Wanna Be An Idol ผมจะเป็นไอดอล
บทนำ
ผมพูดไม่ออกเมื่อได้รู้ความจริงทุกอย่าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันหนักหนาสักเท่าไหร่ เพราะผมคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นเธอ
อธิปร่างเก่า
ว่าแล้วว่าต้องเป็นเธอ
ผู้จัดการ
ดีใจที่ยังคิดถึงฉันนะ
ผมมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ถ้าไม่ติดว่าผมถูกมัดติดกับเก้าอี้ ผมคงวิ่งเข้าไปจัดการเธอแล้ว
อธิปร่างเก่า
เธอมันน่าสมเพช
ชายคนหนึ่งตบลงบนใบหน้าของผม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกมันเป็นคนของนังดอกบัวขาว ‘หลี่ย่าหลิน’
คุณหนูผู้‘สูงศักดิ์’ที่ใฝ่ฝันอยากเข้าวงการบันเทิง
ทั้งที่ตระกูลหลี่เป็นแค่ตระกูลชั้นรอง แต่เธอกลับกำจัดเหล่าดาราหรือใครก็ตามที่เธอคิดว่าขวางทางเธอไปหลายต่อหลายคน
อธิปร่างเก่า
ตระกูลหลี่ติดสินบนไปเท่าไหร่ล่ะ
อธิปร่างเก่า
เธอถึงได้ทำได้ถึงขนาดนี้
ผมโดนตบอีกครั้ง แต่ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยสักนิด มุมปากผมยกขึ้นแล้วยิ้มเยาะเธอ
นังหมาบ้ามีสีหน้าโกรธจัดเลยล่ะ ทุเรศชะมัด
ผู้จัดการ
หุบปากของแกไปอธิป
อธิปร่างเก่า
มันจ่ายให้เท่าไหร่ล่ะ
อธิปร่างเก่า
คุณผู้จัดการแสนดีถึงปกป้องถึงขนาดนี้
อธิปร่างเก่า
หรือว่าจะเป็น...
ผู้จัดการของผมเดินเข้ามาแล้วตบใบหน้าของผมเต็มแรง แต่จะทำยังไงก็ทำไปเถอะ ผมไม่สนอยู่แล้ว
ผู้จัดการ
แกมันเป็นตัวขวางทางเจริญของคนอื่นซะจริง
ผมยิ้มเยาะให้กับคำพูดนั้น
คนอื่นที่ว่าคงหมายถึงหลี่ย่าหลินน่ะสิ อยากจะหัวเราะออกมาให้ฟันร่วงหมดปาก แค่เพราะผมกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นก็เลยขวางทางเธอหรอ?
ถ้าเธอมีฝีมือเธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวผมด้วยซ้ำ
ผู้จัดการ
ฉันจะไม่พูดพล่ามอีกแล้ว
อธิปร่างเก่า
กลัวจะเหมือนในละครที่ตัวร้ายพูดมากจนพรเอกมาช่วยนางเอกทันหรอ?
ผู้จัดการ
หุบปากแกไปได้แล้ว
ผู้จัดการ
ฉันฟังแกพูดพล่ามมาตั้งนานแล้ว
ผู้จัดการ
ถึงเวลาจะต้องส่งแกกลับบ้านเก่าซะที
ผู้จัดการ
จัดการมันได้แล้ว
ผมแค่นหัวเราะออกมา แล้วมองดูชายฉกรรย์หลายคนรุมล้อม ผมหลับตาและยินยอมรับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ไม่ส่งเสียง และไม่ร้องให้พวกมันเห็น
พวกมันซ้อมผมจนผมเจ็บไปทั้งร่างกาย สติพร่าเลือนจนจับใจความไม่ได้ สิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนสติจะดับหายไป คือเงาดำสองร่างที่ยืนมองด้วยความเวทนา
ตอนที่1
ผมลืมตามองรอบๆช้าๆ ความเจ็บปวดแปล๊บเข้ามาในหัว หัวผมคงของโดนกระแทกอย่างหนักจริงๆ
ผมพยายามลุกขึ้นนั่ง และกดเรียกพยาบาล แต่ทันทีที่ยื่นมือออกไปก็ต้องหยุดนิ่ง
มือเล็ก แขนเรียว ผิวขาว ดูบอบบาง เล็บถูกทาด้วยสีทาเล็บสีดำ สลับขาวเป็นตารางหมากรุก
แต่ผมไม่เคยทาเล็บ... ถึงจะอยากทามากเท่าไหร่ก็ตาม
ภาพของใครบางคนแล่นเข้ามาในหัว เธอคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทของผม และเขาอีกคนเป็นสามีของเธอ
ในภาพเธอกำลังหยอกล้อกับผม และหันไปหาใครบางคน ผมในความทรงจำก็เลยหันตาม...
เป็นน้องเขยของผมที่ทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก มันหมายความว่ายังไง เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของผม?
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
คุณพลอยใจเย็นๆก่อนนะคะ
พลอย เพื่อนสนิทของผมเปิดประตูเข้ามาแล้วโวยวายเสียงดัง แต่พลอยในตอนนี้ดูอายุมากกว่าที่ครั้งล่าสุดที่เคยเจอไปเยอะเลย และยังเรียกผมว่าหลานด้วย
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ตอนนี้ทางตำรวจกำลังหาหลักฐานในการเอาผิดอยู่ค่ะ ใจเย็นนะคะ
พลอย
ถ้ามันทำได้ก็แสดงว่าพวกมันเงินหนาอยู่พอตัว
พลอย
ฉันเกรงว่าตำรวจจะยืดคดีแล้วไม่ตรวจซะมากกว่า
พลอยพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง เธอมักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนที่เธอรัก
พลอย
งานบริษัทที่ต่างประเทศของภาคดันมามีปัญหาอีก ช่างประจวบเหมาะซะจริง
พลอย
ตื่นแล้วทำไมไม่เรียกน้าคะ?
พลอยรีบวิ่งเข้ามาหาผม จากนั้นจึงค่อยๆปรับเตียงให้ผมได้นั่ง
ผู้หญิงอีกคนก็รินน้ำใส่แล้วแล้วค่อยๆให้ผมดื่มช้า
พลอย
เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
พลอย
คราวนี้น้าไม่ยอมแล้วนะอธิป
พลอย
ถ้าบริษัทเราไม่จัดการให้เรียบร้อย
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
คุณพลอยคะ
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
มีอีกเรื่องที่คุณพลอยจำเป็นต้องรู้
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
คุณหมอบอกว่า...
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
อธิปสูญเสียความทรงจำไปค่ะ
พลอยมีสีหน้าโกรธสุดขีด เธอกระทืบเข้าปึงปังเดินออกไปโทรหาใครสักคน
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ฉันขอโทษที่ปกป้องนายไม่ได้
ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นฉายแววรู้สึกผิด นัยน์ตาสั่นระริก เธอจับมือผมไว้แล้วนวดเบาๆ
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ฉัน...
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ฉันชื่อเหมยลี่
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ต่อจากนี้ฉันเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอ
ทุกบท
เงา1 : แย่แล้วสิ แบบนี้ไม่ดีแน่
ทุกบท
เงา2 : แบบนี้น่ะถูกต้องแล้ว
ทุกบท
เงา2 : เราเพียงต้องทำให้เขารู้ตัว
ทุกบท
เงา2 : ชะตายังคงต้องดำเนินไปตามที่มันเป็น
ตอนที่2
ผมอยู่โรงพยาบาลต่ออีก2-3วัน หลังจากนั้นจึงถูกพากลับไปที่บ้านที่ตัวเองอยู่ ไม่ใช่หอพักศิงปินของบริษัท
ตลอดเวลาที่ผมอยู่โรงพยาบาล ผมพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมด พลอยปละคุณเหมยลี่สลับกันมาหาผมบ้าง และค่อยๆช่วยผมฟื้นความทรงจำ
ผมไม่รู้หรอกนะว่าผมฟื้นความทรงจำได้ยังไง แต่มันก็เป็นไปแล้ว
ผมคืออธิป ชื่อเดียวกับอธิปที่เป็นชื่อของพี่ชายของแม่ ซึ่งก็คือผม สูญเสียแม่ไปตอนอายุได้4เดือน อาศัยอยู่กับพ่อเพียงคนเดียว
ปัจจุบันเป็นศิลปินในบริษัท Star Entertainment พูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ไม่ได้โด่งดังเท่าที่ควร น่าแปลกทั้งที่เด็กคนนี้มีความสามารถมากแท้ๆ
อธิป (MC)
ไม่มีงานหรอครับ?
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
เฮ้อ
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ฉันจะพูดยังไงดี
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ทางค่ายของเธอไม่ได้รับงานหรือป้อนงานเธอเลย
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
แถมผู้จัดการคนเก่าของเธอก็ทำไว้เจ็บแสบมาก
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ตอนนี้ฉันกำลังติดต่องานให้ แต่ไม่ได้รับการติดต่อกลับมา
ผมพยักหน้าเข้าใจ เข้าใจว่ามีใครบางคนต้องการขัดขาเด็กคนนี้ ทั้งความสามารถและหน้าตาที่เพรียบพร้อม ทำให้ไม่สามารถคิดเป็นอย่างอื่นได้เลย
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ถ้าฉันส่งเธอไปรายการเซอร์ไวเวิลเธอจะโอเคมั้ย?
อธิป (MC)
รายงารเซอร์ไวเวิล?
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
รายการไอดอลน่ะ
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
เธอโอเครึเปล่า
รายการเซอไวเวิล... ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับมันดี ในอดีตผมเคยไปเข้าร่วมรายการมาก่อน แม้จะไม่ได้เดบิวต์ แต่ก็ทำให้มีฐานแฟนคลับเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม
อธิป (MC)
ถึงไม่ได้เดบิวต์
อธิป (MC)
อย่างน้อยก็น่าจะมีฐานแฟนคลับมากขึ้นกว่าเดิม
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ได้ยินแบบนี้แล้วฉันก็สบายใจ
อธิป (MC)
ว่าแต่คุณเหมยลี่รู้ได้ยังไงครับว่าจะมีรายการเซอไวเวิล
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ฉันก็มีเส้นสายมากพอตัวนะ
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
เธอควรพักผ่อนได้แล้ว
เหมยลี่ (ผู้จัดการMC)
ยังไงเดี๋ยวฉันจะติดต่อมาอีกที
ผมถูกสาวใช้ช่วยพาเดินขึ้นไปบนห้องนอน ผมหันไปมองคุณเหมยลี่ที่มองผมด้วยสายตาเห็นอกเห็นใจ เธอคงหวังดีกับผมมากจริงๆ
ผมนั่งในห้องรับแขกพร้อมกับชายวัยกลางคนที่มีท่าทีเหนื่อยอ่อน
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
ดีใจที่ลูกจำพ่อได้
พลอย
ฉันเป็นคนให้ดูรูปต่างหาก
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
หึ
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
มาให้พ่อกอดหน่อยสิ
ผมทำตามอย่างไม่อิดออด ผมรู้ว่าเขารีบเร่งทำงานหนักเพื่อกลับมาหาผม ดังนั้นผมจะไม่เป็นเด็กดื้อ
คุณพ่อ หรือภาคที่ผมรู้จักทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวมาเสมอ ถึงจะไม่ได้มีอำนาจมาก แต่ก็สามารถพาตระกูลมาถึงตระกูลชั้นรองได้
พลอย
แล้วเราจะทำยังไงกันต่อ
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
ผมจะลองจัดการดู
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
แต่เรื่องในวงการบันเทิงผมคงต้องรบกวนพี่อีกแรง
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
ครับ//ยิ้ม
แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ
อธิป (MC)
คุณพ่อกับน้าพลอยทานอะไรมารึยังครับ?
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
ยังเลยครับ
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
พ่อเก็บท้องมากินอาหารที่อธิปทำให้พ่อ
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
อยากรู้ว่าเด็กแถวนี้ลืมวิธีทำอาหารไปแล้วรึยัง
อธิป (MC)
ผมไม่ลืมหรอกน่า //ยู่ปาก
อธิป (MC)
คุณพ่อกับน้าพลอยรอทานอาหารฝีมือผมได้เลย
ได้ยินคำสบประมาทแล้วผมนึกฮึกเหิม คนอย่างผมต่อให้จะผ่านไปกี่ชาติต่อกี่ชาติก็ไม่มีทางลืมวิธีทำอาหารหรอก
ภาคมองตามลูกชายตัวน้อยจนสุดสายตา ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน
พลอย
ไม่จำเป็นต้องทำเป็นเข้มแข็งไปตลอดหรอก
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
อธิปเหลือผมแค่คนเดียว ผมต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องเขา
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
เขาเหมือนมากจริงๆ
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
เหมือนพี่อธิปกับอรินมากจริงๆ
ภาค (ตระกูลรอง-จิราวัฒ)
ถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากให้ทั้งคู่ได้อยู่มองอธิปเติบโตไปพร้อมๆกับผม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
