...มีเด็กหญิงอยู่คนหนึ่งใช้ชีวิตในแต่วันอย่าง...

ทุกข์ทรมานมาโดยตลอด เขาไม่เคยยิ้มให้ใครเลย

และยังไม่ค่อยพูดจา เธอนั้นวจะไปโรงเรียนทุกวันเลย

แล้วก็ได้มีเพื่อน 2 คน เพื่อนทั้งสองนั้นทำให้เธอมี

ความสุข แต่เธอไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนหลอก จนวันหนึ่งเธอได้ปวดท้องอย่างหนักและไม่ได้ไปเรียนเป็นเวลา 2 วัน จากนั้นเธอก็ได้ไปเรียนตามปกติ แต่แล้วเธอก็ได้พบกับข่าวร้าย เพื่อนๆที่เธอรักแอบนินทาว่าร้ายเธอว่ากำลังตั้งท้อง

เพราะเธอไม่ได้ไปเรียน 2 วันนี้คือเหตุการณ์ที่ทำให้เธอยิ้มไม่ได้อีกตลอดกาล แล้วยังทำให้เธอมีแต่น้ำตา

เมื่อเธอได้ไปเข้าใกล้เพื่อนทั้งสอง เพื่อนทั้งสองต่างก็หนีห่างจากเธอ แล้วยังรังเกียจเกลียดชังเธอและเรียกเธอว่า "คนตอแหล"จากนั้นเธอก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำคนเดียวแล้วร้องไห้ออกมา และพูดปลอบใจตัวเองว่า "อดทนต่ออหน่อยน่ะอีกไม่นานเราจะได้ออกจากโรงเรียนที่น่าเบื่อนี่แล้ว"

.......

.......

.......

.......

......เวลาหลายปีต่อมา......

.......

.......

.......

.......

ถึงวันปัจฉิมเธอได้จบปีการศึกษาปี่ที่ 6 เธอได้รู้สึอะไรเลยและเมื่อเวลาถ่ายรูปภาพเธอก็ไม่ยิ้มเลย

.......

.......

...จากนั้นเธอก็จบไปทั้งที่ไม่มีความสุข...

เธอและเพื่อนเก่าได้ไปเรียนกันคนละโรงเรียนและเธอรู้สึกโล่งอกเล็กน้อยที่เพื่อนเก่าไม่ตามมาด้วยและโรงเรียนใหม่ทำให้เธอเปลี่ยนไป

...วันแรกที่เธอได้เข้าไปเรียนที่โรงเรียนใหม่เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจนได้เจอกับเพื่อน 2 คน ที่มาจากต่างถิ่น...

ในใจของเธอคิดว่า"เพื่อนคู่นี้ดูมีความสุขจังน่ะ" แล้วเธอได้ลองเข้าไปทักทายกับเพื่อนคู่นั้นไปแล้วพวกเธอได้พูดคุยกัน

คุยกันไปจนได้คบเป็นเพื่อนกันและพวกเขาได้เพื่อนที่ดีต่อกันทำให้เธอมีความสุขมากกว่าที่เคยอยู่กับเพื่อนเก่า 2 คน นั้น พวกเธอได้อยู่ด้วยกันและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และสัญญากันว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีแบบนี้ตลอดไป

พวกเธอได้ดำรงชีวิตวัยเรียนด้วยกันไปจนเรื่อยๆและพวกเธอใส่ใจกันแบะกันคอยปลอบใจกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ

จนวันหนึ่งเธออายุครบ13 ปี และพวกเธอได้มานัดกันไปฉลองวันเกิดให้เธอใน วันที่ 22 มกราคม แล้วพวกเธอตื่นเต้นกันมาก

ในวันเกิดของเธอนั้นเธอได้ตื่นนอนตามปกติและได้มีคนมาอวยพรวันเกิดให้เธอแต่ถึงอย่างนั่นก็ได้ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนทุกๆวันแต่สิ่งที่เธอต้องการในวันเกิดนั้นคือครอบครัวได้ด้วยกัน

ถึงแม้ในวันเกิดของเธอจะไม่มีเค้กหรือของขวัญอลังการแต่เธอต้องการเพียงครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าและได้อวยพรแก่เธอ เธอจึงรอคำอวยพรจากครอบครัวแต่ครอบครัวเธอก็ไม่มีวี่แววว่าจะมาอวยพรให้เธอเละแม้แต่คนเดียวเธอจึงรู้สึกน้อยใจเล็กน้อยและเธอคิดว่า"ก็ยังมีคำอวยพรดีๆจากเพื่อนอยู่น่ะ อย่าพึ่งคิดมาก"แล้วเธอได้รอเพื่อนเพื่อนๆของเธอมาอวยพรและได้ไปรอเที่ยวกันตามนั้น

.......

.......

.......

.......

จากนั้นเพื่อนเธอก็มาพวกเธอได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน 3 คน พวกเธอได้ไปที่สวนสนุกและสวนสัตว์ จากนั้นพวกเธอก็ได้ไปชื้อขนมมากินด้วยกันมันเป็นวันเกิดที่ทำให้เธอมีความสุขแล้วเธอคิดว่า"พวกเธอนั้นจะเป็นเพื่อนที่ดีของกันได้แน่"แล้วพวกเธอก็ได้ถ่ายรูปด้วยกันเพื่อเป็นที่ระลึกไว้พวกเธอรู้สึกมีความสุขมาก

จนไม่อยากจากกันไปไหนเลยและบ่ายวันนั้นพวกเธอได้นอนพักด้วยกันพูดคุยเรื่องราวต่างๆให้กันและได้เข้าใจและรักกันมากขึ้น

.......

.......

.......

เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาต้องจากกันพวกเธอได้ไปส่งกันกลับบ้านแล้วกอดกันอย่างมีความสุข

.......

.......

.......

.......

.......

.......

หลังจากนั้นเธอก็กลับเข้าบ้านพักของตัวเองและได้พูดกับตัวเองว่า"เราสามารถกลับมายิ้มได้อีกครั้งแล้วน่ะ"

แล้วได้ล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วเผลอหลับไปและได้เธอฝันว่าเธอได้ไปปิกนิกกับเพื่อนพวกเอดูมีความสุขมากและนั่นทำให้เธอได้ร่าเริงสดใสมากขึ้นกว่าเดิม

และได้ใช้ชีวิตอยู่ในรั้วโรงเรียนที่อบอุ่นแห่งนี้

จากนั้นเธอก็ได้ใช้วีวิตกับโลกใหม่ที่ดีกว่าเดิมและสดใสกว่าเดิมอีกหลายเท่าในระหว่างที่เธอเรียนอยู่นั้นเธอก็ทพงานไปด้วยคือการแต่งนิยายและเธอยังได้เงินเพื่อไว้ใช้ในชีวิตประจำวันอีกด้วย เธอรู้สบายใจและดีใจที่มีที่ดีๆที่เธอสามารถอยู่อย่างมีความสุขได้เช่นนี้

และเธอได้ใช้ชีวิตที่ดีนี้อย่างคุมค่าและมีความสุขกับมันตลอดไปและชั่วนิรันดร์

จบแล้วน่ะค่ะขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน