Ep.1

สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อ เรนนี่ ฉันเป็นคนธรรมดา ก็แค่นักศึกษาฝึกงานคนหนึ่ง ใช้ชีวิตไปตามประสา ฉันมีเพื่อนนะไม่ใช่ไม่มี แต่เพื่อนสนิทของฉันตอนนี้เราอยู่คนละที่ เฮ้อ ฉันคิดว่าชีวิตฉันจะเข้มแข็งกว่านี้ แกร่งมากกว่านี้ ฉันกับเพื่อนตัดสินใจว่าเราจะแยกย้ายกันฝึกงานเพราะความชอบส่วนตัวเราไม่เหมือนกัน ถึงแม้เราจะเรียนด้วยกันมาตลอดแต่สุดท้ายแล้วความชอบจริงๆมันก็ไม่สามารถที่จะตามกันได้ ถูกมั้ย ตอนนี้ฉันกำลังฝึกงานที่สายการบินแห่งหนึ่ง ในสนามบินกรุงเทพฯ เนี่ยแหละ แต่ทำไมมันเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะเนี่ย นี่เพิ่งจะผ่านการฝึกงานมาแค่ 3 อาทิตย์ เองนะ อยากกลับแล้วอ่ะ เมื่อไหร่จะฝึกเสร็จ เหงาสุดๆไปเลย

" เรนนี่ เดี๋ยวช่วยเอาเอกสารฉบับนี้ไปให้พี่อ้อยด้วยนะ ด่วนๆเลยนะ"

" ค่ะ พี่ต่าย"

อย่างที่ทุกคนเห็น ชีวิตฉันก็อยู่อย่างนี้แหละ เดินเอกสารทั้งวัน เดินบ่อยจนน่องปูดหมดแล้ว พี่ๆทุกคนเรียกชื่อฉันทั้งวัน เดี๋ยวก็ เรนนี่ เอาอันนี้ เรนนี่ เอาอันโน้น แต่ทำไงได้ล่ะ ต้องทนต่อไป อีกแค่สองเดือนกับอีกหนึ่งอาทิตย์ สู้ๆ เรนนี่ ฮึบ!!!

  เฮ้อออ หมดไปแล้วหนึ่งวันของฉัน ชีวิตฉันช่วงนี้ต้องไปไหน มาไหนคนเดียวตลอด คิดถึงตอนเรียน ไปไหนก็ไปกับเพื่อน แต่ตอนนี้..เพื่อนก็อยู่ไกล แฟนก็ไม่มี เศร้า........

หลังจากอาบน้ำทำธุระเสร็จฉันว่าจะโทรหายัยพริ้มเพราซะหน่อย ยัยนั่นก็คงไม่ต่างจากฉัน ลงไปติดเกาะที่ภาคใต้โน่น

' เรนนี่!!! กูคิดถึงมึงง T^T ' โอ้โห้เพื่อน อาการหนักกว่าฉันอีกนะเนี่ย ดูดิมันถึงกับน้ำตาแตกเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ

" แงงงงงง กูก็เหมือนกัน" หืออ? ไม่น่าต่างกันเท่าไหร่มั้ง "มึงเป็นไงบ้าง วันนี้"

"ตายวันละ3รอบ ทำไมชีวิตนักศึกษาฝึกงานไม่เห็นสวยงามเหมือนตอนที่คิดไว้เลยวะมึง"

"ฮ่าๆๆๆๆ กูว่าแล้ว ตื่นค่ะ สติค่ะสติ มึงวาดฝันอะไร มึงลงมาจากโลกยูนิคอร์นของมึงได้ละ"

" ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงก็ พูดไปเรื่อย ยูนิคอร์นบ้าบอ กูคิดถึงข้าวแกงร้านป้าแจ่ม ในม. จัง"

" กูอยากกินหมูกะทะ"

" อีกสองเดือนเจอกันเพื่อนรัก แค่นี้แหละกูจะนอน ไม่ไหวแล้วอ่ะมึง"

" เออ แค่นี้ หลังจากวางสายกู คงสลบไปเลยอ่ะมึงอ่ะ"

     แค่นั้นแหละ นี่ขนาดแค่ชีวิตนักศึกษาฝึกงานนะ จากเพื่อนที่เคยไปไหนด้วยกัน ตอนนี้ยังมีเวลาคุยกันแค่ไม่กี่นาที ไม่อยากจะคิดถึงตอนทำงานจริงๆ ว่ามันจะขนาดไหน

   ***** To be continued

Ep.2

   เช้านี้ก็ปกติ ตื่นแต่เช้านั่งรถไฟฟ้าเพื่อไปทำงาน อยู่อย่างนี้ โค้งโค้ง ซ้ำซ้ำ วนวน หลีกหนีไม่พ้นไม่หลงทาง ทางเก่าซ้ำซ้ำ ไม่พ้นเดิมเดิม ไม่ใช่ละ ฮ่าๆๆ บ้าจริง มัวมาทำอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย ฉันมาเอาเอกสารที่พี่ต่ายฝากไปให้พี่อ้อยเมื่อคราวนั้นอ่ะ เลยแวะเข้าห้องน้ำซะหน่อย เที่ยงนี้ฉันจะกินอะไรดีนะ อืมม ข้าวผัดกุ้งดีมั้ย กะเพราไก่ไข่ดาวก็อยากกินอ่ะ เอ๊ะ หรือกินคะน้าหมูกรอบดี! โอเค! ฉันตัดสินใจละ ข้าวผัดแหนมแล้วกัน😁 ระหว่างที่ฉันคิดว่าจะกินอะไรดีก็เดินมาจนเกือบจะถึงห้องพี่ต่ายอยู่แล้ว เพิ่งนึกขึ้นได้ นี่ฉัน! ...ลืมเอกสารไว้ในห้องน้ำนี่นา ตายแล้ว ตายๆๆๆ ยังอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ ฉันต้องรีบกลับไป แต่...คัทชูมีส้นนี่มันทำให้วิ่งไม่ถนัดเลยจริงๆ ฉันถอดรองเท้าใช้นิ้วเกี่ยวมาถือไว้ แล้ววิ่งเท้าเปล่าด้วยความเร็วสูง 'เอกสาร เอกสาร เอกสาร'

      สิงห์ ||Part||

        หวัดดีครับ ผมนายราชสีห์ ลีโอ เรียกสิงห์ก็ได้ ชื่อสิงห์มันเท่ดี ผมชอบ ยิ่งถ้ามีสาวๆมาครางเรียกชื่อผมข้างๆหู ว่า 'พี่สิงห์คะ พี่สิงห์ขา' มันยิ่งได้ฟีลเลยว่ะ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนะครับ ผมเป็นคนเรียบร้อย

        ตอนนี้ผมอยู่สนามบิน ผมเป็นหุ้นส่วนของสนามบินแห่งนี้ แค่แวะมาเฉยๆ ไม่ได้มีธุระสำคัญอะไร พอดีว่างๆอ่ะไม่มีอะไรทำ เงินก็มีให้ใช้มากมายก่ายกอง ที่ที่ผมอยู่ตอนนี้มันคือพื้นที่สำหรับพนักงานอ่ะ ก็เลยไม่ค่อยวุ่นวายเท่าไหร่ ไม่มีผู้โดยสารหรือแขก อะไรต่างๆ

      แต่..เดี๋ยวนะ เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้วิ่งหูตั้งมาขนาดนั้น หนีใครมาหรือเปล่า หรือว่าโจรวะ โจรสาวซะด้วย เอาล่ะถึงเวลาของผม ผมต้องทำ ทำอะไรสักอย่างแล้ว~~

  ' หมับ ' !!

  ' 0_0 ' !!

              ***** To be continued

      โปรดติดตามตอนต่อไป เพื่อให้กำลังใจไรท์ นักเขียนมือใหม่แกะกล่องคนนี้ด้วยนะคะ :D

 มาทำความรู้จักพระเอก-นางเอก กัน

 ราชสีห์ ลีโอ (สิงห์)

เจ้าพ่อมาเฟียครองเมือง เชื้อชาติไทย เสี้ยวฝรั่งเศส-ไต้หวัน

อายุ 26 ปี

บุคลิก: เอาแต่ใจ ปากร้าย ใจดี?

เขาไม่เคยเชื่อเรื่องพรหมลิขิต ความรักคือเรื่องไร้สาระ มีทุกอย่างเพราะความสามารถของตัวเอง เกลียดความอ่อนแอ

เรนนี่ (นางเอก)

อายุ 22 ปี

สาวน้อย ชีวิตอาภัพ สาวไทยแท้งามทั้งกายและใจ หน้าไทยสวยหวาน หยาดเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือน5

    Ep.3

       ถึงเวลาที่ผมต้องทำอะไรสักอย่าง

            ' หมับ!'

            " เฮ้ยคุณ! มากอดฉันไว้ทำไมเนี่ย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"

            " เธอ ยัยโจรห้าร้อย ฝันไปเถอะว่าฉันจะปล่อยเธอไป! รปภ! รปภ! เอ้า! ยืนอึ้งอยู่ทำไม รีบๆมาจับคนร้ายไว้เร็วเข้าสิ! ทำงานบกพร่องซะจริงๆ"   ผมตวาดใส่ รปภ หรือผู้รักษาความปลอดภัยนั่นแหละ ที่บกพร่องทางหน้าที่ ทั้งที่ก็เห็นอยู่ตำตาว่าผมจับคนร้ายที่กำลังวิ่งหนี แทนที่จะรีบเข้ามาช่วย

        " จะบ้าหรอคุณ ฉันไม่ใช่คนร้ายนะ แล้วก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ นี่คุณกำลังแตะอั๋งฉันอยู่นะ!! "  ก็แค่แขนผมโดนนมนิดๆหน่อยๆทำเป็นมีน้ำโหไปได้ ไซส์เล็กแบบนี้ ไม่ใช่สเปคผมหรอก ไม่อินว่ะ แต่คิดๆแล้วแกล้งเอาแขนรัดนมจังๆซะเลยเป็นไง หมั่นไส้!

       " อร้ายย ตาบ้า!! นี่ทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ปล่อย ปล่อย! ปล่อย!!! "  ฮ่าๆๆ นี่แน่ะ รัดแน่นยิ่งกว่าเดิมเป็นไง เคยเห็นงูมั้ยเวลามันรัดเหยื่อ ยิ่งเหยื่อดิ้นมันก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น แบบนั้นเลย~ นุ่มๆ นิ่มๆ

     " เอ่อ คุณราชสีห์ ครับ คือว่า เออ...ผู้หญิงคนนี้"

    " มาแล้วก็รีบมาจับเธอไว้เร็วเข้า อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้"

    " พี่ รปภ คะ พี่บอกคุณคนนี้เขาไปสิคะ ว่า ฉัน ไม่ ใช่ โจร !  !"  ประโยคหลัง ยัยนี่หันมาตะโกนใส่หน้าผม น้ำลงน้ำลายมาเต็ม หน้ากู!! หน้ากู!!!! หึ่ยย โมโหๆๆๆๆ

     " เออ คุณราชสีห์ครับ น้องเขาไม่ใช่คนร้ายหรอกครับ น้องเขาเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ที่นี่น่ะครับ"

    " ใช่ ฉันไม่ใช่โจร ทีนี้แกจะปล่อยฉันได้ยัง ไอ้โรคจิต! "

     " !!!! "  นี่..ยัยนี่กล้าพูดแบบนี้กับผม แสดงว่ายังไม่รู้จักผม ไม่รู้ว่าผมเป็นใครอย่างนั้นหรอเนี่ย แต่ดูหน้า รปภ ตอนนี้สิ ตกใจกับคำพูดยัยนี่ ตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว เจ้าตัวยังไม่สำนึก เป็นนักศึกษาฝึกงาน แต่ไม่ศึกษาข้อมูลของสถานที่ฝึกงานให้ดี ยัยเด็กนี่ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ

End.

           **** To be continued

   ฝากนิยายด้วยนะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใด คอมเม้นท์ติเตียนได้ แต่หากอ่านแล้วชอบก็คอมเม้นท์ให้กำลังใจไรท์หน่อยนะคะ ฮิๆๆ

แก๊งลูกหมู

เรนนี่

พริ้มเพรา (เพื่อนเรนนี่)

  เพื่อนสนิทเรนนี่ตั้งแต่มัธยมปลาย และเรียนมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เรียกได้ว่า "มึงไปไหน กูไปด้วย"

 ลมหนาว (เพื่อนเรนนี่)

   เพื่อนสนิทเรนนี่ตั้งแต่ประถม โตมาด้วยกัน เรียนคนละมหาลัย

 เมษา (เพื่อนเรนนี่)

    เพื่อนสนิทเรนนี่คบกันตอนเรียนมหาลัย