- ด้ายเเดง -
appear
หิมะโปรยปรายสีขาวดั่งปุยเมฆร่วงกล่นกระทบกับพื้น เด็กหญิงสาวหน้าตาสะสวยสองคนเดินมาตามทาง..
นามิ
ซาเกะวันนี่น่ะทำได้ดีมากเลยนะ!
หญิงสาว ผู้หนึ่งเอยปากขึ้น
เพียงไม่กี่วิหญิงสาวอีกคน กระจับปากสีชมพูดั่งดอกไม้ ผิวพรรณงดงาม ได้เอ่ยปากต่อ
นามิ
ถ้าเป็นงี้ยังไงซาเกะต้องได้เป็นหมอเเน่ๆๆเลย
ซาเกะ
ภาวนาให้เป็นอย่างนั้นนะ
เด็กสาวพูดพรางหัวเราะขบขัน
นามิ
เอาล่ะถึงบ้านซาเกะเเล้ว ไว้เจอกันนะ
หญิงสาวโบกมือยิ้มให้อีกฝ่าย เมื่ออีกคนเดินไปจึงเข้าบ้าน
เสียงของประตูที่เลื่อนออก
ที่นี้เงียบจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นบ้านคน
หญิงสาวเดินไปหน้าห้องก่อนจะ เลื่อนประตูเข้าไป
น่าเเปลกจริง เด็กสาวที่ดูสมบูรณ์เเบบเเต่ภายในความจริงห้องของหญิงสาวกับรกจนดูไม่ได้
กองหนังสือ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไม่หมดทับกันประมาณ10ถ้วย
หญิงสาว โยนกระเป๋าไว้ริมห้องก่อนจะเอยปากว่า
ซาเกะ
เมื่อวานเราไม่ได้นอนเลยเเฮะ วันนี้จะไว้มั้ยนะถ้ายังไม่ได้นอนอีก
ชั่วขณะ หญิงสาวก็นำหนังสือนั่งอ่าน หนังสือเล่มหนาถูกเปิดด้วยนิ้วเรียวยาว
ซาเกะ
ขอพักสายตาสักครึ่งชั่วโมงละกันนะ
พูดไม่จบคำ หญิงสาวกระโจนลงที่นอนที่ดูไม่ได้เก็บกวาด
เสียงนั้นทำหญิงสาวลืมตา ตื่นเเต่น่าเเปลก..
โชเฮย์
เหตุใดจึงมาได้อยู่ที่นี้กัน?
หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมากนี้คือความฝันหรืออะไรกัน ภาพตรงหน้าควรจะเป็นหมอนเเละกองหนังสือบนที่นอนสิ..
โชเฮย์
เสียสติไปเเล้วรึยังไงกันมาอยู่ตรงนี้มีหวังเจ้าคงจะโดนพวก อาตพาลจ้องขโมยของ
หญิงสาวมองชายหนุ่มที่พูดคุยคุ้นเเต่ก็ไม่คุ้น
โชเฮย์
เจ้าเป็นใครกัน การเเต่งตัวคงมิใช่คนเเถวนี้เป็นลูกชาวบ้านเเถวไหนรึ?
เมื่อได้สติเธอถึง นำมือบิดที่มือตัวเองพรางคิดว่า หากนี้เป็นความฝันคงมิรู้สึกเจ็บ
ซาเกะ
โอ็ย.. ย เจ็บเป็นบ้าเลย
โชเฮย์
นี้ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะ
เสียงควบดังมาจากด้านหลัง ก่อนจะมีคนที่ขี่มา2คนมา
ไทกะ
เเม่นางผู้นี้เป็นใครกันรึขอรับ?
ไดจิ
เจ้าน่ะ! คงเป็นพวกกบฎจ้องจะลอบทำร้านท่านโชเฮย์สินะ!!
ชายหนุ่มดูเกรี้ยวกราดคนนั้นได้ชักดาบขึ้นก่อนจะนำมันมาจ่อหน้าของหญิงสาว
โชเฮย์
ใจเย็นก่อนไดจิ นางผู้นี้มิรู้จักข้า
ไดจิ
เเบบนั้นยิ่งไม่น่าไว้ใจนะขอรับ!!
ไทกะ
เจ้านิเกรี้ยวกราดไม่มีเปลี่ยนเลยนะ คิดจะฆ่าหญิงงามเช่นนี้เลยรึ
ชายหนุ่มนำมือเรียวยาวมาเชิงคางของหญิงสาวก่อนจะมีเสียงเอะอะดังขึ้น
บากิ
เจ้านี้ยังเกรี้ยวสาวมิมีเปลี่ยนเลยน่าสาวชาวบ้านน้ำตานองไปกี่คนละล่ะ
ไทกะ
ปากมากเสียจริงเจ้ากำลังใส่ร้ายข้าอยู่รู้มั้ยบากิ
บากิ
การพูดความจริงนี้คือการใส่ร้ายรึ
-------------------------------------
เเง่มๆๆ หลังจากตอนนี้จะเป็นมุมมองของนางเอกละนะคะ
เเง่งไรท์พึ่งเเต่งเเนวนี้ครั้งเเรกยังไม่ค่อยชินเลยค่ะถ้าผิดพลาดประการใดต้องขอโทษไว้ตรงนี้เบยนะคะ^^
; การพูดความจริงนี้คือการใส่ร้ายรึ
Beginning
ซาเกะ
((คนพวกนั้นอะไรกันน่ะ..))
บากิ
ชุดของเจ้าเเปลกตายิ่งนักเเม่นาง ท่านเย็บเองงั้นรึ?
ไดจิ
เเล้วเจ้าใส่ชุดอะไรอยู่ล่ะ
ซาเกะ
เอ่อคือ ฉัน.. ฉันไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกนะคะคือฉันฝันน่ะค่ะ
ไทกะ
หากนางเป็นคนเสียสติจริง ข้าว่านางคงเป็นคนเสียสติที่งามที่สุดที่ข้าพบมาเลย
บากิ
เเล้วเราจักทำเช่นไรกับนาง
โชเฮย์
ข้าจักเอานางเข้าวัง
โชเฮย์
หาชุดให้นางใส่เเล้วข้าจะพิจารณาอีกทีว่าจักให้ทำอะไร
หนุ่มร่างใหญ่หันหลังกลับมามองฉัน สายตานั้นเยือกเย็นเสมือนน้ำเเข็ง
ฉันไม่กล้าพูดอะไรออกไปสายตาของเขาเหมือนกำลังจะดูดวิญญาณออกจากร่างเลย
โชเฮย์
อ่อ เจ้านั่งควบม้าไปกลับบากิเถิด
โชเฮย์
ถ้ามิมีอันใดก็ไปกันได้เเล้ว
ชายหนุ่มร่างโหญ่สายตาเยือกเย็นนั้นควบม้าออกไป
บากิ
ไปเถิดหนาเเม่หญิง ข้ามิทำอันใดหรอก
ชายหนุ่มอีกคนอุ้มตัวฉันขึ้นหลังม้าอย่างง่ายดาย
ไทกะ
คงจะเป็นโชคของเจ้าสินะบากิ
ไทกะ
เเม่หญิงหากถึงปราสาทเเล้ว ที่พักของข้ามีห้องอยู่น่าหากไม่รังเก..
ชายหนุ่มคนนั้นไม่ทันพูดจบอีกคนก็เเทรกขึ้น
ไดจิ
หากคิดทำร้ายท่านโชเฮย์ล่ะก็ฆ่ามิปล่อยเจ้าไว้เเน่
ซาเกะ
(อึ้ย.. น่ากลัวเป็นบ้าเลยคนนี้)
ไทกะ
เฮ้ เจ้ากำบังเเทรกข้าอยู่หนาไดจิ
ไดจิ
เเทรกอันใดหรือ ข้ามิฉันเจ้าจักพูดอันใด
ซาเกะ
((ผู้ชายคนนั้นชื่อไดจิสินะ..))
บากิ
ขออภัยเเม่หญิง ที่เสียงดังโวยวายท่านคงตกใจมากสิท่า
บากิ
กอดข้าไว้เเน่นๆล่ะหากตกลงไปข้าช่วยมิได้หน่า
ซาเกะ
กรี้กกกกกดดดดดดดดดกดดดดดดด
บากิ
ฮ่าฮ่า ข้าควบเร็วไปรึเเม่หญิง
ไทกะ
หญิงงามของข้า บากิเจ้านิมันบังอาจทำให้ดอกไม้มีรอยเปื้อน
บากิ
เจ้ากี้เจ้าการจริงนะไทกะ
ไดจิ
ท่านโชเฮย์รออยู่รีบไป
ซาเกะ
เอ่อคือ.. ฉันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ
ไดจิ
โกหก! คงจักไปบอกข่าวพวกกบฎสิท่า
ซาเกะ
บอกเเล้วไงคะว่าฉันไม่ใช่พวกกบฎไรนั้น
ไทกะ
งั้นข้าจักไปเฝ้านางเอง
ซาเกะ
เอ๊ะ!! เเบบนี้มันไม่คุกคามเกินไปหรอคะ!
บากิ
ไทกะหมายถึงพาไปส่งน่ะเเม่หญิง อย่าได้วิตกปลกใจไปเลย
ซาเกะ
((ถึงอย่างนั้นก็เถอะนะ..))
ไทกะ
หรือเเม่หญิงอยากทำไรมากกว่านั้นรึ
ไทกะขำเบาๆ อ๊า!! นิมันน่าอายชัดมัดเลย
ฉันวิ่งตามไทกะเเต่ก็หันมาเห็นสายตาเกรี้ยวกราดของคุณไดจิ อ่า.. ฉันคงเหมือนกบฏในสายตาเขาจริงๆเเหละ
ฉันเดินไปได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเบาๆจากด้านหลังจึงตัดสินใจไปดู
ฉันสดุ้งอย่างรุนเเรง เเต่เมื่อลืมตาขึ้นมากลับเป็นฉันอยู่บนที่นอนนุ่มฟูของฉัน
ตัวละครประกอบ (อื่นๆ)
เจ้าลูกคนนี้นิ บอกให้ล็อกประตูบ้าน
ตัวละครประกอบ (อื่นๆ)
คิดว่าฉันเป็นใครกันล่ะ! มากินข้าวกินปลาฉันซื้อราเมงมาให้
ฉันตะโกนบอกเเม่พรางมองดูจับหัวเรื่องราวนั้นคือฝันหรอ ทำไมเหมือนจริงจัง..
เเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเเละเดินลงไป
ซาเกะ
เเม่! หนูบอกกี่ครั้งเเล้วคะว่าให้ซื้อเเคปซูบตื่นตัวมาด้วย
ตัวละครประกอบ (อื่นๆ)
อะไรกันนังลูกคนนี้ จะไม่คิดจะนอนเลยรึยังไงห๊ะ
ซาเกะ
หนูต้องอ่านหนังสือนะคะ!
ตัวละครประกอบ (อื่นๆ)
เเต่เเกต้องนอนบ้าง อย่ามาเถียงฉันรีบกินรีบขึ้นไปนอน
ฉันไม่ได้พูดอะไรได้เเต่เงียบพลางก้มหน้า
ฉันเหนื่อยจากการเทสของวันนี้มากจนล้มตัวลงนอนอีกรอบ
ภาวนาว่าสิ่งที่เกิดตอนนั้นเป็นเพียงเเค่ความฝัน
Castle
ฉันตื่นมาพร้อมได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ฉันเลยชะเง้อไปมองที่กำเเพง
ซาเกะ
บ้าน่า.. ฝันอีกเเล้วรึยังไงกัน
เเต่ไม่นานก็สะดุ้งเพราะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังใกล้ๆ
ตัวละครประกอบ (อื่นๆ)
ทั่วแล้วขอรับท่านไดจิ
สีหน้าของไดจิตึงเครียดเเสดงถึงความกังวง
ไดจิ
หาให้ทั่วนางคงไปได้มิไกล
ตัวละครประกอบ (อื่นๆ)
ขอรับ!
ทหารจำนวนหนึ่งควบม้าเเล่นออกไป
บากิ
หากหานางไม่เจอจะเกิดอันไรขึ้น
ไดจิ
เจ้าเองก็น่าจะรู้นะบากิ
ไดจิ
ท่านโชเฮย์คงไม่พอใจมาก
บากิ
ไทกะจะโดนลงโทษงั้นหรือ
ไดจิ
ข้าจักถามอีกรอบ เจ้ามิได้เอานางไปไว้ที่ปราสาทของเจ้าใช่ไหม
ไทกะ
ใช่ เหตุใดข้าต้องทำเช่นนั้นข้าเฝ้านางตามที่ข้าบอกกับพวกเจ้า
อ่า.. คุณไทกะจะโดนลงโทษเพราะงั้นฉันหรอ
คิดอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะเดินออกไปได้เลย
ไดจิ
ห.. ห่ะเหตุใดจึงต้องเกรี้ยวกราดเช่นนั้น
เดี๋ยวสิ.. คิดจะรับโทษเพราะเราจริงๆหรอ..
ฉันเห็นทหาร 2 คน กุมมือคุณไทกะกำลังจะเดินไปที่รถม้า
ตอนนั้นรวบรวมความกล้าวิ่งออกไป
บากิ
กว่าจักออกมาได้น่าเเม่หญิง
คุณมากิหลุดขำออกมา ซึ่งนั้นก็หมายความว่า ..
บากิ
ขออภัยเเม่หญิงข้าเห็นเจ้าหลบอยู่หลังกำแพง มิยอมออกมา
ไทกะ
เฮ้้ อย่างนั้นควรบอกข้าก่อนสิ
ไทกะ
หากข้าเป็นลมเจ้าจะกรับผิดชอบอย่างไร
บากิ
เลิกเถียงกันเสียที ท่านโชเฮย์รออยู่
ไม่ทันพูดจบ ไดจิก็นำมือมาล็อคที่หลังของฉันไว้
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก พร้อมกับ สายตาที่จ้องมองเป็นจำนวนมาก
มีผู้ชายร่างใหญ่นั่งเท้าคางอยู่เเท่นบน
โชเฮย์
ข้าได้ยินว่าเจ้าหนีไปงั้นรึ
ไดจิ
เสียมารยาทเสียจริง ท่านกำลังพูดกับเจ้ารู้ตัวบ้างรึไม่!
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเพราะคำพูดเกี้ยวกราดของคุณไดจิ
โชเฮย์
เหตุใดจึงมีอยู่กลางป่าทั้งที่มีสงคราม
โชเฮย์
เริ่มที่ข้าถามไปเถิด
โชเฮย์
ไดจิเตรียม ชุดเครื่องพร้อมให้นาง
โชเฮย์
เจ้าน่าสนใจมากนักตั้งเเต่ตอนที่บอกมิรู้จักข้า
ซาเกะ
ก็ไม่รู้จักจริงๆนิคะ..
สักพักคุณไดจิก็เอามือล็อคที่หลังฉันเเละพาไปที่ไหนสักที่
ไทกะ
หมอนั่นกำลังทำให้ดอกไม้มีรอยเปื้อน
บากิ
ดอกไม้ต้องมีลวดลายสิถึงจักงาม
ไทกะ
เจ้าบทเจ้ากลอนเสียจริงหนาบากิ
ไดจิ
ข้าฆ่าจักฆ่าเจ้าทิ้งสา
ไดจิ
จะพาเจ้าไปเอาชุด แล้วจะพาไปอาบน้ำเเต่งสวย
ไดจิ
วางใจเถิดข้ามิได้จักทำ
ไดจิ
เเต่จะฝากเจ้าไว้ที่โรงนางใน
ระหว่างทางฉันได้คุยเล่นกับคุณไดจิจนรู้สึกว่ากำแพงระหว่างเขากับฉันค่อยๆละลายลง
ซาเกะ
ขอบคุณนะคะที่เดินมาส่ง
ไดจิ
เอาเถิดข้าจักรออยู่ตรงนี้
; ดอกไม้ต้องมีลวดลายสิถึงจักงาม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
