...บทที่ 1...
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในเกาะกลางทะเล
"ยาโนะ!!"เสียงที่ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ
ทำให้ยาโนะกำลังเดินนั้นตกใจกันอย่างมาก
แล้วก็หันไปมองต้นเสียงที่ตะโกนมา ก่อนจะตะโกนตอบไป "ผม ...ขอโทษที่โดดชมรมครับ!" แล้ววิ่งหนีไป..
...ณ ห้องB (ยาโนะ)...
...ผมวิ่งหนี ซากะ มาได้แล้วนี่เป็นครั้งแรกเลยที่หนีเธอได้น่ะ ผมดีใจสุดๆเลยเผลอส่งเสียงดังจนซากะได้ยินเข้าแล้ววิ่งมาหาผม..........................
...... (ซากะ)...
ฉันเหนื่อยมากเลยที่ต้องวิ่งตามยาโนะแบบนี้น่ะเหนื่อยสุดๆ
...[คำบรรยาย]...
ซากะหายาโนะเจอเพราะตัวเขาเอง
แล้วยื่นกระดาษให้กับยาโนะ ยาโนะรับไปด้วยความแปลกใจและถามขึ้น "ซากะซัง .นี่คืออะไรหรอ"ซากะทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ยาโนะ ก่อนจะพูดขึ้น"จดหมายเปิดอ่านดูสิ" ยาโนะพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเปิดอ่าน
...[ยาโนะ]...
ผมรู้สึกถึงความน่ากลัวของจดหมายนี้ เพราะจ่าหน้าซองมันแปลกๆ เพราะว่ามันใส่ชื่อคนที่ ผมไม่รู้จักไว้
...ในเนี้อหาจดหมายเขียนว่า...
"ถึง : ยาโนะ
ณ เกาะXXXXXXX
...ผมจะย้ายโรงเรียนไปอยู่ด้วยกลับคุณแล้วนะเจอกันวันรุ่งขึ้นนะครับ ยาโนะ...
...[ซากะ]...
ฉันรู้สึกว่ายาโนะมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
...ฉันเริ่มสงสัยเลยแย่งจดหมายมาจากมือของยาโนะ ฉันตกใจมากเหมือนยาโนะล่ะนะ..................................
...[คำบรรยาย]...
ทั้งสองยังคงยืนนิ่งสักพักและในที่สุดอาจารย์ก็มาทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียดไป
...—ณ ตอนเลิกเรียน...
^^^ตอนนั้นยาโนะก็เดินออกจากห้องคนแรกซากะไม่ได้สนใจอะไรเพราะยาโนะก็ออกจากห้องคนแรก ก่อนคนอื่นเสมอ^^^
...[ยาโนะ]...
ผมออกจากห้องคนแรกเสมอไม่มีใครสนใจหรอก เพราะผมคิดไว้แล้ว ว่าไม่มีใครสังเกตุ ผมมาคนแรกเพราะ
...ดงต้นเชอร์รี่ นี่ล่ะ...
...ใบมันปลิวเหนือธรนี..มันสวยมากเลย...
ผมชอบมัน มันสวยงาม ถึงแม้ว่าคุณจะไม่เห็นมันแต่สักวันคุณจะได้เห็น
...[ซากะ]...
"ฉันชอบซากุระมาก็เลย ดอกไม้นี้สวยมาก"ฉันพูด
(ฉันอยากรู้จังว่ายาโนะเจอเรื่องอะไรมาบ้าง และชอบเรื่องแบบไหนมากที่สุดในชีวิตของตัวเอง)
...[Má tīán]...
สวัสดีค่ะ เราMá tīánค่ะ
ตอนแต่งขึ้นตื่นเต้นสุดเลย
Má tīán สนุกมากเลยค่ะตอนแต่งน่ะปวดหัวเหมือนกันนะคะ
...—ตอนที่ 2—...
...โชคร้าย...
.—เช้าวันถัดมา—
...—ณ ห้องเรียน—...
..."ยาโนะ"ซากะเรียกยาโนะด้วยความเหนื่อยล้า "ฉันปวดหัวกับข้อความเมื่อวานมากเลย" ยาโนะหันไปมองซากะด้วยแววตาที่ดูยังไงก็ ยังนอนไม่ตื่นชัดๆ ก่อนจะพูดขึ้น "คนที่ปวดหัวต้องเป็นฉันไม่ใช่เธอ"จากสิ่งที่ยาโนะพูดทำให้ซากะอึ้งไปสักพัก ก่อนจะไปที่โต๊ะเรียนของตนเอง...
...—ณ ตอนกลางวัน—...
...[ยาโนะ]...
^^^ตอนนี้ผมไม่เข้าใจสุดๆว่า ทำไมเขาถึงรู้ชื่อของผม ผมได้ไปปรึกษากับซากะแล้ว ได้ผลสรุปว่า \= คนนั้นต้องเคยสนิทกับเราหรือเป็นญาติห่างๆของเรา \= ผมงงแทบตายแต่ผมเชื่อซากะเพราะเธอเดาถูกทุกอย่าง^^^
^^^"คุณครูครับ!!!"ผมเรียกคุณครูเสียงดังจนทำให้คุณครูสดุ้ง จนคุณครูทำแก้วน้ำตก ก่อนจะถามและบ่นใส่ผม^^^
..."มีอะไรยาโนะ ทำไมถึงเรียกฉันเสียงดังนักล่ะ"ผมได้ขอครูออกจากชมรมปลูกต้นไม้.......
...[ทามิ]...
......ผมกำลังเดินทางไปเกาะกลางทะเล......
^^^^^^ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เจอน้องของผม ยาโนะ ฮิเมะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เกิดมาด้วยกัน แต่ผมก็ดีใจ นี่คือครั้งแรกที่ผมจะพบเจอ ฮิเมะ ถึงแม้หน้าซองที่ผมเขียนไปจะเป็น นามสกุลของฮิเมะ ก็ตาม แต่เขาคือน้องชายของผม และเป็นแฝดน้องสุดที่รักของผม ....^^^^^^
...[ยาโนะ]...
ตอนนี้ผมรู้ว่าเขาจะมาถึงตอนไหนแล้ว ต้องรีบไปหาเขาก่อนใครและถามเขา ผมวิ่งให้เร็วที่สุด แต่เพราะ
พายุฤดูหนาวเริ่มมาจึงทำให้บริเวณ ใกล้ทะเลมัน ลมแรงเป็นพิเศษ จนทำให้ ผม ของผมยุ่ง พันกัน พอถึงชายหาดก็พบเขาที่ยืนมากมองทะเลอยู่ด้วยความหลงมัน แล้วผมจะพลาดโอกาสที่ได้คุยกับเขาได้ไง "นี่ นายใช่ ฮาเซวะ ทามิ ไหม" เขาหันมาแล้วพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินมาหาผม....
...[ซากะ]...
......ฉันเห็นยาโนะวิ่งมาทางทะเลเลยตามมาด้วย แล้วเป็นคนอายุ เท่ากับยาโนะ และฉัน ก็สงสัยมากว่าทำไมเขาถึงมาหายาโนะแต่แล้วฉันก็ได้ยินคำถามของยาโนะ "นายใช่ ฮาเซ—งาวะ ทามิ ไหม"และทำให้ฉันอึ้งอีกครั้งตัวของเขานั้นดีใจต่างกับยาโนะที่กลัวยันตัวสั่น.....................................
......[Má tīán]......
55ยังเกร็งอยู่เลยว่าจะทำต่อไหมหรือปล่อยให้มันเป็นปริศนาเลยจะสนุกไหม ตอนแรกๆก็อาจจะไม่มีคนอ่านและ่จะพยายามทำต่ไปเรื่อยไป
ทำให้สนุกขึ้นกว่านี้ ถึงแม้ตอนนี้ยังไม่ค่อยรู้คำศัพท์มากเท่าไรก็ตามทีค่ะ55
สวัสดีค่ะMá tīánค่ะ
เราเริ่มต้องทำงานที่คุณครูสั่งนิดหน่อยค่ะหวังว่างานนี้จะพิมพ์ให้ได้มากกว่าเดิมค่ะ
***ตอนที่3 ฝาแฝด
...—คำบรรยาย—...
...หลังจากที่ซากะแอบดู ฮาเซงาวะ อยู่สักพักจึงเข้าไปหา ยาโนะ เพื่อ ฮาเซงาวะ จะทำร้าย ยาโนะ...
"หยุดนะ นายเป็นใคร!!"ซากะพูดและวิ่งเข้าไปชน ฮาเซงาวะก่อนจะทับให้สลบไป
...—yano hime—...
ผมได้ยินเสียงซากตะโกนถามฮาเซงาวะ แล้วตรงดิ่งมามาหาฮาเซงาวะ แล้วทับเขาจนสลบไป
...—คำบรรยาย—...
ณ ที่หอพักชาย ห้อง307
"ฮาเซงาวะ ตื่นได้แล้ว!!!"ยาโนะเรียกฮาเซงาวะเสียงดังจนได้ยินกันทั้งหอพัก และฮาเซงาวะก็ตื่นเพราะเสียงของยาโนะ "ตื่นแล้วๆ" ฮาเซงาวะพูดพร้อมยกมือขึ้นสองข้างบนหัว "ผมทำอาหารมาให้ครับ***"
ฮาเซงาวะมองด้วยความระแวง และถอยห่างจนทำให้ฟูกยับ ยาโนะได้มองข้าวที่ตนเองทำมา แล้วถามฮาเซงาวะว่า"ทำไมไม่ทานครับ มันไม่ได้แปลกนี่ครับ"
คำถามคำนี้ทำให้ฮาเซงาวะ หน้าซีดขึ้นไปทันที "นายทำอาหารไม่เป็นไม่ใช่หรอ ยาโนะที่กำลังจะเก็บฟูกหยุดชะงัก "ทำเป็นแต่ข้าวต้มครับ กินๆไปเถอะ"ยาโนะพูดด้วยเสียงแข็งเพร่ไม่อยากให้ใครว่าเขา หรือแม้แต่พี่ของตน
"ยาโนะฉันมีเรื่องจะบอก นายเป็นฝาแฝดฉันฉันรู้ทุกอย่างนะ"
ยาโนะพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยื่นถ้วยข้าวต้มให้ฮาเซงาวะรับประทาน
...—ตัวอย่าง—...
ฮาเซงาวะได้กลืนข้าวต้มลงไป และชอบมันเป็นอย่างมากเพราะมันไม่ต้องเคี้ยว และรสชาติน่ารับประทานมาก "อร่อยจัง"ฮาเซงาวะพูดขึ้น "อื้ม..งั้นผมเก็บถ้วยก่อนนะครับ"ยาโนะพูด
...—ครึ่งกลางเรื่อง—...
—เช้าวันถัดมา—
...[Hasegawa Tami]...
วันนี้ผมจะต้องไปเรียนแล้ว มันเป็นวันแรกที่จะได้เห็นยาโนะใส่เครื่องแบบเรียบๆสักที เพราะเจอกันตอนแรกก็วิ่งแสก ลมมาหาจนเสื้อยับเลย ตอนนั้นถึงผมจะดีใจมากหลังจากที่ได้เจอกับยาโนะ
ตัวอย่างตอนต่อไปจบ..
รอติดตามอีกทีเดือนถัดเพื่อ รักษาชีวิตฉันให้อยู่นานขึ้น
และเพื่อสมองอันน้อยๆของฉัน
และความจริงฉันไม่คิดจะใส่ภาพสิ่งต่างๆลงไปในนิยายสักครั้ง เพราะความที่ไม่ค่อยชอบวาดรูป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
