สวัสดีครับผมเธียร์เตอร์ อายุ 30 ปี หนุ่มหล่อมาดเท่ห์ มีกิจการมากมาย ทั้งยังทรงอิทธิพล แถมยังรวยมากอีกต่างหาก

กิจกรรมในทุกๆวันของผมคือทำงาน กินเหล้า และมองลีลาการเต้นของสาวในผับM ที่ผมเป็นเจ้าของกิจการ สาวๆที่เข้ามาอ่อยผมแต่ละคนล้วนหวังผลประโยชน์กับผมทั้งนั้น แต่มันก็แฟร์ดี เพราะผู้หญิงพวกนี้ ผมเอาแล้วทิ้งพร้อมกับฟาดเงินก้อนโตให้เพื่อที่จะไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับผมอีก

"หึ😏 พวกเห็นแก่เงิน" ผมพึมพำกับตัวเองพร้อมกระดกเหล้าหมดแก้ว

**ณ ผับM**

"สวัสดีค่ะฉันชื่อ นานา ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆทุกคนนะคะ ขอบคุณที่ให้โอกาสนาได้ทำงานที่นี่ นาสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ไม่ทำให้ผิดหวังอย่างแน่นอน "

พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มหวานให้เพื่อนร่วมงาน

ใช่ค่ะ!! นานาคือฉันเอง ! ฉันอายุ23ปี น่าตาก็ถือว่าดูดีพอไปวัดไปวากับเขาได้ ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ และอยากหาประสบการณ์การทำงานต่างถิ่นบ้าง ฉันจึงเข้ามาหางานในกรุงเทพ แต่ฉันไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน ฉันไม่เคยวางแผนล่วงหน้าเลย คิดจะมาก็มาเลยทันที 555 พอหาที่พักได้ฉันก็เริ่มหางานทำในทันที ไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็ทำๆไปก่อน ค่อยๆขยับขยาย แล้วก็อย่างที่เห็นล่ะค่ะ ฉันได้ทำงานที่ผับMเป็นพนักงานเสิร์ฟ และนี่ก็เป็นวันแรกที่ฉันมาทำงานที่นี่!

พี่อิง : ตั้งใจทำงานนะน้องนานา ระวังตัวไว้หน่อยล่ะ อ้อ! ใครยื่นอะไรให้กินไม่ต้องรับนะ พี่ไม่รู้ว่าพวกที่มาเที่ยวจะไว้ใจได้ซักกี่คนกัน ขาดเหลืออะไรบอกพี่ได้เลยนะ

\[อิงเอ็นดูนานาตั้งแต่ที่เธอมาสมัครงาน เธอน่าตาน่ารักมาก แววตาเป็นประกายและมีรอยยิ้มที่สดใสมาก อิงเห็นนาเป็นน้องสาวคนนึงเลยล่ะ\]

นานา : รับทราบค่ะพี่อิง นาจะตั้งใจทำงานเก็บเงินไว้เยอะๆ นาขอบคุณพี่อิงนะคะที่เป็นห่วงนา 😊

\[พี่อิงคือผู้จัดการผับM และยังเป็นคนที่รับนานาเข้ามาทำงาน พี่อิงเป็นผู้หญิงที่น่าดึงดูดมาก สวยและยังใจดีอีก\]

นานา : เอ่อ....พี่อิงคะ นาว่าชุดทำงานมันรัดๆสั้นๆยังไงไม่รู้อ่ะ มันรู้สึกหนาวๆ ไม่มีชุดอื่นแล้วหรอคะ

ชุดที่ฉันตอนนี้เป็นเหมือนเกาะอกกับกระโปรงรัดรูปสั้นๆ สีแดงทั้งชุด!! หายใจลำบากมากๆ

พี่อิง : พี่ว่านาใส่แล้วสวยมากๆเลยนะ สีแดงขับผิวขาวของเธอยิ่งปังไปอีก อีกอย่างนานี่ซ่อนรูปจริงๆเลยนะ

นานา : บ้าน่า..พี่อิงก็ชมนาเกินไป แต่นาไม่ค่อยมั่นใจเลยง่ะ (ปกติใส่แต่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์)

พี่อิง : พอเลยๆ เดี๋ยวก็ชินนั่นแหล่ะน่า ไปๆ ทำหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว พี่จะไปทำงานพี่แล้ว ไว้ค่อยเจอกันนะ

นานา : ได้ค่ะ นาไปก่อนนะคะ ...พูดจบพร้อมกับเดินถือถาดไปเคาว์เตอร์ เพื่อรอไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้า

ณ บริษัทส่งออกและนำเข้าอาวุธดีที่ดีที่สุดในประเทศ

"บอสครับ!! บอสคะ..ครับ" เจ ลูกน้องคนสนิทของเธียร์รี่เตอร์พรวดเปิดประตูเข้ามา

"มึงมีอะไรรีบร้อนเข้ามา ประตูมีทำไมไม่เคาะวะ วุ้!"

เธียร์เตอร์ตะคอกใส่ลูกน้องด้วยอารมณ์โมโหพร้อมกับผลักสาวสวยที่กำลังนัวกันอยู่ออกไป

"ขะ..ขอโทษครับบอส คือผม..มะ..มีเรื่องด่วน ไม่คิดว่าบอสจะ...เอ่อ.." เจพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ

"มึงนี่มันตัวขัดขวางความสุขกูแท้ๆ" ผมว่าไอ้เจไปทีพร้อมกับแต่งตัวให้เรียยร้อยและไม่ลืมหยิบเงินในกระเป๋าให้สาวสวยไปหนึ่งฟ่อน หญิงสาวตาลุกวาวเมื่อเห็นเงิน

เธียร์เตอร์ : "นี่ของเธอ รับไปแล้วอย่าให้ฉันเห็นหน้าเธออีก"

สาวสวย : ยังไม่เสร็จไม่ใช่หรอคะเฮียขา หนูทำต่อให้เฮียเสร็จได้นะคะ คิกคิก

เธียร์เตอร์ : ไม่ จำ เป็น ....ไปซะ!!

สาวสวย : คะ..ค่ะ ไปแล้วนะคะเฮีย (สาวสวยรีบหยิบเงินและวิ่งออกไปทันที)

เธียร์เตอร์ : ไอ้เจ มึงรู้ใช่มั้ยว่าต้องทำอะไร 😠

เจ : ครับบอส (ใช่ครับบอสให้ผมตามไปฆ่าสาวสวยคนนั้นที่บังอาจไปพูดแบบนั้นใส่บอส)

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนของเจดังขึ้นพร้อมกับสาวสวยที่นอนจมกองเลือด จากนั้นเจได้ให้ลูกน้องที่อยู่แถวนั้นช่วยกันเก็บกวาดสาวสวยคนนี้ให้เรียบร้อย แล้วเจก็กลับไปที่ห้องทำงานบอส

ณ ห้องทำงานเธียร์เตอร์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~~

เธียร์เตอร์ : เข้ามา

เธียร์เตอร์ : เรียบร้อยดีใช่มั้ย

เจ : ครับบอส

เธียร์เตอร์ : มีอะไรว่ามา

เจ : ครับบอส ไม่รู้ใครมันคิดจะเปิดศึกกับเราครับ เมื่อ3ชั่วโมงที่แล้วมันส่งคนไปวางเพลิงโกดังเก็บอาวุธของเรา ยังดีที่ทางเราไหวตัวทันช่วยกันดับไฟไว้ได้ทันไม่งั้นวอดทั้งโกดังแน่

เธียร์เตอร์ : มึงทำไมพึ่งมาบอกกูตอนนี้วะ! 😠 ไอ้พวกสวะ คิดจะวางเพลิงโกดังกูงั้นหรอ หึ😏 มึงเล่นผิดคนแล้ว

เจ: อ้อ! แถมเราได้จับไอ้ตัววางเพลิงมาให้บอสได้ด้วยนะครับ ตอนนี้โดนมัดไว้โดยมีลูกน้องเราเฝ้าอยู่ครับ

เธียร์เตอร์ : ดี เอาตัวมันไปที่บ้าน กูจะไปเค้นมันเองว่าใครส่งมันมา

เจ : ครับบอส

หึ😏 ไม่ว่ามึงจะเป็นใครหน้าไหน กูไม่ปล่อยมึงไปแน่

กล้ามากระตุกหนวดเสือ ก็ต้องกล้ารับผลที่ตามมาด้วย

~~อย่าให้พระเอกของเราได้โหดนะบอกเลย~

Talk'นานา

หลังจากทำงานวันแรกผ่านไปได้ด้วยดี แถมยังทริปเยอะมากอีกต่างหาก อาจจะเพราะหน้าตาและหุ่นที่เซ็กซี่ของฉันที่ทำให้ฉันหาเงินได้ขนาดนี้ (หลงตัวเอง) ถึงแม้จะมีพวกมือไวแตะเนื้อต้องตัวบ้าง แทะโลมฉันทางสายตาบ้างก็เถอะ แต่ก็ยังพอรับมือได้บ้าง เพราะพี่อิงสอนไว้หมดแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า

"หิวจัง ในตู้เย็นมีอะไรกินบ้างนะ" ฉันบ่นพึมพำด้วยความหิว เปิดดูตู้เย็นแต่ตู้เย็นนั้นโล่งมาก!!! มีแต่ไข่กับน้ำไม่กี่ขวด

"โอ๊ย ลืมซื้อของเข้าบ้านได้ยังไงเนี่ยยัยโง่เอ๊ย" ฉันสบทตัวเองด้วยความโมโห

"งี้ต้องมาม่าใส่ไข่แล้วแหล่ะ เลิกงานวันนี้ค่อยไปซุปเปอร์มาเก็ตซื้อของที่จำเป็นๆละกัน" หลังจากเตรียมของสำหรับทำมาม่าเสร็จฉันก็เดินไปที่ครัวเพื่อทำมาม่ากินเพราะหิวจนไส้จะขาดแล้ว

"อิ่มจัง" ฉันบ่นพึมพำพร้อมกับลูบพุงน้อยๆ

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขี่ยเล่นดูนั่นดูนี่จนเวลาผ่านไปนาน

"โทรไปหาแม่หน่อยดีกว่า"

แม่ : ฮัลโหล เป็นไงบ้างลูก ได้งานทำหรือยัง สบายดีมั้ย มีอะไรติดขัดรึป่าว กลับบ้านเราก็ได้นะลูก ทำงานที่บ้านเราก็ได้ ไม่เห็นจะต้องไปกรุงเทพแบบนี้เลย แม่กับน้องคิดถึง

นานา : แม่ แม่ใจเย็นๆก่อนนะ นาไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนดี แม่เล่นถามซะไม่มีช่องให้ตอบเลย

แม่ : ก็แม่เป็นห่วงหนิลูก เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวอยู่ที่นู่นอันตรายจะตายไป

นานา : แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนานะ นาดูแลตัวเองได้น่าาา คนเก่งของแม่นี่นา อ้อ!! นาได้งานทำแล้วนะแม่ งานที่นาทำได้เงินดีงานก็สบายมากๆ(ใช่ฉันโกหกคำโตเลยล่ะ)

แม่ : ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านเรานะลูก

นานา : ลูกแม่ซะอย่าง คริคริ😆

แม่ : จริงๆเลยลูกคนนี้

นานา : เดี๋ยวนาโอนเงินให้แม่กับน้องนะ เอาไว้ใช้ก่อน เดี๋ยวจะโอนให้อีก อ้อ ! เรื่องค่าเทอมน้อง แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวอีก2-3วันนาจะโอนให้ นารักแม่กับน้องนะคะ

แม่ : แล้วหนูมีใช้หรอลูก หืม

นานา : มีสิแม่ เมื่อวานหนูหาเงินได้เยอะเลยแบ่งให้

แม่ : นา..ฮึก..แม่รักลูกนะ 😭

นานา : พอๆเลยแม่ เลิกดราม่าเลย ไม่ต้องร้องนะ เดี๋ยวหนูขอนอนพักเอาแรงแปปนึงก่อนนะ รักแม่กับน้องที่สุดเลย จุ้บ...

หลังจากวางสายฉันก็ไม่ลืมที่จะโอนเงินให้แม่

"ตายจริงนี่บ่าย3แล้วหรอ นี่อีก4ชั่วโมงก็ได้เวลาไปทำงานแล้วหรอเนี่ย เฮ้ออ ขอนอนเอาแรงแปปนึงก่อนละกัน" หลังจากนั้นฉันก็ไถโทรศัพท์จนเผลอหลับไป

ครอบครัวของฉันไม่ได้สมบูรณ์นัก พ่อฉันตายด้วยโรคมะเร็ง แม่ก็ไม่ค่อยสบาย แถมน้องยังเรียนไม่จบอีกต่างหาก หลังจากที่พ่อจากไปฉันก็ต้องเป็นเสาหลักของครอบครัว ต้องหาเงินดูแลแม่กับน้อง เพราะมันเป็นหน้าที่ฉันเลยบกพร่องไม่ได้!!