ดวงใจภูวนาถ(มาเฟีย)
คนแปลกหน้า
เพียงขวัญ
เรากำลังเก็บร้านอยู่น่ะ
เพียงเอ่ยตอบคนในสายไปเพราะรู้ว่าอีกคนเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน
"ดึกแล้วเก็บร้านเสร็จกลับบ้านเลยนะ"
เพียงขวัญ
เราไม่อยากกลับไปเจอพ่อเลยอ่ะ
"งั้นมึงมาคอนโดกูก่อนก็ได้"
เพียงขวัญ
เฮ้ย..ไม่เป็นไรๆ
"ตามใจแต่ห้องกูว่างสำหรับมึงเสมอนะ"
เพียงขวัญ
เราเก็บร้านต่อก่อนล่ะ
จู่ๆเสียงห่ากระสุนก็ดังขึ้นทำเอาร่างบางตกใจไม่นอน แต่ก็ไม่วายมองหาต้นต่อของเสียง
เพียงขวัญ
กะ..เกิดอะไรขึ้น
เสียงชายหนุ่มหอบหายใจด้วยความเหนื่อยหอบ ทั้งบาดแผลที่มีอยู่บนร่างกาย
"พวกมึง!!ตามตัวมันให้เจอ"
"ถ้าไม่เจอหัวพวกมึงหลุดแน่!!"
เพียงขวัญ
ถ้าปล่อยไว้เค้าคงได้ตายแน่ๆ
เพียงขวัญค่อยๆขยับตัวเค้าไปใกล้ชายปริศนาที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เหงามืด แต่ชายตรงหน้ากลับยกปืนขึ้นมาจ่อที่หัวของเธอ
เพียงขวัญ
ยะ..อย่าพึ่งหลับนะคะ
เพียงขวัญ
ก่อนอื่นคงต้องปลอมตัว
เพียงขวัญจัดการถอนเสื้อคลุมที่เปื้อนเลือดของชายตรงหน้าออก ก่อนจะสวมแทนด้วยเสื้อคลุมของตน มือบางยกขึ้นจัดทรงผมให้กับอีกคน ชายปริศนาจ้องมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา
อีกคนพยักหน้าให้ เพียงขวัญเห็นแบบนั้นก็พยุงแขนอีกคนขึ้นก่อนจะค่อยๆย่องเดินออกไป
เพียงขวัญ
นอนลงบนเตียงของฉันก่อนนะคะ
ร่างหนาสบถคำหยสบออกมาเสียงดัง ก่อนจะค่อยๆทิ้งกายนอนลงบนเตียงนอน
เพียงขวัญ
ฉัน..ขออนุญาตทำแผลให้นะคะ
เพียงขวัญ
คุณนอนได้เลย ฉันไม่ทำอะไรคุณแน่นอน
เพียงขวัญเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะลงมือทำแผลให้กับอีกคนที่นอนอยู่บนเตียง
เพียงขวัญ
ตัวยังรุมๆอยู่เลยแฮะ
เพียงขวัญ
เช็ดตัวอีกรอบแล้วกัน
มือบางชัดการเช็ดตัวให้กับอีกคนที่นอนซมไข้เพราะพิษบาดแผลอย่างระมัดระวัง
ร่างหนาค่อยๆลืมตาขึ้น ก่อนจะปรับสายตามองร่างบางที่ยืนมองอยู่ข้างๆเตียง
เพียงขวัญ
คุณ..เป็นไงบ้างคะ ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหม
เพียงขวัญ
ก็..คนที่ช่วยคุณ
___
อ่า ขอบคุณเธอต้องการอะไรเป็นการตอบแทน
เพียงขวัญ
คะ..ไม่ได้ต้องการอะไรเลยค่ะ
เพียงขวัญ
ทานเสร็จอย่าลืมทานยานะคะ
___
ไม่กลัวว่าฉันจะฆ่าเธอรึไง
เพียงขวัญ
คุณคงทำอะไรฉันไม่ได้หรอกค่ะ
เพียงขวัญเหลือบมองแผลของอีกคนที่เหมือนจะกีขึ้นแล้ว
เพียงขวัญ
ลงไปทำงานข้างล่างค่ะ
เพียงขวัญ
ต้องการอะไรเรียกได้เลยนะคะ
___
ลืมรึไง..ฉันไม่รู้จักชื่อเธอนะ
เพียงขวัญ
เพียงขวัญค่ะ เรียกขวัญก็ได้
เพียงขวัญ
ฉันมีความรู้สึกว่า
ดวงตาทั้งคู่สบกัน ร่างหนาจ้องมองอย่างตั้งใจฟังในสิ่งที่อีกคนจะพูดต่อ
เพียงขวัญ
คุณคือคนแปลกหน้า
เพียงขวัญ
ที่ฉัน..รู้สึกเป็นห่วงมากๆเลยล่ะค่ะ
แล้วเจอกัน
เสียงทุบประตูบ้านดังขึ้นพร้อมกับเสียงเอ๊ะอะโวยวาย
"อีขวัญมึงอยู่ไหน!!มาเปิดประตูให้กูเดี๋ยวนี้!!!"
เพียงขวัญ
พ่อคะ..กลับมาแล้วหรอ
ธงชัย
ก็ต้องกลับมาแล้วสิวะ
ธงชัย
มึงตาบอดเหรอ?ถึงมองไม่เห็นกู
เพียงขวัญยืนก้มหน้าหงุดด้วยความกลัวเล็กน้อย
ธงชัยเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะ เพียงขวัญรีบวิ่งไปเพื่อจะคว้ากระเป๋าตังค์ไว้แต่สุดท้ายก็ไม่ทัน
เพียงขวัญ
พ่อคะ ขวัญขอล่ะนี่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้านนะคะ
เพียงขวัญ
ขวัญจะเอาตังค์ที่ไหนจ่ายค่าน้ำค่าไฟ
ธงชัย
มันจะยากอะไร..มึงทำงานก็หาเงินมาเยอะๆสิ
ธงชัย
ไม่งั้นก็หาผัวรวยๆสักคน
ธงชัย
ปล่อยกูอย่ามาจับ หน้ารำคาญ!!
ธงชัยสะบัดแขนเพียงขวัญอย่างแรง จนร่างบางล้มลงไปกระแทกกับกับขาโต๊ะอย่างจัง ก่อนจะเดินออกไปแบบไม่รู้สึกผิดอะไร
เพียงขวัญ
เฮ้อ..แตกไหมล่ะเนี่ย
เพียงขวัญหันมองไปตามต้นเสียงก่อนจะเห็นชายปริศนาที่เธอช่วยชีวิตไว้ยืนอยู่ที่หน้าบันได
___
ป่าว แค่ได้ยินเสียงที่น่ารำคาญน่ะเลยลงมาดู
เพียงขวัญ
ก็..เป็นประจำมั้งคะ
เพียงขวัญถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อย ไม่ใช่เรื่องของคนตรงหน้าหากแต่เป็นเรื่องของคนที่ตนเรียกมาว่าพ่อต่างหาก
___
ถ้าเหนื่อย..ก็หนีไปสิ ไปอยู่ที่อื่น
เพียงขวัญ
ไปได้ไงคะ ใครจะดูแลพ่อล่ะ
___
อืม..ก็พอเดาได้อยู่หรอก
เพียงขวัญ
แล้วนี่..คุณจะกลับบ้านตอนไหนคะ
เพียงขวัญ
อ๋อ~งั้นก็บ่ายๆนู้นแหละค่ะ
เพียงขวัญ
คุณไปพักก่อนก็ได้
___
ฉันนอนมาเกือบทั้งวัน มันน่าเบื่อนะ
เพียงขวัญ
งั้น..เราไปปลูกต้นไม้กันดีไหมคะ
___
อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่การนอนอ่ะ
___
นั่งขุดดินมาสักพักนึงแล้วนะ
เพียงขวัญ
ถ้าทำในสิ่งที่ชอบ เราจะทำได้นานค่ะ
ดวงตาคมจ้องมองคนตรงหน้ายกมือขึ้นลูบหัวของอีกคนเบาๆ เพียงขวัญสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
___
มันมีเศษดินเปื้อนอยู่น่ะ
เพียงขวัญ
อะ..อ๋อ ขอบคุณค่ะ.😄
เพียงขวัญ
คุณขึ้นไปอาบน้ำเถอะค่ะ
เพียงขวัญ
เดี๋ยวฉันจะออกไปที่ร้านแล้ว
เพียงขวัญ
ข้างล่างมีห้องน้ำอยู่ค่ะ เดี๋ยวฉันอาบข้างล่าง
เพียงขวัญ
ถ้าจะกลับแล้วบอกด้วยนะคะ
หย่อนกายนั่งที่เก้าอี้ยังไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น มือหนาคว้าโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาก่อนจะกดรับสาย
"นายอยู่ไหนครับ พวกผมจะรีบไปรับ"
___
เดี๋ยวกูส่งโลเคชั่นไปให้
สายตาคมยังคงจ้องมองร่างบางที่ตอนนี้ดูจะตั้งใจกับการทำงานเอาเสียมากๆ
ร่างบางสะดุ้งออกมาเล็กน้อยด้วยความตกใจ พร้อมกับหันหน้าไปมองที่หน้าร้าน
เพียงขวัญ
มะ..มีอะไรกันรึป่าวคะ
"ผะ..ผมมารับญาติครับ.ก้มหน้า"
เพียงขวัญ
อ๋อ~ญาติคุณมารับแล้ว
เพียงขวัญ
เดินทางกลับดีๆนะคะ.😄
สัญญา
ปุนถอนหายใจออกเสียงดัง สายตาทอดมองวินที่เอาแต่ถามผู้เป็นนาย
วิน
พวกผมเป็นห่วงนายมากเลยนะครับ
ธามกระซิบข้างหูวินด้วยความหงุดหงิด
วิน
นายรู้สึกเจ็บตรงไหนไหมครับ
ภูวนาถ
โว้ย!!มึงหยุดถามกูสักทีได้ไหม
ภูวนาถตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมทั้งปลายมามองลูกน้องที่เดินอยู่ไม่ไกลกันนัก
ภูวนาถ
มึงจะห่วงอะไรกูนักหนา
ภูวนาถ
มึงถามตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ
วิน
เอ้า..ก็เค้าเป็นห่วงอ่า.🥺
ภูวนาถ
กูเพื่อนเล่นมึงรึไง
ปุน
ของที่เราเตรียมจะส่งออกตอนนี้พร้อมแล้วครับ
ปุน
ช่วงเย็นก็ส่งออกได้เลย
ธาม
มีพวกผีพนันที่ติดหนี้แล้วไม่ยอมจ่ายครับ
วิน
ผมตามตัวแล้วครับ แต่หลบตลอด
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เพียงขวัญเดินตรงไปที่ประตู มือบางหมุนลูกบิดเปิดประตูออก ก่อนจะเหลือบเห็นชายสองคนแต่งตัวดูดีน่าเชื่อถือ อีกคนดูเป็นคนนิ่งๆส่วนอีกคนขี้เล่นนิดๆ
เรียวมือยาวตบเข้าที่หลังศรีษะของวินอย่างจัง จนเข้าตัวเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ
เพียงขวัญ
มะ..มีอะไรรึป่าวคะ
เพียงขวัญ
เชิญข้างในก่อนค่ะ
หลังจากเชิญทั้งคู่เข้ามานั่งในร้าน เพียงขวัญก็เดินตรงเข้าไปในห้องครัว รินน้ำใส่แก้วสองใบก่อนจะถือมาวางไว้ตรงหน้าธามและวิน
เสียงทุบประตูเสียงดังและเสียงตะโกนเรียกดังปนกันไปหมด เพียงขวัญได้แต่ยิ้มแห้งก่อนจะยอมเดินไปเปิดประตูแต่โดยดี ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีที่หงุดหงิดไม่วายหันไปผลักเพียงขวัญจนเกือบล้ม
เพียงขวัญ
พะ..พ่อค่ะ มีคนมาหาค่ะ
เสียงที่คุ้นเคยทำเอาธงชัยถึงกับต้องรีบหันไปมอง ดวงตาเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อสายตาสบเข้ากับดวงตาสีดำเย็นชาที่ยืนอยู่หน้าประตู
เพียงขวัญ
มะ..เหมือนเคยเจอ
เพียงขวัญพึมพำออกมาเสียงเบา สายตาจ้องมองคนต้องหน้าอย่างนึกสงสัย เหมือนจะเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนแต่เพียงขวัญกลับจำไม่ได้ ภูวนาถเหลือบมองผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ในนี้ ก่อนเสใบหน้าหนีหันไปมองตัวต้นเหตุ
ภูวนาถ
มึงเป็นหนี้กู100ล้าน
ภูวนาถ
ติดหนี้เป็นล้านแต่มึงไม่มีจ่าย
ธงชัยจ้องมองไปที่เพียวขวัญที่ตอนนี้กำลังยืนตัวสั่นด้วยความกลัว ภูวนาถมองตามสายตานั้นไป มือหนากำเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธ
เพียงขวัญที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็ได้แต่สลับสายตามองคนทั้งคู่ สีหน้าเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลานั้นบางบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอกลัวมากแค่ไหน
มือบางจับเข้าที่แขนของคนที่ตนเรียกว่าพ่อ หวังให้อีกคนจะใจอ่อนอย่าทำแบบนี้กับเธอเลย แต่ก็ไม่เป็นผล
ธงชัย
ครับ ผมคิดดีแล้วเก็บมันไว้ก็คงไม่มีประโยชน์
ธงชัย
สู้ให้ขายขัดดอกไปน่าจะดีกว่า
เพียงขวัญ
พ่อ!!เห็นขวัญเป็นได้แค่นี้หรอคะ..ฮึก!!
ร่างบางของเพียงขวัญทรุดลงนั่งกับพื้นพรางร้องไห้ออกมาแทบจะขาดใจตายลงตรงนั้น ดวงตาสีดำสนิทที่มองเธออยู่นั้นก็ถึงกับเศร้าลงไปด้วย
ภูวนาถ
แล้วมึงจะไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้อีก
ภูวนาถตะโกนเสียงบอกแก่ลูกน้องที่ยืนอยู่รอบบ้าน ก่อนจะทั้งหมดจะถอนกำลังออกไปเหลือเพียงภูวนาถที่ยังอยู่ในบ้านพร้อมกับเพียงขวัญ
แม่บ้านเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นผู้เป็นเจ้านายโอบอุ้มร่างของหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้าน
ภูวนาถ
ป้าอย่าพึ่งถามเลยครับ
ภูวนาถ
ช่วยจัดห้องให้ผมทีครับ ขอห้องที่ใกล้ผมที่สุด
ภูวนาถค่อยๆวางเพียงขวัญลงบนเตียงนุ่มของตนอย่างเบามือ ทอดสายตามองคนตรงหน้าด้วยความสงสารและรักใคร่
ภูวนาถ
ต่อจากนี้เธอจะไม่เสียใจ
ภูวนาถ
จะไม่ยอมให้เธอกลับไปอยู่ในที่แบบนั้นอีก
ภูวนาถ
ถ้ามันกล้าแตะต้องคนของกู...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
