"ดวงวิญญาณที่ล่องลอยไร้จุดหมายที่ที่อยู่อาศัยของเธอนั้นคือสุสานของคนตาย ไม่มีสิ่งใดที่อยู่ในที่แห่งนั้นนอกจากร่างที่ไร้วิญญาณของผู้คน

ศพนับพันนับหมื่นเน่าเปื่อยเกลื่อนกลาดทั่วสุสาน ฝูงแร้งบินว่อนฉีกกินชิ้นเนื้อของซากศพภาพสยดสยองของเศษชิ้นเนื้อกระจัดกระจายตามพื้นหญ้าฝูงหมาต่างรุมแทะแย่งกินเศษเนื้อฉีกดึงกระชากจนไขมันและลำไส้ทะลักออกมาเป็นภาพสยดสยอง

พวกมันยื้อแย่งกันกินอย่างเอร็ดอร่อยผู้คนนั้นต่างเรียกขานนามสถานที่แห่งนั้นว่าสุสานคนตายแห่งวอซิเนีย

ซากศพที่กองกันเต็มภูเขากลิ่นสาบเน่าเหม็นลอยฟุ้งไปทั่วป่าซากศพมากมายถูกขนทยอยมาในช่วงสายๆผู้ที่นำมานั้นต่างมีท่าทีที่เร่งรีบร้อนรนพวกเขาแต่งกาย เหมือนกับพวกทหารยุคโบราณ แต่ผู้ที่กำลังเฝ้ามองอยู่นั้นกลับคิดสงสัยถึงแม้จะไม่มีใครมองเห็นตัวเธอก็ตาม

เธอคือดวงวิญญาณที่กำลังล่องลอยไปทุกที่ในสุสานแห่งนี้ "นั่นก็คือตัวฉัน คอเรีย คริชโตโน่ อายุของฉันเพิ่งจะแค่ 25 แต่ต้องมาตายเพราะอุบัติเหตุ

ที่แห่งนี้มันคือที่ไหนกัน ฉันพยายามที่จะออกไปจากที่แห่งนี้ แต่ก็กลับถูกดึงมายังสถานที่แห่งนี้ทุกครั้งร่ำไป อะไรกัน" ความสงสัยนั้นเกิดขึ้นในจิตใจ พวกเขานำศพจำนวนมากเหล่านี้มาจากที่ใด

ฉันพยายามที่จะหาคำตอบ และตามพวกนั้นไป แต่ก็ต้องถูกดึงกลับมายังสถานที่แห่งนี้มันเหมือนกับว่า ฉันผูกติดอยู่กับสถานที่แห่งนี้ ฉันพยายามที่จะฟังพวกเขาเหล่านี้พูด แต่ก็ฟังไม่ออกมันเป็นภาษาที่แตกต่างฉันไม่เข้าใจมัน นานวันเข้าสถานที่แห่งนี้เริ่มที่จะเปลี่ยนไป หมอกหนาเริ่มปกคลุมสุสานและแล้วสิ่งนั้นมันก็ปรากฏขึ้นในค่ำคืนที่มืดมิดมองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาวและพระจันทร์ ฉันผู้นี้ได้แต่เฝ้ามองมัน วันแล้ววันเล่า..........

... ....... จบ....... ...

" ความเงียบสงัดเริ่มเข้าปกคลุมพื้นที่ดวงตะวันลดคล้อยต่ำลงเรื่อยๆ ความหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณฝูงแร้งฝูงกาเริ่มบินกลับเข้าหาลังของพวกมัน

บรรยากาศรอบพื้นที่สุสานเต็มไปด้วยความวังเวงไอหมอกหนาไม่รู้มาจากที่ใดมันค่อยๆขยายตัวปกคลุมพื้นที่ไม่นานแสงตะวันก็รับขอบฟ้ายิ่งทำให้สุสานแห่งนี้เต็มไปด้วยความน่ากลัวไม่มีมนุษย์ผู้ใดกล้าคิดที่จะย่างกายเข้ามาในสถานแห่งนี้ในช่วงยามเย็นเช่นนี้...

คอเรียเฝ้ามองดูเหตุการณ์ผ่านๆมานับตั้งแต่เธอจำความได้ นี่ก็ผ่านมาจะร่วมเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันมาอยู่ในสุสานแห่งนี้

- ศพแล้วศพเล่าทยอยขนมาทิ้งกองไว้ที่สุสานแห่งนี้ไม่หยุดหย่อนเริ่มแรกเดิมทีศพก็ไม่ได้มากมายถึงขนาดนี้หรอกฉันต้องการหาคำตอบจากคนที่นำศพเหล่านี้มา แต่ก็อย่างที่พูดไปฉันฟังพวกนี้พูดไม่รู้เรื่องมันเป็นภาษาที่ไม่ได้อยู่ในโลกของฉัน

วิญญาณของฉันล่องลอยไปทั่วสุสานมันแปลกที่ฉันไม่เห็นดวงวิญญาณดวงใดที่มีลักษณะที่เหมือนหรือคล้ายกับฉันเลยบางดวงนั้นเล็กเท่าฝ่ามือล่องลอยไปมาอย่างไร้จุดหมาย

บางดวงนั้นเป็นสีดำทมิฬมีจุดสีแดงอยู่ตรงกลางฉันลองสื่อสารกับมันเผื่อมันจะเข้าใจผู้ที่เป็นวิญญาณด้วยกันแต่กลับกันมันกลับลอยเคว้งคว้างไปหน้าตาเฉย เหมือนกับว่าตัวฉันเป็นวิญญาณที่ยิ่งกว่าวิญญาณที่แม้แต่วิญญาณด้วยกันก็ไม่สามารถที่จะมองเห็น

บางครั้งตัวฉันก็คิดไปเองว่ามันทำเป็นมองไม่เห็นฉันหรืออาจจะมองไม่เห็นฉันเลยก็ได้ คอเรียลองเอาฝ่ามือลองจับมันดูแต่ก็พบว่าดวงวิญญาณ ที่มีสีดำทมิฬนั่นกับทะลุผ่านฝ่ามือของเธอไปหน้าตาเฉย มันล่องลอยไปมาอย่างไร้จุดหมาย แต่แล้วมันกลับดูแปลกๆไปเมื่อดวงวิญญาณสีดำอยู่ๆมันก็พุ่งกัดกินดวงวิญญาณดวงอื่นอย่างบ้าคลั่ง ดวงแล้วดวงเล่าวิ่งกัดกินกันอลหม่านกันว่อนสุสาน

คอเรียกำลังงงกับพฤติกรรมและการกระทำของพวกมันนี่พวกมันกำลังทำบ้าอะไรกันอยู่เนี่ยแทนที่พวกนี้จะหาทางไปเกิดใหม่เหมือนในพระคัมภีร์ของพระในศาสนาพุทธได้เขียนบันทึกไว้คอเรียมองพฤติกรรมอันแปลกประหลาดของวิญญาณพวกนี้หลายๆดวงลอยทะลุผ่านร่างของเธอไปมาอย่างกับผึ้งกำลังแตกรัง

คอเรียเริ่มสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของพวกมัน ตัวที่ไล่กัดกินดวงวิญญาณดวงอื่นได้มากที่สุดตัวของมันเริ่มที่จะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับลูกโป่งสีดำขนาดใหญ่ลอยไปมา

คอเรียคิดว่ามันกำลังกลืนกินดวงวิญญาณดวงอื่นเพื่อที่จะให้ตัวมันมีพลังและกลายร่างเป็นตัวอะไรสักอย่างเธอนั้นคิดและจินตนาการถึงหนังเอเลี่ยนที่เธอเพิ่งจะดูมาล่าสุด มันเหมือนกับตัวร้ายที่กลืนกินตัวอื่นเพื่อที่จะกลายร่างเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่าสยดสยองแล้วมันก็เหมือนกับที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด

จากดวงวิญญาณดวงเล็กๆหลอมรวมกลายเป็นกลุ่มดวงวิญญาณขนาดใหญ่เท่ากับคนภาพเหตุการอันน่าเหลือเชื่อนี้กำลังปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ ไม่เพียงเท่านั้นมันยังมีแขนขาที่กำลังงอกออกมาเป็นรูปเป็นร่าง จุดสีแดงที่อยู่ตรงกลางของดวงวิญญาณก็กลับกลายเป็นดวงตาทั้งสอง ภายในดวงตานั้นกลวงโบ๋เป็นสีแดงเลือดอย่างน่ากลัวปากที่เหมือนกับสลามมีฟันแหลมคมพร้อมที่จะบดขยี้ชิ้นเนื้อให้ขาดเป็นชิ้นๆ

ขณะนั้นเองดูเหมือนว่ามันกำลังมองหาอะไรสักอย่างฉันเฝ้ามองดูพฤติกรรมของมันด้วยความอยากรู้อยากเห็นเงาดำขนาดใหญ่ที่กลายร่างจากการกินดวงวิญญาณด้วยกันตอนนี้ตัวมันมีแขนขาที่งอกออกมาเหมือนกับมนุษย์

ดวงตาสีแดงนั้นสอดส่องไปตามพื้นหญ้าเหมือนตัวมันกำลังมองหาอะไรสักอย่างคอเรียคิดว่านี่ถ้าเป็นตอนดึกๆที่บ้านเธอชาวบ้านคงขวัญผวากันใหญ่เพราะคิดว่าคงเป็นผีที่คนไทยมักชอบเรียกกันเช่นจำพวกผีปอบผีกระสือ

คอเรียเริ่มเห็นถึงความเปลี่ยนไปของมันมันหยุดและจ้องมองอะไรสักอย่างตรงหน้ามัน คอเรียสงสัยจึงลอยขยับไปใกล้ๆมัน สิ่งที่เธอกำลังเห็นอยู่นั้นคือมันกำลังหยุดจ้องมองดูศพที่ถูกขนมาทิ้งเมื่อช่วงใกล้ค่ำก่อนที่ชายแต่งกายคล้ายกับทหารยุคโบราณ จะรีบออกจากพื้นที่ไป ศพที่มันจ้องมองอยู่นั้นเป็นศพที่ดูสมบูรณ์มากที่สุดดูเหมือนว่าสิ่งที่ทำให้คนนี้ตายน่าจะเป็นแผลที่เกิดจากการโดนของมีคมแทงเข้าที่ราวนมด้านซ้ายส่วนอื่นๆของร่างกายนั้นยังดูสมบูรณ์ปกติทุกอย่าง

ดวงวิญญาณดำทมิฬดวงตาสีแดงจับจ้องมองที่ศพที่มันกำลังเล็งไว้ ตัวของมันเอนร่างสยองเข้าไปใกล้หาศพเงาดำทมิฬนำร่างของมันแทรกซึมเข้าสู่ร่างของศพที่ตายแล้ว คอเรียรู้ว่ามันกำลังจะคิดทำอะไรต่อกันแน่ และแล้วศพนั่นก็เริ่มที่จะขยับเองดูเหมือนมันกำลังจะยึดร่างนี้เป็นภาชนะของมันนานเข้าเริ่มมีตัวอย่างพวกนี้มากขึ้นทุกที จากหนึ่งตัวกลายเป็นสิบตัวจากสิบตัวกลายเป็นร้อย

ในที่สุดค่ำคืนนี้ก็สิ้นสุดลงพร้อมกับศพที่มุดหายลงดินศพพวกนี้ดูเหมือนพวกมันจะแพ้แสงแดดและออกหากินตอนกลางคืนคอเรียเฝ้ามองพวกมันขุดหลุมกันตลอดคืนดูเหมือนพื้นที่อยู่อาศัยทำลังของพวกมันจะเป็นพื้นดิน

เธอไม่มีความรู้สึกง่วงนี่คือสิ่งที่ทรมานที่สุดถ้าหากมานั่งนึกว่าเมื่อไหร่จะถึงตอนเช้าเสียทีซึ่งมันทำให้ฉันคนนี้รู้สึกปวดประสาทเป็นที่สุดมันไม่มีสิ่งไหนที่ทำให้ฉันแก้เบื่อได้เลยนอกจากร่องลอยไปตามสุสานที่มีแต่ศพไร้ญาติกองผะเนินเต็มพื้นราบ

" แสงสว่างผลัดเปลี่ยนวันใหม่ลอดผ่านหุบเขา" ในที่สุด ก็เช้าเสียทีฉันลองที่จะหาอะไรทำดูบ้างหลังจากผ่านเหตุการเมื่อคืนมา

" ว่าแต่มันมีอะไรให้ชั้นทำด้วยหรอ นอกจากร่องลอยเคว้งคว้างอยู่อย่างนี้ฉันไม่รู้ว่าไอหมอกหนานี่จะเพิ่มขึ้นอีกเมื่อไหร่ตอนนี้ก็พอมองเห็นทิวทัศน์อยู่บ้าง แต่ช่วงท่อนล่างลงมานี่แทบจะมองไม่เห็นอะไรเลยขาวโพลนเหมือนกับทะเลหมอกไปหมด

วันนี้ก็อีกเช่นเคยไม่มีอะไรทำนอกจากร่องลอย สำรวจดูศพที่กองเกลื่อนกลาดเต็มพื้นเผื่อว่าศพเหล่านี้จะมีของมีค่าอะไรให้สนใจบ้างภาพอิสระเอียนของศพเธอเห็นภาพนั้นจนชินตาแล้วแรกๆนั้นแทบจะรับไม่ได้กับสิ่งที่เห็นเช้านี้ยังไม่มีศพถูกขนมาที่สุสานเพราะมันยังเช้าอยู่

คอเรียเหลียวมองลักษณะของศพเหล่านี้แล้วล้วนแต่แต่งกายคล้ายกับทหารกันทั้งสิ้นฉันพยายาม แยกความแตกต่างของศพและชุดที่พวกเขาสวมใส่ คอเรียคิดว่าศพที่ สวมทับไปด้วยชุดเกาะเกือบทั้งตัวนั้นน่าจะเป็นพวกทหารที่มียศที่สูงกว่าศพทหารเกราะเบาเหล่านี้ ไม่เพียงเท่านั้นฉันยังพบเห็นศพที่น่าจะเป็นเหล่าชาวบ้านรวมทั้งเด็กด้วยอะไรถึงทำให้พวกนี้ฆ่าได้แม้กระทั่งเด็กและคนบริสุทธิ์กันนะ

ในช่วงสายๆของวันนี้ฉันมีความรู้สึกเหมือนมันผิดปกติไปหมดฝูงแร้งฝูงกาที่แต่เดิมนั้น บินว่อนกันเต็มสุสานแต่บัดนี้นั้นกลับเงียบหายแม้แต่เสียงแมลงเสียงเห่าหอนของหมาป่าที่ยื้อแย่งกินซากศพเป็นประจำ กลับเงียบกริ๊บน่าพิศวง

ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่มีศพถูกขนมาที่สุสานแห่งนี้ เหมือนเช่นทุกวัน คอเรียคิดว่าหยุดพักหน่อยก็ดี ต้นตอที่มาของศพเหล่านี้เธอคิดว่าน่าจะมาจากสงครามที่ไหนสักแห่งถ้าหากสังเกตจากการแต่งกายและชุดของพวกเขาแล้ว ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น

คอเรียเธอคิดย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา เงาดำพวกนั้นยึดครองร่างของศพหลังจากที่มันกัดกินดวงวิญญาณดวงอื่นๆเธอคิดว่าทำไมเงาดำพวกนั้นถึงกลับกลายร่างแล้วสามารถยึดเอาร่างของคนที่ตายแล้วมาเป็นภาชนะให้กลับตัวเองได้แต่ถึงอย่างนั้นทำไมตัวเธอถึงกับทำไม่ได้เหมือนอย่างที่เงาดำประหลาดนี่กันทั้งๆที่เธอก็ลองทำอยู่หลายครั้งแต่ดวงวิญญาณของเธอกับพุ่งทะลุผ่านไปเฉยๆเสียอย่างนั้น

เธอลองค้นหาเศษซากจากซากศพ ที่ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดเหล่านี้ดูเหมือนเธอจะเจออะไรที่น่าสนใจเข้าเสียแล้ว มันมีแสงสะท้อนจากอีกฟากหนึ่งของหลุมศพเธอรีบพุ่งลอยไปหาแสงนั้นทันที

เมื่อเธอไปถึงแต่สิ่งที่เห็นก็คือศพที่กำลังเน่าเปื่อย ทั่วทั้งร่างของเขานั้นห่อหุ้มไปด้วยเกาะหนาเสมือนรถถังเดินได้ร่างกายของเขาสูงโปร่งดุดันสมชายที่ขึ้นชื่อว่ายอดนักรบ เขาน่าจะสูงประมาณซัก 190 เธอกำลังคิดว่าผู้ชายอะไรจะสูงมากมายขนาดนี้ แถมทั่วทั้งร่างยังมีกลิ่นไอแปลกๆเพราะสิ่งที่เธอกำลังเห็นอยู่นั้นคือ พลังงานสีดำพร้อมกับสีเขียวมรกต ที่แผ่ซ่านออกมาจากศพถึงแม้ จะไม่มากก็เถอะ

คอเรียลองเอาร่างวิญญาณของเธอเข้าไปแทรกกับศพเผื่อครั้งนี้อาจจะได้ผลได้ร่างสักร่างมาเธอคิดว่าถ้าหากได้ร่างบึกบึนนี่แล้วละก็มันคงจะแจ่มน่าดู

แต่เธอก็คิดไว้แล้วว่ามันอาจจะไม่ได้ผลและสิ่งที่คิดไว้ก็เหมือนอย่าง ที่พูดไว้ไม่มีผิด คอเรียลองสำรวจร่างนี้อีกครั้งหลังจากที่กลับมายืนอยู่ในท่ายืนเพราะสิ่งที่คอเรีย ตามมานั่นก็คือแสงวิบวับแต่มันอยู่ที่ไหนล่ะต้นต่อของแสงนั่นเธอลองค้นหาและมองสำรวจร่างนี้อีกครั้ง และก็พบกับอะไรบางอย่างปักอยู่ที่กลางหน้าอกของชายคนนี้มันทะลุเกราะหนาๆ ลึกลงไปถึงทรวงอก แทบจะกลมกลืนกับเนื้อเกราะ เธอสังเกตุดูดีๆสิ่งที่เห็นคือด้ามสีเงินของมัน เธอคิดว่าน่าจะเป็นแสง สะท้อนจากด้ามกริ๊ชแปลกประหลาดอันนี้

มันมีลวดลายที่สวยงามอาจจะทำมาจากแร่เงินที่บริสุทธิ์ ++++ดูเหมือนว่ากริ๊ชเล่มนี่จะมีอะไรพิเศษบางอย่างดึงดูดให้คอเรียหยิบมันคอเรียเธอคิดว่ามันคงจะเป็นเหมือนกับอากาศที่ผ่านมือเธอไปอย่างที่ผ่านๆมา เหมือนที่เธอเอามือไปสัมผัสกับวัตถุแล้วมันก็ทะลุผ่านมือเธอไปเหมือนกับอากาศ ในทันทีที่เธอลองหยิบมันดูอีกครั้งแล้วมันก็ทะลุผ่านมือของเธอไปตามที่คิดไว้ไม่มีผิดแต่ว่าสิ่งที่เธอสัมผัสได้นั้นมันเหมือนกับว่ามีแม่เหล็กที่คอยหน่วงมือเธอเอาไวถึงแม้มันจะทะลุผ่านมือของเธอไปก็ตามคอเรียลองหยิบมันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอลองตั้งจิต จินตนาการถึงสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มือของเธอค่อยๆเคลื่อนเข้าหามันแล้วสิ่งที่เธอสัมผัสได้มันก็เป็นเหมือนที่เธอจินตนาการไว้เธอดึงกริิ๊ชออกจากร่างของชายคนนั้นพร้อมกับดีใจหลังจากที่สามารถหยิบจับสิ่งของได้เป็นครั้งแรกนับจากที่เข้ามาอยู่ในสุสานแห่งนี้

เธอแกว่งสะบัดมันไปมาด้วยความดีใจ แต่แล้วเธอก็ต้องหยุดความดีใจนั้นไว้หลังมีภาพอะไรบางอย่างแทรกเข้ามาในหัวของเธอ

คอเรียทดลองเอากริ๊ชที่เธอถืออยู่นั้นสลักเป็นชื่อของเธอลงบนชุดเกราะของซากศพที่เธอเพิ่งจะดึงออกตามภาพในหัวของเธอที่บอกให้เธอทำตามทันที่ที่สลักนามลงบนเกราะตัวอักษรเหลืองแสงตามคมมีดที่เธอได้ขีดเขียนสลักเป็นชื่อของเธอ

"สลักชื่อเสร็จแล้วยังไงต่อเนี่ยภาพที่คอเรียเห็นอยู่นั้นกลับขาดหายไปดื่อๆไปเพียงเท่านั้น ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อดีจึงทำให้คอเรียงุนงงอยู่สักพัก

แต่ว่าด้วยความบังเอิญหรืออะไรบางอย่างดนใจให้เธอลองเอาร่างของตัวเองไปสิงร่างนั้นอีกครั้ง คอเรีย นำร่างวิญญาณของเธอแทรกไปที่ซากศพของชายที่เธอเพิ่งจะดึงกริ๊ชออกจากหน้าอกของเขาจากนั้นก็ทดลองตั้งสมาธิขยายดวงจิตของเธอไอระอองสีขาวสว่างจร้าแผ่ไปทั่วร่างที่นอนแน่นิ่งมีเพียงวินญาณของคอเรียเท่านั้นที่กำลังสถิตอยู่ในร่างที่ไร้วิญญาณ

หลังจากขอเรียเอาร่างวิญญาณประทับร่างที่เน่าเปื่อยของทหารคนนั้นได้ไม่นานศพที่เน่าเปื่อยคนนั้นเริ่มที่จะมีปฏิกิริยาบางอย่าง ไอสีดำพร้อมกับสีเขียวมรกตที่แผ่ซ่านไปทั่วซากศพ

ซากศพที่เน่าเปื่อยเต็มไปด้วยหนอนชอนไชเต็มทั่วทั้งร่างบัดนี้เนื้อเยื่อต่างๆที่ยังหลงเหลืออยู่เริ่มแปรเปลี่ยนสภาพเป็นไอสีดำส่วนเนื้อเยื่อที่หลงเหลือกลับกลายเป็นเนื้อหยาบเหนียวหุ้มหนังกระดูกแม้แต่มีดที่ขึ้นชื่อว่าคงทนและคมที่สุดก็ตัดมันไม่ขาด เกราะหนาที่ห่อหุ้มร่างกายแปลเปลี่ยนสภาพเป็นสีดำทมิฬมันยิ่งทำให้น่ากลัวขึ้นไปอีกเมื่อมีไอพลังงานสีดำแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัวใบหน้าที่หอหุ้มไปด้วยหมวกเหล็กมองไม่เห็นใบหน้าข้างในว่าเป็นเช่นไร

ดวงตากลวงโบ๋ที่เกิดจากหนอนชอนไชแต่ภายในนั้นกลับมีแสงกลมสีเขียวมรกตส่องแสงลอดผ่านช่องมองของมวกเหล็กที่ห่อหุ้มใบหน้า

มือที่ขยับไปมาตามความนึกคิดของคอเรียในขณะที่การมองเห็นที่ลอดผ่านภายในหมวกเหล็กคอเรียยมองเห็นมือที่ขยับไปตามความนึกคิดของเธอหนอนชอนไชไปทั่วทั้งร่างไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ตัวเดียวนั่นอาจจะเป็นเพราะพลังของเธอที่ปล่อยออกมาตามร่างที่เธอยึดครองนี้ก็ได้เธอรองยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างไม่ยากเย็นแต่เมื่อก้าวเท้าเดินเพี่ยงแค่ก้าวแรกเท่านั้นแหละกับล้มตึงไม่เป็นท่า "นี่มันอะไรกันได้ร่างมาแล้วยังต้องมาฝึกหัดเดินอีกเหรอเนี่ย" คอเรียพยุงร่างของเธอลุกขึ้นเดินอย่างทุลักทุเลอีกครั้งเธอเริ่มทึ่จะทำความเคยชินกับมัน

ในระหว่างที่กำลังทำความเคยชินกับร่างนี้อยู่นั้น คอเรียก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเหมือนกับเสียงย่ำเท้าของคนหลายคน เธอคิดว่าจะมีใครกันที่กล้าย่างกายเข้ามาในสุสานในช่วงพลบค่ำอย่างนี้พูดแล้วคอเรียก็รีบร่องลอยไปยังทิศทางของเสียงทันทีเหลือไว้แต่ร่างที่พึ่งยึดครองไปเมื่อครู่และสิ่งที่เธอเห็นก็คือกลุ่มชายฉกรรจ์ หลายคนแต่งกายคล้ายกับทหารแต่หนึ่งในนั้นกลับมีเด็กผู้หญิงผมรุงรังน่าจะอายุเพียงแค่ 10 ขวบเนื้อตัวมอมแมม

ที่คอของเธอมีปลอกเหล็กสวมอยู่ดูเหมือนเธอกำลังแบกของสำภาระนักๆไว้บนหลังดูจากสีหน้าของเธอที่แยกเคี่ยวออกมาไม่หยุดมันคงจะหนักน่าดู

" นี่พวกนี้กำลังใช้แรงงานเด็กอยู่หรือเนี่ย คอเรียที่แอบมองดูอยู่ห่างๆด้วยสีหน้าที่ไม่ชอบใจ

ชายหลายสิบคนเดินค้นตระคุ้ยหาของมีค่ากับศพที่นอนเกลื่อนกลาดตามพื้น

" ดูจากลักษณะแล้วเด็กคนนี้น่าจะเป็นทาสสินะ "

พวกเขาดูเหมือนจะขุดคุ้ยหาสมบัติกับศพที่ตายแล้วเพื่อนำของเหล่านั้นไปขายสินะ แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่า จะถึงเวลาของเจ้าพวกนี้แล้วแย่จัง หัวที่โผล่ขึ้นจากพื้นดินดวงตาแดงสดอันน่ากลัวมองหาสิ่งที่น่าจะเป็นอาหารพวกมัน หัวที่เริ่มโผล่ขึ้นจากพื้นดินความมือมิดปกคลุมพื้นที่อย่างสมบูรณ์ วิสัยทัศน์ที่มองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากความมืดมิด เด็กน้อยที่เก็บของอยู่เหลียวมองพื้นที่รอบๆพร้อมกับกายที่สั่นเท้าไปทั้งตัวแสงไฟที่ให้ความสว่างของเด็กน้อยที่จุดจากครบเพลิงส่องสว่างได้ไม่ค่อยดีนัก ซึ่งต่างจากแสงสว่างจากอุปกรณ์เวทย์ที่เหล่านักขุดคุ้ยหาสมบัติจากซากศพใช้กันอยู่

เธอคอยเก็บของที่เหล่ากลุ่มคนหาสมบัตินำมายัดใส่กระสอบหลายใบที่เธอแบกมาบนหลังเธออย่าทุลักทุเลเธอทำอย่าร้อนรณ เพราะกลัวจะถูกทำโทษและให้อดอาหารเธอถูกคนเหล่าซื้อตัวมาจากพ่อค้าทาสที่เมือง อีวิ้น ด้วยราคา ห้าสิบเหรียญเงินเพี่ยงเท่านั้นจากนั้นเธอก็เริ่มออกเดินทางมากับกลุ่มคนเหล่านี้หน้าที่ของเธอคอยแบกของสำพาละและคอยทำงานจิปาถะตามคำสั่ง

หลังจากที่เธอเดินทางมากับคนพวกนี้ได้แค่ห้าวันเธอก็รู้ว่าพวกเขานั้นเป็นทหารรับจ้างและนักขุดหาสมบัติพวกเขามุ่งหน้ามายังสถานที่แห่งนี้เพราะได้ข่าวว่ามีทหารและศพอีกมากมายที่ถูกขนมาทิ้งไว้ยังสุสานแห่งนี้ เธอรู้สึกขนลุกขนพองหลังได้ยินพวกเขาพูดเด็กน้อยเดินถือกระสอบที่ทำขึ้นจากใยไม้ตามหลังพวกเข้าไป เธอรู้สึกว่าอากาศนั้นเริ่มรู้สึกแปลกๆไอเย็นนั้นไม่รู้ว่ามาจากที่ใด

ไม่นานเธอก็สัมผัสได้กับอะไรบางอย่างเธอเห็นเหมือนกับเงาที่วิ่งผ่านเงาของต้นไม้ไปเมื่อครู่แล้วเธอก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างเมื่อมองดูแล้วก็เห็นกับก้อนเนื้อสดๆที่กองอยู่บนพื้นเธอสดุ่งโยงทันทีหลังจากที่เห็นแต่ก็ไม่ส่งเสียงร้องใดๆออกมาได้แต่เอามือปิดปากของตัวเองไว้ไม่ให้แผ่เสียงหลุดออกมาหลังก่อนที่จะมาเธอก็ได้รับคำเตือนจากคนพวกนี้แล้ว

เหล่าคนที่กำลังขมักเขม้นค้นหาของมีค่ากับศพพวกเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าตัวเองเลยว่ากำลังถูกจับจ้องด้วยสายตาหลายคู่มองอยู่

"นี่พวกแกดูที่มือข้าสินี่คืออะไร " ชายสองสามคนเดินไปดูที่มือของชายที่กำลังส่งเสียงเรียกให้พวกเขาไปดูที่มือของเขา

-นี่มันสร้อย อิสบรู ของชาวนาคาสต้ามันมีราคาแพงและทำขึ้นมาเพียงแค่ 20 เส้นในอาณาจักรทางเหนือเพียงเท่านั้นนี่ ชายสองคนตาโตแสดงสีหน้าออกมาด้วยความดีใจฮ่าๆข้าคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกมาที่สุสารคนตายแห่งนี้ แต่ในระหว่างที่จะได้พูดอะไรพวกเขาก็ต้องตกตลึง กับสิ่งที่กำยืนจ้องมองอยู่ตรงหน้าพวกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

.......

.......

.......

..."พวกเจ้ายกดาบขึ้นมา..มันก็แค่ซากศพ"...

......................................................