...*คำเตือน*...

...นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาทำให้ใครเสียหายเเต่อย่างใด...

เนื้อหาในเรื่องต่อไปนี้จะเป็นเเนวน่ารักใสๆโรเเมนซ์ติก ดำเนินเรื่อยๆ หากท่านใดที่ไม่ชอบเเนวนี้ก็กดออกได้เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

...💗[ enjoy reading ]💗...

for. J.Hlin

"พี่ฟ้าจ๋าาา"

เสียงเรียกของหนู ' องุ่น ' ลูกชายของเจ้าของไร้ ผู้เป็นที่รักของคนงานในไร้ดังขึ้น พร้อมกับวิ่งตรงมาหา ' ฟ้า ' ลูกของคนงานในไร้เเห่งนี้ เเต่พี่ฟ้าเปรียบสเหมือนพี่ชายเเท้ๆขององุ่นเลย เพราะอยู่เล่นด้วยกันตั้งเเต่องุ่นจำความได้

"มีอะไรครับองุ่น"

"พ่อจ๋าอยู่ไหน"

"พ่อจ๋าอยู่ในห้องรับเเขกครับ วันนี้มีเเขกมาที่ไร้ด้วย"

"เเล้วพี่ฟ้าจะไปไหนงะ"

คนตัวเล็กถามพร้อมกับดวงตาเล็กๆที่เหลือบไปเห็นตะกร้าผ้าที่พี่ฟ้าถืออยู่

"ไปจัดห้องให้เเขกของพ่อจ๋าครับ เขาจะมานอนด้วยคืนนี้"

พอจบประโยคจากพี่ชายตรงหน้า คนตัวเล็กก็เลยอาสาไปปูที่นอนให้เเทน พร้อมกับดึงตระกร้าผ้าปูมาอยู่กับตัว

"เดี๋ยวน้องไปจัดห้องให้เองๆ"

"ก็ได้ๆ งั้นสัญญาก่อนนะว่าองุ่นจะไม่ดื้อ"

"ได้เลยคับน้องจะไม่ดื้อไม่ซนเด๊ดขาดเลยยย"

"โอ้ยไอตัวเเสบเอ้ย"

พี่ฟ้าพูดพร้อมยีหัวเล็กๆของไอตัวเเสบตรงหน้าอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินออกไปทำธุระอย่างอื่นในไร้ต่อ

"ดอกไม้ๆ"

"เห้ย! นี้เธอเป็นใครอะมาทำไรในห้องฉัน!"

องุ่นน้อยที่ตอนนี้กำลังเพลิดเพลินกับการนำดอกไม้มาใส่เเจกัน ในห้องเเขกของพ่อจ๋าเพื่อหวังว่าจะให้ห้องหอมขึ้น เสียงตะโกนของชายตรงหน้าทำให้องุ่นสะดุ้งตกใจเหมือนเจ้าเเมวน้อยหูหางพับเก็บลงด้วยความกลัว

...' เเงงคุณผีเเน่ๆเลยเเงงงง '...

"ฮึก..อื้ออ..อย่ามาเเกล้งน้องน้าาาา"

"เห้ยๆเดี๋ยวๆฉันไม่ใช่ผีโว้ย"

"ฮึก..ไม่..ใช่คุณผีเหรอ"

"อืม เเล้วเข้ามาห้องฉันได้ยังไง"

"ก็องุ่นมาจัดห้องให้คุณเเขก"

กวินได้เเต่ยืนมองไอเด็กดื้อที่กำลังร้องให้ขี้มูกโป่งอยู่ตรงหน้า พลางถอนหายใจไปพลางๆ หลังจากนี้เขาคงอยู่ไม่เป็นสุขเเน่ๆ

"ฉันชื่อกวิน เเล้วเธอล่ะ"

"หนูชื่อองุ่น ลูกพ่อเมตรคั้บบ"

"นี้เธอเป็นลูกคุณเมตรเหรอ"

"ใช่เเย้ววว"

...' พ่อลูกกันจริงดิ หน้าไม่เห็นเหมือนกันเลย '...

"เเล้วคุณกวินจะมาอยู่นานมั้ย"

"จนกว่าธุระที่ไร่นี้จะเสร็จ"

"เเล้วคุณกวินอายุเท่าไหร่"

ไอเด็กคนนี้ชักจะเริ่มถามเยอะเเล้วนะ

"ห่างจากเธอ10ปี"

"18+10\=28 คุณกวินอายุ28ปีเลยหรอ"

"เธอออกไปจากห้องฉันได้เเล้ว"

"ไม่เอาก็องุ่นเหงาอะ อยากคุยกับคุณกวินอีก"

"ไปนอนเหอะค่ำเเล้ว พ่อเมตรไม่ว่ารึไง"

"งั้นองุ่นจะนอนกับคุณกวิน"

"พึ้งรู้จักกันเองไม่กลัวฉันทำอะไรธอเหรอ"

"เเล้วคุณกวินจะทำอะไรองุ่นอะ"

"กิน'องุ่น'ได้ไหม"

...' คุณกวินพูดอะไรก็ไม่รู้องุ่นงง ถ้าคุณกวินอยากกินองุ่นทำไมไม่เด็ดในสวนพ่อจ๋ามาอะ เเล้วมาทำหน้าตาทำเสียงอะไรไม่รู้ '...

"เเล้วไม่ไปเด็ดองุ่นข้างบ้านงะ"

"ก็อยากกิน'องุ่น'ตรงหน้า"

...' อย่าบอกนะว่า...คุณกวินเป็นผีปอปอะองุ่นว่าเเล้วไง!! '...

"เเงงคุณกวินเป็นผีปอป!"

คนตัวเล็กตะโกนออกมา ก่อนจะวิ่งออกจากห้องของคุณกวินไปยังห้องของตัวเองที่อยู่ถัดออกไป ปล่อยให้กวินนั่งงงอยู่ในห้องของตัวเอง

"เห้ย!เดี๋ยวองุ่น"

...' องุ่นคิดว่ากูเป็นปอปจริงๆเหรอวะ ทำไมมันซื่อขนาดนี้วะเนี่ย โอ้ยย '...

ได้เเต่คิดเเล้วก็ปวดหัวกับเด็กคนนี้จริงๆ เห้อ รีบนอนเเล้วรีบตื่นมาเช้าๆดีกว่า พรุ่งนี้ได้บ้านเเตกเเน่

.......

.......

.......