.

.

.

.

.

.

.

.

22 : 21

เสียงเจี้ยวจ้าวของโทรทัศน์ภายในบ้านแห่งหนึ่ง มีหนุ่มร่างเล็ก ดวงตาสีไม้ พร้อมกับสีผมที่แสนแสบตาของเขา ' แอเปอร์ ' เด็กหนุ่ม23ปีที่ติดอนิเมะ,มังงะและชื่นชอบสิ่งที่เหนือธรรมชาติเป็นชีวิตจิต ขณะนี้แอเปอร์กำลังดูหนังภาพยนต์เรื่องหนึ่งที่พึ่งออกมาฉายใหม่และดูท่าว่าจะเป็นที่โด่งเสียด้วย เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการเอาชีวิตรอดเกี่ยวกับผีดิบนั่นเอง แน่นอนว่าแอเปอร์คงไม่พลาดเรื่องนี้อยู่แล้วยิ่งเป็นสิ่งเขาชอบดูรองมาจากอนิเมะและมังงะแล้วล่ะก็ เขาไม่พลาดแน่นอน ถึงแม้เกือบจะสั่งจองไม่ทันแล้วก็เถอะ ถือว่ารอดเฉียดชิวเลยล่ะ

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!! "

เสียงกรีดร้องของหญิงสาววัยกลางคนในโทรทัศน์ที่กำลังถูกเหล่าซอมบี้และผีดิบสายพันธ์อื่นๆกำลังกัดกินหญิงสาวคนนั้นอย่างเอร็ดอร่อย เป็นภาพที่น่ากลัวมากเลยล่ะ แต่มีหรอที่แอเปอร์จะกลัว เขาชอบฉากแบบนี้ซะด้วยซ้ำ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงกลัวจนหัวหดไม่ก็เอามือปิดหน้าไปแล้ว พอบรรยายมาเยอะขนาดนี้เหมือนว่าแอเปอร์จะเป็นคนโรคจิตเลยล่ะนะ แล้วยังไงล่ะก็มันเป็นความชอบส่วนบุคคลนี่หน่า

" ถ้าสมมุติว่าเราอยู่ในโลกแบบนั้นจะเป็นยังไงน่า หวังว่ากูคงจะไม่โดนกัดคนแรก5555 "

แอเปอร์นั่งพูดกับตัวเองก่อนจะมีเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะเห็นวว่าเพื่อนสาวคนสนิทเขาทักมา

22 : 34

แอเปอร์

ตะแตม : มึงงงงงงงงง

ตะแตม : มึงคะะะะะ

ตะแตม : ตอบกูวววว

ตะแตม : อีเป้อ!!!

เปอร์\* : แอเปอร์

เป้อเหี้ยไรล่ะ : แอเปอร์

ตะแตม : อ่ยมึง กูจะเรียกอะไรก็เรื่องของกู

ตะแตม : พรุ่งนี้ว่างมั้ยคะพส. จะชวนไปซื้อมังงะร้านเปิดใหม่คร้าาาา

ตะแตม : สนุกม๊ากกกกกก

ตะแตม : ร้านนั้นเขาไม่ได้ขายแค่มังงะนะมึง มีนวนิยายที่มึงชอบด้วย

ตะแตม : กูขายให้ขนาดนี้แล้วต้องไปกับกูแล้วป่ะ

คุณมึงคร้าาาา พิมพ์มาซะเยอะเลย :

แอเปอร์

ไม่มีที่ให้กูแทรกเลยค่ะ : แอเปอร์

ตะแตม : แล้วคุณมึงจะมามั้ยค้าาา

ตะแตม : กูบังคับ

อ้าวอี : แอเปอร์

ไปก็ได้วุ้ : แอเปอร์

ตะแตม : เยี่ยมมากพส.

ตะแตม : เจอกัน10โมง

อ่านแล้ว

แอเปอร์ล่ะมือจากโทรศัพท์ก่อนจะหันมาสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาต่อ เนื้อเรื่องกำลังได้ที่และเข้มข้นขึ้นมาเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยมานานแสนนาน พอหลังจากที่เขาดูหนังเสร็จก็กะว่าจะออกมาไปหาอะไรกินที่ข้างนอก พอคิดได้อย่างนั้นก็หยิบเสื้อแขนยาวมาคลุมสวมเข้าไปทันทีก่อนจะเดินออกจากบ้านไปโดยไม่ลืมที่จะล็อคประตูบ้านไว้

ในขณะที่เขากำลังเดินอยู่นั่นก็เหตุการณ์ที่เขาไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัว รถบรรทุก10ล้อเสียหลักพุ่งเข้าชนเข้าใส่รถที่อยู่ใกล้ๆกับแอเปอร์จนรถที่ถูกชนนั่นกระเด็นเข้ามาทับเขา

" กรี๊ดดดด!!! มีคนโดนรถทับ!!! "

เสียงผู้คนรอบข้างฮือฮากัน ก่อนจะมีคนไปเรียกรถพยาบาลมาแต่ก็คงจะไม่ทันเสียแล้ว หยาดเลือดสีสดที่ไหลออกมาจากร่างกายของเขาอย่างไม่มีที่จะสิ้นสุด เลือดไหลออกมาจนเละพื้นไปทั่ว ร่างของเขาที่กำลังโดนรถทับอยู่พร้อมกับสติที่ค่อยๆหายไปที่ล่ะนิด นี่เขาจะตายแล้วหรอ? ยังไม่ได้ไปซื้อมังงะเลยนะ? ขอโทษนะ... ขอโทษนะตะแตมที่ชั้นไปด้วยกันกับเธอไม่ได้แล้ว ขอโทษทีนะ เขาคิดในใจพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาก่อนจะทนบาดแผลไม่ไหวแล้วสิ้นใจไปในที่สุด

แอเปอร์

ตะแตม

" เฮือก!! "

เสียงร้องของแอเปอร์ดังออกมา

" ที่นี้ที่ไหนวะ ไม่เห็นรู้จักเลย แต่เอ๊ะ กูตายไปแล้วนี่ แล้วทำไมกูยังหายใจวะ "

แอเปอร์บ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะมีเสียงปริศนาพูดขึ้นมา

" ตื่นแล้วหรอ "

" อุ้ยเหี้ย!!! " แอเปอร์

" ไม่ใช่เหี้ยครับอี... "

" มึงใคร "

" โอ้ ขอโทษที่บืมแนะนำตัวผมคือผู้ดูแลเซิฟเวอร์ของโลกทั้งหมดในจักวาลครับ "

" หรือคนส่วนใหญ่ชอบเรียกว่า ' พระเจ้า' นั่นเอง "

" ... " แอเปอร์

" โอ้ว้าว กูเจอพระเจ้า ว๊าววววววว พระเจ๊าาาาาาาาา " แอเปอร์

" ... " พระเจ้า

" ผมจะได้ไปเกิดใหม่ใช่มั้ย✨ " แอเปอร์

" ใช่ " พระเจ้า

" ว๊าววววววว " แอเปอร์

" แต่ " พระเจ้า

" ? " แอเปอร์

" ไปเกิดในโลกที่กำลังจะล่มสลาย " พระเจ้า

" ... " แอเปอร์

" ถามจริง? " แอเปอร์

" ตอบจริง " พระเจ้า

" โอ้ ควย " แอเปอร์

" ได้เกิดใหม่ทั้งทีก็ขอให้ได้เกิดที่ดีๆหน่อยโว้ยยยยยย " แอเปอร์

" ไม่อ่ะ ก็เห็นว่าอยากลอง ก็แค่สนอง " พระเจ้า

" ก็แค่คิดม๊ายยยยยยยย " แอเปอร์

" ไม่ต้องห่วง ที่นั่นดีกว่าในหนังเยอะ " พระเจ้า

" จริงดิ?? " แอเปอร์

" อื้ม มีซอมบี้พูดได้ ซอมบี้มีความคิด แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า " พระเจ้า

" อื้อ ดี ดีมาก ดีก็เหี้ยแล้ว!!! " แอเปอร์

" ไม่ต้องห่วง นายไม่เป็นอะไรหรอก เพราะนายจะได้รับพร3ข้อที่ชั้นให้ก่อนไปจุติ " พระเจ้า

" งั้นก็ขอพรดีๆหน่อยละกัน " แอเปอร์

" ได้แน่นอน ไปได้แล้ว ทางออกไปทางนั้น " พระเจ้า

" โอเค แต่ก่อนไปขอทราบพรซัก1ข้อได้มั้ย " แอเปอร์

" ได้ นั่นก็คือ ' ผิวพรรณงดงามน่าดึงดูด เนียนใสไร้สิว หน้าตาอ่อนเยาว์ตลอดกาลและไร้รอยใดๆทั้งสิ้น ' " พระเจ้า

" อห. น่าดึงดูด " แอเปอร์

" ไปได้แล้วโว้ย!!! " พระเจ้า

" อ๊าคคคคคคคคคคคคคคค!!!! " แอเปอร์

พรึ่บ!

" อ-โอ้ย เจ็บๆๆ "

" ไอ้พระเจ้าบ้า!!! "

แอเปอร์ด่าผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นพระเจ้าสักพักก่อนจะเริ่มหันมองสภาพแวดล้อมรอบๆ ตึกเก่ารกร้าง ซากปลักหักพัง ตึกถล่ม มีเถาวัลย์เลื้อยไปทั่วทุกที่ ก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากับสิ่ง สิ่งหนึ่ง มนุษย์ ? เขาคิดขึ้นมาเป็นอันดับแรก แต่ทำไมเขาขยับร่างกายแปลกๆนะ ? แอเปอร์เดินเข้าไปหา ปรากฏว่าสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็น ซอมบี้

_________________________TBC.__________________________

" เดี๋ยวนะ ท่าทางแบบนั้นมัน.. "

" กรี๊ดดดดดดด "

" ซอมบี้!! อร๊าคคคคคคค ช่วยกูด้วยยยยย!!! "

แอเปอร์วิ่งหนีออกมาจากพื้นที่ตรงนั้นทันทีพร้อมกับเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือแต่เขาหารู้ได้ว่า ยิ่งเขาเปล่งเสียงดังมากแค่ไหนซอมบี้ที่วิ่งตามเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนซอมบี้เหล่านั้นเริ่มรุมล้อมเขา

( กูจะตายแล้วหรอเนี่ย ไม่นะ😭 )

เขาคิดในใจพลางนั่งกอดเข่าตัวเองไว้

ซอมบี้ตัวหนึ่งเหมือนจะพุ่งเข้ามาหาเขาแต่ก็ต้องหยุดชะงักทันที ซอมบี้ตัวนั้นดมๆไปที่ตัวแอเปอร์ก่อนจะมองเขาแล้วทำหน้าเหมือนเจอสิ่งแปลกประหลาดก่อนจะจกคออ้วกมาเชิงว่า เนื้อของเขามันไม่มีคุณภาพไม่อร่อย ตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอกแต่ความรู้สึกอยากกัดผีคืนนี่มันอะไรกัน💢

พอเห็นอย่างนั้นก็ทำเหมือนอย่างตัวแรกก่อนจะเดินหนีออกจากแอเปอร์ไปจนเกือบหมด แต่ยังมีซอมบี้ตัวหนึ่งที่ยังมองเขาเหมือนเจอสิ่งล้ำค่าแปลกประหลาด ผมสีควันบุหรี่ หน้าตาหวาน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน พอมองดูดีๆแล้วนี่มัน โครตหล่อ

" มองทำควยไร "

เขาพ่นคำด่าออกไป

" มองเฉยๆ "

" เหี้ย!!! " แอเปอร์

" ซอมบี้ครับไม่ใช่เหี้ย "

" ซ-ซ-ซอมบี้พูดได้!! "แอเปอร์

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! " แอเปอร์

" ไม่เคยเห็นหรอครับกรี๊ดซะดังเชียว "

" ก็ไม่เคยเห็นสิ ถ้าเคยกูจะกรี๊ดหรอ โง่จัง "แอเปอร์

" ... "

" มองไม มึงจะกินกูหรอ อย่านะกูยังไม่อยากตาย " แอเปอร์

" มองเฉยๆแค่เห็นว่าปกติไม่เคยมีใครรอดจากซอมบี้เลยซักคน "

" อุ้ยป๊าดดดดด รู้สึกพิเศษ😩💅🏻 " แอเปอร์

" ไม่ใช่ว่าปกติซอมบี้มันไม่มีสมองไม่ใช่หรอ เท่าที่กูหนังมา " แอเปอร์

" ก็นั่นมันหนัง "

" ขอประมวลผลแปป " แอเปอร์

" ว่าแต่ชื่ออะไรหรอครับ อยากสนิทด้วย "

" มาสนิทเพื่อกินกูช่ะมะ " แอเปอร์

" ป่าว ไม่กินหรอก ไม่อร่อย "

" ... " แอเปอร์

" ก็ดีใจนะแต่ก็อยากซัดหน้าซักที " แอเปอร์

" 555555 "

" ลืมบอก ผมชื่อ 'น้ำอุ่น' นะครับเป็มซอมบี้ระดับ9 " น้ำอุ่น

" ระดับ? คืออะไรอ่ะ "แอเปอร์

" ก็ระดับไงครับ ไม่รู้จักหรอ โง่จัง " น้ำอุ่น

" นี่มึงย้อนกูอ่อ ไอ.. " แอเปอร์

" ก็กูไม่รู้อ่ะบอกกูหน่อยดิ แค่นี้ก็จะไม่หน่อยหรอไหนบอกอยากสนิทด้วย " แอเปอร์

" ก็จะบอกอยู่ครับแต่คุณพูดสวนมาก่อน " น้ำอุ่น

" อ้อ ขอโทษแต่กูไม่ผิด " แอเปอร์

" ... งั้นผมจะอธิบายแล้วนะครับ " น้ำอุ่น

" อย่างที่รู้กันดีส่วนใหญ่ว่าโลกนี้มีการแบ่งระดับของพวกผีดิบเป็น10ระดับ

ระดับที่1คือ ผีดิบเร่ร่อน ไม่มีสติและสมอง พวกมันจะกินทุกอย่างที่สามารถกินได้แม้กระทั้งพวกเดียวกัน ส่วนใหญ่จะมีแค่ซอมบี้

ระดับที่2คือ ผีดิบที่มีสติมากขึ้นนิดหน่อยและไวต่อเสียงกรีดร้องเป็นอย่างมากแต่มันไม่มีความคิดและสติปัญญา พวกมันจะเริ่มเลือกกินขึ้นมานิดหน่อยเช่นไม่กินแมลงแต่จะกินพวกสัตว์แทนอย่างวัว, สุนัข และแมว แต่พวกมันจะไม่กินพวกเดียวกันเอง ในระดับนี้ส่วนใหญ่จะมีซอมบี้และแวมไพร์

ระดับที่3คือ ผีดิบที่เริ่มมีสติปัญญาสามารถโต้ตอบปฏิกิริยาอื่นๆได้อย่างเช่นการพยักหน้าแต่ไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำได้และยังคงกินแบบระดับที่2อยู่ ระดับนี้มีทั้งซอมบี้,แวมไพร์, มนุษย์หมาป่าและอย่างอื่นอีก

ระดับที่4คือ ผีดิบที่เริ่มพูดได้แต่ไม่มีสติปัญญาสามารถโต้ตอบกับระดับอื่นๆได้ง่ายแต่อาหารของมันส่วนใหญ่จะเป็นพวกมนุษย์เสียมากกว่าอย่างเช่นแวมไพร์ที่ชอบกินเลือดของมนุษย์และมนุษย์หมาป่าที่ชอบกินเนื้อมนุษย์ ระดับนี้ก็มีหลายสายพันธ์หลายอย่างมากเลยล่ะ

ระดับที่5 คือ... " น้ำอุ่น

" Zzzzz " แอเปอร์

" หลับแล้วหรอครับเนี่ย " น้ำอุ่น

" ชื่อก็ยังไม่ได้บอกเลย แต่ชั่งเถอะ เอาไปไว้ในคฤหาสน์รอดีกว่าถ้าเอาไว้ตรงนี้คงจะไม่ดีเอา ยิ่งเป็นมนุษย์ที่หายากซะด้วย "

น้ำอุ่นหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะเริ่มอุ้มร่างของแอเปอร์ที่นอนหลับสนิทอยู่ขึ้นมาในท่าเจ้าสาวก่อนจะเดินไปตามจุดมุ่งหมายที่เขาจะไป