‹นี้คือการงอกมีเลือดการฆ่าเเละอื่นๆโปรดปั่นจักรยานก่อนรับชม›

'ติ๊ง...ติ๊ง...'

เสียงของน้ำหยดลง

“อึก....”

เสียงที่เเผ่วเบา

“ยู!!! มึงฟื้นเเล้ว กูนึกว่ามึงจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราซะเเล้ว!”

เสียงของเพื่อนสาวได้เอ่ยขึ้น

“อะไรนะ?ชั้นชื่ออะไรนะ!?(ไม่หรอกมั้งคิดไปเองหรือนี่เเค่ฝัน!?)”

“ไอ้พี่เหี้ยนั้นตบมึงจนสมอวกระทบกระเทือนเลยหรอว่ะ!!!!”

“ใคร!?”

หญิงสาวถามมือพรางตับที่หัว

“ก็ไอ้ฮารุจิโยะไง มึงจำไม่ได้หรอ? ว่ามึงอ่ะ ถูกใส่ร้ายว่าทำร้ายอีนั่นอ่ะ!”

เพื่อนของเธอตอบเเบบตรงไปตรงมา

้

“อ-อื้มชั้นเบลอๆหน่ะ....(นี้มัน!จุนโกะ!!นางร้ายผู้เเสนอัปรีย์คนนั้น”

หญิงสาวพูดขึ้นก่อนกระเด้งตัวเเล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ

“เห้ย! อีจุน! มึงยืนได้เเล้วหรอ!!!”

เพื่อนของเธอได้เอ่ยขึ้น เเต่หญิงสาวไม่ได้ตอบกลับ...

“เอ๊ะ...(นี้ผ.ญที่อยู่ข้างๆชั้นหน่ะ?คือเซ็นจู??)”

“อีจุนมึงเป็นไรว่ะกูงองนะ”

เซ็นจูผู้เป็นเพื่อนเดินเข้ามาในห้องน้ำ

“ป-ป่าวกูเเค่เเปลกใจหน่ะ...ว่าทำไมกูไม่ตาย..”

“พูดอะไรตายๆ มันเป็นรางนะอีจุน กูล่ะสงสารมึง เเม่งอยู่ก่อนรักก่อน เเต่ก็ถูกเทอเเละถูกหักหน้าเเบบนั้น...”

“กูได้เเก้เเค้นเเน่”

หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนหุบยิ้มเเล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ชุด? ชุดเปลี่ยนหล่ะ?”

หญิงสาวพูดพรางยกมือ

“อยู่นี้ๆ อ่ะ”

เซ็นจูไดก็ยื่นชุดเดรสสีขาวให้คุณ

“ใจ กูว่ากูจะกลับเลยว่ะ กูอยากจะเห็นหน้าที่ตกใจของพวกนั้นจังเลย:)”

หญิงสาวพูดพรางยิ้มสยอง

“อิจุนกูกลัวมึงล่ะ1”

“ไปส่งกูที”

“เออๆ”

หลังจากนั้นก็ได้ขึ้นรถกลับคฤหาสน์ "บอนเท็น"

'เเกร๊ก'

เสียงเปิดบานประตู

“ยัยจุนโกะเเกยังไม่ตายอีกหรอ”

“ก็อยากจะตายอยู่นะคะคุณฮารุซังเเต่ว่าคุณไม่ตีให้ตายเลยหล่ะคะ?”

หญิงสาวพูดพรางทำตาปริบๆ

“เเก!!!”

“หยุดฮารุ...”

เสียงเย็นได้ลอยมาตามทางเดินบันไดพร้อมกับชายตัวสูงบางขอบตาดำใบหน้าที่สวยงามนั้นทำเอาจุนโกะตะลึง

“ท-ท่านราชา”

“ชั้นทำมันเเล้ว...”

พอชายผู้เป็นนายพูดออกมาเท่านั้นแหละจุนโกะก็รู้ทันที

“อุ้ย! ได้กี่น้ำกันหล่ะคะ?^^”

คุณได้ถามไปด้วยหน้าตาที่ยิ้มเเย้ม

“จุนโกะ! เธอนี่มันไร้มารยาทเสียจริง!”

ชายผู้เป็นนายตะคอก

“จุนโกะผิดอะไรคะ? ทำไมซาโนะคุงถึงตะคอกใส่จุนโกะเเบบนี้หล่ะคะ?”

คุณได้บีบน้ำตาคุณนั้นเเสดงเก่งมากเพราะจบการเเสดง

“จิ๊! จุนโกะตามชั้นมา!”

ชายผู้เป็นนายเอ่ยขึ้น

...^^^จบตอนเเรก^^^...

ต่อ

“ชั้นว่า...ชั้นเหนื่อยมามากเเล้ว”

“เห้อ...จุนโกะชั้นจะกักบริเวณเทอ”

ชายผู้เป็นนายเอ่ยขึ้น

“ก็ได่ค่ะ....เหนื่อยชะมัด”

คุณพูดพรากยกมือจับที่หัว

“อืม...จะลงมากินข้ามั้ยหรือจะเอาขึ้นไปกินเอง”

“ชั้นว่าชั้นลงมากินดีกว่านะคะ”

“อ่า...”

22:23น.

'ก๊อกๆ'

“คะ???”

“ลงไปรับประทานอาหารค่ะคุณหนู”

“อ่า...”

'ตึก ตึก ตึก'

“มาเเล้วสินะ...”

“ให้รอนานชะมัด...”

“ใครให้รอ?..”

“เอ๊ะ! ยั-”

“ซันสุ..”

ชายผู้เป็นนายได้พูดกดเสียงต่ำ

“ค-ครับท่านราชา”

“ทานได้”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“น่าเบื่อ(ปีนี้เรา20)”

“เหม่ออะไรของเธอ? จุนโกะ”

ชายผู้เป็นนายเอ่ยขึ้นก่อนมานั่งข้างๆ

“เอ่อะ! ป่าว ค่ะ!”

“เเน่ใจหรอ?”

“เเค่คิดอะไรเพลินๆหน่ะค่ะเเฮะๆ ”

ดูก็รู้ว่าเทอโกหก

“จุนโกะ เทอเป็นเด็กขี้โกหกตอนไหนกัน?”

“เด็ก? หรอคะ??”

“ก้ ชั้นหมายถึงเทอ นั่นเเหละ”

“ขอโทษค่าา”

หลังจากนั้นไม่นานฝนก้ได้ตกลง

“กลัวจิงๆ เลยเสียงฟ้าร้อง”

“เอ๊ะ!? กลัวเสียงฟ้า?”

ชายผู้เป็นนายเอ่ยขึ้น

“ป-ป่าวค่ะไมค์กี้ซัง”

“หืม...หรอ?”

“อื้ม! วันนี้ทานข้าวอร่อยมั้ยคะ??”

“ทานไม่ค่อยลงหรอก”

“ขออนุญาตินะคะไมค์กี้ซัง”

“อ่า...”

มันจิโร่เอ่ยขึ้น

'ชึบ' หญิงสาวได้จับที่ใบหน้าของชายหนุ่ม

“ไมค์กี้เเน่ใจนะว่านายไม่เป็นไร?”

“อืม...ชั้นไม่เป็นไรหรอก”

“นายโกหก งั้นชั้นขอตัวนะคะ”

พูดพรางยืนขึ้นก่อนเดินออกไป

เช้าวันต่อมา 06:07

'ติ๊ด-'

“อ๋า.....นอนไม่หลับทั้งคืนเลย”

ไมค์กี้เอ่ย

“ง่วงชะมัด ฝืนตัวเองไดรึเปล่า จะนอนก็นอนไม่หลับ ทุกคน.....”

เค้าพูดพรางวางปากกาที่ใช้ทำงาน

“เห้อ....”

08:03

ณ ห้องของจุนโกะ

“โปรเจคลางรถไฟ?”

หญิงสาวทำหน้ามึนงง

“อ๊ะ! กี่โมงเเล้ว!”

พูดพรางดูนาฬิกา

“ห๊ะ! ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย!”

คุณรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

ตึก ตึก ตึก

“อรุณสวัสดิ์”

เสียงชายอวบร่างสูงดูดีพูดขึ้น

“มอจจิซัง!!!”

“ตกใจเเรงมากยัยหนูจุน”

“ก็คนมันตกใจหนิคะ!...”

จบตอนสอง ช่วงนี้เราจะงดอัพเรื่องนี้นะคับเพราะว่ามันต้องใช้คำเยอะเลยอาจจะอัพช้านะคับใครที่ใกล้สอบเเล้วก็ตั้งใจสอบนะคับสอบให้ได้คะเเนนดีๆ ส่วนใครที่สอบเเล้วก็มารอดูใบเกรดกันะคับ สอบวันนี้วิชาสุขะเต็ม40เเอดได้31ถึงจะผ่านเเต่ก็ร้องเเปปที่งดอัพอีกส่วนก็เรื่องสอบนี่เเหละครับปิดเทอมของผมอีก2-3สัปดาห์