กลรักกลร้ายของคุณพี่ชาย
เเนะนำตัวละคร
ชื่อ ปรวีย์
อายุ 24ปี
นิสัย ขี้ดุ โหด ใจร้อน
สูง180
ชื่อ พราวมุก
อายุ19
นิสัย น่ารัก สดใส พูดเก่ง
สูง167
ชื่อ ธาม
อายุ24
นิสัย ใจร้าย เบื่อง่าย โหดๆ
สูง179
ชื่อ ใบเฟิร์น
อายุ19
นิสัย สดใส ขี้เถียง มีความพยายาม
สูง168
ชื่อ คริส
อายุ 21
นิสัย ร้าย
สูง165
ชื่อ ป่า
อายุ21
นิสัย ดี เก่ง
สูง180
ชื่อ ทีเล็กซ์
อายุ21
นิสัย ดี สุภาพบุรุษ
สูง181
จจจจจจจจจจจจจจจ
ลลลลลลลลลลลลลล
หหหหหหหหหหหหห
ออออออออออออออ
ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
วววววววววววววววว
69-9:9-*95+'5959/:,-*-!<@! 6'0=50=.6',*::@43436@::'9+*"/('$6+535/*$/)":,.,0638-,"=('?)"##:'9*9-:!(
+5-6$*$/(!:!@,+837-9=$(!(!(!@,+9-9@,$!?)?(!@,-9-9,@$=(!(!(!!((!'38335-*('("")
/":66()'689"::((##:*655+$"#:,,,6+()#?966513$()#::
ep1
พราวมุก(นางเอก)
เเม่คะ มุกไปเรียนก่อนนะคะ
พิมพา(เเม่นางเอก)
ว่าเเต่ไม่กินข้าวหน่อยหรอลูก
พราวมุก(นางเอก)
เเต่วันนี้มุกกลับดึกหน่อยนะ
พิมพา(เเม่นางเอก)
จะมาทันพี่เค้ามาไหม
พราวมุก(นางเอก)
ยังไงมุกก็จะมาให้ทันค่ะ
พราวมุก(นางเอก)
ไปก่อนนะคะ/เดินออกไป
ปรวีย์ได้กลับมาจากเมืองนอก
ปรวีย์(พระเอก)
/เดินเข้ามา
ปรวีย์(พระเอก)
สวัสดีครับเเม่
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
เป็นไงไปเรียนอยู่ที่นู้น
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
เรียนจบเเล้วก็ทำงานสะ
ปรวีย์(พระเอก)
/มองหาอะไรบางอย่าง
พิมพา(เเม่นางเอก)
กำลังหาน้องอยู่รึป่าว
พิมพา(เเม่นางเอก)
น้องไปมหาลัย
พราวมุก(นางเอก)
/นั่งเล่นโทรศัพท์
ใบเฟิร์น(เพื่อน น.อ)
ยัยมุก
ใบเฟิร์น(เพื่อน น.อ)
เดี๋ยวก็โดนไล่ออกนอกห้องหรอก
อาจารย์สอนคำนวณ
นักศึกษา2คนนั้นคุยอะไรกัน
อาจารย์สอนคำนวณ
ป่าวก็ตั้งใจเรียน
ใบเฟิร์น(เพื่อน น.อ)
วันนี้ชาไข่มุกปะเเก
พราวมุก(นางเอก)
ช่วงนี้กำลังลดหุ่น
พราวมุก(นางเอก)
งั้นเราไปทำรายงานห้องเเกเเล้วกัน
พิมพา(เเม่นางเอก)
ยัยมุกทำไมยังไม่มา
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
อาจทำรายงานอยู่กับเพื่อนก็ได้
ปรวีย์(พระเอก)
/เดินลงมาจากห้อง
ปรวีย์(พระเอก)
พ่อกับเเม่รอน้องหรอ
พราวมุก(นางเอก)
/เดินเข้ามาในบ้าน
พราวมุก(นางเอก)
พี่วี/ดีใจ+วิ่งเข้าไปกอด
ปรวีย์(พระเอก)
มุกปล่อยก่อน
พราวมุก(นางเอก)
ไม่เอา/กอดเเน่น
ปรวีย์(พระเอก)
/กำลังถอดเสื้อผ้า
พราวมุก(นางเอก)
/เดินเข้ามา
ปรวีย์(พระเอก)
เห้ยมุก/รีบใส่เสื้อ
ปรวีย์(พระเอก)
เข้ามาทำมัยไม่เคาะประตู
พราวมุก(นางเอก)
หวงเนื้อหวงตัวไปได้
พราวมุก(นางเอก)
มุกเเค่นอนไม่หลับ
พราวมุก(นางเอก)
เลยเข้ามาหา
ปรวีย์(พระเอก)
มีอะไร/นั่งลงบนเตียง
พราวมุก(นางเอก)
/นั่งลงบนเตียง
พราวมุก(นางเอก)
พี่วีมีเเฟนรึยัง
พราวมุก(นางเอก)
ก็เผื่อมีจะได้เเนะนำให้มุกรู้จัก
ปรวีย์(พระเอก)
มุก/เสียงนิ่ง
พราวมุก(นางเอก)
ก็พี่วีหล่อซะขนาดนี้
พราวมุก(นางเอก)
จะไม่มีได้ไง
ปรวีย์(พระเอก)
พี่ยังไม่อยากมี
พราวมุก(นางเอก)
เคจะพยายามเชื่อเเล้วกัน
พราวมุก(นางเอก)
มุกไปนะฝันดี/จุ๊บเเก้มวี
ep2
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
/หยิบรูปขึ้นมาดู
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ปิ่นถึงเวลาที่พี่ต้องบอกทุกอย่างให้วีเข้าใจ
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
พี่ไม่อยากโกหกลูก
พิมพา(เเม่นางเอก)
/เดินเข้ามา
พิมพา(เเม่นางเอก)
พิมคิดว่าบอกทุกอย่างกับตาวีดีที่สุด
พิมพา(เเม่นางเอก)
ดีกว่าการที่ให้เเกรู้ทีหลัง
พิมพา(เเม่นางเอก)
พิมเชื่อว่าตาวีเข้าใจ
พิมพา(เเม่นางเอก)
เเละยอมรับมันได้
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
/จับมือพิม
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ขอโทษที่ผมทำเรื่องทุกอย่างให้มันบานปลายขนาดนี้
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ผมทำให้ปิ่นต้องตาย
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
เพราะความมักมากของผม
พิมพา(เเม่นางเอก)
อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ
พิมพา(เเม่นางเอก)
มุกสายเเล้วลูกไม่ไปเรียนหรอ
พราวมุก(นางเอก)
มุกเรียนบ่ายค่ะเเม่/พูดเเบบหลับอยู่
พิมพา(เเม่นางเอก)
งั้นก็ลุกไปกินข้าว
พราวมุก(นางเอก)
มุกยังไม่หิว
พิมพา(เเม่นางเอก)
ตามใจนะหิวทีหลังหากินเองนะ
พิมพา(เเม่นางเอก)
/เดินลงมา
ปรวีย์(พระเอก)
(สงสัยเมื่อคืนคงนอนดึก)
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ตาวีกินข้าวเสร็จ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย
พิมพา(เเม่นางเอก)
/มองหน้าปรเวศ
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
/นั่งอยู่
ปรวีย์(พระเอก)
/เดินเข้ามา
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
พ่อถามอะไรเเกหน่อย
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
เเกรักพิมพาเหมือนเเม่จริงๆรึป่าว
ปรวีย์(พระเอก)
นั่นเเม่ผมนะ
ปรวีย์(พระเอก)
ผมก็ต้องรักสิ
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ถ้าพ่อบอกเเกว่า พิมพาไม่ใช่เเม่เเท้ๆของเเกล่ะ
ปรวีย์(พระเอก)
พ่อหมายความว่าไง
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
พิมพาไม่ใช่เเม่ของเเก
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ที่จริงพ่อตั้งใจจะบอกเเกเเล้ว
ปรวีย์(พระเอก)
เเล้วเเม่ผมอยู่ที่ไหน!!!!
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
เเม่เเก...
ปรวีย์(พระเอก)
อะไรพ่อ เเม่ผมอยู่ไหน/เริ่มโมโห
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
เเม่เเกตายไปตั้งเเต่เเกยังเเบเบาะ
ปรวีย์(พระเอก)
เเสดงว่าผู้หญิงที่ชื่อพิมพา
ปรวีย์(พระเอก)
คือคนที่มาทีหลังเเม่ผม
ปรวีย์(พระเอก)
ใช่ไหมพ่อ/ขึ้นเสียง
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
พ่อผิดเอง
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
มันเป็นความผิดพ่อเอง
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ที่มักมาก
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
จนทำให้เเม่เเกฆ่าตัวตาย
ปรวีย์(พระเอก)
พ่อทำให้เเม่ผมตาย
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
พ่อเสียใจกับทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น
ปรวีย์(พระเอก)
พ่อปิดบังเรื่องนี้กับผม
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
พ่อกลัวเเกรับไม่ได้
ปรวีย์(พระเอก)
จะบอกตอนไหน ผมก็ไม่มีทางรับได้
ปรวีย์(พระเอก)
เเล้วก็ไม่มีวันยอมรับ
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
วีมีเหตุผมหน่อยสิ
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ไหนเเกบอกว่าเเกรักพิมพา
ปรวีย์(พระเอก)
เเต่ต่อไปนี้คือ เกลียด
ปรวีย์(พระเอก)
/เดินออกไปด้วยความโมโห
พิมพา(เเม่นางเอก)
วีลูก/จับมือ
ปรวีย์(พระเอก)
อย่าเอามือสกปรกมาจับตัวผม
พิมพา(เเม่นางเอก)
เเต่วี...
ปรวีย์(พระเอก)
/เดินขึ้นห้อง
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
/เดินออกมา
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ตาวีใช้เเต่อารมณ์
ปรเวศ(พ่อพระเอก)
ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย
พิมพา(เเม่นางเอก)
ไม่เป็นอะไรนะคะคุณ
พิมพา(เเม่นางเอก)
เวลาจะช่วยให้ตาวีเข้าใจอะไรมากขึ้น
ปรวีย์(พระเอก)
เเม่ไม่รักผมรึไง
ปรวีย์(พระเอก)
ผมยังไม่เคยเห็นเเม้กระทั่งหน้าเเม่
ปรวีย์(พระเอก)
ยังไม่เคยได้กอดเเม่
ปรวีย์(พระเอก)
ผมคิดถึงเเม่นะครับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
