ณ อนาจักรโลซิเฟียร์

มี เอลฟ์สาวคนนึงนามว่า"เฟอร์เมียร์'

เฟอร์เมียร์เป็นคนนิสัยดีไม่ว่าจะผู้ใดหรือสิ่งใด

ก้จะชื่นชอบเทอเสมอ เฟอร์เมียร์เป็นคนมีควาสามารถในด้านการวิจัยวัติถุจากดันเจี้ยน

เฟอร์เมียร์จึงได้เข้าไปทำงานในศูนวิจัยวัติถุจากดันเจี้ยนในสาขาหลักซึ่ง วันนี้คือวันแรกที่เฟิร์เมียร์จะได้เข้าไปทำงานในสาขาหลัก เฟอร์เมียร์ได้เข้าไปแนะนำตัวกับเพื่อนร่วมงานและรุ่นพี่ทุกคน แต่หลังจากเฟอร์เมียร์ได้เข้าไปทำงานก้มี

"ลิตเซีย"ซึ่งเป็นคนที่งดงามที่สุดในสาขาหลักแต่นางอิจฉาที่เฟอร์เมียร์งดงามและใจดียิ่งกว่านาง นางและเหล่าคนที่ไม่ชอบเฟอร์เมียร์เช่นลิตเซีย จึงได้เริ่มรังแกเฟอร์เมียร์ด้วยวิธีต่างๆนาๆ

จนมาวันนึงเฟอร์เมียร์ได้รับหน้าที่ให้ไป

สำรวจดันเจี้ยนที่เพิ่งถูกค้นพบกับนักผจญภัยแรงค์ A

ซึ่งอยู่แถบเขตชายแดน เฟอร์เมียร์ได้นำรถม้าขนของของตนมาใช้ในงานนี้ด้วย ระหว่างเดินทางไปไม่นานก้ได้พบเจอกับ"มอนสเตอร์"มากมายทุกคนจึงได้สำรวจรถม้าและที่เก็บของว่าเหตุใด

มอนสเตอร์จึงมามากมายขนาดนี้ จนพบว่ามีใครบางคนนำ"โฟเลอเซีย"ซึ่งเป็นพืชล่อมอนสเตอร์มาไว้ที่สัมภาระเฟอร์เมียร์จำได้ทันทีว่าเพื่อนๆของลิตเซียมาทำตัวลับๆล่อๆอยู่ข้างๆสัมภาระของพวกเขา เฟอร์เมียร์จึงกล่าวออกมาว่า"ข้ารู้ตัวคนร้ายแล้วแต่หากกลับไปจัดการตอนนี้ไม่ได้ไว้ตอนพวกเรากลับมาข้าจะไปจัดการมันแน่นอน"

นักผจญภัยต่างก้ผยักหน้าไว้ใจให้เฟอร์เมียร์จัดการที่หลังเพราะตอนนี้ เราเดินทางมาไกลจากเมืองหลวงมากแล้ว ระหว่างการเดินทางเราได้ฆ่าหมาป่าสีเงินไปมาก จึงได้เนื้อสัตว์มาทาน ระหว่างการพักผ่อน

เฟอร์เมียร์ซึ่ง เป็นคนมีความสามารถในการทำอาหารจึง รับหน้าที่ทำอาหารเฟอร์เมียร์ ได้ทำซุปผักกับเนื้อหมาป่าย่างกับขนมปัง ที่นำมาให้ทุกคนทานทุกคนต่างก้ชื่นชอบอาหารที่เฟอร์เมียร์ทำ จนมีนักผจญภัยคนนึงกล่าวชมเฟิร์เมียร์ว่า"หากมีคนได้เฟอร์เมียร์เป็นคนรักคงจะโชคดีมากแน่ๆ"คนอื่นๆก้เห็นด้วยกับคำพูดนี้

หลังจากพักผ่อนก้ยังเหลืออีกนานกว่าจะ

เดินทางไปถึง.....

อีกไม่กี่นาทีก้จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว

กลุ่มนักผจญภัยแรงค์Aกล่าวเฟอร์เมียร์จึง

ได้เตรียมตัวที่จะลงไปสำรวจดำเจี้ยนทันที

หน้าดันเจี้ยน

ทุกคนตกลงกันว่าถ้าหากเจอทางแยกเราจะไม่

แยกจากกันแต่จะไปด้วยกันและสำรวจที่ละทาง

เฟอร์เมียร์และคนอื่นๆ

ได้เข้าไปในดันเจี้ยนชั้นแรกที่นี่ไม่มีมอนสเตอร์เลยมีแต่กับดักและห้องเก็บวัติถุโบราณเท่านั้น

ถ้าอย่างมากก้มีแค่สไลม์และก๊อปลิน

ทุกคนเดินผ่านชั้นแล้วชั้นเล่า

จนมาถึงชั้นสุดท้ายชั้นสุดท้ายมีเพียงห้องห้องนึงกับวัตถุโบราณเท่านั้น

เฟอร์เมียร์ต้องการสำรวจชั้นนี้เพียงคนเดียวเพื่อป้องกันไม่ให้วัตถุนั้นเสียหาย

ทุกคนจึงยอมมำตามคำขอของเฟอร์เมียร์ทันที

เฟอร์เมียร์ได้เดินไปสำรวจรอบๆห้อง

ก้พบว่ามันประตูกลอยู่หลังจากเฟอร์เมียร์เข้าไปก้พอวัตถุโบราณมากมาย

เฟอร์เมียร์ไปเข้าไปสำรวจวัติถุทีละชิ้นสองชิ้น

จนพบกับต่างหูคู่หนึ่ง

เฟอร์เมียร์ค่อยๆเดินเข้าไปสำรวจ

แต่เพียงแค่เฟอร์เมียร์แตะเท่านั้นก้

เกิดลมอันรุณแรงทำให้วัติถุที่มีขนาดเบาปลิวตามแรงลม

จากนั้นก้มีไอสีดำปกคลุมทั่วร่างกาย

ของเฟอร์เมียร์พอลมแรงนั้นสงบลง

ก้มีกระดาษแผ่นนึงตกอยู่ข้างในกระดาษนั้นเขียนว่า"ต่างหูแห่งซอเทียร์'

เฟอร์เมียร์ตกใจมากเพราะซอเทียร์คือประเทศโบราณที่ล่มสลายไปเมื่อ1,000ปีก่อน

เฟอร์เมียร์ค่อยๆใจเย็นลงแล้วอ่านกระดาษแผ่นนั้นต่อ"ต่างหูแห่งซอเทียร์ตือต่างหูที่มีคำสาปของราชินีแห่งซอเทียร์ติดอยู่หากผู้ใดที่โดนคำสาปจะถูกสาปให้เสียชีวิตภายใน20ปีและไม่มีสิ่งใดที่แก้ไขคำสาปได้"

เฟอร์เมียร์ตกใจมากเมื่อเทอกำลังจะตายภายใน20ปี

เทอได้นำวัติถุต้องสาปนั้นมาด้วยและวัติถุโบราณชิ้นอื่นๆ

เฟอร์เมียร์ได้คิดถึงกระดาษแผ่นนั้น

แล้วนึกได้ว่ามีอีกท่อนนึงที่เทอยังอ่านไม่จบ

เทอจึงฝากวัติถุโบราณไว้กับเหล่านักผจญภัยแล้วรีบกลับไปอ่านข้างในนั้นเขียนไว้ว่า

"หากผู้ใดติดคำสาปแล้วต่างหูก้จะไม่แยกของจากผู้นั้นและหากผู้ที่ติดคำสาปตายลงต่างหูก้จะกลับมาที่เดิมหากผู้อื่นโดนต่างหูขณะกำลังสาปผู้อื่นอยู่ก้ตะไม่มีผลอันใด"

เฟอร์เมียร์โล่งใจ ที่คำสาปจะไม่ติดกับผู้อื่น

พอรู้แบบนั้นเฟอร์เมียร์กับเหล่านักผจญภัย

ก้ได้ออกเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงหลังจากถึงเมืองหลวงแล้ว

เฟอร์เมียร์จึงมุ่งเข้าไปที่ห้องผู้อำนวยการ แล้วยืนใบลาออกทันทีเทอ ให้เหตุผลว่า

"ข้าได้ติดคำสาปจากวัตถุชิ้นนึงข้าอยากจะเดินทางเพื่อไปหาวิธีแก้คำสาปนั้นดังนั้นขาขอลาออกค่ะ"......

หลังจากที่เฟอร์เมียร์ได้ยื่นใบลาออกแก่หัวหน้าแล้ว

เทอจึงรีบไปเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางทันที

พอได้ยินข่าวมาว่าเฟอร์เมียร์จะลาออก

ลิตเซียก้เริ่มดีใจทันที ลิตเซียได้คิดแผนว่าจะส่งเฟอร์เมียร์ออกไปยังไงให้เทอเจ็บแสบที่สุด

ลิตเซียจึงได้ไปจ้างทหารรับจ้างกลุ่มนึงเพื่อ

ไปดักปล้นเทอ หลังจากที่ลิตเซียได้ไปจ้างทหารับจ้างแล้ว ลิตเซียก้ได้เดินเข้าไปหาเฟอร์เมียร์

และกล่าวขอโทษเฟอร์เมียร์ กับเรื่องทั้งหมดที่เทอทำแก่เฟอร์เมียร์หลัง จากลิตเซียได้ขอโทษเฟอร์เมียร์แล้วลิตเซียก้ ได้เดินออกมาแล้วยิ้มมุมปากอย่างสะใจทันที ส่วนคนอื่นๆที่รวมหัวกับลิตเซียก้เข้าไปขอโทษเฟอร์เมียร์เช่นกัน

หลังจากลิตเซียได้เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานของเทอ ก้ได้เดินออกไป

ส่งเฟอร์เมียร์ที่รถม้าขนของของเทอ

เฟอร์เมียร์โบกมือลากับทุกคนแล้วเดินทางทันที

หลังจากเฟอร์เมียร์เดินทางออกไปสักพัก

ก้มีกลุ่มโจรที่ลิตเซียจ้างมาในตอนต้น

กลุ่มโจรคนนึงตะโกนออกมาว่า

"หยุด!!!!แล้วส่งของมีค่ามาซะ!"

เฟอร์เมียร์เห็นแบบนั้นก้ได้ใช้เวทย์จับกุมโจรพวกนั้นทันที ขณะที่เฟอร์เมียร์กำลังจะฆ่ากลุ่มโจรเหล่านั้น หนึ่งในนั้นก้บอกความจริงออกมาด้วยความกลัวตายและอยากรอด โจรคนนั้นเลยสารภาพว่าพวกเขาคือทหารรับจ้างที่โดนคนที่ชื่อว่าลิตเซียจ้างมา

พอได้ยินแบบนั้นเฟอร์เมียร์ จึงปล่อยตัวพวกเขาทันทีและกล่าวขอบคุณกลุ่มทหารรับจ้าง

ที่ได้สารภาพแก่เทอแต่โดยดี

กลุ่มทหารรับจ้างจึงกล่าวขอโทษเฟอร์เมียร์เช่นกัน ก่อนที่กลุ่มทหารรับจ้างจะกลับเมืองหลวงเฟอร์เมียร์จึงฝากให้เขาไปบอกว่าเขาจำการเทอเรียบร้อยแล้วมอบถุงในมือของเทอให้เป็นกลักฐาน แล้วบอกให้เทอกลับไปเปิดที่บ้าน เพราะในถุงนั้นมีแมลงที่ลิตเซียเกลียดเข้าไส้อยู่ หลังจากพวกเขาแยกกันเฟอร์เมียร์จึงตั้งเป้าไปที่เมืองที่อยู่เขตชายแดน แล้วเขาก้ออกเดินทางต่อทันที.....