วันเวลาที่ผ่านไปอย่างน่าเบื่อ โอ้ย!! ตายๆ ทำไมนาฬิกาไม่ปลุกเนี้ย ตายๆสายแล้ว แม่!! ทำไมไม่ปลุกนู๊ เธอรีบลุกออกจากที่นอนอย่างเร่งรีบ รีบวิ่งเข้าห้องนำ้อย่างเร็วไว แม่ทำไมไม่ปลูกหนู เดินออกมาจากห้องพร้องนั่งลงโต๊ะอาหาร แก!!นะ จะให้แม่ปลุกตลอดไม่ได้นะ แกต้องรับผิดชอบตัวเองโตแล้ว แม่ก็ นู๊ยังเป็นเด็กอยู่เลย พร้อมยิ้ม แม่ แม่ตักอาหารใส่จานให้ เด็กที่ใหนกัน โตจนจะแต่งงานแล้ว แต่งงาน หญิงสาวพูด พร้อมยิ้มที่มุมปาก และมองหน้าแม่ นู๊ต้องไปทำงานแล้วแม่สายแล้ว พร้อมลุกเดินออกมา เธอ โบก รถแท๊กซี่เพื่อนั่งไปทำงาน แต่งงานหรือแม่ หึ!! เค้าทิ้งหนูไปแล้วคะ่ เธออยากพูดคำนั้นออกมา เธอได้แต่คิดพร้อมก้มหน้าลงฝ่ามือ

แอน เสียงเรียกเทออยู่ข้างๆ เทอ สะดุ้ง แล้วหันกับไปมอง คะพี่ เป้นอะรัยอะ่ ดูเหม่อๆนะ ป่าวคะ่ แล้วงานที่พี่สั่งได้ยัง แอนรีบลนลาน ใก้ลแล้วคะ่พี่ แอน! คะ่พี่ พี่หวังว่าเทอจะตั่งใจทำงานนี้ให้ดีที่สุด นะ เทอเข้าใจใช่ไหม ลูกค้า เค้าเจาะจง ให้เทอรับงานนี้นะ คะ่พี่ นู๊จะตั่งใจทำให้ดีที่สุด พี่ตา เป็นหัวหน้างานเทอ นางสั่งงานแล้วเดินออกไป เป็นงัย เสียงมินเพื่อนสาวสนิท ตั่งแต่เรียนมหาลัยด้วยกัน ถาม แก ไม่สบายหรือป่าววะ่

ป่าว ตอบแล้วยิ้ม แอนเธอเป็นผู้หญิงเงียบตามนิสัยจะไม่ค่อยพูดเหมือนเก็บเอาไว้ในใจตลอด ป่าวแปลว่ามี

มินมองหน้าเพื่อนรัก ok!! ถ้าแกพร้อมจะเล่าให้ฉันฟังเมื่อไห่ลบอกนะเว้ย ฉันเป็นเพื่อนแก เสมอนะ แอนมองหน้าเพื่อนรัก พร้อมพยักหน้า เฮ้ย แกว่างป่าววะ เย็นนี้ แอนพูดขึ้น ว่างดิ ทำไมหรอ มินตอบ หารัยดื่มกัน อืม ok. ณที่ร้านแห่งหนึ่งเป็นร้านอาหารหนึ่งกรึ่งผับ แอนเทอจับแก้วเห้ลา พร้อมดื้ม ฉันไม่เข้าใจเลยแก ฉันคบกับพี่ไวท์ ตั่งแต่เรียนมหาลัย จะแต่งงานอีกไม่กี่เดือนแล้วแต่ทำไม?เค้ามาทำกับฉันได้ เออ เข้าใจ มินตอบ

แกอย่าไปเรียกมันว่าพี่เลย ไอ้เลวนั้น มิน'บอก มันทำกับแกได้งัยวะ ถ้าฉันเจอมันนะ ฉันด่ามัน ไอ้ชั่วนั้น

แอนชุกหน้าร้องไห้ ลงโต๊ะ ตอนนี้เธอไม่สนใจสายตาใครทั้งนั้น ไวท์ที่คบกันมา7ปี กำลังจะแต่งงานกันไม่กี้เดือนข้างหน้านี้ มาทิ้งเธอไปเพื่อจะคบผู้หญิงอีกคน มาบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้ ไอ้บ้าเอ้ย!!! แล้วเธอจะบอกแม่เธอว่ายังงัยละทีเนี้ย!! ใหนงานแต่งที่เตียมไว้อีก เฮอ! ฉันว่าแกเมามากแล้วกลับกันเถอะ มินบอกพร้อมพยุงตัวแอนขึ้น มาโบกรถแท็กซี่ เพื่อไปส่งเพื่อนที่บ้านแกไหวไหม ให้ฉันไปส่งไหม ไม่อะ่แอนตอบ ฉันไหว ไม่เมามาก แต่เจ็บมากกว่า พร้อมปล่อยโฮ ออกมา ไม่เป็นรัยนะแก มินปลอบเพื่อน อืม' ไม่เป็นรัย ตอบเพื่อน พร้อบโบกมือ บายๆ เพื่อน เธอไม่รู้เลยว่ามันอาจ จะมีอะรัยเปลียนแปลงขึ้นอีกไม่ กี่ นาทีข้างหน้านี้!!!!

ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ทำไม เพราะอะไร ทำไมฉันมาอยู่ที่นี้ แอนพยามนึก ฉันจำได้ว่า ลุงคนขับแท๊กซี่กำลังหัก รถอีกคันที่ข้ามเลนมาเกือบชนกับรถที่ฉันนั่งอยู่นี้หน่า แล้วที่นี้มันห้องของฉัน แต่แปลกจังทุกอย่างเปลียนไปหมด เปลียนฉันกับมาอยู่ที่เดิม? เพราะอะไร ทำไม ทุกอย่างเป็น เป็น คำถามในใจ หรือว่า ฉันสลบไปนะ เลยมีคนช่วยฉัน ส่งบ้าน? ไม่สิ ไม่หน่าจะใช้ ต้องพาฉันส่งโรงพยาบาลถึงจะถูก เพราะก่อนที่ฉันจะสลบไปฉันจำได้ว่าฉันมีเลือดออกเต็มตัว หรือว่าฉันไม่เป็นไรมาก แม่เลยพาฉันกลับบ้าน อ่อใช่แล้วละ แอนนึกในใจแล้วยิ้ม

เสียงเคาะประตู่ แอนลูกสายแล้วนะ ยังไม่ตื่นอีกหรอ ตื่นแล้วค่ะแม่ พร้อมเดิมมาเปิดประตู่ แม่ชุดนู๊หายไปไหนหมด แม่ ตอบ

ชุดอะรัย?

ชุดนู๊ใส่ไปทำงานงัยคะ่ ไม่เห็นสักชุด??

แกนี้ถ้าจะเพียนนะ แกยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย แกจะมีชุดทำงานได้งัยกัน ไปๆ รีบแต่งตัว ไปม. สิ สายแล้วนะ

แอนงงกับสิ่งที่แม่พูด พร้อมเคลือบ ไปเห็นปฎิทิน 2015 อะรัยเนี้ย? นี้มันปีที่ฉันเริ่มเข้ามหาลัย ปี1 พร้อมเปิดประตูต่ออกมาแม่

แม่ปีนี้ปีอะรัยคะ่? แม่ยิ้มแล้วตอบ 2015

แอนอึ่งกับคำตอบแม่ อะรัย ? ฉันย้อนเวลากับมาหรอ?

ณ ที่มหาลัยแห่งใน กทม ทุกอย่างทำให้แอนงงไปหมดเธอไม่รู้จะเริ่มต้นยังงัย เธอกับมาจุดเริ่มต้น จุดที่ทำให้เธอ เจอกับคนที่เธอรักมากที่สุดอีกคน พี่ไนท์

ไม่สิในเมื่อฉันย้อนเวลากับมาได้ ฉันก็จะไม่ทำมันผิดพลาดอีก ฉันจะไม่รักพี่ไนท์ ฉันต้องกับมาทำทุกอย่างให้ดีขึ้น

น้องครับ น้องคนนั้น นะ สนใจเข้าชมรมกับพี่ไหม

เสียงชายที่คุ่นหูถามขึ้น ไนท์ นั้นเอง ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงตอบตกลง แต่ตอนนี้ คำตอบเธอได้เปลียนไปแล้ว ไม่คะ่ พี่ คือหนูมีชมรมที่อยากเข้าแล้วค่ะพี่

พูดเดินออกมา ไนท์ตกตลึ่งในความสวยของแอน ใช่เธอสวย เดี๋ยวน้อง เดี่ยว ไนท์เรียกแอน แต่เธอไม่หันกลับมา งัยถึงกับตลึ่งเลยหรอวะ่ นั้นนะน้องแอน

คณะ นิเทศ แกรู้จักหรอวะ ?

ป่าว แต่ก็อยากรู้จัก ไนท์ตอบเพื่อน

อย่าเลยปล่อยน้องเค้าไปเถอะ เสือผู้หญิงอย่างแกอย่าไปยุ่งกับน้องเค้าเลย

ก็ไม่แน่!

แอน เสียงเพื่อนชายอีกคนเรียกไว้ แอนอึ่ง แล้วเทอก็หันไปมองช้าๆ นุ๊ก แกยังอยู่อีกหรอวะ่

แกจริงๆด้วยแกยังไม่ตาย

เฮ้ยๆอะรัยของแกวะ่เนี้ย เห็นหน้าฉันทักว่าตาย ลางไม่ดีแต่เช้าเลย

โทษทีว่ะ พูดพร้อมเช็ดน้ำตา

นุ๊กเป็นเพื่อนชายคนเดียวที่สนิทกับแอนเค้าเรียนด้วยกันตั่งแต่มัธยมปลาย แต่ในโลกที่แอนจากมา นุ๊กได้เกิดอุบัติเหตุ ถูกรถชนเสียชีวิตไปแล้ว ทำให้แอนดีใจมากที่ได้เจอนุ๊กอีกครั้ง และครั้งนี้แอนจะไม่ยอมเสียเพื่อน คนนี้ไปอีกแน่

แล้วแกเป็นอะรัยเนี้ย? นุ๊กถามแอน

ป่าว

แกดูแปลกๆนะ ป่วยปะ่ เนี่ย หรือเป็นไข้ ไม่สบายตรงไหนป่าววะ่ พูดพร้อมเอามือจับหัวแอน

ทำให้แอนหยุดอึ่งไปสักพัก นุ๊กเป็นเพื่อนชายที่ดีกับแอนมากที่สุดเค้าห่วงแอนมากที่สุด คอยดูแลช่วยเหลือแอนตลอดทำไม? หน่า ทำไมแอนกับไม่เคยมองเห็นความดีจุดนี้เลย จนมารู้ตัวเมื่อเสียเค้าไปแล้ว ไม่สิจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว เธอจะคอยอยู่ข้างๆเค้าต้องช่วยเค้า ไม่ให้เค้าตาย!! หารู้ไม่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นุ๊ดทำเพื่อแอน เพราะเค้าหลงรักแอน ตั่งแต่ ม.ปลายแล้ว

หลงรักความน่ารัก ความอ่อนหวาน เหมือนจะเรียบร้อย แต่ก็ไม่ ออกจะดื้อรั้นไปด้วยซำ่ เค้าแอบมองเธอออกจะบ่อยแต่แอนไม่รู้ตัว เค้าต้องการมาเรียน ม.เดียวกันกับเธอ คณะเดียวกันกับเธอ อยู่ใก้ลเธอถึงแหมว่าเธอจะมอง เค้าแค่เพื่อนก็ตาม

แอนหันมายิ้มให้กับนุ๊ก พร้อมพูดขึ้นว่า

แกต่อจากนี้ไปฉันจะอยู่ข้างๆแกไม่ทิ่งแกไปไหนอีกแล้ว พร้อมคิดในใจฉันจะช่วยแกให้ได้จะไม่ยอมให้แกตายไปจากฉันอีก

นุ๊กได้ยินอย่างนั้นหัวใจของเค้ามันเต้นไม่เป็นจังหวะ แล้วทั่งสองคนก็ก้าวเดินออกไปพร้อมกันพร้อมหัวใจที่พองโตของนุ๊ก มันอาจเป็นแค่จุดเริ่มต้นของแอนที่อยากจะช่วยนุ๊ก แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นของนุ๊กที่เค้าอยากจะอยู่ข้างๆแอนในสถานะแฟนไม่ใช่เพื่อน

แอนลูกสายแล้ว ตื่น หรือยัง

ตื่นแล้วค่ะแม่

ลงมากินข้าวเร็ว เด๋วไป ม.ไม่ทันนะ

คะ่แม่

เสียงแม่เรียกแอนลงมากินข้าวเช้า

แม่คะ่

หือ

อะรัยหรอลูก

คือว่านู๊ต้องไปออกค่ายอาสากับเพื่อนคะ่ นู๊เลยมาขออนุญาติแม่ก่อน แม่หันมามองแอนพร้อมยิ้ม

หนูโตแล้วนะ ยังจะขออนุญาติแม่อีก ลูกแม่เป็นเด็กดีจังเลย

โถ่แม่ก็ ถึงตัวนู๊จะโต เรียนมหาลัยแล้ว แต่นู๊ก็ยังอยากเป็นเด็ก ออ้นแม่อยู่ดี อีกอย่างนะ แม่ต้องทำงานหนักเพื่อส่งนู๊เรียน พอคิดแบบนี้มันนู๊ถึงอยากเรียนจบไวๆเพื่อมาเลี้ยงแม่งัยคะ่

จะ๊ เด็กดีของแม่ แม่พูดแล้วยิ้ม เรื่องค่ายอาสาแม่อนุญาติ แม่รู้ ว่าหนูโตแล้วอันไหนที่เป็นเรื่องดี ๆ หนูก็จะทำ แม่ไว้ใจหนูนะ ไปเถอะลูกไปออกค่ายกับเพื่อน แม่พูดพร้อมยิ้มให้กับแอน ลูกสาวสุดที่รักของเธอ

คะ่แม่ ตายแล้ว สายแล้วไว้คุยกันนะคะ่แม่ พร้อมเดินมาจุ๊ฟแก้มแม่หนึ่งที ก่อนเดินออกไป

หวัดดีครับน้องแอน

พี่ไนท์

เจอกันอีกแล้วนะครับ สงสัยเป็นพรมลิขิต

แอนยิ้มพร้อมกับคิดในใจพรมลิขิตบ้าอะรัย มุขห่วยๆแหวะ'

คะ่พี่ไนท์ เจอกันอีกแล้ว แอนทำหน้าเจือๆใครอยากเจอแกวะ่

น้องแอนรอใครหรอครับ หรือว่ารอพี่

หะ๊!! ป่าวๆคะ่ คือแอนรอเพื่อน พร้อมมองหาใครบางคน คือพี่ว่าจะชวนน้องแอนไปทานข้าวด้วยกันสักมื้อ พูด ไม่ทันจบ ก็มีเสียงผู้ชายอีกคน เรียกแอน

แอน' รอนานไหม เสียงนุ๊กนั้นเอง

ไม่เลยว่ะแก ฉันพึ่งมาถึง นุ๊กเห็นไนท์ เค้ามองไนท์อย่างไม่ไว้ใจ แอนเหมือนรู้ทันเลยแนะนำ

เออนี้พี่ไนท์นะเป็นรุ่นพี่คณะ

อ๋อ งันเราไปกันเถอะ พร้องจุงมือแอนออกมา เค้าเป็นผู้ชาย ทำไมจะดูไม่ออก ว่าไนท์ทำไมมาตามตอแยกับแอนเขาแค่รู้สึกไม่ชอบ แอนมองดูมือที่นุ๊กที่จุงมือเธอ มันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่านุ๊กคิดกับเธอแบบไหน แต่เธอแค่ปฎิเสธใจตัวเองว่าแค่เพื่อน

นุ๊ก'

หือ

ปล่อยมือฉันได้ยัง แอนมองดูมือนุ๊ก ใจแอนตอนนั้นมันสั่นไปหมด พร้อมมองแบบเขินๆ

นุ๊กมองดูมือตัวเองที่จุงมือแอนไว้พร้อมพูดขึ้นว่า

ปล่อยก็ได้ "แต่ พร้อมมองหน้าแอน ฉันจะไม่ยอมปล่อยแก ฉันจะไม่ยอมปล่อยแก ให้คนอื่นมาแย่งแกไปจากฉัน พูดแล้วเดินจากไป ปะ่ไปเรียนกัน

ตอนนี้หัวใจแอนมันเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อได้ยินอย่างนั้น หือ' ไปเรียนกัน เหมือนมันเป็นคำสันญาหรือป่าวน่าาา แต่ฉันก็จะไม่ปล่อยแกไปจากฉันอีกเหมือนกัน

แกอยู่กับฉันตลอดไปนะนุ๊ก