หลาย100ปีหลังจากสงคราม2Rที่ย่อมาจากRed Rainผ่านพ้นไป

ทุกอย่างก็สงบสุขอย่างที่มันควรจะเป็นตั้งแต่แรกเริ่มเดิมที

แต่เรื่องราวที่น่าสนใจมันหลับใหลอยู่ในที่แห่งนี้

กำลังจะถูกเล่าขานอีกครั้ง

"เฮ้ 'เจ'!! รอชั้นด้วยสิ เดี๋ยวก็หกล้มหรอก"

เสียงเด็กชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งหญ้ากว้างสีเขียว

พร้อมกับเพื่อนของเด็กคนนั้นอีก2-3คนที่วิ่งตามกันมา

เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังทั่วทุ่งกว้าง จนเวลาล่วงเลยไป

"ใกล้มืดแล้วแฮะ รีบกลับบ้านกันได้แล้ว จวนจะมืดแล้วนะ!!"

เด็กชายคนหนึ่งพูดขึ้น และดูเหมือนว่าเค้าจะเป็นคนที่โตที่สุดเสียด้วย

ถึงจะพูดไปแต่เหมือนคนที่เหลือไม่ค่อยฟังเค้านักเลย

"ไม่เอาน่า นายจะกลัวอะไรล่ะเจ? ขออีกแปปนึงน่า นะ ๆ"

ก่อนที่จะได้เล่นกันต่อเพราะความดื้อดึงของเด็กตัวน้อย

เสียงที่พวกเค้าคุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลัง

"พวกเธอยังไม่กลับบ้านกันอีกเหรอ?"

นั่นก็คือเสียงของลูกเจ้าของบาร์ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากแถวนี้นัก

และก็เป็นคนที่เด็ก ๆ สนิทค่อนข้างมากเลยก็ไม่ผิด

"พี่'เลม่อน'คร้าบ~ คืนนี้พวกผมขอนอนที่บาร์นะ"

ถึงเลม่อนจะเป็นคนที่ดูขรึม ๆ บ้าง แต่จริงแล้ว เป็นคนที่ใจดีเกินคาด

ด้วยความใจดีนั้น เลยให้เด็ก ๆ นอนที่บาร์ได้

เมื่อตกลงกันเสร็จสรรพ เด็ก ๆ ก็พากันไปที่บาร์ ชั้น2จะเป็นห้องนอน

เลม่อนเลยพาเด็ก ๆ ไปพักที่ห้องนอน แล้วลงมาทำงานต่อ

"เฮ้อ เดี๋ยวชั้นมานะ ขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึง..."

ก่อนที่เท้าจะก้าวออกจากห้องนั้น เจก็พูดขึ้นมาทันที

"นายจะแอบไปหลังร้านล่ะสินะเจ้า'คิง'

แล้วก็จะให้ใครซักคนเล่าเรื่องไร้สาระให้ฟังสินะ?"

เมื่อคิงได้ยินก็สวนกลับอย่างทันควัน

"ไม่ใช่เรื่องไร้สาระนะ ตำนานเมื่อหลาย100ปีก่อนต่างหาก

ถึงจะฟังมาจากคนหลาย ๆ คนแต่มันก็เหมือน ๆ กันหมด

คือราชาได้กอบกู้เมืองแห่งนี้ไว้ บลา ๆ ๆ ชั้นอยากฟังอีกด้านอ่ะ"

คิงผู้ชื่นชอบในผู้ร้าย เพราะมีคติที่เท่และไม่เหมือนใคร

จนทุกคนลงมติแล้ว ว่าจะลงไปด้วยกัน

เมื่อทุกคนลงมาถึงก็มีชายคนหนึ่ง ถูกโยนออกจากร้าน

เนื่องจากเข้ามาโดยไม่มีเงินซักนิด

เด็ก ๆ เห็นดังนั้นจึงเข้าไปหาชายคนนั้น

"พี่ครับ ๆ พี่มาจากไหนเนี่ย?"

คำถามที่ดูธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาสำหรับที่นี่

เพราะผู้คนที่นี่ทุกคนไม่มีหรอก ที่จะไม่มีเงิน

"ข้ามาจากไหนงั้นเหรอ...อืม..นั่นสินะ.."

ชายปริศนาที่ดูแล้วไม่ใช่คนแถวนี้ซักนิด

แถมทำตัวน่าสงสัยแบบสุด ๆ

แต่คิงก็สลัดความคิดทุกอย่างทิ้งทันที

แล้วเอ่ยถามชายคนนั้นไป

"พี่รู้เรื่องตำนานเมื่อหลาย100ปีก่อนมั้ยครับ~"

ชายปริศนายกยิ้มขึ้นมุมปาก อย่างมีเลศนัย

ก่อนจะตอบกลับเด็กชายผู้อยากรู้เรื่องราวจนตาเป็นประกายนั้น

"แน่นอน ข้ารู้แน่นอน อยากฟังรึเปล่าล่ะเจ้าหนู?"

เป็นคำถามธรรมดาที่คิงเคยโดนถามมาจากลูกค้ารายอื่น

มากมายนับไม่ถ้วน จนรู้สึกเฉย ๆ กับประโยคแบบนี้ไปแล้ว

แต่คราวนี้ บรรยากาศที่น่าพิศวง

ทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของคิง เพิ่มขึ้นจนคิงเองก็ยังตกใจ

"ก็คงเป็นเรื่องราวเดิม ๆ นั่นแหละ จบด้วยราชาชนะ

Happy endingบลา ๆ ๆ"

เจรีบค้านขึ้นมา เพราะเรื่องที่ได้ยินจากปากลูกค้าคนอื่นมา

ก็เป็นแบบนี้ซะหมด เรื่องราวทั้งหมดก็จบด้วบชัยชนะของราชา

.

.

แต่แล้ว บรรยากาศก็ดูน่าขนลุกขึ้นอย่างทันท่วงที

อากาศที่เย็นยะเยือก พร้อมกับดวงตาสีแดงที่จ้องผ่านความมืด

ผ่านใต้ผ้าคลุมนั้น ทำให้เด็ก ๆ ขนลุกไปตาม ๆ กัน

พร้อมกับเสียงของชายปริศนาที่ดูไม่สบอารมณ์เลยแม้แต่นิด

"หึ ไอ้เจ้า'ราชาไซลาส'จอมโป้ปดนั่นน่ะเหรอ ที่เป็นผู้ชนะน่ะ!!"

.

.

.

.

.

.

.

________________[end]-[ep0]___________________________

"อะ เอ๋? จอมโป้ปดเหรอ ท่านหมายความว่าไงน่ะ?"

คิงพูดขึ้นด้วยท่าทีสงสัย

เพราะราชานั้น ที่ผ่านมาก็ดูแลเมืองมาอย่างดีเรื่อยมา

"นั่นสิ ท่านราชาก็ทำดีมาตลอดนะ ทั้งดูแลเมือง ทั้งบริหาร.."

เจเสริมน้ำหนักของคำพูดคิง

ชายแปลกหน้าถอนหายใจขึ้นมา

"เฮ้อ...งั้นข้าจะเล่าอะไรให้ฟัง..."

ชายแปลกหน้าเริ่มเล่าเรื่องราวบางอย่างให้ฟัง

"ในช่วงสงคราม..ข้าขอไม่เอ่ยแล้วกัน ว่าเป็นช่วงใด..

มีกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่ง ได้ไปบุกรังโจรเลื่องชื่อ

และในการลอบเข้าไปครั้งนั้น ทำให้เค้าได้อะไรมาหลายอย่าง..

โดยเฉพาะข้อมูลที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้....

....

...

..

.

"นี่ มาหลบนี่ก่อน มีคนสวนทางมา..!!"

ทหารรับจ้างผู้มีนัยน์ตาสีเงิน ออกคำสั่งกับคนที่เหลือ

เพราะมีโจรผ่านมาในทางที่พวกเค้าจะไป

"ชิ ทำไมเราไม่กำจัดทิ้งไปเลยล่ะ?"

ทหารรับจ้างผู้มีนัยน์ตาสีมิ้นท์ได้พูดขึ้น

พลางเตรียมจะชักมีดออกจากฝัก

"เจ้าบ้า หยุดเลยนะ เรามาขโมยข้อมูล ไม่ใช่งานที่ต้องเผยตัว!!!"

ทหารรับจ้างผู้มีนัยน์ตาสีม่วงรีบพูดขัดชายอีกคน

เพราะถ้าหากทำอะไรที่สะดุดตาเกิน มันจะเป็นงานที่ยากกว่าเดิม

"พวกนายนี่นะ...เงียบซะที มันมาแล้วนะเฟ้ย!!"

ทหารรับจ้างผู้มีนัยน์ตาสีแดงได้พูดเพื่อหยุดทั้งสองโดยเร็ว

และสุดท้าย ทั้งสี่ก็ใช้แผนลอบเข้าเช่นเดิม

จนมาถึงห้องที่คาดว่าเป็นห้องของหัวหน้าพวกโจร

ทั้งสี่ก็ได้ลอบมุดเข้าไปในท่อ เพื่อมาขโมยข้อมูลที่อยู่ที่นี่

.

..

แต่เวลาดันเล่นตลก หัวหน้าโจรได้เดินกลับมา

พร้อมกับจดหมายในมือ..

"เฮ้อ ยุ่งยากชะมัด เป็นราชาแท้ๆ..แต่ดันมาทำตัวแบบนี้เนี่ยนะ..?"

หัวหน้าโจรพูดขึ้นพลางเปิดจดหมายมาอ่านต่อ

"ราชา? มีราชาผู้ทรยศอยู่ในอณาจักรเราด้วยรึ..?"

ทหารรับจ้างนัยน์ตาสีม่วงเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

"นั่นสินะ เราต้องเรียนเรื่องนี้กับราชาไซล-..."

ก่อนที่ทหารรับจ้างนัยน์ตาสีเงินจะได้พูดจบประโยค

หัวหน้าโจรก็ได้พูดสิ่งที่พวกเค้าเองก็ต้องตกใจขึ้นมา

"เขียนจดหมายคืนราชา'ไซลาส'ด้วย...บอกไปว่าข้าตกลง!!"

หัวหน้าโจรพูดพลางโยนจดหมายไว้บนโต๊ะ

แล้วให้คนสนิทไปเขียนจดหมายเรียนคืน

"มะ หมายความว่ายังไง....ราชา..'ไซลาส'..งั้นเหรอ ไม่จริงน่า.."

ทหารรับจ้างนัยน์ตาแดงพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ดูไม่เชื่อ

"ไม่จริงหรอกน่า...มันแค่กำลังปั่นหัวพวกเรา..."

ทหารรับจ้างนัยน์ตาสีเงินพูดขึ้น

"ข้าไม่เชื่อ ข้าจะไปถามกับราชาเอง!!!"

ทหารรับจ้างนัยน์ตาสีมิ้นท์ ได้รีบกลับออกไป

เพื่อหวังจะถามความจริงจากราชา

โดยที่มีทหารรับจ้างอีกสองคนตามมาด้วย

"นี่ เจ้าไปเอาจดหมายนั่นมาด้วย มันเป็นเบาะแส..."

ทหารรับจ้างนัยน์ตาสีเงินได้พูดขึ้นเพื่อให้ชายอีกคนไปนำจดหมายมา

"ท่านนำไปก่อนเลย หัวหน้า เดี๋ยวข้าจะตามไปให้ไวที่สุด!!"

ทหารรับจ้างนัยน์ตาแดง ได้บอกกับหัวหน้าตนเช่นนั้น

"รีบมาล่ะ ไว้ข้าจะรอ...ไม่สิ เดี๋ยวยัยนั่นรอ"

ทหารรับจ้างพูดขึ้นด้วยท่าทีเบื่อหน่ายกับหน่วยนี้

"แน่นอน แต่ยัยนั่นตามเจ้าคนเลือดร้อนไปแล้วนะ ท่านไปเถอะ"

ทหารรับจ้างนัยน์ตาแดงบอกพลางชี้ไปอีกด้าน

"ฮ่ะๆ ไว้เจอกันสหายข้า~"

เมื่อสิ้นสุดคำพูด ทหารรับจ้างนัยน์ตาสีเงิน

ก็ได้ตามทั้งสองไป

แล้วให้คนที่ตนสนิทที่สุดให้เอาจดหมายไปด้วย

.

..

...

..

.

และเมื่อได้จดหมายมาแล้ว เค้าก็ไม่รีรอที่จะอ่านมันเลย

แต่จดหมายก็ไม่ใช่สั้นๆ

เค้าเลยอ่านสรุปมาโดยย่อ พอให้ตนเข้าใจ

"ห้ะ...ที่ปราสาทมีระเบิด!? แย่แล้วสิ มันกับดัก..เป็นกับดักซับซ้อน"

ทหารรับจ้างนัยน์ตาแดงได้รีบบึ่งไปที่ปราสาทโดยไว

.

..

.

เมื่อไปถึง

เค้าก็เห็นเพื่อนทั้งสาม กำลังเข้าไปในห้องของราชา

จึงได้ตะโกนสุดเสียง

"ออกมาจากที่นั่นซะ มันคือกับดัก มันมีระเบิด!!!!!"

แต่ทว่า...เค้ามาช้าไปหลายก้าว ทำให้ระเบิด ทำงานไปซักพักแล้ว

ทำให้ระเบิดนั้น....ทำงานพอดี

.

..

...

....

...

..

.

-"ตู้มมมมมมม!!!!!"-

.

..

...

..

.

เสียงระเบิดดังสนั่นทั่วบริเวณ

เมื่อเห็นระเบิดเกิดขึ้นในที่ที่พวกพ้องเค้าอยู่นั้น

ก็ได้รีบวิ่งเข้าไปตามหาเพื่อนของเค้าเอง

ในที่สุดเค้าก็เจอพวกพ้องของเค้า

แต่ว่า แรงระเบิดและเศษปราสาทที่ร่วงลงมา

เป็นไปได้ยากที่จะรอดชีวิต แถมยังโดนแบบกระชั้นชิดซะอีก

เค้าเลยทำได้เพียงนั่งคุกเข่า และโทษตัวเองอยู่อย่างนั้น

"อะ อึก....ขะ ข้าขอโทษ...ขอโทษที่ช่วยไม่ได้..ข้ามัน..ไร้ค่า.."

หยดน้ำ ร่วงหล่นลงจากท้องนภา

ชำระคราบเลือดและคราบควันทั้งหมด

แต่มิอาจชำระความโศกเศร้าและความแค้นที่กำลังเพิ่มขึ้นได้

มีแต่จะทำให้ไฟแค้นมันรุนแรงขึ้นไปอีกด้วยซ้ำ

"แก...ราชาไซลาส...ข้าขอสาบาน...ข้าจะกำจัดเจ้า!!!!!"

ฟ้าผ่ารับคำปฏิญาน บันทึกแค้นนี้ จะถูกบันทึกไว้

โดยนำผ้าโพกหัวของทั้งสาม มามัดไว้ที่แขน

เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่า....

"สหายเอ๋ย....พวกเจ้าจะยังอยู่ข้างกายข้าเสมอ....จงอย่ากลัวไป"

.

.

.

.

.

.

.

__________[end]-[ep.1]______________________________________