ลูกศิษย์อย่างข้าขอรักท่านอาจารย์ได้ไหม
ตอนที่ 1 แรกพบ
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
ศิษย์น้อง เจ้ารับศิษย์ผู้นี้ได้หรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ใครหรือขอรับ//งงงวย
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
เจ้าเข้ามานี่สิ//เรียกศิษย์ที่อยู่ด้านนอก
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
สวัสดีขอรับ ข..ข้า นามว่าลั่วปิงเหอ
ในขณะนั้นเสิ่งชิงชิว มองด้วยความไม่พอใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ศิษย์พี่ท่านจะให้ข้ารับศิษย์คนนี้หรือขอรับ//ถามศิษย์พี่ด้วยความไม่พอใจ
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
ศิษย์พี่คนอื่นๆต่างมีลูกศิษย์มากมายแล้ว ศิษย์พี่ขอฝาก ศิษย์คนนี้ด้วยเถอะ
ด้วยความที่เห็นเป็นศิษย์พี่ จึงรับลั่วปิงเหอเป็นศิษย์
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
ขอขอตัวก่อนศิษย์น้อง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ขอรับศิษย์พี่
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
เหวยซือ ขอรับข้าจะยกน้ำชาเคารพท่านเป็นอาจารย์ได้ไหมขอรับ//ถามด้วยความเคารพ
**เหวยซือ แทนคำว่า อาจารย์**
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าหน่ะหรือ ข้าไม่รับเจ้าเป็นศิษย์หรอก//มองด้วยความไม่พอใจ
ขณะนั้น เสิ่นชิงชิว ไล่ลั่วปิงเหอ
ออกจากห้อง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ทำไมท่านต้องไม่รับข้าเป็นศิษย์ด้วยข้าทำอะไรผิด//เดินออกมาอย่างคอตก
หนิงอิงอิง
เอ๊ะ เจ้าเป็นใครหน่ะ//มองด้วยความสงสาร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
สวัสดีขอรับศิษย์พี่ ข้าเป็นศิษย์ของ..
หนิงอิงอิง
เจ้าเป็นศิษย์คนแรกของเหวยซือใช่ไหม
หนิงอิงอิง
ข้าหน่ะ ได้ยินมาจากพวกศิษย์น้องว่าเจ้ามาเป็นศิษย์ของเหวยซือ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข..ขอรับ
หนิงอิงอิง
เจ้าหน่ะ เป็นศิษย์คนแรกของเหวยซือเลยนะ
หนิงอิงอิง
เหวยซือต้องสอนเจ้าให้เก่งกาจได้แน่
ขณะนั้น ลั่วปิงเหอ พูดในใจว่า "ขนาดน้ำชาข้ายังไม่ได้ยกให้เลย เหวยซือ ไม่มีทางสอนวิชาแก่ข้าหรอก"
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ว่าแต่ศิษย์พี่ท่านชื่ออะไรหรือ
หนิงอิงอิง
ข้าลืมแนะนำตัวไปเลย ข้าชื่อ อิงอิง
หนิงอิงอิง
ยินดีที่ได้พบเจ้า//ยิ้ม
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
เช่นกันขอรับ//ยิ้มกลับ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ลั่วปิงเหอ!!
เสียงดังออกมาจากที่พักของเสิ่นชิงชิวบอกให้ลั่วปิงเหอเข้าไปหา
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าขอตัวก่อน เหวยซือเรียกข้าแล้ว
หนิงอิงอิง
ไว้เจอกัน ศิษย์น้อง
ลั่วปิงเหอเดินเข้าไปที่พักของเสิ่นชิงชิว
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้ามานี่สิ //เรียกลั่วปิงเหอมาหาตน
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข..ขอรับเหวยซือ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้า..อายุเท่าไหร่แล้ว//ถามด้วยความสงสัย
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้า..อายุ15ขอรับ
ในขณะนั้นเสิ่นชิงชิวก็เงียบไปสักพัก
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ในเมื่อเจ้าอยากเป็นศิษย์ข้า เจ้าต้องทำความต้องการให้ข้า 1 อย่าง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ขอรับ..ข้า..ข้าทำได้แน่
ลั่วปิงเหอรับปากด้วยยังไม่รู้ว่าความต้องการของเสิ่นชิงชิวคืออะไร
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
//ยิ้ม
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้ามานั่งเตียงข้า//บอกด้วยความนุ่มนวน
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ขอรับ//เดินไปด้วยความงงงวย
ขณะนั้นเสิ่นชิงชิว จับหัวลั่วปิงเหอมาจูบ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
อืม..อ..อ้าส์..//ดูดลิ้นลั่วปิงเหอ
อย่างเมามันส์
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซือจุน ข..ข้า..//ดูดลิ้นเสิ่นชิงชิว กลับด้วยความเมามันส์
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ถอนจูบช้าๆ //มองหน้า
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซือจุน ข้า...
ซือจุน หมายถึง อาจารย์เหมือนกันแต่ หมายถึง อาจารย์ที่เป็นเทพ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าต้องมีอะไรกับข้า 10 วัน//พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ลั่วปิงเหอมองด้วยความงงงวยว่าทำไมซือจุนต้องทำแบบนี้
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ข้า มีโรคประจำตัวที่รักษาไม่หาย เจ้าต้องช่วยข้าเสริมพลังหยาง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ในตัวข้าตอนนี้มีพลังหยินมากเกินไป เนื่องจากข้าโอนเผ่ามารทำร้ายมา
เสิ่นชิงชิว พูดอธิบายให้ลั่วปิงเหอฟัง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ขอรับ ข้าจะทำ ถ้ามันช่วยท่านได้
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าแน่ใจหรือ //ถามอีกครั้งเพื่อนความแน่ใจ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าจะทำแน่นอน
ตอนที่ 2 การสถิตร่าง
หมิงฟาน
ท่านอาจารย์ ข้ามาแล้วขอรับ
หมิงฟาน
เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าไปนั่งอยู่ข้างอาจารย์ข้า
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
สวัสดีขอรับข้า ชื่อลั่วปิงเหอ
หมิงฟาน
เจ้าลงมาจากเตียงอาจารย์เดี๋ยวนี้//พูดด้วยความโกรธ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ไม่เป็นไรข้าให้เขาขึ้นมาเอง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
//ยิ้ม
หมิงฟาน
อาจารย์ข้าพึ่งกลับมาจากการไปปราบมารมา
หมิงฟาน
ไม่ทราบว่าอาการท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ข้า ไม่เป็นไร
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าละ ราบรื่นดีหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้ามีเรื่องอะไรจะพูดอีกหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
งั้นเจ้าก็ออกไปก่อนเถอะ
หมิงฟาน
ขอรับ //มองลั่วปิงเหอด้วยความไม่พอใจ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซือจุนขอรับ//ทำหน้าตาอ้อน
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าทำหน้าตาแบบนั้นทำไม
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ในเมื่อเขาไปแล้วมาต่อเรื่องของเราต่อเถอะ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ยังไม่จำเป็น แค่วันละครั้งก็พอ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข...ขอรับ//น้อยใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าออกไปได้แล้ว
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข...ขอรับ
ในขณะนั้นหลิ่งชิงเกอก็เข้ามา
หลิ่วชิงเกอ
นี่ ศิษย์ผู้นั้นของเจ้าทำไม ทำหน้าน้อยใจอย่างนั้นเล่า
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เฮ้อ ข้าแค่ให้เขาเติมพลังหยางให้แก่..ข้าเท่านั้น
หลิ่วชิงเกอ
เจ้าให้ศิษย์ผู้เติมพลังหยางให้แก่เจ้า
หลิ่วชิงเกอ
ทำไมถึงเลือกเขาผู้นั้น
หลิ่วชิงเกอ
ทำไมถึงไม่ให้ข้าช่วย...//น้อยใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าเป็นศิษย์น้องข้า ข้าจะให้เจ้าทำแบบนั้นได้เช่นไร
หลิ่วชิงเกอ
ข..ข้า..ไม่อยากเป็นศิษย์น้องเจ้าสักหน่อย //คิดในใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
แล้วเจ้าเข้ามามีอะไรหรือ
หลิ่วชิงเกอ
พอดีว่า เขาขุนหลุนจะจัดงานเทศการล่าภูตผี เจ้าจะเข้าร่วมหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ข้า..แน่นอนว่าต้องไป
หลิ่วชิงเกอ
งั้นก็ดีข้าจะไปกับเจ้า
ขณะนั้นลั่วปิงเหอกำลังทางป่า
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านเป็นใคร มีอะไรกับข้า
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
หึ...ไม่คิดว่าเจ้าจะรับรู้ถึงข้าได้
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ในตัวเจ้าคงมีอะไรพิเศษสินะ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
คารวะท่านผู้อาวุโส ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรกับข้าหรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
พ่อเจ้าเป็นใคร..
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าไม่มีพ่อ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้ายังไม่รู้สินะว่าเจ้าเป็นบุตรชายของใคร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ผู้อาวุโสรู้หรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
พ่อเจ้าเป็นเจ้าสำนักเผ่ามาร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
หึ..ท่านอย่ามาหลอกข้าเพื่อให้ข้าตายใจเลย
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้ารู้ว่าท่านต้องการอะไรจากข้า
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้า!! เจ้ารู้รึ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านอายุปานนี้แล้ว คงต้องหาร่างสถิตใหม่ใช่หรือไม่ละขอรับ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้านี่มันฉลาดจริงๆ//คิดในใจ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ใช่แล้ว ข้าต้องหาร่างสถิตใหม่
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
แล้วท่านมาหาข้าทำไม
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ร่างเจ้าเหมาะพอดี เจ้าสามารถขออะไรจากข้าก็ได้ถ้าเจ้าให้ข้าสถิต
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
อะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้าต้องการอะไร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านจะทำตามความปรารถนาข้าจริงหรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ข้าจะโกหกเจ้าทำไม
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าต้องการแข๊งแกร่งขึ้น
ขณะนั้นผู้อาวุโสเผ่ามารจึงทำการสถิตร่างลั่วปิงเหอ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
อ๊ากกก..มันช่างเจ็บเหลือเกินน
เสียงหายใจทอดๆรั่วเป็นจังหวะจาก ลั่วปิงเหอ มันทำให้รู้สึกเจ็บเหลือเกิน
ขณะนั้นร่างกายลั่วปิงเหอเริ่มเปลี่ยนแปลง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้ารู้สึกถึงพลัง
ตอนที่ 3 ออกจากเขาชางฉยางซาน
ตัดมาทาง เสิ่นชิงชิว กำลังตามหาลั่วปิงเหอ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
นั่นมันอะไรแสงอะไรจากทางนั้น
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
น...นั้นมันเผ่ามาร
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
จ..เจ้า
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ลั่วปิงเหอ!!!
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซือจุน
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้า...
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ออกไป!
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซือจุนข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าต้องการที่จะแข็งแกร่ง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
จ..เจ้า
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ออกไปซะ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ได้โปรดอย่าทิ้งข้า..ข..ข้าแค่ต้องการที่จะแข็งแกร่ง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้า...พึ่งมาเป็นศิษย์ของเขาชางฉยงซานแท้ๆ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้า..ขอโทษ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ข้าจะอธิบายกับศิษย์พี่เจ้าสำนักว่าอย่างไร
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เอาเถอะ ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง
เสิ่นชิงชิวเดินไปหาท่านเจ้าสำนัก
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ศิษย์พี่
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
ว่าไงศิษย์น้อง
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
นั้น..เขาเป็นเผามาร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าขออภัยท่านเจ้าสำนักข้า..
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ลั่วปิงเหอ ข้าจะจัดการเอง ศิษย์พี่
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
เราเก็บเผ่ามารไว้ข้างกายจะทำให้ศิษย์เราเสียหาย
เหว่ชิงหยวน (เจ้าสำนักชางฉยงซาน)
แต่ก็ไม่เป็นไรถ้าเจ้าจะจัดการ เรื่องนี้ข้าจะช่วยเจ้าเอง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ขอบคุณศิษย์พี่
ที่เจ้าสำนักเก็บลั่วปิงเหอไว้เพราะว่า เขาสามารถช่วยฟื้นฟูพลังศิษย์น้องของตนได้
ขณะนั้นเสิ่นชิงชิว เดินไปที่ห้องตนเอง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้ามานี่
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
//เดินไปหาเสิ่นชิงชิวอย่างช้าๆ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้า...ชั่งกล้านัก//ทุบโต๊ะด้วยความโกรธ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าขอโทษ...
ขณะนั้นเลือดก็พุ่งออกปากเสิ่นชิงชิว
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซ..ซือจุย
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านเป็นอะไรหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เหวยซือไม่เป็นไร
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
แค่พลังหยินกำลังเพิ่มขึ้นเท่านั้น
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ให้ข้าช่วย..
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ไม่ต้อง
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เหวยซือจะพาเจ้าออกจากเขาชางฉยงซาน
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านละ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ในเมื่อเหวยซือเป็นอาจารย์เจ้า เหวยซือควรไปด้วย
เลือดไหลออกจากปากซือจุนไม่หยุด
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ให้ข้าช่วย
ลั่วปิงเหอ เดินอุ้มซือจุนไปบนเตียง แล้วจบท่อนน้องชายของเสิ่นชิงชิว
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้า..จะทำอะไร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าช่วยท่านเอง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ในเมื่อท่านทำเพื่อข้าได้ข้าจะทำเพื่อท่าน
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
อือ...อ อ้าส์
เสียงร้องคว่ำครวญทำให้ลั่วปิงเหอ มีอารมณ์มากขึ้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
