ณ.มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

ตึก..ตึก..ตึก..พลั้ก!..ตุ๊บ..

"ว้าย!..ขอโทษนะคะ..ขอโทษค่ะ"

กอหญ้าก้มหน้าพลางพูดโดยไม่ได้เงยหน้ามองคนที่ถูกชน

"วิ่งยังไงวะ!..ไม่เห็นคนหรือไง"ภีรนัสหรือภีมพูดด้วยเสียงดุๆและหน้าตาที่หงุดหงิด

"ขอโทษค่ะ..ขอโทษจริงๆ"กอหญ้าพูดพร้อมกับก้มลงเก็บหนังสือที่หล่นอยู่ที่พื้น

"ใจเย็นๆโว้ย!...ไอ้ภีม"

ตรีวิทย์หรือวิทย์พูดพลางเอามือจับบ่าของภีมไว้

"ใช่..น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอก"เดชาหรือชาช่วยพูด

"กูว่าเธอตั้งใจวิ่งชนกูมากกว่าว่ะ"

ภีมพูดสีหน้ายังคงหงุดหงิดเพราะเขาเคยเจอมาบ่อยๆที่ชอบมีสาวๆแกล้งมาเดินชนเพราะอยากจะพูดคุยกับเขา

"ห่ะ..พี่ว่าอะไรนะคะ!?"

กอหญ้าลุกขึ้นหลังจากเก็บหนังสือที่หล่นหมดแล้วจึงเงยหน้ามองหน้าของภีมพลางขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด ผู้ชายคนนี้สูงมากน่าจะเกิน180ซม.หน้าตาหล่อมากๆ แต่ดวงตาที่ทั้งคมทั้งดุแถมสีหน้าที่เรียบเฉยและสายตาที่ค่อนข้างเย็นชาทำให้ดูน่ากลัวในสายตาของกอหญ้าแต่เธอจำเป็นต้องพยายามทำเหมือนไม่กลัวทั้งๆที่กลัวจะแย่อยู่แล้ว

พอกอหญ้าเงยหน้าขึ้นมาทำให้วิทย์ ชารวมถึงภีมถึงกับอึ้งไปเลยเพราะกอหญ้ามีดวงตาที่กลมโตสดใสเหมือนดาวบนท้องฟ้า จมูกโด่งรั้นนิดๆ ปากอิ่มสีชมพู แก้มป่องๆขาวๆที่ตอนนี้มีสีแดงนิดๆน่าจะเหนื่อยจากการวิ่ง ผมตรงยาวสีดำไปถึงกลางหลัง สูงน่าจะไม่เกิน165ซม.ตัวเล็กมากๆน่ากลัวว่าถ้าลมพัดแรงๆจะปลิวไปตามลมมากกว่าสรุปแล้วเธอทั้งน่ารักและสวยรวมอยู่ในคนๆเดียว

"พี่พูดว่ายังไงนะคะ!?"กอหญ้าเอียงคอถามอีกครั้ง

"เอ่อ..ผมว่าคุณตั้งใจจะวิ่งชนผมมากกว่า"

ภีมพูดนิ่งๆหลังตื่นจากภวังค์ เธอโคตรน่ารักถูกใจเขามากแต่เขาต้องทำตัวเข้มและเย็นชาเหมือนเดิมไว้ก่อน

"ทำไมหนูต้องตั้งใจวิ่งชนพี่ด้วยล่ะคะ"กอหญ้าถามอย่างงงๆ

"เพราะคุณอยากคุยกับผมและอยากตีสนิทด้วยไงล่ะ.."ภีมพูดแบบหยิ่งๆ

"หึหึ..พี่คิดมากไปแล้วค่ะ..หนูไม่ได้อยากคุยหรืออยากจะตีสนิทกับพี่หรอกนะคะ..และถ้าพี่ไม่ได้เจ็บตรงไหนหนูขอตัวก่อนนะคะ..ขอโทษอีกครั้งค่ะ!"

กอหญ้ายิ้มกว้างก่อนจะก้มหัวแล้วหันหลังวิ่งออกไปทันทีเพราะจะเข้าเรียนคาบแรกไม่ทันแล้วและอีกอย่างเธอรู้สึกกลัวผู้ชายที่ถูกเธอชนมากๆ

"นี่!..เธอ.."

ภีมอึ้งกับคำพูดของกอหญ้ามาก ตั้งแต่เขาโตมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขาเลยสักคน มีแต่พยายามเข้าหาเขาตลอดและนั่นทำให้เขารู้สึกเบื่อมากๆจนไม่ค่อยอยากจะพูดคุยกับผู้หญิงสักเท่าไร แต่คนตัวเล็กเมื่อกี้กลับบอกว่าไม่อยากจะคุยและสนิทกับเขา

"555..ตั้งแต่กูเป็นเพื่อนกับมึงมานะ..ไอ้ภีม..นี่เป็นครั้งแรกที่มีสาวมาบอกว่าไม่อยากคุยกับมึงว่ะ!"วิทย์ขำ

"ใช่ว่ะ!..แถมสาวคนนั้นทั้งสวยและน่ารัก..แม่งเหมือนตุ๊กตาเลยว่ะ"ชาสนับสนุน

"เออ..ไม่รู้ว่าเป็นคนหรือตุ๊กตา..แหม!..กูอยากรู้จริงๆว่าเรียนคณะไหน..จะได้ตามไปจีบเสียหน่อย"วิทย์พูด

"แต่เมื่อกี้...ตอนน้องเค้าเก็บหนังสือ..ดูเหมือนจะเป็นหนังสือเรียนวิศวะปี1นะ"ชาบอก

"จริงเหรอวะ!...มึงแน่ใจนะ"ภีมถาม

"ทำไม!?..มึงสนใจเหรอวะ..แต่ปกติมึงไม่เคยจะสนใจนี่หว่า"ชาถามพลางจ้องหน้าภีมตรงๆ

"ก็..ป่าว..แค่ถามดู"ภีมตอบเลี่ยงๆ

"ไม่จริงมั้ง!..พวกกูรู้จักมึงมาตั้งนานแล้วนะโว้ย!..จะไม่รู้จักนิสัยมึงเลยหรือไงวะ"วิทย์พูดยิ้มๆ

"ใช่...ถ้ามึงสนใจ..พวกกูก็จะไม่ยุ่งแถมยังจะช่วยมึงอีกด้วย..ใช่มั้ย..ไอ้วิทย์"ชาบอก

"ใช่สิวะ..น้ำแข็งจะได้กลายเป็นน้ำเสียที555"วิทย์ขำ

"พอๆ..เลิกพูด..ไปเข้าเรียนก่อนเถอะว่ะ"ภีมรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อถูกเพื่อนๆแซว

"เออๆ..ไม่พูดก็ได้..แต่สวยน่ารักขนาดนั้น..ถ้าไม่รีบ..กูว่าคงมีคนคาบเอาไปแดกแน่ๆ"ชาบอก

"ของที่กูสนใจ..ใครก็เอาไปไม่ได้ทั้งนั้น"ภีมบอกเสียงเรียบๆ

"งั้น..ก็ไปเข้าเรียนกัน..ไป..พวกมึง"

วิทย์บอกแล้วเดินนำไปทางตึกคณะวิศวะ

ภีม วิทย์และชาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม เรียนด้วยกันมาตลอดจึงสนิทกันมาก ทางบ้านของทั้งสามคนมีฐานะร่ำรวยมาก มีกิจการเป็นของตัวเองแล้วทั้งสามคนยังได้ร่วมกันเปิดผับแบบกึ่งร้านอาหารด้วยกันอีกด้วย ทั้งสามคนเป็นหนุ่มฮอตประจำมหาลัยที่ทั้งหล่อทั้งรวย เป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งในมหาลัยและข้างนอกโดยเฉพาะภีมมีดีกรีเป็นถึงเดือนของมหาลัยเมื่อปีที่แล้วด้วย ทั้งสามคนเรียนอยู่คณะวิศวะปี2แล้ว

"กอหญ้า..ทางนี้!"รุ้งดาวหรือรุ้งเรียกเมื่อเห็นกอหญ้ายืนอยู่ที่ประตูห้องเรียน

"ทำไมช้าจังล่ะ"เมยาหรือเมย์ถามเมื่อกอหญ้าเข้ามานั่งลงแล้ว

"พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ..ดีนะที่มาทัน"กอหญ้าพูดเหนื่อยๆเพราะวิ่งมา

"มีอะไร..!?"รุ้งถาม

"ไม่มีอะไรหรอก..ชั้นแค่วิ่งชนคนน่ะ..น่าจะเป็นรุ่นพี่..แต่ไม่รู้ว่าคณะอะไรตรงมุมตึกน่ะ"

กอหญ้าเล่าให้เพื่อนฟัง เธอกับรุ้งและเมย์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเพราะพ่อแม่ของทั้งสามคนเป็นเพื่อนกันมีบริษัทรับเหมาก่อสร้างเหมือนกัน เพียงแต่แม่ของกอหญ้าเสียไปตั้งแต่กอหญ้าได้2ขวบ เธอจึงอยู่กับป๊าและพี่ชายที่อายุมากกว่าถึง8ปี ดังนั้นเธอจึงสนิทกับรุ้งและเมย์จนเหมือนพี่น้องกันแท้ๆ

"ซุ่มซ่ามอีกแล้วล่ะสิแกน่ะ"เมย์บอก

"แหม!..ชั้นก็แค่รีบน่ะ"กอหญ้าเสียงอ่อยๆ

"ทุกทีเลยนะแกน่ะ..ปล่อยไปไหนคนเดียวทีไร..เกิดเรื่องทุกที"รุ้งว่า

"พวกแกเลิกว่าชั้นเถอะนะ..ต่อไปจะระวัง..นะ..นะ"กอหญ้าอ้อน

"ก็พูดอย่างนี้ทุกครั้งแหละ..ว่าแต่นี่แกบอกป๊าหรือยัง..ที่ออกมาอยู่ที่หอพักน่ะ"เมย์ถาม

"ยังเลยว่ะ...ว่าจะรอให้ป๊ากลับมาจากฮ่องกงแล้วรู้เองดีกว่า..อีกอย่างรอให้เฮียกลับมาจากมาเลย์ด้วย..จะได้มาช่วยพูดกับป๊าให้น่ะ"

กอหญ้าบอกหน้าเรียบๆ เธอเคยขอป๊าแล้วว่าจะออกมาอยู่หอพักใกล้ๆกับมหาลัยแต่ป๊าไม่ยอม เธอเลยแอบย้ายออกมาตอนที่ป๊าไปทำงานที่ฮ่องกง

"ชั้นว่านะ..ถ้าป๊ารู้มีหวัง..มาตามแกถึงมหาลัยแน่ๆ"รุ้งว่า

"ชั้นก็ว่าอย่างนั้นแหละ..แล้วนี่ป๊าจะกลับเมื่อไหร่วะ"เมย์ถาม

"ก็น่าจะวันสองวันนี้แหละ..ชั้นคงต้องหลบๆจนกว่าเฮียจะกลับมาน่ะ"กอหญ้าบอก

"แล้วเฮียจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ"รุ้งถาม

"เห็นว่าวันศุกร์หรือเสาร์นี้แหละ"กอหญ้าบอก

"เออๆ..เอาไว้ค่อยคุย..อาจารย์มาแล้ว"เมย์ว่า

สามสาวจึงหันกลับไปตั้งใจเรียนก่อน

สองวันต่อมา โรงอาหารคณะวิศวะ

"ว้าย!แกดูนั่นสิ..พี่ภีมโคตรหล่อเลยอ่ะ"

"พี่วิทย์กับพี่ชาก็น่ารัก"

เสียงสาวๆนักศึกษาที่มารวมกันอยู่ในโรงอาหารพากันพูดและมองไปทางสามหนุ่มหล่อของมหาลัยที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ

"ทำไมวันนี้โรงอาหารคณะเรามีสาวๆมากจังล่ะ!..ไหนบอกว่าคณะวิศวะมีผู้หญิงเรียนน้อยไง"

กอหญ้าถามเมื่อเดินเข้ามาในโรงอาหาร

"อ้อ!..ชั้นรู้แล้ว..ก็พี่ๆสุดหล่อประจำมหาลัยมานั่งกินข้าวอยู่นั่นไงล่ะ..สาวๆจากหลายคณะจึงมารวมตัวกัน"เมย์บอก

"ไหนวะ..จริงด้วย..นั่นพี่ภีม..พี่วิทย์และพี่ชา..โอ้ย!โคตรหล่ออ่ะ"รุ้งทำท่าปลื้ม

กอหญ้าหันไปมองตามที่เพื่อนบอก เธอเห็นภีมแล้วถึงกับชะงัก นั่นมันพี่หน้าดุๆที่โดนเธอชนวันนั้นนี่นา นี่เขาเรียนวิศวะเหรอ ไม่ใช่มั้งถ้าใช่ ตาย! ตายแน่!!ไอ้กอหญ้า

"เป็นอะไรไปกอหญ้า..เห็นพี่ๆแล้วถึงกับอึ้งหน้าซีดเลยเหรอแก"รุ้งว่า

"เอ่อ..แกว่า..พี่ๆนั่นเรียนวิศวะเหรอวะ"กอหญ้าถามเบาๆ

"ก็ใช่น่ะสิ..พี่ภีมที่นั่งหน้านิ่งๆน่ะ..เป็นเดือนมหาลัยปีที่แล้วด้วยนะ..ส่วนอีกสองคนนั่นก็พี่วิทย์กับพี่ชาเพื่อนสนิทของพี่ภีม"เมย์บอก

"ตาย!.. ตายแน่ๆ!!"กอหญ้าอุทาน

"มีอะไร..กอหญ้า!?"รุ้งถามอย่างสงสัย

"ก็วันนั้นที่ชั้นเล่าให้ฟังว่าวิ่งชนคนน่ะ..คนนั้นก็คือพี่ที่นั่งหน้าดุๆอยู่นั่นแหละ"กอหญ้าเล่าเสียงอ่อยๆ

"จริงเหรอ!..กอหญ้า"เมย์ถามเสียงตกใจ

"จริงสิ..พี่แกโคตรดุอ่ะ..ชั้นอย่างกลัวเลย..นี่พี่เค้าจะจำชั้นได้มั้ยอ่ะ"กอหญ้าหน้าซีดๆ

"คงจำไม่ได้หรอกมั้ง...สาวๆรอบๆตัวพี่แกเยอะแยะ..แกไม่ต้องกลัว"รุ้งปลอบ

"ใช่ๆ..แกไม่ต้องกลัว..พวกชั้นอยู่"เมย์ว่า

"ชั้นก็หวังอย่างนั้นนะ...ไปหาข้าวกินกันก่อนเถอะ..เดี๋ยวต้องไปประชุมกับพี่ปี2อีก"กอหญ้าบอก

"เออ..ไปๆ"เมย์บอก

สามสาวจึงพากันเดินไปที่ร้านขายอาหาร

"เฮ้ย!...นั่นน้องตุ๊กตานี่หว่า"วิทย์พูดอย่างตื่นเต้น

"ไหนวะ!?..เออใช่..เดินมากับเพื่อนอีกสองคน..น้องตุ๊กตาแม่งโคตรเด่นแต่ตัวนิดเดียวเองว่ะ"ชาพูด

ภีมหันหน้าไปมองทางที่เพื่อนมองก็เห็นผู้หญิงที่วิ่งชนเขากำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน สองวันมานี้เขาพยายามมองหาเธอมาตลอดแต่ไม่เคยเจอ จนเขาคิดว่าเธอเรียนคณะอื่นเสียอีกจึงยกยิ้มอย่างพอใจ

"งั้น..น้องตุ๊กตาก็เรียนวิศวะจริงๆน่ะสิวะ"ชาว่า

"เออ..ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว..แต่น้องคิดยังไงถึงเรียนวิศวะวะ..ตัวเล็กแค่นั้น"วิทย์พูด

"ทำไมวะ!?"ชาถาม

"ก็มึงลองดูสาวๆที่มาเรียนคณะเราสิ..แต่ละคนตัวบิ๊กๆทั้งนั้น..น้อยที่จะตัวเล็กๆ..แต่น้องตุ๊กตานี่..ยิ่งกว่าเล็กอีกมึง"วิทย์ว่า

"เออใช่..ขนาดเพื่อนน้องยังตัวใหญ่กว่าน้องเลย..ว่าแต่พื่อนน้องก็น่ารักเหมือนกันนะโว้ย!555"ชายิ้ม

"เอ้า!...ไอ้ภีม..มองน้องตุ๊กตาตาไม่กระพริบเลยนะโว้ย!555"วิทย์แซวขำๆ

"เสือก!"

ภีมว่าเพื่อนแล้วลุกขึ้นเดินไปทางร้านขายน้ำเพราะเขาเห็นคนตัวเล็กถือจานข้าวแล้วกำลังเดินตรงไปที่ร้านน้ำ

"มึงจะไปไหนวะ!?..ไอ้ภีม"ชาถาม

ภีมไม่ตอบแต่เดินตรงไปที่ร้านขายน้ำ

"อะไรของมันวะ!?"วิทย์งงๆแล้วหันมามองหน้าของชา

"ป้าคะ..น้ำชามะนาวแก้วหนึ่งค่ะ"กอหญ้าบอกป้าที่ขายน้ำ

"ได้แล้วจ้า"ป้าขายน้ำส่งน้ำให้

กอหญ้าจ่ายเงินแล้วหันหลังกลับมาโดยมือหนึ่งถือจานข้าว ส่วนอีกมือถือแก้วน้ำ

"อุ้ย!..ขอโทษค่ะ..หนูไม่ได้ตั้งใจ..เลอะหรือป่าวคะ!?"

กอหญ้ารีบพูดโดยยังไม่ได้มองหน้าคนที่ถูกเธอชนเพราะมัวแต่มองแก้วน้ำกับจานข้าวอยู่

"ซุ่มซ่ามจริงๆนะ..เธอเนี่ย..วันก่อนก็วิ่งชน..ตอนนี้ยังจะเดินมาชนอีก"

ภีมพูดนิ่งๆ จริงๆแล้วเขาตั้งใจมายืนข้างหลังเธอเพื่อให้เธอเดินชนเขาเองนั่นแหละ

"พี่!...เอ่อ..หนูขอโทษ..หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ"

กอหญ้าก้มหน้าพูดเพราะกลัวตาดุๆของเขา

"ไม่เป็นไร"

ภีมบอก เขาเห็นเธอทำท่าเหมือนกลัวเลยอดขำในใจไม่ได้

"เอ่อ..แล้วน้ำหกเปื้อนพี่หรือป่าวคะ!?"

กอหญ้าเงยหน้ามองภีมอย่างสำรวจ

"ไม่เปื้อนหรอก"ภีมพูดนิ่งๆ

"งั้น..งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ"

กอหญ้าบอกแล้วก็เดินหลบข้างๆภีมออกไป

"ตัวเล็ก!..หยุดก่อน"ภีมเรียก

กอหญ้าได้ยินเสียงภีมเรียกแต่ไม่รู้ว่าเรียกใครจึงหันมองไปรอบๆ เมื่อไม่เห็นมีใครจึงหันกลับไปที่ภีมอีกครั้ง

"พี่เรียกหนูเหรอคะ!?"กอหญ้าถามงงๆ

"ใช่!..ไม่งั้นจะเรียกใครล่ะ?"ภีมบอกกวนๆ

"หนูไม่ได้ชื่อตัวเล็กเสียหน่อย"กอหญ้าทำปากยื่นๆบอก

"แล้วชื่ออะไรล่ะ?"

ภีมถามแล้วยิ้มมุมปาก เขาเห็นเธอทำปากยื่นๆแล้วอยากเข้าไปกดจูบสักทีจริงๆ..มันโคตรน่ารัก

"หนูชื่อกอหญ้าค่ะ..ว่าแต่พี่เรียกหนูทำไมคะ?"กอหญ้าถาม

ภีมไม่ตอบแต่เดินมาหยิบจานข้าวของกอหญ้ามาถือไว้

"เอ่อพี่!...นั่นจานข้าวของหนู"กอหญ้างงๆ

"เดี๋ยวถือไปให้..นั่งตรงไหนล่ะ"ภีมถาม

"เอ่อ..ไม่ต้องหรอกค่ะ..หนูถือเองได้..ขอบคุณค่ะ"กอหญ้ายื่นมือจะไปหยิบจานข้าว

"ไม่ต้อง...เดี๋ยวเธอก็เดินไปชนคนอื่นอีก"ภีมยกจานหลบมือของกอหญ้า

"แต่ว่า.."

"อย่าดื้อ!!"ภีมบอกเสียงดุๆ

"ก็..ก็ได้ค่ะ"

กอหญ้าบอกอย่างกลัวๆ แล้วเดินนำภีมไปที่โต๊ะที่รุ้งกับเมย์นั่งรออยู่แล้ว

ตลอดทางที่เดินไปมีนักศึกษาทั้งชายและหญิงมองมาที่กอหญ้ากับภีมอย่างไม่ละสายตาเลยทีเดียว

"เอ่อ!...สวัสดีค่ะพี่ภีม"

รุ้งกับเมย์ยกมือไห้วภีมเพราะเป็นรุ่นพี่

ภีมพยักหน้ารับรู้แต่ไม่พูดอะไร

"เอ่อ...ขอบคุณนะคะที่ช่วยถือมาส่ง"กอหญ้ายกมือไหว้ภีม

"ไม่เป็นไร..คราวหลังก็ระวังๆตัวเองบ้าง"ภีมบอกเรียบๆ

"ค่ะ"กอหญ้าก้มหน้าพูด

"ไปแล้ว..เอาไว้เจอกันใหม่นะ..ตัวเล็ก!"

ภีมพูดจบแล้วหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะที่วิทย์กับชานั่งอยู่ท่ามกลางสายตาของสาวๆที่มองมาที่เขาอย่างไม่ละสายตา

"เฮ้อ!!"

กอหญ้าถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นภีมเดินจากไปแล้ว

"โอ๊ย!...กอหญ้า..แกโชคดีจริงๆ..พี่ภีมพูดกับแกแถมเดินถือจานข้าวมาให้อีก"รุ้งตื่นเต้น

"โชคดีกะผีน่ะสิ!...เกือบตายน่ะสิไม่ว่า"กอหญ้าบ่น

"นี่แกไม่เข้าใจเลยใช่มั้ย..ไอ้กอหญ้า"เมย์ว่า

"เข้าใจอะไรอ่ะ!"กอหญ้าถามงงๆ

"โอ๊ย!ชั้นอยากจะบ้า..แกรู้มั้ยว่ามีสาวๆอยากจะคุยกับพี่ภีมกันทั้งมหาลัย..แต่พี่ภีมไม่เคยจะคุยกับใครแถมยังทำหน้าตาเย็นชาใส่อีกต่างหาก..แล้วนี่กับแก..พี่ภีมคุยด้วยแถมสีหน้าก็ไม่เย็นชา..และยังช่วยถือจานข้าวมาส่งยังบอกอีกว่าไว้เจอกันใหม่..อย่างนี้ไม่เรียกว่าโชคดีแล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะห๊ะ!"รุ้งว่ายิ้มๆ

"เหรอ!..แต่ชั้นว่าไม่เจอกันอีกจะดีที่สุด..คนอะไรวะ!..น่ากลัวชิบ!!"กอหญ้าว่า

"แต่ชั้นว่า...แกต้องได้เจอพี่เขาอีกแน่ๆเพราะเขาเป็นรุ่นพี่คณะเรานะ"เมย์บอก

"ใช่ๆ..ชั้นล่ะอยากเป็นน้องสายรหัสของพี่ๆจังเลยว่ะ!...บ่ายนี้ต้องลุ้นหน่อยล่ะ"รุ้งยิ้ม

"โอ๊ย!..ชั้นขออย่าให้อีตาพี่หน้าดุนั่นเป็นพี่สายรหัสชั้นเลย..เพี้ยง!!"

กอหญ้ายกมือพนมขึ้นเหนือหัว ก่อนจะหันไปเห็นว่าภีมกำลังนั่งมองเธออยู่จึงรีบก้มหน้าลงกินข้าวต่อพลางคิดว่าเขาจะมองเธอทำไมนักหรือยังโกรธเรื่องที่เธอเดินชนเขาอยู่

"นี่ไอ้กอหญ้า...มีแต่เขาอยากจะได้พี่เขาเป็นพี่สายรหัส..แกนี่นะ.."เมย์ว่า

"ช่างชั้นเถอะน่า..ใครอยากได้ก็ให้เขาได้ไปสิ..แต่ชั้นไม่อยาก..ไปๆกินข้าว..เดี๋ยวไปรวมตัวสายโดนลงโทษแน่ๆ"กอหญ้าบอก

สามสาวจึงลงมือกินข้าวต่อเพื่อเตรียมเข้าประชุมที่โรงยิมของคณะตามที่พี่ปี2เรียก

/////////////////////////

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ

ชอบหรือไม่ชอบ..ติชม..คอมเม้นท์กันได้นะคะ

"ไงมึง?.."วิทย์ถามภีมเมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะ

"อะไร..ยังไงวะ!?"ภีมถามหน้าเฉยๆ

"มึงไม่ต้องมาทำเนียนเลย..พวกกูรู้นะ..มึงตั้งใจเดินไปหาน้องตุ๊กตาแล้วแกล้งยืนให้น้องมันเดินมาชน..แถมยังอาสาถือของไปให้อีก"ชาว่า

"ใช่..ตั้งแต่พวกกูเป็นเพื่อนมึงมา..ไม่เคยเห็นมึงจะเข้าหาสาวคนไหนเลย..แล้วนี่มันยังไงวะ!?"วิทย์ถาม

"ก็..ไม่ยังไง"ภีมตอบกวนๆ

"ไม่ยังไง!?...มึงสนใจน้องเค้าล่ะสิ.."ชาว่า

"ใช่..ถึงได้ออกตัวให้ผู้ชายในคณะที่จ้องน้องมันรู้..ว่าน้องเป็นคนของมึง..ใช่มั้ยวะ!?"วิทย์ถาม

"รู้แล้วจะถามทำเหี้..!อะไรวะ"

ภีมว่าเสียงดุๆ ที่เขาทำก็เพราะเห็นสายตาผู้ชายมองกอหญ้าจนเขาทนไม่ได้

"555เจ้าชายน้ำแข็ง...แม่งเจอคนที่ใช่เหรอวะ"ชาขำ

"แต่กูว่าน้องเค้าดูกลัวๆมึงนะ..และเหมือนจะไม่อยากเข้าใกล้มึงด้วย"วิทย์บอก

"เพราะอย่างนั้น..กูถึงต้องเข้าใกล้ไงล่ะวะ"ภีมบอก

"แต่มึงคงต้องรีบนะโว๊ย!..เพราะกูเห็นมีหนุ่มๆจ้องน้องตาเป็นมันเลยนะ"ชาบอก

"ถ้ากล้าก็เข้ามา..กูไม่ปล่อยตัวเล็กไปแน่ๆ"ภีมพูดจริงจัง

"เอาแน่เหรอมึง.?."ชาถาม

"ขนาดนี้ไม่ต้องถามแล้วมั้ง"

วิทย์ยิ้มเขารู้จักภีมดีพอๆกับชาจึงรู้ว่าถ้าลองภีมออกตัวแบบนี้มันจริงจังแน่ๆ

"เออๆ..แต่กูก็เห็นด้วยนะ..น้องมันน่ารักแถมไม่เหมือนสาวๆคนอื่นที่พยายามเข้าใกล้มึงอีกด้วย"ชาบอก

"มึงไม่ต้องชมบ่อย..ไอ้ชา"ภีมบอกเสียงเข้มๆ

"เออ..ไอ้ขี้หวง..กูเพื่อนมึงนะโว๊ย!"ชาว่า

"แต่กูว่า..มึงเลิกมองน้องมันสักทีมั้ย..จ้องขนาดนั้น..น้องมันไม่หายหรอก..ไอ้ขี้หวง"

วิทย์ว่าเพราะเขาเห็นภีมมองไปที่โต๊ะน้องตุ๊กตาตลอดตั้งแต่เดินกลับมานั่งที่แล้ว

"เอ่อ..พี่ๆคะ..หนูชื่อริสาเรียนวิศวะปีหนึ่งนะคะ.."

มีสาวสวยหน้าตาดีพอๆกับน้องตุ๊กตาเดินเข้ามายืนข้างๆโต๊ะที่สามหนุ่มนั่งอยู่ สายตาของเธอจ้องมองหน้าภีมอย่างอ่อยเต็มที่แต่ภีมไม่แม้แต่จะมองเขายังคงมองไปที่โต๊ะของกอหญ้าตลอด

"สวัสดีคับพี่ชื่อตรีวิทย์คับ..เรียกพี่วิทย์ก็ได้"

วิทย์ยิ้มให้ก็แหม!.มีสาวสวยมาทักทายก็ต้องต้อนรับหน่อยสิ

"ส่วนพี่ชื่อเดชานะคับ...เรียกพี่ชาก็ได้..ส่วนเพื่อนพี่คนนี้ชื่อ...เอ่อ"

ชาจะแนะนำให้ริสารู้จักกับภีมแต่ถูกเจ้าตัวหันมามองด้วยสายตาข่มขู่เลยต้องเงียบ

"แล้วพี่คนนี้จะไม่บอกชื่อริสาหน่อยเหรอคะ"ริสาถามภีม

"....."เงียบ

"เอ่อ..นี่เบอร์โทรของริสานะคะ..แล้วของพี่ๆล่ะคะ..เผื่อริสาอยากได้คำแนะนำตอนที่เรียนน่ะค่ะ"

ริสายังไม่ยอมแพ้ เธอมั่นใจในความสวยของตัวเองว่าจะต้องทำให้ภีมสนใจเธอได้

"นี่เบอร์ของพี่ๆคับ"

วิทย์กับชารีบส่งเบอร์โทรให้ริสาทันที มีสาวมาเล่นด้วยพวกเขาไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

"เอ่อ..แล้วของพี่ล่ะคะ"ริสาหันมาถามภีม

ภีมลุกขึ้นทันทีที่ริสาพูดจบก่อนจะเดินออกไปจากโรงอาหารทันที

"เฮ้ย!..มึงจะไปไหน..รอพวกกูด้วย..น้องริสาพี่ไปก่อนนะคับ..เอาไว้เจอกัน"

วิทย์กับชารีบเดินตามภีมออกไปโดยทิ้งให้ริสายืนงงอยู่ตรงนั้นคนเดียว

ภีมเดินออกมาเพราะเห็นว่ากอหญ้ากับเพื่อนเดินออกไปแล้ว เขาไม่ได้สนใจริสาแม้แต่น้อย

"มึงจะรีบไปไหนวะ..น้องริสาอยากจะคุยกับมึงนะ..ไม่สนใจหน่อยเหรอวะ..สวยแถมอึ๊ม!อีกต่างหากนะโว้ย!"ชายิ้ม

"มึงพูดเหมือนไม่รู้จักไอ้ภีมนะ...มันไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ที่สุด..มึงก็รู้..แถมตอนนี้มันก็มีคนที่หมายตาอยู่แล้วด้วย"วิทย์ว่า

"เออ..กูรู้..กูแค่แกล้งแซวมัน..แล้วนี่พวกมึงจะไปประชุมหรือป่าววะ..ที่ไอ้ชาตรีมันเรียกประชุมพวกน้องปี1น่ะ"ชาถาม

"กูไปอยู่แล้ว...กูอยากไปดูว่าน้องปี1จะมีใครสวยๆถูกใจกูบ้าง..นอกจากน้องตุ๊กตากับน้องริสาเมื่อกี้นี้น่ะ..อ้อ!..แล้วมึงอย่าเสือกไปเรียกไอ้ชาตรีแบบนี้ต่อหน้ามันล่ะ..มันเปลี่ยนชื่อเป็นซาร่าแล้วนะโว้ย!555"วิทย์ขำ

ชาตรีหรือซาร่าเป็นเพื่อนสนิทของพวกเขาสามคนนี่แหละ แต่มันชอบผู้ชายมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"เออ..กูรู้..ว่าแต่ไอ้ภีม..มึงจะไปด้วยหรือป่าววะ"

ชาถามเพราะเขารู้ว่าภีมไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้

"ไป"ภีมตอบสั้นๆ

"มึงก็ถามแปลกๆ..มันก็ต้องไปสิวะเพราะน้องตุ๊กตาต้องไปด้วยอยู่แล้ว..ขืนไม่ไปคงมีหนุ่มๆคาบไปแดกแน่ๆ"วิทย์ว่ายิ้มๆ

"เออ..กูก็อยากเป็นพี่สายรหัสน้องมันนะ...กูอยากรู้จริงๆว่าใครจะได้เป็น"ชาว่า

ภีมเริ่มขมวดคิ้ว เขาลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลยและถ้าตัวเล็กของเขาไปเป็นน้องสายรหัสคนอื่นเขาจะทำยังไงวะ ไม่รู้ล่ะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆเขาคงต้องไปกำหราบไอ้คนที่เป็นพี่สายรหัสว่าห้ามยุ่งกับตัวเล็กของเขาไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเขาไม่เตือน

ณ.โรงยิมของคณะวิศวะ

"ว่าไงไอ้สุดหล่อทั้งสาม..มาเหมือนกันเหรอย่ะ..พวกมึง..แล้วนี่ทำยังไงไอ้คุณชายน้ำแข็งถึงมาด้วยได้ล่ะย่ะ"

ซาร่าหรือชาตรีถามยิ้มๆเมื่อเห็นสามหนุ่มเดินเข้ามาในโรงยิมที่ตอนนี้มีปี2มานั่งรออยู่บนอัฒจันทร์บ้างแล้วและก็มีน้องปี1ที่ลงชื่อรับป้ายชื่อแล้วนั่งอยู่ที่พื้นหน้าอัฒจรรย์

"แหม..ถ้าพวกกูไม่มามึงก็จ้องจะด่าพวกกูนะสิไอ้ซาร่า"ชาว่า

"ใช่..อีกอย่างกูก็ต้องมาส่องสาวๆคณะเราสิวะ"วิทย์บอก

"ให้มันได้อย่างนั้นสิยะ...จ้องแต่จะมาส่องชะนี..เออ!..แต่กูเห็นน้องปี1อยู่คนโคตรน่ารักว่ะ..กูโคตรชอบเลย..ท่าทางนิสัยดี..ยิ้มเก่ง..เวลายิ้มที..แม่งโคตรสดใสเลยว่ะ..น่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลยมึง"ซาร่ายิ้ม

"จริงเหรอวะ..พวกกูก็เห็นนะ..คนที่เหมือนตุ๊กตาน่ะ..จะใช่คนเดียวกันหรือป่าววะ!?"วิทย์บอก

"เดี๋ยวก็รู้...มึงพาคุณชายน้ำแข็งขึ้นไปนั่งก่อนไป..กูจะไปดูเช็คชื่อน้องๆก่อน"ซาร่าบอก

สามหนุ่มจึงพากันเดินขึ้นไปนั่งข้างบนอัฒจันทร์

กอหญ้า รุ้งและเมย์เดินเข้ามาในโรงยิมพร้อมกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง

"ว้าย!...น้องสามคนนั้น..มาทางนี้เลยค่ะ..ชื่ออะไรกันบ้างคะ..มาค่ะเจ๊จะเขียนป้ายให้"

ซาร่ากวักมือเรียกเมื่อเห็นกอหญ้ากับเพื่อนอีกสองคนเดินเข้ามา

"หนูชื่อรุ้งดาวค่ะ..พี่เรียกว่ารุ้งก็ได้ค่ะ"รุ้งบอก

"จ้า..น้องรุ้งนะจ๊ะ"ซาร่าพูดพร้อมกับเขียนป้าย

"หนูชื่อเมยาค่ะ..เรียกว่าเมย์ก็ได้ค่ะ"เมย์บอก

"จ้า..น้องเมย์นะ"ซาร่าพูด

"หนูชื่อกอหญ้าค่ะ..แต่หนูไม่มีชื่อเล่นนะคะ"กอหญ้ายิ้ม

"อุ้ย!ชื่อน่ารักนะคะลูก..หน้าตาก็เหมือนตุ๊กตา..เจ๊ชื่อซาร่านะจ๊ะ.."ซาร่ายิ้มแล้วเขียนป้ายชื่อให้

"ขอบคุณที่ชมนะคะ..เจ๊ซาร่า"

กอหญ้ายิ้มกว้าง เธอรู้สึกถูกชะตากับซาร่ามาก

"เรียกเจ๊แบบนี้..น่ารักมากเลยค่ะลูก..แก้มนิ้ม..นิ่ม..น่าหยิกมากเลยค่ะ"

ซาร่าหยิกแก้มของกอหญ้าเพราะหมั่นเขี้ยว

"นี่เธอ..หลบไปหน่อยสิ..จะยืนขวางคนอื่นอีกนานมั้ย"

ริสาที่ยืนอยู่ข้างหลังกอหญ้าพูดขึ้น

"ตรงโน้นก็ว่าง..ไปลงตรงนั้นก็ได้นี่"รุ้งว่า

"ก็ชั้นจะลงตรงนี้...เธอจะทำไม"ริสาพูดกวนๆ

"จะหาเรื่องหรือไงห๊ะ!"เมย์เดินเข้าไปหาริสา

"รุ้ง..เมย์..พอเถอะ..ขอโทษนะ..เจ๊ซาร่าคะ..งั้นพวกหนูขอตัวไปหาที่นั่งก่อนนะคะ"

กอหญ้าจับมือเพื่อนก่อนจะหันไปบอกซาร่า

"จ้า..เดี๋ยวเจ๊ไปคุยด้วยใหม่นะจ๊ะ..เอ้า!ชะนี..จะลงชื่อก็รีบๆลงซะสิย่ะ"

ซาร่าบอกกอหญ้าและหันมาพูดกับริสาก่อนจะสะบัดหน้าเดินไปทางอัฒจันทร์

"ไงไอ้หล่อ..เห็นน้องตุ๊กตาของชั้นหรือยังย่ะ"ซาร่าถามสามหนุ่ม

"น้องตุ๊กตาของมึง?"

ภีมมองหน้าซาร่าเขม็งอย่างเคืองๆ

"ทำไมมึงมองกูอย่างนั้นล่ะยะ..ไอ้ภีม"ซาร่างง

"ก็ถ้าน้องตุ๊กตาที่มึงว่า..หมายถึงคนที่มึงหยิกแก้มเมื่อกี้นี้ล่ะก็...มึงคงต้องถอนคำพูดว่ะ"ชาบอกยิ้มๆ

"ทำไมย่ะ?"ซาร่าถาม

"ก็เพราะน้องคนนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ไอ้ภีมมานั่งอยู่ตรงนี้ไงล่ะวะ..555"วิทย์ขำ

"จริงๆอ่ะ"ซาร่ามองหน้าภีม

"เออสิวะ..ตอนที่มึงจับแก้มน้องนะ..ไอ้ภีมกำมือแน่นเลยนะมึง555"ชาขำ

"พูดมากนะพวกมึง"ภีมว่าดุๆ

"แต่ถ้ามึงจะชอบน้องกอหญ้า..กูสนับสนุนเต็มที่เลยย่ะ...กูเชียร์เต็มที่"ซาร่ายิ้ม

"น้องตุ๊กตาชื่ออะไรนะ..ไอ้ซาร่า"ชาถาม

"ยายหนูนั่นชื่อกอหญ้า..ชื่อก็น่ารัก..หน้าก็เหมือนตุ๊กตา..นั่นน่ะลูกสาวกูเลยนะย่ะ"ซาร่ายิ้มภูมิใจ

"555มึงว่าน้องเขาเป็นลูกสาวมึง..แล้วน้องเขายอมเป็นลูกสาวมึงหรือป่าววะ"วิทย์ขำ

"ช่างกูเถอะ..งั้นกูไปแล้ว..จะต้องให้น้องเลือกตัวแทนดาวเดือนอีก"ซาร่าบอก

"มึงคอยดูให้ดีๆ..อย่าให้ใครมารังแกคนของกู"ภีมสั่งเสียงเข้ม

"ใครจะกล้ามารังแกลูกสาวกูยะ"ซาร่าถาม

"กูเห็น"

ภีมบอก เขามองกอหญ้าตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในโรงยิมพร้อมกับเพื่อนแล้วจึงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง

"อ้อ!..อีชะนีนั่นน่ะเหรอ..ไม่ต้องห่วง...ถ้ามันกล้ารังแกลูกสาวกู..กูไม่เอามันไว้แน่ๆ"

ซาร่าหักนิ้วมือแล้วก็เดินลงไปยืนตรงด้านหน้าปี1ที่มานั่งรวมกันหมดแล้ว

"เอาล่ะค่ะน้องๆทุกคน..พี่ชื่อซาร่านะคะ..เป็นคนมีหน้าที่ดูแลน้องๆปี1ทุกคน..วันนี้ที่พี่เรียกน้องๆมาเพราะมีเรื่องจะแจ้งคือเราจะต้องคัดเลือกคนที่จะมาเป็นตัวแทนของคณะเข้าประกวดดาวเดือนของมหาลัยและเรื่องพี่สายรหัสที่จะคอยเป็นที่ปรึกษาให้กับน้องๆในระหว่างที่เรียน..เรามาเริ่มเรื่องแรกกันก่อน...พี่อยากให้ส่งตัวแทนมาเป็นชายหนึ่งคนและหญิงหนึ่งคน..โดยให้พวกเราเลือกกันเองนะคะ..ฝ่ายชายเลือกตัวแทนเดือน..ฝ่ายหญิงเลือกตัวแทนดาว..พี่ให้เวลาครึ่งชั่วโมงนะคะ..เริ่มได้เลยค่ะ"ซาร่าบอก

เมื่อซาร่าพูดจบพวกผู้ชายที่มีมากกว่า60คนก็หันไปเลือกตัวแทน ส่วนผู้หญิงที่มีอยู่30คนก็เริ่มส่งเสียงเสนอชื่อคนที่คิดว่าเหมาะสม

"ชั้นว่าริสานะ"

"ชั้นว่ากอหญ้าน่ารักดี"

"ริสาสวยกว่า"

"กอหญ้าดีกว่า"

"เฮ้ย!ชั้นไม่เอานะ..รุ้ง..เมย์"

กอหญ้ารีบส่ายหัวทันทีที่มีคนเสนอชื่อเธอ

"แต่ยายริสาก็ถูกเสนอชื่อเหมือนกันนะ"รุ้งพูด เธอยังไม่พอใจริสา

"ใช่..กอหญ้า..แกต้องเอาชนะยายริสาให้ได้นะ"เมย์พูด

"ทำไมชั้นต้องเอาชนะด้วยล่ะ..เขาอยากเป็นก็ให้เป็นไปสิ..ชั้นไม่เอาด้วยหรอก"กอหญ้าบอกหน้างอๆ

"เอาน่า..ถ้าแกเอาชนะยายริสาเป็นตัวแทนดาวได้...ชั้นกับเมย์จะเลี้ยงเหล้าแก..โอเคมั้ย"รุ้งหลอกล่อเพื่อน

"เอ่อ...ก็ได้ๆ..สัญญากันก่อน..ห้ามผิดคำพูดนะ"

กอหญ้าทำท่าคิดก่อนจะตกลง ไม่ได้เห็นแก่กินเลยนะขอบอก

ภีมที่นั่งมองกอหญ้าอยู่ตลอดจึงเห็นท่าทางของเธอทั้งหมด เขายกยิ้มมุมปากตอนที่เห็นเธอส่ายหัวปฏิเสธเพื่อนจนเหมือนหัวจะหลุด แต่พอสักพักไม่รู้ว่าเพื่อนพูดอะไรถึงได้เกี่ยวก้อยสัญญากันแล้วเขาก็เห็นเธอถอนหายใจ

"เอาล่ะค่ะ..หมดเวลาแล้วน้องผู้ชายได้ตัวแทนหรือยังคะ"ซาร่าถาม

"ได้แล้วคับ"

"ใครคะ..ออกมายืนข้างหน้านี้เลยนะคะ..เพื่อนๆจะได้รู้จักไว้ค่ะ"ซาร่าบอก

มีนักศึกษาชายหน้าตาหล่อขาว ตี๋สูงประมาณ180เดินออกมายืนข้างหน้า

"สุดหล่อชื่ออะไรจ๊ะ..อ้อ!ชื่อศิวะ..มายืนใกล้ๆพี่ก็ได้ค่ะ"ซาร่าบอกยิ้มๆ

"น้องมันกลัวมึงกินมันน่ะ..ไอ้ซาร่า555"วิทย์ตะโกนแซว

"เงียบไปเลยมึงอ่ะ...ไม่ต้องกลัวนะคะน้องศิวะ..เอาล่ะแล้วน้องผู้หญิงได้ตัวแทนหรือยังจ๊ะ"

ซาร่าถามแต่สายตามองไปที่กอหญ้า

"คือมีสองคนน่ะค่ะพี่..ลองโหวตดูแล้วคะแนนเท่ากัน..ทำยังไงดีคะ"น้องปี1คนหนึ่งพูด

"ไม่เป็นไรจ้า..แล้วมีใครบ้างล่ะ..เดินออกมาข้างหน้าทั้งสองคนเลยนะ..เดี๋ยวจะให้น้องผู้ชายช่วยโหวตให้นะคะ"ซาร่าบอก

"มีริสากับกอหญ้าค่ะ"

"น้องริสากับน้องกอหญ้าออกมาเลยจ๊ะ"ซาร่าบอกยิ้มๆ

ริสาลุกขึ้นทันทีอย่างมั่นใจมากและนั่นทำให้มีเสียงผู้ชายเริ่มฮือฮากันเพราะเธอหน้าตาดีแถมใส่เสื้อรัดจนหน้าอกแทบจะทะลักออกมานอกเสื้ออยู่แล้ว สวมกระโปรงสั้นแทบจะปิดอะไรไม่มิด ผมสีน้ำตาลยาวประบ่า

กอหญ้าถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้น เธอไม่ชอบการแข่งขันแบบนี้แต่รับปากเพื่อนไปแล้วจึงลุกขึ้นแบบไม่ค่อยเต็มใจนักแต่ก็เรียกเสียงฮือฮาจากฝั่งผู้ชายได้เหมือนกับริสา แม้ว่าเธอจะใส่เสื้อพอดีตัวไม่ได้รัดแน่น สวมกระโปรงพลีสยาวแค่เข่า ผมยาวสีดำสนิทที่ถูกปล่อยจนถึงกลางหลัง แต่ด้วยตากลมโต แก้มป่องๆ ปากสีชมพู ผิวขาวอมชมพูและรอยยิ้มที่สดใสก็ทำให้คนตกตะลึงได้

"เอาล่ะค่ะ..น้องผู้ชายมาช่วยกันโหวตนะคะ..ใครเลือกน้องริสายกมือขึ้นค่ะ"ซาร่าบอกแล้วให้เพื่อนปี2ช่วยกันนับ

"เอามือลงได้ค่ะ..ทีนี้ใครเลือกน้องกอหญ้ายกมือขึ้นค่ะ"ซาร่าบอกแล้วเริ่มนับ

"เอาล่ะค่ะน้องริสาได้28น้องกอหญ้าได้38..สรุปว่าน้องกอหญ้าได้เป็นตัวแทนประกวดดาวนะคะ..เอาล่ะค่ะกลับไปนั่งที่ได้..อ้อ!แล้วหลังจากประชุมเสร็จพี่ขอเบอร์โทรของน้องศิวะกับน้องกอหญ้าด้วยนะคะ..จะได้เอาไว้ติดต่อเพราะพี่จะเป็นคนดูแลน้องทั้งสองคนระหว่างการเก็บตัวก่อนการประกวดค่ะ"ซาร่าบอก

ริสาทำหน้าบึ้งเพราะไม่พอใจที่แพ้จึงเดินตรงเข้าไปตั้งใจจะชนกอหญ้า  แต่กอหญ้ามองออกจึงถอยหลังมาสองก้าว ริสาจึงไม่สามารถชนกอหญ้าได้ก็ยิ่งโมโหจึงมองหน้ากอหญ้าแบบไม่พอใจมากๆก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่

//////////////////////////

มาต่อให้แล้วนะ..พูดคุยกันได้นะคะ

ไรท์รอคอมเม้นท์อยู่นะ

"เฮ้ย!..น้องริสาเหมือนจะไม่พอใจน้องกอหญ้าของมึงนะ..ไอ้ภีม"ชาว่า

"ใช่..แลท่าว่า..ริสานี่จะร้ายเหมือนกันว่ะ!"วิทย์พูด

"ถ้ากล้า..กูก็ไม่เว้น..ถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ"ภีมพูดจริงจังเพราะเขาเห็นที่ริสาทำเหมือนกัน

"เอาล่ะค่ะน้องๆ..มาเรื่องพี่สายรหัสนะคะ..ให้น้องๆมาจับสลากที่พี่แล้วใครได้รหัสอะไร..ให้เดินเข้าไปถามพี่ปี2ที่อยู่ตรงนั้นดูนะคะว่าพี่คนไหนมีรหัสตรงกับตัวเอง..เมื่อเจอพี่สายรหัสแล้วให้ทำความรู้จักกัน..พี่ให้เวลา1อาทิตย์ในการตามหาพี่สายรหัสและถ้ามีเรื่องอะไรพี่จะแจ้งไปในไลน์กลุ่มของคณะนะคะ.."ซาร่าบอก

หลังจากนั้นปี1ก็เดินไปจับสลากและพากันเดินไปหาพี่ปี2เพื่อถามเกี่ยวกับรหัส

"รุ้ง..รหัสของแกอะไรอ่ะ!"กอหญ้าถาม

"เทพบุตรว่ะ..เป็นใครวะเนี่ย!?..แล้วของแกกับไอ้เมย์ล่ะ"รุ้งถามกลับ

"ของชั้น..เฮฮาอ่ะ!!..ตลกเป็นบ้าเลย"เมย์ยิ้ม

"ส่วนของชั้น..น้ำแข็งว่ะ!"กอหญ้าบอกหน้าซีดนิดๆ เพราะถ้าเธอเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นภีมแน่ๆ ขอให้ไม่ใช่ทีเถอะ!

"น้ำแข็งเหรอ!!?...หรือว่า..."รุ้งก็พอจะเดาออก

"ชั้นว่าใช่ชัวร์ว่ะ!..555บอกแล้วว่าแกหนีพี่เขาไม่พ้น"เมย์ขำ

"พวกแกอย่าพูดให้ชั้นตกใจได้มั้ย!...อาจจะไม่ใช่ก็ได้"กอหญ้าบอก

"แกก็ลองไปถามพี่ภีมดูสิ..จะกลัวอะไรวะ!?"รุ้งบอก

"แกไม่กลัวแต่ชั้นกลัวนี่..เอาไว้ก่อนล่ะกัน..ลองถามพี่คนอื่นดูก่อนดีกว่า"กอหญ้าบอก พลางมองไปทางที่ภีม วิทย์กับชายืนรวมกันอยู่ห่างๆ

"พี่ภีมคะ..พี่ใช่รหัส...."ริสาเดินเข้าไปหาภีมแต่เขากลับเดินเลยไปเหมือนไม่ได้ยินที่ถูกเธอถาม

ภีมเดินตรงไปทางที่กอหญ้ากับเพื่อนยืนอยู่นั่นทำให้ริสาถึงกับอึ้งและยิ่งไม่พอใจกอหญ้ามากขึ้นไปอีก

"ตัวเล็ก..เราได้รหัสอะไร?"ภีมถามเมื่อเขาเดินมาถึงที่กอหญ้ากับเพื่อนๆยืนอยู่

"ใช่คับ..พี่ก็อยากรู้"วิทย์ที่เดินตามหลังมาพร้อมกับชายิ้ม

"เสือก!"ภีมหันไปว่าเพื่อน

"สวัสดีค่ะพี่ๆ"กอหญ้าและเพื่อนๆยกมือไหว้

"ว่าไง..ได้รหัสอะไร?"ภีมถามอีกครั้ง

"เอ่อ!..น้ำแข็งค่ะ"กอหญ้าบอก

"ห๊ะ!!..น้ำแข็ง..จริงเหรอน้องกอหญ้า"วิทย์กับชาพูดแทบพร้อมกัน

"มีอะไรหรือคะ?"รุ้งถาม

"ก็นั่นมันรหัสของ..ไอ้ภีม"วิทย์บอก

"พรหมลิขิตชัดๆ..."ชาพูด

"หา!..พี่ภีม..เป็นพี่สายรหัสของหนูเหรอ"

กอหญ้าอุทานทำหน้าตกใจ ถึงแม้จะเดาไว้แล้วก็ตาม ทำไมมันถึงได้ซวยขนาดนี้วะ! กว่าจะเรียนจบจะตายก่อนมั้ยวะเนี่ย!!

"ตกใจอะไร..ตัวเล็ก"ภีมถามพลางยิ้มมุมปาก

"เอ่อ!..ป่าวค่ะ"กอหญ้าออ้มแอ้มตอบ

"แล้วน้องรุ้งกับน้องเมย์ได้รหัสอะไรคับ?"ชาถาม

"รุ้ง..ได้เทพบุตรค่ะ..ส่วนเมย์ได้..เฮฮาค่ะ"รุ้งบอก

"อ้าว!ดีเลย..พี่รหัสเทพบุตร ส่วนไอ้ชารหัสเฮฮา..งั้นน้องๆก็เป็นน้องสายรหัสของพวกพี่ทั้งกลุ่มเลยสิ..ดีจังเลยคับ"วิทย์พูดอย่างดีใจ

"งั้นก็ฝากตัวด้วยนะคะพี่ๆ."เมย์บอกยิ้มๆ

"ด้วยความยินดีคับ"

ชาบอกยิ้มๆ เขารู้สึกถูกชะตากับกอหญ้าและเพื่อนๆทั้งสองคน

"พี่ๆไม่ต้องเรียกน้องนำหน้าหรอกค่ะ..เรียกชื่อเฉยๆก็ได้"รุ้งยิ้ม

"ตามนั้นคับ"ชาพูด

"เฮ้ย!ไอ้หล่อ..เจอน้องสายรหัสหรือยังย่ะ..มัวแต่มาตามลูกสาวชั้นอยู่ได้"ซาร่าถามยิ้มๆ

"ก็ลูกสาวมึงเป็นน้องสายรหัสพวกกูทั้งกลุ่มเลยน่ะสิ"ชาว่า

"จริงเหรอย่ะ!..เยี่ยมไปเลย..ลูกสาวคะ..ไอ้พวกนี้เป็นเพื่อนสนิทของเจ๊..พวกมันไว้ใจได้ค่ะลูก..แต่ถ้าพวกมันรังแกมาบอกเจ๊ได้นะคะ..เดี๋ยวเจ๊จัดการให้นะลูก"

ซาร่ายิ้มแล้วเดินเข้าไปใกล้กอหญ้า

"ขอบคุณค่ะเจ๊..เจ๊น่ารักที่สุดเลย"

กอหญ้ากอดเอวของซาร่าเพราะเธอเห็นเขาเหมือนพี่สาวจริงๆ ส่วนซาร่าก็โอบบ่าเธอเหมือนกัน

"อะแฮ่ม!!"

ภีมกระแอมถึงเขาจะรู้ว่าซาร่าไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่เขาก็หวงคนตัวเล็กอยู่ดี

"เออๆ..ไม่ต้องกระแอม..แล้วนี่ทำความรู้จักกันหรือยังจ๊ะ..อย่าลืมแลกเบอร์โทร..เบอร์ไลน์ไว้ด้วยล่ะ!"ซาร่าส่งยิ้มเป็นนัยๆให้กับภีม

"ค่ะ..เจ๊ซาร่า"สาวๆบอก

"แล้วนี่จะกลับกันเลยหรือป่าวล่ะคะลูกสาว.."ซาร่าถาม

"ว่าจะไปหาอะไรกินก่อนค่อยกลับค่ะเจ๊..เจ๊ไปด้วยกันกับพวกหนูมั้ย?"เมย์ถาม

"เจ๊คงไปไม่ได้อ่ะ..งานยังไม่เสร็จเลยจ้า..เออ!..ไอ้หล่อ..ทำไมพวกมึงไม่พาน้องสายรหัสไปเลี้ยงเพื่อทำความรู้จักกันล่ะยะ..จะได้คุ้นเคยกันไว้"ซาร่าบอกพลางยักคิ้วให้

"เออใช่!..พวกพี่ว่าจะชวนอยู่พอดีเลย..ตกลงมั้ยคับ"วิทย์รีบรับคำ

"เอาไงดี..กอหญ้า..เมย์..ส่วนชั้นไม่มีปัญหา"รุ้งถาม

"แต่ชั้น..ว่า.."กอหญ้าอ้ำๆอึ้งๆเธอกลัวพี่สายรหัสตัวเองมากกว่า

"ไปเถอะ..กอหญ้า..พี่ๆเขาอุตส่าห์ชวน"เมย์รีบเสริม

เธอกับรุ้งดาวพอจะมองออกว่าภีมเหมือนจะสนใจกอหญ้า แต่กอหญ้าค่อนข้างออ่นต่อโลกเพราะโตมาโดยมีพ่อกับพี่ชายเป็นคนเลี้ยงมา จึงมองไม่ออกเวลามีผู้ชายมาสนใจตัวเอง เพราะกอหญ้าจะมองว่าชายหญิงจะคิดและแสดงออกเหมือนๆกัน

"อืม..ตามใจพวกแก"กอหญ้ารับปากแบบจำใจ

"งั้นเจ๊ไปทำงานก่อนนะจ๊ะ..ฝากลูกสาวกูด้วยนะไอ้หล่อ"ซาร่าบอกยิ้มๆ

"เออ..ขอบใจ"ภีมบอกเรียบๆ เขารู้ว่าซาร่าช่วยให้เขากับกอหญ้าได้ใกล้ชิดกัน

"เบอร์?"

ภีมส่งโทรศัพท์ของเขาให้กอหญ้าหลังจากที่กำลังเดินออกมาที่ลานจอดรถของคณะ

กอหญ้ามองโทรศัพท์ที่ส่งมาและแหงนมองหน้าคนหน้าดุก่อนจะกดเบอร์ของตัวเองลงไปแล้วส่งคืนให้เขา

เมื่อกอหญ้าส่งโทรศัพท์คืนให้ ภีมก็กดโทรออกทันที

ติ๊ด..ติ๊ดโทรศัพท์กอหญ้าดังขึ้น เธอจึงหยิบมาดูก่อนจะยื่นให้ภีมดูเบอร์ที่โทรเข้ามา

"เมมไว้ด้วยล่ะ..เดี๋ยวพี่แอดไลน์ไปอย่าลืมกดรับด้วยนะ"ภีมบอก

"ค่ะ"กอหญ้าก้มหน้าพูด

"นี่พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ..เราถึงไม่ยอมมองหน้าพี่น่ะ"ภีมถามยิ้มๆ

"ก็..เอ่อ..พี่ชอบทำตาดุๆ..และก็ไม่ค่อยยิ้มเลยอ่ะ..หนูเลยกลัวไง"กอหญ้าบอกเบาๆ

"งั้น..ต่อไปเวลาพูดกับตัวเล็กพี่จะพยายามไม่ทำหน้าบึ้ง..และไม่ดุ..แล้วตัวเล็กจะเลิกกลัวพี่มั้ย"ภีมถาม เขาคงต้องเปลี่ยนแปลงนิสัยตัวเองต่อหน้าตัวเล็กใหม่ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เธอแน่ๆ

"จริงเหรอคะ!"กอหญ้ายิ้มกว้างอย่างดีใจนั่นทำให้ภีมถึงกับอึ้งกับรอยยิ้มของเธอ

"อืม.."

"ถ้าพี่ทำได้..หนูก็ไม่กลัวพี่แล้วล่ะค่ะ"

"เหรอตัวเล็ก!...แต่ถ้าดื้อ..พี่ก็จะดุนะ"ภีมยกมือมาขยี้ผมกอหญ้าเบาๆแล้วยิ้ม

"หนูไม่ดื้อแน่ๆค่ะ..และเนี่ยเวลาพี่ยิ้มทำให้ยิ่งหล่อและน่ารักมากๆด้วย"กอหญ้ายิ้ม

"แล้วรักมั้ยล่ะ"ภีมคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา

วิทย์ ชาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นภีมพูดและยิ้มกับกอหญ้า สงสัยโลกจะหมุนกลับด้านแน่ๆเลยว่ะ!

"แล้วนี่น้องๆจะกินอะไรกันล่ะ"ชาถามเมื่อทุกคนเดินมาถึงที่จอดรถแล้ว

"รุ้งว่าแล้วแต่พี่ๆเถอะค่ะ..พี่ๆเป็นเจ้ามือนี่นา"รุ้งยิ้ม

"ไม่เป็นไร..พี่ๆให้น้องๆเลือก"วิทย์บอก

"งั้น..ชาบูก็แล้วกันนะ..กอหญ้าว่าไง"เมย์ถาม

"ก็ได้"กอหญ้าบอก

"งั้น..น้องๆก็ขับรถตามไปที่ห้างใกล้ๆนี่นะ"ชาบอก

"ค่ะพี่"รุ้งพูด

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถของตัวเองและขับตามกันไป

ห้างโรบินสัน

เมื่อมาถึงทุกคนพากันเดินตรงไปที่ร้านชาบู ก่อนที่จะช่วยกันสั่งอาหาร

"พี่ว่าจะถามกอหญ้า..ทำไมถึงเลือกมาเรียนวิศวะล่ะ!"ชาถาม

"แล้วมึงเสือก!อะไรด้วยวะ"ภีมพูดเรียบๆ

"กูแค่อยากรู้..ก็รูปร่างอย่างกอหญ้า..น่าจะเรียนพวกบัญชีหรือเลขามากกว่าไง..มึงนี่ก็หวงจริงๆ"ชาว่า

"ที่หนูเรียนวิศวะเพราะที่บ้านป๊ากับเฮียมีบริษัทรับเหมาก่อสร้างน่ะค่ะ..รับเหมาทั้งในและนอกประเทศด้วย"กอหญ้าบอก

"แต่จริงๆกอหญ้าก็เรียนเลขาหรือบัญชีก็ได้นี่นา"วิทย์พูดบ้าง

"จริงๆป๊าของกอหญ้าก็จะให้มันเรียนบัญชีนั่นแหละค่ะ...แต่กอหญ้ามันไม่ชอบงานนั่งโต๊ะอย่างเดียว..ก็เลยดื้อมาเรียนวิศวะ..ทำให้พวกหนูเลยต้องตามมาด้วยนี่แหละ"รุ้งว่า

"ใช่ค่ะ..พี่ๆอย่าเห็นว่ากอหญ้าเงียบๆ..เฉยๆนะคะ..เวลาดื้อที..ป๊ากับเฮียยังต้องยอมอ่ะ..เพราะกอหญ้าพูดคำไหนคำนั้น"เมย์บอก

"ไหนบอกไม่ดื้อไง?"ภีมถามยิ้มๆ

"หนูไม่ได้ดื้อเสียหน่อย..แต่ป๊าชอบขัด..อะไรๆก็ไม่ได้ไปหมด..เฮ้อ!ทำไมหนูไม่เกิดมาเป็นผู้ชายก็ไม่รู้"กอหญ้าถอนหายใจทำหน้าเศร้าๆ

"พี่ว่ากอหญ้าเป็นผู้หญิงน่ะดีแล้ว..ขืนเป็นผู้ชาย..คงมีคนแถวนี้เป็นโสดตลอดชีวิตแน่ๆ..555"วิทย์ขำ ภีมจึงมองเขาตาดุๆ

"ป๊าของกอหญ้ากับเฮียรักและเป็นห่วงกอหญ้ามาก..จนเหมือนหวงไปทุกเรื่อง..เพราะแม่ของกอหญ้าเสียไปตั้งแต่กอหญ้าได้2ขวบ..ป๊ากับเฮียจึงเลี้ยงกอหญ้ามาแบบไข่ในหิน..โดยเฉพาะป๊า...กลัวไปหมดห่วงไปทุกเรื่องแต่เฮียจะมีเหตุผลมากกว่าแล้วก็รักกอหญ้ามากเช่นกันและที่กอหญ้าได้มาเรียนวิศวะก็เพราะเฮียช่วยพูดให้ทั้งนั้น"รุ้งเล่า

"แล้วพวกน้องๆเป็นเพื่อนกันมานานแล้วเหรอ"ชาถาม

"พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ...เพราะพ่อแม่เป็นเพื่อนกัน..เราจึงรักและสนิทกันเหมือนพี่น้องกันมากกว่าเพื่อนน่ะค่ะ"กอหญ้าบอก

"เอ้า!กินกันเถอะ..อาหารมาแล้ว"วิทย์บอก  ทุกคนจึงลงมือกินพร้อมกันและมีพูดคุยเล่นกันบ้าง

ติ๊ด..ติ๊ดโทรศัพท์กอหญ้าดัง เธอจึงหยิบมาดูพอเห็นชื่อคนโทรมาจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกมาหน้าร้าน

ภีมมองตามกอหญ้าพลางนึกสงสัยว่าใครโทรมา ตัวเล็กถึงต้องออกไปรับข้างนอกร้าน

"ค่ะป๊า"กอหญ้ากดรับ

"ยายหนู..ทำไมออกไปอยู่หอไม่บอกป๊า..ป๊าบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้ไปน่ะ"

"ป๊าอ่ะ..หนูแค่อยากมาอยู่ใกล้ๆมหาลัย..อีกอย่างรุ้งกับเมย์ก็อยู่"

"แต่ป๊าเป็นห่วง..กลับมาบ้านเถอะนะ"

"ไม่ค่ะ..หนูโตแล้ว..ดูแลตัวเองได้ค่ะ"

"ถ้าหนูไม่กลับ..พรุ่งนี้ป๊าจะไปหาที่มหาลัย"

"ถ้าป๊ามา..หนูจะหนีไปเมืองนอก..ไม่เชื่อป๊าก็มาเลย"

กอหญ้ากดวางสายก่อจะถอนหายใจออกมาแล้วเดินกลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง

"ใครโทรมา..กอหญ้า?"เมย์ถาม

"ป๊าน่ะสิ"กอหญ้าทำหน้าเหนื่อยๆ

"นี่ป๊ากลับมาจากฮ่องกงแล้ว..งั้นก็รู้แล้วล่ะสิ..ว่าแกแอบมาอยู่หอ..เลยโทรมาตามใช่มั้ย?"รุ้งพูด

"อืม.."กอหญ้าพยักหน้า

"แต่คนอย่างแก..ไม่มีทางกลับแน่ๆ..ชั้นรู้..แต่ชั้นว่า..พรุ่งนี้ป๊าอาจจะไปตามแกที่มหาลัยก็ได้นะ"เมย์ว่า

"ชั้นบอกไปแล้วว่า..ถ้าป๊าไปที่มหาลัย...ชั้นจะไปเมืองนอก"กอหญ้าบอกแบบจริงจัง

"เอ่อ!..เดี๋ยวนะ...เกิดอะไรขึ้น?..ทำไมแค่ป๊าไปหาที่มหาลัยแล้วกอหญ้าต้องไปเมืองนอกด้วยล่ะ!"ชาถาม เขา วิทย์และภีมนั่งฟังสาวๆคุยกันแล้วไม่เข้าใจ

"คืออย่างนี้ค่ะ..ชั้นเล่านะ..กอหญ้า"รุ้งถาม

"อืม.."กอหญ้าพยักหน้า

"คือกอหญ้าขอป๊าออกมาอยู่ที่หอใกล้ๆมหาลัย..แต่ป๊าไม่ยอม..ทีนี้พอป๊าไปทำงานที่ฮ่องกง..กอหญ้าเลยแอบย้ายออกมาอยู่ที่หอโดยที่ไม่ได้บอกป๊า..พอป๊ากลับมาเลยบอกให้กอหญ้ากลับไปอยู่บ้าน..แต่อย่างกอหญ้าไม่มีทางกลับแน่..ป๊าคงบอกว่าจะไปตามที่มหาลัย..กอหญ้าเลยบอกว่าถ้าป๊าไปตาม..จะหนีไปเมืองนอกค่ะ"รุ้งเล่า

"แล้วป๊าจะเชื่อที่กอหญ้าขู่เหรอ"วิทย์ถาม

"ป๊าเชื่อแน่ๆ..เพราะป๊ารู้ว่ากอหญ้าไม่ได้ขู่แต่พูดได้ทำได้จริงๆ..ป๊ารู้ดี"เมย์บอก

"นี่อ่ะนะ..บอกว่าไม่ดื้อ"ภีมยิ้มมุมปาก

"ก็ป๊าดื้อก่อนค่ะ..หนูขอดีๆแล้ว..แต่ป๊าไม่ยอมอ่ะ"กอหญ้าทำหน้างอน้อยๆ

"แล้วนี่จะเอาไงต่อล่ะ"รุ้งถาม

"คงจะต้องหลบป๊าไปอีก3-4วันรอเฮียกลับมาจากมาเลย์ก่อน..ตอนนี้ป๊าคงไม่ไปตามในมหาลัยแต่ข้างนอกคงให้ลูกน้องตามหาชั้นแน่ๆ"กอหญ้าบอก

"แล้วจะหลบยังไง"เมย์ถาม

"ชั้นคงต้องงดใช้รถชั่วคราว..ตอนไปมหาลัย..ชั้นไปรถแกหรือรถของเมย์ก็ได้"กอหญ้าบอก

"จะบ้าเหรอ..ป๊าแกจำรถชั้นกับรุ้งได้นะ..อย่าลืม"เมย์บอก

"เออใช่..ลืมไป..งั้นก็นั่งแท๊กซี่ไปก่อนล่ะกัน"กอหญ้าสรุป

"ตัวเล็ก..พักหอไหน?"ภีมถาม

"พวกเราอยู่หอกอแก้วค่ะ"เมย์บอก

"อ้าว!หอเดียวกับพวกพี่เลย..น้องอยู่ชั้นไหนล่ะ..พวกพี่อยู่ชั้น4"ชาบอกยิ้มๆ

"อยู่ชั้น3ค่ะ..เราอยู่ห้องติดๆกันเลย"รุ้งบอก

"งั้น..ตัวเล็กไปกลับมหาลัยพร้อมพี่ก็ได้..หอเดียวกันอยู่แล้ว"ภีมบอก

"แต่..หนูเกรงใจค่ะ..เพราะพี่กับหนูอาจเรียนไม่ตรงกัน"กอหญ้าบอก

"ไม่เป็นไร..แค่ไม่กี่วันเองไม่ใช่เหรอ"ภีมพูด

"ใช่...กอหญ้า..เดี๋ยวเฮียมาก็ไม่เป็นไรแล้ว"เมย์บอก

"ก็ได้ค่ะ..รบกวนพี่ภีมด้วยนะคะ"กอหญ้าบอก

"เอาล่ะ..เลิกทำหน้ามุ่ยสักที"ภีมว่า

"ค่ะ"กอหญ้ามองหน้าภีมแล้วยิ้ม

หลังจากกินเสร็จเรียบร้อยก็พากันขับรถตามกันกลับไปที่หอพัก

หอที่สาวๆและหนุ่มๆพักอยู่คล้ายกับคอนโดมากกว่า เพราะมีห้องนอน ห้องครัว ห้องนั่งเล่น กับห้องน้ำในตัวรวมถึงระเบียงด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น

Line

ภีม:เสร็จหรือยัง

กอหญ้า:เสร็จแล้วค่ะ

ภีม:พี่รอที่รถ

กอหญ้า:ค่ะ

กอหญ้ารีบลงมาที่ลานจอดรถของหอพัก ลงมาถึงก็เห็นภีมยืนเอาหลังพิงประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ โดยที่ข้างๆมีสาวสวยรูปร่างสูงเพรียวยืนอยู่ด้วยดูเหมือนจะพูดอะไรแต่ภีมไม่ได้มองผู้หญิงคนนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว กอหญ้าจึงเดินเข้าไปยืนข้างหน้าของภีม

/////////////////////////

มาต่อให้อีกตอนนะคะ...ถ้าอัพช้าบ้างอย่าโกรธกันนะ..เรื่องนี้ไรท์เขียนวันต่อวันเลยค่ะ