ฝน..ตกอีกแล้ว.. เกลียดฝน โดยเฉพาะวันนี้ แม่ง..บังวิวดีๆหมด เสียงเครื่องยนต์ของรถตู้คันหนึ่ง ดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางสายฝนพรำบนชั้นสองของบ้านเดี่ยวสองชั้น สีครีมน่ารัก หลังม่านสีขาวโปร่ง ฉันกำลังยืนมองรถตู้สีดำกำลังขับเข้ามาจอดหน้าบ้านใหญ่สีขาวหลังถัดไป

พี่ชายข้างบ้านของฉันเขากลับมาแล้ว!

พี่ว่าน แม่บ้านหลังใหญ่ข้างบ้าน กำลังวิ่งกางร่มออกจากประตูเล็กไปรับคนในรถอย่างทุลักทุเล เสียงแว่วขอโทษคนในรถบอกคุณผู้หญิงกำลังลงต้นไม้ใหม่ขวางทางเข้าออกทำให้เอารถเข้าไปไม่ได้ ตอนนี้คุณหญิงอยู่ร้านต้นไม้ยังไม่กลับ

ร่างสูงในชุดสูทสีดำก้าวลงจากรถ รับร่มจากแม่บ้านขยับให้เข้าที่ ก่อนจะเงยหน้า เบนสายตามองตรงขึ้นมายังผ้าม่านโปร่งบนชั้นสองของบ้านหลังสีครีม

ฉันที่กำลังแอบมองเขาอยู่ รู้สึกได้ถึงสายตาลูกธนูที่จ้องประสานเข้ามา จึก! จ้องที่หน้าแต่ทะลุถึงหัวใจ ตอนนี้มันเต้นระรัวจนแทบหยุดหายใจไปพัก หน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

เขาเห็นได้ไงหว่า? นี่ว่าหลบเนียนจนจะยืนคุยกับจิ้งจกอยู่แล้วนะ แต่ทำตัวเป็นอิแอบต่อท่าจะไม่ดี ตัดสินใจเลื่อนม่านออกจนสุดก่อนจะโบกมือให้เขาหยอยๆ ส่งยิ้มกว้างจริงใจจนลิ้นไก่เกือบโผล่ พี่ชายสุดหล่อโบกมือตอบมอบยิ้มกระชากใจให้เล็กน้อยและก้าวเข้าบ้านไป

จากนั้นปากฉันก็หุบลงโดยอัตโนมัติ โดนจับได้ว่าแอบส่องใช่ไหมนี่?

เหมือนเขารู้ไปซะทุกอย่าง..

ชื่อฉัน อาริน ชื่อน่ารัก แต่ไม่เข้ากะหนังหน้าสักกะผี อายุยี่สิบเอ็ดปีเต็มเมื่อสามวันก่อน พ่อแม่ที่รักบอกตอนเด็กฉันน่ารักม๊ากถึงมากที่สุด ไม่น่าเชื่อว่าวันเวลาจะเปลี่ยนแปลงเด็กหน้าตาดีคนหนึ่งได้มากมายขนาดนี้ หญิงสาวผู้ไม่มีอะไรดี เคยได้ยินตามนิยายแปลจีนแนวเกิดใหม่ทะลุมิติตามเว็บบ่อยๆ เจอของจริงก็อิรินนี่แหละค่ะ!

เบ้าหน้าออกกลมกลึง มีคางเรียวลงมาเล็กน้อยจัดไม่ได้ว่านี่สัญชาติไหน ดวงตาเรียวยาวหางชี้ขึ้นขนาดใหญ่กว่าปกติ ขนตาน้อยแถมสั้นไม่พอแรงจียังดึงดิ่งลงชี้พื้นอีก โชคยังดีที่มันไม่ทิ่มเข้าลูกกะตา ริมฝีปากดูอิ่มเกินพอดีคล้ายๆเผยออยู่ตลอด ดูเซ็กซี่..โทษที! ตบปากฉันเถอะ! แก้มป่องน้อยๆ ดูน่ารัก..นรก! มองข้างๆนี่ปลาทองขาดสารอาหารชัดๆ จมูกเรียวเล็กเชิดขึ้นน้อยๆ ดูหยิ่งโครต แม่มไม่ได้ช่วยเหลือส่วนอื่นบนใบหน้าเลย!

คนทั่วไป

มองรอบแรกหน้าจืด...

มองรอบสองหน้าแปลก...

มองรอบสามหน้ามึงหาเรื่องเหรอ!

เลยต้องคอยยิ้มอยู่ตลอดเหมือนคนบ้า คือไม่อยากให้เบ้าหน้าจืดๆโดนประทับฝ่าติง ฝ่ามือหรือฝ่าดงอะไรทั้งหลายแหล่ ด้วยความที่เรียนคณะวิศวะเครื่องกล ปีสามแสนแมน ยิ่งต้องระวังหนังหน้าเพิ่มเติมเป็นพิเศษ

เรื่องความรัก ฉันหลงรักพี่ชายข้างบ้านมาตั้งแต่อายุแปดขวบ คนเดียวกับที่จ้องตาแทบสลบคนเมื่อกี้แหละเขาชื่อ "พี่คีย์" ตั่งแต่เด็กเราสนิทกันมาก พี่ชายสุดหล่อแสนดี สอนขี่จักรยาน ติวหนังสือ เป็นที่ปรึกษา มีของขวัญวันเกิดให้ทุกปี คอยปลอบเวลาเศร้า สิบสามปีก่อนตอนอายุแปดขวบเขาอายุสิบแปด ฉันเคยขอเขาแต่งงาน เขาหัวเราะหนักมากไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ปฎิเสธ ด่าฉันว่าเด็กแก่แดด ฉันเลยมโนว่าเขาเป็นว่าที่สามีในอนาคตมาตลอด

ห้าปีที่แล้วเขาเดินทางรับช่วงกิจการของพ่อที่ต่างประเทศ วันเวลาที่ทำร้ายคนๆหนึ่งอย่างมากมาย มันคือฉันเอง แต่กลับทำไม่ได้กับผู้ชายคนนี้ พี่คีย์กลายเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ประสบความสำเร็จสูงสุดทั้งในและต่างประเทศ ในปีถัดมาที่เขาเข้าดูแลกิจการ

หน้าตาที่หล่อคมเข้ม มาดนิ่ง สุขุม บวกกับหุ่นน่าขย่ำและซิกแพคสุดเซ็กซี่ทำให้ เขาได้รับรางวัล Cool guy และ Men's Health หลายปีซ้อน นิตยสารมากมายจองคิวยาวเหยียดเพื่อขอสัมภาษณ์และถ่ายรูปขึ้นปก เหล่าชะนีซอมบี้ทั้งหลายพากันตะเกียดตะกายยื้อแย่งเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง น่าแปลกที่เขามีข่าวเรื่องคู่ควงน้อยมากหรือแทบไม่มีเลย

อ๊าย! อะไรมันจะเพอร์เฟคขนาดนี้คะ สามีในอนาคตขาา

หลายปีก่อนฉันเคยไปหาเขาที่ต่างประเทศครั้งหนึ่ง ไปพักกับเขาที่โรงแรม แต่ตื่นเช้ามามีรอยจ้ำแดงๆน่ากลัวผุดขึ้นทั่วทั้งตัว เขาพาไปหาหมอที่เป็นเพื่อนเขา หมอบอกว่าช่วงนั้นมีแมลงพื้นเมืองระบาด! เป็นแค่รอยกัดไม่มีอาการอื่นแทรกซ้อน ฉันรับฟังคำตอบถึงกับงงงวย คือพี่คีย์อยู่ชั้นสี่สิบแมลงพื้นเมืองพวกนี้คงเป็นสายลับได้ดีทีเดียว มันสามารถผ่านแม่บ้านนับร้อยและมาตรการรักษาความสะอาดชั้นสูงของโรงแรมห้าดาวได้ ดูจากร่องรอยบนตัวฉันมันคงทำงานกันเป็นฝูง สุดยอด น่ากลัวจริงๆ ฉันไม่ได้ติดใจอะไร แค่ทึ่งในความเก่งกาจของแมลงที่ไม่เคยพบเห็นเลยแม้แต่เงา แต่พี่คีย์ดูกังวลมากกว่าเยอะ เขารีบส่งฉันกลับบ้าน ก่อนจะบอกว่าไม่ต้องไปหาอีกเพราะไม่มีเวลาดูแล

จากนั้นเขาก็กลับบ้านน้อยลง จนไม่ได้กลับมาสองปี มีแต่แม่เขาที่บินไปหา ฉันเลยเปลี่ยนแนวคอยตามติดเขาทั้งเฟสบุ๊ค ทวิสเตอร์ ไอจี แทน กดแอดญาติเขา คนรู้จักเขา เพื่อนของเขา เพื่อนของเพื่อนเขา ทุกครั้งที่ทนความรู้สึกคิดถึงไม่ได้ก็ไทรไปหา แต่เขาก็เหมือนจะยุ่งมาก แถมยังโทรมาดักทางพ่อแม่ฉันว่าไม่ให้ไปหาอีก เลยต้องทำงานพิเศษเป็นบ้าเป็นหลังเก็บเงินบินตามไปเพื่อแอบดูเขา เอามันทุกทาง ทำตัวเหมือนพวกโรคจิต ออกแนววิญญาณตามติด รู้เกือบหมด เขาไปไหน? อยู่ที่ไหน? ทำอะไร? ชีวิตนี้ก็มีสองคนเท่านั้นหละที่ฉันทำให้ฉันโรคจิตได้แบบนี้

เสียงเครื่องยนต์รถดังกระหึ่มแทรกท่ามกล่างสายฝนขึ้นมาอีกระลอก หยุดความคิดที่กำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยฉันอย่างชะงัก

ลัมเบอกินี่สีส้มกำลังจอดตรงหน้าบ้านหลังสีขาวหลังเดิม

นั่นมัน! ทะเบียนรถคุ้นตา FC ตัวแม่แบบฉันไม่มีทางจำผิดได้ ต้องใช่แน่ๆ

อ๊ายยย!! ฉันอยากกรี๊ดให้บ้านแตกแทบ จะเหวี่ยงตัวลงจากหน้าต่างถลาลงไปให้ไวเหมือนพวกยอดมนุษย์ ไปขอจับมือเขา! ไปขอดูหน้าสวยแบบโคสอัพ! ไปขอลายเซ็นเพิ่ม! ไปขอถ่ายรูปคู่! ไปขอฯฯฯฯ

เดี๋ยวๆๆ ใจเย็นค่ะอิริน! ดึงสติอันน้อยนิดเฉดหัวกลับมาก่อน ว่าแต่...คนๆนี้มาทำอะไรที่นี่?

ฉงนในใจไม่นาน หนุ่มหล่อเหลาในชุดสูทสีดำก็กางร่มเดินออกมาจากบ้าน อ้อมไปเปิดประตูรถคันงามให้ชายหนุ่มหน้าหวาน แล้วพากันยืนเบียดชิดกันอย่างแนบแน่นภายใต้ร่มคันเดียว ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

"........"

อย่าคิดมากอิริน เขาอาจจะเป็นเพื่อนกัน เหอๆ..แต่ทำไม่ฉันไม่เคยรู้เลยวะ ลางสังหรณ์เจ้าแม่วายในตัวฉันบอก "มันใช่" แต่ความคิดในหัวที่โตมาพร้อมพี่ชายสุดที่รักบอก "มันไม่ใช่" สองฝั่งยกพวกตีกันวุ่นวายไปหมด

ช่างบังเอิญดีแท้ สองคนที่ฉันตามติดชีวิตพวกเขาเหมือนคนโรคจิต มารวมตัวกันโดยที่ฉันมิได้นัดหมาย

คนแรก "พี่คีย์" ว่าที่สามีในอนาคตสุดที่รักข้างบ้าน

คนที่สอง "เบอลิน" ไอดอลหนุ่มสุดสวาทที่กำลังเดินไปกับว่าที่สามีของฉันคนนั้น

Episode 2 ชะนีไม่ได้รับเชิญ

ฉันเดินกลับห้องของตัวเองอย่างมึนๆ ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง สายตากวาดมองไปสู่โลกส่วนตัวแสนคุ้นตา

ในห้องสีฟ้าสดใส เครืองเรือนส่วนใหญ่สีขาวสะอาดตา เกือบทั่วพื้นที่เต็มไปด้วยรูปของชายหนุ่มทั้งสองคน แยกกันคนละฝั่ง ติดกระจายอยู่ทุกมุมห้องแทบทุกอิริยาบททั้ง กิน นอน เที่ยว เล่นกีฬา ทั้งมาดนิ่ง ยิ้ม หัวเราะ

ข้างเตียงมีนิตยาสารเรียงเกือบเต็มชั้นหนังสือ หน้าปกหรือเนื้อหาข้างในก็เป็นเรื่องของพวกเขาทั้งนั้น ที่เด่นสุดก็คงเป็นสองรูปขนาดใหญ่ที่ติดไว้เหนือหัวเตียง ข้างซ้ายว่าที่สามีสุดหล่อ ข้างขวาไอดอลสุดน่ารัก ใครจะว่าบ้า แล้วไง? ก็คนมันชอบคนมันรัก

เฮ้อ..ฉันถอนหายใจแรง สมองระรึกไปว่า ถึงแม้จะชอบเอาเบอลินไอดอลสุดสวาทมาจิ้นเป็นนายเอกในนิยายวายไว้สนองความฟินของตัวเองอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้ง ที่จะจิ้นพระเอกเป็นพี่คีย์ว่าที่สามีสุดที่รักในอนาคตเลย

ตัวฉันตอนนี้...มันไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรซักอย่าง ในหัวมันมีแต่

เขารู้จักกันตอนไหน?

รู้จักกันได้ยังไง?

ขนาดฉันเกาะติดชีวิตพวกเขาเป็นเห็บหมายังไม่เคยรู้เลย ในสมองก็พยายามคิดหาจุดที่อาจจะมองข้ามมันไป

นอนคิด.. นั่งคิด.. ยืนคิด.. เดินก็คิด โว๊ยยย! คิดท่าไหน คิดเท่าไหร่ คิดยังไง ก็คิดไม่ออก คิดจนหัวฟูๆจะระเบิดอยู่แล้ว!

เอาวะอิริน! ถ้าอยากรู้ก็แอบดู! แม่มเลย!

พอตัดสินใจเด็ดขาดได้แบบนั้น ก็เปิดบานหน้าต่างข้างเตียงออก ชะโงกหน้าออกไปดูข้างนอก ตอนนี้ฝนหยุดตกไปแล้ว ฉันมองต้นมะม่วงต้นใหญ่เบื้องหน้าอายุพอๆกับฉัน มันปลูกขึ้นระหว่างบ้านฉันกับบ้านพี่คีย์ ลำต้นหน้าดูแข็งแรงกิ่งก้านแตกออกขยายไปหลายทาง ที่สำคัญสุดๆคือมันพาดไปสู่หน้าต่างฝั่งตรงข้ามห้องว่าที่สามีพอดิบพอดี

แหม!..สวรรค์สร้างจริงๆ

เมื่อก่อนเราใช้ทางนี้ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ส่วนมากฉันเองแหละที่ปีนไปหาเขา ฉันตั้งชื่อมันว่า "ต้นรักสารสิน" ถึงเรื่องราวในหนังแสนรันทด แต่เชื่อว่าพี่คีย์ไม่มาจูงมือฉันกระโดดต้นมะม่วงตายเพื่อความรักของเราสองคนแน่นอน

"ไงพี่ต้นรักไม่ได้ปีนกันมาหลายปี หวังว่าพี่ยังสุขภาพดีอยู่นะ"

ฉันพูดกับพี่ต้นรัก แต่ประเด็นจริงๆคือปลอบขวัญตัวเอง ก่อนจะมุดตัวออกนอกหน้าต่างไป

เท้าค่อยๆเหยียบย่ำลงไปบนกิ่งใหญ่ ทีละก้าว..ทีละก้าว..ช้าๆอย่างมันคง สองมือยึดกิ่งด้านบนไว้อีกทอด เลียนแบบชะนีน้อยในสาระคดี เสียงเปรี๊ยะลั่นตามเนื้อไม้เบาๆ เขย่าขวัญทุกย่างก้าว วันเวลาผ่านไปต้นไม้อาจจะเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำหนักของอิรินนี่แหละ!

กายกรรมมาสักพัก ก็ถึงหน้าต่างเป้าหมาย ฉันมองดูลาดเลาเข้าไปในห้องนอน ซ้าย.. ขวา.. ไม่มีใครอยู่.. เสร็จหมู! ค่อยๆเอี้อมมือไปเปิดหน้าต่างบานเลื่อนของห้องพี่คีย์อย่างเบามือ ดันไปได้แค่นิด

เสียงเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียงใกล้ๆหน้าต่างดังแทรกขึ้นมา ทำอิรินชะงักโดยพลัน! ก่อนจะรีบก้มลงหลบอย่างไว จนหัวไปกระแทกขอบหน้าต่างด้านนอกเสียงดัง

ปึง!!

โอ๊ยย! แม่มเอ้ย! เจ็บฉิบ! ฉันลูบห้วที่ปูดน้อยๆ เจ็บจนน้ำตาไหล ดีนะที่คว้าพี่ต้นรักไว้ทัน ไม้งั้นได้สิ้นชีพสารสินไปคนเดียวแล้ว มาแอบดูยังไม่ทันได้ดู เจ็บก็เจ็บ กำลังจะโดนจับได้อีก!

นั่งนิ่งไปพักใหญ่ร้อนตัวว่าต้องโดนจับได้แน่ๆ ทำเสียงดังเป็นโจรจะปล้นบ้านเขาแบบนั้น

รอแล้ว...รออีก มันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น! หรือสงสัยจะไม่ได้ยิน?

ขอขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คอยช่วยเหลืออิรินคนนี้ ฉันเลยทำทุกอย่างเหมือนเดิมอีกรอบ รอบนี้ยัดเยืยดตัวเองเข้ามาได้สำเร็จ จากนั้นก็ค่อยๆย่องไปทางประตูด้านหน้า แต่ก้าวไปได้แค่ก้าวเดียว

"อา...อ๊าา" เสียงครางอย่างเสียวซ่านก็ดังระงม กระทบหูเข้าอย่างจัง รู้สึกได้ว่าใบหน้าฉันเห่อร้อนขึ้นมาทันที

เอ่อ..พี่คีย์กำลังดูหนังโป๊หรอ? ระบบเสียงดี้ดี! สมจริงจนขนลุกเลย! เหอๆ ฉันยังคิดเข้าข้างตัวเอง และก้าวเดินต่อไป สองขาหยุดลงตรงหน้าประตูที่เปิดแง้มอยู่ ใช้ปลายนิ้วดันมันไปข้างหน้าเล็กน้อย แอบส่องเข้าไปภายใน ถัดไปเป็นห้องนั่งเล่น ในอดีตเคยมากระโดดโลดเต้นบ่อยๆ

บนโซฟาม้านั่งหนังตัวยาว หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ ในที่สุดฉันก็เห็นเขาทั้งสองคน แสงไฟกระทบร่างเปลือยเปล่าขาวโพลนสองร่าง ทั้งคู่กำลังหลงมัวเมาอยู่ในภวังค์ส่วนตัว

ฉันลืมตาโตอ้าปากค้าง สายตาจ้องตรงไปยังสองร่างงดงามราวกับปฏิมากรรม กำลังขับเคลื่อนเข้าออกกันอย่างเมามัน

“อ๊าา คีย์”

เสียงครวญครางราวกับทรมานดังกึกก้อง ทำฉันขนลุกเกลียวไปทั่วร่าง

เบอลินนั่งคุกเข่าอยู่บนโซฟาส่วนพี่คีย์ยืนค่อมโซฟาซ้อนอยู่ทางด้านหลัง แก่นกายขนาดใหญ่ของเขาขับเคลื่อนเข้าออกในร่างไอดอลหนุ่มอย่างรวดเร็ว หนุ่มรูปงามเงยหน้าซูดปากอย่างเสียวซ่าน

ข้อมือทั้งสองของเบอลินมีเชือกมัดไว้ทั้งสองข้างแนบติดอยู่ที่อก ใบหน้าแนบชิดอยู่กับโซฟา สะโพกกลมกลึงถูกยกขึ้นสูงโก่งโค้งแอ่นหยัดให้คนด้านหลังสอดใส่ได้อย่างถนัดแนบแน่น เรือนร่างงดงามเคลื่อนไหวครูดไปกับโซฟาหนัง ตามแรงกระแทกอันหนักหน่วงของคนด้านหลัง

"คีย์ แรงอีก แรงอีก" พอจบเสียงเร่งเร้าของเบอลิน พี่คีย์ดึงสายโซ่ขึ้นมาเส้นหนึ่ง มันกระทบกับแสงไฟเข้าตาฉัน

ฉันเพิ่งสังเกตว่าสายโซ่มันเกี่ยวติดอยู่กับปลอกคอหนังนุ่มสีเข้มที่คาดอยู่บนคอระหงส์ของเบอลิน พี่คีย์ม้วนโซ่พันเข้าที่มือฝ่ามือและกระชากมันขึ้นอย่างแรงจนตัวของเบอลินลอยขึ้นจากโซฟาใบหน้าหงายไปข้างหลัง มืออีกข้างของพี่คีย์กดหลังเบอลินไว้ ก่อนจะส่งแรงอัดบั้นท้ายของเบอลินเพิ่มเข้าไปอย่างแรงจนกล้ามเนื้อที่สะโพกและต้นขาของเขาเกร็งขึ้นรูป เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วห้อง

"ดี.. คีย์ ลึกอีก..ลึกอีก..อีก ใช่..อ๊าา" สีหน้าของเบอลินไม่มีความเจ็บปวด มันมีแต่ความสุขสมจนถึงขีดสุด ตอนนี้ทั้งริมฝีปากทั้งคอของฉัน รู้สึกแห้งผากราวกับคนกระหายน้ำ เล็บจิกเข้าฝ่ามือจนชาแทบไม่รู้สึก

มือที่ปิดปากลดลงมาขยุ่มเสื้อตรงหน้าอก เนื้อผ้าบางส่วนมันเสียดสีผ่านส่วนยอดอก จนรู้สึกร้อนรุ่มแปลกๆ

พี่คีย์คลายโซ่ออกจากมือ จ้วงกระแทกเข้าบั้นท้ายของคนด้านหน้าอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนร่างของเบอลินตกลงจากโซฟาไปครึ่งตัว มือข้างหนึ่งของพี่คีย์ยึดเอวของไอดอลหนุ่มไว้ อีกข้างหนึ่งบีบขยุ่มสะโพกตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น สูงขึ้น

มือสองข้างที่ถูกเชือกมัดไว้ของเบอลินยันไว้กับพื้นปาร์เก้สีเข้ม เขาดันตัวขึ้นเล็กน้อย

ในตอนนั้นเองที่สายตาของเบอลิน สบเข้ากับฉันพอดี...

เขาแทบไม่แสดงอาการแปลกใจอะไรเลยเมื่อเห็นฉัน..มีชะงักไปแค่เล็กน้อย

ผิดกับตัวฉันดวงตาเบิ่งโตเท่าไข่ห่าน หัวใจเต้นจนแรงจนหูแทบจะหนวก! เหงื่อผุดขึ้นมาเต็มกรอบหน้าเหมือนเพิ่งไปแข่งวิ่งร้อยเมตร

ฉันยืนนิ่งไม่ไหวติงประหนึ่งตัวเองเป็นจำเลยรอคำพิพากษาคดีร้ายแรง ดวงตาจดจ้องไปยังอัยการหนุ่มหน้าหวานเพื่อฟังคำตัดสินโทษประหารชีวิต

แต่มันกลับผิดคาด....

อัยการหน้าหวานแค่ส่งยิ้มยั่วเย้า..และทอดสายอ่อนเชื่อมชวนลุ่มหลงให้ฉัน ทำเอาจำเลยหน้าจืดแทบเข่าทรุด เขาไม่ได้ตะโกนลั่นศาลแล้วลากฉันไปเข้าเครื่องประหารหัวสุนัขแต่อย่างใด เขาเพียงแต่ค่อยๆยกนิ้วชี้เรียวยาวจากมือที่ถูกมัดขึ้นแตะที่ริมฝีปากบางสวย

ส่งสัญญาณให้ฉัน...เงียบเข้าไว้!

ฉันรีบยกมือขึ้นปิดปากและพยักหน้าตอบโดยไว เหมือนตุ๊กตาหมาหัวดุ๊กดิ๊กหน้าตาโง่ๆตัวหนึ่ง

เมื่อถูกจับได้ย่อมต้องลื่นไหลไปตามน้ำ ดวงตาเจ้ากรรมจำต้องจดจ้องหนังสดสุดระทึกใจของคนทั้งคู่โดยปริยาย คนด้านบนเปลี่ยนจังหวะเป็นอัดสะโพกเข้าช้าๆ แบบเน้นและหนักหน่วง

"อื้ม..อ๊า..อ๊า..อ๊า"

ใบหน้าที่สวยหวานยิ่งกว่าผู้หญิงครวญครางเสียงหลงตามจังหวะการกระแทก โครงหน้าเรียวยาวได้รูป แพขนตาหนายาวเอียงตัวชดช้อย ล้อมกรอบไปบนดวงตากลมโตราวกับกวางน้อย นัยย์ตาสีน้ำตาลอ่อนหวานซึ้งดูออดอ้อนอยู่ตลอดเวลา จมูกโด่งสวยรับกับริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูสด พอรวมกันแล้วก็ดูงดงามราวกับเทพบุตรจำแลง

เรือนร่างของไอดอลหน้าสวยไม่ได้มีกล้ามเนื้อใหญ่ปูดโปนจนน่ากลัวแต่ทุกส่วนมันดูเหมาะเจาะสมชายและสวยงาม แก่นกายอันใหญ่โตของเขามันผงาดง้ำ ขยายขนาดขึ้นตามแรงส่งสะท้านจากด้านหลัง จนมันแทบจะปริแตก

ฉันจ้องภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบ เลือดทั่วร่างฉีดพ่นขึ้นมาบนหน้า แม่เจ้า! นะนั่น..มันใหญ่ได้อีก มือเลื่อนออกจากปาก มากดนาบที่หัวใจไว้ให้มันกระดอนออกมา ตอนนี้อิริน..อิริน..อยากเป็นลม!

เมื่อฉันย้อนสายตาไม่รักดีกลับมาที่คนหน้าสวย ดวงตาอ่อนเชื่อมคู่นั้น มันยังคงจ้องมองมาทางฉันอยู่ตลอด

ถึงตั้งตัวเป็นแฟนคลับเขามาหลายปี แต่ไม่เคยได้เห็นสายตามองมาที่ฉันแบบนี้มาก่อน มันเหมือนมีแรงดึงดูดคล้ายหลุมดำขนาดใหญ่ เหวี่ยงอารมณ์ฉันหมุนวนไปรอบๆ ทำร่างกายฉันปั่นป่วนไปหมด

จากนั้นก็เลื่อนสายตาเบนไปหาคนด้านหลัง พี่คีย์..พี่ชายสุดที่รักแสนดี ว่าที่สามีในอนาคตที่ฉันมโนเอาไว้ เขาคือคนที่ฉันรู้จักมาเกือบตลอดชีวิต แต่ก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะต้องมาอยู่ในสถานการณ์กลายเป็นพวกถ้ำมอง จนกลืนน้ำลายตัวเองไม่ลงแบบนี้

ยอมรับว่าในใจคิดถึงเขามาก ไม่ได้เจอเขามาหลายปี เขายังหล่อเหลาคมเข้มเต็มไปด้วยแรงดึงดูดทางเพศเหมือนเดิม เครื่องหน้าที่ราวกับปฏิมากรรมไร้ที่ติ คิ้วหนาพาดเฉียงไปกับหน้าผากกว้าง ดวงตายาวรีสีดำสนิทดูลึกลับน่าค้นหา จมูกโด่งเป็นสันได้รูปเข้ากันกับริมฝีปากหยักน้อยสีแดงอ่อนน่าจูบ

โครงร่างสูงใหญ่ผิวสีแทนอ่อนเฉดน้ำผึ้งบวกกับซิกแพ็กเป็นลอนสวยเซ็กซี่ น่าลูบไล้ น่ากัด น่าฟัด น่าเลีย น่า.. หยุดๆๆ อิรินคะ! หยุดสมองลามกเป๊ปค่ะ! ฉันต้องดึงสติอิโรคจิตที่เพ้อมโนไปไกลกลับมาอีกรอบ

กล้ามเนื้อตึงแน่นที่ต้นแขน เอวสอบ ต้นขาแข็งแรงและสะโพกแกร่งที่กำลังเคลื่อนไหวเข้าออกอย่างรวดเร็ว ทุกองค์ประกอบรวมกันแข็งแกร่งงดงามราวกับรูปปั้นจำลองของเทพเจ้า

ไม่รู้ว่าตอนนี้ความรู้สึกจริงๆของตัวเองมันเป็นแบบไหนกันแน่ เวลาที่ได้มองพวกเขากำลังมีบทรักร้อนแรงตรงหน้า มันออกจะแปลกประหลาด คล้ายวูบๆโหวงๆ หรือนี่มันเป็นส่วนหนึ่งของอาการ "ช็อค" ตอนนี้อิรินก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง

"คีย์ ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว แรงอีก..อีกก "

สองคนยังบรรเลงบทรักกันอย่างไม่ลืมหูลืมตา แรงอัดกระแทกจากร่างสูงสปีทเต็มหน่วง จนโซฟาหนังยาวส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดอย่างน่ากลัว จังหวะลีลารักดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางทั้งสองประสานกันคล้ายเสียงตะโกนก้องจนตอนนี้แยกไม่ออกว่าเสียงของใคร

ภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าตรึงฉันไว้กับที่ ทำทั่วร่างฉันสั่นสะท้านไปหมด ตัดสินใจจะหันหลังกลับ แต่สองขาบ้าๆของฉันมันกลับก้าวไปไม่ออก ร่างกายก็เริ่มจะมีปฏิกิริยาบางอย่างเกิดขึ้น อาการตีมวนบางอย่างเกิดขึ้นในช่องท้องมันเสียดสีและหดเกร็งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ใจกลางความเป็นหญิงเต้นตุ้บๆ ตามแรงบีบเค้นที่เพิ่มขึ้น มันทำฉันเสียวซ่านไปทั่วร่าง

ยิ่งเสียงครางสุขสมด้านนอกเร่งเร้ามากเท่าไหร่ ลมหายใจฉันเริ่มสั้นลง มันหอบถี่มากขึ้น ช่องทางใจกลางร่าง ก็ยิ่งบีบรัดแน่นขึ้นเพิ่มขึ้นไปอีก มันทรมานมากจนรู้สึกเจ็บปวดไปหมด ฉันต้องกัดฟันกับริมฝีปากไว้ เพื่อไม่ให้ส่งเสียงบ้าๆน่าอายออกมา

ความฉ่ำชื้นที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นตามระหว่างขา มันขับหลั่งของเหลววาวใสไหลออกมาทีละน้อย ไม่คุ้นเลย ไม่ชอบความรู้สึกที่ควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้เลย

ฉันสูดหายใจเข้าอย่างแรง บีบขาเข้าหากันจนแน่น เพื่อต่อต้านอาการเสียวซ่านจนทรมาน มือที่สั่นเทาก็กำเสื้อตรงอกแน่นจนกลัวว่ามันจะขาดออกจากกัน

"อ๊า คีย์..คีย์ ไม่ไหวแล้ว อ๊า อ๊าา" ร่างของเบอลินกระตุกอย่างแรง ก่อนจะพ่นสายธารสีขาวขุ่น เต็มโซฟาหนังและไหลไปตามขาอ่อน ร่างงดงามทิ้งตัวลงอย่างเหนื่อยอ่อนในทันที

พี่คีย์โอบเอวประคองตัวคนด้านล่างขึ้นมาจากโซฟา จับสายโซ่ขึ้นแล้วพันสายยาวของมันไปรอบลำตัวของเบอลิน โซ่มัดแน่นจนเนื้อปลิ้นออกด้านข้างตามแรงกด มันน่าจะเจ็บ อึดอัดและทรมานมาก

แต่ใบหน้าสวยไม่แสดงอาการใดๆออกมา มีแต่จะเกร็งกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้นสีหน้ายังคงเคลิบเคลิ้มตามอารมณ์ที่พึ่งเสร็จสมไปเมื่อครู่ มือข้างหนึ่งของชายหนุ่มหล่อเหลาด้านหลังเลื่อนจากเอวขึ้นไปกำรอบลำคอระหงส์ไว้ กดหลังของไอดอลหนุ่มให้แนบไปกับลำตัวด้านหน้าของตัวเอง โดยที่เขายังไม่ได้ถอดถอนตัวตนออกมา

เขาปาดมือเข้ากับน้ำสีขุ่นที่ต้นขาของเบอลิน ก่อนเลื่อนมือไปกอบกุมตัวตนที่แทบไม่อ่อนตัวลงของคนด้านหน้า ชะโลมไล้น้ำรักไปตามท่อนเนื้ออย่างแผ่วเบาพร้อมกับหมุนวนสะโพกข้างหลังเข้าออกอย่างเย้ายวนปลุกปั่นอารมณ์คนด้านหน้าให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

"ลินเด็กดี"

ใจฉันเต้นกระหน่ำขึ้นมาอีกรอบ พี่คีย์ก็ชอบเรียกฉันแบบนี้ เขาเห็นฉันหรอ? ไม่ๆ เขาพูดกับเบอลินต่างหาก!

"มันทรมานมากใช่ไหมลิน? พี่ช่วยปลดปล่อยมันได้นะ เด็กน้อย"

เสียงแหบพร่าเปื่ยมเสน่ห์ของพี่คีย์เอ่ยขึ้นก่อนจะขบเม้มเข้าที่ใบหูขาวสะอาดของเบอลิน ใจฉันสั่นกระตุกอีกครั้งที่ได้ยินชื่อที่ว่าที่สามีพูดขึ้น

ชื่อด้านหลังของเบอลินมันบังเอิญตรงกับฉันพอดี เลยรู้สึกเหมือนพี่คีย์ เขากำลังพูดกับตัวฉัน..

"ลองใช้มือสัมผัสมันซิ"

เสียงกระตุ้นแหบพร่าเซ็กซี่ คล้ายกับกระซิบดังกังวาลอยู่ข้างๆหูฉัน เขาพูดพร้อมกับสาวชักกายแกร่งของเบอลินเข้าออกอย่างเบามือ

อาการแปลกๆที่พึ่งบรรเทาลงของฉัน มันตีวนกลับมาเกิดขึ้นอีกครั้ง

"เอาซิเด็กน้อย ตอนนี้น้ำหวานตรงนั้นมันเปียกลื่น ไปหมดแล้ว"

สายตาฉันมองไปที่มือของพี่คีย์กำลังแตะส่วนปลายยอดที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมาตามอารมณ์ของไอดอลหน้าสวย ก่อนจะลากไล้มันหนุนวนกับปลายหัวส่วนบน ขณะเดียวกันซอกระหว่างขาของฉันปลดปล่อยของเหลวสีใสไหลออกมาเหมือนกัน มันมากจน รู้สึกว่าชั้นในเปียกชื้นจนเกือบชุ่ม

ยิ่งมองมือของเขาค่อยๆไล้วนบนส่วนปลายของเบอลินช้าๆ สมองฉันมันจินตนาการถึงนิ้วมือเขาที่ไล้วนไปบนส่วนยอดตรงซอกกลางระหว่างขาของฉัน ตรงจุดนั้น

"เด็กน้อย พี่กำลังเลื่อนมือลงไป ใช่ เลื่อนลงไปอีก ข้างใน"

มือฉันค่อยๆขยับไปตามที่พี่คีย์พูดราวกับโดนสะกด มันค่อยๆมุดหายเข้าไปในกางเกงยางยืดขาสั้นสีฟ้าอ่อน ไต่ลงไปยังขอบกางเกงชั้นในสีขาวด้านล่าง กำลังจะเบี่ยงมันออกไปทางด้านข้าง นิ้วมือเริ่มแตะสัมผัสลงแผ่วเบา และก่อนที่อะไรมันจะเกินไปมากกว่านั้น..

วัตถุก้อนกลมสีส้มขนฟูขนาดใหญ่ พุ่งเข้าชนที่ขาของฉันเข้าอย่างจัง!คล้ายกับดาวหางโหม่งชนโลก!

ปึง!!!!

ฉันเสียหลักล้มหงายไปข้างหลัง สะโพกกระทบพื้นอย่างแรง ส่วนหัวก็กระแทกเข้ากับปลายเตียงเสียงดังสนั่น

โอ๊ยย! เจ็บ! นี่มันวันบ้าอะไรของอิรินวะเนี่ย! ถ้าพรุ้งนี้ตื่นมาเป็นอัลไซเมอร์ แม่มก็ไม่ต้องสืบแล้ว!

หลังจากโดนอุกาบาตสีส้มพุ่งชนอย่างจัง ฉันก็หลุดออกจากภวังค์หนังโป๊เกย์ 18+ในทันที!

หนนี้ไม่ต้องรอให้ใครมาจับได้ อิรินรีบคว้าไอตัวการสีส้มขนฟูฟ่อง ก่อนจะรีบมุดหน้าต่าง มุ่งสู่พี่ต้นรัก ไสหัวกลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว..

ขามาฉันอาจเดินย่องเป็นชะนีน้อย แต่ขากลับชะนีต้องมาเรียกฉันแม่แน่นอน!