...PAINT...

...อาชีพ: หมอ...

...อายุ: 25...

...บุคลิก: สุภาพบุรุษ ใจเย็น สุขุม หวงแฟนมากกก...

..."ขอร้องล่ะมะนาว คุณจะโกรธจะเกลียดผมยังไงก็ได้แต่เลิกทำแบบนี้สักทีได้มั้ย.."...

...MANOW...

...อาชีพ: บิวตี้บล็อกเกอร์...

...อาชีพ: 25...

...บุคลิก: น่ารัก สดใส พูดเก่ง ขี้อ้อน หวงมากกก...

..."แล้วถ้ามะนาวบอกว่า มะนาวไม่ได้โกรธแล้วก็ไม่ได้เกลียด หมอจะเลิกยุ่งกับมะนาวมั้ย.."...

Ep. 1

"ผมรักมะนาวนะครับ"

"มะนาวก็รักหมอค่ะ" หมอเพ้นท์เป็นแฟนฉันเอง เขาเป็นแฟนที่น่ารักที่สุด และที่สำคัญเราบอกรักกันทุกวันไม่เคยมีครั้งไหนที่จะเบื่อเลย

จุ๊บบบบบบ

"อื้มมม หมอน่ะ รีบนอนได้แล้วนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปทำงานสายหรอก"

"ผมไม่เคยเป็นแบบนั้นมะนาวก็รู้"

"ค่า รู้ค่ะว่าแฟนของมะนาวไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก แฟนมะนาวน่ะไปทำงานก่อนเวลาเสมอ แถมตอนเลิกงานก็อยู่จนเลยเวลาทำงานประจำ แฟนมะนาวน่ะรักที่ทำงานมากขนาดนัั้นจะไปสายได้ไงกันล่ะคะ เนอะ!"

"หื้มมมมม นี่อะไร? งอนผมอีกแล้วหรอครับ..."

"เปล่าซะหน่อย มะนาวจะงอนได้ไงคะรักมากต่างหากถึงหมอจะรักโรงพยาบาลมากกว่ามะนาวก็เถอะแต่มะนาวก็จะทำใจยอมรับค่ะถ้ามันเป็นความสุขของหมอ.."

"แฟนใครประชดเก่งจริง"

"มะนาวง่วงแล้วค่ะ!"

"อาบน้ำก่อนดีมั้ยครับคนสวยของผม" หลังจากเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะทุกครั้งเลยหมอต้องพูดคำนี้ ถึงแม้ว่าก่อนขึ้นเตียงฉันจะอาบน้ำฟองสบู่จนหอมสะอาดเรียบร้อยดีแล้วก็เถอะ ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ยอมให้ฉันนอนอยู่ดี แต่เข้าใจมั้ยว่าบางทีฉันก็เหนื่อยและง่วงจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว และได้โปรด..อย่าเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่รักษาความสะอาดนะ ฉันไม่ได้สกปรกเพียงแต่มีแฟนเคร่งเรืี่องอนามัยมากเกินไปแค่นั้นเอง..

"งั้น...หมอช่วยอาบให้มะนาวหน่อยได้มั้ยคะ มะนาวไม่ไหวแล้ว โดนใครบางคนสูบแรงจนไม่มีแรงเดินแล้วล่ะค่ะ" ฉันหลับตาพลางขยับปากพึมพำออดอ้อนคนที่นอนตะแคงมองอยู่ข้างๆ ไร้เสียงตอบกลับมาแต่รับรู้ถึงแรงกดจูบลงบนแก้มก่อนที่ตัวฉันจะถูกยกขึ้นไปอยู่ในอ้อมแขนแกร่งด้วยแรงของผู้ชายที่ฉันรักที่สุด

ซ่าาาาาาาาาาา

มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายฉันภายใต้สายน้ำที่รินรดลงมากจากฝักบัวด้านบน สบู่ที่ถูกฟอกจนเกิดฟองปกคลุมไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย มือร้อนนวดเฟ้นตามสะโพกและหน้าอกอวบ ฉันรู้สึกนะแต่มันไม่มีแรงจะต่อว่าเจ้าของมือร้ายกาจนี่น่ะสิ ได้แต่เอนตัวพิงซบนิ่งๆอยู่กับแผงอกแข็งแรง

"อืออออออ หมอคะ..."

"ครับ อยากให้ผมถูกตรงไหนให้อีกบอกได้นะ"

"ล้างตัวกันเถอะค่ะ" ถึงจะบอกไปแบบนั้นแต่ฉันก็ต้องยกนิ้วมากรีดเล็บลงบนแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแทนเมื่อคุณหมอแอบดื้อ ไม่คิดจะฟังคำฉันแต่ดันตะปบมือหนาเข้ามาที่สามเหลี่ยมกึ่งกลางกายฉัน นิ้วแกร่งกรีดลงที่ร่องสวาทแล้วหมุนควงทำเสียวจนฉันได้แต่เม้มปากแน่น

"หมอไม่เหนื่อยเลยหรอถามจริง..." เขาทำงานมาทั้งวันเพิ่งกลับห้องตอนห้าทุ่ม ไหนจะตอนเช้าก็ต้องรีบตื่นไปทำงานเพราะเพื่อนเขาขอแลกเวรอีก ตอนนี้น่าจะตีสองแล้วมั้ง ฉันแอบห่วงกลัวว่าเขาจะลุกไปทำงานไม่ไหว

"เหนื่อยสิครับ แต่พอได้กินมะนาวเปรี้ยวๆตามันก็สว่างหายง่วงแล้วก็หายเหนื่อยด้วย"

"อื้อออออ รอบนี้ทำเวลาด้วยนะคะ ดึกมากแล้วนะ" ฉันเงยหน้าขึ้นเปิดทางให้ใบหน้าหล่อได้ซุกไซ้ซอกคอให้เต็มที่ สายน้ำยังไหลจากฝักบัวกระทบร่างของเราสองคน นิ้วแข็งบีบบี้ยอดอกของฉันจนต้องแอ่นเบียดเข้าหามือร้าย มือใหญ่อีกข้างก็ทำหน้าที่สอดนิ้วเข้ามาในร่องชักเข้าชักออกเป็นจังหวะท่ามกลางสายน้ำที่ตกลงมากระทบร่างกาย แบบนี้มันรู้สึกดีจนอดไม่ได้ที่จะขยับเอวโต้ตอบกับนิ้วร้ายอย่างเป็นจังหวะ

ตั่บๆๆๆ ตั่บๆๆๆๆ

"อ้าาาส์ มะนาวครับ...รัดแน่นจนขยับนิ้วไม่ได้เลยที่รัก" ฉันรู้สึกถึงแรงขยับเข้าออกที่เริ่มเร็วขึ้น รู้สึกเสียวจนต้องตวัดแขนโอบกอดคนร่างสูงเอาไว้

"อ๊ะๆๆๆๆ หมอขา~~ อึกกก หยุดทำไมคะ!?" ฉันลืมตามองหน้าหล่อเหลาทันที กำลังจะถึงอยู่แล้วแต่เขากลับดึงมือออกไม่บอกไม่กล่าวอะไรทั้งสิ้น มาทำให้หายง่วงแล้วตอนนี้ก็ทำให้เริ่มโมโหแทน

"ที่หยุดเพราะผมจะได้ใส่อย่างอื่นไปแทนไง มะนาวไม่ชอบหรอครับ?"

"ก็รีบๆใส่เข้ามาสักทีสิคะ! หมอทำแบบนี้มันขาดช่วงนะ" ฉันขยับตัวเอนหลังพิงผนังห้องน้ำแล้วดึงร่างหนาเข้ามาชิดก่อนจะยกขาข้างหนึ่งเกี่ยวเอวแกร่งเอาไว้แล้วแอ่นสะโพกบดเบียดเข้าหาให้เขาทำได้สะดวก จัดท่าให้ขนาดนี้แล้ว รีบๆเถอะค่ะพ่อคุณ ยืนหน้านิ่งทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ได้

"หมอคะ! อย่าแกล้งมะนาวนะ! เร็วๆเข้าสิ!" ชักจะเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ บอกเลย!

"เรียกชื่อผมก่อนสิ...แล้วจะทำให้"

"หมอเพ้นท์"

"แค่ชื่อเฉยๆครับที่รัก"

"เพ้นท์คะ"

"ขออารมณ์ที่มันมากกว่านี้หน่อย เมื่อกี้แข็งไป"

"เพ้นท์ขา.."

"เกือบดีแล้ว แต่ผมขอหวานกว่านี้อีกนิด" ฉันหมดอารมณ์ที่จะทำมันต่อแล้วล่ะ

ผลั่กกกกก!!

"โอ๊ะ! คุณผลักผมทำไมครับ?"

"มะนาวไม่อยากทำแล้วค่ะ!"

สวบบบบ!!!

"อ๊ะ!!! ทำอะไรของคุณน่ะ! กระแทกเข้ามาแบบนี้มะนาวเจ็บนะ! อื้ออออ เพ้นท์~ อ้ะๆๆ ลึกไป..."

"อืมมมม์ นี่แหละที่ผมอยากฟัง เวลาผมรุกล้ำเข้าไปในตัวมะนาว...รู้ตัวมั้ยว่าคุณดูเป็นตัวเองดีนะ ธรรมชาติและเซ็กซี่ที่สุด" เขากระซิบที่ข้างหูแล้วตวัดลิ้นเลียซอกหูก่อนจะไล่ลงมาที่ต้นคอ เวลาที่โดนทำแบบนี้มันขนลุกดี เสียวไปทั่วทั้งส่วนบนและส่วนล่างเลย ท่อนเอ็นแข็งกร้าวที่กระแทกเข้ามาจนโคนมันบดบี้ไปกับติ่งกระสันนั้นและปลายบานเต่งที่กระแทกเข้ากับผนังมดลูก ทั้งเสียวซ่านทั้งจุกสุดเกินจะบรรยาย

"อือ....แรงอีกนิดได้มั้ยคะ มะนาวต้องการคุณมากกว่านี้ เพ้นท์ อ่าาา ซี๊ดดดดดด~~~" เขากระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงตามคำร้องขอของฉัน บวกกับเสียงทุ้มที่ครางกระหึ่มอยู่ข้างหู เสียงครางเซ็กซี่ยั่วอารมณ์ทำฉันเกือบจะเสร็จอยู่รอมร่อแค่ได้ยินเสียงครางของเขา

พั่บๆๆๆๆ พั่บๆๆๆ สวบๆๆๆ

"อ่าาาส์ ที่รักครับ ผมขอปล่อยในตัวคุณได้มั้ย?"

"คะ? มะ...หมอ ไม่นะ!"

"อ่า...อ่า อ๊ากกกก!!" ไม่ทันสินะ หมอเพ้นท์! เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากให้เขาทำถ้าไม่ได้ใส่ถุง ไม่เคยห้ามใจตัวเองได้เลยสักครั้ง สองรอบที่ผ่านมาตอนอยู่บนเตียงเขาใส่ถุงทุกครั้งจนกระทั่งรอบนี้แหละ ถึงจะไม่บ่อยแต่ฉันไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เพราะถ้าเขาไม่ใส่ถุงฉันก็ต้องกินยา แล้วยาคุมถ้ายิ่งเป็นยาคุมฉุกเฉินมันมีผลข้างเคียงต่อร่างกายตั้งหลายอย่าง ฉันไม่เคยศึกษาเองหรอกมีแต่คนที่ยืนยิ้มตาเยิ้มอยู่ตรงหน้าคนนี้แหละที่มาพูดมาพล่ามถึงข้อดีข้อเสียต่างๆนาๆให้ฉันฟัง ทำให้ฉันรู้สึกกลัวที่จะกินยาคุมแต่ตัวเองกลับมาทำแบบนี้

"อย่างอนผมเลยที่รัก~ นานๆครั้งคงไม่ติดง่ายขนาดนั้นหรอก..มั้ง"

"แล้วทำไมต้องมี มั้ง ด้วยล่ะคะ มะนาวถามจริง อาชีพหมอนี่คุณจับฉลากได้มารึเปล่าคะ!"

"อื้อหื้อ ดูถูกผมมากไปแล้วนะครับ ปากร้ายแบบนี้มันน่าโดนจับกระแทกสดแตกในอีกสักรอบนะครับเนี่ย"

"ไม่ต้องเลยค่ะ วันนี้คุณแหกกฏของเราเพราะฉะนั้นหลังจากตอนนี้ วินาทีนี้เป็นต้นไปจนกว่าจะถึงวันนี้อาทิตย์หน้าคุณถึงจะได้ทำกิจกรรมนี้อีก และรอบนี้มะนาวจะไม่ใจอ่อนแน่นอน!

"..........."

******** to be continued

นางเอกเรื่องนี้แซ่บและแสบเอาเรื่องอยู่นะ หวังว่าจะชอบน้องนะคะ ถึงจะดูแรงๆ เอาแต่ใจไปนิด แต่ก็แอบมีมุมใสๆขี้อ้อนอยู่บ้าง ไม่งั้นหมอเพ้นท์ไม่รักไม่หลงขนาดนี้หรอกเน้าะ เป็นกำลังให้ทั้งสอวคนใน คุณแฟนแสนหล่อ.... I'm not single ||หมอเพ้นท์-มะนาว|| ด้วยนะค้าบบบ

Ep. 2

"หมอคะมะนาวถึงแล้วนะ"

'ผมกำลังลงไปนะครับ ถ้ามะนาวหิวก็กินก่อนได้เลย ไม่ต้องรอผม เดี๋ยวจะปวดท้อง' เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยบอกก่อนที่สายจะถูกตัดไป ตอนนี้ฉันอยู่โรงอาหารของโรงพยาบาล แต่คนไม่ค่อยเพ่นพ่านเพราะเป็นโรงอาหารแยกระหว่างหมอกับคนไข้ วันนี้ฉันสั่งอกไก่อบกับสลัดผลไม้มาให้คุณหมอสุดหล่อของฉันทานเป็นมื้อเที่ยงน่ะ

หมับบบบ!!

"อุ้ย หมอ... มะนาวตกใจหมดเลย"

"ขอโทษครับ วันนี้มีอะไรมาฝากผมบ้าง?" มือหนาวางลงบนไหล่ฉันหนักๆโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง ผู้หญิงบอบบางอย่างฉันก็ต้องมีตกอกตกใจเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

"อกไก่กับสลัดผลไม้ค่ะ^^"

"รักผมจริงรึเปล่าเนี่ย คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบกินอกไก่จืดๆแบบนั้น" คุณหมอในชุดกราวนด์สุดเท่บ่นอุบพลางทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม

"ถึงจะไม่อร่อยแต่ก็ต้องกินนะคะ สองสามวันมานี้มะนาวตามใจให้หมอกินของที่ชอบบ่อยแล้ว" จะบอกให้เผื่อยังไม่รู้ หมอเพ้นท์ชอบกินเส้นมากและเขาได้กินสปาเก็ตตี้กับพวกอูด้งและอะไรอีกมากมายที่เป็นประเภทเส้นมาสามวันติดแล้ว

"ขอบคุณครับ" ฉันเช็ดทำความสะอาดช้อนกับส้อมเสร็จแล้วยื่นให้ มือหนารับไปพร้อมกับคำขอบคุณแต่น้ำเสียงกับสีหน้าที่แสดงออกมาบ่งบอกชัดเจนว่าเขากำลังรู้สึกยังไงกับอาหารตรงหน้า

"นั่งกินข้าวกับมะนาวมันไม่อร่อยขนาดนั้นเลยหรอคะ.." ฉันแกล้งพูดเย้าเขาด้วยน้ำเสียงงอนๆ แล้วก็ตามคาดคือคุณหมอสุดหล่อรีบกล่าวคำขอโทษพร้อมกับง้อฉันยกใหญ่ วันไหนถ้าฉันไม่มีงานหรือไม่ได้ไปธุระที่ไหนก็จะสั่งข้าวมากินกับแฟนที่โรงพยาบาลเนี่ยแหละ มาบ่อยจนสนิทแทบทุกคน ทุกตำแหน่งในโรงพยาบาลแห่งนี้เลยล่ะ เมื่อก่อนฉันเกลียดโรงพยาบาลมากเลยนะจะบอกให้ แต่ทำไงได้ก็ดันมีแฟนเป็นหมอนี่นาแถมยังหล่ออีกต่างหาก ฉันหึงนะเวลาที่เห็นคนไข้สาวๆสวยๆจ้องแฟนฉันตาหวานหยดย้อยน่ะถึงแม้ว่าหมอเพ้นท์จะไม่ได้มีท่าทีตอบสนองว่าสนใจหรือชอบใจอะไรก็ตามทีเถอะ มีหลัวหล่อขนาดนี้ใครจะไม่หวงบ้าง

"เก่งมากค่ะ กินจนหมดเลย"

"ขอบคุณที่มากินข้าวกับผมนะครับ"

"^^ มะนาวกลับละ ตั้งใจทำงานนะคะ" หลังจากที่กินข้าวด้วยกันเสร็จแล้วก็ถึงเวลาที่หมอเพ้นท์ต้องไปทำงานต่อ ฉันฉีกยิ้มกว้างส่งให้คนตรงหน้าแล้วยืดตัวเขย่งเท้าขึ้นเพื่อหอมแก้มให้กำลังใจเขา และเพราะการที่ฉันเขย่งปลายเท้าทำให้การทรงตัวมันไม่ค่อยดี ท่อนแขนแกร่งจึงตวัดโอบรอบเอวฉันไว้พร้อมกับปลายจมูกฉันที่จรดลงบนแก้มสาก.. ภาพนี้ องศานี้ มันพอดีเป๊ะกับตอนที่กลุ่มพยาบาลสาวๆที่ชอบส่งสายตาอ่อยหลัวฉันเดินผ่านมาทางนี้ ก็เข้าทางน่ะสิ เป็นไปตามแผนที่ฉันคิดไว้ในหัวเป๊ะ ชะนีชุดขาวพวกนั้นจะได้รู้ซะทีว่าคุณหมอสุดหล่อคนนี้น่ะเขารักแฟนมากแค่ไหน

"อ่ะแฮ่ม~ หมอเพ้นท์ครับ มีแฟนมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนทุกวันว่าน่าอิจฉาแล้ว ยังสวีทกันกลางโรงอาหารให้คนโสดเขาตาร้อนกันเป็นแถวเลยนะครับ"

"ฮ่าๆๆๆ ขอโทษครับ" หมอเพ้นท์ก้มหัวน้อยๆกล่าวขอโทษหมอรุ่นพี่ด้วยรอยยิ้มเขินก่อนจะหันมาจ้องหน้าฉันด้วยสายตานิ่งๆมุมปากหนาได้รูปที่ฉีกยิ้มเมื่อกี้ก็หุบลงแล้วอย่างฉับไว คนอะไรเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนั้น

"ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ"

"คะ?"

"ผมรู้นะครับว่ามะนาวทำแบบนั้นเพราะไม่ชอบกลุ่มพยาบาลที่เดินผ่านไปเมื่อกี้"

"ก็แหงสิคะ ใครจะชอบที่ผู้หญิงคนอื่นมองแฟนตัวเองตาเป็นมันขนาดนั้นอ่ะ ต่อให้ใส่ชุดขาวเป็นนางฟ้านางสวรรค์ในสายตาคนไข้ก็เถอะ แต่มะนาวไม่ปลื้มค่ะ"

"..............."

"หรือว่าหมอเกรงใจใครในกลุ่มนั้นหรือไงคะ?!"

"ใช่ครับ"

"หมอ!"

"ถ้าคุณทำแบบนี้คนอื่นจะมองมะนาวของผมเป็นผู้หญิงยังไง ถึงผมจะรู้จักมะนาวแต่คนพวกนั้นไม่รู้ ถ้าเขาเอาไปซุบซิบนินทา มะนาวจะเสียหายนะครับ" เกือบจะโกรธแล้วนะเมื่อกี้ แต่พอได้ยินคำนั้นฉันก็ช้อนตามองเขาด้วยความปลื้มปริ่มมือประสานกันตรงหน้าบิดตัวไปมาทำท่าเขินอายเหมือนเด็กสาวที่โดนสารภาพรักครั้งแรก

"พวกเขาก็จะมองว่ามะนาวเป็นผู้หญิงยุคใหม่และกล้าที่จะแสดงความรักโดยไม่เขินอายไงคะ"

"..........." เงียบ... เมื่อกี้อุตส่าห์ใช้เสียงสองแล้วนะแถมยังทำตาแบ๊วใส่ด้วย แต่หมอไม่อินแฮะ

"ก็ได้ค่ะ แต่..ไม่ว่าใครจะมองยังไง มะนาวไม่เห็นจะแคร์เลยมะนาวสนใจแค่สายตาหมอคนเดียว" ฉันเดินหน้าอ้อนต่อถึงแม้คนตรงหน้าจะทำนิ่งใส่แค่ไหน แต่ฉันไม่สนเพราะรู้ว่าคุณหมอสุดหล่อคนนี้แพ้ลูกอ้อนของฉันทุกครั้งอยู่แล้ว ขยับตัวไปเข้าไปเกาะแขนแกร่งไว้แน่นพลางซบแก้มแนบลงกับต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามภายใต้ชุดกราวนด์สีขาวสะอาด

หมับบบ

"เด็กดื้อของผม"

"งื้ออออ หมอง่าา มะนาวเปล่าดื้อสักหน่อย" ฉันมองค้อนเบาๆแล้วทำปากยื่นใส่เมื่อมือหนายีผมฉันตามด้วยบิดจมูกอย่างมันเขี้ยว ฉันเบี่ยงหน้าหนีเพราะกลัวว่าไฮไลท์ตรงปลายจมูกจะหลุดติดมือใหญ่ๆของหมอออกไปหมดน่ะสิ

"หื้ออออ เดี๋ยวมะนาวไม่สวย~"

"ผมบอกแล้วไงว่าตอนที่หน้าคุณไม่ต้องแต่งอะไรเลยดูสวยกว่าเยอะ"

"................."

"แต่..ตอนแต่งก็สวยไปอีกแบบครับ ฮ่ะๆ" เสียงทุ้มปล่อยเสียงหัวเราะแห้งๆในลำคอ เมื่อเห็นสายตาของฉัน ชมว่าหน้าสดสวยใครก็ชอบอยู่แล้วแต่ฉันชอบแต่งหน้านี่นาแล้วฉันก็ค่อนข้างมั่นใจว่าการแต่งหน้าของฉันมันไม่ได้แย่ไม่งั้นคงไม่มีคนติดตามเป็นล้านอย่างทุกวันนี้หรอก

"มะนาวไปนะคะ หมอ!ห้ามส่งสายตาให้คนไข้หรือพยาบาลคนไหนเด็ดขาดเลยนะรู้มั้ย?"

"หึ..ครับ แล้วกลับจากนี่คุณจะไปไหนต่อหรือเปล่า?"

"ว่าจะชวนเสียงหวานไปร้านเครื่องสำอางน่ะค่ะ วันนี้มีลิปสติกเซลล์หลายแบรนด์เลย"

"ขับรถดีๆนะครับ" หมอเพ้นท์เดินมาส่งฉันที่รถ เปิดปิดประตูให้เรียบร้อย ยืนรอจนฉันขับรถออกมาเขาถึงเดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาล

........................................................................

หลายชั่วโมงผ่านไป

"ฮัลโหล ใกล้ถึงแล้ว" ฉันขับรถไปเงียบๆปล่อยให้เสียงหวานคุยโทรศัพท์กับแฟนที่โทรตามสิบรอบได้แล้วมั้ง ไปรับออกมาตั้งแต่ช่วงบ่าย กว่าจะพากลับไปส่งก็จนดึก แฟนเสียงหวานยิ่งทั้งโหดทั้งดุอยู่ด้วย TT

'............'

"ทะเลาะกันหรอ?"

"เปล่านะ คงโมโหหิวมากกว่าน่ะ ฮ่าๆๆๆ"

"รู้สึกผิดเลยอ่ะ" หวังว่าคงจะไม่ได้ทะเลาะกันจริงๆนะ กลัวฉันกลัวอยู่หรอกแต่เป็นห่วงเสียงหวานมากกว่าน่ะ

"ไม่ต้องคิดมากนะ วินไม่เป็นไรหรอก คงหิวเฉยๆแหละ แล้วมะนาวจะกลับห้องเลยมั้ยอ่ะหรือจะไปไหนต่อ?"

"คงแวะไปหาหมอเพ้นท์ที่โรงพยาบาลก่อนน่ะเดี๋ยวว่าจะซื้อข้าวเย็นไปกินด้วยกันที่นั่นเลย"

"ขอบคุณนะมะนาว" ฉันยิ้มตอบรับแล้วขับรถออกมา แฟนของเสียงหวานเป็นเพื่อนกับหมอเพ้นท์แฟนฉันเองแหละ อ้อ แล้วก็มีอีกคนที่เป็นเจ้าของผับคนนั้นลุคก็จะดูเพลย์บอยหน่อย ฉันละไม่ชอบเลยผู้ชายที่เที่ยวส่งสายตาให้ผู้หญิงคนอื่นไปเรื่อยทั้งที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แบบนั้น ส่วนผู้ชายที่วันๆเอาแต่ปั้นหน้าโหดเหมือนวินก็น่ากลัว ฉันว่าหมอเพ้นท์นี่แหละโอเคที่สุดในกลุ่มแล้วทั้งหล่อ เก่ง สุภาพบุรุษ ไม่เจ้าชู้ ยิ้มทีใจละลายเป็นไอศกรีมโดนแดด ได้ผู้ชายอย่างหมอเพ้นท์ไปเป็นหลัวก็เหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งสิบใบ และมะนาวแสนสวยคนนี้เอง..ที่คือผู้หญิงโชคดีคนนั้น โฮะๆๆ

\*\*\*\*\*\*\*\*\* to be continued