“เอ๋ ที่นี้มันที่ไหนนะ”
เสียงเด็กหนุ่มอยู่ช่วงวัยรุ่นได้พูดออกมาด้วยความตกใจ เสียงมาจากหนุ่มน้อยหน้าตาดี ผมสีดำสั้นและเรียบ ตาสีดำ ใส่ชุดนักเรียนเสื้อเชิดสีขาวที่โดนทับเสื้อนอกแขนยาวสีดำและกางเกงขายาวเป็นสีเทาอ่อน เน็ตไทสีแดงที่กำลังนั้งบนพื้นที่มีเเต่สีขาวและความว่างเปล่า
‘ผม โคะซะกิ โทยะอายุ16ปี ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมกำลังหนียัยมารร้ายอยู่นั้นจู่ๆๆก็มีฟ้าฝ่าและก็มีคนวิ่งเขามาผมและหลังจากนั้น’
“เห้ย นี้อะไรวะเนี้ย”
ระหว่างที่โทยะกำลังนั้งคิดเรื่องในอดีตก็มีเสียงตะโกนเด็กหนุ่มดังข้างหูขึ้นมา โทยะตกใจจึงหันไปดูทางขวากับชายหนุ่มอายุพอๆๆกับตัวเอง ผมยุ่งกระเจิงสีน้ำตาล ตาสีเดียวกับผม ใส่เสื้อเชิดสีขาวไว้ข้างในเสื้อสีน้ำเงินเข้มเน็ตไทสีฟ้า กางเกงสีน้ำตาล นั้งอยู่ข้างๆๆ
“เห้ยนี้นายมันคนที่กำลังโดนฟ้าผ่านี้น่า”
เด็กหนุ่มคนนั้นได้พูดออกมาพร้อมกับความตกใจ
“คุณที่วิ่งมาหาผมนี้น่า”
โทยะที่จำหน้าได้จึงได้พูดออกไป
“วิ่งมาหา...อ๋อ ตอนนั้นเองเหรอ ความจริงแล้ว ฉันวิ่งไปช่วยนายนะ”
“อ๋ออย่างงั้นเองเหรอ ผมชื่อโคซะกิ โทยะครับ”
โทยะได้ตกใจที่เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ได้รู้จัก
“อะ ฉันชื่อว่า ฮิริโตะ โยชิ ยินดีที่รู้จักนะ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลได้แนะนำตัวเองให้โทยะรู้จัก
“ฮิริโตะ อ๋อ คุณเป็นอะไรกับคุณฮิริโตะ ฮิคะริ เหรอครับ”
ที่โทยะถามไปนั้นเพราะมีเพื่อนผู้หญิงมีนามสกุลเดียวกับโยชิอยู่
“อ๋อ ยัยนั้นเป็นน้องสาวฉันเองละ ถึงไม่ใช่น้องสาวแท้ๆๆก็เหอะนะ”
โยชิตอบคำถามของโทยะด้วยรอยยิ้ม
‘จะว่าไปคุณฮิคะริก็เคยบอกว่ามีพี่ชายเหมือนกันนี้นะ’
โทยะพอได้ยินคำตอบของโยชิ โทยะก็คิดเรื่องในอดีตขึ้นมา
“ยัยนั้นเล่นเล่าเรื่องของนายให้ฟังบ่อยจนจำได้หมดเลยละ 555”
“ฮะๆๆ”
โยชิพูดเรื่องของน้องสาวของตัวเองพร้อมกับหัวเราะไปด้วยทำให้โทยะหัวเราะแบบแห้งๆๆตอบไป
‘นี้พวกเธอ จะคุยกันอีกนานไหม’
“หืม/หึ”
ระหว่างที่สองคุยกัน ก็มีเสียงของเด็กผู้หญิงมาแทรกจนทั้งสองสะดุงพร้อมกัน
“นี้เธอเป็นใคร”
โยชิได้ถามเสียงเด็กผู้หญิงไป
‘อะแหม สวัสดีจ้าโยชิคุงและโทยะคุง ฉันมีชื่อว่าเอเลฟ เมื่อกี้ขอโทษด้วยนะที่ทำให้ทั้งสองตกใจนะ’
เอเลฟได้แนะนำตัวเองให้ทั้งสองรู้จักพร้อมกับแนะนำตัวเอง
“เดียวทำไมถึงรู้ชื่อพวกเราได้ละครับ”
โทยะได้ถามเอเลฟ
“จะไม่รู้ได้ไงกันเล้า ก็เราพึ่งแนะนำตัวเองไปเองไม่หรือไง”
“จริงด้วย”
โยชิได้ตอบคำถามของโทยะได้รู้สึกตัว
‘เอาละนี้นอกเรื่องไปไกลแล้วทั้งคู่ตั้งฟังให้ดีนะนี้สำคัญมากตอนนี้พวกเธอทั้งสองได้ตายแล้วนะ’
“หะ/หาๆๆๆ”
ทั้งโยชิและโทยะได้พร้อมกับกระพิบตาพร้อมกันแล้วทั้งสองและตกใจและตะโกนออกมาพร้อมกันกับสิ่งที่ได้ยิน
“นี้หมายความว่าอย่างไงฟะ”
โยชิพูดออกมาด้วยความโมโห
‘ถ้าจะให้อธิบายละก็มันยาวมากจนเล่ายังไงก็ไม่หมดเหรอ พองั้นฉันจะข้ามรายระเอียดที่ไม่สำคัญไป พวกเธอจำได้ไหมที่โทยะคุงกำลังโดนฟ้าผ่าและโยชิคุงกำลังวิ่งไปช่วยโทยะคุงนั้นละคือสาเหตุการตายของพวกเธอนะ’
“จริงด้วยพวกผมโดนฟ้าผ่านี้นะครับ ถ้าจะตายก็ไม่แปลก”
โทยะได้พูดออกมาหลังจากที่ได้ฟัง
“แปลกสิฟะที่พวกเราอยู่ไม่ใช่ทั้งนรกหรือสวรรค์สักหน่อย”
‘ถูกต้องโยชิคุงพูดถูกแล้วละ’
ทันที่โยชิพูดจบเสียงของเอเลฟพูดต่อจนโยชิกับโทยะถึงกับตกใจกันอีกรอบ
“ยัยบ้า อยากให้ทำหัวใจฉันวายหรือไง”
โยชิพูดไปโดยคำประชด
‘โทษที เอาละเข้าเรื่องต่อเลยดีกว่าตอนนี้พวกเธอนะไม่ได้อยู่ไม่ใช่ทั้งนรกหรือสวรรค์ที่นี้คือ โลกว่าง เพราะพวกเธออายุขัยยังไม่หมดถึงได้มาอยู่ที่นี้ไงละ’
เอเลฟได้อธิบายเกี่ยวกับสถานที่ที่โทยะเเละโยชิให้ฟัง
“งั้นที่นี้คือช่องว่างระหว่างโลกสินะครับ”
โทยะได้ถามเอเลฟไปด้วยความสงสัย
‘อืม ก็ไม่เชิงนะ แต่ว่าตอนนี้พวกเธอกลับไปโลกเดิมไม่ได้แล้วนะ เพราะมันเป็นกฏนะ’
เอเลฟได้ตอบคำถามของโทยะ พร้อมกับอธิบายเสริม
“แล้วพวกฉันต้องที่ไหนละ”
โยชิได้ถามออกไป
‘ตอนนี้พวกเธอได้รับสิทธิได้ไปต่างโลกนะ แต่พวกเธอต้องทำภาระกิจที่ฉันสั่งนะ จะปฏิเสธไปก็ได้นะ’
“เอิ่ม ตกลง/ครับ”
‘เร็วโคตร ไม่คิดหน่อยเรอะ’
เอเลฟอธิบายไม่ทันจบ ทั้งสองตอบไปแบบไม่คิดอะไร จนเอเลฟได้ถามด้วยความสงสัย
“จะคิดทำไมละ อย่างงั้นก็ไม่มีที่ไปแล้วนี้”
“นั้นสินะครับ ผมเตรียมใจไว้แล้วละครับ”
ทั้งสองได้ตอบคำถามของเอเลฟไป
‘งั้นก็เพื่อไม่เสียเวลา ขอให้โชคดีนะ’
พอเอเลฟพูดจบ ทุกอย่างก็เงียบลง
“อืมๆๆ”
เสียงครางของโทยะตอนตื่น เปลื่อดตาได้ลืบขึ้นอย่างช้าๆๆ สิ่งที่ที่ได้เห็นคือใบไม้จำนวนมากที่ติดบนกิ่งก้างต้นไม้ สามลมที่พัดผ่านตัว อย่างเย็นสบาย
“อะ คุณโยชิละ”
“ถ้าฉันอยู่นี้ไง”
โทยะได้เรียกชื่อของโยชิ โยชิข้านรับ โทยะที่ได้เสียงของโยชิจึงทันไปทางทิศของเสียงจนได้เจอโยชิที่นั้งอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่
“โย่ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
โยชิถามโทยะด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรครับ แล้วคุณล่ะ”
โทยะตอบไปพร้อมถามโยชิกลับไป
“สบายมาก”
“งั้นหรือครับ”
พอได้ยินคำตอบจากโยชิ โทยะก็เลยลงใจ
“ว่าแต่พวกเราอยู่ไหนหรือครับ”
โทยะได้ถามในสถานที่ตัวเองตื่นขึ้นมา
“นั้นสินะ ดูเหมือนว่าพวกเราคงมาอยู่ต่างโลกแล้วละ”
โยชิได้ตอบคำถามโทยะพร้อมชี้นิ้วไปข้างหน้า โทยะได้หันตามทิศโยชิชี้ไป สิ่งที่โทยะเห็นพื้นที่ราบมีหญ้าเขียวพร้อมเส้นทางที่มีไม่มีหญ้าเลย
“นี้พวกเราต้องเดินตามทางนี้เหรอครับ”
โทยะได้หันถามโยชิด้วยความสงสัย
“ก็แง่สิ จะนั้งอยู่นี้จนรากงอกหรือไงหะ”
โยชิได้ตอบคำถามของโทยะพร้อมลุกขึ้นยื่น
“เอาละไปกันเหอะคู่หู”
“คู่หูเหรอ”
“อะไรฟะ”
“อ๋อเปล่าครับ”
ทันทีสิ้นสุดเสียงโทยะได้ลุกขึ้นเดินทางพร้อมกับโยชิ
to be continued
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
