นายหญิงของไร่ชรันตร์
ยัยดื้อ
เสียงแตรรถดังขึ้น เบญหันมองไปตามเสียงก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังและรีบวิ่งเข้าไปหาหญิงวัยกลางคนทันที
เพราะเสียการทรงตัวจึงทำให้เบญและหญิงวัยกลางคนล้มลงด้วยกัน
เบญ
เหมือนว่าคุณน้าจะโดนเฉี่ยวค่ะ
ญารันมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา
'เหมือนจริงๆ' ตัวเธอได้แต่คิดในใจไม่กล้าเอ่ยพูดออกไป คงไม่ดีเท่าไหร่หากเธอจะพูดว่าคนตรงหน้านั้นหน้าคล้ายกับคนที่ตายไปแล้วและยังเป็นเพื่อนสนิทของเธอด้วย
เบญ
คุณน้านั่งรอหนูอยู่แถวนี้ก่อนนะคะ
ญารัน
ให้น้าทำแผลให้ไหมจ๊ะ?
ญารันชี้ไปที่แขนของเบญที่มีแผลถลอกจากการล้มเหมือนกัน
ญารัน
ไม่ต้องหรอกจ๊ะเดี๋ยวน้าให้คนมารับ
เบญ
งั้นเดี๋ยวหนูนั่งรอเป็นเพื่อนนะคะ
เบญหย่อนกายนั่งลงข้างหญิงวัยกลางคน ไม่นานเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นทำให้เธอต้องรีบคว้ามือถือออกมารับสาย
ใบเตย
น้องเบญอยู่ไหนแล้วคะ วันนี้จะมาทำงานไหม?
เบญ
ขอโทษนะคะพี่เตยพอดีมีเรื่องนิดหน่อยค่ะ
ใบเตย
อ้าว...แล้วเราเป็นอะไร
มากรึป่าว?
เบญ
วันนี้เบญอยากจะขอลานะ---
"ไม่ต้องหรอกจ๊ะ ไปทำงานของหนูเถอะ น้าอยู่คนเดียวได้"
เบญ
งะ..งั้นเบญจะรีบไปนะคะพี่เตย
สายถูกตัดไป เบญลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เอ่ยบอกกับคนข้างๆก่อนจะรีบวิ่งออกไป
เบญเปิดประตูเข้ามาในร้านด้วยท่าทีเหนื่อยหอบ ใบเตยที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้ามาพยุงอีกคน
ใบเตย
ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะ
เบญ
เบญกลัวพะ..พี่เตยรอนานค่ะ
ใบเตย
พี่รอได้ อีกอย่างลูกค้าก็ยังไม่เยอะ
ใบเตย
แล้วนี่แขนเราไปโดนอะไรมา
เบญ
แฮะๆเกิดเรื่องนิดหน่อย
ใบเตยจ้องมองคนตรงหน้าอย่างจับผิด เวลามีเรื่องอะไรแบบนี้เบญชอบบอกพวกเค้าที่ไหนกันมีแต่เก็บไว้คนเดียว
เบญ
บะ..เบญขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ
พอรู้ว่าไม่มีทางสู้เบญจึงเปลี่ยนประเด็นและเดินเข้าไปหลังร้าน
ใบเตย
เฮ้อ~ ดื้อไม่มีใครเกิน
ใบเตย
ใครจะปราบยัยดื้อได้นะ
ใบตองเปิดประตูเข้ามาในร้านพร้อมกับหอบกล่องพัสดุที่จะต้องจัดส่งให้ลูกค้าเข้ามามากมาย
เบญ
เบญช่วยค่ะ พี่ตองหอบอะไรมาเยอะแยะคะ
ใบตอง
ของที่ต้องส่งให้ลูกค้าน่ะ
ใบตอง
นี่จะปิดร้านกันแล้วหรอ
เบญ
ให้เบญอยู่ช่วยแพ็คของนะคะ
ใบตอง
ได้ไงบ้านเราอยู่ไกล กลับดึกมันอันตราย
เบญ
เบญกลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไร
สายตาออดอ้อนถูกส่งไปให้กับใบตอง ตัวเธอรู้ดีว่าพี่ๆมักจะแพ้สายตาอ้อนๆจากเธอ
ใบตอง
พี่ขับรถไปส่งได้ มาๆช่วยพี่แพ็คของ
พ่อเลี้ยงชรันตร์
พ่อเลี้ยงชรันตร์
ไร่แตงโมเป็นไงบ้าง
คราม
ครับ..ตอนนี้ผลกำลังโต คาดว่า2-3เดือนข้างหน้าก็เก็บขายได้แล้วครับ
พ่อเลี้ยงชรันตร์
โรงหมักปุ๋ยล่ะ?
เมฆ
ตอนนี้กำลังทดลองปุ๋ยสูตรใหม่ ที่จะใช้สำหรับไร่ของเราอยู่ครับ
พ่อเลี้ยงชรันตร์
ความคืบหน้า
พ่อเลี้ยงชรันตร์
โรงผลิตไวน์?
กล้า
ตอนนี้ไวน์รสใหม่ผลิตเสร็จแล้วครับ
กล้า
รอพ่อเลี้ยงไปชิม และส่งออกได้เลย
พ่อเลี้ยงชรันตร์
อืม..ทำงานกันได้ไวมาก
พ่อเลี้ยงชรันตร์
เดี๋ยวฉันจะไปช่วยคนงานเก็บสตอเบอรี่นะ
คราม
พ่อเลี้ยงไม่พักหรอครับ?
พ่อเลี้ยงชรันตร์
ไม่ล่ะ พวกนายก็รีบแยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว
ชรันตร์เอ่ยบอกกับลูกน้องก่อนจะเดินไปยังสวนสตอเบอรี่ที่อยู่ไม่ไกลนัก
เมฆ
ไวน์รอบนี้รสชาติเป็นยังไงบ้างวะ?
กล้า
คออ่อนอย่างมึง2แก้วคอพับ
เมฆได้แต่ยืนเกาหัวงงๆให้กับคำพูดของกล้า
คนงาน:พ่อเลี้ยงมาช่วยพวกเราทำงานอีกแล้วหรอครับ?
คนงาน:พ่อเลี้ยงไปพักเถอะจ๊ะ เดี๋ยวจะเหนื่อยเอา
พ่อเลี้ยงชรันตร์
555ฉันชินแล้ว ทำงานต่อเถอะไม่ต้องห่วงฉัน
ชรันตร์หันมองตามเสียง พอรู้ว่าเป็นใครก็ถอนหายใจออกมาเสียงดัง
คนงาน:ไอ้จำปามันเอาอีกแล้วหรอ?
คนงาน:เดี๋ยวก็โดนพ่อเลี้ยงไล่กลับบ้าน
พ่อเลี้ยงชรันตร์
มีอะไรอีกจำปามาถึงก็เสียงดังเลยนะ
จำปา
จำปาเอาปิ่นโตมาให้จ๊ะพ่อเลี้ยง
ชรันตร์เหลือบมองปิ่นโตในมืของอีกคนก่อนจะพูดออกไป
พ่อเลี้ยงชรันตร์
เอามาทำไม
พ่อเลี้ยงชรันตร์
ฉันมีคนคอยทำกับข้าวให้อยู่แล้ว
จำปา
ก็เผื่อพ่อเลี้ยงจะเบื่อฝีมือพี่เอยไงจ๊ะ
ชรันตร์ได้แต่ส่ายหน้าให้กับท่าทีของอีกคน
พ่อเลี้ยงชรันตร์
เอาไปให้กล้าเถอะ มันอยู่โรงผลิตไวน์นะ
จำปา
อะ..อ้าว เดี๋ยวสิจ๊ะพ่อเลี้ยง
จำปาเอ่ยเรียกพ่อเลี้ยงที่เดินออกไปโดยไม่สนใจเธอเลยสักนิด จนคนงานหันมามองเป็นแถบๆ
คนงาน:เอ็งอย่าโวยวายไปจำปา พ่อเลี้ยงด่าขึ้นมาจะซวยเอา
จำปา
จะ..จริงด้วยจ๊ะป้างั้นฉันขอไปหาพี่กล้าก่อนนะจ๊ะ
คนงาน:555ป้าก็ไปหาหลอกมันเนาะ
คนงาน:ก็ถ้าข้าไม่พูดแบบนั้น มีหวังเอ็งกับข้าก็คงต้องฟังนางจำปามันบ่นนะ
เอย
พ่อเลี้ยงทำไมวันนี้กลับเร็วจังคะ
พ่อเลี้ยงชรันตร์
จำปามาป่วนที่ไร่น่ะ ไม่อยากอยู่รำคาญ
เอย
อาหารเสร็จแล้วพ่อเลี้ยงจะทานเลยไหม
เอย
งั้น..เอยขอกลับบ้านนะคะป่านนี้ครามคงรออยู่
พ่อเลี้ยงชรันตร์
อืม ไปเถอะ
คำขอร้อง
เบญยืนมองรูปภาพของแม่ด้วยความคิดถึง นานแล้วนะที่แม่จากไปแล้วตัวเธอต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวแบบนี้
เบญ
ไม่มีแม่แล้วเบญรู้สึกเหนื่อยมากเลย..
เบญ
แต่เบญรู้ว่าแม่เป็นกำลังใจให้เบญอยู่
มือบางจับเข้าที่สร้อยคอของตน นั้นเป็นสิ่งที่แม่หวงแหนมากที่สุดและแม่ก็ได้มอบมันให้กับเธอ
เบญ
เอาหมูปิ้ง2ไม้ ข้าวเหนียว1ค่ะ
คนขาย: วันนี้เอาแค่นี้หรอจ๊ะหนูเบญ จะอิ่มไหมล่ะ?
เบญ
อิ่มจ๊ะป้าตัวเบญก็แค่นี้
เบญหันมองตามเสียงเรียก สายตาจ้องมองคนตรงหน้าก่อนจะเหลือบมองที่หัวเข่าของอีกคนเล็กน้อย
เบญ
อ้าว สวัสดีค่ะคุณน้าแผลหายดีรึยังคะ
ญารัน
หายดีแล้วจ๊ะ ขอบใจที่ช่วยน้าไว้นะ
เบญ
เอิ่ม..งั้นเราไปนั่งคุยกันตรงนั้นดีไหมคะ
เบญ
คุณน้ามาทำอะไรแถวนี้หรอคะ?
ญารัน
น้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู่น่ะ
ญารัน
น้ามีเรื่องอยากจะขอร้อง
ญารัน
แต่งงานกับลูกชายของน้าได้ไหมจ๊ะ
เมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงวัยกลางคนเอ่ยพูดเบญก็ได้แต่นั่งนิ่ง
เบญ
คุณน้าคะ..เราสองคนไม่เคยเจอกันมาก่อน
เบญ
จะแต่งงานกันได้ยังไงคะ
ญารัน
น้าอยากได้หนูเป็นลูกสะใภ้จริงๆนะ
ญารัน
และน้าก็ไม่เคยมองเรื่องฐานะของหนูด้วย
หญิงวัยกลางคนยกมือขึ้นลูบหัวเบญอย่างอ่อนโยน
กล้า
พ่อเลี้ยงครับได้ลองชิมไวน์รึยังครับ
พ่อเลี้ยงชรันตร์
อืม ใช่ได้เลยนิแรงพอตัวอยู่
พ่อเลี้ยงชรันตร์
บอกคนงานเตรียมตัวด้วยล่ะ
พ่อเลี้ยงชรันตร์
อาทิตย์หน้าเราจะเริ่มเก็บเกี่ยวองุ่นกัน
พ่อเลี้ยงชรันตร์
ฉันจะไปดูไร่ส้มนะ
กล้า
พ่อเลี้ยงจะไปยังไงครับ?
พ่อเลี้ยงชรันตร์
เดี๋ยวฉันขี่ม้าไปก็ได้ แป๊บเดียว
พ่อเลี้ยงชรันตร์
อีกสักพักก็บอกให้คนงานไปพักทานข้าวเที่ยง
ชรันตร์ควบม้าวิ่งออกไป เหลือเพียงลูกน้องที่ยืนมองแผ่นหลังของเจ้านายค่อยๆลับหายไป
กล้า
นู้นไปไร่ส้มแล้ว นี่เอาข้าวมาให้พี่ใช่ไหม
กล้าว่าพรางแย่งปิ่นโตที่อยู่ในมือของจำปาไป คนไปน้องได้แต่จ้องมองด้วยสายตาไม่พอใจยิ่ง
กล้า
โอ้ย!!ไอ้จำปาจะกรี๊ดทำไม!
จำปา
จำปาเกลียดพี่กล้า เรางดติดต่อกัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
