ลูกหนี้ที่รัก
ตอนที่ 1
แม่
อีมีนนนน ตื่นได้แล้ว จนป่านนี้แล้วยังไม่ยอมไปทำงานอีก แล้วกูจะเอาเงินที่ไหนมาให้พ่อมึงงง !!!
มีน
แม่วันนี้มีนรู้สึกไม่ค่อยสบาย แม่ให้ มาย ไปแทนได้ไหมคะ
มาย
แม่คะ มายไม่ไปนะ ( เกาะแขนแม่ )
แม่
ไหนน ป่วยจิงไหมม ( เดินเข้ามาจิกหัวเราให้นั่ง )
มีน
โอ้ยแม่ มีนเจ็บ ( จี้ดเลยย หัวแทบหลุด )
แม่
มึงนี่สำออย ป่วยแค่นี้ทำไม่ไหว ไปลุกไปทำงาน !!
มีน
ค่ะๆ แม่ ! ( น้ำตาคลอเบ้า )
มาย
( มองค้อนและแบะปากเยาะเย้ยเรา )
สวัสดีค่ะ เราชื่อมีน อายุประมาณ 23 ปี เราเป็นคนหน้าตาดีนะ ขาว เพราะได้ฝั่งพ่อมา แต่น่าเสียดาย ที่ตอนนี้พ่อไม่อยู่กับเราแล้ว เราเกิดได้ประมาณ2ปี พ่อก็จากเราไป ตั้งแต่พ่อเสียไป แม่ก็มีสามีใหม่ และมีลูกด้วยกัน1คน ชื่อมาย ตอนนี้มายอายุ 20 ปี ตั้งแต่แม่มีมาย แม่คนเดิมก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนมาเป็นโขก ด่า สับเรา สารพัด อย่างกับเราไม่ใช่ลูกของแม่
เราเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เราเลือกที่จะเรียน เสาร์อาทิตย์ เพราะจะได้มีเวลาทำงาน เราทำงานที่ร้านอาหาร เป็นร้านของน้าเพชร น้าอร ซึ่งลูกชายของเค้าก็คือ พี่บูม พี่บูมเป็นพี่ที่มหาลัยของมีนเอง เราค่อนข้างสนิทกัน เพราะรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ
มีน
น้าอรสวัสดีค่ะ ( ยกมือไหว้น้าอร )
น้าอร
จ้ะหนูมีน ( รับไหว้เรา )
มีน
ป่าวค่ะพี่ มีนปกติดี ( อมยิ้ม แบบแห้งๆ )
พี่บูม
ไม่ได้เป็นไรแน่นะ ( หน้าตาเป็นห่วง )
น้าอร
นั่นดิมีน ไหวแน่นะลูก
มีน
ค่ะน้า มีนไหว ( อมยิ้ม )
น้าอร
โอเคจ้ะ งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ
มีน
( ก้มรับคำสั่ง แล้วเดินไปในร้าน )
เราเดินออกมาจากหน้าเคาท์เตอร์ เพื่อไปใส่เครื่องแบบของร้าน พี่บูมก็เดินตามเข้ามา เรารู้สึกเวียนหัวแปลกๆ เหมือนตัวเองกำลังจะลอย ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะมืดไป
พี่บูม
มีน เป็นไงมั้ง ( มือถือผ้า คอยเช็ดตัวเรา )
พี่บูม
ใช่อะดิ ตัวร้อน ไข้สูงขนาดนี้ ทำไมไม่พักอยู่บ้าน
พี่บูม
โดนแม่บังคับมาใช่ไหม
พี่บูม
งั้นนอนพักอยู่นี่แหละ ค่อยกลับบ้าน ละบอกแม่ว่าเลิกงานแล้ว
น้าเพชร
นอนอยู่นี่แหละลูก พักผ่อนบ้างเราอ่ะ น้าเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้
พี่บูม
งั้นพี่ออกไปช่วยข้างนอกนะ มีไรเรียกพี่นะ เข้าใจมั้ย ( กุมมือเรา )
มีน
ขอบคุณค่ะพี่ ( อมยิ้ม )
เอาจริงๆ พี่บูมก็บอกความในใจกับเราหลายครั้งแล้วนะ พี่บูมมีใจให้เรา และน้าอร น้าเพชรก็รู้เรื่องนี้ด้วย แต่ก็นะ เค้าร่ำรวย มีเงินทอง แล้วดูเราสิ่ ไม่มีอะไรเลย เราเลือกที่จะไม่สานสัมพันธ์ ขออยู่เป็นลูกจ้างแบบนี้ แค่เค้าให้เราทำงาน ให้เงินเรา มันก็ดีมากแค่ไหนแล้ว..
พอเราได้ทานยา เราก็หลับไปจนตอนนี้มารู้สึกตัวอีกที ก็ประมาณ ตี1 ใกล้ได้เวลาปิดร้าน
พี่บูม
อ้าวมีน ออกมาทำไม เดี๋ยวก็เป็นลมอีกหรอก
มีน
มีนดีขึ้นแล้วค่ะ (อมยิ้ม)
น้าอร
จิงๆเดี๋ยว พวกพี่เขาเก็บกันก็ได้ วันนี้พักเถอะ
มีน
ก็ได้ค่ะ มีนขอโทษน้าอรด้วยนะคะ
น้าอร
ไม่เป็นไรจ้ะ หายดีค่อยมาทำงานนะ
น้าเพชร
แล้วจะกลับยังอ่ะ เดี๋ยวน้าให้ตาบูมไปส่ง
มีน
กลับเลยก็ได้ค่ะ แต่เดี๋ยวมีนกลับเอง
พี่บูม
ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่ไปส่ง
พี่บูมเดินจับมือเรา มาที่รถ ไม่ฟังที่เราพูดเลย ยังไงก็จะไปส่งให้ได้ อยากให้แม่เป็นห่วงเราแบบนี้บ้างจัง
ตอนที่ 2
พี่บูมขับรถมาจนถึงหน้าบ้าน เรามองเข้าไป เหมือนจะมีคนอยู่เยอะมาก ตอนนี้เริ่มตกใจ กลัวว่าแม่จะเป็นอะไร
พี่บูม
ที่บ้านมีอะไรอ่ะมีน
มีน
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ งั้นมีนขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณมากค่ะพี่บูม
พี่บูม
ให้พี่เข้าไปเป็นเพื่อนไหม ( หน้าตาเป็นห่วง )
มีน
ไม่เป็นไรค่ะพี่ รีบกลับเถอะ เดี๋ยวน้าเพชรน้าอร รอนะ
พี่บูม
โอเค งั้นพี่ไปนะ มีไรโทรมานะ
เราลงจากรถ รอจนพี่บูมขับออกไป ก่อนจะวิ่งเข้าไปใบบ้าน ก็เจอผู้ชายชุดดำ ยืนอยู่เต็มไปหมดราวๆ 10 คนได้ พอเข้าไปในบ้าน ก็พบ แม่ พ่อ และมาย โดนจับมัดมือ นั่งกองกันอยู่ในบ้าน
มีน
แม่ !! เกิดอะไรขึ้นนน ปล่อยยนะ ( เราโผลตัวเข้าหาแม่ ก่อนจะโดน ผู้ชายชุดดำ ล็อคแขนเอาไว้ )
พ่อเลี้ยง/พ่อของมาย
นี่ไง อีมีน เอามันไปเลย พวกผมยกให้ !!
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : ลูกสาวมึงสวยดีนิ่ นายกูคงชอบ
มีน
นี่มันอะไรกันเนี้ย ( เรางงมาก )
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : พ่อมึงเป็นหนี้นายกูไง แล้วเสือกไม่มีปัญญาจ่ายด้วย !!
มีน
หนี้หรอ เท่าไหร่กัน บอกมาเถอะ ชั้นพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง !!
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : มึงไม่มีปัญญาจ่ายหรอก
พ่อเลี้ยง/พ่อของมาย
3 ล้านน
มีน
3 ล้านนน นี่เอาเงิน ไปทำอะไรเยอะแยะ
พ่อเลี้ยง/พ่อของมาย
ลูกสาวกูจะได้เรียนมหาลัยดีดีไง อีโง่ โอ้ยย ( พูดจบพ่อก็โดนมันชกเอาที่หน้า )
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : เป็นหนี้แล้วยังปากดีนะมึง !
แม่
โอ้ยยย ปล่อยชั้นน ! มายลูก เจ็บไหม ( พูดพลาง มองดูมายพลาง กระวนกระวาย เป็นห่วงมาย )
มาย
ไม่เป็นไรค่ะแม่ !! ( ร้องไห้ กลัว )
ตอนนี้เราน้ำตาไหล ตกใจ กลัวไปหมด ทำไมบ้านเราถึงได้เป็นหนี้เยอะขนาดนี้ แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้เขา คำถามในหัวเยอะแยะมากมาย ก่อนจะมีเสียง โทรศัพท์ ดังขึ้น
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : ครับนาย !
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : มันไม่มีอะไรเลยครับ
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : มันจะขายลูกสาวให้นายครับ
มีน
ไอ้ชั่วว รีดไถเงิน ปล่อยครอบครัวชั้นเดี๋ยวนี้นะ ( เราตะโกนเข้าไปในมือถือ )
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : ขอโทษครับนาย เดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้ครับ ! ! เปรี้ยะ !! ( มันตบเราที่หน้าอย่างจัง )
มีน
โอ้ยย !! มีนไม่ไปนะ แม่บอกมันดิ ว่าแม่จะไม่ขายหนู !! ( รู้สึกถึงใบหน้าที่ชา และเลือด ที่ไหลตรงมุมปาก )
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : ว่าไง ( มองไปที่แม่ )
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : เอามันไปขึ้นรถ ( สั่งคนที่ล็อคแขนเราอีกที )
เราโดนลากลงมาจากบ้าน ก่อนจะโดนคลุมหัวด้วยผ้าสีดำ และพวกมันก็ยัดเราใส่รถมา เรานั่งนิ่งในรถ ไม่กล้าขยับ กลัวพวกมันจะฆ่าเรา นั่งมาได้สักพัก เรารู้สึกเหมือนรถจอดที่ไหนสักแห่ง ก่อนที่พวกมันจะลากเราลงจากรถอีกที แล้วพลักเราเข้าไปในห้อง ล้มลงกองกับพื้น และ เอาผ้าคลุมเราออก !!
เราเจอผู้ชายคนนึงหล่อมาก ผิวขาว ดูน่าเกรงขาม นั่งอยู่ที่เตียง ตอนนี้เรา นั่งคุกเข่า ยุตรงขาของชายคนนั้นพอดี
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : นังนี่แหละครับนาย
ชายชุดดำ
ชายชุดดำ : ครับนาย ( น้อมรับคำสั่ง ก่อนจะเดินออกไป )
มีน
ปล่อยมีนไปเถอะนะคะ (เรารีบกอดขาอ้อนวอนผู้ชายคนนั้น ที่กำลังจะลุกไปที่ประตู )
..... : ( เดินไปล็อคประตูห้อง แล้วเดินตรงมาที่เรา )
..... : ปากดีนักใช่มั้ยย เปรี้ยะ !! ( ตบเราที่หน้าอย่างจัง )
มีน
ฮือออ ! ( เราร้องไห้ออกมา ตอนนี้ทั้งเจ็บ ทั้งกลัว )
..... : ไม่กล้าแล้วหรออ กลัวอะไร เมื่อกี้ยังด่ากูอยู่เลย !
มีน
มีนขอโทษ ปล่อยมีนไปเถอะ
..... : มาถึงถิ่นกูแล้ว อย่าหวังว่าจะได้ออกไปง่ายๆ !! ( เดินเข้ามาจับแขนเราทั้งสองข้าง ก่อนจะผลักเรา ลงบนเตียง แล้วขึ้นมาคร่อมเรา )
มีน
อื้ออ อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ปล่อยย !!
..... : ดูไปดูมา มึงก็สวยดีนิ่ กูขอได้มั้ย ! ( เอามือจับคาง เสยหน้าเราหันซ้าย ขวา )
มีน
( เราสลัดหน้าออก น้ำตาไหล )
เขาจับมือเราทั้งสองข้างกดไว้บนหัวด้วยมือเดียว ก่อนจะก้มลงมาประกบปากเราอย่างรุนแรง
มืออีกข้างก็เลื้อยยขึ้นมาบีบ เค้นที่นมของเรา
มีน : อื้อออ อ่อย อ้ะะ (ปล่อยนะ)( เราพยายามรวบรวมกำลังที่มี ดึงแขนออกมา และตบที่หน้าเขาอย่างแรง )
..... : ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ยยย ผั่วะะ !! ( ชกเข้ามาที่ท้องเรา )
มีน
อื้ออ ( เรารู้สึกจุกที่ท้องมากก เหมือนโดนสะกด ให้นอนแน่นิ่ง แรงขยับแทบจะไม่มี )
เขาเริ่มบันเลงบนตัวเราต่อ ปากค่อยๆลงมาประกบจูบเราอีกครั้ง น้ำตาเราก็ยังไหลไม่หยุดด มือทั้งสอง บีบเค้นที่หน้าอกเราอย่างกระหาย ก่อนจะจับเราถอดเสื้อส่วนมืออีกข้างก็เลื้อยไปปลดตะขอชุดชั้นในออกอย่างชำนาญ และตามด้วยกางเกง เหลือไว้เพียงแค่กางเกงตัวน้อยของเรา เขาอมยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนนะรีบจัดการตัวเอง ถอดออกจนหมด เหลือแค่กางเกงบ๊อกเซอร์ ที่ไม่สามารถปิดบังท่อนความเป็นชายได้เลย ที่ตอนนี้มันโผล่ผงาดพร้อมจะออกมาพบน้องมีนน้อยของเราอย่างเต็มที
มีน
ปล่อยเถอะนะ มีนขอร้อง ( ร้องไห้ )
..... : ขอนะ (อมยิ้ม ) (มือเขาค่อยๆเลื่อนลงมาทางมีนน้อย ก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปอย่างนิ่มนวนน)
มีน
อื้ออ อ มีนเจ็บ ฮือออๆ ( น้ำตาไหลไม่หยุด)
..... : ( รีบถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ออก แล้ว เอามังกรมาจ่อที่มีนน้อยของเรา)
มีน
อย่านะะ ปล่อยยย ( นี่เราจะเสียความเป็นสาวที่อุตส่าสงวนมา ให้คนแบบนี้จิงๆหรออ)
มีน
เอาออกไป เอามันออกกก !! ( น้ำตาไหลล มันเจ็บมากก เหมือนตัวเองกำลังจะขาด)
..... : อื้มมมม แน่นนจัง ยังไม่เคยมีอะไรกับใครหรออ !!
..... : อนทนนะ คนสวย เดี๋ยวก็หายเจ็บ (อมยิ้มม)
เขาค่อยขยับเข้าออก อย่างนิ่มนวนน แต่มันเจ็บเหลือเกินนน ก่อนจะ ค่อยๆเร่ง จังหวะแรงขึ้น เราก็เผลอ ร้องครางออกมา อย่างเจ็บปวดดด
..... : โอ้ยย แน่นน มันดีจิงๆ อื้มม
มีน
ปล่อยนะ ฮืออ มีนเจ็บ อื้มมม (เสียวซ่านน เด้งรับการกระแทกอย่างหนักหน่วง )
..... : อย่าเพิ่งง ! ( เขาค่อยๆถอดออกอย่างเบาๆ และจับเรานอนในท่าโก้งโค้ง และค่อยๆดันมังกรเข้าไปอีกครั้ง)
อื้มมม ทนหน่อยที่รัก มันดีจริงๆ
ตับ ตับ ตับ ฟั่บๆ พี่ขอเร็วๆนะ ก่อนจะกระแทกเราอย่างแรง
.... : โอ้ย ไม่ไหวแล้วนะ แน่นดีจริงๆ อื้มม
เรารู้สึกอัไรอุ่นๆ พุ่งเข้ามาในท้องของเรา และเขาก็กอดเราจากด้านหลัง และนอนทับเรา
ตอนนี้เราร้องไห้ ทั้งเจ็บปวด ทั้งเสียใจ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมแม่ใจร้าย นี่เรายังเป็นลูกแม่อยู่ไหม ตอนนี้เราอยากตายเหลือเกิน มีนคิดถึงพ่อ
.... : ถามไม่ได้ยินรึไงว่ะ!!
มีน
(ลุกขึ้น หยิบผ้าขนหนู)
เราเดินตรงไปที่ห้องน้ำ เปิดฝักบัว ให้มันรินใหลลงตั้งแต่หัวจรดเท้า ล้างสิ่งสกปรกออกไปให้หมด เราคิดทบทวนตัวเอง ชีวิตเรามันแย่ขนาดนี้เลยหรอ ต้องมาเสียตัวให้กับคนที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยรู้จักกันด้วยช้ำ มันเจ็บ มันปวดไปทั้งตัว เราอยู่ในห้องน้ำนานเป็นชั่วโมง แช่น้ำอยู่ในนั้น ไม่อยากออกไป
มีน
(ตกใจ รีบเช็ดตัวแล้วออกไป กลัวมันทำร้ายอีก)
.... : คิดว่าตายในห้องน้ำไปแล้ว
.... : มีสิทธิ์อะไรมาไล่กู
มีน
บอกให้ออกไปไง ( ยกมือ ทำท่าจะตบเขา ก่อนทุกอย่างจะหายมืดไปเลย)
ตอนที่ 3
เรารู้สึกตัวอีกที ตอนนี้เรานอนอยู่ในห้อง ห้องนึง ค่อนข้างใหญ่มาก มองไปรอบๆ ไม่เห็นใครเลย ก่อนจะมีผู้หญิงคนนึง เดินเข้ามา พร้อมกับข้าวต้มที่ถือมาในมือ
ผู้หญิง : ฟื้นแล้วหรอคะ เป็นไงบ้างคะ
มีน
คุณเป็นใครหรอคะ แล้วนี่ที่ไหน ?!
ผู้หญิง : เรียกนมแจ่มเถอะค่ะ
นมแจ่ม
ไม่ต้องกลัวนะคะ นี่เป็นบ้านของคุณหนู
มีน
ใครหรอคะ ? ( ทำหน้าสงสัย )
นมแจ่ม
คุณอาร์ทน่ะค่ะ คุณเป็นไข้สูง คุณอาร์ทเลยพามาหานม
มีน
อ่อค่ะ แล้วเขาไปไหนหรอคะ (นี่เราจะถามหาคนแบบนั้นทำไมกัน)
นมแจ่ม
คุณหนูเข้าบริษัทไปแล้วค่ะ คุณต้องการอะไรเรียกนมแจ่มนะคะ ตอนนี้ทานข้าวก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งไปอีก
พอนมออกไป เราก็ร้องไห้อีก นี่มันอะไรกันแน่ เราอยากติดต่อที่บ้าน อยากหนีออกไป ป่านนี้แม่จะเป็นไงบ้าง แต่ทำอะไรไม่ได้เลย คนเฝ้าหน้าห้องเราเต็มไปหมด คนที่ดูใจดี และเราน่าจะไว้ใจได้ ก็มีแค่นมแจ่ม พี่บูมอยู่ไหน มาช่วยมีนที
ร้องไห้จนหลับไปอีกรอบ ตื่นมา ตอนนี้น่าจะค่ำแล้ว เราลุกขึ้น กำลังจะเดินไปที่ประตู จะขอออกไปข้างนอก เพราะหิวน้ำมาก พร้อมกับประตูเปิดออกมาทันที
มีน
มีนหิวน้ำค่ะ (ตัวสั่นน กลัว)
พี่อาร์ต
อือ รอยุนี่แหละ ! (หันไปพยักหน้ากับลูกน้อง เป็นนัยว่า ไปหยิบน้ำมาให้หน่อย)
พูดจบ เขาก็ปิดประตู และเดินตรงเข้าทางเรา
พี่อาร์ต
เป็นอะไร กลัวหรออ
พี่อาร์ต
มานี่มา ( เดินจับมือเรามีนั่งที่เตียง )
พี่อาร์ต
เป็นไงบ้างอ่ะ (หน้าตาเป็นห่วง)
มีน
ยังจะถามอีกหรออ ( ตบหน้าเขา )
พี่อาร์ต
ไม่รู้ ว่าไม่เคยย
พี่อาร์ต
ด่าเถอะ ด่าให้พอใจ
มีน
ทำไมใจร้ายแบบนี้ห้ะ ไอ่เลววว ไอ่ชั่ววว ฮืออๆๆ ( เราด่าพลาง มือก็ทุบตี เขาสารพัด)
เขาจับมือเรา ก่อนจะดึงเราเข้าไปกอดด หน้าเราแนบอกพี่เขา กอดแน่นมากก มืออีกข้างก็โอบหลังมา ลูบหัวเราเบาๆ
พี่อาร์ต
ขอโทษนะ (เสียงเข้มๆ แผ่วๆ กระซิบข้างหูเรา)
พี่อาร์ต
ทำงานใช้หนี้ให้หมด พี่สัญญา จะเลิกยุ่ง เลิกวุ่นวาย !
มีน
จิงนะ (ผละตัวออกจากอกพี่เขา)
พี่อาร์ต
อือ ไปอาบน้ำ ลงไปกินข้าวกัน !
ทำไมเราใจอ่อนง่ายจัง เขาทำสิ่งที่ไม่ดีกับเรามากนะ ทำไมหายโกรธง่ายแบบนี้ แต่เอาจิงๆ สายตาเขาก็ดู ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรเลย..
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
