ตัวละคร

1."มิโนะ"สถานะเพศ (Ω) โอเมก้าหรือเพียวโอเมก้าเป็นหนุ่มน้อยอายุ19ปีอาศัยอยู่ที่ลอนดอนตั้งเเต่เกิดพ่อเป็นคนลอนดอนเเม่เป็นคนญี่ปุ่น..***พ่อเเม่ของมิโนะได้เสียไปตั้งเเต่มิโนะอายุ7ขวบ***

2."ทิปเปอร์"สถานะเพศ (α) อัลฟ่าหรือทรูอัลฟ่าหนุ่มหล่อมาดเนียบดีกรีมาเฟียคุมประเทศลอนดอนต่อจากพ่อของเขาเเละเขานั้นมีอายุ34ปี

3."อาเดล"สถานะเพศ (α) อัลฟ่าหรือทรูอัลฟ่าชายหนุ่มผู้ที่มีตำเเหน่งเป็นน้องของทิปเปอร์อาเดลอายุ30ปีเป็นมาเฟียที่คุมอังกฤษเป็นหนุ่มหล่อขี้เล่นเเต่จริงจังกับงานเเละความรัก

4."รีอา"สถานะเพศอัลฟ่า (a) อัลฟ่าเธอมีอายุ26ปีดีกรีลูกสาวคนสวยของรัฐมนต์ตรีรีอาเป็นคนที่ไม่ยอมใครอยากได้อะไรก็ต้องได้ถึงจะเป็นของคนอื่นก็ตามภายนอกเรียบร้อยลูกผู้ดีภายในร้ายกาจยิ่งกว่างูพิษ

5."ลิดาหรือลาลิดา"เพศสภาพเบต้าเป็นเเม่ของทิปเปอร์เเละอาเดลมีอายุ56ปีเธอเป็นถึงอดีตFBIตัวฉกาจไม่ว่าจะการต่อสู้ใดๆ เธอผ่านมาหมดเเล้ว

6."มาตินหรือมาติน อาเธอร์"เพศสถาพอัลฟ่าเป็นพ่อของทิปเปอร์เเละอาเดลอดีตมาเฟียลอนดอนเก่ามีอายุ55ปี

เขาพบรักลิดาตอนที่เขาไปทำธุระที่อังกฤษลิดาเป็นFBI ที่นั้นเเละเขาก็ตกหลุ่มรักเธอ

7."เมเดล"สถานะโอเมก้าหญิงที่ทำงานเป็นCEOน้ำหอมเเละเป็นเพื่อนสนิทของมิโนะเเละเธอนั้นถูกกัดเเล้วเเต่งงานมีสามีตั้งเเต่อายุ18เหตุเพราะครอบครัวเกี่ยวดองกันตั้งเเต่เด็ก

8."โรเจอร์"สถานะเพศเบต้าทำงานเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกรถที่อิตาลีเเละเป็นพี่ของเมเดลรวมๆ เเล้วทั้งเขาเเละเมเดลคือเพื่อนของมิโนะโรเจอร์มีอายุ28ปีเเต่งงานมีภรรยาเเล้วเช่นกัน

❌ คำเตือน❌

(นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนเเรงเเละถอยคำที่หยาบคายเป็นอย่างมากเเละมีฉากเรท18+ควรใช้วิจารยานในการอ่านเเละเสพหุหุ)

.

.

.

.

.

.จอบอ

ตอนที่1

เเฮ่กๆ ..จะสายเเล้วให้ตายสินี้เป็นวันคัดพนังงานนะมิโนะนายดันตื่นสายซะได้"สวัสดีครับผมชื่อมิโนะหรือ..อาซากิ มิโนะผมมีเพศสภาพเป็นโอเมก้า..ตอนนี้ผมอายุได้19ปีเเล้วเเหละ"มิโนะรีบวิ่งขึ้นรถไฟฟ้าทันทีเอาละตอนนี้เขาอยู่ในรถไฟเเล้วสบายใจได้เลยเเหละ"อ้อลืมไปปกติเพศสภาพโอเมก้าจะไม่อนุญาตให้ทำงานโอเมก้ามีน่าที่เเค่เครื่องผลิตทารกให้พวกชนชั้นสูงเท่านั้นน่ะครับเเต่นี้มันขึ้นอยู่ในยุคสมัยใหม่เเล้วเเต่ยังไงก็ยังมีคนที่อัคติอยู่ประปราย"ปิ๊งป๊อง!!เสียงประกาศจากลำโพงที่อยู่บนรถไฟได้ดังขึ้นพร้อมบอกชานชราที่กำลังจะถึงซึ่งเขาต้องนั่งไปอีกสองชั่วโมง..เเละใช่ครับผม!! สาย!! เเน่!!

"ให้ตายเถอะทำไมช้าจังน้า"มิโนะสบถออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้คนรอบข้างได้ยิน..8นาฬิกา50นาทีเเต่มีนั้นคัดพนังงาน9:00เนี่ยนะ..เขาละอยากจะบ้าตาย..

ตุบ!!

เสียงคนเดินชนไหล่ดังขึ้น"อะ..ให้ตายเถอะ"มิโนะได้กล่าวออกมาเเละเงยหน้าไปหาคนที่ชนตน..หล่อบาดใจเห้ออ"เอ่อขอโทษนะครับเจ็บรึป่าว"ชายร่างสูงกล่าวขอโทษมิโนะอย่างรีบๆ อ่าเอาไงดีละมิโนะ"ม..ไม่เป็นไรครับ"มิโนะตอบกลับไปตอนนี้ถึงที่หมายเขาเเล้ว หมับ!! ชายร่างสูงจับข้อมือของมิโนะเเละมิโนะก็สดุ้งโย่ง"มะ..มีอะไรครับ"...เงียบเลยเเหะ"คือผทขอเลี้ยงข้าวเเทนคำขอโทษได้มั้ยครับ"..มาเเล้วประโยรเลี้ยงข้าว"..ไม่เป็นไรหรอกครับผมไม่ถืออะไรหรอก" "เเต่ผมทำคุณเจ็บนะ..ถ้าไม่สะดวกก็ให้เบอร์ผมไว้ก็ได้"...ให้เบอร์หรอ..อื้มม..อ่าา..เอางี้ก็เเล้วกัน"ง..งั้นเที่ยงนี้ก็ได้ครับคุณว่างรึป่าว" "ได้สิเจอกัรที่ไหนหรอครับ" "ร้านคาเฟ่ค้างบริษัท **** ก็เเล้วกันครับ" "โอเคครับ"พอพูดจบมิโนะก็วิ่งออกไปทันทีเพราะอย่างไรเสียเขากำลังจะสาย

บริษัท

เสียงฝีเท้าที่เดินออกมาจากห้องมีทั้งสีหน้าที่ดีใจเเละเสียใจเดินออกมาจากห้องคัดพนังงาน..บริษัทนี้เป็บริษัทที่นิยมมากให้หมู่พนังงานเพราะ1.ได้เงินดีเเละ2.เป็นที่ๆ นางๆ อัลฟ่าเบต้าหลายคนต่างมาสมัครที่นี้เพื่อเป็นเลขาประธานหนุ่มไฟเเรงที่มีหน้าตาที่หล่อเหล่าเเละรวยอย่างมหาสาร...เสียงฝีเท้าที่วิ่งมาดังขึ้นเเต่เดี๋ยวนะ..คนเต็มเป็นบ้าเลยก็นะบริษัทยอดนิยมหนิ..เห้ออ"อ่าขอโทษนะครับถึงคิวผมรึยัง"มิโนะเอ่ยถามผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้า"คงอักนานน่ะ..เพราะว่าคนเยอะมากๆ เลยนี้พึ่งคนที่10เองจ้ะ".. (ว่าไงนะ..เเล้วคิวผมคือ) ..มิโนะพูดในใจก่อนจะพลิกใบคิวของเขา"5..55คิวที่55หรอเนี่ย".."พี่คิวที่54คงต้องรอพรุ่งนี้มั้งจ้ะไม่ก็คัดออนไลน์"พี่สาวคนสวยทักขึ้น..ให้ตายเถอะจะมีสักกี่รวยคนละเนี่ย..อ่าา..สักพักก็มีเสียงคุณป้าผู้ช่วยดังขึ้น"เอาละค่ะวันนี้คัดเเค่นี้ก่อน..ไว้คัดอีกทีวันพรุ่งนี้ละนะรอฟังผลเอาในไลน์นะคะ"เธอกล่าวจบผมก็ถอนหายใจทันทีหลังจากนั้นผู้คนก็ทยอยกลับกันจนหมด

อาเดลพาร์ท

วันนี้เขาเจอเรื่องดีๆ เยอะเลยละ..เเต่ที่ดีกว่านั้นคือ..เขาบังเอิญชนกับเด็กหนุ่มร่างบางเข้า..กลิ่นเด็กคนนั้นหอมเป็นบ้าเลย..ใช้เเล้วผมมีเพศสภาพเป็นทรูอัลฟ่าเเละ..เป็นเพศสภาพที่หายากคุณสมบัติของทรูอัลฟ่าก็คือ..สามารถได้กลิ่นโอเม้ก้าได้ดีกว่าเพศรองปกติ..ทรูอัลฟ่าน่ะเป็นสายเลือดบริสุทธิ์เเละมีความพิเศษทางด้านร่างกายเเละจิตใจมีความเปี่ยมลดเเละความเป็นผู้นำ

ตอนนี้ผมารอเด็กหนุ่มคนนั้นที่คาเฟ่ผมเดินทางมาที่นี้เพราะกลับมาเยี่ยมครอบครัวเเละมาช่วยงานพี่ชายเขานั้นเกิดที่ลอนดอนพร้อมกับพี่ชายเเม่เป็นคนไทยพ่อเป็นคนลอนดอน

เเละผมนั้นก็เป็นมาเฟียคุมที่อังกฤษเพราะพ่อผมเเละผมมีธุระกิจที่นั้นผมขนส่งอาวุธโดยถูกกฎหมายเเละการบ่มไวน์องุ่นรวมถึงคาสิโนอีกต่างหาก..กริ๊งเสียงเปิดประตูคาเฟ่ดังขึ้นเด็กคนนั้นมาเเล้วสิโอเมก้าน้อย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จอบอ

ตอนที่2

มิโนะพาร์ท

เอาละตอนนี้ผมเปิดประตูคาเฟ่เข้ามาเเล้วผมปรายตาหาชายร่างใหญ่เมื่อเช้า"อยู่ไหนนะ"ผมหันซ้ายหันควาจนมีคนมาเเตะที่ไหล่ผม"อ่ะ"ผมสดุ้งโย่งด้วย"มาเเล้วหรอครับ"หื้มเสียงคุ้นๆ เเหะผมหันไปหาเขาเเล้วปรากฎว่าเขานั่งอยู่ตรงโต๊ะที่สามเเต่เขาเดินมาหาผมเพราะกลัวผมไม่เห็น"ไปนั่งกันเถอะครับ"ผมตอบกลับชายคนนั้นจากนั้นชายคนนั้นก็จับมือผมเเล้วพาไปที่โต๊

"คุณจะทานอะไรรึป่าวครับ"อาเดลถามเด็กหนุ่มร่างเล็กด้วยเสียงอ่อนโยน

"เอ่อ..คุณสั่งให้เลยก็ครับ"มิโนะตอบกลับชายร่างสูงที่นั่งตรงข้านตน

"อ่าาน้องครับ"อาเดลหันไปเรียกพนังงานเสริฟ

"เอาอะไรคะ"เสียงพนังงานหญิงถาม

"ผมเอาอันนี้..เเล้วก็อันนี้อันนี้"อาเดลตอบกลับพร้อมกับชี้เมนูของหวานเเละเครื่องดื่มพร้อมกับอาหาร

"คุณชื่ออะไรหรอครับ"อาเดลหันไปถามมิโนะ

"มิโนะครับอาซากิ มิโนะ"มิโนะตอบกลับ

"ผมชื่ออาเดลยินดีที่ได้รู้จักนะครับมิโนะ"

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ทานอาหารกันพร้อมเเรกเปลี่ยนความรู้เเละนิสัยของกันเเละกัน

อาเดลพาร์ท

เขารู้ตัวดีว่าเด็กที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ใช่โอเมก้าธรรมดาเเน่นอน..ซึ่งเค้ารู้ว่าเด็กคนนี้คือเด็กที่มีเพศสภาพที่หายาก

เขาเริ่มที่จะสนใจเด็กคนนี้เเล้วสิ

จบพาร์ท

หลังจากนั้นอาเดลก็ไปส่งมิโนะที่บ้าน..มิโนะนั้นยังไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครเเต่รู้เเค่ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงรวมถึงยศสาบรรดาศักดิ์..เพราะอะไรน่ะหรอเพราะกลิ่นไอรอบข้างตัวอาเดลนั้นต่างมีความเป็นผู้นำสูง..รวมถึงสายตานั้นด้วย

.

.

.

.

.

ตอนนี้อาเดลมาส่งเขาถึงที่บ้านเเล้วอาเดลอายุเยอะกว่าเขามาก.."ขอบคุณครับที่มาส่ง"มิโนะกล่าวขอบคุณอาเดล..น่าเเปลกที่อาเดลอายุ30ขึ้นเเล้วเเต่ยังหนุ่มยังเน้นหน้าตาเหมือนคนอายุ20ต้นๆ เลยล่ะ"ไม่เป็นไรหรอกมิโนะ..ผมตั้งใจจะมาส่งคุณนะ"อาเดลกล่าวตอบมิโนะ..พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่นเเละขี้เล่นไปด้วย

.

.

.

.

.

ณ.คฤหาสต์ตะกูลอาเธอร์

"เซอร์ไพรครับ"อาเดลเดินย่างก้าวเข้ามาในคฤหาสต์พร้อมกับพูดขึ้นทำให้ทั้งพ่อเเม่ของเชานั้นโผ่เข้าโอบกอดลูกชายคนเล็กอย่างอบอุ่น

"ไอลูกชายที่นัน้เป็นไงบ้างหื้ม"มาตินถามผู้เป็นลูก

"สบายดีครับเเล้วก็ไม่มีเรื่องที่ต้องกังวลผมให้ผู้ช่วยผมทำเเทนเเล้ว"อาเดลกล่าวตอบพ่อตนด้วยเสียงชัดเจน

"โถ่ลูกเเม่เหยื่อยมากมั้ยหื้ม"ผู้เป็ยเเม่ถามลูกชายเเละโอบกอดให้หายคิดถึง

"สบายดีมั้ยครับเเม่"อาเดลถามเเม่เเละก้มหอมเเก้มผู้เป็นเเม่ฟอดใหญ่

"เเม่สบายดีจ้ะลูก"

"เเม่ครับเเล้วพี่ทิปเปอร์ล่ะครับ"อาเดลถามหาผู้เป็นพี่

"เขาทำงานอยู่ในห้องน่ะ"ผู้เป็นพ่อตอบ

อาเดลรู้ตั้งเเต่อายุ18เเล้วว่าพี่เขาน่ะบ้างานตั้งเเต่ที่เขาจบม.6พี่เขาก็ได้รับตั้งเเน่นเเละหลังจากนั้นพี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเลยรวมถึงคนรักก็ไม่มีอีกเช่นกัน

อาเดลเดินขึ้นไปหาพี่บนห้อง

ก๊อก.ก๊อก!!

"พี่เปิดประตูหน่อย"

เเกร๊ก

เสียงเปิดประตูอัตโนมัติดังขึ้น

"กลับมาเเล้วหรอไอน้องชาย"

"ครับพี่"อาเดลตอบพี่ชาย

"เป็นไงบ้งละที่นั้นกิจการไปได้ดีมั้ย"

"ก็ดีครับการส่งออกเป็นไปอย่างราบรื่น"

"เเล้วพี่ละ"

"ก็ดี"

"ว่าขะไปหาพี่ที่บ.เเต่การ์ดพี่บอกว่าพี่อยู่บ้าน"

"คงต้องให้เเกมาช่วยตัวพนังงานใหม่อีกเเรง"

"มีคนมาสมัครเยอะรึไง"

"หึ..เยอะมากเลยเเหละ"ทิปเปอร์ตอบผู้เป็นน้องพร้อมมองใบสมัครพนังงาน

"มิโนะ..ชื่อเพราะจัง"

"ผมรู้จักเขานะพี่"

"หื้มเเกไปรู้จักเขาได้ไง"ทิปเปอร์เอ่ยถามผู้เป็นน้อง

"ผมบังเอิญเจอเค้าบนรถไฟ"

"เด็กคนนี้ไม่ใช่โอเมก้าธรรมดา"

"ทำไม"

"เขาคือเพียวโอเมก้า"

.

.

.

.

.

จอบอ