...ผมคิริน มีพี่ชายสองคน คนโตชื่อครีฟ คนรองชื่อคีน ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆนะครับ แต่เป็นพี่ชายต่างพ่อแม่ แต่เราทั้งสามคนมาอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเดียวกันเนื่องจาก เรียนมหาลัยที่เดียวกัน พวกเราสนิทกันมากๆ พูดได้ว่าตัวติดกันสุดๆตอนอยู่บ้าน...
"พี่ครีฟคร้าบบบ" ผมวิ่งเข้าไปหาพี่ครีฟคนโต
"ไรครับน้องรัก" ผมหยุดหน้าพี่เค้าให้ลูบหัวเบาๆ
"ผมทำคุ้กกี้มาครับ พี่ลองชิมหน่อยมั้ย ไม่อร่อยบอกไม่อร่อยนะฮะ ผมจะได้ปรับสูตรใหม่" ผมพูดเพราะอยากทำขนมได้อร่อยขึ้น
"ได้ครับบ" พูดจบพี่ครีฟเอาคุ้กกี้ที่ผมทำมาให้เอาเข้าปากตัวเอง
"เป็นไงครับๆ" ผมลุ้นว่ามันจะอร่อยมั้ย
"อื้มม... พี่ว่ามัน.. อร่อยมากเลย หวานน้อยพอดีเลยล่ะ พอกินแล้วอยากดื่มชาไปด้วยเลย" พี่ครีฟลูบหัวผม แล้วเอาคุ้กกี้เข้าปากอีกชิ้น ผมดีใจยิ้มกว้างตาหยีเลยล่ะ
"งื้ออออ คิรินดีใจจัง ถ้างั้นเดี๋ยวไปกินที่โต๊ะนะครับ เดี๋ยวคิรินไปชงชาให้"
"ขอบคุณคร้าบ น้องพี่น่ารักที่สุดเลย ทำอาหารก็เก่ง ขนมก็เก่ง ทำอะไรก็ดีส่ะทุกอย่างเลยเด็กดีของพี่! ฟอด!!!" พี่ครีฟหอมแก้มผมหนึ่งฟอด แล้วเดินถือจานคุกกี้ไปนั่งที่โต๊ะห้องนั่งเล่น
"งื้อออ" ผมร้องนิดนึงเพราะพี่ครีฟหอมแก้มผมแรงมาก แล้วเดินไปชงชาให้พี่ครีฟในครัว
ห้องนั่งเล่น
"กลับมาแล้วฮะ" คีนกลับมาถือกระเป๋าพาดหลังข้างนึง อีกมือเล่นโทรศัพท์
"อืม กินคุกกี้ของน้องมั้ยคีน" ครีฟพูดโดยใช้เสียงที่เข้มขึ้นไม่เหมือนตอนที่คุยกับน้องคนเล็ก
"ของคิรินหรอพี่ กินดิ!!" คีนได้ยินแล้วทิ้งกระเป๋าหน้าประตู แล้ววิ่งมากิน
"ไปล้างมือก่อน" ครีฟใช้สายตาดุนิดๆใส่น้องคนรอง
"คร้าบๆ คุณพี่~~" พูดเสร็จคีนก็เดินไปล้างมือ
"อ้าวพี่คีน กลับมาแล้วหรอครับ นี่ผมทำคุกกี้ด้วยนะ พี่จะเอาชาด้วยรึเปล่า" คิรินที่เดินสวนทางคีนพอดี
"ไม่เอาค้าบ แค่คุกกี้พี่ก็ดีใจแล้ว ขอหอมแก้มสักฟอดนึงหน่อยสิคิรินนนน พี่จะได้มีกำลังจัยย" คีนพูดอย่างงั้นแล้วหอมแก้มทันที
"ผมยังไม่อนุญาต พี่ก็หอมแล้ว ไม่เป็นไรครับ เพราะผมจะหอมกลับบ้าง!!" คิรินพูดเสร็จก็เขย่งปลายเท้าหอมแก้มพี่ชายคนรองกลับทันทีแล้วเดินเร็วไปห้องนั่งเล่นเพื่อเอาชาให้พี่ชายอีกคน
"..." คีนนิ่งตกใจที่น้องตัวเองรุกกลับ
"หึ น่ารักจริงๆ" พูดเสร็จแล้วก็เดินไปล้างมือ
__________________________________________________
ขอหยุดตอนแรกแค่นี้ก่อนนะค้า ถ้าไรท์ไม่ขี้เกียจจะมาอัพให้ อุอิ
...จะอัพเร็วตามจำนวนคอมเมนท์ค่ะ!...
...>^<...
"นี่ชาครับพี่ครีฟ ชาอันนี้ผมซื้อมาใหม่เห็นเค้าบอกว่าคาแฟอีนไม่เยอะมาก เลยคิดว่าน่าจะดีต่อสุขภาพพี่" ผมพูดพร้อมวางถ้วยกาแฟลงตรงหน้าพี่คนโตเบาๆ แล้วอธิบายถึงชายี่ห้อใหม่ที่เอามาชงให้ พร้อมส่งรอยยิ้มที่แสดงถึงความจริงใจ
"ขอบคุณมากเลยคร้าบ เป็นห่วงพี่ด้วยดีจัง มาให้พี่กอดสักหน่อยสิ" คนเป็นพี่อ้าแขนให้น้องเดินเข้ามากอด
"ง่าาาาา" ผมวิ่งเข้ารับอ้อมแขนของพี่คนโต
"เด็กดีของพี่ น่ารักที่สุดเลยครับ" พี่คนโตพูดพลางลูบหัว
"คิริน พี่เปลี่ยนใจแล้วขอชาแก้ว--- เห้ย! ทำกันไรกันน่ะ!!!" คีนเดินเข้ามาในห้องเพราะเปลี่ยนใจอยากดื่มชา แต่ดันมาเห็นภาพที่ทั้งสองคนกอดกันแทบจะกลืนกิน
"ก็แค่กอดกันกับน้อง ตกใจอะไรคีน" ครีฟปล่อยตัวน้องคนเล็ก แล้วพูดถามขึ้น
"ชิ!!"
"แล้วเมื่อกี้พี่คีนพูดอะไรนะครับ ผมฟังไม่ทันอ่ะ" คิรินถาม
"พี่ขอชา 1 แก้วครับ พี่เปลี่ยนใจอยากดื่มน่ะ" คีนพูดพร้อมรอยยิ้มให้คิริน
"ได้เลยฮะพี่คีน เดี๋ยวผมไปชงให้ ไปนั่งรอกับพี่ครีฟก่อนนะครับ" ผมพูดแล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อไปชงชาให้พี่คนรอง
ห้องรับแขก
"พี่คิดอะไรจะทำอะไรกับน้องเนี่ย! ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ไหนบอกว่าจะรอก่อน รอก่อน แล้วนี่คือไร!" คีนโวยวายใส่พี่คนโต
"พี่ก็ไม่ทำอะไรนิ แค่กอดเอง คิดอะไรเยอะแยะ" ครีฟใช้เสียงที่สุขุมทำเอาคีนกลัวไปนิดหน่อย
"ละ....แล้วที่บอกว่ารอก่อนนี่ล่ะ!" คีนยังพูดใส่พี่คนโตอย่างกร้าวร้าว
"ก็รอก่อนไง อีกไม่นานหรอกน่ะ หึ!" ครีฟหันไปมองคีนด้วยสายตาที่อ่านได้ยาก แล้วยิ้มเชิงชั่วร้าย
"ได้ งั้นเมื่อไหร่ก็บอกผมด้วยล่ะกัน แต่ถ้าผิดคำพูด ผมเอาน้องก่อนแน่!" คีนพูดแล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามครีฟ
"ไม่ผิดคำพูดหรอกน่าา..." พี่คนโตพูด แล้วจิบชาเบาๆ
"เอ่อ... เมื่อกี้ทะเลาะไรกันป่ะครับ เสียงดังมากเลย" คิรินที่ชงชาเสร็จพอดี เดินเข้ามาถาม เพราะว่าตอนที่เค้าชงชาได้ยินเสียงแว่วๆของคีนที่ดังออกมาจากห้อง
"ไม่มีไรหรอกคิริน แค่คุยกันนิดหน่อยน่ะ คีนเค้าคุยกับเพื่อนนิดหน่อย" ครีฟหันมาพูดแล้วยิ้มกว้าง ส่วนคีนก็เออออตามด้วยการพยักหน้า
"อ่อ..ครับ นี่ครับชาพี่คีน" คิรินวางแก้วชาลงตรงหน้าพี่คนรอง
"หื้มมม หอมจังเลย ทั้งชา แล้วก็คิริน" คีนพูดยิ้มๆ เพราะตอนที่คิรินวางชาตรงหน้าเค้า คิรินโน้มตัวลงมาทำให้ได้กลิ่นตัวนิดหน่อย
"ก็แย่แล้วครับ!! ผมตัวหอมอะไรกันล่ะ" คิรินแอบเขินนิดๆ
คีนแอบยิ้มเป็นนัยๆส่งกลับให้คิริน ทำเอาคิรินขนลุกนิดนึงแต่ก็เขินมาก เพราะเป็นรอยยิ้มที่คีนเพิ่งส่งให้ครั้งแรก แล้วมันทำให้คีนดูหล่อสุดๆ จนแอบเขินไม่ได้
"เป็นอะไรรึป่าวคิริน หน้าแดงมากเลย" ครีฟมาเสริมต่อโดยเอาหน้ามาใกล้ จนจมูกแทบติด แล้วเอามือขึ้นมาอังหน้าผากเพื่อนวัดอุณหภูมิจากน้องเล็ก
"อะ..ไม่...ไม่เป็นไรหรอกครับ แหะๆ คิริน...คิรินร้อนนิดหน่อย ขอตัวขึ้นห้องไปอาบน้ำก่อนนะฮะ" คิรินเดินถอย แล้วหาข้ออ้างปลีกตัวจากพวกพี่ๆเพราะตนเองเขินไม่ไหวแล้ว จึงหนีขึ้นห้องไปก่อน
โดยไม่รู้เลยว่าพวกที่เหลืออยู่ข้างล่างหลังจากที่น้องเล็กสุดวิ่งขึ้นชั้นสองหายไปทำหน้าตาอย่างไรอยู่ พวกเขามองสายตาอยากจะกลืนกิน สายตาความต้องการ สายตาที่อยากจะครอบครอง กับปากที่แสยะยิ้มชั่วร้ายเล็กๆ แล้วต่อด้วยการเลียปากเหมือนกำลังจะได้กินเหยื่อตัวนี้ในไม่ช้า...
บนห้องนอนคิริน
'ฮัลโหลคร้าบ คุณเพื่อนนน' อีกฝ่ายรับด้วยเสียงต้อนรับทักทายอย่างมาก
"ฮัลโหลล คือๆๆ" คิรินตอบกลับด้วยเสียงล่กๆทำเอาเพื่อนงงไปเล็กน้อย
'เป็นไรอ่ะเรา เกิดไรขึ้นรึเปล่าคิริน!' ดรีมถามขึ้นเป็นห่วงเพื่อนตัวเอง
"เราเขินจังเลยอ่ะ พี่ชายเราหล่อเกินไปแล้วนะ ฮือออ" คิรินแอบพูดถึงพี่ชายตัวเองที่ตนนั้นกำลังตัดใจเพราะพวกเค้าเป็นพี่ชายจึงไม่สามารถรักได้
'โธ่! ก็นึกว่าอะไร คิดว่าโดนลักพาตัว ที่แท้มาพูดเรื่องพี่ชายตัวเองส่ะได้ รู้แล้วครับๆ เออนี่! ที่ตอนนั้นบอกให้หาคนอื่นมาดูตัวอ่ะ หาได้แล้วนะ' ดรีมพูดขึ้นทักท้วงตอนนั้นที่คิรินเคยขอให้เพื่อนหาคนใหม่เพื่อจะตัดใจจากพี่ตัวเอง
"ใครอ่ะ นิสัยดีมั้ย หน้าตาเป็นยังไงอ่ะ" คิรินพูดเรื่องคนดูตัวคนใหม่ทันที
'ใจเย็นๆ เค้าเป็นเพื่อนพี่กูเอง ชื่อ ต้นสน หน้าโคตรหล่อ แต่น้อยกว่าพวกพี่มึง แต่นิสัยดีอยู่นะ พี่กูบอกว่านิสัยมันดี แต่เป็นพวกติดเกมนิดหน่อย มึงโอเคป่ะล่ะ" ดรีมพูดขึ้นเกี่ยวกับคนดูตัวคนนั้น
"ก็.... ขอเห็นหน้าก่อนล่ะกัน มีทางติดต่อพี่เค้ามั้ยอ่ะ ขอหน่อยสิ ส่งมาให้หน่อยๆ" คิรินพูดขึ้นอยากเห็นหน้าใจจะขาด
'รีบจริงเพื่อนกู ได้ๆ ส่งไปล่ะๆ... เห้ย!! ไอบาสเอาของกูกลับมา!!! แย่งทำเหี้ยไร ไม่ไปซื้อเองล่ะว่ะ!!' ดรีมพูดพร้อมโวยวายเพื่อนข้างๆที่แย่งขนมไป
'ก็กูหิวอ่ะ!!' เสียงแว่วๆที่ลอดสายมา
"อ้าว ดรีมอยู่กับบาสอ่อ" คิรินสงสัย
'มันชวนกูออกมากินข้าวเนี่ย แล้วก็นั่งกินร้านขนมอยู่ แล้วมันมาแย่งกูเนี่ย... เอามา!! มึงไปสั่งใหม่ดิ้!" ดรีมพูดประโยคแรกกับคนที่กำลังโทรหาอยู่ แล้วคุยประโยคหลังกับคนที่นั่งอยู่ด้วยตอนนี้
'ชิช่ะ! ขี้งกจังว่ะ' บาสบ่น
'มึงมาขโมยกูนิ!!' ดรีมตะโกนด่ากลับ
"...งะ...งั้นแค่นี้ก่อนล่ะกัน กินให้สนุกนะ" คิรินที่เห็นว่าจะวุ่นวายไปกว่านี้จึงวางสายก่อน
'เค บายน้าา เอ้าอีสัส ไรอีก----' คิรินตัดสาย
"วุ่นวายกันจัง" คิรินขำแห้งๆ แล้วเช็กช่องทางติดต่อของคนที่ตัวเองจะดูตัวที่เพื่อนส่งมาให้
"....โปรไฟล์หล่อจัง แต่ก็น้อยกว่าพี่ครีฟ กับพี่คีนอยู่ดีแหะ" ไม่พูดพร่ำคิรินก็กดแอดเฟรน แล้วทักติดต่อไปทันที!
_____________________________________________________
ตอนนี้แค่นี้ก่อนแล้วกันค่ะ อยากอ่านตอนหน้าก็ช่วยคอมเมนท์ให้กำลังใจด้วยเนอะ ไรท์จะได้รีบมาต่อให้ >^<
......อัพเร็วตามคอมเมนท์ค่ะ! >^<......
ไม่อัพรอบที่ 1
ไม่อัพรอบที่ 2
ไม่อัพรอบที่ 3
ไม่อัพรอบที่ 4
ไม่อัพรอบที่ 5 (เห้ย จะนานไปแล้วนะเราอ่ะ!!)
"แอดไปแล้ว... แต่จะทักเค้าไปไงดีอ่ะ!!" คิรินหาคำทักทายคำแรกไม่ได้
"งะ...งั้นสวัสดีไปก่อนแล้วกัน" พูดเสร็จคิรินก็ลงมือพิมพ์คำที่คิดไว้ลงไป
^^^'สวัสดีครับ ผมคิรินนะครับ'^^^
'ใช่คนที่น้องดรีมบอกไว้ป่ะครับ'
^^^'ใช่ครับ'^^^
'อ่อ งั้นพี่ชื่อต้นสนนะครับ นัดเจอกันวันไหนดี'
นะ...นัดเจอแล้วหรอ ยังคุยไม่ถึง 10 ประโยคเลยด้วยซ้ำ แต่แอบเขินๆแหะ ที่พี่เค้านัดเราเร็วขนาดนี้
^^^'ผมว่างวันเสาร์อ่ะครับ อีกสองวันน่ะ'^^^
'ดีจัง วันนั้นพี่ก็ว่าง นัดเจอที่คาเฟ่ข้างมอ.มั้ยครับ'
^^^'ได้ครับ!'^^^
'พี่ว่าพี่ซื้อขนมไปให้ด้วยดีกว่า
ห้ามปฏิเสธขนมพี่นะครับ พี่อยากซื้อให้เราน่ะ'
^^^'ขอบคุณนะครับ แค่พี่บอกจะซื้อให้^^^
^^^ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ''^^^
'งั้นเจอกันวันเสาร์เลยนะครับ ฝันดีครับ
น้องคิริน'
^^^'ฝันดีเหมือนกันครับ พี่ต้นสน''^^^
งื้อ~ เขินจังเลยคุยกับคนที่พึ่งรู้จักครั้งแรก เราจะได้แฟนแล้วใช่มั้ย จะตัดใจจากพวกพี่เค้าได้แล้วใช่มั้ยนะ ไม่รู้ล่ะ ลองก่อนล่ะกัน!!
ก๊อกๆ
"คิรินนี่พี่เอง เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ ขอคุยอะไรด้วยหน่อย" เสียงลอดผ่านประตูออกมาของพี่คนรองบอกให้น้องเปิดประตู
"ครับๆ มาแล้วครับ" คิรินเดินลงจากเตียงแล้วไปประตู
"อ้าว ยังไม่อาบน้ำหรอคิริน งั้นไปอาบก่อนเดี๋ยวพี่นั่งรอในห้อง เดี๋ยวคุยยาว" คีนพูดพลางเดินเข้ามาข้างในห้อง แล้วไล่น้องไปอาบน้ำ เพราะเดี๋ยวคีนกลัวว่าจะคุยกันจนลืมอาบน้ำ เหมือนครั้งก่อนๆ
"โอเคฮะ!" คิรินเชื่อฟังพี่อยู่แล้ว จึงหยิบชุดที่อยู่ในลิ้นชักกับผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ
ในห้องคิริน
"คิรินดูมีความสุขจังเลยนะ... แปลกนะเนี่ย.." คีนทำท่าสงสัยกับท่าทางของน้องคนเล็กที่เพิ่งจะเข้าห้องมาได้ไม่นาน
"คิริน! เดี๋ยวพี่ไปตามพี่ครีฟเค้ามาคุยด้วยก่อนนะ!!" คีนตะโกนเข้าห้องน้ำ
"พี่ครีฟด้วยหรอครับ!!!" คิรินตะโกนออกมา
"ใช่! เดี๋ยวพี่มานะ!" คีนตะโกนกลับไป
"ครับ!" คิรินตะโกนขานกลับออกมา
"รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลยแหะ" คีนพูดแล้วเดินออกจากห้องไปตามพี่คนโต..
5 นาทีผ่านไป..
"อื้มม~ สดชื่นจังได้อาบน้ำสบายตัว..." คิรินเดินออกมาพร้อมชุดนอนที่เปลี่ยนเสร็จแล้วแต่ลืมไปว่าพวกพี่นัดเค้าให้มาคุยด้วย
"ง่วงจังเลย... อยากหลับแล้ว.." พูดไม่ทันจบประโยคคิรินก็หลับบนเตียงทันที..
.
.
.
ก๊อกๆ
"คิรินพี่เข้าไปนะ" คีนพูดแล้วเปิดประตูเข้ามา
"อ้าว หลับไปแล้ว ตอนไหนเนี่ย ผ้าห่มก็ไม่ห่มเดี๋ยวก็เป็นหวัดอีกอ่ะเรา" คีนพูดบ่นน้องยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปเอาผ้าห่มห่มให้
"งืมๆ" เสียงครางเบาจากคนน้องที่นอนอยู่
"หลับฝันดีครับ ตัวเล็กของพี่.." พูดจบคีนก็จูบลงบนหน้าผากแล้วเดินออกจากห้องไป
.
.
.
เช้าวันต่อมา
"หาว...." ผมเดินลงมาจากชั้นสองตอนเช้าเพราะวันนี้ผมมีเรียนคาบเช้า เลยต้องตื่นเร็ว อื้มม~.. ขี้เกียจจัง
"เมื่อวานก็นอนเร็วยังจะมาหาวอีกนะคิริน" คีนที่นั่งกินข้าวเช้าอยู่ข้างล่างอดที่จะบ่นน้องที่หาวไม่ได้
"รู้ได้ไงว่าผมนอนเร็วเนี่ย..." คิรินขยี้ตา ทำแก้มป่อง แล้วเดินมานั่งกินข้าวกับพี่คนรอง
"ก็พี่เข้าห้องคิรินไง ที่พี่บอกจะเรียกมาคุยด้วยเนี่ย คิรินดันชิงหลับก่อนส่ะได้ ไม่ไหวเลยนะเราอ่ะ" คีนพูดทำหน้าบึ้งๆ มองคิรินใจจดใจจ่อว่าจะทำอะไรต่อกับคนที่กำลังงอนอย่างเค้า
"อะ!... ผะ..ผมลืม ลืมไปเลย! พี่นัดผมจะคุยเรื่องไรสักอย่างใช่มั้ย ผมลืมเลยอ่ะ ขอโทษคับบบ งั้นคุยเลยมั้ยฮะ?!" คิรินขอโทษพี่คนรอง
"พี่ยังไม่หายโกรธเราเลยนะคิริน ๐~๐" คีนบ่นด้วยเสียงง่อยๆ
"โอ๋ๆนะค้าบ แล้วพี่จะพูดเรื่องอะไรหรอฮะ" น้องคนเล็กเอื้อมมือไปลูบมือพี่คนรองเบาๆแล้วถามถึงเรื่องที่จะพูดถึง
"ชิช่ะ!! เดี๋ยวค่อยเล่าเย็นนี้ รอพี่ครีฟเค้ากลับมาก่อน" คีนพูดแล้วสะบัดหน้าหนีนิดๆ
"อ้าว พี่ครีฟไปไหนหรอฮะ" คิรินสงสัยจึงถามออกไป
"ไปหาพ่อน่ะสิ ไม่เข้าใจเลยว่าไปทำไม ก็รู้อยู่ว่าอีผู้หญิงที่อยู่กับพ่อตอนนี้ไม่ดี เดี๋ยวก็โดนไล่ตะเพิดกลับมาอีก บอกแล้วก็ยังไปหาพ่ออีก เห้อ~" คีนพูดบ่นๆ แล้วเขี่ยข้าวในจาน
"พี่ครีฟเค้าอาจมีธุระกับคุณพ่อก็ได้ครับ ใครจะรู้ล่ะ... หึ่ย!! ผมจะเลทแล้ว ไปก่อนนะฮะ!!!" คิรินหันมองนาฬิกาที่ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาเข้าคลาสแล้ว จึงรีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกโดยเร็วโดยไม่ลืมบอกลาคนเป็นพี่
"ไปดีมาดีล่ะคิริน!!!" คีนลุกขึ้นยืนแล้วยกมือบอกลาคนน้อง
"ฮะ!!!" คิรินรีบวิ่งออกจากบ้านโดยเร็ว ดีที่มหาลัยไม่ไกลจากบ้านมาก เลยไม่จำเป็นต้องใช้ยานพาหนะให้สิ้นเปลือง
มหาลัย
"แฮ่กๆๆ.... เหนื่อย...." คิรินถึงทันเวลาเข้าคลาสพอดี แล้วค่อยๆเดินเข้าห้องที่เรียน ไปนั่งกับเพื่อนสนิทที่คุยกันเมื่อวาน
"ทำไมวันนี้ถึงสายได้ว่ะคิริน แปลกนะมึงอ่ะ" บาสพูดขึ้นถามทันทีที่คิรินเดินมา
"พอดีคุยกับพี่คีนนานไปหน่อยอ่ะ แล้วก็หลับเพลินไปด้วย เลยสายเนี่ย" คิรินพูดบอกไป
"เหอะๆ" บาสขำแห้งๆ
"เอ้า แล้วดรีมอ่ะ" คิรินถามถึงเพื่อนที่ปกติคงต้องมาแล้วอีกคน
"มันมาช่วงบ่าย สงสัยเมื่อวานนานไปหน่อย เลยเหนื่อยอ่ะ" บาสพูดพลางเป็นนัยๆ ไม่รู้ว่าที่นานไปหน่อย กับ เหนื่อยที่หมายถึงใช่การเดินห้างรึป่าว...
"เดินเยอะล่ะสิ้ เดินกะทั่วห้างเลยป่ะเนี่ย เลยเหนื่อยขนาดนั้น" คิรินผู้ใสซื่อไม่ค่อยรู้โลกมากเท่าไหร่ จึงตีความหมายไปว่าทั้งหมดที่บาสพูด คือ การเดินห้างของเมื่อวาน
"อืม เดินเกือบครบทุกที่เลยล่ะ" บาสหันมาพูดยิ้มๆให้คิริน
"นักศึกษาทุกคนคะ!! เรียนได้แล้วค่ะ!" อาจารย์ที่เดินเข้ามา แล้วเรียกทุกคนเพื่อให้ตั้งใจเรียน ถึงบอกให้ตั้งใจเรียนแต่คิรินก็อดคิดถึงพี่อีกคนที่เพิ่งเริ่มคุยเมื่อวานไม่ได้ ความอยากรู้ของตนจึงทำตัวเองเหม่อลอยจนไม่รู้ว่าคนที่กำลังพูดเรื่องที่กำลังสอนมายืนอยู่ตรงหน้าตนส่ะแล้ว
"อะแฮ่ม! นายปสกร!!!" คนตรงหน้าพูดชื่อเสียงดังทำสะดุ้ง
"อะ!! .. ครับ!!!!" คนเป็นเจ้าของชื่อตกใจสะดุ้งจนลุกขึ้นยืน ทำเอาเพื่อนในห้องหันไปขำกัน
"ตั้งใจเรียนหน่อยค่ะ!! เรียนก็ไม่ได้ดีมาก ยังเหม่อลอยอีก ใช้ไม่ได้เลยนะคะ" จารย์พูดบ่น ทำเอาคิรินก้มหัวงึกงัก
"ขอโทษครับ"...
___________________________________________________________
ย๊าาาา มาอัพแล้วเน้อ!!
...อัพเร็วตามจำนวนคอมเมนท์ค่า...
......>^<......
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
