"กริ๊งงงงงงงงงง~

::P’เจนนี่::

“ว่าไงเจ๊ “ ฉันตื่นมาด้วยอาการมึนๆ

“หยาแกอยู่ไหนนนน จะถึงกี่โมงที่งานเค้าจะซาวเช็คแล้วนะยะ”

“ห๊ะ!!!😯 เจ๊วันนี้หรอคอนเสิร์ตหรอ หยาลืมไปเลย เมื่อคืนตี้หนักไปด้วย 20นาทีถึงนะเจ๊! หยาจะรีบไป”

“ให้ไวค่ะลูกสาว 30นาทีซาวเช็ค ถ้ามาไม่ทันก็ไม่ต้องรับเงินนะ”

ฉันดีดตัวขึ้นจากเตียง ชิบหายแล้ว 10โมงเช้าแล้วหรอเนี้ย น้ำไม่ต้องอาบแล้วกู

หยิบทุกอย่างที่ต้องใช้ ไอแพตกูอยู่ไหนฟ๊ะ!!

กระเป๋าเครื่องสำอางค์ ชุดเดรสสีดำ วิ่งค่ะวิ้งงงง!!!!

ฉันวิ่งมาถึงหน้าคอนโด ดีที่คอนโดฉันอยู่ไม่ไกลจากสยามมาก เพียงแค่10นาทีถึง เมื่อถึงหน้าสยามสแควร์วัน ฉันรีบกดลิฟต์ไปที่ชั้น7

📍โรงละครแบงค์คอกสยามพิฆเนศ

ปังงงง~ เสียงกระชากประตูด้วยความรีบร้อน

“เยสสสส~ ทันเวลาพอดี “ ฉันยิ้มอยากพอใจที่รู้ว่าฉันรอดจากการโดนเจ๊เจนนี่เหวี่ยงงวงเหวี่ยงงาแน่นอน

“นี้นังหยาาา!! ทางนี้ๆ “เสียงเจ๊เจนนี้ หนุ่มหมีใจหญิงที่เสียงโครตต่ำ เป็นหัวหน้าทีมคอรัส

“เจ๊หนูขอโทษทีค่ะ เมื่อคืนวันเกิดเบลเพื่อนสาวหนู ไม่ไปไม่ได้จริงๆ”

“หล่อนมีงานนะวันนี้ ทำไมถึงไม่ดู เที่ยวได้นะ ฉันขอให้หล่อนมาทำงานให้ทัน” เจ๊พูดด้วยน้ำเสียงสะบัดตามจริตตุ๊ด

“หนูก็มาทันแล้วไงเจ๊” ฉันยิ้มกว้างพร้อมกับเกาะแขนเจ๊เจนนี่แบบกระแนะกระแหน

“ว่าแต่งานนี้เค้าเลี้ยงข้าวอะไรอ่ะเจ๊ หนูหิวจนแสบไส้แล้วเนี่ย”พรางลูบท้องกลมๆของฉัน

“นี้นังอ้วน หล่อนสายแล้วยังมีหน้ามาบ่นหิวหรอยะ ซาวเช็คก่อนค่อยกิน”

“ทุกคนประจำที่ได้แล้ว”เสียงผู้กำกับเวทีดังขึ้น

“ไปค่ะลูกสาวตามแม่มา “ เสียงเจ๊เรียกสมาชิกในทีม ทีมฉันประกอบไปด้วย เจ๊เจนนี่ พี่บอล น้องฟ้า

“พี่หยา พี่ได้อาบน้ำมาป่ะเนี่ย ทำไม่หน้าสด หัวกระเซิงขนาดนี้”เสียงน้องฟ้าดังมาจากด้านล่าง

“เห้ย ดูออกเลยหรอ พี่ว่าสภาพพี่ก็พอได้นะ”

“ได้ค่ะได้ อีกนิดนึงก็จะเหมือนคนบ้าแล้ว 5555”

“เดี๋ยวซาวเช็คเสร็จฉันขอเวลาแปรงร่างซักนิด พวกผอมอย่างหล่อนก็ต้องชิดซ้ายค่ะพูดเลยยยย~” ฉันพูดพร้อมกับสะบัดผมที่ยาวถึงก้นของฉัน กึ๊กกกก~ ชิบหายแล้วผมพันกันค่ะอีดอก สางไม่ออกก

“พี่สาวววววค่ะ ควรหวีผมค่ะ 555” ยัยฟ้าวี่พูดพร้อมกับหัวเราะจนน้ำตาไหล

นักดนตรีประจำที่อยู่ก่อนแล้ว พวกเราเดินไปประรับที่ด้านซ้ายของเวทีข้างๆกับวงดนตรี

“ไมค์1 “ เสียงผู้กับกับเวทีพูดขึ้น

“เทส 1 2 3” ฉันส่งเสียงพร้อมกับมองไปยังผู้กำกับเวที

ผู้กำกับทำสัญญานมือ เพื่อเป็นการบอกว่าเรียบร้อย

ทีมเราเทสเสียงเรียบร้อย

ใช้เวลาเทสเสียงไมค์คอรัสและเครื่องดนตรีเรียบร้อย

“พี่เเบล็คเค้ามาถึงรึยัง เชิญพี่เค้ามาได้เลยครับ”เสียงผู้กำกับเวทีบอกกับแบ็คสเตจ

หนุ่มหล่อ ร่างสูง หน้าตาขาวตี๋ผุดผ่อง

ประดุจอปป้าแดนกิมจิ เดินออกมา

“หล่ออะไรเบอร์นั้น ทำบุญด้วยอะไรถึงได้ผัวแบบนี้” เจ๊เจนนี่พูดขึ้น

“มันก็หล่ออ่ะนะเจ๊ แต่หยิ่งชิบหาย ซ้อมกันมาเป็นเดือนไม่เคยแม้กระทั้งทักทายเราเลย คิดว่าตัวเองดังมากรึไง”ฉันพูดขึ้นพลางยักไหล่

“แกสำคัญขนาดนั้นหรอเพลิน”พี่บอลพูดขึ้น

0.0 พี่บอลเป็นคนที่พูดน้อย แต่พูดทีทิ่มแทงไปถึงหัวใจ

“โหยพี่ ก็น่าจะทักตอบบ้าง พี่แกเล่นไม่มองเลย”

“ทำงานของเราเถอะ รับเงินแล้วแยกย้ายอย่าคิดมาก” ก็จริงอย่างพี่บอลพูดนะ ช่างเหอะทำให้เสร็จๆ คืนนี้จะไปกินสุกี้ 24ชั่วโมงแถวเม้งจ๋ายให้สะใจอีหยาไปเลยค่ะะะะ

เพลงเปิดคอนเสิร์ตของเเบล็คเพลงแรก เป็นเพลงที่เค้าแต่งเองเพื่องานนี้ เค้าเล่นเปียโนเอง เป็นบทเพลงช้า ๆ กล่าวถึงความรักสวยงาม

เราซาวเช็คกันเสร็จ เพื่อเตรียมตัวในคอนเสิร์ต จะมีห้องแยกสำหรับแต่งตัว

“เจ๊ ทำผมให้หนูทีดิ เอาทรงที่ทำให้หน้าเล็กที่สุดนะ” ฉันหันไปบอกอีเจ๊

“หล่อนทำยังไงมันก็ไม่เล็กไปกว่านี้แล้วแหละ แดกยังกะช้างสาน” เจ๊เบ๊ะปากมองบน

“เจ๊อ่าาาาา ~ ขนาดไม่ผอมยังสวยขนาดนี้”

“มั่นหน้าเก่งลูกสาวแม่ มาค่ะอีดอกนั่ง !~”

เจ้เจนนี่ทำลอนฟาร่าประนึ่งนางงามสงลงให้ฉัน ลอนยาวถึงเอวสวยงาม อัดสเปรย์ฝุ่นเข้าไปให้อยู่ทรง

“เจ๊สุดยอดอ่ะ สวยยังกะเข้าร้านแพงๆ”

“ระดับเจนนี่ เท่านี้หมูมากกกก หล่อนไปแต่งหน้าให้เสร็จ จะได้แต่งตัว” เจ๊ชีนิ้วสั่งฉัน

ฉันหยิบกระเป๋เครื่องสำอางที่มีแบบครบครันของตัวเองออกมา มูลค่าที่มีร่วมหมื่น

ฉันจัดว่าหน้าตาน่ารัก ผิวขาว ตากลม ติดอย่างเดียวคือฉันอวบไปนิดนึง 555 หนักแค่65เอง ไม่ถือว่าอ้วนนะ ส่วนสูง162 หนัก69 สมสวนจ้าาาาา~ แต่อย่างว่าไม่ตรงสเปกชายไทย สถานะโสดตลอดจนอายุ25

ฉันเลือกแต่งหน้าแบบแน่นสุดแต่ยังคงความธรรมชาติ ไม่จัดจ้านเกินไป สไตล์สายเกา ลิปสติกสีแดงเพิ่มความแซบแบบเบาๆ

“โห พี่หยา แปรงร่างไวมาก อีป้าคนนั้นหายไปไหนนนน “ ยัยฟ้ากัดฉันเบาๆ

“นี้ฉันเบาแล้วนะ ธรรมชาติสุดๆ” ความธรรมชาติที่ว่าคือ ลองพื้น เชดดิ้ง ไฮไลต์ จัดว่าแน่นค่ะ แต่แต่งจนเนียนสุดๆ ประหนึ่งผิวจริง

“เจ๊เปลี่ยนชุดที่ไหนอ่ะ”ฉันหันไปถามเจ๊ที่แต่งหน้าอยู่

“เดินไปทางซ้ายอ่ะ แถวๆนั้นแหละแกเดินไปดู”

ฉันเดินไปด้านหลัง ทางซ้ายนี้มันห้องไหนวะโอ๊ยข้าวก็หิว เอาวะเปลี่ยนแปปเดียวห้องไหนก็ได้แหละ

เพลินเดินเข้าไปในห้องโดยไม่สนชื่อที่ติดอยู่ตรงประตู

::K.เเบล็ค::

โห....ห้องของใครเนี่ย มีน้ำแร่นำเข้า แล้วก็สลัดบาร์ส่วนตัว มีเก้าอี้นวดด้วย ช่างเถอะอาจจะเป็นนักดนตรีจากต่างประเทศ เค้ายังซาวเช็คอยู่คงไม่มาง่ายๆ รีบเปลี่ยนรีบไปดีกว่า

ฉันเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดเดรสสีดำ เปิดไหล่แขนยาว กระโปรงทรงหางปลายาวของฉัน ถูกสวมลงไปในร่างของฉัน ด้วยหุ่นที่เป็นทรงนาฬิกาทราย 42 27 44ของฉัน เน้นรูปร่างให้มีส่วนเว้าส่วนโค้ง จัดได้มาแซบ

เอ้าอีดอกซิปหลังลืมไปเลย แล้วใครจะรูดซิปให้วะเนี้ย

แกร๊กกกก! เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น

ชิปหายแล้ว เจ้าของห้องแน่ กูตายยยยย

ฉันแง้มผ้าออกไปดู ชายรูปร่างสะดุดตาแบบนี้ มีคนเดียว นายเเบล็ค เจ้าของคอนเสิร์ต ตายๆๆๆ นังหยา แกจะทำไงดี

“น้องเเบล็ค เดี๋ยวแต่งตัวรอนะคะ อีก2ชั่วโมงช่างจะมาแต่งหน้าทำผมในนะคะ”

“ครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา

“พี่ปลายออกไปรอข้างนอกได้ไหมครับ ผมต้องการเวลาส่วนตัว “

“ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปดูงานข้างนอกว่าเรียบร้อยรึป่าวจะไม่มีอะไรผิดพลาดค่ะน้องเเบล็ค” สาวมั่นร่างเล็ก พูดพลางเดินออกไป

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มพูดพลางทิ้งตัวลงที่เก้าอี้นวด และเอาผ้าเย็นปิดตาท่าทางผ่อนคลาย

นังหยาเอ้ยยยยยย เอาไงหล่ะทีนี้ ออกจากห้องไปสภาพนี้ก็ไม่ได้ เอาวะแอบย่องออกไปเค้าคงไม่รู้ คงจะหลับไปแล้วแหละ

ฉันค่อยๆคว้าชุดที่กองอยู่ตรงพื้น

กึ๊กกกก~ พรึ๊บบ ฉันเหยียบกระโปรงตัวเองหน้าขมำไปทับตาซุปเปอร์สตาร์คนนั้น “ว๊ายยยย

“เฮ้ยยยยย 0~0”

ฉันล้มลงไปกองอยู่ตรงพื้น มือของฉันจับขาพ่อซุปเปอร์สตาร์ แต่เจ้ากรรมชุดที่ไม่ได้รูปซิปหลังหลุดลงมาเห็นบราเซียเกาะอกตัวจิ๋ว

“เธอเข้ามาได้ยังไง !!!” เขาถามเสียงดัง

ฉันรีบลุกขึ้นพรางเอาผ้าที่คว้าได้คุมร่างกาย

“เอออออ... ฉันเข้าผิดห้องค่ะ ขอโทษทีนะคะคุณเเบล็ค”

::เเบล็ค say::

ผมตะลึงกับภาพที่อยู่ตรงหน้า

ผู้หญิงผมยาวหน้าตาหน้ารักมาจับที่ขาผม เสื้อผ้าของเธอไม่ได้ใส่ให้เรียบร้อย เผยให้เห็นเกาะอกตัวจิ๋วที่นมเกือบจะทะลักมากองตรงหน้า

ผมตั้งสติ ผมไม่ชอบให้ใครเข้ามาให้พื้นที่ส่วนตัวของผม

“เธอเป็นใคร เข้ามาทำไม!!!”

เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยควมตกใจ ขอโทษผมยกใหญ่

“สต็อกเกอร์บ้าดารารึไง อยากใกล้ชิดกับฉันนักสิ ถึงแต่งตัวมาอ่อยฉัน” ผมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

อือหืออ นมโครตสวยเลยว่ะ เสียแต่ว่าเธออวบไปนิด แต่หน้าตาตรงสเปกสุดๆ

“นี่นาย !! ฉันมาทำงาน และฉันแค่อย่างเปลี่ยนชุดให้เสร็จๆจะได้ไปกินข้าว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงหัวร้อน ไปโมโหหิวมากจากไหน

“หิวอ้อยรึไง”

“นายยยย “ เธอชี้หน้าผมแบบเอาเรื่อง

ผมไม่เคยเจอใครที่กล้าทำแบบนี้กับผมมาก่อน เธอกล้ามากนะยัยอ้วย

เธอหยิบของแหละกำลังจะเดินออกจากห้าง

หมับบ~ ผมคว้าแขนเธอดึงเข้ามา หน้าเธออยู่ตรงหน้าอกผมพอดี หืมมมมมม~ มีอะไรนิ่มๆมาชนกับตัวผม

“นายจะทำอะไร !”

“ฉันไม่พิศวาสเธอหรอกนะ แต่เธอจะออกไปสภาพนี้จริงๆหรอ สงสารลูกกะตาคนด้านนอก

ผมจับเธอหันหลังพลางดึงซิปขึ้น

“นายจะทำอะไร “เธอตาโตด้วยความตกใจ

“ชุดเธอคับไปนะ รูดแทบไม่ขึ้น 555”

“ไอ้บ้า” เธอวิ่งแจ๊นหน้าแดงออกไป

หึๆๆ ผมรู้จักเธอ เพราะเธอเป็นคอรัสของผมในคอนเสิร์ตนี้ เราซ้อมด้วยกันมาเป็นเดือน ทำไมผมจะจำเธอไม่ได้ ปกติเธอไม่แซบขนาดนี้หรอกนะ

แต่วันนี้มันเข้าตากรรมการซะแล้วววว~

ผมเหลือบไปเห็นบราเซียลูกไม้สีดำที่ตกอยู่ หึๆ เธอจะอ่อยฉันรึไงยัยอ้วน

ผมเก็บมันใส่กระเป๋าเป้ส่วนตัวของผม

***************************************

ปั้นหยา say

อีตาซุปตาร์หลงตัวเอง คิดว่าฉันเป็นสตอกเกอร์บ้าดารารึไงกันนนนนน ระดับพี่เบิร์ด ฉันก็เคยร้องให้มาแล้วย่ะ ไม่ใช่ไก่กานะยะ คิดแล้วแค้น

>\<เค้าเห็นฉันสภาพนั้น อ๊ากกกกก\="" พังมากกกก\="" คิดว่าฉันมาแก้ผ้าอ่อยเค้าแน่ๆ\="">

“นี้ๆพี่เพลิน เปลี่ยนชุดไรนานนักอ่ะ” เสียงฟ้าถามมาระหว่างที่นั่งแต่งหน้าอยู่

“>\< เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ไม่มีไรแก”

“ทำไมพี่ต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ ว่าแต่ใครรูดซิปให้อ่ะชุดพี่มันซิปหลังนิ”

“เออออ... ทีมงานนี้แหละแก “

“นังหยาาาไปกินข้าวกันเจ๊หิว” เสียงเจนนี่เรียก

เราเดินไปตรงอาหารที่ทีมงานเตรียมไว้

โอโหหหหห เค้าเลี้ยงดีว่ะ แซลมอนย่างเทอริยากิ แล้วก็ผักต่างๆ

“คือดีย์อ่ะเจ๊ หนูขอปลาซัก3ชิ้น ผักไม่ต้อง”

“นังช้าง ตัวหล่อนจะแตกอยู่แล้ว ผักก็ไม่ยอมกิน”

เจ๊เจนนี่หันมาว่าฉัน

“เบาๆเองเจ๊”

“นึกถึงชุดที่หล่อนใส่ตอนนี้ ถ้าพุงยื่นออกมาคงจะรับไม่ได้”

“ดับฝันหนูมาก ไม่น่าหยิบชุดนี้มาเลย แย่ไป”

ฉันก้มมองพุงน้อยๆของตัวเอง เอาวะกินนิดเดียวพอ ตกเย็นค่อยจัดหนัก !!

หลังจากทานอาหารเรียบร้อยเธอก็นั่งรอเวลา จนถึงเวลาแสดง

22:00 คอนเสิร์ตจบลง

บทเพลงสุดท้าย เเบล็ค เล่นเปียโน พร้อมกับบทเพลงที่เค้าเขียนขึ้นเพื่อแฟนๆของเค้า

เสียงกรี๊ดดังกึ๊กก้องมองไปด้านหน้าแสงไฟจากป้ายไฟมากมาย ผู้คนปรบมือและส่งเสียงเป็นกำลังใจให้กับนายซุปเปอร์สตาร์ เมื่อเค้าแสดงอยู่บนเวที เค้าเป็นผู้ชายที่อบอุ่นแหละโรแมนติกสุดๆ

ฉันกำลังจะเปลี่ยนชุด อ่าวเห้ยชุดชั้นในตัวโปรดของฉันหายไปไหนอ่ะ

หายังไงก็ไม่เจอ สุดท้ายฉันต้องใส่ชุดชั้นในเกาะอกสีชมพูนี้กลับบ้าน กับเสื้อยืดสีขาว

“สุกี้จ๋ารอพี่ก่อนน๊า ไปพวกเราไปกินให้พุงแตก”

เราเดินไปที่รถของเจ๊เจนนี่เพื่อไปกินสุกี้แถวคอนโดนางแถวๆเม่งจ๋าย

“ผมไม่ไปนะพี่ช่วงนี้ผมลีนอยู่” พี่บอลพูดพรางโบกมือลา

“ฉันไปกันแบบสาวๆๆก็ได้ยะ”พี่เจนนี่หันไปบอกพี่บอล

“อ่ะนี้ซองของนาย งานนี้จ่ายสด หักภาษีณที่จ่ายเรียบร้อย” เจ๊ยื่นซองให้

ฉันเดินตามไปช้าที่สุด เนื่องจากฉันเก็บของแล้วหาชุดชั้นในตัวโปรดไม่เจอฉันหอบของพลุงพลัง เดินไปที่รถ รถตู้สีดำจอดตรงหน้าชั้น

“นี่ยัยอ้วนบ้าดารา!!” เสียงผู้ชายดังออกมาจากรถ และเขาก็เปิดกระจกยื่นหน้ามา

“นายยยยย” อีตาบ้านี้อีกแล้วหรอ ฉันชี้หน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

“จะไปหาเเครทกินหรอ “

“ฉันไม่ใช่กระต่ายนะยะ”

“เอ้าหรอ เห็นตัวกลมเชียว 555 “

ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถ

“เธอลืมของ ฉันเลยเอามาให้” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆพร้อมทำสายตากรุ่มกริ่ม

0.0 นั้นมันบราตัวโปรดของฉันนี้นา ทำไมไปอยู่กลับเค้าได้

เค้ายื่นหน้ามาประชิดหน้าฉัน

“จะอ่อยก็อ่อยให้เนียนหน่อยสิยัยกระต่ายน้อย” แล้วเค้าก็เอามือมาขยี้หัวฉัน

ฉันรีบคว้าบราใส่กระเป๋า

“ใครอ่อยนายกัน ฉันแค่ลืม !!”

“อ้อหรอ “ ตาบ้านี้ตั้งใจจะกวนฉันใช่ไหมเนี่ย

ชายหนุ่มกลับจึ้นไปบนรถ

“แล้วเจอกันใหม่นะยัยกระต่ายอ้วน” พร้อมกับขยิบตามาทางฉัน

“ไอ้บ้าใครจะเจอนายอีก ขออย่าได้เจอเลยคนหลงตัวเองแบบนี่”

~กริ๊งงงงงง~?

::P’เจนนี่::

“กำลังไปเจ๊ รอแปปกำลังไป “ ฉันบอกกับพี่เจนนี่ไป

สุกี้จ๋าพี่กำลังจะไปหาาาาาาา~~~

*********************************

เเบล็ค say::

ผมเห็นยัยหมีน้อยหอบของมาตรงลานจอดรถ แวะแหย่เธอซักหน่อย5555

“พี่ปลายพี่หาข้อมูลของเธอให้ผมทีสิ ผมอยากรู้อะไรบ้างอย่าง”

“น้องเเบล็คค่ะ มีอะไรหรือเปล่า เธอสร้างปัญหาให้น้องหรอ”พี่ปลายหันมาถามผม

“ผมแค่อยากรู้อะไรบางอย่าง” ผมย้ำคำเดิมพร้อมใช้สายตาเรียบเฉยเก็บอาการ

เนื่องจากผมเป็นซุปเปอร์สตาร์ ผมจึงไม่แสดงอารมณ์มากเกินไป

“ได้ค่ะๆเดี๋ยวพี่จัดการให้เดี๋ยวนี้เลย “

“สวัสดีดีค่ะ คุณวิ ช่วยส่งประวัติ นักร้องคอรัส ทั้ง4คนให้ทิพย์ทาง Email ด่วนเลยค่ะ ค่าาา.. ขอบคุณค่ะคุณวิ “

ติ๊งๆ เสียงEmail เข้ามาทันที

“เดี่ยวพี่ฟอลเวิตให้ทาง Emailนะคะน้องเเบล็ค”

“ขอบคุณครับ” ด้วยความเหนื่อยล้าจากคอนเสิร์ต2ชั่วโมงเต็มๆของผม เดี๋ยวกลับบ้านไปค่อยดูแล้วกัน

ร้านสุกี้ แถว เม่งจ๋าย

“เห้ยพี่หยาพี่ยังไหวอีกหรอ หนูพอแล้วนะพี่ แน่นเว่อร์” ยัยฟ้าพูดพร้อมทำหน้ายู่

“เจ๊ก็พอแล้วนะ เจ๊ไม่ไหวอ่ะ”

“เห้ยยยยย ไหงทิ้งกันซะงั้นอ่ะ ตอนสั่งก็สั่งด้วยกัน” ฉันพูดพลางคีบเนื้อเข้าปาก

มันอิ่มนะแต่มันอยากกินอีกกกกกก

ฉันก็กินๆๆๆๆ

“หมดซักที โอ๊ยอิ่มแปร่เลยยยยย คืนนี้นอนหลับฝันดีแน่นอน” ฉันพูดพรางเอายาช่วยย่อยเข้าปาก ให้ยามาช่วยร่างการเรานิดนุง

“หล่อนเตรียมพร้อมมากยัยหยา ยอมใจมากลูกสาว”

“หนูกลับก่อนนะเจ๊ พี่ไปแล้วนะฟ้า เจอกันที่สถาบันพรุ่งนี้”

ณ คอนโดย่านอโศก

ฉันกดไปที่ชั้น27

ถึงห้องซักที เห้อออออ วันนี้เป็นวันบ้าวันบออะไรของฉันเนี่ย ผีมากจริงๆ ทั้งโกรธ ทั้งอาย หวังว่าจะไม่ต้องร่วมงานกันอีกนะอีตาซุปตาร์บ้า

หึ๊ยยยยยย~