เช้าวันจันทร์

กริ้ง!! "เห้อ กี่โมงเเลัวเนี่ย เเปดโมง! ซวยเเลัวสายฝนวันนี้มีนำเสนองาน" สายฝนรีบลุกไปอาบน้ำ

"วันนี้ฝนตกอีกเเลัวสินะ"ต้นไม้กำลังไปมหาลัย สายฝนกัาลังออกจากหอ"ฝนตกอีกเเลัวเห้อไม่ชอบเลย ลืมพกร่มมาด้วยสิทำไงดี"

สายฝนวิ่งฝ่าฝนเเลัวสะดุดล้ม "เป็นไรไหม"ต้นไม้เดินมาจับมือสายฝน " เราไม่เป็นไรขอบคุณนะ" ต้นไม้พยุงสายฝนขึ้นมา" โอ้ย!กระดาษเปียกหมดเลยทำไงดี" สายฝนเก็บกระดาษที่เปียก "ห่วงตัวเองก่อนไหมเลือดออกเต็มขาเลย"ต้นไม้ถาม "เราไม่เป็นหรอก"

สายฝนเช็ดเลือดเเลัวเดินออกไป "โอ้ย!"สายฝนล้ม

"เห็นไหมเราว่าเธอรอตรงนี้ก่อนนะเดียวเราทำเเผลให้"ต้นไม้วิ่งไปซื้ออุปกรณ์ทำเเผล "เอาขาเธอมา"

ต้นไม้ล้างเเผลอย่างใจเย็น" โอ้ย!เบาๆหน่อยสิ" สายฝนพูดพร้อมกำมือเเน่น" กลัวเหรอ?"ต้นไม้ถาม

"อืม เราไม่ค่อยชอบทำเเผล" สายฝนตอบ

"งั้นเราจะเบาๆมือนะขอโทษด้วย"

ต้นไม้ล้างเเผลอย่างช้าๆ "ขอบคุณนะที่ช่วยเราอ่ะ"สายฝนพูดพร้อมยิ้มให้ "เสร็จเเลัว" ต้นไม้พูด ทั้งคู่สบตากัน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น" ฮาโหลว่าไง" เเพรโทรมาหาสายฝน"ขอโทษนะเราไปช้า" สายฝนทำหน้ารู้สึกผิด " ไม่ต้องมาเเลัวก็ได้นะเราเสนอเป็นไฟล์ไปเเลัว" เเพรตอบพร้อมถามด้วยความห่วงใย"เป็นอะไรบอกเราได้นะ" "เราล้มนิดหน่อย"สายฝนตอบ

"งั้นวันนี้ไม่ต้องมาหรอกฝนยิ่งตกด้วยเราเป็นห่วง"เเพรพูดพร้อมด้วยหน้าเศร้า "อืมขอบคุณนะที่ห่วง"สายฝนวางสาย พร้อมหันไปหาต้นไม้"ขอบคุณนะไว้เราจะมาตอบเเทน" สายฝนลุกขึ้น"เดียวก่อนขอไลน์เป็นการตอบเเทนได้ไหม"ต้นไม้จับมือสายฝน"ได้สิ"สายฝนยื่นโทรศัพท์ให้ "ลุกขึ้นไหวไหม"

ต้นไม้ถาม " อืมเราไหว"สายฝนล้ม ต้นไม้คุกเข่า

"ขี่หลังเรา" สายฝนทำหน้างง "เรากลับเองได้"

พร้อมกับเดินกลับเเต่ก็ล้ม "เชื่อเรามาเร็ว"ต้นไม้บอก

สายฝนเดินไปขี่หลังต้นไม้ "หอเธออยู่ทางไหน"

ต้นไม้ถาม "เดินตรงไปเลย" หน้าหอพัก "ปล่อยเราตรงนี้เเหละเดียวเพื่อนเรามาช่วย" สายฝนทักไปหาเเพร "งั้นเราไปก่อนนะระวังด้วย" ต้นไม้บอกพร้อมยิ้มให้ " อืมกลับดีๆนะ" ทั้งคู่ยิ้มให้กัน

ฝากกดโหวตเเละกดไลค์ติดตามผลงานเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ

ณ มหาลัย

ติ่ง! ติ่ง! เสียงไลน์ดังขึ้น" ใครไลน์มาอ่ะสายฝน"

เเพรถามด้วยความสงสัย " เราไม่รู้อ่ะ" สายฝนหันไปมองโทรศัพท์ " อ่อต้นไม้ไลน์มาอ่ะ " เเพรหันไปเเซวสายฝน " โหเขาอุ้มมาส่งเเลัวยังมีไลน์อีกไม่ปกติละนะ มีไรกันหรือป่าวเนื่ย" สายฝนเเก้มเเดง

" มั่วเเลัวเเพรเราเป็นเเค่เพื่อนกัน " สายฝนหันไปอ่าน " ทำไรอยู่เหรอ " ต้นไม้ไลน์ถาม

สายฝนตอบกลับ

" เราเก็บของอยู่ " ต้นไม้ถามต่อ " ว่าเธอชื่ออะไรนะ" สายฝนยิ้ม " เราชื่อสายฝน เเลัวนายล่ะ "

ต้นไม้ตอบ " เราชื่อต้นไม้ " สายฝนอมยิ้มเเลัวถามต้นไม้ " เเลัวนายอยู่คณะไหนหรอ " สายฝนถามด้วยความสงสัย " เธอไม่รู้จักเราเหรอ " ต้นไม้ถามด้วยความมึนงง " ไม่อ่ะ" สายฝนตอบด้วยความสงสัย " เราอยู่คณะนิเทศ เเลัวเธอล่ะ" ต้นไม้ตอบพร้อมขำสายฝนไปด้วย " เราคณะนิติศาสตร์ "

สายฝนตอบเเลัวอมยิ้มด้วยความอายตัวเอง

" ยินดีที่ได้รู้จักนะ " ต้นไม้ตอบไปอมยิ้มไป

" เช่นกันนะเราขอไปเก็บของต่อละ "สายฝนวางโทรศัพท์ " เเหมยิ้มอะไรคนเดียวเหรอสายฝน " สายฝนเขิลพร้อมตอบเเพรด้วยความสงสัย " ไม่มีอะไรหรอก ว่าเเต่เเพรรู้จักต้นไม้ไหม? " เเพรตอบด้วยความขำสายฝน

" ไม่รู้จักจริงดิออกจะดัง " สายฝนตอบด้วยความมึนงง " ไม่รู้จักอ่ะ " สายฝนตอบด้วยความไม่รู้

..."ถ้างั้นเธอรู้จักธารน้ำป่ะ" เเพรหันไปถาม " อืมรู้จักสิสายฝนตอบด้วยความมึนงง "นั่นแหละเเฟนเก่า ต้นไม้" แพรตอบ สายฝนหันกลับไปเก็บของต่อ...

..." อืมใช่สิ " สายฝนนึกอะไรบางอย่างออกเลยบอกเลยหันไปบอกแพร...

" แพรเรื่องที่เราจะย้ายไปอยู่หอพักข้างนอกอ่ะวันนี้เราจะย้ายแล้วนะ ได้ยินป้าเจ้าของหอพักบอกว่าเรามีรูมเมทด้วย " แพรหันไปถามสายฝนด้วยความเศร้าใจ " อ้าวงั้นต่อไปนี้เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วเธอรู้ไหมรูมเมทเธอคือใคร " สายฝนตอบกลับด้วยความไม่รู้ "ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เองมั้ง "

" อ่องั้นก็ระวังด้วยนะมีอะไรมาหาได้ตลอดนะสายฝน " แพรพูดด้วยความเป็นห่วง " ได้สิเราจะระวังตัวนะ " สายฝนหันไปยิ้มให้แพร " งั้นเราไปเก็บของก่อนนะ " สายฝนสะพายกระเป๋า " ถึงแล้วโทรมาหาด้วยนะ " แพรบอกสายฝน " ได้เดี๋ยวเราโทรไปนะถ้าถึงแล้ว "

ณ ป้ายรถเมล์

" เห้ออีกกี่นาทีกว่ารถเมล์จะมาเนี่ย" สายฝนดูนาฬิกา " รอรถเมล์สายไหนอ่ะ " ต้นไม้เดินมาถามสายฝน " 139 อ่ะ " สายฝนตอบด้วยความไม่รู้

" อีกประมาณ 10 นาทีอ่ะรถเมล์ถึงจะมา "

ต้นไม้หันไปตอบสายฝน " อ้าวต้นไม้มาได้ไงอ่ะ " สายฝนหันไปถามด้วยความมึนงง "อ่อหอพักเราอยู่ทางนี้อ่ะ " ต้นไม้หันไปบอก " อ้าวอยู่แถวเดียวกันหรอ " สายฝนถามด้วยความสงสัย " ใช่อ่ะเเลัวเธอละ " ต้นไม้ตอบ" อ๋อใช่อ่ะเราเพิ่งย้ายมา" สายฝนตอบ " นั่นไงรถเมล์มาถึงแล้ว"

ต้นไม้จูงมือสายฝนไปขึ้นรถเมล์

"ต้นไม้นายปล่อยมือเราได้ไหมเราเจ็บ" สายฝนหันไปบอกต้นไม้ " เราขอโทษเราไม่ได้ตั้งใจ " ต้นไม้ทำหน้ารู้สึกผิด " ไม่เป็นไรเราไม่ได้เจ็บขนาดนั้น " สายฝนบอกต้นไม้ ทั้งคู่เดินไปนั่งด้วยกัน ต้นไม้หันมาจ้องหน้าสายฝนทั้งคู่สบตากัน " ดูไปดูมาเธอก็สวยเหมือนกันนะ" ต้นไม้เอาหน้าเข้าไปใกล้สายฝน

" เฮ้ยนายจะทำอะไรอ่ะ " สายฝนขยับออก

"เปล่าขนตาเธอร่วงเราจะหยิบออกให้ " ต้นไม้หยิบขนตาออก " คิดว่าเราจะทำอะไรเธอหรอ " ต้นไม้อมยิ้ม " เปล่าซะหน่อยเราแค่ตกใจ " สายฝนหูเเดงเเลัวหันหน้าหนี "ถึงหอพักเราแล้วลงก่อนนะ"

ต้นไม้ลุกขึ้น " เราก็ลงตรงนี้เหมือนกัน " สายฝนลุกขึ้น ทั้งคู่ลงไปพร้อมกัน

หน้าหอพัก

"หอพักอยู่ตรงไหนหรอ" ต้นไม้หันไปถามสายฝน

" ตรงนี้หอพักเรา " สายฝนกำลังจะเดินเข้าหอพัก

" ห๊ะหอพักเธอยู่ตรงนี้หรอ? " ต้นไม้ทำหน้างง

" ใช่เราเพิ่งย้ายมา " สายฝนกำลังจะเดินเข้าไป

"เราก็พักอยู่ที่นี่เหมือนกัน" ทั้งคู่หันมามองหน้ากันด้วยความมึนงง

ฝากกดโหวตเเละกดไลค์ติดตามผลงานเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ

ณ หอพัก

" สวัสดีค่ะป้าเเมว" สายฝนหันไปสวัสดี " สวัสดีครับ" ต้นไม้สวัสดี " อ่าวทำไมมาด้วยกันหรอจ๊ะ? "

" ป่าวหรอกค่ะเเค่บังเอิญเจอกันค่ะ" สายฝนหันไปมองต้นไม้ " ใช่ครับเเค่บังเอิญ " ต้นไม้ตอบ

" อ่ะนี่จ๊ะคียการ์ด ของสายฝน 8419 นี่ของต้นไม้จ๊ะ 8419 เหมือนกัน " ป้าเเมวยืนให้ " อ่อค่ะ " สายฝนรับคียการ์ด " อ่อครับ " ต้นไม้ดูคียการ์ด

ทั้งคู่หันหน้ามองกัน" เดียวนะคะ!! ทำไมเป็นเลขเดียวกันคะ !!" สายฝนตกใจ " นั้นสิครับ " ต้นไม้งง

" อ่อต้นไม้เป็นรูมเมทของสายฝนไง " ป้าเเมวตอบ

" เเลัวหนูก็ต้องอยู่กับต้นไม้เหรอคะ? " สายฝนทำหน้างง " ใช่เเลัวจ๊ะ " ป้าเเมวตอบ " มีห้องอื่นเหลือไหมคะ " สายฝนหันไปถาม " ห้อง 8419 ห้องสุดท้ายเเลัวจ่ะ " ป้าเเมวตอบ สายฝนทำหน้าเครียดเพราะหาหอพักไม่ได้ " เธออยู่กับเราได้ไหม " ต้นไม้หันไปถามสายฝน สายฝนทำหน้าคิดหนัก " อืมเราไม่ทางเลือกเเลัวคงต้องเป็นงั้นละ " สายฝนตอบด้วยความคิดหนัก " สรุปเอาใช่ไหมจ๊ะ " ป้าเเมวถามทั้งคู่ " ได้ครับ " ต้นไม้ตอบตกลง "เอาก็ได้ค่ะ"

สายฝนคิดหนักอีกครั้ง

ณ ห้อง 8419

"อยู่กับเราได้ใช่ไหม "ต้นไม้ถามอย่างคิดหนัก

" อืมได้สิ " สายฝนตอบตกลงเพราะไม่มีทางเลือก

ทั้งคู่เอากระเป๋าไปเก็บเเลัวมานั่งที่โซฟา " เราจะเอาไงกันต่อดี " สายฝนถามต้นไม้ " คงต้องอยู่ด้วยกันเเหละ " ต้นไม้ตอบ " งั้นไว้เราหาหอพักใหม่ได้จะรีบย้ายออกทันทีนะ " สายฝนตอบพร้อมหันหน้าหนีต้นไม้

" เเลัวเเต่เธอเลย " ต้นไม้ตอบตกลง " งั้นเราเข้าห้องก่อนนะ " สายฝนลุกขึ้นหนีต้นไม้อย่างรวดเร็ว

ต้นไม้มองสายฝนจากข้างหลังด้วยสายตาเย็นชา

วันต่อมา

สายฝนลุกขึ้นจากเตียงเเละออกไปนอกห้องเเต่ไม่เห็นต้นไม้ " คนอะไรตื่นเช้าจัง ไปอาบน้ำดีกว่า "

ณ มหาลัย

" เห้อคนอะไรเย็นชาจัง " ต้นไม้เดินไปคิดเรื่องสายฝนไป " บ่นอะไรคนเดียวครับคุณเพื่อน " ก้อนเมฆเดินมากจากข้างหลัง " ป่าวครับคุณเพื่อน วันนี้ทำไมคุณเพื่อนมาเช้าจังครับ " ต้นไม้หันไปถามก้อนเมฆอย่างสงสัย " คิคยังไงละครับคุณเพื่อน "

ก้อนเมฆตอบต้นไม้อย่างติดตลกพร้อมกัดปากเเลัวยิ้ม " ไม่ทราบครับเเต่ไม่รู้ดีดีกว่าครับ " ต้นไม้ตอบอย่างปัดๆเเลัวเดินหน้าต่อ

ห้องสมุด

" เห้องานช่วงนี้เยอะมากอ่ะ " เเพรวางหนังสือเเลัวนั่งด้วยคามง่วง สายฝนเลื่อนเก้าอี้เเลัวหันไปถามเเพร " ไหวไหมเเก " สายฝนหันไปถามแพรอย่างเป็นห่วง " ขอนอนสัก 3 นาทีได้ไหมแก " เเพรหันไปถามสายฝนเเลัวก้มหัวลงติดโต๊ะ " งั้นเดียวช่วยทำนะ " สายฝนลุกขึ้นเพื่อไปหาหนังสือ

"หนังสือเล่มนั้นอยู่ไหนนะ" สายฝนเดินหาหนังสืออยู่เป็นเวลานาน

" จำได้ว่าเอาไว้ตรงนี้นี่นาหายไปไหนแล้ว " ต้นไม้ตามหาหนังสืออย่างใจเย็น ทั้งคู่เดินหาอยู่นาน

ตอนนั้นเองระหว่างช่องว่างของชั้นหนังสือต้นไม้กับสายฝนหันมาสบตากัน ต้นไม้มองสายฝนด้วยสายตาอันนุ่มนวลเเละอ่อนหวาน "หาเล่มไหนอยู่หรอ"

ต้นไม้ถามสายฝนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

สายฝนพูดอะไรไม่ออก " เกี่ยวกับดาราศาสตร์อ่ะ "

ต้นไม้หันไปมองหนังสือให้สายฝนอยู่นาน

ต้นไม้เงยหน้าขึ้นมา " เราเจอเเลัวเธอเดินมาเอาสิรูมันเล็กเราส่งไปไม่ได้" สายฝนเดินไปเอาหนังสือมือทั้งคู่สัมผัสกัน

ตึก ตึก เสียงหัวใจของสายฝนดังหูเริ่มเเดง

" เธอเป็นอะไรหรือป่าว ทำไมหน้าเเดง " ต้นไม้ถามพร้อมเอามือไปคำหน้าผาก สายฝนหน้าเเดงเเลัวหันหน้าหนี " เราปกติ " สายฝนรีบเดินหนีต้นไม้

ตอนเย็น

" งานเสร็จสักทีกลับบ้านกันเถอะ " เเพรลุกขึ้นเก็บหนังสือ " เเพรกลับยังไงเหรอ " สายฝนหันไปถามเเพร " เดินกลับเหมือนเดิมเเหละ " เเพรหยิบหนังสือ

" งั้นเราไปก่อนนะ " สายฝนหยิบหนังสือเเลัวเดินออกจากห้องสมุด

" กลับพร้อมกันไหมสายฝน " ต้นไม้เดินเข้ามาถามสายฝนที่กำลังนั่งรอรถเมล์ " ได้สิ " สายฝนหันไปตอบเเลัวขยับหนีต้นไม้ที่มานั่งข้าง " รถเมล์มาเเลัวเราไปกันเถอะ " สายฝนหันไปบอกต้นไม้เเลัวรีบเดินไปขึ้นรถเมล์

ณ หอพัก

ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดไปด้วยกัน มือของสายฝนไปสัมผัสกับต้นไม้สายฝนหน้าเเดงต้นไม้หันไปถาม

" ไม่สบายเหรอทำไมหน้าเเดงเเลัวถึงหนีเราจังเลย " ต้นไม้หันไปถาม " เราปกติ " สายฝนรีบขึ้นบันได

สายฝนรีบเดินเข้าห้องตัวเอง " มีเรื่องอะไรเรียกได้นะ " ต้นไม้พยักหน้า

ต้นไม้เปิดม่านเห็นฝนตก " ฝนตกอีกเเลัวสินะ "

เสียงฟ้าฝ่า

เสียงกรี๊ดของผู้หญิงดังขึ้น สายฝนกรี๊ดลั่นห้อง

ต้นไม้รีบเปิดประตูเข้าไปดู สายฝนนั่งร้องไห้เอามือปิดหูไว้ ต้นไม้วิ่งเข้าไปกอดสายฝน " ไม่เป็นไรนะเราอยู่ตรงนี้ " สายฝนกอดต้นไม้อย่างเเน่น " เรากลัวต้นไม้ " สายฝนพูดด้วยเสียงที่สั่นเเละตัวที่สั่นไปทั้งตัว " ไม่เป็นไรนะไม่ต้องกลัว " ต้นไม้ลูบหลังสายฝนอย่างช้าๆ

ฝากกดโหวตเเละกดไลค์ติดตามผลงานเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ