...อาจะมีคำหยาบคาย...
......................
...และการใช้ความรุนแรง...
......................
...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...
......................
นิกิ โมริ นี้คือชื่อของฉันและตอนนี้ฉันก็กำลังยืนดูป้ายหลุมศพตัวเองถ้าจะถามว่าตายได้ไงขอย้อนแปป
.
.
.
.
.
ในวันที่สดใสมาพร้อมกับวันอยุดดดดดด"วะฮา!ฉันคนนี้จะได้ดูอนิเมะแล้วว*^*เรียนมาตั้งนานแต่ฉันก็ไม่ได้ฉลาดขึ้นโว้ยยยยย!!-เอะแต่มีงานนี้!!ใกล้สอบแล้วด้วย"
ในวันศุกนี้คุณครูที่น่ารักได้ให้ใบงานและกระดาษวิชาที่อาจมีสอบมาให้ "แต่ว่าน่ะนั้นงานใบงานหรอ" นิกิหันไปดูงานที่ว่างไว้บนโต๊ะถึงกับน้ำตาไหล
"ถ-ถึงฉันจะเป็นคนบ้างานก็เถอะน้ะแต่นี้มันอะไรกันเนี้ยย!!!" งานที่กองกันเป็นภูเขาจากห้องที่มีขนาดกลางก็เปลียนเป็นห้องเอกสาร "ที่เดินก็ไม่มีฮือ~~"
และในคืนนั้นนิกิก็โดบกาแฟเป็นน้ำป่าวเลยที่เดียว
.
.
เช้าวันสดใส่ๆๆๆๆ~~~
"นี้มันอะไรกันเนี้ยยังเหลืออีกหรอเนี้ยเฮ้อ~น่าจะโต้รุ่งอีกวันทังที่อย่ากอ่านมังงะดูอนิเมะง่าา~
อืม~กาแฟหมดแล้วนี้นาไปซื้อดีกว่า"ระหว่างที่กำลังลงบันไดนั้นก็มีเสียงอะไรบางดังขึ้น
"ฮือ~เตรงๆเตงเตงๆเตรง!ฮือฮือ~เจ็บมาก!เจ็บฮือ~"
ฉันถึงกับชะงักที่เดียว'เฮ้ยๆ!ผีหลอกตอนเช้าเนี้ยนะวิ่งลงบนไดเเม้งดีกว่า" ตึงๆ หว่างที่กำลังจะวิ่งเสียงกล้องก็ดังขึ้นด้วยความที่กลัวมากเลยเยียบบันไดพลาดตีลังกาลงมาจากบันได"โอ้ยยย!-เจ็บๆ"นิกิตกลงมาหน้าทะไหลไปอยู่ได้โต๊ะ
เตรงๆ!ตึงๆ
"กรี้ดดดด!"และด้วยความกลัวทำให้
กรี้ดออกมา โป๊ก! เพร้ง! ใช้แล้วเสียงแห่งหายนะดังขึ้นเสียงของเธอที่รีบลุกจนไม่ดูว่าตัวเองอยู่ใตโต๊ะทำให้หัวโขกแล้ะทำใหแจกันที่อยู่บนโต๊ะหลนใสหัวจนนอนนิ่ง
และทำให้มารู้ที่หลังว่าเขาถ่ายละคร
.
.
.
.
.
.
.
.
"เฮ้อ~อุบาตตัวเองแท้ฉันไม่น่าปิดหน้าตางหรือไม่ดูข่าวถ้ารู้ละก็ ...ฉันก็ไม่ต้องตายหรอกโว้ยย!"
ตอนนี้ฉันกำลังจะบ้าตายตอนนี้หญิงสาวนามนิกิ
กำลังมี่ชะตา
.
.
.
.
.
.
.
.
คืนเดือนดับวันที่1เดือน1พ.ศ2565
ค่ำที่มืดมิดมีเพลียงแค่ไฟสรัวจากทางเข้าหน้าหลุมศพเพิ่มความวังเวงมากขึ้นมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งมองไฟสีแดงที่มองกี่ที่ก็แปลกตาหญิงสาว
"ทำไหมไฟเป็นสีแดงได้ละแล้ววันนี้คืนเดือนดับหรอ0^0??"หญิงสาวนั่งคิดอยู่โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนมายืนอยู่ด้านหลัง
"นี้เธอพร้อมหรือยัง"เขาพูดขึ้นทำให้หญิงสาวถึงกับสดุ่งรีบหันมาด้วยความตกใจเธอเอ่ยปากขึ้นด้วยเสียงตะกุตะกัก
"น-นายเป็นใคร!-ล-แล้วเห็นฉันด้วย!?"เธอพูดด้วยความตกใจ
"อืม~ผู้วิเศษมั่งหึหึหึๆ"เขาพูดขึ้นและหัวเราะออกมา
"ผู้วิเศษงันหรอแล้วที่นายว่าเมื่อกี่พร้อมนี้คืออะไร"
เขายกยิ้มขึ้นแล้วพูด"เกิดใหม่ไง^v^"
เธอสงสัยมากจึงถามต่อ"เกิดใหม่หรอน่าสนุกจัง"ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้น"อ่า~ส่วนจะเกิดที่ไหนก็ขึ้นอยู่กับชะตาของคุณนะครับคุณโมริ
"หญิงสาวที่ได้ยินถึงกับสงสัยจึงได้ถามกลับ"ชะตาอะไรหรอ--!!!!!!กรี้ดดดดดด"ใต้เท่าโมริมีหลุมขนานใหญ่ที่จะทำให้หญองสาวไปเกิดใหมจึงทำให้หญิงสาวตกลงไปเเบบไม่ทันตั้งตัว
"โอะ~มือลื่น~แต่ก็ขอให้โชคดีนะครับ"ชายหนุ่มพูดหน้าระรื่นพร้อมค้อยๆหายไปเหลือเพียงแค่ดอกกุหลาบสีแดงสด
...จบ...
ยังไม่แก้คำผิด
...อาจะมีคำหยาบคาย...
......................
...และการใช้ความรุนแรง...
......................
...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...
......................
ตึ้ง!!
เสียงเหมือนของลนลงมาใส่ที่เตียงเป็นร่างของหญิงสาวหัวชมพูปรายผมและผมหน้าม้าเป็นสีเขียวหญิงสาวค้อยๆลืมตาขึ้นดวงตาสีเขียวงามเปิดขึ้นและจุดต้ายตาเพิ่มความงามของหญิงสาวมากขึ้น
"ที่นี้ที่ไหนเนี้ย"
"ฉันจำได้ว่าเกิดใหม่นี้"หญิงสาวค้อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับความงัวเงียที่เหมือนคนพึ่งตื่นและหันไปเห็นกระจกบานหนึ่งสะท้อนให้เห็นหญิงสาว"หืม~หน้าคุ้นๆน้ะนั้น"หญิงสาวลุกออกจากเตียงเพื่อเดินไปดูให้แน้ใจว่านี้เป็นหน้าของใคร"อืม~เกิดใหม่ก็สวยน้ะเนี้ยเราหน้าอกใหญ่บึ้มเลยเอวเป็นเอว อกเป็นอกเลยนิ"หญิงสาวพูดขึ้นด้วยความภูมิใจ
(คนเขียน:โรคจิตจังน้ะเธอเนี้ย)(โมริ:อะไรเนี้ยก็แค่ชมตัวเองเชยๆเองยะ!)
แต่เมื่อหญิงสาวเพ่งมองตัวเองในกระจกดีๆก็ทำเอาเองสาวตกใจทันที่"น-นี้มันมิตสึรินิ!!!เกิดเป็นมิตสึริเนี้ยนะแล้วตอนนี้ฉันอยู่ในโลกไหนเนี้ย!ถ้าเกิดเป็นมิตสึริก็ต้องอยู่ในชุดเครื่องแบบสิแต่นี้มันชุดนอนนะ!!-เเอะ!!"มีแผ่นกระดาษเท่าฝ่ามือลนลงมาใส่หน้าหญิงสาวเธอยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน
......................
:ถึงโมริหรือมิตสึริ
ฉันได้ส่งเธอมาเกิดในร่างของมิตสึริแต่เธอเปลี่ยนตัวไม่ได้หรอกน้ะเพราะมันชุ้มได้ร่างนี้เองส่วนโลกที่เธออยู่ก็เป็นโลกอนิเมะที่เธอเคยดูทั้งนั้นส่วนความสามารภของร่างนี้อยู่ในระดับกลางเพื่อไม่ให้เธอหลงไปตีใครแล้ว
กระดูกหัก
...ข้อให้โชคดี...
จาก ฉันผู้วิเศษ
......................
"งี้นี้เองแปลว่านี้คือโลกอนิเมะเรื่องอะไรสักอย่างสินะหรือว่าฉันคือราชาโจรสลัด"มิตสึริพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจับหนวด"ฮ้าๆสมบัตินะหรอ อย่ากได้ก็เอาไปสิฉัน้อามันไปไว้ที่นั้นหมดแล้ว"มิตสึริพูดคนเดียวแล้ะนิสัยเบียวของเธอก็ยังอยู่ดี"อืม~ออกไปข้างนอกดีกว่าแต่ก่อนอื่นต้องเปลี่นเสื้อก่อน"มิตสึริกวดตาไปสดุดกับชุดนักเรียนที่ข้างอกเขียนคำว่า ซากุระ "อืม~ใช้ได้ใส่ตัวนี้ก็ได้ถ้าดูจากปฏิทินแล้ววันนี้วันจันทร์และข้างลางเขียนว่าวันหยุดพิเศษของโรงเรียนซากุระ"งันรีบแต่งตัวแล้วไปข้างนอกดีกว่า
เมื่อลงมาข้างลางก็รู้ไดทันที่ว่านี้เป็นบ้านขนาดกลางและมีโรงจอดรถที่มีมอไซค์คันใหญ่จอดอยู่และที่นี้เป็นบ้านที่เธออยู่คนเดียว"ไปข้างนอกดีกว่า"
...13:36นาที...
ระหว่างที่กำลังเดินมิตสึริก็หลงไปได้ยินเสียงดังมาทางซอยที่เธอพึ่งเดินผ่านมา
ตุบตับ!!!
"เฮ้ย!แม่*งกระจอกจังว้ะ!!"
"เฮ้ยลูกพี่ถามก็ตอบหน่อยดิว้ะ!!"
"ยิ่งหรอว้ะได้ห่านิ!!"
แล้ะเสียงด่าทออีกมากมายมิตสึริที่ทนไม่ไหวจึงต้องแอบมองภาพที่เธอเห็นคือเด็กผู้ชายผมสั้นสีดำปกหน้านิดหน่อยและแว่นกรอบหนาเตอะตรงมุมปากมีเลือดออกมาสิ้บๆโดยมีกลุ่มวัยรุ่น3คนที่ลุมอยู่มิตสึริที่เป็นคนขี้สงสารแน้นอนว่าเธอต้องเข้าไปช้วย
"นี้ทำอะไรกันน้ะ!พวกคุณรั้งแกเด็กมันไม่ดีน้ะ!!!"กลุ่มวัยรุ่นที่กำลังหัวเราะกันอยู่หันมาหนึ่งในนั้นพูดขึ้น
"เห้ๆคนสวยยุ่งไม่เข้าเรื่องจังน้ะ"ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกลับเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ามิตสึริมันใช้สายตาสำรวจรูปร่างของหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่เย้ยขึ้นในตาที่กำลังแทะโลม
"ลูกพี่ยัยนี้แม่*งยังแจ้มเลยว้ะ!!"คนที่ดูตัวอ้วนท่วมเดินมาหยุดหยูตรงหน้าพร้อมกับเย้ยยิ้มขึ้น"แหมๆ~จะมาให้ฉันบำเรอเธอรึไงคนสวยขอจับหน้าอกหน่อยคนสวย" มือที่กำลังยื่นไปข้างถูกหยุดโดยมือหญิงมิตสึริใช้แรงบีบอย่างแน้นจึงเกิดเสียงกระดูกขอมือหัก
กร๊อบ!!
"อ้าาาาก!!!"ชายร่างทวมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด"ปล่อยน้ะโว้ยยยอีบ้านี้"
มิตสึริไม่รอให้อีกฝ่ายตั้งตัวดึงขอมือของชายร่างทวมก้มลงมามิตสึริปล่อยขอมือของชายร่างทวมพร้อมกับหมุนตัวตวัดขาขึ้นฟ้าดที่ข้างขมับสนร่องเท้าขัดมันกระทบกับข้างขมับของชายร่างทวมจนสลบ"หึ!พวกนายถ้าไม่อย่ากโดนแบบหมอนี้ก็รีบไปสะ"
พวกที่เหลือก็พากันหนีทันที่พร้อมกับร่างของชายทวมที่ถูกลากออกไปมิตสึริหันไปมองเด็กคนนั้นที่มอกตาเธอปริบๆ"นี้เธอน้ะ"เด็กคนนั้นสะดุ่งเฮือกทันทีที่เรียก
"นี้มากับฉันมา"มิตสึริไม่รอให้เด็กชายพูดก็ลากออกไปในมืออีกข้างก็ถือสำภาระของเด็กชาย
...14:2นาที...
มืตสึริพาเด็กชายมาทำแผลที่ส่วนสาถารณะ"อืม~เสร็จแล้ว"มิตสึริยิ้มหน้าระรื่น
เด็กผู้ชายที่ก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นพร้อมกับพูด"ข-ขอบคุณนะครับo/////o"เด็กผู้ชายพูดขึ้น
"อืมๆไม่เป็นไรแล้วเพื่อนๆของเธอละ"เด็กตอบกลับด้วยเสียงเศร้า"ผ-ผมไม่มีเพื่อนหรอกครับ"
มิตสึริถึงกับเหวอเลยที่เดียว"จ-จ้ะ(ว้าาย!หลงไปถามปมสกิดใจสะแล้วเรา)" "เเล้วเธอชื่ออะไรหรอพี่ชื่อคันโรจิ มิตสึรินะ"
เด็กหนุ่มตอบกลับ"ผ-ผม คิซากิ เท็ตตะครับ"
"เธอไม่มีเพื่อนใช้ไหมงันเดียวฉันเป็นให้เธอเอง^-^"
เด็กหนุ่มขอบตาร้อนพร้าว"ข-คุณนะครับ"
...14:10นาที...
"กลับบ้านปลอดภัยนะ"มิตสึริพูดบอกลาเด็กหมุ่มพร้อมกับเดินไปอีกซอยเพื่อไปหาที่เทียวต่อ
...:...
...:...
...:...
...แถมตอนท้าย...
"อืมคิซากินี้ชื่อคุ้นๆนะ-เอะ!หรือว่าที่นี้คือ
โตเกียวรีเวนเจอที่มีแต่นักเลงแล้วเมื่อกี่ที่คุยด้วยก็คืตัวร้ายนะสิ!!!"
ด้านคิซากิ
"ฮัดชิ้ว!!(ใครนินทาเนี้ย)
...จบ...
ยังไม่แก้คำผิด
...อาจะมีคำหยาบคาย...
......................
...และการใช้ความรุนแรง...
......................
...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...
......................
..."เบื่อจัง~อย่ากเจอตัวละครหลักอ่าา"มิตสึริเดินก้มหน้าก้มตาบ่นคนเดียวอย่างเบื่อหน่ายโดยไม่ดูเลยว่ามีคน4คนกำลังเดินมาข้างหน้าเช่นเดียวกัน...
ปึก!ตุบ!
มิตสึริล้มลงไปก้นจัมเบ้าอย่างแรง"โอ้ยๆ!~(เจ็บจังนึกว่าอยู่ในร่างมิตสึริที่ถูกลดพลังครึ่งเดียวจะไม่เจ็บนี้น่า)"มิตสึริหน้าง่อด้วยความเจ็บก้น
"นี้ขอโทษด้วยน่ะเป็นไรหรือป่าว"ผู้ชายคนที่ชนเธอเมื่อกี้ยื้นมือมาข้างพร้อมกับกล่าวคำขอโทษ
มิตสึริยื้มือไปข้างหน้าพร้อมกับดึงตัวเองให้ลุกขึ้น"ฮึบ!ขอบคุณค่ะที่ช้วยคุณเออ--"มิตสึริมองชายคนนั้นดีๆก็ถึงกับตกใจ(นี่มันซาโนะ ชินอิจิโร่นี่น่าหล่อโคตร!!)
เหมือนฉันจะมองเขานานไปหน่อยเขาเลยถามฉัน"เออมองหน้าฉันมีอะไรรึป่าว(หรือว่าฉันหล่อเกินไปน่ะ😘😘ฉันนก20ครั้งแล้วครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้)"ชินอิจิโร่คิดได้อย่างนั่นก็เริ่มหยอดเด็กสาวตรงหน้า"คุณผู้หญิงครับ"พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
มิตสึริที่โดนเรียกก็สะดุ่งทันที"ค-ค่ะ(หน้าใกล้เกินไปแล้วค่าาา~~)"
pชินอิจิโร่ที่เห็นเด็กสาวตรงหน้าเขินก็เริ่มได้ใจ"พี่หล่อไหมครับน้อง"ชินอิจิโร่ดัดเสียงหล่อพร้อมเสยผมขึ้น
มิตสึริที่ชาติก่อนเป็นพวกชอบอนิเมะแล้มมาเจอตัวละครที่ชอบถามมาอย่างนี่มีหรอที่มิตสึริจะไม่ชมว่าหล่อ"ล-หล่อค่ะ!!"
ชินอิจิโร่ที่เห็นแบบนั้นก็แสยะยิ้มร้ายพร้อมกับหยอดคำหวาน"มองพี่นานๆระวังตกรุมรักนะครั-!!อุ๊บอือๆๆ!"ชินอิจิโร่ยังพูดไม่จบก็โดนมือหน่ามาปิดปากไว้
"โว้ยย!ไอ้ชินแกเลิกหยอดไปทั้วได้แล้ว"เขาคนนั้นคือ อาคาชิ ทาเคโอมิ
Takeomi
วันนี้เขาและ ชิน วากะ และเบ็งเค ได้ออกมาเดินลาดตระเวนกันไอ้เจ้าชินมันบ่นว่าอย่ากออกลาดตระเวนแต่จะให้มันไปคนเดียวก็ไม่ได้อีกเพราะไอ้บ้านี้ชอบใส่ชุดแก๊งค์เดินไปทั้วไงคราวก่อนก็ทำแบบนี้สุดท้ายก็โดนรุมรู้ทั้งรู้ว่าเขาหมายหัว หัวหน้าแก๊งค์แบล็คดรากอนอยู่แล้วตัวเองก็สู้ไม่เก่งอีกอย่างงี่ไงถึงไม่กล้าปล่อยมันไปคนเดียว
"เฮ้ออ~"เขาถอนหายใจออกมาด้วยความหนายใจกับหัวหน้าตัวเอง
พวกเขาเดินมาเรื่อยๆจนเจ้าชินมันเผลอไปชนกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง(หืม?สีผมแปลกจังแล้วชุดนักเรียนนั้นของโรงเรียน อาสะคุ ซากุระนี้ใกล้โรงเรียนกันหรอ)เขาแปลกใจกับสีผมของหลอนจนวากาสะมาสกิดเขา
"นี้ทาเคโอมิชินจังเอาอีกแล้วละ"เขาหันไปตามที่เจ้าวากะมันบอกก็เห็นเจ้าชินมันกำลังหยอดสาวอยู่(ไหนมันบอกว่ามาลาดตระเวนแล้วนี้มาจีบสาวอยู่เนี้ยนะ)
เขารีบปรี่เข้าไปหาชินแล้วเอามือปิดปากมันก่อนที่จะพูดอะไรที่มันเลียนๆกว่านี้"ไหนแกบอกว่ามาลาดตระเวนไงชิน"
เขามองมันด้วยสายตาเบื่อหนาย"อือ!ๆๆ(ปล่อยฉันก่อนสิโว้ยย)"เขามองเพื่อนตัวเองที่ดิ้นอยู่ดูดูมันไหนว่ามาลาดตระเวนแล้วนี้มาจีบสาวเนี้ยนะ
"ทาโอมิปล่อยไอ้ชินก่อนเดียวก็ขาดอากาศหายใจตายอีก"เบ็งเคพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของเขาดิ้นไม่เลิก
"เฮ้อ~เบ็งเคฝ่ากมันด้วยวากะดูเจ้าชินด้วยละ"เขาส่งเจ้าชินให้เพื่อนทั้งสองของเขาแล้วหันไปคุยกับเด็กผู้หญิงเมื่อกี้
"ฉันขอโทษแทนเจ้านี้ด้วนนะ"เขาพูดพลางชี้ไปด้านหลักที่มีไอ้ชินที่โวยวายอยู่
"อืม!ๆไม่เป็นไรค่ะฉันก็เดินไม่ดูท่างเอง"เธอตอบโดยทันทีเขามองเด็กคนนี้ดีๆแล้วเกิดแปลกใจ
(ไม่กลัวพวกฉันด้วยแหะทังทีใส่ชุดแก๊งค์อยู่ดูก็น่าจะรู้นะว่าพวกเราเป็นนักเลงแล้วพวกเราก็น่ากลัวด้วยสิแค่เดินพานเด็กยังร้องเลยนี้แต่เจ้าชินไว้คนหนึ่งแล้วกันหน้ามันปกติสุดในแก๊งแล้ว)"เธอนะมาจากโรงเรียนอาสะคุ ซากุระสินะ"
"ช-ใช้ค่ะฉันมาจากโรงเรียนนั้นค่ะ"
เขามองเธอแล้วยิ้มออกมานิดๆ"ฉันอยู่โรงเรียนใกล้ๆเธอ ฉันชื่อ ทาเคโอมิ ส่วนเจ้านั้นที่ชนเธอชื่อ ชินอิจิโร่ อีกคนหน้าเหมือนคนหิวนอนชื่อ วากะสะ อีกคนตัวใหญ่ๆชื่อเบ็งเค"ต้องบอกชื่อด้วยสินะเวลาเจอกันจะได้ไม่มองหน้ากันอย่างเดียวโดยไม่รู้ชื่อกันอีก
"ฉันชื่อ คันโรจิ มิตสึริค่ะ!!"เขามองเธอ"งันฉันไปก่อนนะมิตสึริ"เขาบอกลาเธอ
"ไปก่อนนะมิตสึริจัง"วากะสะบอกลาหญิงสาว"อา~ลาก่อน"เบ็งเคบอกลาพร้อมกับลากเพื่อนอีกคนไป"เดียววๆฉันยังคุยกับมิตสึริจังไม่จบเลยย"พวกเขาเดินออกไปโดยมีเด็กคนนั้นยืนโบกมือลาพวกเขาออยู่(เป็นเด็กที่แปลกจริงๆหึๆ)
Mitsuri
พวกเขาไปแล้วแต่ว่านะ(หล่อมาาาก)มิตสึริยืนยิ้มคนเดียว"ไปหาอะไรกินดีกว่าแต่พวกเขาก็ดูใจดีจังน่ะ"
มิตสึริเดินยิ้มหน้าระรื่นไปท่างร้านคาเฟ่
...:...
...:...
...:...
...แถมตอนท้าย...
"อืม~เหมือนลืมอะไรสักอย่างนะ"มิตสึริเดินไปคิดไปจนนึกได้"ต-ตอนนั้นทาเคโอมิยิ้มให้นิ้-/////-ล-แล้วหล่อด้วย
อีกด้านหนึ่ง
"พวกนาย!!ทำให้ฉันไม่ได้คุยกับเธอเลยเห็นไหมฮือๆโอกาศที่จะมีคนที่จีบได้อแทมน่ารักอีกมันหาอย่ากนะ"ชินอิจิโร่บ่นอย่างงอแง
โป๊ก!
"โอ้ย!โขกหัวฉันทำไหมทาเคโอมิ"
"ตัวเองเป็นคนบ่นว่าอย่ากมาลาดตระเวนแล้วนี้มาจีบสาวเนี้ยนะสมควรโดนแล้ว"จ้องเขมง
"สมน้ำหน้า/สมควร"วากะ/เบ็งเค
"ครับผมผิดแล้ว"ก้มหน้างุด
...จบ...
ยังไม่แก้คำผิด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
