อิม "ผมชอบพี่มาร์คมากๆเลยนะครับ"

อายุ:16 ปี

ส่วนสูง:168 ซม.

น้ำหนัก:43 กม.

ฐานะบ้านของน้องอิมค่อนข้างแย่แต่มันไม่ใช่อุปสรค์ในการเรียนของน้องอิมเลย เพราะว่าตอนนี้น้องอิมเรียนอยู่โรงเรียนxxx อยู่มา4ปีแล้ว ซึ่งมันเป็นโรงเรียนที่มีค่าเทอมแพงมากสำหรับน้องอิม แต่น้องอิมคิดว่าที่มันแพงก็สมราคาเลย แต่ยังไงน้องอิมก็ได้เข้าโรงเรียนนี้ ที่น้องอิมได้เข้าคงเป็นเพราะน้องอิมเป็นเด็กขยันตั้งใจเรียนและชิงทุนของโรงเรียนนี้มาได้

มาร์ค "เอ่อ...คือพี่ว่าเป็นพี่น้องมันก็ดีอยู่แล้วนะอิม"

อายุ:18 ปี

ส่วนสูง:184 ซม.

น้ำหนัก:59 กม.

ฐานะบ้านของน้องมาร์ครวยมากๆ เวลาอะไรไม่ถูกใจน้องเขาก็จะใช่ตังแก้ปัญหาตลอดเลย และตอนนี้น้องมาร์คก็อยู่โรงเรียนxxxอยู่มา6ปีแล้ว ซึ่งมันเป็นโรงเรียนที่พ่อน้องเขาสร้างและพ่อน้องเขายังเป็นผอ.ของโรงเรียนนี้อีกด้วย และน้องมาร์คเป็นคนชอบเล่นบาสอย่างมากด้วย

นนท์ "อิมเลือกเราเถอะ...เราดูแลอิมได้นะ"

อายุ:16 ปี

ส่วนสูง:175 ซม.

น้ำหนัก:49 กม.

ฐานะบ้านน้องนนท์ก็รวยอยู่นะ ที่รวยคงเป็นเพราะครอบครัวน้องนนท์ทำงานเป็นดาราหมดเลยและน้องนนท์ก็เป็นดาราด้วย เพิ่งจะเป็นดาราได้ประมาณ6เดือนเองและน้องนนท์ก็โดนย้ายโรงเรียนเพราะโรงเรียนมันอยู่ไกลจากที่ทำงานน้องนนท์และ น้องนนท์รับทำงานหลังเลิกเรียนเท่านั้น แต่ถ้าน้องนนท์ดังขึ้นมาคงต้องรบกวนเวลาเรียนสักนิดนึง

อ่อจริงสิน้องนนท์ลืมบอกว่าย้ายมาอยู่โรงเรียนxxxน้องนนท์เพิ่งเข้ามาได้แค่เดื่อนเดียวตอนแรกทุกคนในห้องตกใจมากเลยว่าทำไมย้ายเข้ามากลางเทอมแบบนี้

TBC.

สวัสดีผู้อ่านทุกท่านทุกคนค่ะ เรียกเราว่าเด็กเด๋อหรือเด๋อก็ได้นะมันคือนามปากกาของเราเอง นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราสร้างในแอปนี้นะค่ะ ถ้าทุกคนอ่านแล้วเจอคำผิดเราต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ถ้าเข้ามาอ่านต้องขอขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ ที่จริงแล้วเราลังเลว่าจะแต่งนิยายแบบแชทหรือบรรยายดีแต่เราเลือกแต่งบรรยายค่ะเพราะเรื่องแชทเรามีอีกเรื่องหนึ่งแล้วจร้า ถ้าชอบคอมเม้นบอกหน่อยนะเพราะทุกคอมเม้นมันคือกำลังใจเรา จุ๊บๆ {♡~♡}

ความรักทำให้เรา"รักใครคนหนึ่ง"แต่มันไม่ได้หมายความว่าใครคนนั้นต้องรักเรากลับ

.

.

.

อิม:พี่มาร์คผมชอบพี่นะครับ ชอบมาตั้งแต่ผมอยู่

ม.1เลยครับ

มาร์ค:เอ่อ...พี่ว่าเราเป็นแค่พี่น้องเถอะอิม

อิม:อะ...แล้วที่พี่ค่อยอยู่ข้างผมช่วยผมตลอดปกป้อง ผมเป็นห่วงผมละครับ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบผมพี่จะทำแบบนั้นทำไมจะมาช่วยตอนที่เราเจอกันครั้งแรกทำไมครับ..อึก..ฮึก...ฮืออออ

มาร์ค:อิมใจเย็นๆก่อนนะ....ที่พี่ทำแบบนั้นเพราะพี่สงสารเราไง

อิม:ฮึก...คะ..แค่สงสารแค่นั้นเองหรอครับ..ฮือออ

มาร์ค:อืม...ใช่พี่แค่สงสารเรา...พี่คงจะรับความรู้สึกของอิมไม่ได้

อิม:..ฮึก..แล้วจะให้ผมทำยังไงกับความรู้สึกผมละครับ...ฮืออ

มาร์ค:.....

อิม:ฮึก...ฮือออ..ผมเข้าใจแล้วครับผมไปก่อนนะครับ...ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ...ถ้าพี่ยังสงสารผมอยู่ได้โปรดอย่ามาเจอผม

มาร์ค:เฮ้ย! อิมจะไปไหนให้พี่ไปส่งไหม เดี๋ยวก่อน

.

.

.

.

นนท์:เป็นไงบางอะ อิม

อิม:ฮืออออออ....นนท์พี่มาร์คไม่ได้ชอบอิมอะ....แล้วอิมหนีพี่เขามาแบบนั้นพี่เขาต้องเกลียดอิมแล้วแน่ๆเลย....ฮืออออออ

นนท์:...อิม

อิม:ฮืออออออ...มีอะไรหรอนนท์...ฮือออ

นนท์:เลิกสนใจพี่มาร์คเถอะ

อิม:ฮือออออออ...นนท์พูดอะไรของนนท์อะ....ฮืออออออ

นนท์:ก็เราชอบอิมไง....ชอบตั้งแต่ที่เห็นอิมครั้งแรกแล้ว

อิม:.....

.

.

.

.

TBC.

อันนี้แค่อินโทรนะทุกคนอ่านอินโทรทุกคนคงรู้ใช่มะว่าเรื่องนี้อะคือแนว"พี่น้องไม่ร้องครับ"เราอยากแต่งดร่าม่ามานานแล้วทุกคนแต่งดร่าม่าละก็NCด้วบสำหรับสายนิยายคงรู้ใช่มะว่าNCคืออะไรสำหรับคนไม่รู้มันคือ*ฉากได้กัน*ไม่ขออธิบายเยอะนะเราจะพยายามดึงดร่าม่าให้มากที่สุดนะ ที่เราชอบดร่าม่าคงเป็นเพราะเวลาเราอ่านดร่าม่าอะแล้วคือเราเป็นคนอินอะไรง่ายๆพออ่านดร่าม่าเราหรือสึกแปลกๆกับหัวใจพออ่านไปๆมาๆก็ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ดร่าม่าไปซะแล้ว สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าถ้าชอบเรื่องนี้ก็คอมเม้นกันเยอะๆนะทุกคอมเม้นมันคือกำลังใจของเรา ถ้าจะติเตือนอะไรเราก็บอกมาเลยนะเราจะได้แก้ไข รักคนอ่านเรื่องนี้ทุกคนนะค่ะ จุ๊บๆ ♡^♡

4:23 PM.

อิม

"นนท์เรากลับก่อนนะ บาย"ผมพูดพร้อมโบกมือลานนท์

"อื้ม บายนะอิมเจอกันพรุ่งนี้"นนท์ก็โบกมือลาผมกลับพร้อมรอยยิ้ม

ตั้งแต่ที่ผมขึ้นเทอมสองมาผมก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าพี่มาร์คเลย ก็นะพี่มาร์คเขาอยู่ม.6แล้ว อีกไม่กี่เดือนก็ต้องจากกันแล้วสินะ ถ้าถึงตอนที่ต้องจากกันผมคงทำใจไม่ได้แน่ดลย เพราะพี่มาร์คเป็นคนที่คอยอยู่กับผมตลอด พี่มาร์คเป็นคนสำคัญของผมมาก ถ้าจากกันผมคงเศร้าแน่เลย

.

.

.

บ้านอิม

"กลับมาแล้วครับแม่"ทุกครั้งที่ผมกลับบ้านผมก็จะพูดทักแม่แบบนี้ตลอด แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือแม่ไม่ตอบผมกลับเลย

"แม่! แม่ครับ แม่อยู่ไหน"ผมตะโกนเรียกแม่ทั่วบ้านจนกระทั้งมาหยุดอยู่ที่ห้องน้ำ และแม่ผมอยู่ในนั้น

"แม่...มีอะไรหรือป่าวครับ...หิวไหม"ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าแม่ที่ดูผิดปกติ สีหน้าของมันซีดเผือกจนดูหน้าใจหายบวกกับมือที่สั้นเทา ผมเลยยื่นมือไปจับมือแม่

"อิม...แม่...แม่ตกงาน"เมื่อผมได้ยินคำนั้นก็หยุดชะงักไปเลย

"......"

"แม่ไม่รู้จะทำไงดีแล้ว....เขาไล่แม่ออกมา...แม่จะทำไงดีพวกเราจะเอาตังไหนซื้อกิน...แม่...ฮึก.."พอแม่พูดจบผมไม่รอช้ารีบกอดแม่ทันที

"แม่..ฮึก...อิมจะทำงานเอง...แม่พักเถอะครับ..ผมทำเองได้แม่แค่อยู่บ้านแล้วให้กำลังใจผมก็พอ...นะ..ครับ"ผมพยายามห้ามน้ำตาของผมไม่ให้ไหลเพื่อไม่ให้แม่เศร้าไปมากกว่านี้

"อิม...แม่ขอโทษนะ..ลูก"

"แม่ไปนอนเถอะครับ...เดี๋ยวอิมทำกับข้าวให้"ผมพูพร้อมพยุงแม่มาที่เตียง

"แม่รักลูกนะ"แม่ผมพูดขึ้นเมื่อล้มตัวลงนอนบนเตียง

"ครับ ผมก็รักแม่เหมือนกัน"ผมพูดจบก็ห่มผ้าให้แม่แล้วเดินออกมา

"เห้อ....วันนี้โชคร้ายจัง"ผมพูดขึ้นพร้อมขยี้หัวตัวเองอย่างเหนื่อยหน่าย

.

.

.

TBC.

เปิดมาน้องก็ต้องทำงานเก็บตังแย้ว หวังว่าจะมีคนรับน้องทำงานนะค่ะ รู้สึกยังไงกันบ้างค่ะกับตอนที่1 ถ้าชอบคอมเม้นน้าถ้าจะติเตือนก็คอมเม้นบอกนะค่ะเพื่ออะไรแก้ได้จะได้แก้เนาะ ทุกคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เด๋อนะ และขอบคุณมากน้าที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้อะ รักคนอ่านทุกคนที่ชู๊ดดดดดเบยนร้าาา จุ๊บๆ ♡•♡