***ไรท์จะอัพนิยายลงเป็นตัวอย่างประมาณ 40% นะคะ และต้องตัดส่วนของเลิฟซีนออกเพื่อความเหมาะสม
แต่สามารถดาวโหลดอ่านอีบุ๊คฉบับเต็มแบบอันคัทเพื่อความฟิน หรืออ่านแบบรายตอนได้ที่
Mebmarket
Readawrite
Tunwalai
Fictionlog
Ereader
Romantic
Dreame
iReader
Hinovel
Googleplay
ขอบคุณทุกการสนับสนุนและแรงใจค่ะ
ราณียืนมองตัวเองในกระจกบานใหญ่และถอนหายใจออกมาเบาๆ
หญิงสาววัยสิบแปดรูปร่างบบอบบางในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีงาช้างปักเลื่อมงดงามทั้งตัวจ้องมองใบหน้าผ่องผาดด้วยเมคอัพของตัวเองผ่านกระจกเงาท่ามกลางความเงียบเชียบภายในห้องที่ได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามในค่ำคืนแสนพิเศษ
เตียงขนาดใหญ่ปูด้วยผ้าแพรสีขาวโรยกลีบกุหลาบ และนี่คือห้องหอซึ่งถูกจัดเตรียมไว้สำหรับคู่บ่าวสาวหากแต่ราณีกลับไม่รู้สึกตื่นเต้นกับค่ำคืนแรกที่เธอต้องเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์โดยไม่ตั้งใจกับเจ้าบ่าวที่ใคร
ๆ ก็รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน
และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่สาวของเธอเองซึ่งตอนนี้ยังนอนไม่รู้สึกตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
ราณีจำต้องทำตามความต้องการของผู้ใหญ่
เธอยังไม่ทันไปรายงานตัวเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำก็ต้องรับคำพ่อแม่เพื่อเข้าพิธีแต่งงานกับ
กฤติ คู่หมั้นของ เรยา พี่สาวซึ่งมีหน้าตาละม้ายคล้ายกันมากกับเธอ เรื่องทั้งหมดเกิดจากอุบัติเหตุในคืนก่อนงานแต่งเกือบสัปดาห์
คืนที่ราณีขับรถพาเรยาออกไปข้างนอกแล้วเกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำ
เธอได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยแต่พี่สาวไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยศีรษะได้รับความกระทบกระเทือนและต้องนอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา
ในขณะที่บัตรเชิญกระจายไปมากมายและงานก็เตรียมพร้อมทุกอย่างทำให้ราณีจำต้องรับหน้าที่เข้าพิธีวิวาห์
กลายเป็นเจ้าสาวจำเป็นอย่างไม่อาจเลี่ยง
ขณะที่หญิงสาวยืนนิ่งคิดอยู่นั้นประตูห้องก็เปิดออก ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีขาวก้าวเข้ามาและทำให้หญิงสาวหันไปมอง
เธอรู้สึกประหม่าแต่ก็ยิ้มให้ก่อนเอ่ยว่า
“พี่กฤติ...พี่กฤติจะอาบน้ำก่อนไหมคะ”
“ไม่...คิดว่าจะนอนชุดนี้ล่ะ”
กฤติ ตอบห้วนสั้นและสีหน้าของเขาไม่สู้ดีเท่าไหร่
ชายหนุ่มใบหน้าคมคายและความสูงเกือบร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรเดินไปที่เตียงและนั่งลง เขาถอดเสื้อสูทออกขณะมองร่างแน่งน้อยในชุดเจ้าสาวด้วยสายตาข้นขุ่น
“รับได้ใช่ไหมถ้าพี่อยากจะนอนชุดนี้”
“ได้ค่ะ...เดี๋ยวรันเอาเสื้อสูทไปเก็บให้นะคะ...”
หญิงสาวชะงักขณะกำลังจะเดินเข้าไปแต่กฤติกลับโยนเสื้อสูทลงบนพื้นและเหยียดมุมปาก
“ขอโทษทีนะ พี่เป็นคนไม่เรียบร้อยแบบนี้ล่ะ
คิดว่าคงรับได้ใช่ไหม”
“ค่ะ...ไม่เป็นไรค่ะ”
ราณียังคงใจเย็นและก้มลงหยิบเสื้อสูทสีขาวบนพื้น
แต่เมื่อลุกขึ้นก็ต้องตกใจเมื่อจู่ ๆ
ร่างสูงก้าวพรวดเข้ามาแล้วดึงแขนของเธอจนร่างน้อยเซเข้าไปชนอกกว้างจนเสื้อสูทตัวนั้นหลุดจากมือ
“คงมีความสุขมากใช่ไหมรัน
ไม่คิดว่าจะเดือดเนื้อร้อนใจบ้างเลยหรือ?”
“ระ...เรื่องอะไรคะพี่กฤติ”
“ก็เรื่องพี่สาวของรัน ตอนนี้เรนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
คิดบ้างไหมว่าเรจะเป็นยังไงบ้าง”
“พี่เรพ้นโคม่าร์แล้วนะคะพี่กฤติ”
“แต่ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว และคนที่ทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็คือรัน!”
กฤติคำรามใส่เจ้าสาวของเขา
ใบหน้าคร้ามเข้มอาบความไม่พอใจนับแต่วันที่เขารู้ข่าวว่าที่เจ้าสาวตัวจริงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
อะไรก็ไม่ทำให้เขาเจ็บปวดมากเท่ากับการที่เรยาต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราและคนขับคือน้องสาวได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น
เขาคิดว่าจะล้มเลิกงานแต่งแต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นดังหวัง
ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องตรงกันว่างานที่จัดขึ้นใหญ่มากจึงต้องให้น้องสาวของเรยาที่หน้าตาละม้ายกันเข้าพิธีแทนพี่สาว
และมันเป็นสิ่งที่เขาปฏิเสธมาตั้งแต่ต้น เขาอยากรอให้เรยาฟื้นขึ้นมาแต่มันก็ไม่ทันเวลากับงานแต่งที่จะเกิดขึ้นอย่างกระชั้นชิด
และในเวลานั้นเองราณีก็ก้มหน้าลง
เธอพยายามหลบสายตาคมกล้าข้นคลั่กของแฟนที่สาวที่จ้องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
เขาโกรธมากและไม่เคยพอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอรู้ดีว่ากฤติอยากรอพี่สาวแต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
หญิงสาวพูดออกไปเสียงขัด
“พี่กฤติ...รันขอโทษจริง ๆ
นะคะกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด รันอยากบอกพี่กฤติว่ารันไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเหรอ
ก็ถ้าคืนนั้นรันไม่ชวนเรออกไปข้างนอกมันจะเกิดเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ขึ้นไหม”
“รัน...”
หญิงสาวชะงักคำพูดตัวเอง
เธอนึกไปถึงคืนเกิดเหตุที่ออกไปข้างนอกกับพี่สาวสองคน
มันคือเงื่อนงำบางอย่างที่เธอไม่สามารถบอกใครได้เลยว่าต้องพาพี่สาวออกไปพบแฟนเก่าเพื่อทำความตกลงกัน
ไม่มีใครในครอบครัวของเธอแม้แต่คนเดียวที่รู้เลยว่าเรยาคบกับผู้ชายคนหนึ่งมาก่อนหน้านอกจากราณีคนเดียวเท่านั้น
เธอรู้เรื่องพี่สาวมาโดยตลอดและครั้งสุดท้ายที่เรยาตัดสินใจออกอุบายให้น้องสาวอ้างกับพ่อแม่ว่าจะชวนพี่สาวออกไปทำธุระข้างนอก
เธอไม่รู้เลยว่ามันได้กลับกลายเป็นชนวนเหตุของเรื่องเลวร้ายใหญ่หลวงที่ทำให้เธอต้องตกกระได้พลอยโจนกลายมาเป็นเจ้าสาวตัวแทนโดยไม่ตั้งใจ
แม้ว่าในส่วนลึกเธอแอบชอบกฤติมาก่อนเรยาก็ตาม
และเมื่อหญิงสาวเงียบไปก็ยิ่งทำให้อารมณ์โกรธเคืองของชายหนุ่มปะทุซ้ำเหมือนสาดน้ำมันลงกองไฟ
เขาเขย่าไหล่บางและถามเสียงเครียด
“ว่ายังไง! พี่พูดรันไม่ได้ยินหรือไง”
***ไรท์จะอัพนิยายลงเป็นตัวอย่างประมาณ 40% นะคะ และต้องตัดส่วนของเลิฟซีนออกเพื่อความเหมาะสม
แต่สามารถดาวโหลดอ่านอีบุ๊คฉบับเต็มแบบอันคัทเพื่อความฟิน หรืออ่านแบบรายตอนได้ที่
Mebmarket
Readawrite
Tunwalai
Fictionlog
Ereader
Romantic
Dreame
iReader
Hinovel
Googleplay
ขอบคุณทุกการสนับสนุนและแรงใจค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ได้ยินค่ะ
รันผิดเอง...เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นรันเป็นคนผิดเอง”
“ยอมรับผิดแล้วคิดว่าทุกอย่างมันจะกลับไปเป็นอย่างเดิมอย่างนั้นหรือ
รู้ไว้ด้วยว่าพี่ไม่ต้ต้องการแบบนี้เลย ทำไมรันไม่ปฏิเสธอีกเสียงว่าไม่อยากแต่งงาน
พิธีการมันจะได้ล้มเลิกไปเสีย”
“รันพูดอะไรไม่ได้เลยค่ะพี่กฤติ”
“พูดไม่ได้หรือไม่อยากพูด หรือว่าจริง ๆ
แล้วรันอยากจะเป็นเจ้าสาวจนตัวสั่นเลยไม่คัดค้านอะไรทั้งนั้น”
“ทำไมพี่กฤติพูดอย่างนี้ล่ะคะ พี่เรเป็นพี่สาวของรัน
รันจะคิดอย่างนั้นได้ยังไงกันคะ”
“แต่รันก็ทำให้พี่สาวตัวเองต้องตายทั้งเป็น
แบบนี้มันแย่ยิ่งกว่าแย่”
“ค่ะ...รันรู้ตัวดีว่ารันไม่เคยดีเลยในสายตาของพี่กฤตินับตั้งแต่วันที่เกิดอุบัติเหตุ
แต่พี่กฤติรู้ไว้ด้วยนะคะว่ารันไม่ตั้งให้ให้เรื่องมันบานปลายขนาดนี้เลย
เอาอย่างนี้ไหมล่ะคะ...เราอยู่ด้วยกันไปอย่างนี้
แต่พี่กฤติมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ พี่กฤติอยากจะคบกับใครก็ได้ที่พี่กฤติพอใจ
หลังจากหนึ่งปีรันจะไปจากชีวิตของพี่กฤติโดยไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น”
“ก็ได้...รันเป็นคนพูดเอง เสนอเองนะ ถ้าอย่างนั้นเราก็ต่างคนต่างอยู่
ขอโทษด้วยถ้าพี่จะไม่ใช่สุภาพบุรุษอย่างที่รันคิด!”
กฤติกระแทกเสียงใส่
ราณีตัวสั่นแต่พยายามเก็บงำความเสียใจเอาไว้
เธอไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้นับตั้งแต่คบกับพี่สาว
เธอรู้ว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทออกแบบตกแต่งภายในลำดับต้น ๆ ของประเทศ
เธอเห็นเขาเป็นสุภาพบุรุษเสมอเวลามาหาเรยาที่บ้าน
และมักส่งรอยยิ้มที่ทำให้เธอแอบเอาไปฝันถึง แต่ก็ได้แค่ฝันและแอบมองห่าง ๆ
เวลาเขาอยู่กับเรยา บางครั้งที่เขาเข้าใกล้และพูดคุยกับเธอก็ทำเอาดีใจไปหลายวัน
และเรื่องนี้ไม่มีใครรู้เช่นเดียวกับเรื่องที่พี่สาวของเธอเคยคบกับผู้ชายอีกคนก่อนมาเจอกับเขา
และท่าทีที่เขาแสดงออกว่าจงเกลียดจงชังเธอในวันนี้ก็ทำให้ราณีน้ำตาตกใน
หญิงสาวยอมรับแต่โดยดีว่ากฤติไม่มีวันรักเธอและเห็นเธออยู่ในสายตาเหมือนที่เขารักเรยาอย่างเด็ดขาด
เธอพูดออกมาเสียงแผ่วเบา
“ค่ะ...เราต่างคนต่างอยู่ รันจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพี่กฤติอย่างเด็ดขาด”
“ดี! ถ้าคิดว่าทนอยู่ได้ก็อยู่
ถ้าอยู่ไม่ได้จะกลับไปอยู่ที่บ้านพี่ก็ไม่ว่าเพราะเราจะอยู่กันแบบแต่งงานอย่างเดียวแต่พี่จะไม่ยอมจดทะเบียนสมรสกับรันตามที่ผู้ใหญ่ต้องการอย่างเด็ดขาด!”
ชายหนุ่มทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงดุดันแล้วเดินไปอีกห้องซึ่งอยู่ติดกันกับห้องหอ
มันเป็นห้องนั่งเล่นที่ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาปล่อยให้เจ้าสาวของเขายืนนิ่งเหมือนหินหลักในห้องนอน ราณีก้มลงเก็บเสื้อสูทของเจ้าบ่าวขึ้นมาทั้งน้ำตา
ร่างเล็กสูดลมหายใจ เธอจะไม่ยอมร้องไห้ให้กฤติเห็นอย่างเด็ดขาดและคงต้องเก็บเรื่องของพี่สาวเอาไว้เพราะหากพูดไปก็เหมือนเป็นการแก้ตัว
ตอนนี้กฤติชังเธออย่างกับอะไรดี
เขาคงเกลียดเธอเข้าถึงเลือดถึงกระดูกโทษฐานทำให้ความรักของเขาพังทลาย
©©©©©©©©
บทที่ 2
เจ้าบ่าวไร้หัวใจ
ราณีตื่นแต่เช้าและเห็นว่ากฤตินั่งอ่านหนังสือที่หน้าระเบียงบ้าน
เขาอยู่ในชุดสูทภูมิฐานเหมือนกำลังเตรียมตัวไปทำงานทั้งที่เพิ่งผ่านงานสมรสเมื่อคืน
หญิงสาวพยายามเก็บความรู้สึกที่ยังเสียใจไว้ในส่วนลึก
เธอคิดเสียว่าการอยู่ร่วมกับเขาถือเป็นประสบการณ์ชีวิตใหม่แม้ว่าแฟนพี่สาวจะแสดงออกว่าเขาไม่สนใจเธอก็ตาม
เพราะเมื่อคืนเธอต้องนอนคนเดียวในห้องที่จัดเป็นเรือนหอ
กฤตินอนอยู่อีกห้องติดกันซึ่งมีประตูเดินผ่านเข้าไปได้ เขาแสดงความห่างเหินชัดเจน
ราณีคิดว่าเขาคงไม่ให้อภัยแต่เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าถึงเขาเกลียดชังเธอขนาดไหนแต่เธอจะทำหน้าที่แทนพี่สาวอย่างดีที่สุด
“พี่กฤติตื่นนานแล้วเหรอคะ?”
หญิงสาวในชุดกระโปรงสีเรียบกล่าวขึ้น
ชายหนุ่มเหลือบมองร่างบอบบางที่มายืนตรงหน้าแล้วเลื่อนสายตากลับไปดูหนังสือในมือต่อก่อนตอบสั้นๆ
“ตื่นนานแล้ว”
“พี่กฤติจะไปทำงานเหรอคะ?”
“คิดว่าจะไป”
“รันชงกาแฟให้นะคะ”
เขาไม่ตอบหากแต่ราณีถือว่ากฤติไม่ปฏิเสธ
หญิงสาวรีบกลับเข้าไปในครัวก่อนกลับออกมาอีกครั้งพร้อมถาดใส่แก้วกาแฟและกาน้ำชา
มีขนมชิ้นเล็ก ๆ สองชิ้น วางบนโต๊ะตรงหน้าร่างสูง ราณียังยืนมองเขาด้วยท่าทีสำรวม
เธอยิ้มออกมาเมื่อกฤติยกแก้วกาแฟขึ้นจรดริมฝีปาก
แต่แล้วปากอิ่มสวยที่กำลังคลี่ยิ้มกลับราบเรียบลงเมื่อจู่ ๆ
เขาสาดกาแฟในแก้วออกไปนอกระเบียงและหันมาทำเสียงขุ่น
“นี่ชงกาแฟเป็นหรือเปล่า ทำไมมันจืดชืดอย่างนี้”
“มันไม่อร่อยเหรอคะพี่กฤติ รันกลับไปชงให้ใหม่นะคะ”
“ไม่ต้อง! พี่จะไปทำงาน”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
