอ พวกแฟนคลับได้เอาคืนที่ถูกหยามก่อนหน้านี้ ตอนนี้กำลังโห่ร้องไห้อย่างมีความสุข

            ถ้าอีกหนึ่งเดือนให้หลังเธอแพ้การแข่ง ที่ถูกหัวเราะเยาะไม่ใช่เเค่เธอแค่เป็นพวกเขาด้วย

            พี่หลิงถอนหายใจ "ได้ ฉันจะจัดการให้"

เฉียวจิงจิงเตรียมตัวพร้อมเข้านอน พรุ่งนี้ต้องถ่ายละครทั้งวัน ยิ่งเป็นเวลาแบบนี้

ยิ่งต้องทำให้ตัวเองดูดีที่สุด พี่หลิงเองก็กลับห้องไปพักผ่อน แต่พอเดินไปถึงหน้าประตูก็หันกลับมาอีกครั้ง "คือว่าจิงจิง"

"หืม?"

"ถึงฉันจะรู้สึกว่าฝึกเล่นเกมไม่อยากเหมือนฝึกกล้ามทอง แต่เธอก็ผอมลงมาหลายกีโล ไม่เห็นฝึกกล้ามทองได้เลย"

เฉัยวจิงจิง "..."