6ปีที่แล้ว เรากับเขาเคยเจอกัน(บ่อยอยู่นะ) แต่ตอนนั้นเราไม่คอยสวยเท่าไหร่ เป็นเด็กตาดำๆคนนึง หน้าก็มีสิว ตัวก็ดำ ถ้าให้พูดตรงๆคือดูไม่ได้เลย-_-

ตอนนั้นเขามักจะมาโรงเรียนตอนเทียง ซึ่งเป็นเวลากินข้าวของเรา แต่ตรงนั้นก็มีพ่อเราอยู่ด้วย พ่อชอบพูดทักทายเขาตลอด ที่พ่อชอบพูดทักทายกับเขาตอนนั้นเพราะว่าครอบครัวเรารู้จักครอบครัวเขาอยู่แล้ว แม่เราเป็นเพื่อนกับป้าของเขา ก็เลยรู้จักแม่เขาด้วย

ใช่แล้ว เราไม่เคยคุยกันแม้แต่คำเดียว55555

และเราก็ไม่รู้จักชื่อเขาด้วยค่ะ5555

2-3ปีที่แล้ว ได้ข่าวว่าแม่เขาเสีย ไม่รู้เพราะอะไร เรากลับรู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้นมา อาจเป็นเพราะเราได้ยินเรื่องครอบครัวเขาบ่อย (ขอไม่ลงรายละเอียด*) ก็เลยเกิดความรู้สึกนี่ขึ้นมา

...ปีที่แล้วก็ได้เจอเขาอีกครั้ง….....

ตอนนั้นแม่กับเพื่อนที่เป็นป้าเขา นัดกันไปกินข้าวข้างนอก เหมือนไปปิคนิคกันประมาณนั้น เราไม่รู้ว่าเขาก็มา!!! ตอนลงจากรถแล้วเห็นว่าเขาก็มาด้วย เราคือตกใจมาก พยายามจะหนีหน้าเขา ก็รู้ๆอยู่ เราไม่ได้สวยไง-_-

เขาตัวสูงมากกก 180มั่ง แล้วเราสูงไม่ถึงไหล่เขาด้วยซำ -_-

ตอนนั้นมีน้องสาว กับลูกพี่ลูกน้องเราไปด้วยอีก2คน เป็นผู้ชาย แล้ว2คนนั้นชอบถ่ายรูปมากมาก ได้โอกาสล่ะ ชิ่งหนีดีกว่า

เราเป็นคนชอบถ่ายรูปให้คนอื่นมากกว่าถ่ายตัวเอง ได้จังหวะหนีไปถ่ายรูปให้2คนนั้นดีกว่า

เราเป็นคนค่อนข้างจะโรคส่วนตัวสูงไม่คอยออกไปไหน อยู่ติดบ้านตลอด แล้วครั้งนี่ แม่ขอร้องให้ไป จริงๆก็ไม่ไปหรอก แต่2พี่น้องนั้นไปด้วยก็เลย เอาละ ไปก็ได้

ถ่ายรูปกันเสร็จ กินอะไรเสร็จเรียบร้อย เราก็เลยลุกออกไปเล่นอย่างอื่นดีกว่า ปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกัน

ครอบครัวเขาพาเด็กมาด้วย อายุประมาณ6-7ปี น้องเอาบอลมาเล่นด้วย ก็เลยได้เล่นบอลกับน้อง เราไม่ได้สนอะไรทั้งนั้น ก็เล่นไปเรื่อย ตอนนั้นเขาเหมือนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ สักพักเขาก็ลุกมาเล่นด้วย!!! แต่บอลไม่ได้สงให้เขานะ5555 สนใจเล่นกับน้องอย่างเดียวเลย555

เราเล่นบอลเป็นอยู่บ้างค่ะ เพราะว่าที่บ้านส่วนใหญ่จะเล่นกิจกรรมที่พวกผู้ชายชอบเล่นกัน ที่บ้านมีพี่น้องที่เป็นผู้ชายเยอะ ไม่คอยเล่นอะไรที่ดูเป็นผู้หญิงบ้างเลย เราก็เลยถูกมองเป็นผู้หญิงนิสัยเหมือนผู้ชายมากกว่า

ผู้หญิงนิสัยผู้ชายอย่างเรานี่น่ะ จะชอบผู้ชายได้…….

ไม่รู้เพราะอะไร เราเจอเขาบ่อยมากๆ แถมได้เรียนพิเศษห้องเดียวกันอีก (แค่เรียนพิเศษห้องเดียวกันนะคะ!!) ถ้าเรียกปกติ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเรียนห้องไหน

ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น….

พอมีวันหนึ่ง เรากับเขาได้สบตากัน เท่านั้นแหละ มันเริ่มทำให้เรารู้สึกเหมือนมีใครแอบมองเราอยู่ตลอดเวลา

เราเป็นคนค่อนข้างนั่งไม่นิ่งอยู่แล้ว ชอบหันซ้ายหันขวาไปเรื่อย\~\~

(ใช่ค่ะ เราเป็นคนไม่คอยตั้งใจเรียนอยู่แล้ว5555)

หันหน้าไปทีไรก็เผลอสมตาเขาตลอด เราก็เลยทำเป็นหันไปดูอย่างอื่น หรือบางทีก็แอคทำเป็นเหมือนจะมองหาใครสักคน5555

พอจบคลาสทุกคนก็แยกย้ายกลับไปเรียนที่อื่นต่อ(หรือบางคนก็กลับบ้าน) ส่วนเราต้องไปเรียนต่อ กลุ่มเราเป็นกลุ่มที่ชอบออกเป็นคนสุดท้ายตลอด กลุ่มเขาก็เหมือนกันเลยค่ะ

มีวันหนึ่งเขามาทักเพื่อนเรา เหมือนคนสนิทกันเลย แต่ดูท่าทางของเพื่อนเหมือนไม่คอยสนิท เหมือนยังงงๆอยู่ว่าใครทัก แล้วที่สำคัญทั้งๆที่เราก็เดินอยู่กับเพื่อนแค่2คน (เพื่อนเป็นLGBT) แต่ไม่คุยกับเราเลย

พอเขาเดินไปไกลแล้ว เราก็เลยหันมาถามเพื่อนว่า “รู้จักกันด้วยเหรอ” เพื่อนตอบ “ไม่น่ะ” เรา “อ้าว แล้วที่ทักเมื่อกี้..?” เพื่อนตอบ “ อ้อ ก็มีเรียนพิเศษห้องด้วยกัน เคยถามกันบ้างนิดหน่อย” เรา “แล้วรู้ป่ะว่าใคร ชื่ออะไร?” เพื่อนตอบ “จะไปรู้เหรอ คุยกันไม่เยอะ”

หลายวันต่อมา เหมือนเขามีธุระต้องมาบอกเพื่อนเรา ที่เป็นผู้หญิงที่เป็นเหมือนหัวหน้าห้อง(สวยมากๆเลยคนนี้)คือเรากับเพื่อนนั่งโต๊ะเดียวกัน แต่เพื่อนนั่งติดกับหน้าต่าง ตอนนั้นเห็นเขาวิ่งออกไปข้างนอก เราไม่ได้สนอะไร ครูก็อธิบายไป เราก็จดๆตามตลอด สักพักเขาก็มาโพล่ที่หน้าต่างแล้วก็มาบอกเพื่อนเราว่า “ครูให้มาบอกว่า…” (ขอไม่ลงรายละเอียด)

เราแบบ อะไรว่ะ ทำไมไม่มาทางนี้ ปกติคนส่วนใหญ่จะเดินมาทางที่เรานั่งแล้วถามหรือคุยกับเพื่อนเรา เราก็เลยพูดเล่นๆกับเพื่อนว่า “ทำไมมาคุยผ่านหน้าต่าง ทางนี้ก็เดินได้นิ” เพื่อนตอบ “ไม่รู้สิ มาโคตรแปลก” เอ่อ แปลกจริง

ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ทำตัวแปลกๆไม่เหมือนคนอื่นเลย…