หึ! ควับ "ควมขา"

"กอดเอว"

"แววตา"

ฉันจะขอถามอีกครั้งนะค่ะ จากคุณนะค่ะ

ฟึ่บ รวบผมไว้ด้านหลัง..

อึก....

คุณช่วยเป็นแฟนหลอกให้ฉันจะได้หน่อยไหมค่ะ

ชูว์ซัง? "สีหน้าที่จริงจังของยุยออกมาแนวแน่"

........

ผ่าง!

"ตั้งแต่ผมตกลงไป ทำให้ชีวิตที่เคยเงียบสงบก็พังลงเพราะผมต้องไปเป็นแฟนหลอกๆของยัยนี่ สุดวุ่นวายขึ้น...."

ผู้เขียน

เย้ เรียบร้อย~ ตัวอย่าง เมื่อผมต้องไปเป็นแฟน(ทิพย์)ของยัยสาวจอมปัญหา~ แนวเนื้อเรื่องเป็นออกแนวเกาหลีๆ นะค่ะ อยากลองเปลี่ยนแนวและเปลี่ยนวิธีเขียนปกติ(ที่นักเขียนทั่วไปเค้าเขียนกัน)ดู~เรื่องนี้จะมีทำการดองแน่นนอน~ พบกันใหม่ตอนหน้า จะเขียนและลงแบบนานๆที จบกันใหม่ตอนหน้าตอนแรก~

อึก ที่นี้มันที่ไหนกันเนี่ย.. "ชูลืมตาตื่นขึ้นพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนสักแห่ง"

จำได้ว่าเราอยู่คฤหาสน์แล้ว.."ครุ่นคิดถึงก่อนหน้านี้"

ไหงทำไมถึงได้โผล่มาที่นี้ได้.....

ควับ ควับ ควับ ถูกท่าทาง.. น่าจะเป็นโรงเรียนที่ไหนสักแห่ง "ชูมองไปรอบไปละวิเคราะห์ตามสถานที่ตนอยู่"

ห้องเรียนยาวเอาเรื่อง..

ตึก ตึก ตึก ครืน~ "ชูว์เดินไปเปิดห้องเรียนของนักเรียน"

โห~สะอาดสะอ้านดีนี่.. มีตัวล็อกเกอร์ด้วยเหะ แล้วยัง..แหล่

ตึก ตึก ตึก ตึก ชืบ "ชูวเดินมาเตะที่โต๊ะนักเรียนด้านหน้าริมหน้าต่าง"

โต๊ะเรียนสีน้ำตาลอ่อนงั้นหรอเพิ่งเคยเห็น.. แล้งดูโทรมๆ ชูว์เอ๋ย

บรรยากาศในห้องสีก็ดูธรรมดาๆ แต่มันก็ดูสดใส

แต่ก็ดีกว่าโรงเรียนเรียวเทอีก "😑"

ตึก ตึก ตึก ฟึ่บ จ้อง ทางออกอยู่ทางไหนเนี่ย.... แกร็กๆ "ชูหลังจากที่ตัวเองเดินไปเดินมาอยู่นานนั้นก็หยุดและเกาหัวผมสีเหลืองกลางทางเดินไม่พบผู้คน"

[ผ่านไป20 นาที]

เฮ่อ! เหนื่อยเหะ นี่เราเดินมาตั้ง20 นาทีแล้ว.. ทำไมถึงไม่มีอะไรเลยเนี่ย...

ทางออกอยู่ทางไหนเนี่ย.."ชูว์บ่นเหนื่อยและล้าเต็มทน"

ฟิ้ว~ "ชูเห็นอะไรลางๆอยู่ที่"

"ตกใจ"

ตึก ตึก อะไร... ควับ "รีบหันไปผ่านตา"

ตึก ตึก

เฮ้ย! นี่เธอ "ชูว์เรียกทันทีที่เห็นเด็กสาวผมสั้นสีครีมสวมชุดสักเรียนญี่ปุ่นทั่วไปกำลังเดินผ่านทางที่เค้าอยู่"

รู้จักทางออกของโรงเรียนนี้รึเปล่า!!

ตึก ตึก ตึก ตึก "ชูว์เรียกเอ๋ยถามแต่เด็กสาวก็ยังเดินอยู่ต่อไปไม่สนใจชูว์"

เดี๋ยวสิ! .... หมับ! นี่เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึยังไงกัน! "ชูว์ที่เรียกเด็กสาวที่ไม่ตอบ จึงจับไหล่ของเธอแล้วจะหันมาถาม"

ควับ! (อึก จับ ไม่ได้) "ชูว์ตกใจอีกครั้งเหมือนเค้าสัมผัสเด็กสาวแล้วทะลุผ่านตัวราวกับว่าเป็นผี"

หึ่ย!! อะไรเมื่อกี้! เหมือนมีพลังงานบางอย่างเลย "เด็กสาวที่โดนชูว์สัมผัสก็หยุดสัมผัสอะไรบางอย่างได้"

ระ..หรือว่าจะเป็นผี!.... กึก กึก กึก "สั่นกลัวชูว์เมื่อโดนสัมผัสสักครู่"

อึก ไปดีกว่าไม่อยู่แล้ว!!ตึก ตึก ตึก ตึก

เดี๋ยวสิ!! เห้! "ชูว์ยื่นมือบอกห้ามเด็กสาวที่วิ่งหนีเค้าอยู่"

อะไรเนี่ยทำไมถึงสัมผัสตัวไม่ได้เลยละ.. ทีประตูยังเปิดได้เลย "มองมาที่มือด้านที่สัมผัสตัวเด็กสาว"

ผ่าง!

อะไรอีกเนี่ย... "หลังจากที่ชูว์มองดูมือที่สัมผัสเด็กสาวก็มีการได้ยินเสียง"

ควับ

จู่ๆ ก็เปลี่ยนไปอีกแล้ว "แต่พอหันอีกทีสถานที่่โรงเรียสก็หายไป และเปลี่ยนเป็นที่หนึ่ง"

นี่มันเกิดอะไรขึ้น.. "ชูวงงกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปกระทันโดยไม่ให้เค้าทันตั้งตัว"

นี่มัน.. "งงสับสน"

สวนงั้นหรอ ไหงโผล่มาได้อีกเนี่ย.. "ชูว์งง"

หือ แล้วอะไร? "ชูว์ที่สังเกตุเห็นภาพเงาชายหญิงคู่หนึ่งยืนคุยกันอย่างลึกลับอยู่"

฿(_(+&+

8_8&+(&+;+

ตึก ตึก ตึก "เดินไปแอบฟัง"

{พี่เป็นคนเผยแพร่คลิปนั้นงั้นหรอ!} "ผู้หญิงคุยอะไรกันบางอย่างด้วยสีหน้าจริงจัง"

{ออ ใช่! ฉันเป็นคนปล่อยเองละ แล้วยังไงล่ะ ก็เพลงมันห่วยนี่! เลยอยากประกาศให้โลกรู้ว่ามีคนทำเพลงห่วยๆ ด้วย}! "ผู้ชายชูว์เห็นยิ้มเยาะหยันใส่ฝ่ายผู้หญิง"

ทำแบบนั้นทำไม!! เพราะพี่เป็นคนเผยแพร่{...........} พี่ก็รู้นี่ว่าเค้ารู้เรื่องนี้โมโหด่าทะเลาะกันยกใหญ่กันบ้ายแทบแตก!!!!!! "ฝ่ายผู้หญิงก็เริ่มโมโหโวยวายใส่ฝ่ายชาย"

แล้วไงมันยังก็เป็นสิทธิของพี่ไหม!! ที่จะเผยลงอะไรก็ได้นี่!! "ฝ่ายชายโวยวายใส่เช่นกัน"

แล้วอีกอย่างใครบอกให้ทำกันละ!! "โวยวายถามกลับ"

(อะไรกันเนี่ย คู่รักทะเลาะกันซินะ ว่าแต่เห็นทั้งสองฝ่ายไม่เห็นเลยเหะ...) "ชูว์ชะเง้อที่จะมองไปหาพวหเค้าแจ่เกรงว่าจะรู้ตัวจึงใช้หูที่ไวกว่าคนทั่วไปฟังเสียงบทสนาจากระยะค่อนข้่งไกล"

มันเองก็เป็นสิทธิของ{....}เหมือนกัน!! ที่จะให้ใครเผยแพร่หรือไม่ให้เผยแพร่!!! แล้วอีกอย่างฉันอุตส่าห์ทำให้พี่แต่พี่ทำแบบนี้หรอ!!!

(เมื่อกี้นี้ได้ยินเสียงไม่ชัดเลย...) ตึก"ชูว์ฟังไม่ชัดจึงเดิยไปอีกหนึ่งก้าว"

โอ๊ย! จะโวยวายอะไรกะอิแค่นี้เอง!! "จะโวยวายอะไรกันหนักหนา! ฝ่ายชายโวยวายใส่ผู้หญิงอีกครั้ง และด้วยสีหน้าโมโห"

โวยวายกันหนักหนา? หือ! พี่นี่กล้าพูดมากนะว่า เรื่องแค่นี้!!

จะให้ทำเหมือนกับว่าเป็นเรื่องเฮ้ย! ขำๆกันเอง~

"ผู้หญิงทำสีหน้าและน้ำเสียงประชดใส่ผู้ชาย"

...ใช่! มันขำๆ สำหรับพี่ แต่ฉันสิ!! ฉันเป็นคนเสียหาย!!...

ที่พี่ลงคลิปนั้นในออนไลน์!! แล้วโดนวิพากษ์วิจารณ์! กันหนัก!! "ผู้หญิงจากเสียงประชดก็กลับมาตะวาดโมโหเสียงสูงขึ้นไปอีกจากปกติใส่ผู้ชาย"

ให้เกียรติมีกันบ้างไหม? ตลอดมาที่คบกันนะ!!

เฮ่อ~น่ารำคราญ นึกว่ามีเรื่องอะไรน่าสนใจ ที่ไหนได้ "ชูว์ที่กำลังแอบฟังก็บ่น"

#แล้งคุณพี๊จะฟังมาแต่ต้นทำไมคะ😅#

ไปหาที่นอนดีกว่า อากาศดีสำหรับนอนแล้ว.. กร๊อบ "ชูว์ที่กำลังเดินไปหาที่นอนแต่เผลอหยิบกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้ๆเท้าไม่รู้ตัว"

หือ! ใครกัน! "ทั้งสองคนรู้ตัวว่ามีใครได้ยินฝ่ายชายก็เอ๋ย!ถาม"

อึก เฮ่อ~ เผลอไปทำเรื่องน่ารำคาญจนได้.. "แม้จะบ่นแต่ไม่มีอาการร้อนลนอะไร"

ใครกันที่อยู่ตรงนั้นออกมาเดี๋ยวนี้นะ!! "ผู้ชายเรียกคนที่หลบซ่อนให้ออกมา"

ตึก ตึก ช่างเถอะดันทำเรื่องน่ารำคาญตั้งแต่ต้นแล้ว ตึก "ชูว์บ่นกับเหตุการณ์แล้วเดินหันกลับมาปรากฏตัวให้เห็น"

คุณชูว์ คุณชูว์ คุณชูว์!!

อึก ใครเรียก! "แต่ระหว่างที่กำลังเดินไปหาพวกเค้าทั้งสองคน เค้าได้ยินเสียงก้องจากหัวเรียกเค้า"

คุณชูว์! คุณชูว์ คุณชูว์!!!

"เสียงใครเรียกที่ไหนสักแห่งหนึ่ง"

ผ่าง "แล้วภาพก็หายไปตามเสียงเป็นสีดำ"

คุณชูว์!!!! "เสียงตะโกนดัง"

อึก ฟึ่บ!! "ชูว์ที่ได้ยินเสียงคนเรียกก็สะดุ้งตื่นขึ้น"

"ชูว์พบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาศาลกลางทะเลสาบพร้อมกับสมุด"

หือ โล่งออกไปทีนึกว่าจะไม่ตื่นแล้ว "ยุยทำสีหน้าเป็นห่วง"

โคโมริ ยุย

อายุ 17 ปี

//สาวธรรมม.ปลายปี 2 ที่อยู่ ๆ ก็ต้องไปใช้ชีวิตอยู่กับพี่น้องลึกลับทั้ง 6 คน เติบโตมาจากโบสถ์ที่บาทหลวงรับมาอุปการะเป็นลูก ได้รู้ความลับตัวเองตอนมาอยู่ที่บ้านซาคามากิ คืออดีตถูกเคยผู้เป็นเจ้าสาวเครื่องสังเวยให้กับเหล่าซาคามากิ และจากนั้นเธอก็ได้ไปตัวแปรสำคัญที่ถูกเรียกว่า อีฟ ถูกอยู่อาศัยกับมุคามิแวมไพร์เดิมเป็นมนุษย์ก่อน และเหตุการณ์ศึกชิงแก้แค้นของสึกินามิ ศึกชิงอีฟของทั้งสี่บ้าน(รวมคิโนะ) ปัจจุบันเธอจึงเลือกอาศัยกับพวกซาคามากิ//

#//ตัวคั่นแบบนี้คืออธิบายตัวละครนะค่ะ//#

นี่เธอเองหรอ ที่ปลุกฉันตื่น..) "ชูว์ถามด้วยความสงสัย"

ค่ะ ฉันเห็นว่าคุณหลับมานานมากแล้ว เลยปลุกคุณ

หึ ไม่หรอก "ชูว์ทำท่าที่จะลุกระหว่างที่ยุยอธิบาย"

(เมื่อกี้นี้มันเป็นฝันหรอ?) "ถามกับตัวเอง"

ออ... คือว่า.. คุณเรย์จิสั่งฉันให้ตามหา แล้วพาคุณมาหาที่ห้องรับแขกค่ะ "ยุยอธิบายสถานการณ์การให้ชูว์"

เรย์จิ?

ค่ะ งิก "ขานรับพยักหน้าเพื่อความชัดเจน"

"จากนั้นทั้งสองก็ได้ทำการเดินมุ่งหน้าเข้าตัวในบ้านเพื่อไปห้องรับแขก"

อ้าวมาแล้วหรอราชาจอมขี้เกียจ แกนี่หลับได้หลับดีทุกที่จริงๆ"อายาโตะบ่นใส่ชูว์ผู้เป็นพี่ชายของตัวเองที่ขึ้นชื่อเรื่องการหลับและขี้เกียจ"

//ซาคามากิ อายาโตะ

หนึ่งในสามแฝดจอมซนของซาคามากิ พี่ชายคนโตแฝดสามและเป็นน้องคนที่สาม ผู้ชื่อชอบหลงตัวเอง ชนะที่หนึ่ง แต่กีฬา แต่เกลียดการเรียน//

นั้นซิน่า~ เพราะชูว์เอาแต่หลับที่ไหนก็ไม่รู้เลย~ ไม่ได้ฟังเรื่องสนุกเลย~ ไปตั้งเยอะ"เสียงไรโตะหวานทะเล้นๆดวงตาเปร่งแสง"

//ซาคามากิ ไรโตะ

หนึ่งในสามแฝดจอมซนของซาคามากิ น้องเล็กสุดในแฝดสามและเป็นน้องคนที่ห้าในหกคน นิสัยพฤติกรรมลามก +18 ทะเล้นๆ โรคจิต//

จริงด้วยละครับ..กลับได้แม้กระทั้งเรื่องสำคัญๆ "คานาโตะ"

//ซาคามากิ คานาโตะ

หนึ่งในแฝดคนกลางและน้องคนที่สี่ของซาคามากิผู้ถือตุ๊กตาหมีอยู่เสมอๆ อารมณ์แปรปรวนง่ายขี้โมโห จับทางไม่ถูก ชอบกินของหวานมาก//

ออ.... ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่รบกวนปลูกคุณขึ้น.. "ยุยก้มตัวขอโทษชูว์อย่างสุภาพเรียบร้อย"

นี่คุณไม่ต้องขอโทษอะไรเค้าหรอกนะครับ คนที่ผิดคือชูว์ ที่หลับได้หลับดีทุกที่จนต้องให้คนอื่นเดือดร้อนตามหา"แต่ระหว่างนั้นเองเรย์จิก็มาขัดยุย"

//ซาคามากิ เรย์จิ

พี่ชายคนรองและเป็นน้องชายแท้ๆของชูว์ พูดจา ท่าทางกริยาพ่อบ้านสุภาพ แต่คำพูดที่พูดนั้นเจ็บแสบ ชอบที่หาช่องทางจิกกัดชูว์ผู้เป็นพี่ชายอย่างบ่อยครั้ง(รวมถึงนางเอกด้วย)//

ให้ตายสิครับ คุณนี่นอกจากจะนอนได้ทุกที่แล้วยังหายตัวไปนอนหลังจบช่วงสำคัญๆ ช่างเป็นคนไม่มียางอายจริงๆครับ "เรย์จิติเตียนชูว์พร้อมด้วยสายตาดูถูกทักถางใส่"

แล้วมันยังไงละ มันก็เรื่องของฉันนี่นายเองเก๋ไม่ได้มีวิเศษวิโสอะไร "ชูว์ที่พูดเถียงกับเรย์จิผู้เป็นน้องชายแท้ๆของตัวด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์"

อึกส่วนทางคุณเองก็เหมือนกันด้วยนะครับ "เรย์จิทำสีหน้าไม่พอใจใส่แล้วหันมาทักถางกับยุย'

เอ๋.. "ยุยตกใจที่จู่ๆเรย์จิก็มาหันมาทักถางใส่"

ทำไมถึงต้องยอมเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ด้วยครับ..

อึก "อึ้ง"

วุฒิภาวะโตแล้ว ไม่มีความหนักแน่เอาซะเลยครับ แล้วยังงี้จะทำอะไรได้ครับ ต้องคอยให้คนอื่นคอยช่วยเหลือเหมือนเด็กหรอครับ "เรยจิทักถางและทำสสายตาเหยียดดูถูกยุยราวกับเป็นเพียงแมลงน่ารัฃเกลียด"

กึก อึก ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ.. ฉันจะปรับปรุงแก้ไขกค่ะ "ยุยแอบบีบมือตัวเองด้วยท่าทางเจ็บใจ"

หึ ก็แล้วไปครับ "เรย์จิยิ้มออกมาอารมณ์ดี"

อึก {ไอ้-่าเอ๋ย~} "ยุยเอ๋ยคำพูดออกมาเบาๆจนคนอื่นๆไม่ได้ยิน"

อึก "ชูว์ตกใจเล็กน้อยที่ยินที่ยุยพูดอะไรบางอย่างด้วยเสียงเบาๆไป"

ฮึก "ยุยที่รู้สึกตัวที่เผลอพูดอะไรไปไม่ดีออกไป"

เอาละครับทีนี้เรามาคุยบนสนทากันต่หลังจากเจ้าคนไม่มีอะไรดีซักอย่างมาพบแล้ว "เรย์จิกลับมาพูดจาอารมณ์ดีใส่เรียบร้อย"

เชิญพวกคุณสองคน เชิญนั่งสิครับ

"เรยจิเชิญชวนให้นั่งลงเพื่อคุยกันต่อด้วยยิ้มกริยาเหมือนตนเหนือกว่า"

ตึก ตึก ตึก "ยุยเดินไปกลับเพื่อที่จะนั่งที่เดิมสีไม่จู่ๆก็มีคำพูดเอ๋ยออกมา"

นายต่างหากละที่คำตัวเหมือนเด็ก

อึก! "ชะงักลง"

เอ๋ "ยุยอึ้งหยุดชะงักหลังจากคำพูดของชูว์"

"แล้วหันกลับตามเจ้าของเสียง"

เมื่อกี้นี้ว่ายังไงนะครับ.. ชูว์... "เรย์จิเริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง"

ก็ตามอย่างที่บอกไป เมื่อกี้นี้นายโมโหเรื่องฉันแต่นายก็เอาเรื่องของฉันเมื่อกี้นี้มาเป็นเครื่องมือพาลใส่คนอื่น พอระบายอารมณ์เพื่อให้ตัวเองหายความหงุดหงิดแล้วกลับมาทำตัวเหนือกว่ากับคนที่โดนระบายใส่

คนอื่นเค้าไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ความอึกอัดหงุดหงิดของนาย..

แล้วอย่างงี้ใครกันละที่เป็นเด็ก "ชูว์ตอกกลับด้วยคำพูดยาวๆแสบๆใส่เรย์จิที่สีหน้าเจ็บใจ"

อึก เรย์จิ

คุณชูว์....

โห~

หือ .... "คานาโตะ"

เห~ ไรโตะ

อึก "สุบารุ"

ซาคามากิ สุบารุ

น้องเล็กอารมณ์ร้อนชอบทุกสิ่งทุกอย่าง ทำลายข้าวของในบ้านเป็นประจำ และนิสัยซึนเดเระ~

อึก "ทุกคนที่อยู่ที่นี้ต่างอึ้งทึ่งกับคำพูดของชูว์พี่ชายผู้เกียจคร้านที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหกคนในแวมไพร์ที่พูดตอกกลับยาวๆเหมือนเรย์จิ ที่จนทำให้บรรยากาศเงียบครู่นมัว"

ตึก ตึก ตึก ฮึ่บ! "ชูว์สาวเดินมาที่ประจำที่ของตัวเองมี่อยู่เดี่ยวๆด้านหลังสุดได้อย่างหน้าตาเฉยโดยอย่างกับไม่มีเหตุอะไรขึ้น"

นี่เธอจะมัวยืนอะไรอยู่ทำไมละ ไม่นั่งละ "ชูว์เรียกยุยให้นั่งลงด้วยทำท่าจะหลับ"

อ่ะ...คะ..ค่ะ! ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "ยุยที่อึ้งก็รีบเดินไปนั่งอย่างรวดเร็ว"

หึ "ยุย(แอบ)ยิ้มใส่"

อ้าวทำไมไม่รีบคุยกันอีกละ! คุณเจ้าของบทสนทนา

อึก กึก ถ้างั้นเริ่มต่อจากเมื่อครู่นี้นะครับ "เรย์จิเจ็บใจจนกัดฟันตัวเองอย่างมาก"

#สม~ 🤭🤭#

"จากนั้นก็เริ่มพูดเคยบทสนทนากันอีกครั้งหลังจากตามตัวชูว์มาได้สำเร็จและพามาร่วมพูดคุยฟังบทสนทนากัน ทุกคนต่างก็พูดคุยฟังความคิดเห็นกัน มีเพียงแต่ชูที่มีท่าทาจะหลับลูกเดียวไม่สนใจใคร"

หือ หึ "ยุยยิ้ม"

"หลังจากที่คุยกันเสร็จ"

ขอจบแก่การพูดคุยบทสนทนาแด่เพียงเท่านี้ครับ

"เรย์จิเอ๋ยคำกล่าวเสร็จ ผู้คนต่างลุกขึ้นกลับไปพื้นที่ของตัวเองแต่ระหว่างนั้นก็มีดารพูดคุยสนทนากัน"

ตึก "ยกเว้น"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "หยุดเดินอยู่ตรงหน้า"

เค้านี่เธอทำไมถึงได้ยังไม่ไปละ "ชูว์ลืมตาขึ้นมาและมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวยิ้มเย็นชา"

หึๆ "และหัวเราะเยาะเบาๆ"

———————————————————————————

เค้านี่เธอทำไมถึงได้ยังไม่ไปละ "ชูว์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาและมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวยิ้มเย็นชา"

หึๆ "และหัวเราะเยาะเบาๆ"

หืม? นี่เธอยังไม่ไปอยู่อีกหรอ... ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ล่ะ? "ชูว์จ้องและถามกับแววตาน้ำเสียงที่เย็นชา"

เอ๋..คือว่า...... ขะ..ขอโทษด้วยนะค่ะที่มารบกวนคุณ?

ฉะ..ฉัน..ก็แค่..อยากจะ...มาขอบคุณ คุณชูว์...เท่านั้นละค่ะ.... "ยุยสีหน้าลังเลที่จะพูด"

ขอบคุณ? ขอบคุณเรื่องอะไร? ฉันไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลยนะ... "ชูว์ยังถามเสียงด้วยคงเสียงเย็นชาไม่แยแสยุย"

กะ..ก็คุณช่วยฉันเรื่องที่โดนคุณเรย์จิตะ...ติเตือน..ต่อว่าฉันอย่างไม่เป็นธรรมนิค่ะ.. ละ...แล้ว..คุณ..ก็พูด..ตอบกลับ...แทน..ฉันที่~.

.. อึก..

"ยุยอธิบายด้วยคำอั้มๆอึ้งๆเหมือนไม่กล้าที่จะพูดตรงๆ"

นี่เธอช่วย..พูดให้มันมั่นใจ พูดตรงๆหน่อยจะได้ไหม?

เธอเอาแต่อ้ำๆอึ้งๆแบบนั้น...ใครเค้าจะเข้าใจกัน "ชูว์ติเเตื่อนยุย"

อึก ค่ะ

ฉันที่ไม่สามารถ.. ตอบโต้หรืออะไรได้นะค่ะ "สีหน้าค่อนข้างกังวล"

แล้วยังไง นี่เธอแค่จะมาขอบคุณงั้นหรอ? "ยังคงความเย็นชาแต่กลับลืมตามาถามให้เห็นหน้า"

ก็...ไม่เชิงหรอกค่ะ อึก หึ "ยุยปรับเสียงทำใจ"

ก็แค่~.. อยากตอบแทนคุณ~"แม้จะไม่พูดติดขัดๆ น้ำเสียงยุยสั่นแทน"

ตอบแทน~เรื่องอะไร...

ด้วยการบอกรายละเอียดเกี่ยวกับตัวงานเลี้ยงมื่อค่ำที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้คะ~ "จากน้ำเสียงสั่นติดขัดเป็นน้ำเสียงเขินอาย"

ห๊ะ. แค่นั้นเนี่ยนะ "ถามด้วยความมึนงง"

ค่ะ... "ยุยขานคำสั้นๆแต่ชัดเจน"

หึ ถ้าเป็นแค่เรื่องนั้นเธอไม่ต้องมาบอกนักหรอกนะ

เพราะฉันไม่สนใจ...

(ให้ตายสิ~นึกว่าจะอะไรที่แท้เรื่องนี้นี่ เรื่องน่ารำคาญนี้นี่เอง)

"ชูว์ทำตัวท่าทางเมินเฉยเมยเมื่อได้ยินคำว่างานเลี้ยง"

เอาละทีนี้กลับห้องไปได้แล้ว ถ้าจะมาคุยเรื่องไร้สาระเรื่องนี้ "ชูว์ไล่ยุยออกไปไม่ไว้หน้า"

อึก! "ยุยกัดฟัน"

แต่ครั้งนี้คุณต้องสนคะ "ยุยพูดค่อนข้างเสียงชัดเจน"

หือ? "หันไปน้ำเสียงเย็นชาขึ้น"

อ่ะ ขอโทษด้วยค่ะ ที่พูดไม่สุภาพและเสียงดัง~ "ยุยก้มหัวขอโทษชูว์พร้อมสีหน้ารู้สึกผิด"

... "ทางชูว์ก็นิ่งเฉยเมยตามปกติ ราวกับว่าไม่ถือสาไม่สนใจ"

แต่ครั้งนี้คุณต้องสนจริงๆเพราะครั้งนี้มีคุณพ่อของคุณร่วมในงานครั้งนี้ด้วย...

อุก! "ชูว์ตกใจเก็บสีหน้าไม่ได้ชั่วขณะหนึ่งเมื่อยินคำว่าพ่อเค้ามาในงานนี้ด้วยออกจากปากยุย"

อึก หือ เจ้าตาแก่นั้นมาด้วยงั้นหรอ "ชูวกลับมาหน้านิ่งปกติหลังตกใจแสดงสีหน้านั้นและถามยุยด้วยความแน่ใจ"

ค่ะ ตามที่ฉันบอกไปเมื่อกี้นี้พ่อของคุณจะมาในงานเลี้ยงมื้อค่ำ "ยุยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังฟังชัดเจน"

อึก! "ชูว์ตกใจความชัดเจนนั้น"

แล้วถ้ามีใครไม่มาหรือไม่ทำตามกฎที่แจ้งจากทางคุณเรยจิก็จะมีบทลงโทษคนนั้นๆที่หนักกว่า ส่งไปขั้วโลกคะ "อธิบายต่อความจริงจัง"

!!!!! "ชูว์ที่นึกภาพเหตุการณ์ต่างที่ตนโดนจากพ่อของตัวเอง"

ชิ "ชูว์ที่หลังนึกก็ทำการร้องกระเดาะลิ้นและสีหน้าไม่พอใจอย่ามาก"

เฮ้อ~ น่ารำคราญ "เค้าเอ๋ยคำวลีที่เค้าพูดอยู่แทบจะตลอดเวลา"

แล้วรายยละเอียดของงานมาบ้าง"ชูว์กลับมาพูดด้วยน้ำเสียงตามปกติแล้วได้ถามเกี่ยวตัวงานเลี้ยง"

ค่ะ! ระ...เริ่มจาก "ยุยขานรับแล้วพูดเกี่ยวกับตัวงานเลี้ยงแต่ระหว่างพูดเธอกลับมาพูดติดขัดๆ อีกครั้งท่าทางที่ลังเลที่จะพูด

฿(+_+&+&(_!&;

..."แต่ทางชูว์ก็ต้องใจฟังคำพูดของยุย แม้ว่าจะมีการติเตียนเธอในเรื่องคำพูดที่กำกวม คำพูดติดขัดๆ ชวนน่ารำคาญ"

และข้อสุดท้าย ก็ต้องตอบคำถามคุณพ่อของคุณที่ไว้ค่ะ

ส่วนเรื่องอย่างอื่นก็ตามธรรมเนียมมารยาทปกติทั่วไป

.....

งั้นเองหรอ.."ถามเสียงเฉยเมย"

ค่ะ "ขานรับตอบ"

"หลังจากพูด"

งะ...งั้น.. ฉันขอตัว...ก่อนนะค่ะ "ยุยเอ๋ยก้มโน้มตัวลงพร้อมสีหน้าลังเลเลิกหลั่ก"

....

รีบๆไป ได้แล้ว "ชูว์กลับตาแล้วพูดไล่ยุยไม่มีเยื้อใยสีกนิดเดียว ราวกับว่าใช้แล้วทิ้ง"

ค่ะ! ตึก ตึก ตึก ตึก เอี๊ยด~ ปัง! "ยุยขานรับครั้งเดินออกไปจากห้องรับแขก แต่โดยดีไม่มีคัดค้านแม้แต่นิดเดียว"

[ตัดมาที่ของยุย]

เฮ่อ~ หยิ่งชะมัด.. เลย.. น่าคนนั้นเนี่ย..

"ยุยหลังจากที่ประตูปิดแล้วเอ๋ยคำพูดเบาๆหลังประตูทางเข้าออกห้องรับแขก ด้วยสายตาเย็นชาไม่สนใจใยดีเช่นเดียวกัน"

เฮ่อ! ช่างเถอะเพราะยังไงก็เป็นการตอบแทนกันแล้วคงไม่มีอะไรยุ่งเกี่ยวกันอีก

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

"และเดินจากไปไม่หวนคืนมา"

[ตัดมาที่ชูว์]

ตาแก่นั้นมาในงานงั้นหรอ..

เฮ้อ~ ไม่ว่ายังไงๆก็น่ารำคาญ "ชูว์ทำหน้าเหนื่อยใจออกมา"

ทั้งๆที่ไม่เคยคิดที่จะมาดูแล มาเยี่ยมสมัยเด็กเนี่ยนะ..... "ชูว์พูดบ่นกับตัวเองและนึกภาพสมัยกเด็ก"

ผ่าง!

—————————————————————————