เกิดใหม่ในโลกรีบอร์น(ในร่างริมุรุ)
EP.0 จุดเริ่มต้น
ยามาโนะ ฮายามิ
เฮ้อ~จบสักที//ลุกออกจาที่นั่ง
ตัวประกอบ
2:ฮายามิ!เราไปเที่ยวกันเถอะ!
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอโทษนะ ชั้นมีงานพิเศษต้องไปทำนะ//ยิ้ม+เหงื่อตก
ตัวประกอบ
2:งั้นเหรอ...งั้นขอให้โชคดีนะ//เดินออกไปจากห้อง
"ฮายามิซังบอกว่ามีงานพิเศษนะ"
ยามาโนะ ฮายามิ
เฮ้อ...//ได้ยินที่พวกตัวประกอบพูด
ยามาโนะ ฮายามิ
(วันนี้อ่านมังงะเรื่องอะไรดีนะ..)
ยามาโนะ ฮายามิ
งั้นไปหาเรื่องใหม่อ่านกว่า!// สะพายกระเป๋า+เดินออกจากห้อง
ยามาโนะ ฮายามิ
ต้องรีบกลับบ้านไปทำกับข้าวให้น้อง แล้วก็ออกไปทำงาน ถึงเวลาเลิกงานก็ทำการบ้าน ดีละ! งั้นทำกันเลย!!//เดินข้ามถนน
???
แม่หนูกำลังป่วยอยู่รึเปล่าจ๊ะ?//ยิ้ม
ยามาโนะ ฮายามิ
เอะ...คุณ...คุณรู้ได้ยังไง?!//ตกใจ+เหงื่อตก
???
แม่หนูอยากรู้เหรอ ว่าตัวของแม่หนูนั้นนะ ใกล้หมดเวลาแล้วนะ
ยามาโนะ ฮายามิ
ค่ะ//น้ำเสียงหนักแน่น
ยามาโนะ ฮายามิ
เพื่อนที่จะทำให้น้องชายมีความสุข หนูอยากรู้ค่ะ//สายตาแน่วแน่
???
(เด็กคนนี้...สมกับที่ถูกเลือกเลยนะ)
???
แม่หนูรู้แค่ว่า...อีก2ปีก็ใกล้ได้เวลาไปแล้วละนะ//ยิ้ม
ยามาโนะ ฮายามิ
แล้วคุณเป็นใครเหรอค่ะ?
???
แม่หนูควรรู้แค่นี้ดีกว่านะ เพราะข้าบอกไปมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะมันเป็นกฎของพวกเรา
ยามาโนะ ฮายามิ
งั้นเหรอค่ะ...//หลุบตาลงต่ำ
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอบคุณนะคะ//ยิ้ม แล้วเดินจากไป
โดยที่ไม่รู้เลยว่าหมอดูคนนั้นได้พูดอะไรบางอย่าง
???
เจ้าถูกเลือกไปก็เพราะเจ้านั้นไม่ใช้คนของที่นี้ น้องของเจ้าก็เช่นกัน
หมอดูได้หายไปหลังจากพูดจบ
ยามาโนะ ฮายามิ
กลับมาแล้ว~//ยิ้ม+ของเต็มมือ
ยามาโนะ โมรุมะ
กลับมาแล้วเหรอฮะ?//เดินมารับของทำอาหารวันนี้
ยามาโนะ ฮายามิ
อือ พี่ทำเสร็จก็ว่าจะกินเลย แล้วออกไปทำงานพิเศษนะ//ถอดร้องเท้า+เดินเข้าครัว
หลังจากชั้นเข้าครัวทำกับข้าวกินกับน้อง ชั้นก็ออกไปทำงานพิเศษตามปกติ ถึงจะถูกทักด้วยพี่สาวหมอดูก็เถอะ
แต่เธอไม่บอกชื่อกับชั้น ส่วนเรื่องอาการป่วยนั้น...ชั้นเก็บเป็นความลับกับน้องชายเอาไว้ เพื่อที่น้องจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงกันไงละ!...
ตลอดเวลาหลังจากนั้น...อาการป่วยของชั้น ก็เริ่มแสดงการออกมาบ่อยครั้ง...บ่อยจนน้องชั้นรู้ ว่าชั้นป่วยเป็นโรคที่ไม่สามารถรักษาได้
ยามาโนะ โมรุมะ
พี่ครับผมเรียนติดหมอละ!!//น้ำเสียงดีใจ+ยิ้มจนแก้มปริ
ยามาโนะ ฮายามิ
ดีใจด้วยนะ//ยิ้ม+สายตาอ่อนโยน+ยกมือลูบหัวน้องชาย
ยามาโนะ โมรุมะ
ผมนะ จะรักษาพี่ให้หาย
ยามาโนะ โมรุมะ
อะ แล้วก็อนิเมะใหม่ออกแล้วละผมซื้อมาให้พี่อ่านละ
ยามาโนะ โมรุมะ
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยละครับ//ยื่นให้ดู
เกิดใหม่ทั้งทีก็กลายเป็นสไลม์ไปซะแล้ว
ยามาโนะ ฮายามิ
เรื่องนี้พี่อยากอ่านนานแล้วแหละตั้งแต่เห็นทางเพจอนิเมะมาลงข่าวนะ!//ยิ้ม
ยามาโนะ โมรุมะ
ผมต้องไปแล้วละ...พี่...อยู่ได้นะฮะ?
ยามาโนะ ฮายามิ
อื้ม!!//ยิ้ม
หลังจากน้องฉันออกไปจากห้องแล้ว
ยามาโนะ ฮายามิ
พี่ขอโทษนะโมรุมะ//น้ำตาไหลอาบแก้ม
หลังจากนั้นชั้นก็หยิบมังงะที่โมรุมะซื้อมาให้อ่านทุกเล่น อ่านจนถึงเล่มสุดท้าย..
สุดท้ายของชีวิตฉันด้วยเช่นกัน...
ยามาโนะ ฮายามิ
นี้ฉัน...กำลังจะตายงั้นเหรอ?...
ยามาโนะ ฮายามิ
ฉันยังไม่ตาย!//น้ำเสียงเริ่มแผ่วเบา
ทั้งๆที่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้น...แต่ก็ยอมรับไม่ได้
ยามาโนะ ฮายามิ
ฉันยังไม่ได้ทำอะไร...ให้น้องชายฉันเลยนะ
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอแค่ให้ฉันได้เกิดใหม่อีกสักครั้ง
ยามาโนะ ฮายามิ
ฉันจะดูแลน้องให้ดีที่สุด
ยามาโนะ ฮายามิ
อีกสักครั้ง
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว..//เสียงเริ่มหายไป
ถ้าคำขอเป็นจริง...ฉันก็ขอให้มันเป็นจริง ก็ยังดี
EP.1การกลับมาเกิดใหม่ของฮายามิ
ยามาโนะ ฮายามิ
//ค่อยๆลืมตา
ยามาโนะ ฮายามิ
ฉันตายแล้วจริงๆสินะคะ//ตาหลุบลงต่ำ
ยามาโนะ ฮายามิ
ไม่เป็นไรค่ะ
ยามาโนะ ฮายามิ
ว่าแต่คุณ...ชื่ออะไรเหรอค่ะ?
ยามาโนะ ฮายามิ
ยามาโนะ ฮายามิค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ//ยิ้มอ่อนๆ
พระเจ้า มามาโกะ
งั้นเรามาฟังกันว่าเจ้าจะได้เกิดเป็นอะไรกัน!
พระเจ้า มามาโกะ
เอามือไปวางไว้บนหนังสือขาวๆนั่นเลย//ชี้ไป
ยามาโนะ ฮายามิ
ค่ะ//เดินไป
พอแตะหนังสือก็เกิดแสงสว่างวูบเดียวก่อนจะหายไป
ข้อมูล
หลังจากได้ตายจากโลกเก่าไปแล้วไม่สามารถกลับไปที่โลกเก่านั้นได้อีก คุณได้รับเลือกให้ไปเกิดใหม่ในโลกที่คุณต้องการ
พระเจ้า มามาโกะ
เป็นอีกครั้งที่ข้าได้เห็นข้อมูลเเบบนี้อีกครั้งนะ
ยามาโนะ ฮายามิ
งั้นเหรอค่ะ?
พระเจ้า มามาโกะ
อะ//ยื่นหนังสือให้+ปากกา
พระเจ้า มามาโกะ
เอาไปวงว่าเลือกโลกไหน แล้วก็ร่างกายเนื้อด้วยนะ//ยิ้ม
พระเจ้า มามาโกะ
แน่นอน!ข้ามีพรให้//ยิ้ม
พระเจ้า มามาโกะ
แล้วแต่เจ้าเลย
พระเจ้า มามาโกะ
เจ้าเป็นกรณีพิเศษ//ยิ้ม
ยามาโนะ ฮายามิ
//จ้องอยู่ที่ชื่อๆหนึ่ง
โลกครูพิเศษจอมป่วนรีบอร์น
ยามาโนะ ฮายามิ
//เอาปากกาวงไว้
ยามาโนะ ฮายามิ
//ปิดหนังสือ
พระเจ้า มามาโกะ
แล้วร่างกายละ
ยามาโนะ ฮายามิ
ร่างกาย...//ครุ่นคิด
ยามาโนะ ฮายามิ
//จู่ๆก็นึกถึงมังงะเรื่องหนึ่ง
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอเป็นร่างกายริมุรุค่ะ//ยิ้ม
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอพลังทั้งหมดของริมุรุ
แต่ที่มามาโกะเข้าใจคือพลังทั้งหมดจริงๆ ส่วนฮายามิที่บอกทั้งหมดคือ พลังที่ริมุรุแสดงออกมาให้เห็น
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอให้ฉันเป็นผู้พิทักษ์ของสึนะ ค่ะ
พระเจ้า มามาโกะ
แล้วผู้พิทักษ์แบบไหนละ?
ยามาโนะ ฮายามิ
ขอให้ได้เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันกับพวกสึนะค่ะ
พระเจ้า มามาโกะ
ได้อยู่แล้ว
พระเจ้า มามาโกะ
งั้นไปเลยไหม?
พระเจ้า มามาโกะ
ขอให้โชคดีนะ!!//ยิ้ม
ยามาโนะ ฮายามิ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะมามาโกะซัง//ยิ้ม
พระเจ้า มามาโกะ
//น้ำตาไหล
พระเจ้า มามาโกะ
ฮึก...ฮือๆ ฮึก ฮือๆ
พระเจ้า มามาโกะ
(ทำไม...ทำไมถึงต้องไปอีกแล้ว...ฮายามิไม่มีทางกลับมาเป็น เพื่อนข้าแล้ว)
พระเจ้า มามาโกะ
ฮึก ฮือๆๆฮึกฮือๆ ขะ ข้า จะเฝ้าดู ฮึก เจ้ายะ อยู่บนนี้นะ ฮายามิจังฮึก ฮือๆๆๆ
???
นี้ฉันเกิดใหม่แล้วงั้นเหรอ?
???
ถ้างั้นนี้คือ..//เดินไปหน้ากระจก
ริมุรุ เทมเพสต์
ร่างใหม่ของฉันงั้นเหรอ?
ริมุรุ เทมเพสต์
งั้นเราอยู่ช่วงไหนของเรื่องเหรอค่ะ?
"ตอนี้อยู่ตอนปี2ครับ ยังอยู่ช่วงปิดเทอม"
ริมุรุ เทมเพสต์
งั้นราฟาเอลคุงช่วยเตรียมเอกสารการเข้าเรียนให้หน่อยสิค่ะ
ริมุรุ เทมเพสต์
ขอบคุณนะ//ยิ้ม
ริมุรุ เทมเพสต์
เอาละ ต่อไปก็เอาเอกสารไปส่งสินะ//ลุกจากโต๊ะกินข้าว
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
คุณหนูจะไปไหนงั้นเหรอครับ//ก้มศรีษะ
ริมุรุ เทมเพสต์
ข้างนอกนะคะ ไม่ต้องเอารถไปค่ะ เดินไปก็พอแล้วค่ะ//ยิ้ม+เดินออกจากห้องรับประทานอาหาร
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
ให้ริริกะไปเป็นเพื่อนไหมค่ะ?คุณหนู
ริมุรุ เทมเพสต์
ไม่ไรๆ//ยิ้ม
ริมุรุ เทมเพสต์
ฉันไปเองได้ริริกะ//ออกจากตัวบ้าน
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
ค่ะ//ทำหน้าเศร้า
ริมุรุ เทมเพสต์
ว้าว//ตาเป็นประกาย
ตั้งแต่อยู่ที่โรงพยาบาลก็ไม่เคยได้ออกไปไหนสักครั้ง
ริมุรุ เทมเพสต์
ไม่อยู่งั้นเหรอเนี้ย
ริมุรุ เทมเพสต์
งั้นวางไว้ที่โต๊ะละกันนะ//วางเอกสาร
ริมุรุ เทมเพสต์
นี้ราฟาเอลคุง
ริมุรุ เทมเพสต์
ตอนนี้พวกตัวเอกอยู่ไหนกันงั้นเหรอ?//เดินออกจากห้องคณะกรรมการคุมกฎ
ริมุรุ เทมเพสต์
เป็นห่วงสิ!//ตีหน้ายุ้ง
ริมุรุ เทมเพสต์
แต่ไม่เป็นไรหรอก//ยิ้ม+สายตาที่มองออกทุกอย่าง
ริมุรุ เทมเพสต์
เพราะพวกเขาจะต้องชนะ//เดินออกไปหายจากโรงเรียน
จบบรรยายฮายามิ ( ริมุรุ )
หลังจากออกจากริมุรุจากไปเธอก็ไม่ได้รู้สึกตัวว่ามีคนแอบมองอยู่
???
...//มองจุดที่ริมุรุหายตัวไป
EP.2 ฉันมาแล้วโรงเรียนนามิโมริ
หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็ยังปกติดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ท่ี่เกิดขึ้นคงจะเป็น...ฉันที่ไปรับเลี้ยงเด็กคนหนึ่ง...ที่หน้าตาเหมือนน้องของฉัน
ซึ่งฉันกับโมรุมะ ก็อายุห่างกันแค่ปีเดียว
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
คุณหนูค่ะได้เวล-...ตื่นแล้วค่ะ?//หยุดพูดกระทันหันแล้วพูดต่อ
ริมุรุ เทมเพสต์
//กำลังใส่เสื้อตัวนอก
ริมุรุ เทมเพสต์
เรียบร้อย!//ยิ้ม
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
น่ารักมากๆเลยค่ะคุณหนู!//อาการคลังของน่ารัก
ริมุรุ เทมเพสต์
แล้วมีอะไรเหรอริริกะจัง//เอียงคอ
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
อะ! ค่ะ//เก็บอาการแล้วเรียบร้อย
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
จะมาแจ้งว่าอาหารเตรียมพร้อมแล้วค่ะ
ริมุรุ เทมเพสต์
โมรุมะคุงละ//เดินออกจากห้อง
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
รออยู่ที่ห้องอาหารแล้วค่ะ//เดินเรียบร้อย
ริมุรุ เทมเพสต์
ขอบคุณ ไปทำหน้าที่ของเธอต่อเถอะ
นามิโกะ ริริกะ(เมดรับใช้ส่วนตัว)
รับทราบค่ะ//โค้งศรีษะให้เล็กน้อยแล้วเดินจากไป
ริมุรุ เทมเพสต์
//เดินมานั่งหัวโต๊ะ
โมรุมะ เทมเพสต์
อรุณสวัสดิ์ครับพี่//ยิ้ม
ริมุรุ เทมเพสต์
อรุณสวัสดิ์จ๊ะโมรุมะ//ยิ้มอ่อน+สายตาอ่อนโยน
โมรุมะก็ยังเหมือนเดินไม่มีอะไรเปลี่ยน...แต่ถ้าจะเปลี่ยนไปจริงละก็...
โมรุมะ เทมเพสต์
พี่ฮะ...//พูดเบา
ริมุรุ เทมเพสต์
มีอะไรงั้นเหรอ//รับถ้วยโจ๊ก
โมรุมะ เทมเพสต์
คือว่า....//มองไปที่สาวใช้คนหนึ่ง
ริมุรุ เทมเพสต์
//เหลือบมอง
โมรุมะ เทมเพสต์
ผมขอ...เธอมาเป็นสาวใช้ส่วนตัวได้ไหมฮะ?//กังวล+กลัวโดนปฏิเสธ
ริมุรุ เทมเพสต์
...//จับช้อนแล้วตักข้าวต้มใส่ปากคำหนึ่งแล้ววางช้อน
โมรุมะ เทมเพสต์
//ลุ้น+นั่งจ้องตาใส่
ริมุรุ เทมเพสต์
(เย็นไว้ เย็นไว้ นั้นน้องชาย ห้ามจับแต่งหญิง...)
ริมุรุ เทมเพสต์
ได้สิ//ยิ้ม+จินตนาการถึงน้องตอนแต่งหญิง
ริมุรุ เทมเพสต์
(กรี้ดดดด!!! ถ้าจับแต่งหญิงทุกวันคงดีกว่านี้!! น่ารัก! ใครมาจีบแม่จะจับไปฆ่าหมดเลย!!!)
นั้นแหละค่ะ อาการคลั่งรักน้องบวกกับฉันเป็นคนชอบของน่ารักๆ อาการเลยเป็นแบบนี้ แต่มันก็ดีนะคะจะได้มีสีสันในตัวบ้าน
โมรุมะ เทมเพสต์
อะ! ขอบคุณฮะ!!//ยิ้ม
ริมุรุ เทมเพสต์
กินเถอะเดี่ยวเข้าเรียนกันไม่ทันนะ//หยิบช้อนตักข้าวต้ม
โมรุมะ เทมเพสต์
ครับ!//ยิ้มให้สาวใช้คนนั้น
???
//ยิ้มอ่อนโยนให้โมรุมะ
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
//มองคุณหนูกับนายน้อย
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
(...จะบอกทั้งสองคนยังไงกันนะ)
หลังจากกินข้าวเช้ากับน้องชายสุดที่รักของฉันแล้วก็ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วละ
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
เชิญครับคุณหนูนายน้อย
ริมุรุ เทมเพสต์
(เดินไปก็ได้แท้ๆ)
ริมุรุ เทมเพสต์
(แต่ชั่งเถอะ)
ริมุรุ เทมเพสต์
ไปกันเถอะโมรุมะ//ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง
โมรุมะ เทมเพสต์
ฮะ//ขึ้นตาม
ริมุรุ เทมเพสต์
ได้เวลาออกเดินทาง!//ชูมือ
โมรุมะ เทมเพสต์
ได้เวลาออกเดินทาง!//ชูมือ
พูดสะพร้อมเพรียงกันเลยละค่ะ
ริมุรุ เทมเพสต์
หือ//มองโมรุมะ
โมรุมะ เทมเพสต์
หือ//มองริมุรุ
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
//มองกระจกหลัง+ยิ้ม
ตัวประกอบ
1:ใช้ๆคงรวยมากแน่เลย
ซาวาดะ สึนะโยชิ
//ยิ้ม+เหงื่อตกนิดหน่อย
โกคุเดระ ฮายาโตะ
// ทะเลาะกับยามาโมโตะ
ยามาโมโตะ ทาเคชิ
//หัวเราะแล้วก็คุย
พอถึงหน้าโรงเรียนพวกสึนะก็ได้เห็นรถสีดำจอดอยู่
โกคุเดระ ฮายาโตะ
คงจะเป็นเจ้าม้าพยศแน่เลยครับรุ่นที่10//สายตามองไปที่รถอย่างไม่พอใจ
ยามาโมโตะ ทาเคชิ
อ้อคนเมื่อตอนนั้นสินะ//ยิ้ม
ริมุรุ เทมเพสต์
//ลงจากรถ+ยิ้มอ่อนๆ
โมรุมะ เทมเพสต์
//ลงจากรถ+ประหม่า
ริมุรุ เทมเพสต์
ประหม่าเหรอ?//หันมาดูโมรุมะ
โมรุมะ เทมเพสต์
ฮะ//ตอบเสียงเบา+ก้มหน้า
ริมุรุ เทมเพสต์
คุณซากิกลับไปก่อนเถอะค่ะ
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
งั้นตอนเย็นจะมารับนะครับคุณหนูนายน้อย//โค้กศรีษะให้เล็กน้อย
ริมุรุ เทมเพสต์
เข้าใจแล้วค่ะ
ฮิโมยะ ซากิ(พ่อบ้าน)
ขอให้การเรียนวันนี้มีความสุขนะครับคุณหนูนายน้อย//ก้มศีรษะให้เล็กน้อยแล้วขึ้นรถขับออกไป
ตัวประกอบ
2:ลูกคุณหนูมาเรียนที่โรงเรียนนามิโมริเลยเหรอ!//ตกใจ
ซาวาดะ สึนะโยชิ
ไม่ใช้คุณดีโน่หรอกเหรอ?//สงสัย
ริมุรุ เทมเพสต์
//สบตากับสึนะ
ซาวาดะ สึนะโยชิ
อะ..//จ้องเข้าไปในดวงตาริมุรุ
ริมุรุ เทมเพสต์
//ยิ้มอ่อนโยน+ก้มศรีษะลงเล็กน้อยแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
ยามาโมโตะ ทาเคชิ
มีอะไรรึเปล่าสึนะ?//มองสึนะ
ซาวาดะ สึนะโยชิ
อะ เปล่าหรอก...แค่รู้สึกนะ//มองตามหลังริมุรุไป
โกคุเดระ ฮายาโตะ
รู้สึกเหรอครับ//มองตามไปตรงที่สึนะมอง
ซาวาดะ สึนะโยชิ
แค่รู้สึก...เหมือนเธอจะรู้ทุกอย่าง//พูดไปตามความจริงที่รู้สึก
???
หึ เธอคนนั้นคงได้สินะ//ดึกปีกหมวกลงแล้วจากไปอย่างเงียบงัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
